KODEKS DOBREJ PRAKTYKI RYBACKIEJ w Rybołówstwie Przybrzeżnym Bałtyku a szczególnie Zatoki Pomorskiej
Kodeks dobrej praktyki rybackiej został opracowany w celu zapewnienia standaryzacji prowadzenia racjonalnej gospodarki rybackiej, zrównoważonego korzystania z żywych zasobów wód, ograniczenia negatywnego lub zwiększenia pozytywnego wpływu gospodarki rybackiej na środowisko oraz zapewnienia bezpieczeństwa dostarczonych produktów rybnych, regulując sprawy nieuregulowane w przepisach powszechnie obowiązujących, co wynika z ustawy o organizacji rynku rybnego z dnia 5 grudnia 2008 roku (Dz. U. 2011 Nr 34 poz. 168)
Działalność połowowa często prowadzi to do niezdrowej konkurencji w połowach i do nieracjonalnej eksploatacji stad ryb związanej z wysokim poziomem odrzutów. Dzieje się tak mimo obowiązujących i w wielu wypadkach bardzo rygorystycznych przepisów regulujących rybołówstwo. W takich warunkach szczególnie ważnym jest opracowanie Kodeksu Dobrej Praktyki Rybackiej zawierający zbiór zasad, porad i zaleceń ukierunkowanych na racjonalne wykorzystanie zasobów i walorów przybrzeżnych ekosystemów. Przyswojenie przez rybaków i dobrowolne przyjęcie Kodeksu, w charakterze obowiązujących norm, postępowania powinno sprzyjać uzyskiwaniu przez nich wyższych efektów ekonomicznych.
Efekty działalności rybackiej zależą od szeregu czynników związanych głównie ze środowiskiem i jego zasobami, stosowanymi narzędziami, techniką połowów, sposobami obróbki i zabezpieczenia ryb od złowienia do momentu sprzedaży oraz stosunkami międzyludzkimi w sferze rybołówstwa i w jego otoczeniu.
Przedstawione uzgodnienia dotyczące Kodeksu Dobrej Praktyki Rybackiej Zatoki Pomorskiej są następujące:
1. Działania podstawowe, wynikające z prawa i praktyki rybackiej. przestrzeganie przepisów prawa; dbałość o stan środowiska pracy; zrównoważona eksploatacja ichtiofauny ekosystemu morskiego; sprzyjanie tworzeniu dobrych stosunków międzyludzkich.
2. Działania na rzecz racjonalnego gospodarowania środowiskiem i zasobami działanie i współpraca przy opracowywaniu lokalnego planu zarządzania zasobami; ograniczanie szkodzenia środowisku morskiemu podczas połowów; dostarczanie do portu oraz przekazywanie do utylizacji przypadkowo złowionych śmieci; przekazywanie informacji o stwierdzonych zanieczyszczeniach; szczególna dbałość o młodociane stadia ichtiofauny.
3. Narzędzia i technika połowów. stosowanie strategii połowowej dostosowanej do aktualnej sytuacji na łowisku; współpraca z naukowcami oraz stosowanie się do zaleceń i informacji naukowej; modyfikacja i rozwijanie narzędzi połowowych redukujących negatywne oddziaływanie na środowisko; dążenie do redukcji poziomu odrzutów; współpraca pomiędzy rybakami w zakresie połowów i bezpieczeństwa na morzu; dążenie do ograniczania przyłowu niepożądanych organizmów innych niż ryby; dążyć do ograniczania nadmiernego nakładu połowowego narzędzi stawnych; rozwijanie wymiany doświadczeń w dziedzinie narzędzi i techniki połowów.
4. Sposoby obróbki i zabezpieczenia ryb od złowienia do sprzedaży. stosować warunki obróbki, zabezpieczenia, składowania i transportu surowca, gwarantujące zachowanie możliwie najwyższej jakości, zgodnie z wymogami odbiorców i potrzebami rynku, właściwe gospodarować odpadami, i tworzyć warunki do ich właściwego zagospodarowania w portach.
5. Stosunki międzyludzkie. tworzenie dobrej atmosfery współpracy w bazach rybackich i na morzu; wymiana doświadczeń w zakresie umiejętności i wiedzy rybackiej przez uczestnictwo w spotkaniach i szkoleniach.