St enie rezystyny w surowicy ci arnych z wyrównanà cukrzycà cià owà i w krwi p powinowej

St enie rezystyny w surowicy ci arnych z wyrównanà cukrzycà cià owà i w krwi p powinowej Serum resistin concentrations in cases of gestational diabetes mellitus with good glycemic control and in cord blood Kulik-Rechberger Beata 1, Mora-Janiszewska Olimpia 2 1 Zak ad Propedeutyki Pediatrii Uniwersytetu Medycznego w Lublinie 2 Oddzia Ginekologii i Po o nictwa Szpitala Wojewódzkiego Nr 2 w Rzeszowie Streszczenie Cel pracy: Przypuszcza si, e w patogenezie cukrzycy cià owej bierze udzia rezystyna. Celem pracy by a ocena jej st enia u kobiet ci arnych z wyrównanà cukrzycà cià owà leczonych dietà, u zdrowych ci arnych oraz we krwi p powinowej, w zale noêci od tygodnia cià y, wskaênika masy cia a (BMI) i wskaênika insulinoopornoêci (HOMA-IR) u matek oraz cech somatycznych noworodków. Materia i metodyka: Badaniami obj to 20 ci arnych z cukrzycà cià owà (C) i 20 zdrowych ci arnych (Z). Ci arne badane by y dwukrotnie. Pierwsze badanie odby o si mi dzy 23-32 tygodniem cià y a drugie mi dzy 35-37 tygodniem cià y. St enie rezystyny w surowicy oznaczano metodà RIA. Wyniki: St enie rezystyny by o istotnie statystycznie wy sze (p<0,03) w czasie drugiego badania w porównaniu do pierwszego w grupie zdrowych ci arnych. W czasie obu badaƒ st enia rezystyny u ci arnych z cukrzycà cià owà by y podobne do st eƒ stwierdzanych u zdrowych ci arnych. Nie wykazano korelacji mi dzy st eniami rezystyny i insuliny, st eniem rezystyny i wskaênikami BMI oraz HOMA-IR u matek, jak równie mi dzy st eniem rezystyny u matek lub we krwi p powinowej a cechami somatycznymi noworodków. St enie rezystyny we krwi p powinowej by o wy sze ni we krwi matek w czasie badania pierwszego i drugiego. Wnioski: Wyniki naszych badaƒ wskazujà, e st enie rezystyny wzrasta wraz z zaawansowaniem cià y. U ci arnych z cukrzycà cià owà wyrównanà leczonych dietà, st enie rezystyny jest podobne do stwierdzanego u ci arnych zdrowych. Nie wykazano zale noêci mi dzy st eniem rezystyny we krwi p powinowej a cechami somatycznymi noworodków. S owa kluczowe: rezystyna / cià a / cukrzyca ci arnych / Adres do korespondencji: Beata Kulik-Rechberger Zak ad Propedeutyki Pediatrii Uniwersytet Medyczny w Lublinie 20-091 Lublin, DSK, ul. Chodêki 2 tel. 81/ 7185371, fax 81/7430100 e-mail: brechberger@interia.pl Otrzymano: 15.02.2009 Zaakceptowano do druku: 15.05.2009 432 Nr 6 /2009

Kulik-Rechberger B, et al. Summary Aim: Resistin is believed to play a certain role in the pathogenesis of gestational diabetes mellitus (GDM). The aim of the study was to assess resistin concentrations in women with diet-treated GDM and good glycemic control, in healthy pregnant women and in cord blood, depending on the advancement of the pregnancy, maternal body mass index (BMI) and index of insulin resistance (HOMA-IR), as well as on somatic features of the newborns. Materials and Methods: The study group consisted of 20 women with GDM whereas 20 healthy women constituting the control group. They were examined twice: at 23-32 weeks and at 35-37 weeks of gestation. Serum resistin concentration was assessed using RIA method. Results: In the control group, maternal resistin concentration was higher (p<0,03) after the second examination than the first one. In the GDM group, maternal resistin concentration was similar to that in the control group in both examinations. No correlations were found either between maternal resistin and insulin concentrations or between maternal resistin concentration and BMI or HOMA-IR. No correlations were found between maternal resistin concentration or cord blood resistin concentration and somatic features of newborns, either. In both groups, resistin concentration in cord blood was higher than in maternal blood during both examinations. Conclusions: Our results indicate that maternal resistin concentration increases as pregnancy advances. In women with diet-treated GDM and good glycemic control resistin concentration is similar to that observed in healthy pregnant women. No relationship was found between resistin concentration in cord blood and somatic features of the newborns. Key words: resistin / pregnancy / gestational diabetes mellitus / Wst p U zdrowej matki, we wczesnej cià y, podstawowe st enia insuliny we krwi sà podobne jak w okresie przed cià à. Wzrasta natomiast wra liwoêç na insulin. Wraz z post pem cià y, podstawowe i poposi kowe st enia insuliny wzrastajà. Zmniejsza si natomiast skutecznoêç dzia ania hormonu, co powodowane jest narastajàcà insulinoopornoêcià [1]. Rozwój insulinoopornoêci ma na celu zmniejszenie wykorzystywania glukozy przez matk na korzyêç dziecka [1, 2]. Zbyt nasilona insulinoopornoêç prowadzi do cukrzycy cià owej (gestational diabetes mellitus GDM), która ujawnia si zwykle w drugiej po owie cià y, mi dzy 24 a 28 tygodniem jej trwania [3]. Mechanizm insulinoopornoêci nie jest do koƒca wyjaêniony. Uwa a si, e do jej rozwoju w znacznej mierze przyczynia si wzrost iloêci tkanki t uszczowej, nasilenie matczynej lipolizy i rosnàce st enie diabetogennych hormonów. Niektóre badania wskazujà, e insulinoopornoêç mo e byç równie skutkiem dzia ania cytokin, wêród których wymieniana jest rezystyna [4]. Wyniki badaƒ dotyczàcych roli rezystyny w metabolizmie glukozy i powstawaniu insulinoopornoêci sà sprzeczne. Niektóre z nich sugerujà zwiàzek rezystyny z oty oêcià, insulinoopornoêcià i cukrzycà typu 2 [5, 6]. Inne, taki zwiàzek negujà [7, 8]. To, e rezystyna odgrywa rol w mechanizmie insulinoopornoêci u kobiet ci arnych sugeruje fakt jej wyizolowania z ludzkiego o yska jak równie stwierdzane przez niektórych badaczy podwy szone jej st enie w krwi ci arnych, szczególnie z cukrzycà cià owà [9, 10, 11]. ObecnoÊç rezystyny w krwi p powinowej pozwala przypuszczaç, e wp ywa ona równie na wzrastanie p odu i to nie tylko poêrednio poprzez metabolizm matki, ale te bezpoêrednio poprzez stymulowanie podzia ów komórkowych i modyfikowanie procesów metabolicznych dziecka [12]. Cel pracy Celem pracy by a ocena st eƒ rezystyny u ci arnych z wyrównanà cukrzycà cià owà leczonych dietà, u zdrowych ci arnych i w krwi p powinowej, w zale noêci od tygodnia cià y, wskaênika masy cia a (BMI) i wskaênika insulinoopornoêci (HOMA-IR) u matek oraz cech somatycznych noworodków. Pacjenci i metody Analiza dotyczy 40 ci arnych, 20 zdrowych (Z) i 20 z cukrzycà cià owà (C), którà rozpoznano zgodnie z kryteriami WHO [13]. Badania wykonywane by y po uzyskaniu zgody Komisji Etycznej przy Podkarpackiej Izbie Lekarskiej. Od wszystkich pacjentek uzyskano Êwiadomà, potwierdzonà pisemnie zgod na udzia w badaniach. Ârednia wieku badanych, dane antropometryczne, BMI oraz tydzieƒ cià y podano w tabeli I. Wszystkie ci arne systematycznie (co 3-4 tygodnie w drugim i co 2-3 tygodnie w trzecim trymestrze cià y) zg asza y si do Poradni K. Ci arne z cukrzycà cià owà pozostawa y te pod sta à kontrolà poradni diabetologicznej i po edukacji prowadzi y samokontrol. Leczenie polega o na stosowaniu odpowiedniej diety. Pacjentki do koƒca okresu obserwacji spe nia y kryteria wyrównania gospodarki w glowodanowej obowiàzujàce w cià y [14]. Dla potrzeb niniejszej pracy ci arne badane by y dwukrotnie. Ka de badanie obejmowa o dok adny wywiad, badanie fizykalne oraz pomiary wzrostu i masy cia a. Obliczano BMI wed ug wzoru: BMI = masa (kg)/wzrost (m) 2. Pierwsze badanie odby o si mi dzy 23 i 32 tygodniem (Êrednio: C - 26,6±2,5 tyg.; Z - 24,3±0,8 tyg.), a drugie mi dzy 35 i 37 tygodniem (Êrednio: C - 36,1±0,7 tyg.; Z - 35,8±0,6 tyg.). W czasie pierwszego badania zebrano dane odnoênie masy cia a przed cià à, która w grupie Z wynosi a 59,3±5,5 kg, a w grupie C - 63,7±11,5 kg. Ró nica tych Êrednich nie by a istotna statystycznie. 2009 Polskie Towarzystwo Ginekologiczne 433

Ginekol Pol. 2009, 80, 432-436 St enie rezystyny w surowicy ci arnych... Podobne do siebie by y równie wskaêniki BMI (odpowiednio: 21,9±2,17kg/m 2 oraz 23,4±4,13kg/m 2 ). W czasie badania od ka dej b dàcej na czczo ci arnej pobierano krew z y y okciowej celem wykonania oznaczeƒ laboratoryjnych. U matek oznaczano st enie glukozy, insuliny i rezystyny w surowicy. Obliczano wskaênik insulinoopornoêci HOMA- IR (homeostasis model assessment of insulin resistance), stosujàc nast pujàcy wzór: HOMA-IR = (insulinemia na czczo [μj./ml] x glikemia na czczo [mmol/l]) : 22,5. Oceniono cechy somatyczne 20 noworodków matek zdrowych i 20 noworodków matek z cukrzycà cià owà, mierzàc ich mas, d ugoêç cia a oraz obwód g owy i klatki piersiowej. Obliczano wskaênik wagowo-wzrostowy Rohrera (Ponderal Index PI): PI = masa (g) x 100 / d ugoêç (cm) 3 u dzieci. Ich wiek p odowy okreêlano wed ug regu y Naegelego, a dobrostan po urodzeniu wed ug skali Apgar. (Tabela II). BezpoÊrednio po urodzeniu i odp pnieniu noworodka a przed urodzeniem o yska, z zaciêni tego fragmentu p powiny pobierano krew p powinowà mieszanà (t tniczà i ylnà) celem oznaczenia st enia rezystyny w surowicy. Do czasu wykonania oznaczeƒ (rezystyny i insuliny u matek oraz rezystyny w krwi p powinowej) próbki surowicy przechowywane by y w temperaturze -80 C. St enie rezystyny oznaczano stosujàc Resistin (43-65) Human (RIA-4303) Kit (DRG International Inc., NJ, USA), st enie insuliny przy u yciu zestawu Insulin-IRMA (Nr kat. KIP1251; Biosource, Europe S.A, Nivelles, Belgia). St enie glukozy mierzono korzystajàc z rutynowo stosowanej metody laboratoryjnej. W analizie statystycznej pos u ono si statystykami opisowymi takimi jak Êrednia arytmetyczna i odchylenie standardowe. Poniewa dane mia y rozk ad zbli ony do rozk adu normalnego zastosowano testy nieparametryczne: test Wilcoxona celem sprawdzenia istotnoêci ró nic w obr bie tej samej grupy oraz test Manna-Whitneya celem sprawdzenia istotnoêci ró nic mi dzy grupami. Zale noêci mi dzy badanymi parametrami oceniano na podstawie wspó czynnika korelacji rang Spearmana. Obliczenia statystyczne wykonano przy pomocy programu Statistica 7 (StatSoft Inc., Tulsa, OK, USA), przyjmujàc poziom istotnoêci p=0,05. Tabela I. Ârednie wartoêci masy cia a BMI, HOMA-IR oraz st eƒ glukozy, insuliny i rezystyny u ci arnych z cukrzycà cià owà i u ci arnych zdrowych. Tabela II. Cechy somatyczne noworodków matek z cukrzycà cià owà i matek zdrowych. 434 Nr 6 /2009

Kulik-Rechberger B, et al. Wyniki badaƒ Zgodnie z oczekiwaniami w poczàtkowym okresie badaƒ ci arne z cukrzycà cià owà mia y istotnie wy szy wskaênik HOMA-IR (p<0,02) i niemal istotnie wy sze statystycznie (p<0,06) st enie insuliny w surowicy w porównaniu ze zdrowymi ci arnymi. (Tabela I). Analizujàc st enie rezystyny w poszczególnych grupach stwierdzono, e u zdrowych ci arnych by o ono znamiennie wy sze (p<0,03) w czasie badania II ni w czasie badania I. (Tabela I, rycina 1). U ci arnych z cukrzycà cià owà Êrednie st enia rezystyny nie ró ni y si istotnie, przy czym w czasie badania pierwszego ci arne te by y w bardziej zaawansowanej cià y; ró nica w zaawansowaniu cià y okaza a si statystycznie istotna (p<0,002). Porównujàc st enia rezystyny w grupie ci arnych z cukrzycà cià owà (C) i zdrowych ci arnych (Z) w trakcie badania I i II, nie stwierdzono statystycznie istotnych ró nic. (Rycina 1). Równie Êrednia masy cia a ci arnych podczas badania II (C - 73,6±10,6kg oraz Z - 70,8±6,1kg) nie ró ni a si znamiennie. Podobne okaza y si równie przyrosty masy cia a w poszczególnych grupach z okresu przed cià à do dnia, w którym przeprowadzono badanie II (C - 9,9±4,1kg oraz Z - 11,5±3,2kg). W adnej z grup, ani masa cia a ci arnych w czasie kolejnych badaƒ, ani przyrosty masy w okresie cià y czy te BMI, nie korelowa y ze st eniem rezystyny w surowicy. W adnej z grup nie wykazano równie korelacji mi dzy st eniami rezystyny i insuliny oraz mi dzy st eniem rezystyny i wartoêcià HOMA-IR. Nie by o tak e korelacji mi dzy st eniem rezystyny u matek lub w krwi p powinowej a cechami somatycznymi noworodków. Zaobserwowano natomiast, e st enia rezystyny w krwi p powinowej by y wy sze ni w krwi matek zarówno w czasie badania I, jak i badania II. (Rycina1). Ârednia st enia rezystyny w krwi p powinowej noworodków matek zdrowych wynosi a 62,7±8,5pg/ml, a w krwi p powinowej noworodków matek z cukrzycà cià owà 68,5±24,9pg/ml. Ró nica nie okaza a si statystycznie istotna. Dyskusja Na mo liwoêç zwiàzku rezystyny z cià owà insulinoopornoêcià zwrócili uwag Yura i wsp. [10], którzy jako pierwsi opisali ekspresj genu rezystyny w o ysku. Autorzy ci zwrócili równie uwag na istotnie wy sze st enie rezystyny we krwi ci arnych w III trymestrze cià y ni u kobiet nieb dàcych w cià y. Wzrost st enia rezystyny w przebiegu cià y, z najwy szymi jego wartoêciami w III trymestrze, czyli w okresie najwi kszego nasilenia insulinoopornoêci wykazali równie inni badacze. Chen i wsp. [15] porównywali st enia rezystyny u zdrowych kobiet nieb dàcych w cià y oraz u kobiet b dàcych w I, II i III trymestrze cià y i stwierdzili, e w I i II trymestrze st enia tej cytokiny sà podobne jak u nieci arnych, ale w III trymestrze sà wyraênie wy sze. Z badaƒ Nien i wsp. [16] wynika, e st enie rezystyny jest wy sze od stwierdzanego u nieci arnych ju od pierwszego trymestru cià y. Wyniki potwierdzajàce wzrost st enia rezystyny w drugiej po owie cià y otrzymano równie w badaniach w asnych. Rycina 1. Ârednie st enia rezystyny w surowicy zdrowych ci arnych (z) w czasie badania pierwszego (Az Êrednio 24,3 tyg. cià y), w czasie badania drugiego (Bz Êrednio 35,8 tyg. cià y) i w krwi p powinowej ( Nz Êrednio 39,5 tyg.) oraz w surowicy ci arnych z cukrzycà cià owà (c) w czasie badania pierwszego (Ac Êrednio 26,6 tyg. cià y), w czasie badania drugiego (Bc Êrednio 36,1 tyg. cià y) i w krwi p powinowej (Nc Êrednio 39,1 tyg.) U zdrowych ci arnych by y one istotnie statystycznie wy sze mi dzy 35 i 37 tygodniem ni mi dzy 23 i 32 tygodniem trwania cià y. Tak wyraênej ró nicy nie obserwowano w przypadku ci arnych z GDM. Byç mo e sta o si tak dlatego, e w czasie pierwszego badania by y one w bardziej zaawansowanej cià y ni zdrowe ci arne. Nie stwierdzono statystycznie istotnych ró nic mi dzy st - eniami rezystyny u ci arnych z GDM i u zdrowych ci arnych, zarówno w czasie badania I jak i II. Natomiast wyraênà ró nic w st eniach rezystyny u zdrowych ci arnych i ci arnych z GDM zanotowa a Palik i wsp. [11]. Badane przez nich pacjentki z GDM, b dàce Êrednio w 27 tygodniu cià y, mia y wy sze st enie rezystyny ni zdrowe ci arne w oko o 8, 18 i 29 tygodniu cià y. Rozbie noêç mi dzy wynikami badaƒ w asnych i wynikami uzyskanymi przez Palik i wsp. [11] mo e wynikaç z faktu, e nasze pacjentki leczone by y wy àcznie dietà, podczas gdy pacjentki obserwowane przez Palik i wsp. [11] wymaga y leczenia insulinà. 2009 Polskie Towarzystwo Ginekologiczne 435

Ginekol Pol. 2009, 80, 432-436 St enie rezystyny w surowicy ci arnych... Ca kiem odmienne wyniki dotyczàce st enia rezystyny u kobiet z GDM opublikowali ostatnio Megia i wsp. [17]. Autorzy ci stwierdzili, e mi dzy 26 i 30 tygodniem cià y, st enie tej cytokiny jest ni sze u ci arnych z GDM ni u ci arnych z prawid owà tolerancja glukozy. Nie wykazali przy tym ró nic mi dzy pacjentkami leczonymi samà dietà i dietà w po àczeniu z insulinà. Ta odmiennoêç wyników okaza a si zaskakujàca dla samych badaczy i by a t umaczona ró nicami populacyjnymi. W badaniach w asnych okreêlano zale noêci mi dzy st eniem rezystyny i insuliny oraz mi dzy st eniem rezystyny i wskaênikiem insulinoopornoêci HOMA-IR nie znajdujàc przy tym istotnoêci statystycznych. Istotnych statystycznie korelacji mi dzy rezystynà i insulinà oraz rezystynà i wskaênikiem HOMA-IR nie wykazali tak e Lewandowski i wsp. [18], oraz Haugen i wsp. [19]. Ci ostatni zanotowali natomiast dodatnià korelacj mi dzy ekspresjà genu rezystyny w tkance t uszczowej, pobieranej od ci arnych w trakcie porodu drogà ci cia cesarskiego, a HOMA-IR. Sugeruje to, e rezystyna dzia a lokalnie, w tkance t uszczowej, zmniejszajàc jej wra liwoêç na insulin. W nawiàzaniu do faktu, e okres najwi kszego nasilenia insulinoopornoêci zbiega si z gromadzeniem tkanki t uszczowej, w badaniach w asnych oceniono zale noêci mi dzy st eniem rezystyny w surowicy a masà cia a i BMI ci arnych w obu grupach. Ci arne z GDM mia y podobnà mas i BMI jak ci arne zdrowe i to zarówno w okresie bliskim koncepcji jak i w czasie badania II. Podobne by y te przyrosty masy w czasie cià y. Ani masa cia a i jej przyrosty ani BMI nie korelowa y ze st eniem rezystyny. Korelacje mi dzy BMI i st eniem rezystyny u ci arnych oceniali równie Cho i wsp. [20] oraz Hendler i wsp. [21]. Pierwsi z wymienionych pobierali krew od zdrowych ci arnych bezpoêrednio przed porodem, drudzy badali zdrowe ci - arne i ci arne z nadciênieniem t tniczym w po owie trzeciego trymestru cià y. Ani jedni ani drudzy nie znaleêli korelacji pomi dzy st eniem rezystyny i BMI, chocia obserwacje kliniczne sugerujà istotny udzia tkanki t uszczowej w nasilaniu insulinoopornoêci [22]. W badaniach w asnych, porównano stan kliniczny, parametry urodzeniowe oraz st enia rezystyny w surowicy krwi p powinowej noworodków matek zdrowych i matek z cukrzycà cià owà i nie wykazano statystycznie istotnych ró nic. Stwierdzono natomiast, e w obu grupach, st enia rezystyny w krwi p powinowej sà wy sze od st eƒ w surowicy krwi matek i to zarówno w czasie badania I jak i II. Podobne wyniki otrzymali tak e Cho i wsp. oraz Cortelazzi i wsp., co sugeruje znaczàcy udzia o yska w syntezie tej cytokiny [12, 20]. Wysokie jej st enie w krwi p powinowej nasuwa równie przypuszczenie, e bierze ona udzia we wzrastaniu p odu. Przemawiajà za tym wyniki badaƒ Ng i wsp., którzy znaleêli dodatnie korelacje mi dzy st eniem rezystyny w krwi noworodków (pobranej w czasie dwóch pierwszych godzin ycia) i ich cechami somatycznymi [23]. Takiej korelacji nie wykazano w badaniach w asnych, a z badaƒ Cho i wsp. wr cz wynika, e st enie rezystyny w krwi p powinowej noworodków ujemnie koreluje z ich urodzeniowà masà cia a [20]. Ta niezgodnoêç wyników wskazuje, e istnieje potrzeba dalszych badaƒ dotyczàcych udzia u rezystyny w rozwoju p odu i noworodka a tak e w rozwoju insulinoopornoêci u ci arnych. Wnioski Na podstawie badaƒ w asnych mo na stwierdziç, e st enie rezystyny wzrasta wraz z zaawansowaniem cià y. U ci arnych z cukrzycà cià owà wyrównanà, leczonych dietà, st enie rezystyny jest podobne do stwierdzanego u ci arnych zdrowych. Nie wykazano zale noêci mi dzy st eniem rezystyny w krwi p powinowej i cechami somatycznymi noworodków. PiÊmiennictwo 1. Butte N. Carbohydrate and lipid metabolism in pregnancy: normal compared with gestational diabetes mellitus. Am J Clin Nutr. 2000, 71, Suppl 5, 1256S-1261S. 2. Kinalski M, Âledziewski A, Kr towski A. Patofizjologia i etiopatogeneza cukrzycy ci arnych. Pol Arch Med Wewn. 2002, 108, 687-693. 3. Czajkowski K. Hipoglikemia i hiperglikemia u kobiet w cià y. W: Post powanie w nag ych stanach w po o nictwie i ginekologii. Red. Chazan B, Leibschang J. PZWL: Warszawa, 2002, 87-91. 4. Rabe K, Lehrke M, Parhofer K, [et al.]. Adipokines and insulin resistance. Mol Med. 2008, 14, 741-751. 5. Hivert M, Sullivan L, Fox C, [et al.]. Associations of adiponectin, resistin, and tumor necrosis factor-alpha with insulin resistance. J Clin Endocrinol Metab. 2008, 93, 3165-3172. 6. Heilbronn L, Rood J, Janderova L, [et al.]. Relationship between serum resistin concentrations and insulin resistance in nonobese, obese, and obese diabetic subjects. J Clin Endocrinol Metab. 2004, 89, 1844-1848. 7. Pfutzner A, Langenfeld M, Kunt T, [et al.]. Evaluation of human resistin assays with serum from patients with type 2 diabetes and different degrees of insulin resistance. Clin Lab. 2003, 49, 571-576. 8. Lee J, Chan J, Yiannakouris N, [et al.]. Circulating resistin levels are not associated with obesity or insulin resistance in humans and are not regulated by fasting or leptin administration: cross-sectional and interventional studies in normal, insulin-resistant, and diabetic subjects. J Clin Endocrinol Metab. 2003, 88, 4848-4856. 9. Mora-Janiszewska O, Kulik-Rechberger B, Rechberger T. Rola insulinoopornoêci i rezystyny w etiopatogenezie cukrzycy, ze szczególnym uwzgl dnieniem cukrzycy cià owej. Ginekol Pol. 2005, 76, 580-585. 10. Yura S, Sagawa N, Itoh H, [et al.]. Resistin is expressed in the human placenta. J Clin Endocrinol Metab. 2003, 88, 1394-1397. 11. Palik E, Baranyi E, Melczer Z, [et al.]. Elevated serum acylated (biologically active) ghrelin and resistin levels associate with pregnancy-induced weight gain and insulin resistance. Diabetes Res Clin Pract. 2007, 76, 351-357. 12. Cortelazzi D, Corbetta S, Ronzoni S, [et al.]. Maternal and foetal resistin and adiponectin concentrations in normal and complicated pregnancies. Clin Endocrinol (Oxf). 2007, 66, 447-453. 13. Alberti K, Zimmet P. Definition, diagnosis and classification of diabetes mellitus and its complications. Part 1: diagnosis and classification of diabetes mellitus provisional report of a WHO consultation. Diabet Med. 1998, 15, 539-553. 14. Polskie Towarzystwo Ginekologiczne. Standardy Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego post powania u kobiet z cukrzycà. Ginekol Pol. 2005, 76, 936-948. 15. Chen D, Dong M, Fang Q, [et al.]. Alterations of serum resistin in normal pregnancy and pre-eclampsia. Clin Sci (Lond). 2005, 108, 81-84. 16. Nien J, Mazaki-Tovi S, Romero R, [et al.]. Resistin: a hormone which induces insulin resistance is increased in normal pregnancy. J Perinat Med. 2007, 35, 513-521. 17. Megia A, Vendrell J, Gutierrez C, [et al.]. Insulin sensitivity and resistin levels in gestational diabetes mellitus and after parturition. Eur J Endocrinol. 2008, 158, 173-178. 18. Lewandowski K, Szosland K, O Callaqhan C, [et al.]. Adiponectin and resistin serum levels in women with polycystic ovary syndrome during oral glucose tolerance test: a significant reciprocal correlation between adiponectin and resistin independent of insulin resistance indices. Mol Genet Metab. 2005, 85, 61-69. 19. Haugen F, Ranheim T, Harsem N, [et al.]. Increased plasma levels of adipokines in preeclampsia: relationship to placenta and adipose tissue gene expression. Am J Physiol Endocrinol Metab. 2006, 290, 326-333. 20. Cho G, Yoo S, Hong S, [et al.]. Correlations between umbilical and maternal serum resistin levels and neonatal birth weight. Acta Obstet Gynecol Scand. 2006, 85, 1051-1056. 21. Hendler I, Blackwell S, Mehta S, [et al.]. The levels of leptin, adiponectin and resistin in normal weight, overweight, and obese pregnant women with and without preeclampsia. Am J Obstet Gynecol. 2005, 193, 979-983. 22. Sokup A, Âwiàtkowski M, Dobrzyƒski W, [i wsp.]. Zró nicowanie nasilenia insulinoopornoêci w cukrzycy ci arnych. Implikacje terapeutyczne. Ginekol Pol. 2007, 78, 527-531. 23. Ng P, Lee C, Lam C, [et al.]. Resistin in preterm and term newborns: relation to anthropometry, leptin, and insulin. Pediatr Res. 2005, 58, 725-730. 436 Nr 6 /2009