Rok szkolny 2015/2016 SZKOŁA PODSTAWOWA NR 8 W STARGARDZIE MAJ-CZERWIEC**ROK SZKOLNY 2015/2016 W tym numerze: Ósemkowe nowinki. Czym inspirują nas WIELCY ludzie? Jak powstał Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej? Międzynarodowy Dzień Rodziny. KULTURALNY UCZEŃ GATUNEK ZAGROŻONY WYGINIĘCIEM??? Strona 1 z 24
ZESPÓŁ REDAKCYJNY: Matylda Michaliszyn, Natalia Rogozińska, Wiktoria Cygan, Emilia Nałódka, Adam Traczyk. PRZYGOTOWANIE DO DRUKU: Ewa Wiaderek WYDAWCA: Szkoła Podstawowa nr 8 ul. Romualda Traugutta 16, 73-102 Stargard Obchody Święta Konstytucji 3 maja 6 maja br. Społeczność naszej szkoły świętowała dwieście dwudziestą piątą rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 maja. Z tej okazji klasy IV a i b, pod kierunkiem wychowawców, przygotowały uroczysty apel poświęcony temu wielkiemu wydarzeniu. Imprezę rozpoczęło honorowe wprowadzenie sztandaru, przy którym odśpiewano hymn narodowy. Po hymnie wszyscy mogli przenieść się w minione czasy. Uroczyste stroje i ożywiona gra aktorska ukazały wielkie zaangażowanie młodych aktorów, zaś widzom uprzyjemniły i ułatwiły odbiór treści zawartych w części artystycznej. Uczniowie przekazali widzom przesłanie o ważnej roli Konstytucji i tradycji obchodów 3 maja. Dnia 23.05.2016 r. uczennice naszej szkoły wraz z opiekunką SK PCK p. S. Laskowską uczestniczyły w Pikniku Czerwonokrzyskim zorganizowanym w Szkole Podstawowej w Parlinie. W Pikniku wzięli udział również uczniowie z pozostałych stargardzkich szkół. Przy pięknej, słonecznej pogodzie, w miłej atmosferze zabawy - drużyny rywalizowały w różnych konkurencjach sportowych, sprawdzały swoją wiedzę na temat PCK i udzielania pierwszej pomocy. Jak przystało na piknik były występy artystyczne oraz poczęstunek: kiełbaski, ciasto, napoje. Drużyna ratownicza z ZS nr 1 została zaproszona jako najlepszy zespół ratowniczy szkół ponadgimnazjalnych w Stargardzie do zaprezentowania swoich umiejętności. Młodzież, bawiąc się z dziećmi, uczyła jak postępować w nagłych wypadkach - jak udzielać pierwszej pomocy, jak przeprowa- PIKNIK CZERWONOKRZYSKI Strona 2 z 24
dzić sztuczne oddychanie i masaż serca, jak skutecznie wezwać pomoc, jakich informacji udzielić. Na zakończenie imprezy starsze koleżanki, wciągając dzieci do wspólnej zabawy, przeprowadziły symulację wypadku. Zarówno symulanci jak i ratownicy spisali się na medal. Piknik był bardzo udany i zgodny z naczelnym hasłem: PCK - uczy, pomaga, wychowuje. Dzień Dziecka w Szkole Podstawowej nr 8, jak co roku, upłynął pod hasłem zabawy, beztroski i radości. W tym roku Samorząd Uczniowski, z pomocą nauczycieli i rodziców, przygotował Festyn Rodzinny. Do zabawy zostali zaproszeni wszyscy uczniowie i ich rodziny. Mimo pochmurnej pogody, goście nie zawiedli, tego dnia przez Szkołę w Kluczewie przeszły tłumy uśmiechniętych dzieci i dorosłych. Dzień Dziecka rozpoczął się apelem organizacyjnym, na którym poinformowano przybyłych gości o czekających ich atrakcjach, a także rozdano nagrody za udział w szkolnych konkursach. Po części oficjalnej przyszła kolej na pokaz tańca. Wszyscy goście z zachwytem podziwiali wyczyny młodych i bardzo zdolnych tancerek ze Szkoły Tańca Save The Beat. Równie atrakcyjne dla uczniów i gości były konkursy tańca dowolnego przygotowane przez Szkołę Tańca. Festyn Rodzinny A potem zaczęło się szaleństwo, uczniowie biegali od stanowiska do stanowiska, żeby skorzystać z każdej atrakcji i nie przegapić niczego. A atrakcji było co niemiara- malowanie twarzy, zwierzątka z baloników, wata cukrowa, malowanie figurek z masy solnej, konkursy plastyczne, konkursy dla rodziców i tor przeszkód dla rodziców. A poza tym- wystawa zwierzątek, wystawa zdjęć nauczycieli z dzieciństwa, zabawy z Origami, pokaz pierwszej pomocy przygotowany przez Harcerzy, pokazy przygotowane przez Policję, Straż Pożarną i Saperów. Uczniowie mogli również postrzelać do tarczy pistoletem do Paintball'a lub wziąć udział w karaoke. Po uśmiechach na twarzach dzieci można było wywnioskować, że Festyn sprawił im wiele radości, Strona 3 z 24
a Dzień Dziecka zostanie w ich pamięci na długo. Kilkutygodniowe przygotowania opłaciły się, bo uśmiech dziecka jest zawsze największą nagrodą. :) Szkoła Podstawowa nr 8 chce szczególnie podziękować Cukrowni Kluczewo za pyszną watę cukrową, Szkole Tańca Save The Beat za cudowny pokaz tańca, Policji, Saperom, Straży Pożarnej, a także Harcerzom za interesujące pokazy, a także Pani Madzi Górnej za piękne pieski, miecze i czapki z baloników, bo jak powiedział Jim Rohn: Tylko dzięki dawaniu, jesteś w stanie otrzymać więcej, niż masz. Dziękujemy! Strona 4 z 24
ur. 15 sierpnia 1898r.-zm.2 lipca 1966r. W 2016 r. mija 50. rocznica śmierci Poeta i satyryk, z zawodu adwokat, specjalista w dziedzinie prawa autorskiego. Do literatury przeszedł głównie jako autor utworów dla dzieci. Przyniosły mu ogromną popularność i zdobyły wielu naśladowców. Jego zbiorki ( Tańcowała igła z nitką, 1938; Kaczka Dziwaczka, 1939, etc.) wydawano jako wiersze dla dzieci, bądź bajki. Niektóre dłuższe: wierszem - jak Baśń o korsarzu Palemonie czy Pan Drops i jego trupa, inne prozą - jak cykl powieści o Panu Kleksie. Poeta ma również w dorobku teksty satyryczne dla dorosłych oraz przekłady z literatury rosyjskiej. Jan Brzechwa, właściwie Jan Wiktor Lesman, urodził się 15 sierpnia 1898 w Żmerynce, zmarł 2 lipca 1966 w Warszawie i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. Późniejszy bajkopisarz był wnukiem warszawskiego księgarza i wydawcy Bernarda Lesmana i stryjecznym bratem poety Bolesława Leśmiana. Starszemu odeń o około dwadzieścia lat kuzynowi zawdzięcza swój pseudonim artystyczny: Brzechwa ("Pomyśl - przekonywał krewniaka - jakie to piękne: opierzona części strzały".). Pisząc teksty dla przedwojennych warszawskich kabaretów, posługiwał się jeszcze pseudonimem Szer-Szeń, zaczerpniętym z tytułu znanej powieści Ethel Lilian Voynich. Rodowe brzmienie nazwiska Jan Wiktor Lesman zachował jako prawnik. Lata młodości Jan Brzechwa spędził na Kresach Wschodnich. Jego ojciec, Aleksander Lesman, pracował jako inżynier kolejowy w głębi Rosji. Brzechwa ukończył Zakład Naukowo-Wychowawczy Ojców Jezuitów w Chyrowie, a następnie, po przyjeździe do Warszawy - Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Zapisując się na studia wstąpił jednocześnie do 36 Pułku Piechoty Legii Akademickiej i jako ochotnik uczestniczył w latach 1920-1921 w wojnie polsko-bolszewickiej. Strona 5 z 24
Jako adwokat i ekspert w dziedzinie prawa autorskiego był współzałożycielem Związku Autorów i Kompozytorów Scenicznych, a w latach 1924-1939 jego radcą prawnym. Do zawodu prawnika powrócił po drugiej wojnie światowej. Był między innymi radcą prawnym w Spółdzielni Wydawniczej "Czytelnik", a jednocześnie działał aktywnie w PEN Clubie. Brzechwa zadebiutował jeszcze jako nastolatek w 1915, wierszami drukowanymi w petersburskim Sztandarze, redagowanym przez Remigiusza Kwiatkowskiego, poetę i tłumacza. Kilka młodzieńczych wierszy zamieścił później w kijowskich Kłosach Ukraińskich, dostał nawet nagrodę za wiersz poświęcony zmarłemu w listopadzie 1916 r. Henrykowi Sienkiewiczowi. Nie wiązał jednak wówczas swej przyszłości z karierą pisarską. W 1926 r. Jan Brzechwa ożenił się po raz pierwszy, z Marią Sunderland, wnuczką siostry ojca. Kiedy w sierpniu 1928 przyszła na świat ich córka Krystyna, formalnie byli jeszcze małżeństwem, choć poeta romansował już z Karoliną Lentową z domu Meyer, która miała zostać jego drugą żoną. Porzucenia wspólnej kuzynki, ślicznej Marysi nie mógł mu wybaczyć Leśmian, co przyczyniło się do kilkuletniego zerwania stosunków rodzin- nych. Krysia zobaczyła ojca mając prawie dziewięć lat, właśnie na pogrzebie Bolesława Leśmiana. Pierwszy tomik wierszy dla dzieci Tańcowała igła z nitką" wydano mu przed Wigilią 1937 r., ale z datą 1938. Znalazły się tam między innymi takie popularne do dziś wiersze, jak: Pomidor", Żuraw i czapla" czy Na straganie". Rok po ukazaniu się pierwszego tomu z wierszami dla dzieci, wyszedł następny Kaczka Dziwaczka", ze Znakami przestankowymi" czy Sójką". Na lata drugiej wojny światowej przypada jeden z najważniejszych okresów twór- Strona 6 z 24
czości bajkopisarza. Napisał wówczas takie utwory, jak Akademia Pana Kleksa" czy Pan Drops i jego trupa". Jego osobiste przypadki w tym czasie nie tak bardzo znowu odbiegały od wyobrażonych. Okupacja, jak twierdził, wcale go nie dotyczyła, ponieważ... był zakochany. Przepełniająca go miłość - do Janiny Serockiej, z domu Magajewskiej - obrosła legendą. Janina była żoną fryzjera, zaplątanego w różne inne, mniej legalne interesy. Poeta zakochał się w niej od pierwszego wejrzenia w 1940 r. Bez wzajemności, niestety. Opowieść o tym przetrwała w zapisie Kazimierza Brandysa: W dniu upadku Paryża zażył truciznę, ponieważ ukochana kobieta oznajmiła mu, że kocha innego". Środek nie zadziałał. Dwa i pół roku później, w dniu klęski Niemców pod Stalingradem, zobaczył swoją wybrankę w barze na Nowym Świecie. Wszedł, padł przed nią na kolana i zemdlał. Po raz kolejny usłyszał, że kobieta męża nie rzuci. Bajkopisarz chudł w oczach, przez co uwydatniły się jego semickie rysy" - opowiadał Brandys. Któregoś razu Brzechwa został wyprowadzony z cukierni przez dwóch cywilów. Zabrali go do siedziby gestapo w alei Szucha. Tam oświadczył, że Żydem wprawdzie nie jest, ale mogą go rozstrzelać, gdyż wcale nie zależy mu na życiu. A czemu? Bo kobieta, którą kocha, nie chce się z nim związać. Niemcy odreagowali wybuchem śmiechu, po czym wyrzucili go za drzwi. Przy budce wartowniczej Brzechwa przypomniał sobie o zakupionym torciku mocca, który został na gestapowskim biurku. Wrócił, zastukał, przeprosił, zabrał. Tak niewiarygodny tupet zaskoczył Niemców do tego stopnia, że nie oponowali. Ukochaną kobietę zdobył po wojnie. Z innymi twórca Akademii Pana Kleksa" zaczął romansować dopiero po ślubie. Kazimierz Brandys uważa jednak, że stanowili dobraną parę. Ich małżeństwo przetrwało aż do śmierci Jana. Dwie kontynuujące Akademię " książki: Podróże Pana Kleksa" i Tryumf Pana Kleksa" napisał Brzechwa kolejno w 1961 i w 1965. Pisarz zaprzyjaźniony był z grafikiem Janem Marcinem Szancerem, autorem licznych ilustracji do jego tekstów. Postacią, pod którą rysownik wyobraził Pana Kleksa, była dobrze w przedwojennej Warszawie znana zwalista - na użytek dziatwy jednak mocno odchudzona - sylwetka Franciszka Fiszera. Autor doświadczał zresztą przygód, których i sam Fiszer by się nie powstydził. O jednej z nich pisze inny z rysowników: Jan Brzechwa brał udział w spotkaniu autorskim w świetlicy jednego z zakładów pracy w Jeleniej Górze. Za ostatnim rzędem krzeseł stał stół ping-pongowy. W połowie wieczoru dwóch młodzieńców spokojnie zaczęło grać w ping-ponga. Piłeczka stukała tak głośno, że Brzechwa musiał przerwać czytanie i spytał: - Bardzo przepraszam. Czy ja panom nie przeszkadzam? - Nie, nie, skąd. My nie słuchamy - uspokoili go młodzieńcy. [Eryk Lipiński, "Dziennikarze w anegdocie", Toruń 1991] http://culture.pl/pl/tworca/jan-brzechwa Autor: Janusz R. Kowalczyk, lipiec 2013. Strona 7 z 24
"Patrząc na flagę państwową dociekliwy umysł widzi nie tylko flagę, lecz samo państwo i niezależnie od jego symboli i insygniów widzi na fladze przede wszystkim formę rządów, pryncypia, prawdy i historię narodu, który ją używa. Henry Ward Beecher HISTORIA FLAGI Flaga - to płat tkaniny określonego kształtu i określonej barwy, który umocowywany do drzewca może zawierać godło, symbole oraz wizerunki. Flaga jest znakiem rozpoznawczym, symbolem państwa lub organizacji, również miast czy jednostek podziału administracyjnego, oddziału wojsk (sztandar) i organizacji: politycznych, społecznych, kościelnych, sportowych itp. Kolory flagi Polskiej towarzyszą nierozerwalnie dziejom historycznym naszego narodu, a są nimi czerwień (często spotykana może symbolizować przelaną krew w walce w obronie kraju) oraz biel (oznacza ona wodę, a w zakresie wartości duchowych czystość i niepokalanie). Te przyjęte przez sejm barwy rozpowszechniły się bardzo szybko i towarzyszyły Polakom we wszystkich ważnych wydarzeniach. Jednak czy dzisiejsze społeczeństwo zna początki, rolę i zasługi flagi? Od początków państwa Piastów nasz symbol ojczyzny pomaga rodakom określić swoją narodowość. Pierwsze wzmianki o naszej fladze są zapisane w kronikach Galla Anonima z początków XII wieku, kiedy to w bitwie Polsko-Czeskiej pod władzą Bolesława Krzywoustego (1086-1138) nasze oddziały odznaczały się chorągwiami, które były poświęcone świętemu Wojciechowi. Do roku 1295 flagi nie były jednolite, co znaczy, że każdy rycerz miał swój własny proporzec przedstawiający inny symbol państwa polskiego. Jak wcześniej wspomniano w 1295 r. kiedy to odbyła się koronacja Przemysła II, obraz flagi został ujednolicony na znak zjednoczenia ziem. Ówczesna flaga przedstawiała białego orła w koronie na czerwonym tle. Proces tworzenia flagi państwowej zakończył swą koronacją Władysław Łokietek w 1320 roku. Utrwalił on wizerunek orła białego jako godło i flagę państwa Polskiego wprowadzony przez Przemysła II. Pod symbolami narodowymi rycerstwo polskie przystąpiło do bitwy z Krzyżakami pod Płowcami, która zakończyła się zwycięstwem. Chorągiew z Strona 8 z 24
orłem towarzyszyła wszystkim ważniejszym wydarzeniom w dziejach państwa pierwszych Jagiellonów. Najprawdopodobniej król Władysław Jagiełło oraz Władysław Warneńczyk używali poniższej flagi w swych bojach jak i wyprawach. Flaga i godło reprezentowały króla polskiego za granicą i na wszystkich podległych mu ziemiach. Na nią przysięgali książęta lenni podczas uroczystych hołdów: mocną i niezruszoną wiarę królowi i Koronie Polskiej. Kiedy państwo polskie zniknęło z map świata (1795) nasi rodacy zachowali tradycję, kulturę oraz symbole narodowe, czego przykładem jest przedstawiona flaga polska z powstania listopadowego (1830) : Kult flagi trwa od początku istnienia naszego narodu i zakorzenił się w nas tak głęboko, że jego symbole utkwiły w pamięci wszystkich rodaków. 11 listopada 1918 roku Polska odzyskała swą niepodległość wraz z symbolami narodowymi. W dniu 01.08.1919 r. sejm uchwalił ustawę o godle i barwach Rzeczpospolitej Polskiej, które określały wygląd flag, chorągwi i sztandarów. Wtedy to doszło po raz pierwszy do rozdzielenia flagi i godła : Strona 9 z 24
Od 1918 1927 roku Polska nie miała oficjalnego hymnu narodowego. W tym okresie śpiewano wówczas: Bogurodzicę, Boże coś Polskę, Rotę oraz Mazurek Dąbrowskiego. Wszystkie te pieśni były traktowane jako nieoficjalne hymny narodowe. Dnia 26 lutego 1927 roku Mazurek Dąbrowskiego stał się hymnem Polski. Słowa Mazurka Dąbrowskiego zostały napisane przez Józefa Wybickiego w lipcu w 1797 roku we Włoszech z myślą o żołnierzach walczących na ziemi włoskiej pod dowództwem generała Jana Henryka Dąbrowskiego. Pierwotny tytuł hymnu Polski nosił nazwę Pieśń Legionów Polskich we Włoszech. Hymn powstał w najbardziej dramatycznym okresie naszej historii: Upadek powstania kościuszkowskiego, III rozbiór Polski, emigracja wielu tysięcy Polaków. Obecny tekst hymnu i jego zapis nutowy został zatwierdzony ustawą sejmową o godle, barwach i hymnie z 31 stycznia 1980 roku. Obronę prawną symboli państwa gwarantuje konstytucja. Warunki używania godła i flagi państwowej oraz szczegóły dotyczące hymnu określa ustawa. W czasach okupacji (1939-1944) kult symboli narodowościowych nasilił się do tego stopnia, że nawet pod groźbą śmierci Polacy nie bali się zrywać swastyk (działają w konspiracji) i w ich miejsce wieszać flagę niepodległego państwa polskiego. Typowym przykładem tego typu działań są przygotowania do Powstania Warszawskiego. Flaga w czasach Piastów jak i w czasach XX w. była ogniem w sercach Polaków walczących na wszystkich frontach II Wojny Światowej. To ona, nie żadna inna zawisła nad ruinami klasztoru Monte Cassino, jak mówią słowa piosenki: Czerwone Maki na Monte Cassino Zamiast rosy piły Polską krew. Po tych makach szedł żołnierz i ginął Bo od śmierci silniejszy był gniew.. W czasach powojennych, w PRL orzeł utracił koronę i odzyskał ją w III RP. Jak powstał Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej? Polski naród chcąc oddać należyte honory fladze polskiej za jej wiekowe przewodnictwo, zaczął szukać sposobu na jej uhonorowanie. Oburzony brakiem szacunku do Flagi Polskiej były poseł Edward Płonka, chcąc oddać należyte honory fladze postanowił zawalczyć o to, aby dzień 2 maja był dniem czczącym zasługi flagi polskiej dla narodu. Skąd się wziął ten pomysł? W jednym z wywiadów były poseł Edward Płonka odpowiada na to pytanie : Mieszkałem przez wiele lat w Szwecji, gdzie Dzień Flagi jest świętem państwowym. Tam bardzo szanuje się barwy narodowe, przed domami znajdują się maszty, na które Szwedzi wyciągają flagi. Nikogo to nie dziwi, a wręcz przeciwnie flaga jest codziennym elementem życia, zupełnie inaczej niż u nas. Bardzo mi się to podobało wspomina Edward Płonka. - Dopiero po latach, gdy zostałem posłem, powróciła idea zrehabilitowania polskiej flagi, nadania jej szczególnej rangi. I tak narodził się pomysł ustanowienia Dnia Flagi mówi były poseł. Strona 10 z 24
Dzień Flagi Polskiej jest jednym z najmłodszych świąt państwowych. To właśnie Edward Płonka wykazał inicjatywę i przy aprobacie ówczesnego marszałka Donalda Tuska z redaktorem Andrzejem Zaporowskim przygotowali ogólny kształt ustawy o fladze już w styczniu 2003 roku. Droga do przyjęcia ustawy przez Sejm okazała się długa i żmudna. Jak sobie przypomina poseł Płonka, który należał do opozycyjnego klubu rządzącej wówczas SLD,trzeba było przekonywać do jego pomysłu dużą część posłów i przeprowadzić wiele konsultacji z heraldykami i weksylologami na temat flagi oraz pozostałych symboli narodowych. Po przegłosowaniu przez Sejm RP w styczniu 2004 roku, 397-a głosami dzień 2 maja ogłoszono jako Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej. Senat wniósł poprawkę zmieniającą Dzień Flagi na Dzień Orła Białego. Poseł z Żywca musiał znów bardzo aktywnie pracować, aby Sejm odrzucił senacką poprawkę, uruchamiając wszystkich zwolenników Dnia Flagi. Pomocne okazały się ulotki dostarczane przez pana Bogdana Rodziewicza, popierające ideę ustanowienia Dnia Flagi. http://www.dzienflagi.org/ Strona 11 z 24
15 maja 2016r. Międzynarodowy Dzień Rodziny Rodzina to najmniejsze, ale najważniejsze Państwo na świecie. Dzień Rodzin - skąd się wzięło to święto? Międzynarodowy Dzień Rodzin został ustanowiony przez Zgromadzenie Generalne ONZ w 1993 roku, kiedy to uchwalono rezolucję nr 47/234 i zatwierdzono, że 15 maja będzie świętem rodziny. Wydaje się, że to świeża sprawa? Bez słowa oficjalnego zatwierdzenia funkcjonowała już wcześniej, pierwszy Dzień Rodzin obchodzono w 1984 roku. A jeśli popatrzeć na to jeszcze z innej strony, wziąć pod uwagę należy fakt, że ludzie zakładają rodziny od dawien dawna i cieszą się, że do niej przynależą, dzień rodzin jest obchodzony od niepamiętnych czasów. Międzynarodowy Dzień Rodzin ma zwrócić uwagę na problemy, z jakimi boryka się rodzina, przypomnieć o tym, że to podstawowa grupa społeczna, od której wiele zależy i której należy się wiele uwagi. O rodzinie powinniśmy pamiętać my, którzy jesteśmy jej częścią, ale i władze, politycy, którzy swoimi działaniami mają na nią wpływ. Co robić tego dnia? W tym roku Dzień Rodzin przypada w niedzielę, w związku z czym mamy cały dzień na to, aby spędzić czas z najbliższymi. Tego dnia w wielu miejscach w Polsce organizowane są różnego rodzaju wydarzenia, które mają promować to święto (festyny, koncerty itp.). Często obchody Dnia Rodzin połączone są z nadchodzącymi świętami: Dniem Matki, Dniem Dziecka i Dniem Ojca. Można ten dzień spędzić też całkiem zwyczajnie, ale razem. Wspólne przygotowanie obiadu, spokojne wyjście na pobliski plac zabaw, na spacer to wielkie wydarzenie, szczególnie wtedy, gdy jesteśmy zabiegani, ciągle się mijamy. Źródło: http://www.edziecko.pl/rodzice/7,79361,20057270,miedzynarodowy-dzien-rodzin- 2016-rodzina-jest-najwazniejsza.html Strona 12 z 24
A MOŻE JUŻ WYGINIĘTY??? Gdzie ci... dżentelmeni??? Prawdziwi tacy? Orły, sokoły, herosy! Gdzie ci... dżentelmeni??? Gdzie oni są??? Gdzie oni są??? Dżentelmen - wszędzie mile jest widziany, Dżentelmen - nie przełazi przez parkany, Dżentelmen - przed robotą się nie wzdraga. Dżentelmen - tam, gdzie może, to pomaga, Dżentelmen - ustępuje miejsca babci, Dżentelmen - gra z siostrzyczką w kociłapci. Dżentelmen - pierwszy kłania się znajomym, Dżentelmen - nie jest psotny i łakomy. Dżentelmen - mówi proszę" i dziękuję". Dżentelmen - wciąż się dobrze zachowuje. Dżentelmen - siada czysty do obiadu, Dżentelmen - nie wykrada jabłek z sadu, Dżentelmen - nie buszuje po ogródkach... Ale znaleźć go?? Prędzej spotkasz KRASNOLUDKA!! Strona 13 z 24
Może nie jest za późno na poprawę?? Zapamiętaj Grzeczność Nic Nie Kosztuje!! Posłuchaj dobrych rad: Pamiętaj, że zawsze w cenie, Gdy o przyjaźń czyjąś dbasz, Jest uprzejme pozdrowienie: Cześć, dzień dobry, jak się masz! Kiedy wychodzisz z domu swego Mów do widzenia, miły kolego. Nie spadnie również korona ci z głowy, Jeśli wchodząc, powiesz dzień dobry! O kulturę bardzo proszę: Brzydkie to wrażenie sprawia, Dłubać w uchu, zębach, nosie, Gdy się właśnie z kimś rozmawia. Oto trafna jest nauka (Zapamiętać nie zaszkodzi): Zawsze trzeba w drzwi zapukać, Gdy się do pokoju wchodzi. Jeśli są rodzice w domu, Nie rwij się do telefonu, Gdy zadzwoni razem z bratem Czekaj na mamę lub tatę. Powiem ci, bo może nie wiesz, Jeżeli to ktoś do ciebie, To rozmawiaj krótko raczej. I cichutko nie inaczej. Strona 14 z 24
Gdy przez telefon rozmawiasz, Wpierw uprzejmie się przywitaj, Potem zaś grzecznie zapytaj, Czy nikomu nie przeszkadzasz? Kiedy dzwoni jakiś pan I zostawić chce wiadomość, Szybko chwyć za pióro sam I zanotuj słowo w słowo. Przyszli krewni w odwiedziny? Nie pokazuj kwaśnej miny, Lecz przywitaj miłych gości, Dając dowód uprzejmości. Dużo prezentów, widzę dostałeś: Paczki, kartony, wstążeczki wszędzie. Czy podziękować nie zapomniałeś? Zrób to, bo wszystkim będzie niemiło. Punktualność jest na czasie, Więc o ósmej bądź już w klasie. Brak szacunku okazuje, Kto godziny nie pilnuje. Na manierach dobrych zna się, Ten, kto w klasie jest o czasie. Kiedy już jesteś przed swoją szkołą, Pozdrawiaj wszystkich z miną wesołą! Kiedy prowadzisz w grupie rozmowę, To nie wyskakuj z niewczesnym słowem, Czekaj, aż twoja kolej wypadnie I nie przerywaj, bo to nieładnie. Strona 15 z 24
To jest uczeń bardzo słaby, Krucho idą jego sprawy..." O, nieładnie, drogie panie! Cóż to za obgadywanie? Nie wolno uczniów innych obrażać. Czy nie mam racji? - Powiedzcie sami. Po co niezdrowe konflikty stwarzać i potem w klasie świecić oczami? Nigdy nie donoś na swych kolegów, Jeśli sympatię chcesz ich zachować, W przeciwnym razie, mój mały szpiegu, Nikt cię nie będzie w szkole szanować. Czy chcesz w szkole mieć szacunek? Na to jeden jest warunek: Nie zachowuj się jak błazen Z koczkodanem wzięty razem. Ten, kto umie się zachować, Na sympatię zasługuje. Dobrze więc pamiętaj słowa: Przepraszam, proszę, dziękuję. Strona 16 z 24
Miej zawsze przy sobie 4 magiczne kluczyki. Otwierają drzwi do łatwiejszego życia wśród ludzi. 1. PROSZĘ 2. DZIĘKUJĘ 3. PRZEPRASZAM 4. UŚMIECH Uprzejmość jest cennym kluczem, który otwiera wszystkie drzwi. Strona 17 z 24
JESTEM KULTURALNY I JEST MI Z TYM DOBRZE!! Nie używam wulgarnych słów. Nie przeszkadzam podczas lekcji. Nie biję się, nie dokuczam innym. Nie niszczę mienia szkolnego i cudzej własności. Często używam słów proszę", dziękuję", przepraszam". Pomagam innym, zwłaszcza starszym osobom. Jestem punktualny. Umiem słuchać innych. Dbam o higienę osobistą. Nie wyśmiewam się z innych. I DLATEGO: Zdobywam pewność siebie. Łatwo nawiązuję znajomości. Unikam kłopotliwych sytuacji. Odnoszę sukcesy. Jestem lubiany. Jak więc już wiesz, dobre maniery są dla Ciebie tym, czym lakier dla karoserii samochodu - one dodadzą Ci blasku! Bądź uprzejmy a świat będzie piękniejszy!! To się opłaci! Strona 18 z 24
Ada, to nie wypada CZYLI Alfabet dobrych manier dla nastolatka Arogancja okazywana słowami, minami, gestami wobec dorosłych jest nie do wybaczenia. Bekanie albo też czkanie, traktowane przez niekulturalnych młodzieńców za wspaniały dowcip, a będące wyłącznie kompromitującym dowodem chamstwa. Cześć nie żałujmy tego słowa (bardziej czule może być: pa, buźka, hej) Czułość w miejscach publicznych trzeba zachować umiar w tym względzie i pamiętać, że patrzą na nas inni. Decybele wrzaski, krzyki i głośna muzyka, unikajmy tego (cichego głosu słucha się uważniej i jest on cieplejszy) Do widzenia elementarny wyraz kultury. Drzwi przepuszczamy wychodzących, zawsze pozwalamy wejść najpierw kobietom, dziewczętom i starszym. Dyskrecja umiejętność zachowania tajemnicy, nie powtarzamy osobom postronnym powierzonych nam sekretów. Dzień dobry obowiązkowo mówić, mówić, mówić, nigdy nie zaszkodzi, nic nie kosztuje Dziękuję używać przy każdej sposobności (patrz: dzień dobry). Elegancja to styl bycia i ubierania się, polega na dyskretnym uroku. Strona 19 z 24
Fair play szlachetna gra, w życiu codziennym polegająca na tym, żeby nie oszukiwać, nie wygrywać cudzym kosztem, nie wykorzystywać swojej przewagi. Filiżanka trzymamy za ucho wszystkimi palcami. Gafa zachowanie nietaktowne, raczej nie zamierzone, wynikające z nieuwagi, niewiedzy czy roztargnienia, gdy się zdarzy, nie wpadajmy w panikę i szybko przeprośmy. Goście wypada zapytać rodziców, czy mogą przyjść, przyzwoitość nakazuje również po zabawie doprowadzić mieszkanie do stanu poprzedniego. Grzechy szkolne zwalenie na kogoś swojej winy, skarżenie, podlizywanie się, przezywanie kolegów, wyśmiewanie lub przedrzeźnianie nauczyciela. Herbata maczanka wyciągamy za ogon, wyciskamy łyżeczką i odkładamy na specjalny talerzyk. Higiena obowiązuje codzienne mycie się od stóp do głów. Uwaga! Polewanie brudu wodą kolońską daje efekty żałosne. Imieniny nie zapominajmy solenizantom złożyć życzeń. Jedzenie mlaskanie, siorbanie, cmokanie, czyli jedzenie głośne i niechlujne bardzo kompromitujące! Kłanianie się młodsi kłaniają się starszym, uczniowie nauczycielom i innym pracownikom szkoły, chłopcy dziewczętom (reguła: uprzejmiejszy kłania się pierwszy). Strona 20 z 24
Książki pożyczone oddajemy we właściwym terminie! Listy cudza korespondencja to rzecz święta, nie do wybaczenia jest otwieranie i czytanie cudzych listów. Lojalność - to bardzo rzadka, a bardzo ważna cecha charakteru. Należy być lojalnym wobec rodziny i przyjaciół. Łyżeczka zawsze wyjmujemy ze szklanki, gdy pijemy herbatę (w przeciwnym wypadku grozi wybiciem oka!). Mowa sztućców po skończonym posiłku odkładamy sztućce na talerzu równolegle do siebie po prawej stronie. Niepunktualność ten, kto się spóźnia, zraża do siebie ludzi, jeszcze zanim ich zobaczy. Obgryzanie paznokci unikajmy, zwłaszcza w towarzystwie. Obrażanie się dąsanie o byle co, muchy w nosie to mało elegancki (a przy tym nudny!) sposób załatwiania swoich porachunków. Odpowiedzialność za swoje czyny gotowość do przyznania się do swoich błędów Odprowadzanie do domu chłopiec odprowadza swoją dziewczynę, koleżankę do domu, jest to zarazem obowiązek, jak i przyjemność. Strona 21 z 24
Pierwszeństwo w drzwiach, na schodach, przy częstowaniu ma dziewczyna, kobieta, osoba starsza. Plotka - jest w bardzo złym tonie. Świadczy o osobie, która plotkuje, że jest pusta i nie ma nic do powiedzenia na inne tematy. Takiej osobie nie należy ufać. Plucie czynność szczeniacka i obrzydliwa Podawanie ręki pierwsza podaje rękę osoba ważniejsza: starsza młodszej, dziewczyna chłopcu Podrywanie nie ma nic zdrożnego w podrywaniu, byle było to zręczne, dowcipne, kulturalne i miłe dla obu stron Pomoc nigdy nie odmawiamy pomocy potrzebującemu czy przyjacielowi, obowiązuje wzajemna troskliwość, czynimy to taktownie i serdecznie, nie wypominamy nikomu, co dla niego uczyniliśmy Prezent jest wyrazem uczuć do obdarowywanej osoby, liczy się pomysł, dowcip, oryginalność (a nie cena!). Powinien być ładnie opakowany. Uwaga! Na prezenty nie nadają się rzeczy używane. Proszę oznacza nie tylko prośbę, używamy również, gdy przepuszczamy kogoś w drzwiach, podając coś, pomagając w czymś, ustępując miejsca itp. Przedstawianie kogoś zawsze należy najpierw wymienić nazwisko osoby przedstawianej, a dopiero potem tej, której kogoś przedstawiamy (kobiecie przedstawiamy mężczyznę, starszemu młodszego, koleżance kolegę). Przepraszam nie jest to tylko słówko dla tych, którzy czują się winni. Przepraszamy, gdy niechcący sprawiliśmy kłopot, przykrość, niewygodę. Pamiętajmy o bezpłatnym dodatku czyli uśmiechu do wszystkich grzecznościowych zwrotów. Strona 22 z 24
Ręce zawsze są widoczne, więc choćby z tego powodu muszą być czyste i zadbane. Nie rozmawiamy z koleżanką, kobietą i osobą starszą trzymając je w kieszeniach. Rodzice nie do wybaczenia jest niegrzeczne zachowanie wobec rodziców przy ludziach lub lekceważące wyrażanie się o nich przy kolegach. Rozmowa nie wpadamy nikomu w słowo, nie mówimy jednocześnie, nie przerywamy, nie szeptamy na ucho. Serwetka papierowa służy do wycierania ust i palców. Śmiecenie człowiek cywilizowany nie wyrzuca śmieci, gdzie popadnie. Taneczny bon-ton chłopiec zaprasza dziewczynę do tańca, po tańcu odprowadza na miejsce i dziękuje za taniec. Telefon dzwoniąc do kogoś witamy się i zawsze przedstawiamy, nie telefonujemy po godzinie 22.00. Ubiór szkolny żadnych wyzywających rzeczy i błyszczących ozdób, nie powinien podkreślać różnic majątkowych. I oczywiście musi być schludny i czysty, dostosowany do okoliczności. Ustępowanie miejsca w tramwaju, w autobusie obowiązkowo ustępujemy miejsca osobom starszym i kobietom. Uścisk dłoni niegdyś był to gest pokoju, dziś jest wyrazem życzliwości i przyjaźni. Strona 23 z 24
Uśmiech - ułatwia codzienne życie. W sklepie uśmiechając się dostaniemy ładniejszy kawałek mięsa, w urzędzie szybciej załatwimy sprawy, w szkole zyskamy sympatię nauczycieli. Wizyta z rodzicami nie okazujemy, że się nudzimy, nie chodzimy z męczeńska miną i nie jęczymy chcę do domu Wyrazy niekulturalne (niecenzuralne) zdecydowanie nie używamy żadnych wulgarnych i obelżywych wyrazów Zaczepki nie reagujemy na uliczne zaczepki, zwłaszcza gdy są ordynarne. Zaproszenie nie przyjmujemy zaproszeń do domu czy samochodu od nieznajomych. Żucie gumy uważa się za objaw lekceważenia rozmówcy. Życzliwość - okazana ludziom wraca bardzo szybko. Powinno się być życzliwie nastawionym do wszystkich ludzi, co wcale nie znaczy, że należy się dawać naiwnie wykorzystywać! Życzliwe nastawienie potrafi zdziałać cuda. Źródło: www.bibliotekawszkole.pl Strona 24 z 24