O MOICH POSZUKIWANIACH ARTYSTYCZNYCH AUTOREFERAT

Joanna Stefańska O MOICH POSZUKIWANIACH ARTYSTYCZNYCH AUTOREFERAT w przypadku sztuki powraca się do punktu wyjścia, niezależnie od tego, jak głęboko zraniło nas pierwsze doświadczenie. Musimy powrócić z krainy poza do miejsca, z którego wyruszyliśmy, a które stało się już nowym poza. W istocie nie jest to rezygnacja z samego siebie przez pojedynczą przygodę, ale skończona podróż w poszukiwaniu samego siebie 1 - Tsutomu Mizusawa Dla artysty pisanie o własnej twórczości jest zazwyczaj zadaniem trudnym, bowiem pewne intuicje i przeczucia, które pojawiają się w czasie określonych poszukiwań twórczych nie dają się w pełni oddać w tekście, który powinien spełniać wymogi klarowności i jasności w przekazywaniu ważnych dla nas myśli i spostrzeżeń. Tak wiele wydarza się w czasie pracy nad realizacją danej wizji, począwszy od artystycznej inspiracji i poszukiwania adekwatnej koncepcji na jej wyrażenie, poprzez jakże ważny etap samego malowania i pracy z materią i jej nawarstwieniami, aż po refleksje i rozważania nad skończoną już malarską kompozycją. A przecież doświadczenia tego rodzaju ulegają zwielokrotnieniu, nakładają się na siebie, wynikają jedne z drugich, sumują się, co również wymaga uporządkowania, przemyślenia i nie jest to na pewno zadanie łatwe i bezproblemowe. Poza tym malarski obraz, niezależnie od opisu i analizy, zawsze sprytnie wymyka się próbom naszych werbalnych zaszeregowań i pozostaje w znacznym stopniu niedefiniowalny. Przecież przez sztukę odsłaniamy naszą osobowość, ujawniamy własną indywidualność, rodzaj wrażliwości i predyspozycji psychicznych, a wszystko to również może istnieć w sferze nie poddającej się łatwo praktykom opisu. Istotnym jest jaki wpływ wywarło na mnie obcowanie ze sztuką, wielkie emocje budzi we mnie kontakt z malarstwem, dzieła Tycjana, Rafaela, Goi, Caravaggia, Turnera, Cezanne a, Schielle, Bacona, silnie wpłynęły na kształtowanie mojej wrażliwości, dalsze fascynacje malarstwem klasycznym i współczesnym, uleganie sile oddziaływania malarstwa Gierowskiego, Sienickiego, Kurzawskiego, Pągowskiej kształtowało w efekcie moją świadomość twórczą. Niewątpliwy wpływ tych wybitnych indywidualności ze świata sztuki budował moją postawę twórczą, inspirował i zachęcał do poszukiwania prawdy. W trakcie procesu twórczego poprzez zmagania z materią obrazu, z jego kompozycją, poprzez konstruowanie kolejnych jego warstw, czyli odkrywaniem głębi obrazu dochodzimy do krystalizacji wizji artystycznej. Tworzymy sztukę dla międzyludzkich więzi, wspólnoty odczuć. Ciężar czarnych, gęstych, poziomych mgieł przerywanych kilkoma smugami blasku, dramat mocujących się sił ciemności i światła przecina pionowo złota linia, która łączy rzecz w całość. 2 W opisie obrazu, pt. Obraz CLXII Stefana Gierowskiego z 1964 roku mieści się cała rozpacz, wszystkie rozterki. Jaki był powód, dla którego namalował tę kompozycję? Trudno, a może nawet nie sposób, dociec powodu stworzenia dzieła, choć wszyscy doskonale czują, że nie powstało ono bez owego powodu, ale najważniejsze wydaje się to, że istnieją zawsze 1 Tsutomu Mizusawa, katalog Beyond Mediations, Poznań: Centrum Kultury Zamek 2010, s.23 2 Szymon Kobyliński, Podszeptnik rysownika, Warszawa: RSW MAW Prasa-Książka-Ruch 1989, s.158-160 1

możliwe do wyartykułowania, bądź nie- programy, źródła duchowe, tzw. przymusy wewnętrzne, aby dzieło powstało w jakimś celu, po coś, często nieuchwytnym słowami. Wzbogacić odbiorcę własną wyobraźnią, ubrać w formę plastyczną myśli i uczucia, to właśnie uczynił Gierowski. Malując ten obraz połączył w jedno swoje przeżycia świetlane i mroczne splątane w dramatyczny sposób, nakładające się warstwami czasu. Możemy się domyślać, przeczuwać ewolucję sztuki przyszłych pokoleń, w dobie wszechobecnej komputeryzacji, atakowani falą różnorodnych bodźców, wysokotonowych dźwięków, pulsujących świateł, kakofonią barw, żyjąc w stechnicyzowanym świecie, zdążyliśmy już poduczeni erą, w której prym wiedzie fotografia, multimedialna impresja w powodzi pop-ikon i pop-obrazów, przyswoić sobie fakt, że do zjawisk plastycznych wywołujących przeżycia artystyczne należą obiekty w ruchu. Nie - zatrzymane jak przywykliśmy od czasu pierwszego konturu konia Murrbuna, lecz zmienne, wibrujące, obrotowe rzeźby, mobile, nawykliśmy do inwazji rozedrganych, rozchwianych kształtów, obrazów rzeźb- tkanin, niesionych w pochodzie przez maszerujących ludzi. Baśniowe sztandary Hasiora płyną wśród rozległych, sfalowanych łąk, trzepoczą na wietrze i dopiero wtedy wrażenie jest pełne 3, do żelazobetonowych figur zwierząt artysta dodaje żywy ogień, czarny dym, buchające języki płomieni- a więc znów ruch, zmienność w czasie. Współczesna sztuka to łączenie mediów, to zjawisko powszechne i jednocześnie spychające nieco w otchłań niepamięci klasyczne formy wypowiedzi artystycznej- malarstwo sztalugowe, klasycznie rozumiana rzeźba czy rysunek stają się anachroniczne. A może się nic nie zmieniło? Może tylko wróciła magia buzującego, świętego płomienia, w który nasi praprzodkowie wrzucali gliniane figurki zwierząt łownych, na dobrą myśliwską wróżbę, czyniąc to w podniosłym nastroju misterium 4. Przypadkowe kadry z życia codziennego, rozkrzyczana estetyka reklam to częste elementy wykorzystywane do konstruowania multimedialnej instalacji. Czy powstają jeszcze klasycznie rozumiane obrazy, rzeźby, grafika? Czy wykorzystanie technicznych możliwości, które niesie postęp sprowadziły sztukę do wszechobecnych pop- obrazów. Jestem pewna, że jeśli odczuwamy wewnętrzną potrzebę uczestniczenia w twórczości powinniśmy kształtować w sobie i wyrabiać umiejętności, aby się dowiedzieć jakie środki służą temu, aby dzieło plastyczne przenikał rytm, aby utrzymywała je w ryzach kompozycja ze swymi regułami optycznymi, aby obraz, rzeźba, rysunek, czy instalacja były konsekwentne, logiczne, sugestywne, sensowne wzrokowo i znaczeniowo, a przynajmniej emocjonalnie. Cenię umiejętności warsztatowe, jednak nie mogą one przejmować prymatu w procesie konstruowania dzieła plastycznego. Warsztat jest cenny, ale jest on środkiem do. Im dłużej pracuję nad obrazem, rysunkiem, tym pełniej odczuwam potrzebę rezygnacji z rzeczy, które mogą być tylko przejawem perfekcjonizmu, nie chcę, bowiem, aby to co robię stało się wyłącznie umiejętnością pozbawioną przeżycia. Malraux powiedział wody perfekcjonizmu są jednocześnie głębokie i płytkie. A warsztat to formułowanie przekazu, aby wartościowe przeżycia sugestywnie nazwać. Jako studentka Wydziału Architektury i Wzornictwa Przemysłowego PWSSP w Poznaniu (obecnie UA w Poznaniu) studiowałam malarstwo w pracowni prof. Andrzeja 3 Szymon Kobyliński, Podszeptnik rysownika, Warszawa: RSW MAW Prasa-Książka-Ruch 1989, s.173 4 Szymon Kobyliński, Podszeptnik rysownika, Warszawa: RSW MAW Prasa-Książka-Ruch 1989, s.173-174 2

Kurzawskiego, co niewątpliwie wywarło wpływ na całą moją działalność w dziedzinie malarstwa. Rysunek studiowałam w pracowniach prof. Andrzeja Załeckiego, prof. Ireneusza Domagały i w pracowni prof. Fliegiera prowadzonej przez st. wyk. Stanisława Pisarka. Studia były dla mnie początkiem poszukiwań twórczych, które kontynuuję do dziś. Punktem wyjścia do moich poszukiwań były wielkoformatowe rysunki ( 140x200), studia ciała ludzkiego, martwej natury. Już wtedy pojawiła się u mnie potrzeba łączenia technik. Rysunek wzbogacałam kolorem (tusz, farba akrylowa, kolorowa kredka), z czasem ewoluował on, wzbogacałam go wprowadzając stopniowo techniki kolażowe, przeklejałam kolejne warstwy zróżnicowanego pod względem gramaturowym papieru, wydzierając fragmenty z arkuszy i nalepiając na płytę pilśniową, powstawała zróżnicowana pod względem faktury płaszczyzna. Na tak uzyskanej płaszczyźnie powstawały pierwsze prace zrealizowane we własnej technice mieszanej. Rysunek nanosiłam grubym grafitem, węglem lub tuszem, nakładałam kolor za pomocą plamy rozlewając farbę lub tusz na płaszczyznę podobrazia. Szukając współbrzmień kolorystycznych konstruowałam obraz przez dokładanie kolejnych warstw koloru, poprzez zarysowywanie określonych fragmentów kolorową kredką, wzbogacałam rysunek przez wprowadzanie powtórzeń i deformacji. Pierwsza linia i pierwsza plama koloru prowokowały do wzbogacania narracji przez dorysowywanie kolejnych motywów, dokładanie dodatkowych plam koloru, nawarstwiania kreski. Powstawały obrazy z pogranicza rysunku i malarstwa. W roku 1993 w ramach przygotowań do obrony pracy dyplomowej z zakresu architektury wnętrz (pt. Projekt centrum handlowego u zbiegu ulic Krysiewicza i Półwiejskiej ; Ciągi handlowe w mieście, pod kierunkiem prof. W. Wojciechowskiego) wykonałam 16 wielkoformatowych prac z zakresu rysunku. Właśnie te prace zrealizowane pod kierunkiem st.wyk. S. Pisarka stanowiły aneks do dyplomu i zapoczątkowały etap mojej długoletniej fascynacji szeroko pojętym rysunkiem i malarstwem. Moje wczesne prace, realizowane po ukończeniu przeze mnie studiów przez długi czas wykonywane były w technice mieszanej, z wykorzystaniem możliwości praktyk kolażowych. Były to prace, w których pojawiały się motywy figuratywne, najczęściej zwierzęta, lecz co ważne, była to moja subiektywna wizja, nierealna i odrobinę oniryczna. Rozpoznawalne wizerunki zwierząt, czaszek czy rozmaitych przedmiotów- wtapiane tu były w bogatą materię, zdecydowanie autonomiczną wobec dosłowności, tego, co można zobaczyć w rzeczywistości. Prace te dalekie były od narracyjnej wylewności i, mam przynajmniej taką nadzieję, obecna w nich była wieloznaczność wymowy i nastroju. W przypadku ich tworzenia bliskie mi były, zarówno pewne fascynacje nadrealizmem, czy w nieco mniejszym stopniu postimpresjonizmem przełomu XIX i XX stulecia, ale również i pewne inspiracje tendencjami ekspresjonistycznymi ubiegłego wieku, jednak nie tymi o skrajnie radykalnym charakterze. Nie naśladowałam jednak stylu innych artystów, starałam się raczej pracować w ramach własnych upodobań, nie poddając się dyktatom pewnych zakorzenionych w świecie sztuki lat 90. XX wieku mód i wiodących konwencji artystycznych. Środki rysunkowe i malarskie współistniały w tych pracach i uzupełniały się wzajemnie, budując również określone zakresy rysunkowomalarskiej ekspresji. Po ukończeniu studiów zajmowałam się także projektowaniem wnętrz, wystawiennictwem. Jako architekt wnętrz znużona byłam technicznymi procedurami pracy 3

nad określonymi projektami, tak też aktywność na polu rysunku i malarstwa pozwalała dotykać mi tego, co niejednoznaczne, intuicyjne, ale również swobodne, indywidualne i autonomiczne. Z reguły nie tytułowałam tworzonych przeze mnie prac, bowiem byłam i jestem przekonana o tym, że w wielu przypadkach nieadekwatnie przyporządkowane obrazowi słowo, może niszczyć jego potencjał i ograniczać możliwości interpretacji, jakie otwierać się mogą przed ewentualnymi odbiorcami. Poza tym, pewnych kwestii nie można oddać za pomocą słów, nie zubażając ich istoty i znaczenia. Moje prace z omawianego okresu, a trwał on ponad piętnaście lat, były zmysłowe, w pewnym sensie sensualne, ale była to ich warstwa czysto zewnętrzna, bowiem tak naprawdę chodziło mi w nich o akcentowanie niepokoju oraz prezentację zaskakujących zestawień motywów, poruszających i zapraszających jednocześnie oglądającego do chwili zadumy i refleksji. Niezwykle ważne było również dla mnie zamknięcie emocji w obrazie, która miała z niego emanować i wpływać na uczucia odbiorców. Kluczowa dla wymowy obrazu stała się relacja pomiędzy postacią a przestrzenią. W ostatecznym efekcie powstawały obrazy znacznych rozmiarów, z centralnie zakomponowaną postacią ludzką lub zwierzęcą. Strategia kolażu była dodatkowo wpisana w proces powstawania obrazu i polegała na wmontowywaniu w płaszczyznę obrazu fragmentów mniejszych wizualnych przedstawień, jak i materiałów będących pochodną papieru, budujących bogatą materię kompozycji. Wieloznaczne, symboliczne przekazy dotyczyły problemów egzystencjalnych, uczucia alienacji, miłości, śmierci. W roku 1994 zostałam zaproszona do udziału w wystawie zbiorowej malarstwa i rysunku przez Pierre- Michela Zaleski oraz Tomasza Akusza Coincidentes peinteres Affichistes Marius Staquet- Espaces Jacaues Brel w Belgii. Dwie moje prace malarskie, które brały udział w wystawie zostały zakupione przez Centrum Kultury w Liege (Belgia). Wystawa prezentowała spektrum działań plastycznych w Polsce ostatnich kilku dekad. Kolejne lata, to lata poszukiwań formalnych, pracy nad materią obrazu i odchodzeniem od narracji przedstawieniowej. Pojawiają się w moim malarstwie porządkujące przestrzeń obrazu- zmultiplikowane elementy (formy geometryczne), które na tle linearnych konstrukcji budują i formułują przestrzeń. Jedna z pierwszych, ważniejszych wystaw indywidualnych, na której prezentowałam swoje prace malarskie odbyła się w roku 1999 w muzeum- Zamku Opalińskich w Sierakowie. Wystawiałam tam dwanaście wielkoformatowych obrazów z okresu 1993-1999. Ważnym dla mnie wydarzeniem artystycznym była wystawa indywidualna moich prac, która odbyła się w roku 2002 w galerii w Mosinie (pod patronatem ASP), na wystawie tej prezentowałam około czternastu obrazów namalowanych w latach 1995-2002. Wystawie towarzyszył folder z reprodukcjami obrazów oraz tekstem krytycznym Rafała Boettner- Łubowskiego O symbolicznej wieloznaczności obrazów Joanny Łosińskiej- Stefańskiej. W kolejnych latach prezentowałam swoje prace malarskie na wielu wystawach między innymi w roku 2005 na wystawie prac pedagogów Katedry Rysunku, Malarstwa, Rzeźby i Sztuk Wizualnych Wydziału Architektury Politechniki Poznańskiej, w galerii Stary Browar Słodowni w Poznaniu, na wystawie zbiorowej Mistrzowie i młodzi twórcy DIALOG, oraz kilkunastu wystawach indywidualnych. 4

10 obrazów- pejzaż, dzieło habilitacyjne. Fascynuje mnie w malowaniu niewiadoma tak jak fascynująca jest podróż w nieznane. Proces malowania to ciągłe wyruszanie w rejony nieznane, nie zawsze oznacza to sukces, ale sama podróż jest ekscytująca. Nieskazitelna biel płótna prowokuje do twórczej aktywności. Sparaliżowana tą bielą zastygam bezradnie, nanoszę wreszcie ślad intencji, pierwszą plamę koloru i powstaje zapis, notatka, uogólniam obserwowaną naturę, pozwalam sobie na deformacje. Plama pozwala mi formułować i komunikować ideę, koncepcję, pojęcia abstrakcyjne. Malując określam się wobec innych, malarstwo jest formą komunikacji z otaczającym mnie światem, to dążenie do odkrywania czegoś, czego jeszcze nie było, to dbałość o pewien rodzaj napięcia wewnętrznego, które wprowadza zapis do sfery sztuki, nie zawsze się to udaje, ale powtarzam ten proces za każdym razem na nowo, wraz z rozpoczęciem pracy nad kolejnym obrazem. Praca nad obrazem to świadomość ciągłego zaczynania od początku, odsłaniania kolejnych warstw płótna i ponownego ich przekrywania farbą, to wreszcie ślad przezwyciężania lęku, proces szukania rytmu w obrazie. Przeważnie nie udaje mi się namalować obrazu mając jednoznacznie wykonstruowaną, jasną wizję, zawsze zaczynam od plamy koloru i modyfikuję obraz. Nawet jeśli zaczynam pracę od realistycznej wizji, np. pejzażu to po drodze wiele się wydarza i zmienia. Obraz dla kogoś, kto nie zna początku, wydaje się abstrakcyjny, dla mnie on jednak pozostaje ciągle pejzażem, w nim, bowiem właśnie tkwiło źródło inspiracji. Najważniejsza w procesie twórczym jest dla mnie intuicja, to ona determinuje obraz, steruje emocjami, które, myślę wraz z upływem czasu nieco wygasają. Kiedyś histeryczna ekspresja wydawała mi się czymś naturalnym, dziś staram się uzyskać napięcie stłumione, upraszczać przekaz. Chcę podkreślić, że na moje poszukiwania artystyczne znaczny wpływ miały i mają nadal podróże, jakie często podejmowałam w przeszłości, i które są moim udziałem, także i teraz. Są to wyprawy, zarówno związane ze zwiedzaniem europejskich muzeów czy zabytków architektury, jak i wyjazdy o bardziej niezobowiązującym charakterze, które dają między innymi sposobność podziwiania pejzaży- np. prowincji włoskiej czy hiszpańskiej. Muzea pozwalają kontemplować największe arcydzieła malarstwa dawnego i współczesnego oraz dają okazję ujrzenia w rzeczywistości niuansów kolorystycznych i fakturalnych znanych i mniej znanych obrazów. Niuansów, których nie sposób odnaleźć nawet na najlepszych reprodukcjach w muzealnych albumach czy galeryjnych katalogach. W taki właśnie sposób odkrywałam na nowo malarstwo w Williama Turnera czy Francisa Bacona. Podróże uwrażliwiły mnie również na piękno pejzażu, szczególnie tego najskromniejszego w swej bezpretensjonalnej prostocie. Inspiracje te są bardzo ważne w moich najnowszych poszukiwaniach twórczych, nad którymi pracuję od kilku ostatnich lat. Na poszukiwania te miały również znaczący wpływ moje przeżycia natury osobistej, otóż, przed kilkoma laty walczyłam z bardzo poważną chorobą i przeżycia te uzmysłowiły mi względność wielu spraw, którymi się dotychczas zajmowałam, przerażającą nietrwałość i kruchość życia, a poza tym wyrobiły we mnie pewien dystans i spokój oraz dodatkowe pokłady czysto-ludzkiej dojrzałości. Wszystko to pozwoliło mi nieco inaczej spojrzeć na otaczającą mnie rzeczywistość, ale również przewartościować wybrane priorytety związane z tworzoną przeze mnie sztuką. Przewartościowania te związane były między innymi z fascynacją 5

prostotą, która może być zakodowana w malarskim obrazie. Okazało się, że idealnym motywem malarskim, który umożliwia realizację tego typu artystycznych zamierzeń jest właśnie pejzaż, który w związku z tym stał się w ostatnich latach motywem wiodącym w mojej twórczości. Prostotę można również uzyskać poprzez pozytywnie rozumianą redukcję pewnych rozwiązań, związanych ze sferą czysto-warsztatową- i w tym wymiarze pojawiła się w ostatnim czasie w mojej twórczości pewna zasadnicza przemiana. Obecnie tworzę przede wszystkim obrazy w technice akrylowej, bez jakichkolwiek obcych pozamalarskich rozwiązań, takich jak: kolaż czy techniki rysunkowe. Moje najnowsze obrazy oparte są na stałym i wyraźnym repertuarze odniesień do rzeczywistości i chociaż cały czas anektuję elementy świata widzialnego, to ich znaczenie z czasem zmienia się zasadniczo. Dążę w swoich obrazach do uproszczeń, operowania skrótem, istotne jest dla mnie, bowiem osiągnięcie momentu, kiedy to my potrafimy sterować i nadawać różne znaczenia elementom rzeczywistości. To, co zapamiętane z natury, czasem również naszkicowane dla lepszego wsparcia pamięci tkwi w mojej wyobraźni stając się jednocześnie podstawą dla moich obrazów. Są to zazwyczaj proste, niemalże klasyczne układy pejzażowe, które oczekują na swe przeniesienie na płótno. Czas spędzony przy pracy nad obrazem staje się dla mnie czasem poświęconym nawarstwianiu jego materii. Trzeba się, bowiem w tej materii zanurzyć, aby odnaleźć właściwą drogę ku temu, co niejasne i nieodgadnione. Moim zdaniem obraz to przekaz, idea, świadectwo wewnętrznych napięć, efekt radości tworzenia, to swoista forma ujarzmiania emocji, to również znacznie więcej, niż poszukiwanie dopełnień formy i materii, czy harmonijnych kolorystycznych współbrzmień określonych tonów barwnych. Proces powstawania dzieła malarskiego to próba snucia własnych artystycznych refleksji poprzez poszukiwanie odniesień, zniekształceń, określanie różnorodnego gestu, aby w efekcie finalnym osiągnąć wyczuwalną wizualną wieloznaczność. Malarstwo pejzażowe pozwala dotykać przestrzeni ponadzmysłowych, istniejących poza kategoriami czysto-formalnymi, lecz paradoksalnie wspomniana wędrówka odbywa się poprzez wykorzystanie pierwiastków malarskiej formy, która nie jest w tym przypadku najważniejsza, lecz, której nie można również pominąć i lekceważyć. W listopadzie 2014 odbyła się wystawa mojego malarstwa w galerii U Jezuitów w Poznaniu opatrzona krótkim katalogiem do wystawy oraz komentarzem krytycznym Rafała Boettner- Łubowskiego Potencjał czystego malarstwa o najnowszych pracach Joanny Łosińskiej- Stefańskiej. Galeria U Jezuitów posiada dwie bardzo przestronne sale ekspozycyjne, w związku z tym zdecydowałam się na pokazanie dwudziestu dwóch obrazów. Na prezentowany przeze mnie zestaw prac składały się obrazy namalowane w ostatnich latach. Część z nich nawiązuje w swojej wymowie do prac z okresu 2000-2008, aż po obrazy najnowsze, które stanowią cykl obrazów będących przedmiotem habilitacji (10 obrazówpejzaż). Ekspozycja składająca się z 11 starszych obrazów, znalazła się w sali kolumnowej, są to obrazy będące efektem moich poszukiwań malarskich w latach 2012-2013. Salę główną uznałam za idealną do prezentacji zestawu 11 najnowszych obrazów, namalowanych w roku 2014, z czego 8 obrazów prezentowanych w tej sali zaliczam do dzieła habilitacyjnego Inspiracją do namalowanych obrazów był pejzaż. Ogromna powierzchnia wystawiennicza 6

okazała się idealnym miejscem do ekspozycji cyklu. Wrażenie jest niezwykłe, przestrzeń, wysokość, monumentalizm wnętrza sprawia, że daje ono ogromne możliwości ekspozycyjne. Konstrukcja zamontowana na wysokości 8 metrów dla celów umożliwiających montaż oświetlenia, pozwoliła odejść od ściany i zawiesić obrazy na stalowych linkach w odległości około 60 cm od lica ścian. Długa kilkunastometrowa ściana sali głównej galerii pozwoliła mi wyeksponować obrazy tak, aby ich odbiór nie był zakłócony przez ich nadmierne stłoczenie, starałam się rozmieścić obrazy w taki sposób, aby z bliska zachowywały one swą autonomiczność, były odbierane oddzielnie jako pojedyncze obrazy, natomiast z pewnej perspektywy ciąg obrazów tworzył spójną pod względem tematycznym i kolorystycznym całość. Zawieszone na cienkich, stalowych linkach obrazy robiły wrażenie lewitujących w przestrzeni, co nadawało całości ekspozycji lekkości i wzmacniało wrażenia związane z odbiorem prezentowanego cyklu prac. Cień, który rzucał obraz dodatkowo uprzestrzenniał ekspozycję. Na tle centralnej ściany wyeksponowane były kolejno obrazy: 1) Obraz, pt. W błękicie (technika- akryl na płótnie, o wymiarach 150x100cm) 2) Obraz, pt. Biały pejzaż 1 (technika- akryl na płótnie, o wymiarach 100x140cm) 3) Obraz, pt. Na horyzoncie (technika- akryl na płótnie, o wymiarach 50x130cm) 4) Obraz, pt. Gigliotto (technika- akryl na płótnie, o wymiarach 150x100cm) 5) Obraz, pt. Cisza (technika- akryl na płótnie, o wymiarach 150x50cm) 6) Obraz, pt. W błękicie 2 ( technika- akryl na płótnie, o wymiarach 150x60cm) 7) Obraz, pt. Biały pejzaż 2 ( technika- akryl na płótnie, o wymiarach 60x120 cm) 8) Obraz, pt. W błękicie 3 (technika- akryl na płótnie, o wymiarach 150x100cm). Kolejne obrazy, które chcę przedstawić jako przedmiot habilitacji zostały zaprezentowane na wystawie mojego malarstwa w Centrum Kultury Scena to dziwna w galerii estede w Gnieźnie. Dwa obrazy reprezentatywne dla cyklu, pt. 10 Obrazów- pejzaż, składających się na dzieło habilitacyjne to: 9) Obraz, pt. Piazza Armerina (technika- akryl na płótnie, o wymiarach 120x60cm) 10) Obraz, pt. Biały Pejzaż 3 (technika- akryl na płótnie, o wymiarach 50x120) Zaprezentowane na wystawie w galerii estede w Gnieźnie obrazy są kontynuacją cyklu prac, które zostały wystawione w Galerii u Jezuitów w Poznaniu, są one również wynikiem refleksji z nimi związanej. Tworzone przeze mnie w ostatnim czasie kompozycje malarskie cechują się prostotą, istnieją na granicy malarstwa abstrakcyjnego i przedstawieniowego, łączą w sobie elementy ekspresji i powściągliwości. Są imaginacyjnym zapisem tego, co zapamiętane z rzeczywistości, ale również są sugestią znaczeń, idei, intuicji i emocji oraz efektem działania wyobraźni i pamięci. Nie narzucają one jednak jednoznacznych tropów interpretacji. Obce jest mi, bowiem jakiekolwiek sztuczne uwikłanie w modne dziś ideologie, czy przymus formułowania poprzez wypowiedź artystyczną jasno sprecyzowanych, dogmatycznych i narzucających się przekazów. Do tych spraw, z wielu powodów, mam dziś zauważalny 7

dystans. Nie zamierzam również naruszać wolności odbiorców mojej sztuki, którzy interpretować ją mogą poprzez pryzmat własnych oczekiwań i pragnień. Intrygujące dzieło sztuki, powinno, moim zdaniem, zawierać w sobie elementy wymownego niedopowiedzenia, stając się przez to jeszcze bardziej pojemne i uniwersalne. Malarstwo operuje językiem naoczności, zainteresowałam się fenomenologią, pracami Romana Ingardena, który sprecyzował ontologię obrazu. Wyraz obraz jest wieloznaczny, Ingarden odróżnia obraz od malunku, malunek jest przedmiotem fizycznym i fundamentem bytowym obrazu, który jest bytem intencjonalnym i istnieje tak długo jak długo go przeżywamy. Przedmiotów intencjonalnych tego rodzaju jest wiele, czytelna jest natomiast intencja, ale ona właśnie aby została odczytana musi zostać uzupełniona przez odbiorcę. Przeniesienie owej intencji artysty ku odbiorcy można wyjaśnić powołując się na rozważania Umberto Eco, który w Dziele otwartym omawia tę kwestię. Różne odczytania dzieła nie podważają jego tożsamości. Obraz powinien zatem otwierać różne możliwości interpretacyjne, jakie zawarte są w samej intencji i w formie obrazu. Obraz ma wiele warstw, a w nich zawarte są inne treści, inne formy. Witkacy odróżniał formy malarskie, a wprowadzając pojęcie konstrukcji Czystej Formy, zwrócił uwagę na jej źródło niepokój metafizyczny. Należy więc myśleć o formie jako o pewnej kompozycji, powodowanej czymś, co ją spaja i nadaje jej charakter. Spoiwem jest intencja autora. Forma przenosi treści sumując artystycznie, to co zostało namalowane kompozycję, intencję i malarską treść, która pobudza wyobraźnię odbiorcy. Poprzez kompozycję, rozstrzygnięcia kolorystyczne i luministyczne, czy fakturalne staram się kreować nastrój, pewną aurę emocjonalną, która skłoni odbiorcę do interpretacji symbolicznej obrazu, do dwojakiego jego odbioru, jako faktu artystycznego, skoncentrowanego na wizualnych i formalnych walorach oraz na poszukiwaniu jego ukrytych, zasugerowanych treści. Osiąganie takie stanu rzeczy jest ostatnio artystycznym celem w moich najnowszych poszukiwaniach twórczych. Swoje poglądy i przemyślenia dotyczące sztuki propaguję w mojej pracy dydaktycznej, akcentując kwestię otwartości w odniesieniu do współczesnej sztuki oraz zwracając uwagę na efekty określonych postaw i poszukiwań twórczych. Staram się również ostrzegać przed dosłownością przekazu, czy bylejakością wyborów artystycznych, przed brakiem kultury warsztatowej, nadmierną ilustracyjnością przedstawień, czy powielaniem konwencji twórczych. Mam nadzieję, że w mojej własnej twórczości udało mi się uniknąć wyżej wymienionych błędów i pułapek. Joanna Stefańska 8

JOANNA STEFAŃSKA DOROBEK ARTYSTYCZNO-BADAWCZY Studia w latach 1988-1993 na Wydziale Architektury Wnętrz i Wzornictwa Przemysłowego Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Dyplom z wyróżnieniem w zakresie architektury wnętrz i rysunku. Stypendystka Ministra Kultury i Sztuki w latach 1992/1993. Tytuł dr sztuki uzyskała w roku 2008 na Wydziale Architektury Wnętrz i Designu Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Pracuje w Katedrze Malarstwa, Rysunku, Rzeźby i Sztuk Wizualnych na Wydziale Architektury i Urbanistyki Politechniki Poznańskiej na stanowisku adiunkta. Tworzy w dziedzinie malarstwa, architektury wnętrz i wystawiennictwa. Prezentowała swoje prace z zakresu malarstwa i rysunku na ponad dwudziestu wystawach indywidualnych i zbiorowych. Wykaz osiągnięć w zakresie twórczości artystycznej Twórczość w zakresie malarstwa, ważniejsze wystawy: 1994 wystawa zbiorowa malarstwa COINCIDENTES PEINTERES AFFICHISTES GRAVEURS DE POLOGNE ( CENTRE CULTUREL MARIUS STAQUET-ESPACE JACQUES BREL) 1997 wystawa zbiorowa Dusseldorf, Ars Polona Galerie 1998 wystawa indywidualna Klub, Galeria Zak, Poznań 1999 wystawa indywidualna Muzeum, Zamek Opalińskich, Sieraków 2002 wystawa indywidualna Galeria miejska w Mosinie 2005 wystawa zbiorowa Katedry Rysunku, Malarstwa, Rzeźby i Sztuk Wizualnych Politechniki Poznańskiej (wystawa prac pedagogów Katedry oraz studentów) Galeria Stary Browar w Poznaniu 2006 wystawa indywidualna, Muzeum Regionalne w Wągrowcu 2008 wystawa indywidualna, Galeria ZAK, ul. Szyperska 2, Poznań, 15.06-30.06.2008 2008 (październik) Wystawa zbiorowa Mistrzowie i młodzi twórcy-dialog Pracownia Projektowa Decor in i Galeria Zarys, ul. Za Cytadelą 11, Poznań, 06.10-26.10.2008 (grudzień) Wystawa indywidualna Kancelaria Adwokacka Adwokat Ronald Sypniewski, ul. Klasztorna 21/3, Poznań, 10.12-20.12.2008 9

2009 (styczeń) Wystawa zbiorowa Mistrzowie i młodzi twórcy - Dialog Pracownia Projektowa Decor in i Galeria Zarys, ul. Za Cytadelą 11, Poznań, (II edycja), 10.01-20.01.2009 (sierpień) Wystawa indywidualna Kancelaria Adwokacka Adwokat Sławomir Hrycaj, ul. Młyńska 14/3, Poznań, 06.08-20.08.2009 2010 (styczeń) Wystawa indywidualna - Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk siedziba Kancelarii Radców Prawnych M. Formalik i P. Kowalewski s.c., ul. Mielżyńskiego 27, Poznań, 15.01.-30.01. 2010 (październik) Wystawa indywidualna Ars boni et aequi, ul. Zakręt 26, Poznań, 4.10.- 15.10.2010 2011 (grudzień) Wystawa indywidualna Kancelaria Adwokacka Adwokat Ronald Sypniewski, ul. Chwaliszewo 15/16/12, Poznań, 15.12.-23.12.2011 2012 (maj) Wystawa indywidualna Murawa Office Park, ul. Murawa 18-20, Poznań, 10.05.- 16.05.2012 (wrzesień) Wystawa indywidualna Kompleks poklasztorny Gigliotto Piazza Armerina, Sycylia, Włochy, 4.09.-12.09.2012 (październik) Wystawa indywidualna- Saski Crescent- siedziba CORE, ul. Królewska 16, Warszawa, 20.10.-30.10.2012 2013 (marzec) Wystawa indywidualna - Arnica Mountain Moena /Soraga Val di Fassa strada de Parlauth 4 Włochy, 3.03.-10.03.2013 (kwiecień) Wystawa indywidualna Kompleks poklasztorny Gigliotto Piazza Armerina, Sycylia, Włochy, 4.04.-15.04.2013 (sierpień) Wystawa indywidualna Murawa Office Park, ul. Murawa 18-20, Poznań, 10.08.- 20.08.2013 2014 (wrzesień/październik). Wystawa indywidualna - Arnica Mountain Moena /Soraga Val di Fassa strada de Parlauth 4 Włochy, 27.09.-10.10.2014 (listopad) Wystawa indywidualna Galeria U Jezuitów, ul. Dominikańska 8, Poznań, 6.11.- 10.11.2014 10

(grudzień) Wystawa indywidualna Galeria Perlegal, ul. Kolejowa 69, Poznań/Skórzewo, 15.12.-30.12.2014 2015 (marzec/kwiecień) Wystawa indywidualna Galeria Na Piętrze, ul. Przyjemskiego 35, Rawicz, 12.03.-10.04.2015 (kwiecień) Wystawa indywidualna Centrum Kultury Galeria Scena to dziwna, ul. Roosevelta 42, Gniezno, 15.04.-24.04.2015 (maj) Wystawa indywidualna Galeria Sala Piecowa Dom Kultury, ul. Targowa 1, Rawicz, 8.05.-24.05.2015 Wystawy planowane na : 2015 r, 17 (lipiec) Wystawa indywidualna Kórnicki Ośrodek Kultury Kórnik/Bnin 11 (wrzesień) Galeria Miejska Mosina, pod patronatem UAwP (listopad) Muzeum Archidiecezjalne Poznań 2016 Galeria Profil CK Zamek Poznań Projekty i realizacje: 1993 - aranżacja wnętrz Poznańskiego Centrum Stomatologicznego w Poznaniu, ul. Ratajczaka; - aranżacja biur Agencji Wydawniczej Presspo w Poznaniu, ul. Grunwaldzka; - projekty i aranżacja stoisk targowych, projekty grafiki reklamowej; projekt grafiki stoisko targowe firmy Zelmer ; projekt grafiki reklamowej dla firmy Wrozamet ; projekt stoiska oraz grafiki dla firmy Polar ; projekt koncepcyjny stoiska dla firmy Defor 1994 - projekt i aranżacja wnętrz lokali gastronomicznych Steak House i Panda w Poznaniu, ul. Libelta; - projekt i aranżacja wnętrz restauracyjnych Ristorante Fontana Trevi w Warszawie; - projekty wnętrz domów prywatnych; 11

- projekty i aranżacje stoisk targowych projekt koncepcyjny stoiska targowego dla firmy Renault (dwie wersje); koncepcja stoiska dla firmy Centromor ; projekt stoiska dla firmy H. Cegielski Poznań; projekt stoiska dla firmy Helena, projekt grafiki dla firmy Caparol ; projekt pawilonu wolnostojącego dla firmy Ursus oraz projekt struktury reklamowej. Współpraca projektowa z prof. Z. Łosińskim 1995 - projekt i aranżacja wystawy z okazji 75-lecia Międzynarodowych Targów Poznańskich (współpraca z prof. Z. Łosińskim) ; - projekt i aranżacja wnętrz biurowych Zakładów Chemicznych w Luboniu 1996 - projekt i aranżacja sklepu ze szkłem weneckim Veneziana, Berlin; - projekty wnętrz domów i mieszkań prywatnych 1997 - projekt sklepu z odzieżą męską w Poznaniu, ul. Św. Marcin; - projekt sklepu jubilerskiego Gold, Essen (Niemcy); - projekt sklepu z odzieżą damską Witten (Niemcy); - przebudowa poddasza, ul. Jaśminowa, Poznań 1998 - projekt wnętrz sklepu odzieżowego Iceberg, Berlin; - projekt domu jednorodzinnego w Poznaniu, oś. Różany Potok; - aranżacja wnętrz pub u i dyskoteki Best w Poznaniu, ul. Św. Marcin 1999 - projekt wnętrza restauracji hotelowej Hotel Buholz, Berlin; - projekt domu jednorodzinnego w Poznaniu, oś. Grzybowe; - projekty stoisk targowych dla firm H. Cegielski Poznań, Alstom, Korona 2000-2002 - projekty wnętrz sklepów i systemów wyposażenia wnętrz, dla firmy Bemarc w Swarzędzu 12

2003 - projekty i aranżacje wnętrz dla firmy produkującej meble kuchenne w Skórzewie k./poznania 2004 - projekt domu jednorodzinnego i ośrodka jeździeckiego w Adamowie k./warszawy; - projekty detali arch. oraz projekt wnętrz domu mieszkalnego przy ul. Czechosłowackiej w Poznaniu, 2005 - projekt sklepu z odzieżą damską - Roch, ul. Czechosłowacka 2006 - projekt wnętrz domu jednorodzinnego w Borówcu k./kórnika 2007 - projekt wnętrz domu jednorodzinnego, ul. Iłłakowiczówny, Poznań 2008 - projekt domu wiejskiego Adamów k./warszawy; - projekt wnętrz domu jednorodzinnego, Milanówek k./warszawy 2009 - projekt wnętrz domu jednorodzinnego w Swarzędzu k./poznania; - projekt łazienek Milanówek k./warszawy; - opracowanie koncepcji graficznej paneli grzejników dla firmy Instal Projekt, Nowa Wieś k./włocławka 2010 - projekt wnętrz domku letniskowego, Mościenica, gmina Kórnik, k./poznania; - projekt wnętrz sklepu odzieżowego i systemów wyposażenia wnętrz dla firmy Roch Poznań, ul. Czechosłowacka (ponowna aranżacja) 2011 projekt wnętrz domu jednorodzinnego (przebudowa) Borówiec, k./poznania 13

Przebieg pracy dydaktycznej: 1999-2005 asystent w Pracowni Projektowania Wnętrz i Wystawiennictwa pod kierunkiem prof. Zdzisława Łosińskiego, w Wyższej Szkole Sztuki Stosowanej Schola Posnaniensis (rok II, III, IV oraz studia magisterskie); 1999-2005 samodzielnie prowadząca zajęcia z zakresu Propedeutyki projektowania dla studentów I roku w Wyższej Szkole Sztuki Stosowanej Schola Posnaniensis 2004-2006 asystent w Pracowni Projektowania Wnętrz i Wystawiennictwa pod kierunkiem prof. Zdzisława Łosińskiego, na Wydziale Architektury Wnętrz Uniwersytetu Zielonogórskiego Instytut Sztuki (rok I i II); zajęcia dla studentów studiów niestacjonarnych II i III roku oraz samodzielnie prowadząca zajęcia z zakresu rysunku projektowego dla studentów I i II roku 2004-2010 prowadząca zajęcia z Propedeutyki projektowania dla studentów I i II roku studiów, Wyższa Szkoła Umiejętności Społecznych w Poznaniu (umowa zlecenie) 2005 prowadząca zajęcia w Pracowni Projektowania Wnętrz i Detalu dla III roku studiów dziennych oraz III roku studiów niestacjonarnych, a także dla V roku studiów stacjonarnych z przedmiotu Marketing w projektowaniu na Wydziale Architektury i Urbanistyki Politechniki Poznańskiej; 2005-2011, asystent w Katedrze Rysunku, Malarstwa, Rzeźby i Sztuk Wizualnych na Wydziale Architektury i Urbanistyki Politechniki Poznańskiej 2008 doktorat na Wydziale Architektury Wnętrz i Designu Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu Malarsko- architektoniczna wizja wnętrz domu myśliwskiego w Obrzycku (własność UAM), Obraz we wnętrzu, promotor prof. Janusz Stankowski od 2011 adiunkt w Katedrze Rysunku, Malarstwa, Rzeźby i Sztuk Wizualnych na Wydziale Architektury i Urbanistyki Politechniki Poznańskiej Prace organizacyjne: - organizacja plenerów Pracowni Architektury Wnętrz (Uniwersytet Zielonogórski, Instytut Sztuki) - Zakopane 2001 - Zakopane 2004 - Pniewy 2006 14

- współudział w organizacji wystaw studenckich - Galeria Stary Browar 2005 - Pniewy 2006 wystawa poplenerowa - wystawa poplenerowa Centrum Kultury Zamek, 2006 - wystawa prac studentów I i II roku, Wydziału Architektury PP, Stara Drukarnia, 2008 - wystawa poplenerowa Muzeum Archidiecezjalne, 2009 - wystawy poplenerowe w Centrum Wykładowym Politechniki Poznańskiej - wystawa poplenerowa Kórnicki Ośrodek Kultury, 2012 - wystawa podyplomowa- Drewutnia, 2013 - wystawa podyplomowa- Centrum Wykładowe Politechniki Poznańskiej, 2013 - wystawa poplenerowa Kórnicki Ośrodek Kultury, 2014 Prace studialne: - opracowania programów nauczania Pracowni Rysunku Projektowego dla studentów I i II roku Uniwersytet Zielonogórski - opracowanie programu dla Pracowni Projektowania Wnętrz i Detalu dla studentów III roku studiów Politechniki Poznańskiej, oraz - opracowanie programu Pracowni Marketingu w projektowaniu dla studentów V roku Wydziału Architektury i Urbanistyki Politechniki Poznańskiej - opracowanie programu zajęć dla studentów I roku propedeutyki projektowania (Schola Posnaniensis, Wyższa Szkoła Umiejętności Społecznych w Poznaniu) - opracowania programów zajęć z zakresu rysunku i malarstwa dla studentów Edukacji artystycznej w zakresie sztuk plastycznych Projekty artystyczno-badawcze: 2006 pod kierownictwem prof. Włodzimierza Włoszkiewicza prowadziłam badania w ramach badań własnych, tytuł projektu: Wykorzystanie technik ceramicznych i techniki witrażu oraz malarstwa monumentalnego w realizacji ochrony i zachowania dziedzictwa kulturowego w architekturze (detal architektoniczny) 2006 w ramach DS pod kierownictwem prof. Włodzimierza Włoszkiewicza brałam udział w projekcie, pt. Detal architektoniczny, jako element indywidualizacji przestrzeni, etap I 2007 DS- Detal architektoniczny, jako element indywidualizacji przestrzeni, etap II 15

2008 DS- Detal architektoniczny, jako element indywidualizacji przestrzeni na przykładzie wnętrz domu myśliwskiego w Obrzycku ; Obraz we wnętrzu, etap III 2009 DS- Detal architektoniczny, jako element indywidualizacji przestrzeni na przykładzie domu myśliwskiego w Obrzycku; Malarstwo w architekturze- Obraz we wnętrzu, etap iv 2010 DS- Architektura a sztuki plastyczne 2013 Klasyczne i niekonwencjonalne, współczesne zapisy idei malarskiej, graficznej i rzeźbiarskiej - Malarstwo ścienne i mozaika, jako główny element aranżacji wnętrz imperialnej willi myśliwskiej Villa Romana Del Casale oraz Malarstwo ścienne we współczesnym ujęciu na podstawie projektu domu myśliwskiego w kompleksie pałacowym w Obrzycku, projekt badawczy pod kierownictwem prof.. W. Włoszkiewicza. 2014 projekt badawczy, pt. Motyw pejzażu, jako źródło malarskiej inspiracji, kompozycje malarskie na pograniczu sfery abstrakcji i konwencji przedstawieniowej pod kierunkiem prof. W. Włoszkiewicza Stypendia i nagrody: 1989 I nagroda dla młodych twórców (Targi Sztuki Interart 89 ); nagroda firmy Stabilo 1992, 1993 Stypendium Ministra Kultury i Sztuki, nagroda za wybitne osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej i naukowej Inne: 2013 promotor dyplomu licencjackiego z zakresu malarstwa Anny Pawłowicz na kierunku Edukacja artystyczna w zakresie sztuk plastycznych, pt. Snem malowane - cykl obrazów 2013 promotor aneksu z malarstwa do dyplomu w zakresie ceramiki Magdaleny Brandys, pt. Rzeźbione zmierzchem - cykl obrazów 2014 promotor dwóch prac licencjackich z zakresu malarstwa Weroniki Kicki, pt. Pejzażzapis rytmu w przestrzeni - cykl obrazów oraz Anny Grobelnej pod tym samym tytułem Pejzaż- zapis rytmu w przestrzeni -cykl obrazów 2014 promotor aneksu z zakresu malarstwa do pracy licencjackiej z ceramiki Przemysława Kolińskiego, pt. Pod skrzydłami - cykl obrazów 16

2014 promotor aneksu z zakresu malarstwa Małgorzaty Jackowskiej do dyplomu licencjackiego z ceramiki, pt. Tekstura światła - cykl obrazów 2015 promotor dziewięciu dyplomów magisterskich z zakresu malarstwa na kierunku Edukacja artystyczna w zakresie sztuk plastycznych Katarzyny Łuszczyk, pt. Jesteś tym czego powinieneś się bać - cykl obrazów, Martyny Wojdziak, pt. Dualizm miejsca - cykl obrazów, Justyny Wachowiak, pt. Wnętrze- zewnętrze - cykl obrazów, Martyny Malajki, pt. Światło jako element budowania przestrzeni - cykl obrazów, Marty Machowiak,pt. Miejsce i czas - cykl obrazów, Marii Łuszczewskiej, pt. Przestrzeń malarska- rozważania - cykl obrazów, Anny Pawłowicz pt. Kolor pejzażu cykl obrazów, Marty Mani, pt. Imaginacyjne transformacje pejzażu - cykl obrazów, Anny Adamczyk, pt. Pejzaż miasta - cykl obrazów 2015 promotor prac dyplomowych licencjackich w zakresie malarstwa na kierunku Edukacja artystyczna w zakresie sztuk plastycznych Stanisławy Dominiki Werner, pt. W pogoni za białym królikiem - cykl obrazów, Anny Łapińskiej,pt. Wnętrze- obrazy nierzeczywiste - cykl obrazów, Pauliny Kurkowicz Przekształcenia cykl obrazów, Marty Saji, pt. Poza pamięcią - cykl obrazów oraz Patrycji Frankowskiej, pt Pejzaż abstrakcyjny- cykl prac malarskich. 2013 recenzent następujących prac licencjackich z zakresu ceramiki Magdaleny Brandys, pt. Rzeźbione zmierzchem, Adrianny Stosik, pt. Gdy spojrzeniem dotyka się bólu, Katarzyny Zimnej, pt. Artdeco- Artdecor- przetwarzanie formy i funkcji, Katarzyny Stawickiej, pt. Kosmyki myśli, Alicji Marusiak, pt. Tajemnica Etno-twarzy, Katarzyny Grygiel, pt. Chitynowy pył, Katarzyny Łuszczyk, pt. Oswoić w sobie smoka, Moniki Skrzypczyk, pt. Niedoskonałość piękna. 2014 recenzent dyplomów licencjackich z ceramiki Anny Wólczyńskiej, pt. Gaya, Joanny Skrok, pt. Czarna Szamanka, Zuzanny Smuszkiewicz, pt. Po-twór. 2014 recenzent czterech prac licencjackich z zakresu malarstwa na kierunku Edukacja Artystyczna w zakresie sztuk plastycznych Jagody Jaworskiej, pt. Wzloty i upadki- cykl obrazów, Zuzanny Ott-Kozeńskiej, pt. Miejsce i czas- nieskończoność zdarzeń - cykl obrazów, Żakliny Chudy, pt. Od analizy do syntezy- przedstawienie zjawisk przyrody -cykl obrazów, Agnieszki Nowak praca licencjacka pod tym samym tytułem Od analizy do syntezy- przedstawienie zjawisk przyrody - cykl obrazów. 2010 członek komisji oceniającej wyniki egzaminu z rysunku na kierunku Architektura i Urbanistyka. 2012 członek komisji oceniającej wyniki egzaminu z rysunku na kierunku Architektura i Urbanistyka. 2013 członek komisji oceniającej wyniki egzaminu z rysunku na kierunku Architektura i Urbanistyka. 2014 członek komisji oceniającej wyniki egzaminu z rysunku na kierunku Architektura i Urbanistyka. 17

2013 członek komisji oceniającej ds. rozmów kwalifikacyjnych na czas rekrutacji na studia stacjonarne II stopnia na kierunek Edukacja artystyczna w zakresie sztuk plastycznych.. 2014 członek komisji oceniającej ds. rozmów kwalifikacyjnych na czas rekrutacji na studia stacjonarne II stopnia na kierunek Edukacja artystyczna w zakresie sztuk plastycznych 2013 członek komisji egzaminów dyplomowych licencjackich 2014 członek komisji egzaminów dyplomowych licencjackich Od 2012 opiekun artystyczny sekcji malarskiej dla studentów kierunku Edukacji artystycznej w zakresie sztuk plastycznych Opis dorobku naukowo-dydaktycznego Równolegle do działań malarskich latach 1994-2010 zajmowałam się realizacją projektów z zakresu architektury wnętrz i wystawiennictwa. W roku 2008 otrzymałam tytuł doktora sztuki na Wydziale Architektury Wnętrz i Design u Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu (obecnie UA w Poznaniu). Promotorem pracy doktorskiej, pt. Malarskoarchitektoniczna wizja wnętrz Domu Myśliwskiego w kompleksie pałacowym w Obrzycku ( własność UAM) - Obraz we wnętrzu był prof. Janusz Stankowski. Moje rozważania teoretyczne w ramach pracy doktorskiej dotyczyły problemu obrazu we wnętrzu, jego wpływu na wnętrze, na kreowanie przestrzeni, w którym się znajduje. Przedmiotem opracowania była malarsko- architektoniczna wizja wnętrz domu myśliwskiego, należącego do zespołu budynków w kompleksie pałacowym w Obrzycku. Dom myśliwski uzupełnia bazę hotelową całego obiektu (wnętrza pałacu zostały przystosowane dla celów hotelowych). Celem pracy było stworzenie projektu, w którym wizja malarska zdominuje opracowanie projektowe wnętrz. Moja rozprawa doktorska odnosiła się zatem do problemów malarstwa, obrazu jako formy uzupełniającej architekturę. W mojej pracy projektowej malarstwo stało się integralną częścią wnętrza. Wykonałam swoisty obraz we wnętrzu, podjęłam próbę identyfikacji wnętrza za pomocą malarstwa, oraz próbę zindywidualizowania wnętrza, używając malarstwa jako środka wyrazu. Moim zamiarem było stworzenie wizji, w której nastąpi zjednoczenie architektury i malarstwa. W warstwie rysunkowego przekazu elementy architektury we wnętrzach i sprzęty, mają swoje wyznaczone jednoznacznie miejsca, ale jawią się jako cienie, rekwizyty, plamy na tle barwnej akcji. Architektura jest tłem koniecznym dla zaistnienia całej poetyki malarstwa. Obraz jest wszechogarniający przestrzeń, przekracza granice podziałów wyznaczonych architekturą. Płaszczyzny ścian kadrują obrazy, które wydają się przechodzą dalej. Starałam się, aby narracja nie była nachalna, to nie są sceny myśliwskie, owszem pojawiają się sylwetki zwierząt na tle fakturalnych, barwnych płaszczyzn, nie umieszczam we wnętrzach trofeów myśliwskich, nie chodzi mi o pokazanie triumfu człowieka- zdobywcy. Chodziło mi bardziej o wyczucie dramatu, uchwycenie biegu, lotu. Wizja malarska we wnętrzach domu myśliwskiego jest swego rodzaju prototypowym założeniem architektonicznym, gdzie malarstwo stanowi 18

swoisty detal wnętrzarski i pozwala osiągnąć zindywidualizowaną przestrzeń. W roku 2008 w Galerii ZAK, ul. Szyperska 2 w ramach prezentacji pracy doktorskiej odbyła się wystawa obrazów, które posłużyły mi jako wyjściowa do malarstwa ściennego poprzez ich fragmentację, operowanie powiększeniem, cytatem i inne zabiegi komputerowe uzyskałam efekt naniesienia obrazu na powierzchnię ścian domu myśliwskiego. Pracę pedagogiczną rozpoczęłam w roku 1999 w Wyższej Szkole Sztuki Stosowanej Schola Posnaniensis w Poznaniu, gdzie byłam zatrudniona na pełnym etacie na stanowisku asystenta w Pracowni Projektowania Wnętrz i Wystawiennictwa kierowanej przez prof. Zdzisława Łosińskiego (pracowałam ze studentami II, III, IV i V roku), samodzielnie prowadziłam również zajęcia dla studentów I roku z zakresu propedeutyki projektowania. Na wyżej wymienionym stanowisku asystenta pracowałam do roku 2005. Był to dla mnie okres dynamicznego rozwoju, czas wzbogacania doświadczeń pedagogicznych i zdobywania przydatnej wiedzy z zakresu dydaktyki. W okresie współpracy z prof. Z. Łosińskim powstało wiele wysoko ocenionych dyplomów magisterskich z zakresu architektury wnętrz i wystawiennictwa. Studenci wykonywali w ramach ćwiczeń opracowania koncepcji projektowych dla wielu różnych funkcji wnętrza o charakterze handlowym, rozrywkowym, usługowym i opracowywali dla poszczególnych koncepcji projekty elewacji budynków z uwzględnieniem sąsiedztwa istniejącej już zabudowy architektonicznej. Studenci IV i V roku przygotowywali rozbudowane projekty, które obejmowały swym zakresem bryłę budynku oraz wnętrze, opracowywane problemy architektoniczne stanowiły wyjściową do pracy dyplomowej. W latach 2004-2006 byłam asystentem w Pracowni Projektowania Wnętrz i Wystawiennictwa na wydziale Architektury Uniwersytetu Zielonogórskiego- w Instytucie Sztuki prowadzonej pod kierunkiem prof. Zdzisława Łosińskiego (zatrudniona byłam na umowę-zlecenie). Samodzielnie prowadziłam również zajęcia dla studentów I i II roku w ramach pracowni Rysunku Projektowego, prowadziłam ćwiczenia z zakresu geometrii wykreślnej oraz rysunku detalu. W roku 2005 w ramach godzin zleconych prowadziłam zajęcia dla studentów III i V roku Wydziału Architektury i Urbanistyki Politechniki Poznańskiej, dla studentów III roku były to zajęcia z zakresu projektowania wnętrz i detalu, natomiast dla studentów V roku prowadziłam zajęcia z zakresu marketingu projektowania. Program ćwiczeń umożliwiał studentom przyswajanie wiedzy i zdobywanie doświadczenia z zakresu umiejętności graficznych potrzebnych do realizacji pracy dyplomowej (przygotowanie plansz, umiejętnego operowania szatą graficzną projektu i porządkowania materiału składającego się na projekt architektoniczny oraz wykonywania przestrzennej ilustracji dzieła w formie makiety). W latach 2005-2010 prowadziłam zajęcia (w ramach godzin zleconych) dla studentów I roku studiów stacjonarnych i niestacjonarnych z przedmiotu Propedeutyka projektowania w Wyższej Szkole Umiejętności Społecznych na Wydziale Architektury. W roku 2005 zostałam zatrudniona na stanowisku asystenta na pełnym etacie w Katedrze Rysunku, Malarstwa, Rzeźby i Sztuk Wizualnych Wydziału Architektury i Urbanistyki Politechniki Poznańskiej kierowanej przez prof. Włodzimierza Włoszkiewicza. Równolegle do drogi znaczonej etapami poszukiwań twórczych od wielu lat trwa moja działalność w roli nauczyciela akademickiego. Własna wizja plastyczna bez 19

względu na jej źródło, wzbogaca myśl o kształcie współpracy z młodymi ludźmi. Jest to szczególny aspekt w pracy ze studentami architektury - kierunku paraartystycznego, pragnę przekazać studentom, przyszłym architektom, że podstawą istnienia projektanta- twórcy jest wyobraźnia, emocja i wrażliwość. Kształtowanie zmysłu obserwacji i emocjonalnej interpretacji myśli o przestrzennym zjawisku to podstawowy cel procesu dydaktycznego realizowanego podczas pracy ze studentami wydziału architektury w pracowniach rysunku i malarstwa. Prof. Andrzej Jeziorkowski wizję kształcenia studentów architektury określił jako wyzwalanie w nich umiejętności autorskiej interpretacji przy tworzeniu obrazu plastycznego w formie rysunku malarstwa, rzeźby i realizował ją całe swoje pedagogiczne życie. Rolą artysty-plastyka, szczególnie malarza jest przede wszystkim kształtowanie wyobraźni twórczej przyszłych architektów, a nadrzędnym zadaniem jest przekazywanie wartości pobudzających i rozwijających wyobraźnię dla nowych, niekonwencjonalnych rozwiązań w architekturze. Od roku 2005 prowadzę zajęcia z zakresu rysunku i malarstwa dla studentów I, II i III roku Wydziału Architektury i Urbanistyki. Praca w Katedrze Rysunku, Malarstwa, Rzeźby i Sztuk Wizualnych pozwoliła mi w ramach samodzielnie prowadzonych zajęć przekazywać posiadaną wiedzę z zakresu sztuk plastycznych. Studenci I roku wykonują cykl prac w ramach studium martwej natury, powstają autorskie interpretacje sytuacji przestrzennych, szczególnie w aspekcie kompozycji w kontekście światła i cienia z zachowaniem relacji wielkości, proporcji oraz perspektywy przy użyciu różnych technik: ołówek, kredka, węgiel, farba akrylowa. Powstają rysunki oraz prace malarskie będące zapisem relacji przestrzennych i stanowiących autorską interpretację obserwowanej rzeczywistości. I rok studiów dla studentów Architektury i Urbanistyki z zakresu rysunku i malarstwa kończy praktyka plenerowa. W latach 2005-2010 odbywały się coroczne dwutygodniowe plenery w Pniewach. Studenci mieli okazję pracować w plenerze, powstawały prace malarskie i rysunkowe na temat-pejzaż. Studenci dostrzegali dyskretne, często ukryte piękno pozornej zwyczajności pejzażu, ulotności zachodzących w nim zjawisk. Powstawały prace będące zapisem pejzażu architektury miasta oraz jego okolic, jezior, rozległych pól, lasów, łąk. Od roku 2010 plenery odbywają się w Kórniku k./poznania. Współpraca z Kórnickim Ośrodkiem Kultury na Prowencie 6 zaowocowała wieloma wystawami poplenerowymi. W efekcie dwutygodniowej praktyki rysunkowo-malarskiej dla studentów I roku Architektury i Urbanistyki PP powstają prace będące plastycznym zapisem urody miasta i okolic Kórnika, organizujemy coroczne wystawy prac studentów, prezentowane w Kórnickim Ośrodku Kultury lub w Centrum Wykładowym PP. Kierujący ośrodkiem Sławomir Animucki przez lata swojego funkcjonowania na stanowisku dyrektora KOK nadał tej przestrzeni kulturotwórczy charakter. Sprzyja temu historia. Tu urodziła się noblistka Wisława Szymborska, tutaj także organizowane są letnie warsztaty ceramiczne. W roku 2014 odbył się plener ceramicznomalarski z udziałem kadry naukowej i studentów z Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu oraz Katedry Rysunku, Malarstwa i Rzeźby i Sztuk Wizualnych Politechniki Poznańskiej (dr Joanna Stefańska, dr hab. Lech Frąckowiak). Dzięki otwartym korektom malarskim, wymianie doświadczeń, pokazom technik ceramicznych poszerzone zostały horyzonty zarówno dziecięcych uczestników, jak i studentów oraz samej 20