Pedagogizacja rodziców Temat: Czas wolny
"Chłopiec jest jedynakiem. Oboje rodzice pracują po 10 godzin dziennie, ojciec często nie bywa w domu wcześniej niż o 20. Rodzina jest bardzo zasobna finansowo.
Dziecko żyje w dostatku. Od najmłodszych lat miał problemy z koncentracją uwagi, z nadruchliwością, z trudem nawiązywał trwalsze relacje z rówieśnikami.
Od 6 roku życia uczęszczał na zajęcia sportowe - miały mu one pomóc w zaspokojeniu potrzeby ruchu, zajmowały one dziecku 4 godziny tygodniowo. W wieku 7 lat chłopiec zaczął się uczyć gry na skrzypcach i języka angielskiego, zajęcia te zajmowały 4 godziny tygodniowo.
W wieku 8 lat zapisano chłopca na zajęcia teatralne, zajęcia te zajmowały ok. 3 godzin tygodniowo. W efekcie, każdego popołudnia, od poniedziałku do piątku, chłopiec miał po 2 godziny zajęć. W niedzielę dość częste spektakle, a średnio 1 weekend w miesiącu miał zajęty turniejami sportowymi lub koncertami skrzypcowymi.
Dochodziła do tego nauka szkolna. Wyniki w szkole były coraz słabsze. Rodzice zatrudnili więc panią do pomocy dziecku w nauce. Chłopiec niezmiennie miał problemy z koncentracją uwagi i nadruchliwością. W wieku 10 lat nauczyciel w szkole zasugerował rodzicom wizytę u psychologa.
Kontakt z rodzicami kojarzył mu się wyłącznie z ich niezadowoleniem z niego, narzekaniem, zawodem, że znowu ich rozczarował. Rodzice nie byli w stanie tolerować braku zdyscyplinowania chłopca w odrabianiu lekcji, jego ruchliwości, jego nie zorganizowania w nauce i w innych czynnościach.
Chłopiec próbował prosić rodziców, żeby go wypisali z części zajęć. Słyszał niezmiennie odmowę i argument - jesteś leniwy, niezdyscyplinowany, chciałbyś mieć szybkie sukcesy, a nie chce ci się pracować; to nie sztuka zrezygnować z zajęć, sztuka zmagać się z samym sobą, aby odnieść sukces".
Argumenty na tak: pogłębia się jego wiedza i umiejętności, wzbogacają się jego kontakty społeczne, uczy się dyscypliny, obowiązkowości, jest okazją do odkrywania swoich uzdolnień, do ich rozwijania, rozwija swoje zainteresowania, daje rodzicom poczucie dobrze zorganizowanego i pożytecznie spędzonego czasu dziecka, jest dobrą alternatywą dla samotnie spędzanego czasu w domu pod nieobecność rodziców, w którym to czasie dziecko mogłoby siedzieć kilka godzin przed TV lub komputerem.
Argumenty na nie: przeciążenie zadaniowe dziecka w wieku, w którym nie jest ono psychicznie gotowe podołać takiemu obciążeniu, ograniczenie do minimum czasu spędzanego z rodzicami, ograniczenie do minimum czasu na spontaniczną zabawę, - czasu na zabawę dziecko potrzebuje co najmniej do końca szkoły podstawowej, paradoksalnie dziecko ma coraz trudniejszy, a nie coraz łatwiejszy kontakt z rówieśnikami,
nie jest łatwo nawiązać głębsze relacje społeczne, rosnące zmęczenie i zniechęcenie dziecka do aktywności, pogarszające się relacje z rodzicami (dziecko zaczyna marudzić, rodzice się denerwują), zmęczenie i zniechęcenie powoduje porażki, a nie sukcesy; pojawia się frustracja, niechęć do wysiłku, spada poczucie własnej wartości i gotowość do podejmowania aktywności, zbyt wysoka samoocena dziecka.
Sposoby komunikowania się z dzieckiem Okazuj duże zainteresowanie tym, co dziecko do Ciebie mówi Okazuj wsparcie dziecku, daj mu zroumienie, akceptację Mów do dziecka spokojnie, krótko, rzeczowo ("Nie owijaj w bawełnę") Zniż się do pozycji dziecka, zadbaj o kontakt wzrokowy, dotykowy
Zadawaj pytania otwarte Nie używaj zbyt wielu pytań naraz Podczas rozmowy z dzieckiem nie przejawiaj inicjatywy,bądź dla niego "partnerem" Nie chowaj się za czyimiś plecami np. współmałżonka Bądź konsekwentny Nie bój się słowa przepraszam
Sposoby spędzania wolnego czasu Rozmowa podczas odwożenia dziecka do szkoły i ze szkoły. Wspólny spacer, jazda na rowerze, rolkach, łyżwach, nartach. Wspólne gotowanie, nakrywanie do stołu. Wspólne jedzenie posiłków. Wyjście do muzeum, do kina, do interesujących dziecko miejsc (plac budowy). Wycieczki rodzinne. Wyjście na plac zabaw.
Praca i zabawa w ogrodzie. Pomoc przy reperowaniu urządzeń. Zabawy stolikowe: gry planszowe, karty do gry, układanie rebusów, łamigłówek. Opowiadanie sobie historyjek, bajek przed snem. Czytanie książek, słuchanie muzyki. Składanie modeli, układanie puzzli, zabawa klockami. Rozmowa na temat naszej pracy, zajęć szkolnych. Zabawy na dworze: gra w piłkę, rodzinne zawody, piknik rodzinny.
,,Dziecko powinno mieć czas na to, żeby sobie pomarzyć, porozmawiać, przytulić się i spędzić leniwie trochę czasu razem z tobą
Pomoc dziecku podczas odrabiania lekcji Do głównych zadań rodziców należy: 1.Zapewnienie dziecku warunków do pracy w domu: -stałe miejsce (np. osobny pokój, biurko, stół) wszelkie zmiany sprzyjają rozproszeniu uwagi. Szczególnie u dzieci młodszych uwaga jest łatwo odwracalna, a nawyki pracy umysłowej dopiero zaczynają się wytwarzać. Dziecko nadpobudliwe nie powinno pracować koło okna, bo widok z niego rozprasza uwagę. W pobliżu nie powinno być przedmiotów, którymi można manipulować, bawić się. Pracę ułatwia porządek na biurku czy stole oraz w jego okolicy.
-odpowiednia wysokość stołu i krzesła na którym dziecko siedzi- zarówno stół jak i krzesło powinno być dostosowane do wzrostu dzieci; -właściwe oświetlenie. 2.Wyznaczenie czasu na odrabianie lekcji. Dziecko nie powinno zabierać się do odrabiania lekcji bezpośrednio: -po skończeniu zajęć w szkole, -po zajęciach wymagających intensywnego wysiłku fizycznego,
-po dłuższym oglądaniu programu telewizyjnego, który zmusza do koncentracji uwagi, subiektywnie dziecko nie czuje się zmęczone, w rzeczywistości jest jednak inaczej, -po posiłku głównym, tj. po obiedzie czy kolacji. W przypadku dzieci w młodszym wieku szkolnym czas po kolacji w ogóle nie wchodzi w grę, bo są one wyczerpane przeżyciami całego dnia i nie są w stanie wydajnie pracować.