Inżynieria Produkcji

Literatura 1. Chlebus Edward: Techniki komputerowe CAx w inżynierii produkcji. Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Warszawa 2000. 2. Karpiński Tadeusz: Inżynieria Produkcji. Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Warszawa 2013. 3. Przybylski Włodzimierz, Deja Mariusz: Komputerowo wspomagane wytwarzanie maszyn. Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Warszawa 2007.

Literatura 1. Komitet Inżynierii Produkcji Polska Akademia Nauk, Stan i perspektywy badań naukowych w obszarze inżynierii produkcji w Polsce. Warszawa 2010. 2. Komitet Inżynierii Produkcji Polska Akademia Nauk, Istota inżynierii produkcji. Warszawa, czerwiec 2012.

Literatura 1. Łukomski Zbigniew: Technologia spalinowych silników kolejowych i okrętowych, Wyd. Komunikacji i Łączności, Warszawa 1972. 2. Jezierski Józef: Technologia tłokowych silników wysokoprężnych, Wyd. Naukowo-Techniczne, Warszawa 1999. 3. Feld Mieczysław: Technologia budowy maszyn. Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2000. 4. Feld Mieczysław: Podstawy projektowania procesów technologicznych typowych części maszyn, Wyd. Naukowo- Techniczne, Warszawa 2009. 5. Honczarenko Jerzy: Obrabiarki sterowane numerycznie. WNT, Warszawa 2008. 6. Grzesik Wit, Niesłony Piotr, Kiszka Piotr: Programowanie obrabiarek CNC. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2017.

Inżynieria działalność polegająca na projektowaniu, konstrukcji, modyfikacji i utrzymaniu efektywnych kosztowo rozwiązań dla praktycznych problemów, z wykorzystaniem wiedzy naukowej oraz technicznej. Działalność ta wymaga rozwiązywania problemów różnej natury oraz skali. Bardziej ogólnie, inżynieria zajmuje się też rozwojem technologii. Karpiński Tadeusz: Inżynieria Produkcji. Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Warszawa 2013.

Inżynieria produkcji - dyscyplina inżynieryjna zajmująca się zasadami projektowania wyrobów i procesów, jak również podstawami sterowania, eksploatacji, organizacji i zarządzania procesami wytwarzania. Inżynieria produkcji - jest to zespół działań mających na celu efektywną realizację procesu produkcji od chwili rozpoznania potrzeby do chwili jej całkowitego zaspokojenia. Karpiński Tadeusz: Inżynieria Produkcji. Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Warszawa 2013.

Inżynieria Produkcji Amerykański Instytut Inżynierii Przemysłowej (IIE) podał w 1989 roku, dostosowaną do aktualnie rozwiązywanych problemów produkcji, definicję pojęcia inżynieria produkcji, która obowiązuje do dzisiaj. Inżynieria produkcji jest pojęciem obejmującym zagadnienia planowania, projektowania, implementowania i zarządzania systemami produkcyjnymi, systemami logistycznymi oraz zabezpieczania ich funkcjonowania. Komitet Inżynierii Produkcji Polska Akademia Nauk, Stan i perspektywy badań naukowych w obszarze inżynierii produkcji w Polsce. Warszawa 2010.

Inżynieria Produkcji Systemy stosowane w inżynierii produkcji rozumiane są jako układy socjotechniczne, integrujące pracowników, informację, energię, materiały, narzędzia pracy i procesy w ramach całego cyklu życia produktów. W celu osiągnięcia efektywności działania tych systemów, inżynieria produkcji bazuje na naukach technicznych, ekonomicznych, humanistycznych i społecznych, wykorzystując wiedzę teleinformatyczną, wiedzę o zarządzaniu, komunikacji społecznej i pobudzaniu kreatywności pracowniczej. Kluczowym elementem, którym inżynieria produkcji różni się od innych technicznych dyscyplin jest orientacja na czynnik ludzki. Najlepsze systemy funkcjonują na drodze ciągłego doskonalenia środowiska pracy, w którym praca ludzka jest najważniejszym czynnikiem wpływającym na wydajność, koszty i jakość pracy. Komitet Inżynierii Produkcji Polska Akademia Nauk, Stan i perspektywy badań naukowych w obszarze inżynierii produkcji w Polsce. Warszawa 2010.

Inżynieria Produkcji Komitet Inżynierii Produkcji Polska Akademia Nauk, Stan i perspektywy badań naukowych w obszarze inżynierii produkcji w Polsce. Warszawa 2010.

Produkcja jednostkowa Produkcja jednostkowa charakteryzuje się niewielką liczbą wykonywanych wyrobów, w związku z tym koszty przygotowania produkcji powinny być ograniczone. Przyjmuje się wtedy wykonanie tylko takich opracowań technologicznych, bez których wykonanie wyrobu przez załogę byłoby w ogóle niemożliwe i pomija się szczegóły, które są jasne dla kwalifikowanych robotników, zatrudnionych przy takiej produkcji.

Produkcja seryjna Produkcja seryjna charakteryzuje się seriami, zawierającymi pewną liczbę wyrobów, przy czym serie się powtarzają. W produkcji seryjnej, oprócz opracowań niezbędnych wykonuje się opracowania umożliwiające przyspieszenie pracy, zmniejszenie pracochłonności i obniżenie wymagań kwalifikacyjnych robotników. W dokumentacji tej są również uwzględnione problemy uboczne, dotyczące również organizacji produkcji.

Produkcja masowa Produkcja masowa charakteryzuje się dużą liczbą wyrobów produkowanych przez dłuższy czas w sposób ciągły, przy czym każda operacja jest związana z określonym stanowiskiem. Produkcja masowa wymaga bardzo starannego przygotowania i opracowania wszystkich szczegółów technologicznych. W opracowaniach tych muszą być ujęte nie tylko operacje technologiczne, lecz również zagadnienia dotyczące ustawienia maszyn, organizacji produkcji, transportu wewnętrznego, magazynowania, opakowań i inne.

Dokumentacja technologiczna Wszystkie informacje i zalecenia niezbędne do realizacji procesu technologicznego są ujęte w dokumentach tworzących tzw. dokumentację technologiczną. Dokumentacja technologiczna umożliwia produkcję wyrobu należytej jakości przy optymalnym rozwiązaniu zagadnień dotyczących zużycia materiałów, pracochłonności, wydajności i kosztów własnych. Dokumentacja technologiczna zawiera zbiory wszystkich dokumentów określających przebiegi procesów technologicznych, zbiory wszystkich rysunków pomocy i urządzeń warsztatowych oraz zbiory niezbędnych norm. Jezierski Józef: Technologia tłokowych silników wysokoprężnych, Wyd. Naukowo-Techniczne, Warszawa 1999.

Dokumentacja technologiczna karta technologiczna, instrukcja technologiczna, normy zużycia materiału, pomoce warsztatowe, karta kalkulacyjna, rysunki półfabrykatów, rysunki pomocy specjalnych, dokumenty pomocnicze, dokumenty organizacyjne.

Karta technologiczna Karta technologiczna (plan operacyjny, przebieg obróbki) jest dokumentem technologicznym podającym cały przebieg obróbki od półfabrykatu do gotowej części. W przypadkach, kiedy pewne operacje danej części są wykonywane podczas montażu, nie są to operacje wyszczególnione w karcie technologicznej, lecz są podawane w osobnej karcie technologicznej montażu. Operacje obróbki cieplnej i kontroli technicznej są umieszczane w karcie technologicznej i otrzymują bieżące, przypadające im numery, na równi z operacjami obróbki.

Karta technologiczna

Karta technologiczna Numerację operacji zaleca się prowadzić wg układu dziesiętnego pierwsza operacja ma numer l0, druga - 20, szósta - 60 itd. Sprawia to, że ewentualne późniejsze dodanie operacji nie powoduje zmian w numeracji. Karty technologiczne sporządza się na odpowiednich drukach zbliżonych do wzoru podanego w normie PN-87/M-01165. W produkcji seryjnej i masowej karta technologiczna ma charakter wykazu operacji z powołaniem się na instrukcje technologiczne poszczególnych operacji, które uwzględniają w niej wszystkie szczegóły.

Instrukcja technologiczna Instrukcja technologiczna jest przeznaczona dla pracownika bezpośrednio wykonującego daną operację. W produkcji tłokowych silników spalinowych rozróżniamy instrukcje obróbki mechanicznej i instrukcje montażu.

Instrukcja technologiczna Instrukcje technologiczne obróbki mechanicznej sporządza się na drukach zbliżonych do wzoru zalecanego przez normę PN-87/M-01165. Numer i treść operacji powinny być zgodne z kartą technologiczną, przy czym treść operacji może być rozszerzona z wyszczególnieniem wszystkich zabiegów. Ponadto w instrukcji technologicznej podajemy szkic operacji danej części. Szkice dla wszystkich operacji należy wykonać w jednakowej podziałce. Przedmiot należy rysować w takim położeniu w jakim jest on obrabiany, a powierzchnie obrabiane zaznacza się grubymi liniami. Na szkicu w sposób schematyczny przedstawiamy sposób bazowania i zamocowania części.

Karta instrukcyjna

Instrukcja technologiczna W rubrykach instrukcji technologicznej należy podać wykaz pomocy warsztatowych, zarówno normalnych, jak i specjalnych. Instrukcję technologiczną montażu sporządza się na drukach zbliżonych do wzoru zalecanego przez normę PN-87/M-01165, z uwzględnieniem wszystkich zasad omówionych w instrukcji technologicznej obróbki mechanicznej. Różnica polega jedynie na tym, że zamiast szczegółów związanych z procesem obróbki podajemy wykaz części lub podzespołów wchodzących w daną operację montażową. W części opisowej wskazuje się kolejność ich montowania i stosowane przy tym zabiegi.