Wpływ bronchoskopii na stężenie tlenku azotu w powietrzu wydechowym

Praca oryginalna Wpływ bronchoskopii na stężenie tlenku azotu w powietrzu wydechowym Influence of bronchoscopy on nitric oxide in exhaled air Katarzyna Hildebrand, Rafał Krenke, Tadeusz Przybyłowski, Adam Fangrat, Katarzyna Górska, Ryszarda Chazan. Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych, Pneumonologii i Alergologii. AM w Warszawie. Kierownik Kliniki: Prof. dr hab. med. R. Chazan. Summary: Nitric oxide has been extensively studied as a noninvasive marker of airway inflammation, especially in asthma. Assuming, bronchoscopy can produced not only systemic but also local inflammatory response we hypothesized that bronchofiberoscopy can be responsible for an increase in nitric oxide synthesis with resulting increase in fractional concentration of exhaled nitric oxide ( ). Seventeen subjects (10 M, 7 F), at mean age of 53.8±14.1 yrs undergoing diagnostic bronchoscopy participated in the study. The indications for bronchoscopy were as follows: lung cancer (n=5; 29%), interstitial lung diseases (n=3; 18%), slowly resolving pneumonia (n=3; 18%), hemoptysis (n=3; 18%), differential diagnosis of asthma/ dyspnea (n=3; 18%). During bronchoscopy bronchial washing (n=7) and bronchoalveolar lavage (BAL) (n=10) has been performed. has been analyzed on-line with chemiluminescence analyzer (NIOX, Aerocrine, Sweden) according to American Thoracic Society guidelines, before and at 1, 2, 3 and 24 hours after bronchoscopy. Mean before bronchoscopy was 19.7±4.5 ppb (mean ± SEM), post bronchoscopy a decrease with a nadir at second hour (12.1±1.5 ppb, p<0.05) was observed, 24 hours after bronchoscopy was not different than baseline (18.4±2.5 ppb). There were no differences in the profile in BAL patients when compared to those in whom only the bronchial washing has been performed. Conclusions: Bronchoscopy leads to a significant decrease in exhaled nitric oxide. The underlying mechanisms are unclear. Future studies including analysis of other inflammatory markers are needed to explain these changes. Pneumonol. Alergol. Pol. 2006, 74, 26:31 Key words: exhaled nitric oxide, bronchoscopy, bronchoalveolar lavage (BAL), inflammatory response Wstęp Tlenek azotu (NO) pełni szereg istotnych funkcji w ludzkim organizmie. Odpowiada między innymi za napięcie mięśni gładkich układu oddechowego, krążenia, pokarmowego, jest przekaźnikiem w centralnym i obwodowym układzie nerwowym, uczestniczy również w mechanizmach obronnych. Endogenny NO powstaje z L argininy i tlenu przy udziale enzymu syntazy tlenku azotu (NOS). Znane są trzy izoformy NOS: dwie tzw. konstytutywne zależne od wysokich stężeń zjonizowanego wapnia i kalmoduliny: NOS1 i NOS3 oraz tzw. indukowalna postać NOS (NOS2), której aktywność nie zależy od stężenia wapnia wewnątrzkomórkowego (20). W 1991 r. Gustafsson i wsp. wykazali obecność tlenku azotu w powietrzu wydychanym u świnek morskich, królików i ludzi, co zapoczątkowało szybki rozwój badań nad wydychanym NO. Stężenie NO w powietrzu wydechowym (fractional concentration of exhaled nitric oxide ) mierzy się obecnie najczęściej z wykorzystaniem czujników chemiluminescencyjnych metodą on-line, co oznacza, że wynik uzyskiwany jest bezpośrednio po zakończeniu badania. Zastosowanie odpowiedniej techniki badania pozwala na oddzielenie powietrza wydychanego przez usta od powietrza pochodzącego z jam nosa, gdzie stężenie NO jest wielokrotnie większe. Dokładne pochodzenie komórkowe wydychanego NO nie zostało jednoznacznie określone. Wydaje się jednak, iż podstawowym miejscem jego powstawania są komórki nabłonka oskrzeli, a nie pęcherzyków płucnych czy śródbłonka naczyń płucnych (17, 21). Układ oddechowy jest miejscem ekspresji wszystkich trzech izoform NOS, a cytokiny prozapalne takie, jak TNFα czy IL-1β poprzez zwiększenie ekspresji NOS2 w komórkach nabłonka oddechowego mogą być odpowiedzialne za zwiększenie. Jednym z bodźców mogących wywołać zwiększone uwalnianie cytokin prozapalnych takich, jak TNF-α, IL-1β, IL-6 z makrofagów pęcherzykowych jest zabieg bronchoskopii (14, 27). Ogólnoustrojowa odpowiedź zapalna może objawiać się bólami Pneumonologia i Alergologia

Wpływ bronchoskopii na głowy, mięśni oraz podwyższeniem ciepłoty ciała. Ocenia się, że jeżeli podczas bronchoskopii wykonuje się płukanie oskrzelowo-pęcherzykowe (BAL), to objawy takie mogą wystąpić u 1-30% badanych (3, 28). Zakładając, że badanie bronchofiberoskopowe, a szczególnie BAL, może wywoływać nie tylko ogólnoustrojową reakcję zapalną, ale również, jeżeli nie przede wszystkim, miejscową odpowiedź zapalną, przyjęliśmy hipotezę, że bronchofiberoskopia może być bodźcem pobudzającym syntezę NO w nabłonku układu oddechowego i, co za tym idzie, być czynnikiem odpowiedzialnym za zwiększenie jego stężenia w powietrzu wydechowym. Celem pracy była ocena wpływu badania bronchofiberoskopowego na stężenie NO w wydychanym powietrzu. Materiał Badanie przeprowadzono w grupie 17 chorych (10 M, 7 K) hospitalizowanych w Katedrze i Klinice Chorób Wewnętrznych, Pneumonologii i Alergologii AM w Warszawie. Podstawowe informacje na temat badanej grupy przedstawiono w tabeli I, a wskazania do bronchoskopii w tabeli II. Tabela 1. Podstawowa charakterystyka badanej grupy. Tabela I. Baseline characteristics of the patients. Zmienna / Variable Średnia±SD Mean ± SD Wiek (lata) / Age (years) 53,8±14,0 BMI (kg/m 2 ) 24,5±5,3 Palacze tytoniu / current smokers n (%) 4 (24%) FVC (% wartości należnej) 101,2±17 FEV 1 (% wartości należnej) 87,6±23,9 FEV 1 %FVC 70±14,3 wartość należna predicted value Tabela II. Wskazania do bronchoskopii. Table II. Indications for bronchoscopy. Wskazanie / Indication n % Podejrzenie raka płuca (suspicion of lung cancer) Przedłużające się zapalenie płuc (slowly resolving pneumonia) Śródmiąższowe choroby płuc (interstitial lung diseases) 5 29 3 18 3 18 Krwioplucie (hemoptysis) 3 18 Diagnostyka astmy (differential diagnosis of asthma) 3 18 Metoda Badania bronchofiberoskopowe prowadzono przy użyciu bronchofiberoskopów Pentax EB 1830T2, FB19-TV lub Olympus BF-1T30. Wszyscy chorzy przed badaniem otrzymywali domięśniowo premedykację (10 mg diazepamu oraz 0,5 mg siarczanu atropiny). Do miejscowego znieczulenia dróg oddechowych wykorzystywano 10% oraz 2% aerozol lidokainy, całkowita dawka lidokainy zawierała się pomiędzy 300 a 500 mg. Podczas bronchoskopii oprócz wzrokowej oceny drzewa oskrzelowego wykonywano BAL (n=10), popłuczyny oskrzelowe (n=7); dodatkowo u 3 chorych po zakończeniu płukania oskrzelowo-pęcherzykowego pobierano również wycinki z błony śluzowej oskrzeli. Do pomiaru wykorzystano zestaw Niox (Aerocrine, Szwecja) działający w oparciu o metodę chemiluminescencji w systemie on line. Badania prowadzono zgodnie z zaleceniami ATS (1), przepływ wydechowy utrzymywano w zakresie 0,045 0,055 l/s, a za wynik końcowy przyjmowano wartość średnią z 3 pomiarów nieróżniących się między sobą o więcej niż 10%. Stężenie NO w powietrzu wydechowym oceniano przed badaniem endoskopowym a następnie po 1, 2, 3 i 24 godzinach od jego zakończenia. Plan badania został zaakceptowany przez Komisję Bioetyczną AM w Warszawie (175/2004). Analiza statystyczna. Do porównania zmian wykorzystano test ANOVA układ z powtarzanymi pomiarami. Po stwierdzeniu istotnych różnic w zależności od czasu, posłużono się testem post hoc Newmana Keuls a. Za znamienną przyjęto wartość p<0,05. Wartości podane są jako średnia ± standardowy błąd średniej (SE), pozostałe parametry statystyki opisowej zaprezentowane zostały jako średnia ± odchylenie standardowe. Wyniki Kobiety z badanej grupy charakteryzowały się niższą wartością wskaźnika należnej masy ciała BMI (21,0±5,3 vs. 26,7±4,5 kg/m 2 ; p< 0,05) oraz nieco niższym stężeniem hemoglobiny (12,6±1,1 vs. 14,1±1,5 g%, p<0,05). W żadnym z analizowanych punktów czasowych nie stwierdzono istotnych różnic w pomiędzy kobietami i mężczyznami. Średnia wartości przed badaniem bronchoskopowym wynosiła 19,7±4,5 ppb. W 1 godzinie po bronchoskopii uległo zmniejszeniu do 14,7±2,4 ppb, a w drugiej godzinie do 12,1±1,5 ppb. Po 24 godzinach od zakończenia bronchoskopii stężenie NO w powietrzu wydechowym wynosiło 18,4±2,5 ppb. Istotność statystyczną osiągnęły jedynie zmiany w drugiej godzinie po bronchoskopii (ryc. 1). Nie stwierdzono istotnych różnic w profilu zmian pomiędzy chorymi, u których wykonano BAL oraz grupą chorych, u których pobrano jedynie popłuczyny z drzewa oskrzelowego (tab. III). Analizując korelacje pomiędzy poszczególnymi parametra- Polska 2006/74 27

Hildebrand K. i wsp. Rycina 1 Zmiany Figure 1 Changes in Tabela III. Zmiany u chorych po BAL oraz chorych, u których pobierano popłuczyny oskrzelowe. Table III. profile after BAL and after bronchial washing. (ppb) Przed bronchoskopią / Before bronchoscopy Średnia ± SE / mean ± SE BAL (n=10) Popłuczyny oskrzelowe / bronchial washing (n=7) 19,9±5,6 19,3±8,2 1 godz. po / 1 h after 12,3±1,9 18,1±5,1 2 godz. po / 2 h after 11,7±2,2 12,7±1,9 3 godz. po / 3 h after 12,4±2,1 15,1±2,7 24 godz. po / 24 h after 18,4±3,9 18,3±2,8 Rycina 2 Zależność pomiędzy i natężoną pojemnością życiową wydechową (FVCex) Figure 2 Relationship between and forced expiratory vital capacity (FVCex) mi stwierdzono istnienie znamiennych zależności pomiędzy pierwszej godzinie od zakończenia badania bronchoskopowego a wartością natężonej pojemności życiowej (FVC) oraz natężonej objętości wydechowej pierwszosekundowej (FEV 1 ) wyrażonymi w litrach lub odsetku wartości należnej (Ryc. 2, 3). Omówienie Pomiar FENO traktowany jest jako prosta i nieinwazyjna metoda oceny nasilenia stanu zapalnego dróg oddechowych, przede wszystkim u chorych na astmę (31). Szereg autorów obserwowało w tej grupie chorych istotne korelacje pomiędzy i liczbą granulocytów kwasochłonnych w plwocinie indukowanej (13), liczbą granulocytów kwasochłonnych w BALF (30), czy wykładnikami aktywacji granulocytów kwasochłonnych w błonie śluzowej (29). Należy jednak zaznaczyć, że zależność pomiędzy a liczbą granulocytów kwasochłonnych w błonie śluzowej oskrzeli nie jest przez wszystkich jednoznacznie akceptowana (15). W ostatnim czasie pojawiły się również propozycje Rycina 3 Zależność pomiędzy i FEV 1 Figure 3 Relationship between and FEV 1 wykorzystania seryjnych pomiarów do oceny kontroli astmy, stosowania się chorego do zaleceń lekarskich (dotyczy to przede wszystkim przyjmowania leków o działaniu przeciwzapalnym) oraz dla wykrycia zbliżającego się zaostrzenia astmy (8, 24). wykorzystywane jest również w diagnostyce różnicowej przewlekłego kaszlu (6), przy podejrze- 28 Pneumonologia i Alergologia

Wpływ bronchoskopii na niu zespołu Kartagenera (16) oraz w monitorowaniu przebiegu innych przewlekłych chorób, między innymi POChP, rozstrzeni oskrzeli (7, 32). Przeszukując dostępną bazę piśmiennictwa Medline autorzy nie znaleźli innych opracowań dotyczących zmian po bronchoskopii. Należy więc stwierdzić że interpretacja wyników jest trudna, a mechanizm odpowiedzialny za zmiany nie jest jasny. Analizując stężenie NO w powietrzu wydechowym należy wziąć także pod uwagę czynniki zewnętrzne mogące mieć wpływ na FENO, takie jak wiek i płeć badanego, stosowana dieta oraz czas, jaki upłynął od ostatniego posiłku, palenie tytoniu, choroby współistniejące, w tym także zakażenia układu oddechowego, oraz stosowane aktualnie leki (1). W badanej przez nas grupie nie obserwowaliśmy istotnych zależności od wieku, płci czy nawyku palenia tytoniu. Przed badaniem oraz co najmniej 2 godziny po jego zakończeniu chorzy pozostawali na czczo, nie wydaje się więc, aby te czynniki mogły odegrać istotną rolę w obserwowanych przez nas zmianach. Analizując przyczyny odpowiedzialne za zmiany po bronchoskopii należy wziąć pod uwagę udział co najmniej kilku czynników związanych z samą procedurą zabiegu: 1) lidokainy stosowanej do znieczulenia miejscowego, 2) hiperwentylacji wywołanej sytuacją stresową oraz kaszlem podczas badania, 3) wpływu zmian parametrów badań czynnościowych wywołanych badaniem bronchoskopowym 4) uwięzienia cząsteczek tlenku azotu przez wydzielinę śluzową dróg oddechowych i/lub płyn stosowany w trakcie płukania oskrzelowopęcherzykowego oraz możliwość wypłukiwania NO podczas odsysania wydzieliny z dróg oddechowych, pobierania popłuczyn oskrzelowych lub płynu pęcherzykowo oskrzelowego. Bardzo interesująca, aczkolwiek nieudowodniona, wydaje się być możliwość wpływu lidokainy. Shiga i wsp. w badaniu przeprowadzonym w mysim modelu komórkowym wykazali, że lidokaina posiada zdolność do hamowania syntezy NO. Najbardziej wyraźny efekt widoczny był co prawda po zastosowaniu leku w stężeniu znacznie przekraczającym wartości określane u ludzi jako terapeutyczne, autorzy nie wykluczają jednak, że lidokaina w mniejszych stężeniach może zmniejszać aktywność indukowalnej postaci NOS (22). Pomimo wielu opracowań dotyczących miejscowych środków znieczulających, wpływ leków z tej grupy na wydychany tlenek azotu nie był do tej pory systematycznie badany (12). Z naszych wstępnych obserwacji przeprowadzonych w grupie 4 zdrowych, niepalących pracowników Kliniki (dane niepublikowane) wynika, że po 30 minutach od miejscowego znieczulenia dróg oddechowych za pomocą lidokainy, przeprowadzonego zgodnie z protokołem stosowanym w pracowni bronchoskopii, dochodzi do zmniejszenia FENO z wyjściowej wartości 13,7±2,7 do 8,4±2,3 ppb. Natomiast Qian i wsp. nie obserwowali, aby lidokaina lub tetrakaina stosowana na błonę śluzową nosa wywierała istotny wpływ na stężenie tlenku azotu w powietrzu wydychanym przez nos (19). Rozważając wpływ hiperwentylacji wywołanej kaszlem, czy stresem związanym z badaniem można posłużyć się obserwacjami innych autorów, którzy analizowali wpływ manewru natężonego wydechu lub hiperwentylacji związanej z wysiłkiem na. Związek pomiędzy badaniami czynnościowymi układu oddechowego a zmianami był dość intensywnie badany w ostatnich latach (18,23). Niektóre grupy badaczy zarówno u zdrowych, jak i chorych na astmę obserwowały istotne obniżenie po manewrze natężonego wydechu (9, 10). Warto jednak zauważyć, że w jednym z najnowszych opracowań przeprowadzonym u chorych na astmę nie wykazano istotnego wpływu badań czynnościowych, przede wszystkim manewru natężonego wydechu, na stężenie NO w powietrzu wydechowym (26). Autorzy tego opracowania poddali w wątpliwość konieczność zachowania, zalecanej do tej pory, kolejności wykonywania badań tj. najpierw pomiar, a następnie badania czynnościowe. St. Croix i wsp. analizując zmiany stężenia NO przy zachowaniu stałej wartości przepływu wydechowego 46 ml/s (co jest wartością bardzo zbliżoną do wykorzystywanej w naszej pracy) nie obserwowali istotnych zmian ani po zakończeniu wysiłku o różnej intensywności, ani umiarkowanej oraz intensywnej dobrowolnej hiperwentylacji (25). Natomiast Gabriele i wsp. badając dzieci chore na astmę odnotowali istotne obniżenie po 5-15 minutach od zakończenia testu 6 minutowego chodu, ale u większości z badanych po 30 minutach od zakończenia testu stężenie NO w powietrzu wydechowym powracała do wartości wyjściowych (11). Jest jednak bardzo mało prawdopodobne, aby hiperwentylacja podczas badania bronchoskopowego zbliżona była do reakcji na wysiłek fizyczny, co zmniejsza prawdopodobieństwo związku przyczynowo skutkowego pomiędzy hiperwentylacją i zmianami. Belen i wsp. zaobserwowali, że bezpośrednio po bronchoskopii dochodzi do obniżenia pojemności życiowej, natężonej objętości wydechowej pierwszosekundowej oraz przepływu w środkowej części natężonego wydechu (5). Po upływie 4 h Polska 2006/74 29

Hildebrand K. i wsp. od zakończenia bronchoskopii analizowane parametry powracały prawie całkowicie do wartości wyjściowych. Ze względu na fakt, że podstawowym źródłem wydychanego NO jest nabłonek dróg oddechowych, to zmniejszenie powierzchni dróg oddechowych z której NO przedostaje się do powietrza wydechowego może być odpowiedzialne za obniżenie. Nie prowadziliśmy systematycznych badań spirometrycznych po zakończeniu bronchoskopii, więc nie możemy stwierdzić, czy w naszej grupie pojawiły się istotne zmiany objętości płuc. Warto jednak zauważyć, że za możliwością związku pomiędzy wykładnikami funkcji układu oddechowego a zmianami może jednak przemawiać stwierdzenie ujemnej korelacji pomiędzy stężeniem tlenku azotu w pierwszej godzinie od zakończenia bronchoskopii a FVC oraz FEV 1 zarejestrowanymi przed bronchoskopią. Według niektórych autorów nadmierna ilość wydzieliny drzewie oskrzelowym może wychwytywać cząsteczki NO i w tym mechanizmie zmniejszać jego stężenie w powietrzu wydechowym (4, 8). Taka możliwość wydaje się jednak mało prawdopodobna, gdyż nie stwierdzono istotnych różnic w zachowaniu się pomiędzy chorymi, u których wykonywano BAL a tymi, u których pobieranie materiału podczas bronchoskopii ograniczone było jedynie do popłuczyn z drzewa oskrzelowego. Wnioski. Badanie bronchoskopowe niezależnie od sposobu pobierania materiału prowadzi do przejściowego zmniejszenia stężenia tlenku azotu w powietrzu wydechowym. Mechanizm tego zjawiska nie został wyjaśniony, ale wydaje się, że może mieć ono związek z lidokainą stosowaną do znieczulenia i/lub zmianami parametrów spirometrycznych wywołanymi bronchoskopią. W celu ustalenia przyczyny zaobserwowanych zmian konieczne może być rozszerzenie prowadzonych badań o ocenę aktywności innych wykładników stanu zapalnego w drogach oddechowych. Piśmiennictwo: 1. American Thoracic Society. ATS/ERS recommendations for standardized procedures for the online and offline measurement of exhaled lower respiratory nitric oxide and nasal nitric oxide, 2005. Am J Respir Crit Care Med 2005; 171: 912 930, 2. Bates C. A., Silkoff P. E. Exhaled nitric oxide in asthma: from bench to bedside. J Allergy Clin Immunol 2003; 111: 256-62. 3. Bauer T.T., Arosio C., Montón C. i wsp. Systemic inflammatory response after bronchoalveolar lavage in critically ill patients. Eur Respir J 2001; 17: 274 280 4. Beier J., Beeh K.M., Kornmann O. i wsp. Sputum induction leads to a decrease of exhaled nitric oxide unrelated to airflow. Eur Respir J 2003; 22: 354 357 5. Belen J., Neuhaus A., Markovitz D. i wsp. Modification of the effect of fiberoptic bronchoscopy on pulmonary mechanics. Chest 1981; 79: 516 519. 6. Chatkin J.M., Ansarin K., Silkoff P.E. i wsp. Exhaled nitric oxide as a noninvasive assessment of chronic cough. Am J Respir Crit Care Med 1999; 159: 1810 1813. 7. Clini E., Bianchi L. Pagani M. i wsp.. Endogenous nitric oxide in patient with stable COPD correlates with severity of disease. Thorax 1998; 53: 881-883. 8. de Gouw H. W. F. M, Hendricks J., Woltman A. M. i wsp.. Exhaled nitric oxide (NO) is reduced shortly after bronchoconstriction to direct and indirect stimuli in asthma. Am J Respir Crit Care Med 1998; 158: 315 319. 9. Deykin A., Halpern O., Massaro A. F. i wsp. Expired nitric oxide after bronchoprovocation and repeated spirometry in patients with asthma. Am J Respir Crit Care Med 1998; 157: 769 775. 10. Deykin A., Massaro A. F., Coulston E. i wsp. Exhaled nitric oxide following repeated spirometry or repeated plethysmography in healthy individuals. Am J Respir Crit Care Med 2000; 161: 1237 1240. 11. Gabriele C., Pijnenburg M.W.H., Monti F. wsp. The effect of spirometry and exercise on exhaled nitric oxide in asthmatic children. Pediatr Allergy Immunol 2005; 16: 243 247 12. Hollmann, M. W., Durieux M. E. Local anesthetics and the inflammatory response. A new therapeutic indication? Anesthesiology 2000; 93: 858 75 13. Jones S.L., Kittelson J., Cowan J.O. i wsp. The predictive value of exhaled nitric oxide measurements in assessing changes in asthma control. Am J Respir Crit Care Med 2001; 164: 738 743. 14. Krause A., Hohberg B., Heine F. i wsp. Cytokines derived from alveolar macrophages induce fever after bronchoscopy and bronchoalveolar lavage. Am J Respir Crit Care Med 1997; 155: 1793-1797 15. Lim S., Jatakanon A., Mech S., i wsp. Relationship between exhaled nitric oxide and mucosal eosinophilic inflammation in mild to moderately severe asthma. Thorax 2000; 55: 184 188 16. Lundberg J.O.N., Weitzberg E., Nordvall S.L. i wsp. Primarily nasal origin of exhaled nitric oxide and absence in Kartagener s syndrome. Eur Respir J 1994; 7: 1501 1504 30 Pneumonologia i Alergologia

Wpływ bronchoskopii na 17. Moodley Y. P.: The role of inducible nitric oxide in health and disease. Current Diagnostic Pathology 2002; 8: 297-304 18. Piacentini G.L., Bodini A., Peroni D.G. i wsp. Reduction in exhaled nitric oxide immediately after methacholine challenge in asthmatic children. Thorax 2002; 57: 771 773 19. Qian W., Graciano A., Height J.S. i wsp. Nasal nitric oxide is not altered by topical anesthesia. Am J Rhinol 2000; 14: 121-124. 20. Ricciardolo F.L.M. Multiple roles of nitric oxide in airways. Thorax 2003; 58: 175-182 21. Sartori C., Lepowi M., Busch T. i wsp. Exhaled nitric oxide does not provide a marker of vascular endothelial function in healthy humans. Am J Respir Crit Care Med 1999; 160: 879-882 22. Shiga M., Nishina K., Mikawa K. i wsp.: The effects of lidocaine on nitric oxide Production from Activated Murine Macrophage Cell Line. Anesth Analg 2001; 92: 128-33 23. Silkoff P.E., Wakita S., Chatkin J. i wsp. Exhaled nitric oxide after?2-agonist inhalation and spirometry in asthma. Am J Respir Crit Care Med 1999; 159:940 944. 24. Smith A.D., Cowan J.O., Brassett K.B., i wsp. Use of inhaled nitric oxide measurement to guide treatment in chronic asthma. N Engl J Med 2005; 352: 2163 2173 25. St. Croix C.M., Wetter T.J., Pegelow D.F., i wsp.: Assessment of nitric oxide formation during exercise. Am J Respir Crit Care Med 1999; 159: 1125-1133. 26. Tee A.K.H., Hui K.P. Effect of spirometric maneuver, nasal clip and submaximal inspiratory effort on measurement of exhaled nitric oxide level in asthmatic patients. Chest 2005; 127: 131-134 27. Terashima T., Amakawa K., Matsumaru A. i wsp. BAL induces an increase in peripheral blood neutrophils and cytokine levels in healthy volunteers and patients with pneumonia. Chest 2001; 119: 1724 1729 28. Um S-W., Choi C-M., Lee C-T., Prospective analysis of clinical characteristics and risk factors of postbronchoscopy fever. Chest 2004; 125: 945 952. 29. Van den Toorn L.M., Overbeek S.E., de Jongste J.C., i wsp. Airway inflammation is present during clinical remission of atopic asthma. Am J Respir Crit Care Med 2001; 164: 2107 2113, 30. Warke T.J., Fitch P.S., Brown V. i wsp. Exhaled nitric oxide correlates with airway eosinophils in childhood asthma. Thorax 2002; 57: 383 387 31. Ziętkowski Z. Bodzenta-Łukaszyk A.: Stężenie tlenku azotu (NO) w powietrzu wydychanym w monitorowaniu leczenia chorych z zaostrzeniem astmy oskrzelowej. Pol. Merk. Lek. 2004. 16, 92, 111 32. Ziora D. Kałuska K., Rauer R. i wsp. Stężenia tlenku azotu w powietrzu wydechowym u chorych na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc oraz rozstrzenie oskrzeli. Pneumonol Alergol Pol 2003, 71, 9-10, 418-427. email: khildebr@amwaw.edu.pl Polska 2006/74 31