Europejski Model Społeczny 1. Europejski model społeczny Wspólny mianownik dla krajowych modeli polityki społecznej w Europie Europejski organizacji życia publicznego, które części składowe dotyczą powszechnego prawa do minimalnego standardu zabezpieczenia społecznego, rozwiniętych struktur dialogu społecznego oraz stosunkowo wyrównanych płac i dochodów 2. Części składowe europejskiej polityki społecznej Wspólne wartości na polu społecznym cytowane w traktatach założycielskich Wspólnoty Europejskiej i innych dokumentach programowych Europejskiej prawo socjalne Koordynacja krajowych polityk społecznych Transfery w ramach polityki strukturalnej (inwestycje z Europejskiego Funduszu Społecznego) 3. Prawo pracy Indywidualne prawo pracy (organizacja czasu pracy i urlopy wypoczynkowe, ochrona pracy młodocianych i kobiet w ciąży, delegowanie pracowników w ramach świadczenia usług, dokumentowanie stosunku pracy itd.) Zbiorowe prawo pracy (zwolnienia grupowe, niewypłacalność pracodawcy itd.)
4. Dialog społeczny 5. Równe traktowanie kobiet i mężczyzn Pozytywny wpływ na reformę krajowych instytucji dialogu społecznego (rozwój dialogu autonomicznego, postępującego równolegle do działań realizowanych w ramach dialogu trójstronnego) Rola Komitetu Ekonomiczno-Społecznego Reprezentacja partnerów społecznych na szczeblu europejskim Równe wynagrodzenie dla kobiet i mężczyzn Równe traktowanie w zakresie dostępu do zatrudnienia, kształcenia zawodowego, awansu oraz warunków pracy Równe traktowanie osób pracujących na własny rachunek, w tym w rolnictwie Ochrona macierzyństwa 6. Zdrowie publiczne 7. Bezpieczeństwo i higiena pracy Regulacje prawne dotyczące etykietowania produktów tytoniowych oraz zawartości substancji smolistych Wspólnotowa sieć nadzoru epidemiologicznego i kontroli chorób zakaźnych Wspólnotowe inicjatywy dotyczące zapobiegania AIDS, uzależnieniu narkotyków Gwarant przyjaznego i bezpiecznego środowiska pracy Wymiana przestarzałych maszyn użytkowanych w produkcji, wprowadzenie środków bezpieczeństwa dla pracowników narażonych na działanie czynników biologicznych, chemicznych itd. Racjonalizacja działań organów kontrolnych (np. PIP)
8. Swobodny przepływ pracowników 9. Europejska Strategia Zatrudnienia System wzajemnego uznawania kwalifikacji zawodowych Prawa obywatelskie Koordynacja krajowych systemów zabezpieczenia społecznego EURES Sieć publicznych organów zatrudnienia państw członkowskich oraz Norwegii i Islandii i przedstawicielstw partnerskich inicjatyw transgranicznych (informacja o wolnych miejscach pracy, specyfice lokalnych rynków pracy, warunkach zatrudnienia i mieszkania w danym regionie itd.). Subsydiarność Efekt synergii Operowanie wskaźnikami i celami Monitorowane krajowych polityk Zintegrowane podejście 10. Filar 1 11. Filar 2 Polityka korzystnego klimatu dla przedsiębiorczości lepsze możliwości do rozpoczynania i prowadzenia działalności gospodarczej rozwój rynków związanych z kapitałem wysokiego ryzyka przebudowa systemu podatkowego Polityka budowy kapitału ludzkiego walka z bezrobociem długookresowym oraz bezrobociem osób młodych ułatwianie absolwentom wejścia na rynek pracy przejście od pasywnych do aktywnych programów rynku pracy
12. Filar 3 Wspieranie adaptacyjności - polityka otwarcia na zmiany środowiska gospodarowania, zmiany technologiczne etc. modernizacja organizacji pracy wspieranie przez państwo adaptacyjności w sektorze prywatnym 13. Filar 4 Polityka równych szans w dziedzinie zatrudnienia walka z segregacją i dyskryminacją płci we wszystkich aspektach wprowadzanie rozwiązań umożliwiających godzenie obowiązków rodzinnych i zawodowych ułatwienia w zatrudnieniu osób niepełnosprawnych 16. Polityka zatrudnienia i edukacja Problemy na rynkach pracy państw członkowskich mają zróżnicowany charakter - nie ma jednej recepty na szczeblu wspólnotowym Polityka spójności i polityka strukturalna UE powinny wspierać reformy w państwach członkowskich Rozwój kapitału ludzkiego powinien być priorytetem efektywnej polityki zatrudnienia Systemy zabezpieczenia społecznego wymagają reform, aby sprostać nowym ryzykom socjalnym 17. Pomoc publiczna i polityka przemysłowa Pomoc publiczna nie może ograniczać konkurencyjności gospodarki i podtrzymywać nieefektywnych miejsc pracy Pomoc publiczna powinna być kierowana do sektorów o dużym potencjale wzrostu i innowacji Fundusze strukturalne powinny być głównym kanałem pomocy publicznej finansowanej ze środków wspólnotowych
18. Małe i średnie przedsiębiorstwa Powstawanie i rozwój MŚP sprzyja zwiększeniu globalnego zatrudnienia Trzeba wdrażać mechanizmy wspierania MŚP, zwłaszcza w zakresie B+R Budowa silnej europejskiej bazy przemysłowej nie może godzić w sektor MŚP 19. Ochrona środowiska naturalnego Inicjatywa ETAP stanowi wartościowy przykład działań na szczeblu wspólnotowym Wspieranie energooszczędnych i przyjaznych środowisku technologii przyczyni się do wyższego tempa wzrostu gospodarczego Wyposażona w odpowiednie środki polityka spójności przyczynia się do rozwoju innowacyjnych technologii i ochrony środowiska 1. Definicje welfare state Państwo, które zapewnia minimalny poziom dochodów, wyżywienia, mieszkania i edukacji, gdzie wsparcie ze środków publicznych przysługuje każdemu obywatelowi jako prawo polityczne, a nie przejaw dobroczynności (Wilensky 1975) Państwo, które nie żywi, ubiera czy zapewnia mieszkanie, lecz zabezpiecza warunki, w których obywatele są w stanie zapewnić sobie wszystko co jest potrzebne do obywatelskiej efektywności (Giddens 2000) 2. Obszar działania welfare state Kształtowanie warunków bytu ludności, warunków i stosunków pracy oraz stosunków międzyludzkich Rozwiązywanie lub łagodzenie kwestii społecznych Przebudowa struktur społecznych Organizowanie postępu społecznego
3. Przesłanki funkcjonowania welfare state Rynek nie jest w stanie zbudować wartości, które spajają tkankę społeczną (obywatelskość, patriotyzm) Państwo dostarcza dobra publiczne (np. zdrowie publiczne) i przeciwdziała ułomnościom rynku Państwo powinno zapobiegać kryzysom ekonomicznym, stymulując gospodarkę w czasach dekoniunktury Rynek jest bezwzględny - powoduje nierówności i marginalizuje słabsze jednostki, stąd konieczność interwencji państwa (np. osoby niepełnosprawne) 4. Ewolucja państwa opiekuńczego Etap Periodyzacja Charakterystyka narodziny interwencjonizmu państwowego w 1880-1914 wprowadzenie systemu robotniczych ubezpieczeń społecznych polityce społecznej konsolidacja i rozwój 1918-1940 rozszerzenie praw obywatelskich i społecznych rozkwit państwa opiekuńczego 1945-1975 wzrost wydatków na politykę społeczną kryzys i odwrót od tradycyjnego welfare state 1975-1995 wyzwania strukturalne i polityka redukcji państwo inwestycji społecznych 1995- próba pogodzenia wrażliwości społecznej i dyscypliny rynkowej Źródło: Pierson 1991:103-140 i Wiśniewski 2005. 5. Dylematy w polityce społecznej Czy transfery społeczne powinny być kierowane tylko do najbardziej potrzebujących czy też do wszystkich obywateli? Czy systemy usług społecznych takich jak edukacja lub emerytury powinny być własnością sektora publicznego czy prywatnego? Może państwo powinno się wycofać z sfer, gdzie dobrze funkcjonują rynek i rodzina? Jaką część PKB powinien stanowić budżet polityki społecznej? 6. Jakie przyjąć kryteria kategoryzacji welfare state? Odsetek PKB kierowanego na wydatki socjalne? Uwarunkowania dostępu do świadczeń i usług? Selektywność/powszechność ochrony socjalnej? Jakość i poziom świadczeń i usług? Zakres i cele polityki rynku pracy? Sposoby finansowania programów socjalnych? Rola władz publicznych w zaspokajaniu podstawowych potrzeb obywateli?
7. Dwa podstawowe kryteria typologii welfare state Stopień dekomodyfikacji dostępu do świadczeń i usług, czyli na ile ten dostęp ma charakter bezwarunkowy, a w jakiej mierze jest uwarunkowany uprzednim opłacaniem składek, świadczeniem pracy czy sytuacją materialną osoby zainteresowanej Stopień stratyfikacji, czyli na ile świadczenia i usługi wpływają na zachowanie lub zmianę istniejących podziałów społecznych 8. Modele polityki społecznej (typy państwa opiekuńczego) Tabela 1.2. Charakterystyka modeli polityki społecznej Espinga-Andersena. Typ Liberalny Socjaldemokra Konserwatyw tyczny ny Rola rodziny Marginalna Marginalna Kluczowa Rola rynku Kluczowa Marginalna Marginalna Rola państwa Marginalna Kluczowa Pomocnicza Przykład praktycznego zastosowania Stany Zjednoczone Szwecja Źródło: Esping-Andersen 1999:85. Niemcy, Włochy 9. Liberalne państwo opiekuńcze Państwo zapewnia jedynie minimalny pułap warunków egzystencji Wartości - walka z ubóstwem, reintegracja marginesu społecznego ze zdrową tkanką społeczną Charakterystyka -średni lub mały rozmiar opieki, mieszany typ organizacji opieki z wiązkowymi prawami do świadczeń 10. Konserwatywne państwo opiekuńcze Państwo dostarcza środki, dzięki którym obywatele mogą lepiej zadbać o swoje potrzeby poprzez politykę redystrybucyjną Wariant reński (Niemcy) i wariant śródziemnomorski (Włochy) Wartości -sprawiedliwość społeczna, solidarność przeciwstawiona wykluczeniu Charakterystyka -średni lub duży rozmiar opieki, prywatny subsydiowany system opieki z wiązkowymi prawami do świadczeń
11. Socjaldemokratyczne państwo opiekuńcze Państwo wspiera większą równość dochodów i szans dla wszystkich i gwarantuje każdemu standard życia porównywalny z przeciętnymi zarobkami Wartości - równość nie tylko szans, ale i rezultatu Charakterystyka - duży rozmiar opieki, publiczny system z powszechnymi prawami do świadczeń 12. Kierunki reform welfare state Odejście od interwencjonizmu państwowego i klasowego postrzegania problemów społeczno-ekonomicznych; nacisk na odpowiedzialną politykę fiskalna i korzystny klimat dla przedsiębiorczości Walka z marnotrawstwem środków - innowacyjne instrumenty takie jak rynki wewnętrzne, bony edukacyjne czy partnerstwa publiczno-prywatne, wykorzystanie potencjału Trzeciego Sektora 13. Kierunki reform welfare state (c.d.) Reorientacja na nowe grupy zagrożone wykluczeniem społecznym (kobiety, niepełnosprawni, imigranci, mniejszości etniczne) Zwiększenie warunkowości pomocy państwa Upodmiotowienie beneficjentów świadczeń Wzrost roli kapitału ludzkiego Decentralizacja i subsydiarność społeczna Modernizacja sektora publicznego w kontekście nowych technologii