Obieg pieniężny i rozliczenia pieniężne

Obieg pieniężny i rozliczenia pieniężne

Obieg pieniężny sposób dokonywania zapłat w gospodarce narodowej; ogół czynności związanych z wykonywaniem zapłat; jego przedmiotem jest dokonywanie płatności, zwanych rozliczeniami pieniężnymi, rozliczenie pieniężne to przesunięcie wartości pomiędzy stronami płatności, jest zwolnieniem z zobowiązania strony zobowiązanej (dłużnika, płatnika) wobec drugiej strony płatności (wierzyciela, beneficjenta)

Sfery obiegu pieniężnego Obieg pieniężny Obieg gotówkowy Obieg bezgotówkowy

Obieg gotówkowy Polega na dokonywaniu zapłat za pomocą pieniądza gotówkowego, z wykorzystaniem znaków pieniężnych; Np.: wręczenie znaków pieniężnych, zapłata w kasie wierzyciela, czek gotówkowy

Obieg bezgotówkowy Dokonywanie zapłat za pomocą zmiany zapisów na rachunkach bankowych stron rozliczenia; W wyniku tego obiegu rachunek dłużnika jest obciążany (zmniejsza się kwota zgromadzona na rachunku) a rachunek wierzyciela jest uznawany (zwiększa się kwota zgromadzona na rachunku); Polega on zatem na dokonywaniu zapłat za pomocą pieniądza bankowego

Rozliczenia pieniężne art. 63 ust. 1 pr. bank. Rozliczenia pieniężne mogą być przeprowadzane za pośrednictwem banków, jeżeli przynajmniej jedna ze stron rozliczenia (dłużnik lub wierzyciel) posiada rachunek bankowy. Rozliczenia pieniężne przeprowadza się gotówkowo lub bezgotówkowo za pomocą papierowych lub informatycznych nośników danych. Zasadą jest swoboda wyboru formy

Obowiązkowe rozliczenia bezgotówkowe Art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej; Art. 61 ustawy Ordynacja podatkowa; Art. 47 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych; Art. 58 ustawy Prawo celne

Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej art. 22 1. Dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy: 1) stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz 2) jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15 000 zł, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Ustawa Ordynacja podatkowa art. 61 1. Zapłata podatków przez podatników prowadzących działalność gospodarczą i obowiązanych do prowadzenia księgi rachunkowej lub podatkowej księgi przychodów i rozchodów następuje w formie polecenia przelewu. 1a. Zapłata opłaty skarbowej przez podatników, o których mowa w 1, może nastąpić w gotówce. 1b. Zapłata podatków przez mikroprzedsiębiorców w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1829, 1948, 1997 i 2255) może nastąpić również w gotówce. 2. Formę rozliczeń, o której mowa w 1, stosuje się również do wpłat kwot podatków pobranych przez płatników, jeżeli płatnicy spełniają warunki określone w 1. 3. Przepisu 1 nie stosuje się: 1) do zapłaty podatków niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą; 2) gdy zapłata podatku, zgodnie z przepisami prawa podatkowego, jest dokonywana papierami wartościowymi lub znakami akcyzy; 3) do pobierania podatków przez płatników lub inkasentów.

Ustawa o systemie ubezpieczeniem społecznych art. 47 4b. Płatnik składek jest obowiązany opłacać należności z tytułu składek, o których mowa w ust. 4, w formie bezgotówkowej w drodze obciążenia rachunku bankowego płatnika składek lub obciążenia rachunku płatniczego płatnika w instytucji płatniczej w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz.U. z 2014 r. poz. 873 i 1916 oraz z 2015 r. poz. 1764, 1830 i 1893). 4c. Przepisu ust. 4b nie stosuje się do płatników składek będących osobami fizycznymi, jeżeli nie prowadzą pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o działalności gospodarczej lub innych przepisów szczególnych. 4d. W przypadku stwierdzenia niezgodności danych identyfikacyjnych płatnika składek, o którym mowa w ust. 4b, podanych w zleceniu płatniczym z danymi z Centralnego Rejestru Płatników Składek, Zakład informuje instytucję prowadzącą rachunek bankowy płatnika składek o obowiązku przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w celu wyeliminowania tych niezgodności. 4e. Płatnik składek będący mikroprzedsiębiorcą w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej może opłacać należności z tytułu składek również w formie przekazu pocztowego lub w formie przekazu pieniężnego za pośrednictwem instytucji płatniczej lub biura usług płatniczych w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych.

Ustawa Prawo celne art. 58 Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wyrażoną w euro równowartość kwoty, powyżej której należności uiszcza się w formie bezgotówkowej. Rozporządzenie powinno uwzględniać zachowanie bezpieczeństwa w obrocie pieniężnym.

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 kwietnia 2004 roku w sprawie kwoty, powyżej której należności uiszcza się w formie bezgotówkowej (Dz.U. 2004 Nr 87, poz. 823) 1. Należności, których łączna kwota przekracza równowartość 1 000 euro, uiszcza się w formie bezgotówkowej.

Rozliczenia pieniężne art. 63 pr. bank. 1. Rozliczenia pieniężne mogą być przeprowadzane za pośrednictwem banków, jeżeli przynajmniej jedna ze stron rozliczenia (dłużnik lub wierzyciel) posiada rachunek bankowy. Rozliczenia pieniężne przeprowadza się gotówkowo lub bezgotówkowo za pomocą papierowych lub informatycznych nośników danych. 2. Rozliczenia gotówkowe przeprowadza się czekiem gotówkowym lub przez wpłatę gotówki na rachunek wierzyciela. 3. Rozliczenia bezgotówkowe przeprowadza się w szczególności: 1) poleceniem przelewu; 2) poleceniem zapłaty; 3) czekiem rozrachunkowym; 4) kartą płatniczą.

Rozliczenia gotówkowe wpłaty na rachunek wierzyciela - banki są obowiązane przyjmować wpłaty gotówkowe na rachunki bankowe oraz przeliczać i sortować banknoty i monety pochodzące z tych wpłat (art. 66 pr. bank.); czek gotówkowy

Czek gotówkowy art. 63b pr. bank. 1. Czek gotówkowy stanowi dyspozycję wystawcy czeku udzieloną trasatowi obciążenia jego rachunku kwotą, na którą czek został wystawiony, oraz wypłaty tej kwoty okazicielowi czeku lub osobie wskazanej na czeku. 2. Czek gotówkowy może być przedstawiony do zapłaty bezpośrednio u trasata albo w innym banku. Zapłata czeku gotówkowego przedstawionego do zapłaty w innym banku następuje, z zastrzeżeniem ust. 3, po uzyskaniu przez ten bank od trasata środków wystarczających do zapłaty czeku. Szczegółowe warunki przedstawienia czeku gotówkowego do zapłaty w innym banku określa umowa między tym bankiem i posiadaczem czeku. 3. Banki mogą zawierać porozumienia, w których - na zasadach wzajemności - określą inny niż w ust. 2 tryb przedstawienia czeków gotówkowych do zapłaty z rachunków oszczędnościoworozliczeniowych.

Formy rozliczeń bezgotówkowych Rozliczenia bezgotówkowe typu przelewowego wszczynane z inicjatywy dłużnika typu inkasowego - wszczynane z inicjatywy wierzyciela *szczególne formy rozliczeń polecenie przelewu polecenie zapłaty akredytywy czek rozrachunkowy karty płatnicze potrącenia

Rozliczenia typu przelewowego art. 63c pr. bank. polecenie przelewu Polecenie przelewu stanowi udzieloną bankowi dyspozycję dłużnika obciążenia jego rachunku określoną kwotą i uznania tą kwotą rachunku wierzyciela. Bank wykonuje dyspozycję dłużnika w sposób przewidziany w umowie rachunku bankowego

Rozliczenia typu przelewowego czek rozrachunkowy art. 63e ust. 1 pr. bank. Czek rozrachunkowy stanowi dyspozycję wystawcy czeku udzieloną trasatowi do obciążenia jego rachunku kwotą, na którą czek został wystawiony, oraz uznania tą kwotą rachunku posiadacza czeku

Rozliczenia typu inkasowego polecenie zapłaty art. 63d pr. bank. 1.Polecenie zapłaty stanowi udzieloną bankowi lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej dyspozycję wierzyciela obciążenia określoną kwotą odpowiednio rachunku bankowego dłużnika lub rachunku dłużnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej i uznania tą kwotą rachunku wierzyciela. Dyspozycja wierzyciela oznacza równocześnie jego zgodę na cofnięcie przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową dłużnika obciążenia rachunku dłużnika i cofnięcie uznania rachunku wierzyciela w przypadku dokonanego przez dłużnika odwołania polecenia zapłaty, o którym mowa w ust. 6.

Warunki dokonania polecenia zapłaty art. 63d ust. 2 pr. bank. Przeprowadzenie rozliczeń poleceniem zapłaty jest dopuszczalne pod warunkiem: 1) posiadania przez wierzyciela i dłużnika rachunków w bankach lub spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych, które zawarły porozumienie w sprawie stosowania polecenia zapłaty, określające w szczególności: zakres odpowiedzialności banków i spółdzielczych kas oszczędnościowokredytowych wykonujących polecenie zapłaty, przyczyny odmowy wykonania polecenia zapłaty przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową dłużnika, procedury dochodzenia wzajemnych roszczeń banków i spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych, wynikających ze skutków odwołania polecenia zapłaty przez dłużnika, wzory jednolitych formularzy oraz zasady wykonywania przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe poleceń zapłaty za pomocą informatycznych nośników danych; 2) udzielenia przez dłużnika wierzycielowi zgody do obciążania rachunku dłużnika w drodze polecenia zapłaty w umownych terminach zapłaty z tytułu określonych zobowiązań; 3) zawarcia pomiędzy wierzycielem a prowadzącymi jego rachunek bankiem lub spółdzielczą kasą oszczędnościowo-kredytową umowy w sprawie stosowania polecenia zapłaty przez wierzyciela, zawierającej w szczególności: zgodę banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowokredytowej na stosowanie polecenia zapłaty przez wierzyciela, zasady składania i realizowania poleceń zapłaty, zgodę wierzyciela na obciążenie jego rachunku kwotami odwoływanych poleceń zapłaty wraz z odsetkami, o których mowa w ust. 7, zwróconymi dłużnikowi w związku z odwołaniem polecenia zapłaty oraz zakres odpowiedzialności wierzyciela i banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej; 4) że maksymalna kwota pojedynczego polecenia zapłaty nie przekracza równowartości, przeliczonej na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w ostatnim dniu kwartału poprzedzającego kwartał, w którym dokonywane jest rozliczenie pieniężne: a) 1000 euro - w przypadku gdy dłużnikiem jest osoba fizyczna niewykonująca działalności gospodarczej, b) 50 000 euro - w przypadku pozostałych dłużników.

Karty płatnicze art. 63e pr. bank. 1. Na warunkach określonych w umowach strony mogą stosować w rozliczeniach bezgotówkowych także karty płatnicze. 2. Prawa i obowiązki wydawcy i posiadacza karty płatniczej określa odrębna ustawa.

Karty płatnicze art. 2 pkt 15a ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (tekst jedn.: Dz.U. z 2016 r. poz. 1572): karta płatnicza - kartę uprawniającą do wypłaty gotówki lub umożliwiającą złożenie zlecenia płatniczego za pośrednictwem akceptanta lub agenta rozliczeniowego, akceptowaną przez akceptanta w celu otrzymania przez niego należnych mu środków, w tym kartę płatniczą w rozumieniu art. 2 pkt 15 rozporządzenia (UE) 2015/751

Podział kart płatniczych Karty płatnicze debetowe kredytowe obciążeniowe

Potrącenie kompensacja art. 498 k. c. 1. Gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. 2. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.

Akredytywa w ogólności zobowiązanie zaciągnięte przez bank otwierający akredytywę (akredytanta) na zlecenie innej osoby (zleceniodawcy akredytywy akredytującego), w którym zobowiązuje się on do spełnienia pewnego świadczenia na rzecz osoby trzeciej (beneficjenta akredytywy, akredytowanego) na warunkach ustalonych przez zleceniodawcę. W. Srokosz, [w:] Prawo bankowe, red. E. Fojcik-Mastalska, Wrocław 2004, s. 195-196.

Akredytywa akredytywa dokumentowa - bank, działając na zlecenie klienta, ale we własnym imieniu (bank otwierający akredytywę), może zobowiązać się pisemnie wobec osoby trzeciej (beneficjenta), że dokona zapłaty beneficjentowi akredytywy ustalonej kwoty pieniężnej, po spełnieniu przez beneficjenta wszystkich warunków określonych w akredytywie (art. 85 ust. 1 pr. bank.); akredytywa pieniężna - bank, działając na zlecenie klienta, ale we własnym imieniu (bank otwierający), może zobowiązać się pisemnie wobec innego banku, że dokona zwrotu kwot wypłaconych beneficjentowi lub skupi weksle trasowane ciągnione przez beneficjenta na wskazany bank (art. 86 ust. 1 pr. bank.)

Akredytywa dokumentowa stosunki prawne Stosunek pomiędzy zleceniodawcą akredytywy i bankiem otwierającym akredytywę (stosunek pokrycia) Stosunek łączący bank otwierający akredytywę z beneficjentem akredytywy (stosunek zapłaty) Stosunek łączący zleceniodawcę akredytywy z beneficjentem akredytywy (stosunek waluty)