Numer publikacji EA-3/11:2009 Dokument obowiązkowy Systemy Zarządzania Bezpieczeństwem Żywności (FSMS) Zakres akredytacji CEL W niniejszym dokumencie przedstawiono politykę EA dotyczącą jednostek akredytujących prowadzących procesy akredytacji jednostek certyfikujących systemy zarządzania bezpieczeństwem żywności (FSMS). Określa on sposoby stosowania Kategorii w zakresach akredytacji oraz zasady przeprowadzania obserwacji dla celów akredytacji w odniesieniu do normy ISO/IEC 17021 w połączeniu z normą ISO/TS 22003. Zatwierdzony: marzec 2009 r., wyd.00 Strona 1/6
Autorstwo Niniejsza publikacja została opracowana przez Komitet EA ds. Certyfikacji. Język oficjalny Niniejszy tekst może być tłumaczony na inne języki, w razie takiej potrzeby. Angielska wersja językowa jest wersją rozstrzygającą. Prawa autorskie Właścicielem praw autorskich do niniejszego tekstu jest EA. Tekst ten nie może być kopiowany w celu sprzedaży. Dalsze informacje Dalsze informacje o niniejszej publikacji można uzyskać od krajowej jednostki akredytującej członka EA. Aktualne informacje znajdują się na stronach http://www.european-accreditation.org/ Kategoria 3. (Dokumenty sektorowe EA MLA) Data zatwierdzenia: 14 marca 2009 r. Data wdrożenia: 14 marca 2010 r. Oryginał publikacji: EA-3/11 Food Safety Management Systems Scope of Accreditation, rev.00 zatwierdzony w marcu 2009 r., opublikowany w maju 2009r. Tłumaczenie wykonano w Polskim Centrum Akredytacji; 22.07.2009 r. www.pca.gov.pl Tekst tłumaczenia nie może być kopiowany w celu sprzedaży. Zatwierdzony: marzec 2009 r., wyd.00 Strona 2/6
SPIS TREŚCI 1 ZAKRES... 4 2 OPIS ZAKRESU AKREDYTACJI... 4 3 KRYTERIA WŁĄCZANIA OKREŚLONEJ KATEGORII DO ZAKRESU AKREDYTACJI... 4 4 PROCES UDZIELANIA LUB ROZSZERZANIA ZAKRESU... 5 4.1 Obserwacje... 5 4.2 Kryteria wyboru auditu do obserwacji... 5 4.3 Wpływ innych akredytacji... 6 Zatwierdzony: marzec 2009 r., wyd.00 Strona 3/6
1 ZAKRES W niniejszym dokumencie przedstawiono politykę jednostek akredytujących dotyczącą ustalenia podejścia do akredytacji jednostek certyfikujących w zakresie certyfikacji systemów zarządzania bezpieczeństwem żywności (FSMS), takich jak zgodne z normą ISO 22000. 2 OPIS ZAKRESU AKREDYTACJI Oceny akredytacyjne powinny być prowadzone w odniesieniu do normy ISO/IEC 17021 z uwzględnieniem wymagań normy ISO/TS 22003. W dokumencie akredytacyjnym (certyfikacie lub zakresie akredytacji) powinno się wyraźnie stwierdzać, że udzielono akredytacji w odniesieniu do norm ISO/IEC 17021 i ISO/TS 22003. Jednostki akredytujące nie powinny udzielać akredytacji w zakresie certyfikacji FSMS w odniesieniu do innych norm. W zakresie akredytacji powinny być wymienione jedna lub więcej Kategorii określonych w Tabeli A.1, Załącznik A, ISO/TS 22003. 3 KRYTERIA WŁĄCZANIA OKREŚLONEJ KATEGORII DO ZAKRESU AKREDYTACJI Akredytacja udzielona w odniesieniu do jednej lub więcej Kategorii (Tabela A.1, Załącznik A) potwierdza, że jednostka certyfikująca wykazała kompetencje w zakresie certyfikacji FSMS (np. według normy ISO 22000) w tych Kategoriach. Jednakże nie oznacza to, że jednostka certyfikująca ma auditorów o kompetencjach wymaganych we wszystkich Sektorach, które mogą się zaliczać do tych Kategorii (patrz punkt 7.2.4.6.3, ISO/TS 22003). Z tego powodu, przed udzieleniem akredytacji w określonej Kategorii, jednostka akredytująca powinna ocenić, że: a) Jednostka certyfikująca ma kompetentny personel do prowadzenia przeglądu umowy i wyboru właściwej Kategorii (patrz punkt 7.2.2, ISO/TS 22003); b) Jednostka certyfikująca zdefiniowała Sektory w ramach każdej Kategorii. Sektorami tymi powinny być co najmniej Sektory wymienione w Tabeli A.1, Załącznik A, ISO/TS 22003; c) Jednostka certyfikująca ustanowiła kryteria techniczne w celu określenia kompetencji auditorów w każdym Sektorze (patrz Tabela A.1, Załącznik A, oraz punkt 7.2.4, ISO/TS 22003); d) Jednostka certyfikująca ma kompetentnych auditorów w co najmniej jednym Sektorze w danej Kategorii; e) Jednostka certyfikująca ustanowiła proces zapewniający, że akredytowana certyfikacja będzie oferowana tylko w tych Sektorach, w których jednostka certyfikująca ma kompetentnych auditorów; f) Jednostka certyfikująca utrzymuje aktualną listę Sektorów, w których ma kompetentnych auditorów. Lista ta powinna być udostępniona jednostce akredytującej na jej żądanie; g) Jednostka certyfikująca musi umieć wykazać, że ma co najmniej jeden aktywny wniosek w Kategorii, w której ubiega się o akredytację. Jednostka certyfikująca ma ustanowioną procedurę postępowania z wnioskami Zatwierdzony: marzec 2009 r., wyd.00 Strona 4/6
dotyczącymi nowych Sektorów w Kategorii (jeżeli jednostka certyfikująca jeszcze nie ma kompetentnych auditorów w tych Sektorach). 4 PROCES UDZIELANIA LUB ROZSZERZANIA ZAKRESU Tabela A.1, Załącznik A, ISO/TS 22003, może być pogrupowana na następujące Klastry 1 : 1. Rolnictwo (A+B); 2. Przetwórstwo żywności i pasz (C+D+E+F); 3. Dystrybucja, transport i przechowywanie (H+J); 4. Katering (G); 5. Środki (bio)chemiczne (L); 6. Pomocnicze gałęzie przemysłu (I+K+M). 4.1 Obserwacje Jednostka akredytująca nie powinna udzielać akredytacji w zakresie określonej Kategorii bez przeprowadzenia przynajmniej jednej obserwacji w danym Klastrze. Oznacza to, na przykład, że jeżeli jednostka certyfikująca wnioskuje o akredytację w zakresie Kategorii B oraz D, jednostka akredytująca musi przeprowadzić dwie obserwacje. Jeżeli jednostka certyfikująca wnioskuje o certyfikację w zakresie Kategorii C oraz E, to wystarczająca może być jedna obserwacja. Kryteria te mają także zastosowanie przy rozszerzaniu zakresu akredytacji. W rozszerzeniach zakresu w ramach Klastra, przeprowadzenie obserwacji nie jest obowiązkowe. Przeprowadzenie obserwacji jest obowiązkowe przy rozszerzaniu zakresu o Kategorie w nowym Klastrze. Wymagania te są wymaganiami minimalnymi (z wyjątkiem przypadków opisanych w punkcie 4.3). Jednostka akredytująca musi ocenić każdy indywidualny przypadek oraz podjąć decyzję dotyczącą tego, czy w określonej sytuacji należy przeprowadzić więcej obserwacji. Jednostka akredytująca musi przeprowadzić obserwację co najmniej jednego auditu w Klastrze 2 (jeżeli jest objęty zakresem akredytacji jednostki certyfikującej) jako część każdego nadzoru lub ponownej oceny, oraz co najmniej jednego auditu w każdym z pozostałych Klastrów w cyklu akredytacji. Pojedyncza obserwacja może obejmować różne Kategorie, jeżeli to jest uzasadnione działaniami wykonywanymi przez obserwowaną organizację i jednostkę certyfikującą. 4.2 Kryteria wyboru auditu do obserwacji W procesach akredytacji i ponownej oceny jednostki certyfikującej w jednej lub więcej Kategoriach, zaleca się z naciskiem przeprowadzenie obserwacji auditu certyfikującego, w tym etapu 1. Zaleca się, aby co najmniej jedna obserwacja w cyklu akredytacji obejmowała etap 1. auditu. 1 Klastry te są ustanowione tylko w celach związanych z procesami akredytacji i nie są odpowiednie do stosowania przez jednostki certyfikujące w procesach związanych z certyfikacją. Zatwierdzony: marzec 2009 r., wyd.00 Strona 5/6
Jeżeli jest to wykonalne, zaleca się, aby w całym cyklu akredytacji jednostka akredytująca zapewniła, że obserwacje są prowadzone w tych Sektorach (spośród Sektorów objętych zakresem akredytacji jednostki certyfikującej), w których jest zwiększone ryzyko związane z zagrożeniem bezpieczeństwa żywności. Jednostka akredytująca może wziąć pod uwagę inną akredytowaną działalność certyfikacyjną w tej samej Kategorii (patrz punkt 4.3). Zaleca się, aby jednostka akredytująca przeprowadziła obserwację zespołu auditującego, który nie był wcześniej obserwowany w tym konkretnym obszarze kompetencji. Należy unikać powtarzania przeprowadzania obserwacji w tej samej organizacji będącej klientem jednostki certyfikującej. Jednostki akredytujące powinny wziąć pod uwagę poprzednie wyniki obserwacji dla ustanowienia swojej strategii prowadzania obserwacji. 4.3 Wpływ innych akredytacji Zaleca się, aby jednostka akredytująca, przy podejmowaniu decyzji dotyczącej konieczności przeprowadzenia obserwacji, uwzględniła udzielone jednostkom certyfikującym akredytacje w odniesieniu do innych norm dotyczących bezpieczeństwa żywności w Kategoriach należących do tego samego Klastra. W tych przypadkach jednostka akredytująca może wykorzystać obserwacje przeprowadzone w ramach jednego z tych programów w celu zastąpienia niektórych, lecz nie większości, obserwacji wymaganych w punkcie 4.1. Jednostka akredytująca powinna te przypadki szczegółowo udokumentować i uzasadnić. Zatwierdzony: marzec 2009 r., wyd.00 Strona 6/6