Europejska Aprobata Techniczna System Sprężania

Europejska Aprobata Techniczna System Sprężania System sprężania splotami od 2 do 22 splotów do sprężania konstrukcji z przyczepnością ETA-06/0025 European Organisation for Technical Approvals Europäische Organisation für Technische Zulassungen Organisation Européenne pour l Agrément Technique Okres ważności: 28. Kwiecień 2011-27. Kwiecień 2016

ÖSTERREICHISCHES I N S T I T U T F Ü R B A U T E C H N I K A-1010 Wiedeń, Schenkenstraße 4 T e l. : + 4 3 ( 0 ) / 1 / 5 3 3 6 5 5 0 F a k s : + 4 3 ( 0 ) / 1 / 5 3 3 6 4 2 3 E - m a i l : m a i l @ o i b. o r. a t Upoważniony i notyfikowany zgodnie z artykułem 10 dyrektywy Rady Europy z dnia 21. grudnia 1988 w sprawie dostosowania przepisów prawnych i administracyjnych państw członkowskich WE dotyczących produktów budowlanych (89/106/EWG) Europejska Aprobata Techniczna ETA-06/0025 Tłumaczenie polskie, oryginał autoryzowany przez OIB w języku niemieckim Oznaczenie handlowe: SUSPA Splot Właściciel aprobaty: DYWIDAG-Systems International GmbH Destouchesstrasse 68 80796 Muenchen Niemcy Przedmiot aprobaty i cel zastosowania: System kabli sprężających z przyczepnością zawierających od 2 do 22 splotów do sprężania konstrukcji Okres ważności od: do: 28.04.2011 27.04.2016 Producent: DYWIDAG-Systems International GmbH Max-Planck-Ring 1 40764 Langenfeld Niemcy Niniejsza Europejska Aprobata Techniczna zawiera 36 stron oraz 12 załączników European Organisation for Technical Approvals Europejska Organizacja ds. Zezwoleń Technicznych Organisation Europeenne pour I'Agrement technique (Europejska Organizacja ds. Aprobat)

Strona 2 Europejskiej Aprobaty Technicznej ETA-06/0025 I. PODSTAWY PRAWNE I POSTANOWIENIA OGÓLNE 1 Niniejsza Europejska Aprobata Techniczna wydawana jest przez Austriacki Instytut Techniki Budowlanej (OIB) w zgodności z: 1. dyrektywą 89/106/EWG Rady Europy z dnia 21. grudnia 1988 w sprawie dostosowania przepisów prawnych i administracyjnych państw członkowskich WE dotyczących produktów budowlanych 1, zmienioną dyrektywą 93/68/EWG z dnia 22. lipca 1993 2 ; 2. salzburską ustawą w sprawie produktów budowlanych, Kraj. Dz.U. Salzburga nr 11/1995, w ujęciu Kraj. Dz.U. Salzburga nr 47/1995, nr 63/1995, nr 123/1995, nr 46/2001, nr 73/2001 i nr 99/2001; 3. wspólnymi zasadami procedury wnioskowania, przygotowania i udzielania Europejskich Aprobat Technicznych zgodnie z załącznikiem do decyzji Komisji 94/23/WE 3 ; 4. wytycznymi Europejskiej Aprobaty Technicznej w sprawie technologii sprężania konstrukcji nośnych, ETAG 013, wydanie z czerwca 2002. 2 Austriacki Instytut Techniki Budowlanej (OIB) ma prawo sprawdzania, czy spełniane są postanowienia niniejszej Europejskiej Aprobaty Technicznej. Kontrola taka może odbywać się w zakładzie producenta. Jednakże właściciel Europejskiej Aprobaty Technicznej pozostaje odpowiedzialny za zgodność produktów z Europejską Aprobatą Techniczną i jej użytecznością dla przewidzianego celu zastosowania. 3 Niniejsza Europejska Aprobata Techniczna nie może być cedowana na innego producenta, niż producent lub przedstawiciel producenta wymieniony na stronie 1, ani też na inne zakłady produkcyjne, niż te wymienione na stronie 1. 4 Austriacki Instytut Techniki Budowlanej (OIB) może odwołać niniejszą Europejską Aprobatę Techniczną, w szczególności zgodnie z informacją Komisji na podstawie art. 5 ust. 1 dyrektywy 89/106/EWG. 5 Niniejsza Europejska Aprobata Techniczna może być odtwarzana, również w przypadku przekazu elektronicznego, tylko w całości. Za pisemną zgodą Austriackiego Instytutu Techniki Budowlanej (OIB) można jednak odtwarzać fragmenty, które muszą być oznaczone, jako takie. Teksty i rysunki w broszurach reklamowych nie mogą być sprzeczne z Europejską Aprobatą Techniczną, ani też nie mogą jej nadużywać. 6 Europejska Aprobata Techniczna przyznawana jest przez instytucję aprobującą w jej języku urzędowym. Niniejsza wersja odpowiada wersji rozpowszechnionej w EOTA. Tłumaczenia na inne języki muszą być oznaczone, jako takie. 1 Dz.U. WE nr L 40 z dnia 11.02.1989, str. 12, 2 Dz.U. WE nr L 220 z dnia 30.08.1993, str. 1 3 Dz.U. WE nr L 17 z dnia 20.01.1994, str. 34

Strona 3 Europejskiej Aprobaty Technicznej ETA-06/0025 II. SZCZEGÓLNE POSTANOWIENIA EUROPEJSKIEJ APROBATY TECHNICZNEJ 1 Opis produktu i celu zastosowania 1.1 Opis produktu Europejska Aprobata Techniczna dotyczy zestawu budowlanego, systemu sprężania kablami: składającego się z następujących komponentów: Cięgno SUSPA - splot Cięgna z przyczepnością składające się z 2 do 22 elementów rozciąganych Element rozciągany Sploty (liny) siedmiodrutowe stalowe, o średnicy i wytrzymałości na rozciąganie zgodnie z tabelą 1. Tabela 1: Elementy rozciągane Średnica nominalna Oznaczenie zgodnie z pr EN 10138-3 8 Charakterystyczna wytrzymałość na rozciąganie mm cal --- N/mm 2 15,7 0,62 Y1770S7 1 770 15,7 0,62 Y1860S7 1 860 Zakotwienie i łącznik Uwaga: 1 N/mm 2 = 1 MPa Dwuczęściowe szczęki zaciskowe lub zacisk plastyczny. Zakotwienie czynne (naciągowe) i zakotwienie bierne (stałe) z szczękami zaciskowymi, głowicą kotwiącą E i płytą kotwiącą dla cięgien sprężających od 3 do 22 splotów. Zakotwienie czynne (naciągowe) i zakotwienie bierne (stałe) z szczękami zaciskowymi, głowicą kotwiącą E i wielopłaszczyznowym korpusem zakotwienia MA dla cięgien sprężających od 5 do 22 splotów. Zakotwienie bierne (stałe) z zaciskami plastycznymi, głowicą kotwiącą EP i płytą kotwiącą dla cięgien sprężających od 3 do 22 splotów. Zakotwienie bierne (stałe) z zaciskami plastycznymi, głowicą kotwiącą EP i wielopłaszczyznowym korpusem zakotwienia MA dla cięgien sprężających od 5 do 22 splotów. Łącznik ruchomy z zaciskami plastycznymi i głowicą łączącą V dla cięgien sprężających o 3, 4 i 7 do 22 splotów. Łącznik stały ze szczękami, zaciskami plastycznymi, głowicą łączącą K i płytą kotwiącą dla cięgien sprężających o 3, 4 i 7 do 22 splotów. Łącznik stały ze szczękami, zaciskami plastycznymi, głowicą łączącą K i wielopłaszczyznowym korpusem zakotwienia MA dla cięgien sprężających od 7 do 22 splotów. Zakotwienie pośrednie Z ze szczękami i głowicą pośrednią Z dla elementów sprężających od 2 do 8 splotów. Spirala i dodatkowe zbrojenie miękkie w okolicy zakotwienia. Trwałe zabezpieczenie antykorozyjne cięgna sprężającego, łącznika i zakotwienia. 8 Normy i wytyczne, do których odniesiono się w niniejszej Europejskiej Aprobacie Technicznej, zestawiono w zał. 12

Strona 4 Europejskiej Aprobaty Technicznej ETA-06/0025 1.2 Przeznaczenie System kabli sprężających przeznaczony jest do sprężania konstrukcji nośnych. Kategoria użytkowa uwzględniające typ cięgna i materiał konstrukcji: Wewnętrzne cięgna sprężające z przyczepnością dla betonowych i zespolonych konstrukcji nośnych. Opcjonalna kategoria użytkowa: Cięgno sprężające izolowane elektrycznie Połączenia elementów składowych i cięgien sprężających z lub bez izolacji elektrycznej zestawiono w tabeli 2. Tabela 2: Zakotwienia i łączniki Połączenia elementów składowych z wewnętrznymi cięgnami sprężającymi z przyczepnością lub z wewnętrznymi, izolowanymi elektrycznie cięgnami sprężającymi z przyczepnością Elementy składowe wewnętrzne z przyczepnością wewnętrzne z przyczepnością i izolowane elektrycznie Ilość splotów 1) Zakotwienie Głowica kotwiąca E z płytą kotwiącą + + 3 4 5 7 9 12 15 19 22 Głowica kotwiąca EP z płytą kotwiącą + - 3 4 5 7 9 12 15 19 22 Głowica kotwiąca E z korpusem zakotwienia MA + - 5 7 9 12 15 19 22 Głowica kotwiąca EP z korpusem zakotwienia MA + - 5 7 9 12 15 19 22 Zakotwienie pośrednie z głowicą pośrednią Z + - 2 4 6 8 Łącznik stały Łącznik stały z tuleją łączącą K i płytą kotwiącą + - 3 4 7 9 12 15 19 22 Łącznik stały z tuleją łączącą K i korpusem zakotwienia MA + - 7 9 12 15 19 22 Łącznik ruchomy Łącznik ruchomy z tuleją łączącą V + + 3 4 7 9 12 15 19 22 Legenda: + Można zastosować - Nie można zastosować Uwaga: 1) Po odrzuceniu jednej lub kilku splotów wolno wbudować cięgna sprężające o ilości splotów między podanymi liczbami. Szczegółowe informacje u właściciela aprobaty. Wymagania niniejszej Europejskiej Aprobaty Technicznej bazują na przyjęciu przewidywanego okresu użytkowania systemu sprężania 100 lat. Dane odnośnie okresu użytkowania nie mogą być interpretowane, jako gwarancja producenta, lecz są tylko środkiem pomocniczym do doboru prawidłowego produktu w obliczu oczekiwanego, ekonomicznie odpowiedniego okresu użytkowania budowli.

Strona 5 Europejskiej Aprobaty Technicznej ETA-06/0025 2 Właściwości wyrobu oraz metody oceny System kabli sprężających 2.1 Zakres i oznaczenia zakotwień i łączników Typ, przeznaczenie zakotwień lub łączników określane poprzez ich zadanie w konstrukcji, średnicę nominalną splotów oraz maksymalną ilość splotów. Pierwsza liczba podaje każdorazowo średnicę splotu 6 = 15,7 mm (0,62 ), kolejna maksymalną ilość splotów na każdą jednostkę n, 6-n. Przegląd poszczególnych typów łączników i zakotwień przedstawiono w załączniku 1. Dopuszcza się stosowanie kabli z inną niż podana wyżej liczba splotów poprzez pomijanie splotów w zakotwieniach i łącznikach w sposób kołowo-symetryczny. Zakotwienia i łączniki mogą być wyposażone w izolację elektryczną zgodnie z tabelą 2. 2.1.1 Zakotwienia 2.1.1.1 Ogólnie Zakotwienie czynne składa się z szczęk kotwiących, głowicy kotwiącej E i płyt kotwiących lub głowic kotwiących MA. Zakotwienia czynne rozmieszczają odpowiednio sploty do sprężania, a następnie kotwią za pomocą szczęk kotwiących. Każdy splot zaciskany jest oddzielnie za pomocą dwuczęściowych szczęk w stożkowym otworze płyty kotwiącej. Wszystkie sploty jednego cięgna sprężającego naciągane są równocześnie. Zakotwienia bierne (stałe) oznaczane są w taki sam sposób, jak zakotwienia czynne. Sploty kotwione są za pomocą szczęk w płycie kotwiącej E lub alternatywnie za pomocą zacisków plastycznych w płycie kotwiącej EP. Takie same zasady zakotwienia stosowane są dla najmniejszych i największych zakotwień. 2.1.1.2 Zakotwienia czynne i zakotwienia bierne z głowicą kotwiącą E Zakotwienie czynne składa się z szczęk kotwiących, głowicy kotwiącej E i płyty kotwiącej lub głowicy kotwiącej MA, patrz załączniki 4 i 11. Króciec zakotwienia (trąbka) otoczony spiralą znajduje się między płytą kotwiącą i rurą osłonową. Spirala ustawiona jest centrycznie względem głowicy kotwiącej i solidnie zamocowana. W razie konieczności wolny koniec spirali jest mocowany do zbrojenia. Rura osłonowa jest wsunięta lub przykręcona do króćca (trąbki) zakotwienia. Przed sprężaniem nasuwa się płytę kotwiącą na sploty. Zakotwienie czynne może być też użyte, jako zakotwienie stałe. Wtedy podczas sprężania musi być swobodny dostęp do zakotwienia. W izolowanych elektrycznie zakotwieniach wbudowano płytę izolującą wraz z płytą rozkładającą obciążenie między głowicę kotwiącą i płytą kotwiącą. 2.1.1.3 Zakotwienie stałe z głowicą kotwiącą EP Zakotwienie stałe składa się z zacisków plastycznych, blachy przytrzymującej, głowicy kotwiącej EP i płyty kotwiącej lub głowicy kotwiącej MA, patrz załączniki 4 i 11. Konstrukcja odpowiada zakotwieniu z tuleją kotwiącą E, jednakże zakotwienie splotów wykonuje się za pomocą zacisków plastycznych, a nie szczęk kotwiących. Zaciski plastyczne mocowane są w swoim położeniu poprzez blachę przytrzymującą. Przy zastosowaniu takiego typu zakotwienia nie ma konieczności zapewnienia dostępu podczas sprężania, dlatego też może być on zabetonowany. 2.1.1.4 Zakotwienia z wielopłaszczyznową głowicą kotwiącą MA Inaczej niż w przypadku płyty kotwiącej, wielopłaszczyznowa głowica kotwiąca MA przenosi siłę cięgien sprężających na beton poprzez kilka płaszczyzn, patrz załącznik 11. Wraz z głowicą kotwiącą MA można zastosować głowice kotwiące E i EP oraz głowice łączące K z przynależnymi do nich szczękami i zaciskami plastycznymi. Głowicę kotwiąca MA można zastosować zarówno w zakotwieniach czynnych jak i biernych. 2.1.1.5. Zakotwienie pośrednie Z Zakotwienie pośrednie składa się z zacisków plastycznych, głowicy pośredniej Z, blach zabezpieczających i dwóch pierścieni, patrz załącznik 9. Zakotwienia pośrednie Z stosuje się do sprężenia budowli pierścieniowych, np. obiektów na magazyny lub zbiorniki. Oba końce kabla sprężającego, końcówka 1 i 2, nakładają się na siebie w głowicy pośredniej Z. Podczas sprężenia wysuwa się z niszy nadmiar splotów końcówki 1 za pomocą stolika sprężającego. W celu kompensacji tarcia splotów, zostaje nadana wyższa siła sprężająca.

Strona 6 Europejskiej Aprobaty Technicznej ETA-06/0025 Podczas sprężania głowica kotwiąca Z przesuwa się o wymiar E= 6 mm, jako suma wydłużenia i poślizgu końcówki cięgna 2. Podczas przeniesienia siły sprężającej na zakotwienie, sploty cięgna 1 zostają wciągnięte o około 6 mm. Na skutek poślizgu siła w cięgnie po sprężeniu jest mniejsza niż podczas sprężania. W przypadku głowicy pośredniej Z nie jest możliwa kompensacja takiego poślizgu za pomocą przeciągnięcia siły sprężającej. Po sprężeniu betonuje się niszę zakotwienia, a następnie przeprowadza iniekcję cementową cięgna. 2.1.2 Łączniki 2.1.2.1 Ogólnie Jeżeli połączenie będzie poddane działaniu znacznych obciążeń zmiennych, w miejscu zmiany kierunku trasy na końcu króćca zakotwienia (trąbki), należy zastosować wkładkę z PE-HD o długości 100 mm i grubości 4 mm. 2.1.2.2 Łącznik ruchomy z głowicą łączącą V (łącznik ślizgowy) Łącznik ruchomy składa się z zacisków plastycznych, blach zabezpieczających, głowicy łączącej V i pierścieni, patrz załącznik 8. Łączniki ruchome łączą dwa cięgna sprężające przed naciągiem. Sploty obydwu cięgien sprężających kotwione są poprzez zaciski plastyczne. Zaciski plastyczne cięgna 1. zabezpieczane są w swoim położeniu przez blachę zabezpieczającą, a natomiast zaciski plastyczne cięgna 2. pierścieniem zabezpieczającym. Zasada połączenia jest taka sama jak dla połączenia stałego K. Przed ostatecznym zamontowaniem osłony należy skontrolować prawidłowe ułożenie łącznika wewnątrz rury ochronnej zgodnie z trasą sprężania. Rura odpowietrzająca umieszczona jest za łącznikiem, patrząc w kierunku przeprowadzania iniekcji. Jeżeli połączenie przebiega opadająco w kierunku prowadzonej iniekcji, rurę odpowietrzającą należy umieścić również przed połączeniem. 2.1.2.3 Łącznik stały z głowicą łączącą K Łącznik stały składa się z szczęk kotwiących, zacisków plastycznych, głowicy łączącej K, płyty kotwiącej lub wielopłaszczyznowej głowicy kotwiącej MA i pierścieni, patrz załącznik 8. Łącznik stały łączy drugie cięgno sprężające z innym sprężonym już cięgnem. Sprężone uprzednio cięgno kotwione jest tak samo, jak zakotwienie z głowicą kotwiącą E. Dodatkowo głowica łącząca ma na zewnątrz wieniec z wyżłobieniami. Sploty drugiego cięgna wyposażone w stożki zaciskowe zaczepiane są w wyżłobieniach. 2.2 Cięgna sprężające 2.2.1 Specyfikacja splotów Dopuszcza się tylko sploty sprężające stalowe, siedmiodrutowe o średnicy nominalnej 15,7 mm i charakterystycznej wytrzymałości na rozciąganie 1 770 lub 1 860 N/mm 2. Wymiary i specyfikacje splotów do sprężania podano w ustępie 2.10., w tabeli 6. 2.2.2 Maksymalne siły sprężające Siły sprężające i przeciągające podane są w odpowiednich normach i przepisach obowiązujących w miejscu zastosowania. W tabeli 3 zestawiono maksymalne siły sprężające i przeciągające cięgien sprężających. Przeciążenie dozwolone jest jedynie przy zastosowaniu prasy do sprężania o dokładności pomiaru ± 5% ostatecznej siły sprężającej.

Strona 7 Europejskiej Aprobaty Technicznej ETA-06/0025 Tabela 3: Maksymalne siły sprężenia i maksymalne siły przeciążenia Ilość splotów Masa splotów Powierzchnia przekroju splotów Maksymalna siła sprężająca f pk = 1 770 N/mm 2 f pk = 1 860 N/mm 2 Maksymalna siła przeciągająca Maksymalna siła sprężająca Maksymalna siła przeciągająca A p A p * 0,90 * f p0,1k A p * 0,95 * f p0,1k A p * 0,90 * f p0,1k A p * 0,95 * f p0,1k --- kg/m mm 2 kn kn kn kn 2 2,34 300 412 435 432 456 3 3,52 450 618 653 648 684 4 4,69 600 824 870 864 912 5 5,86 750 1031 1088 1080 1140 6 7,03 900 1237 1305 1296 1368 7 8,20 1050 1443 1523 1512 1596 8 9,38 1200 1649 1740 1728 1824 9 10,55 1350 1855 1958 1944 2052 10 11,72 1500 2061 2176 2160 2280 11 12,89 1650 2267 2393 2376 2508 12 14,06 1800 2473 2611 2592 2736 13 15,24 1950 2679 2828 2808 2964 14 16,41 2100 2885 3046 3024 3192 15 17,58 2250 3092 3263 3240 3420 16 18,75 2400 3298 3481 3456 3648 17 19,92 2550 3504 3698 3672 3876 18 21,10 2700 3710 3916 3888 4104 19 22,27 2850 3916 4133 4104 4332 20 23,44 3000 4122 4351 4320 4560 21 24,61 3150 4328 4569 4536 4788 22 25,78 3300 4534 4786 4752 5016 Uwagi: A p * 0,90 * f p0,1k = 0,90 * F p0,1k - maksymalna siła sprężająca A p * 0,95 * f p0,1k = 0,95 * F p0,1k - maksymalna siła przeciągająca F p0,1k - patrz tabela 6 Zgodność kryteriów stabilizacji i rozwarcia rys zostały wykazane podczas badań przekazywania obciążenia na poziomie obciążenia 0,80 * A p * f pk. Wytrzymałość na zmęczenie zakotwień i połączeń zbadano z siłą 0,65 * F pk przy amplitudzie naprężeń od 80 N/mm 2 do wartości 2 * 10 6 obciążenia zmiennego.

Strona 8 Europejskiej Aprobaty Technicznej ETA-06/0025 2.3 Straty od tarcia Dla obliczenia strat sił sprężających na skutek tarcia stosuje się prawo Coulomba. Stratę siły sprężającej oblicza się zgodnie z poniższym równaniem: -µ * (α + k x) P x = P o * e gdzie: P x kn - siła sprężająca w odległości x wzdłuż cięgien sprężających P o kn - siła sprężająca dla x = 0 m µ rad -1 - współczynnik tarcia α rad - suma kątów zakrzywienia trasy cięgna na długości x (niezależnie od kierunku i znaku) k rad/m - współczynnik niezamierzonego kąta zmiany kierunku (niedokładność ułożenia osłony kabla sprężającego) x m - odległość wzdłuż cięgna od punktu, w którym siła sprężająca = P o Uwaga: 1 rad = 1 m/m = 1 Tabela 4: Współczynnik tarcia µ i współczynnik niezamierzonego kąta zmiany kierunku - Rura osłonowa metalowa Rura osłonowa z tworzywa sztucznego (PT-Plus ) Typ I Typ II Szerokość pasma Zalecana wartość µ rad -1 0,20 0,19 0,10 do 0,14 0,14 k rad/m 0,005 0,005 0,010 o /m (0,3) 1) (0,3) 1) - (0,5) 1) Uwaga: 1) Tylko dla informacji. Dalsze informacje odnośnie współczynników tarcia i współczynników niezamierzonego kąta zmiany kierunku zamieszczono w załączniku 3. Straty na tarcie w zakotwieniach i połączeniach podano w załącznikach 3, 8 i 9. 2.4 Podparcie rur osłonowych Cięgna sprężające muszą być rozkładane z dużą dokładnością. Osiąga się to dzięki zamontowaniu podpór rur osłonowych, które należy dokładnie domierzyć na wyznaczoną wysokość. Podpory muszą zostać ustabilizowane, a do nich mocuje się rury osłonowe. Rozstaw podpór rur osłonowych nie może przekraczać 1,8m. Na zagięciach cięgien rozstaw podpór rur osłonowych zmniejsza się i musi wynosić 0,60 do 0,75 m. W przypadku wciskania splotów po betonowaniu (typ rury osłonowej II) należy mieć na uwadze, aby rura nie zmieniła swojej pozycji. W tym celu musi być ona dodatkowo zamocowana między podporami np. do zbrojenia konstrukcji nośnej. W przypadku montażu cięgien sprężających w kilku warstwach, tylko dolna warstwa może być połączona na stałe z podporami rury osłonowej. Wszystkie pozostałe warstwy elementów sprężających muszą opierać się na montowanych później podporach. 2.5 Poślizg na zakotwieniach i łącznikach Poślizg na zakotwieniach i łącznikach musi być uwzględniony na etapie obliczeń statycznych przy określaniu trasy kabli sprężających. Poślizg, który należy uwzględnić jak i również zabezpieczenia szczęk i zacisków plastycznych przedstawiono w Tab. 5.

Strona 9 Europejskiej Aprobaty Technicznej ETA-06/0025 Tab. 5: Poślizg i zabezpieczenia szczęk i zacisków plastycznych Zakotwienie lub łącznik Poślizg mm Zabezpieczenia Zakotwienie czynne E6-n 6 1 - Zakotwienie bierne, 1. odcinek K6-n - E6-n 6-3 Zakotwienie bierne EP6-n 0 Blacha przytrzymująca Zakotwienie pośrednie Z Z6-n 6 2 Blacha zabezpieczająca Połączenie bierne, 2. odcinek K6-n 0 Taśma zaciskowa Łącznik ruchomy V6-n 0 Blacha zabezpieczająca, taśma zaciskowa Uwagi: 1 Poślizg występujący na zakotwieniu podczas redukowania siły naprężającej. 2 Patrz ustęp 2.1.1.5. 3 Podczas sprężania musi być dostęp do zakotwienia. 2.6 Odległości od osi i krawędzi, otulina W zależności od rzeczywistej średniej wytrzymałości betonu na ściskanie w chwili sprężania f cm,0 muszą być zachowane podane w zał. 6, 7 i 11 rozstawy od osi i krawędzi zakotwień cięgien sprężających. Wolno zmniejszyć rozstawy osi i krawędzi zakotwień w jednym kierunku o wartość do 15%, jednakże nie o mniejszą wartość niż średnica zewnętrzna spirali lub wymiary płyty kotwiącej. Jednocześnie musi być możliwe ułożenie dodatkowego zbrojenia. W przypadku redukcji rozstawów w jednym kierunku należy zwiększyć rozstawy osi i krawędzi w drugim, prostopadłym kierunku o taką samą wartość procentową. Otulina cięgien sprężających nie może być mniejsza niż 20 mm lub mniejsze niż otulina zbrojenia istniejącego w tym samym przekroju. Należy przestrzegać krajowych przepisów odnośnie otuliny betonu. 2.7 Promień krzywizny Cięgna sprężające nie mogą mieć ostrych zmian kierunku osi, ponieważ powoduje to dodatkowe straty na tarcie. Musi być zachowany promień krzywizny podany w załączniku 3. Najmniejszy dopuszczalny promień krzywizny cięgien sprężających wynosi 4,80 m. W przypadku redukcji najmniejszego promienia krzywizny należy udokumentować oddziaływanie sił zmiany kierunku na beton i naprężenia powstające w stali na skutek ugięcia. 2.8 Wytrzymałość betonu Należy zastosować beton zgodnie z EN 206-1. Rzeczywista średnia wytrzymałość kostki betonu w chwili sprężania f cm,0 musi być zgodna co najmniej z wartościami w załącznikach 6, 7 i 11. Próbki muszą być przechowywane w takich samych warunkach, co konstrukcja nośna. 2.9 Zbrojenie w okolicy zakotwienia Sprawdzenie warunku wprowadzenia sił sprężających w konstrukcję betonową nie jest konieczne, o ile zachowane zostaną rozstawy od osi i krawędzi cięgien oraz klasa i wymiary spirali i dodatkowego zbrojenia, patrz ustęp 2.6. i załączniki 6, 7 i 11. Konieczne jest sprawdzenie sił na zewnątrz spirali i dodatkowego zbrojenia, jeśli jest to konieczne należy zastosować zbrojenie przenoszące te siły. Nie można traktować zbrojenia konstrukcji nośnej jako dodatkowego zbrojenia. Jako dodatkowe zbrojenie może zostać użyte zbrojenie wykraczające poza wymagane zbrojenie konstrukcji nośnej, o ile odpowiednie ułożenie jest możliwe.

Strona 10 Europejskiej Aprobaty Technicznej ETA-06/0025 Dla zastosowań specjalnych, wolno zmienić zbrojenie podane w załącznikach 6, 7 i 11 w celu uzyskania równoważnej funkcji stosownie do danych przepisów obowiązujących w miejscu zastosowania i do odpowiedniego zezwolenia lokalnych władz i właściciela aprobaty. Elementy składowe 2.10 Sploty Tabela 6: Specyfikacja splotów sprężających 7-drutowych Właściwość Y1770S7 Y1860S7 Wytrzymałość na rozciąganie R m N/mm 2 1 770 1 860 Średnica nominalna splotu d mm 15,7 Średnica nominalna drutu zewnętrznego d 0 mm 5,2 Średnica nominalna drutu rdzeniowego d mm 1,03 * d 0 Masa nominalna na mb M kg/m 1,172 Przekrój powierzchni nominalny S 0 mm 2 150 Wartość charakterystyczna siły maksymalnej F m kn 266 279 Wartość maksymalna siły maksymalnej F m,max kn 306 321 Wartość charakterystyczna siły przy wydłużeniu 0,1% Wartość minimalna wydłużenia dla siły maksymalnej L 0 500 mm F p0,1 kn 229 240 A gt % 3,5 Moduł elastyczności E N/mm 2 195 000 1) Relaksacja po 1000 h - 0,70 F ma --- % 2,5-0,80 F ma --- % 4,5 Uwaga: 1) Wartość znormalizowana. 2.11 Zakotwienia i łączniki Elementy składowe zakotwień i łączników muszą być zgodne z danymi w załącznikach i w dokumentacji technicznej niniejszej Europejskiej Aprobaty Technicznej 9. Podano w niej wymiary, materiały i dane do identyfikacji materiałów komponentów wraz z tolerancjami i materiałami użytymi do systemu zabezpieczenia antykorozyjnego. 2.11.1 Głowica kotwiąca i głowica łącząca Głowice kotwiące i głowice łączące są to głowice kotwiące E i EP zgodnie z załącznikami 2, 4, 6, 7 i 11, głowica pośrednia zgodnie z załącznikiem 9 i głowica łącząca K oraz głowica łącząca V zgodnie z załącznikiem 8. Wszystkie głowice kotwiące i łączące mają stożkowe otwory na szczęki kotwiące lub cylindryczne otwory na zaciski plastyczne, które są sfazowane i mają usunięte zadziory. Ponadto głowice łączące mają wyżłobienia na sploty z zaciskami plastycznymi, z których usunięto zadziory. Podczas montażu otwory i wyżłobienia muszą być czyste, wolne od korozji i pokryte smarem antykorozyjnym. 9 Dokumentację techniczną niniejszej Europejskiej Aprobaty Technicznej złożono w Austriackim Instytucie Techniki Budowlanej (OIB); jest ona udostępniana zarejestrowanej instytucji tylko w takiej części, w jakiej jest ona istotna dla zadań tej instytucji włączonej do procedury poświadczenia zgodności.

Strona 11 Europejskiej Aprobaty Technicznej ETA-06/0025 2.11.2 Płyty i głowice kotwiące MA Płyty i głowice zakotwienia MA stosowane są razem z tulejami kotwiącymi E i EP, patrz załączniki 4, 6, 7 i 11, oraz z tuleją łączącą K łącznika stałego, patrz załącznik 8. Płyty kotwiące, patrz załączniki 6 i 7, są okrągłe. Głowice kotwiące MA, patrz załącznik 11, mają kilka powierzchni przenoszenia obciążenia na beton. Płyty kotwiące i głowice MA mają centralny okrągły otwór do wprowadzenia cięgien sprężających. 2.11.3 Pierścienie Pierścienie stosowane są do połączeń ruchomych z tuleją łączącą V i do połączeń stałych z tuleją łączącą K, patrz załącznik 8, oraz do zakotwień pośrednich Z, patrz załącznik 9. 2.11.4 Szczęki i zaciski plastyczne Wolno stosować tylko szczęki typu H6S i zaciski plastyczne typu II zgodnie z załącznikiem 2. Szczęki mają na stronie czołowej wyżłobienie pierścieniowe. 2.11.5 Blachy przytrzymujące i zabezpieczające Blachy przytrzymujące stosowane są do zakotwień biernych z głowicą kotwiącą EP, patrz załącznik 4 a blachy zabezpieczające stosowane są do zakotwień pośrednich Z, patrz załącznik 9, oraz do łącznika stałego z głowicą łączącą K i do łącznika ruchomego z głowicą łączącą V, patrz załącznik 8. 2.12 Spirala i dodatkowe zbrojenie Należy przestrzegać podanych w tabeli 7 gatunków stali i wymiarów spiral oraz dodatkowego zbrojenia, patrz załączniki 6, 7 i 11. Ostatnia końcówka spirali musi być przyspawana do zamkniętego pierścienia. Spawanie ostatniego zwoju spirali nie jest konieczne, jeżeli zamiast tego spirala zostanie przedłużona o dodatkowe 1,5 zwoju. 2.13 Rury osłonowe Głównie stosuje się rury osłonowe z falistej blachy stalowej. Z reguły do produkcji elementów sprężających w zakładzie stosuje się rury osłonowe o mniejszej średnicy wewnętrznej, typ I. Dłuższe elementy sprężające dostarczane są na budowę na bębnach lub w postaci podłużnych pętli. Minimalna średnica zagięcia D dla cięgien sprężających do kabla typu 6-12 wynosi 1,50 m, a dla większych 1,80 m. W przypadku prefabrykacji kabli na budowie, sploty wkłada się w rury osłonowe przed lub po betonowaniu. Do tego wykorzystuje się z reguły rury osłonowe o większej średnicy wewnętrznej, typ II. Jedna lub kolejno dwie sploty albo jednorazowo całe cięgno sprężające wsuwa lub wciąga się w rurę osłonową. Kable prefabrykowane w zakładzie wytwórczym są nawijane na bęben z zachowaniem minimalnej średnicy zgięcia 1,50 m lub 1,80 m i transportowane na budowę. Rury osłonowe mają przekroje okrągłe (tak zwane rury osłonowe okrągłe ) lub tylko dla typów 6-3 do 6-5 owalne (tak zwane rury płaskie ). Końcówki rur łączone są na złączki (mufy). Między rurą osłonową i króćcem zakotwienia (trąbką) wystawia się krótką rurę osłonową jako rurę teleskopową do kompensacji długości. Alternatywnie stosuje się żebrowane rury osłonowe z tworzywa sztucznego, np. PT-PLUS, zgodnie z ETAG 013, C.3. Odpowiednie dane i parametry materiałowe zamieszczono w dokumentacji technicznej 5. 2.14 Zabezpieczenie antykorozyjne 2.14.1 Ogólnie Na zabezpieczenie antykorozyjne elementów sprężających, połączeń i zakotwień przewidziano zaprawę iniekcyjną zgodną z EN 447. 2.14.2 Izolowane elektrycznie elementy sprężające Dodatkowym działaniem w zakresie zabezpieczenia antykorozyjnego jest zastosowanie izolowanych elektrycznie elementów sprężających z króćcami zakotwienia (trąbki) z tworzywa sztucznego i rurami osłonowymi z tworzywa sztucznego. Między głowicą zakotwienia i płytą kotwiącą montuje się izolującą elektrycznie płytę z płytą rozkładającą obciążenie. Tym samym cięgno sprężające, połączenie i zakotwienie są całkowicie otoczone materiałem izolującym. Jego nienaruszenie można udokumentować pomiarem oporności elektrycznej między elementem sprężającym i otaczającą go konstrukcją nośną. 2.15 Spawanie przy zakotwieniach

Strona 12 Europejskiej Aprobaty Technicznej ETA-06/0025 Spawanie dozwolone jest tylko przy następujących częściach zakotwień: Przymocowanie króćca zakotwienia (trąbki) do płyty kotwiącej; Zespawanie końcowych zwojów spirali do pierścienia; Przyspawanie końcowej spirali do płyty kotwiącej w celu zapewnienia centrycznego usytuowania spirali. Spawanie zwojów spirali nie jest konieczne, jeżeli zostanie ona przedłużona o 1,5 zwoju. Podczas prac spawalniczych należy upewnić się że rura osłonowa nie będzie się stykała ze stalą sprężającą. Po zamontowaniu elementów sprężających nie wolno już wykonywać przy zakotwieniach żadnych prac spawalniczych. 2.16 Parametry materiałowe Tabela 7: Materiały Oznaczenie Norma Materiał 1 Głowica kotwiąca E, głowica kotwiąca EP Głowica kotwiąca Z EN 10083-1 + A1 EN 10083-1 + A1 EN 10083-2 + A1 Stal Stal Głowica łącząca K, głowica łącząca V EN 10083-1 + A1 Stal Płyta kotwiąca EN 10025-2 + AC Stal Głowica kotwiąca MA EN 1563 + A1 + A2 Żeliwo ciągliwe Szczęka EN 10277-2 + AC Stal Zacisk plastyczny EN 10277-2 + AC Stal Rura osłonowa, rura teleskopowa Rura ochronna EN 523 ETAG 013, C.3 EN 10130 + A1 EN ISO 1872-1 Stal PE-HD Stal PE-HD Spirala EN 10025-2 + AC Stal Dodatkowe zbrojenie --- Żebrowana stal zbrojeniowa R e 500 N/mm 2 Pierścień EN 10025-2 + AC Stal Blacha przytrzymująca, blacha zabezpieczająca EN 10025-2 + AC Stal Płyta rozkładająca obciążenie EN 10025-2 + AC Stal Płyta izolująca elektrycznie --- Tworzywo sztuczne zbrojone Króciec zakotwienia (trąbka) EN 10130 + A1 EN ISO 1872-1 Stal PE-HD Kołpak ochronny EN ISO 1872-1 PE-HD Uszczelka --- Kauczuk syntetyczny Uwaga: 1 Szczegółowe parametry materiałowe złożono w Austriackim Instytucie Techniki Budowlanej (OIB). 2.17 Substancje niebezpieczne

Strona 13 Europejskiej Aprobaty Technicznej ETA-06/0025 Wydzielanie substancji szkodliwych określa wytyczna ETAG 013, pkt. 5.3.1. System kabli sprężających odpowiada przepisom wytycznej H 10 dotyczącej substancji szkodliwych. Producent złożył stosowne oświadczenie. W uzupełnieniu specyficznych ustępów dotyczących substancji niebezpiecznych w niniejszej Europejskiej Aprobacie Technicznej mogą zaistnieć inne wymagania stosowane wobec produktu, o ile podchodzi on pod inny zakres zastosowania (np. przejęte Prawo Europejskie i prawo krajowe, ustawodawstwo i przepisy administracyjne). W celu dochowania wymogów dyrektywy WE w sprawie produktów budowlanych muszą być również zachowane te wymagania, o ile takie występują. 2.18 Procedura dokumentacji Ocena użyteczności technologii sprężania splotów SUSPA z przyczepnością, dla przewidzianego celu zastosowania, w aspekcie wymagań wobec wytrzymałości mechanicznej i stabilności w rozumieniu istotnych wymagań 1 Dyrektywy 89/106/EWG została dokonana w zgodności z wytyczną Europejskiej Aprobaty Technicznej dla Technologii sprężania konstrukcji nośnych, ETAG 013, wydanie z czerwca 2002, na podstawie postanowień dla systemów wewnętrznego sprężania z przyczepnością. 2.19 Identyfikacja Europejska Aprobata Techniczna dla systemu sprężania kablami SUSPA została wydana na podstawie uzgodnionych dokumentów złożonych w Austriackim Instytucie Techniki Budowlanej (OIB) i identyfikujących technologię sprężania kablami SUSPA, która została przeanalizowana i oceniona. Zmiany w produkcji systemów sprężania kablami SUSPA z przyczepnością prowadzące do tego, że złożone dokumenty tracą ważność, muszą być zgłoszone w Austriackim Instytucie Techniki Budowlanej (OIB) we właściwym czasie, przed wejściem zmian w życie. Austriacki Instytut Techniki Budowlanej (OIB) podejmie decyzję o tym, czy skutkiem tego zmiany te będą miały wpływ na Europejską Aprobatę Techniczną, a co za tym idzie na ważność oznakowania symbolem CE na podstawie Europejskiej Aprobaty Technicznej, i czy rozpatrywana będzie jako konieczna kolejna ocena / zmiana Europejskiej Aprobaty Technicznej. 3 Ocena zgodności i oznaczenie symbolem CE 3.1 System poświadczania zgodności System poświadczania zgodności zgodnie z Załącznikiem III ustęp 2 punkt i) dyrektywy Rady Europy 89/106/EWG z dnia 21. grudnia 1988 to system 1+ z badaniami próbek losowych przez certyfikowaną instytucję, przewidujący: Certyfikację zgodności produktu przez zarejestrowaną instytucję certyfikującą na podstawie: a) Zadań producenta: 1. Zakładowa kontrola produkcji; 2. Dodatkowe badanie przez producenta próbek pobranych w zakładzie, zgodnie z ustalonym planem kontroli 11 ; b) Zadań certyfikowanej instytucji: 3. Pierwsze badanie produktu 4. Pierwsza inspekcja zakładu i zakładowej kontroli produkcji 5. Bieżący nadzór, ocena i uznanie zakładowej kontroli produkcji 6. Badania próbek losowych pobranych w zakładzie. 10 wytyczna H: Zharmonizowane rozpatrywanie substancji szkodliwych w aspekcie dyrektywy w sprawie produktów budowlanych, rew. wrzesień 2002 11 Ustalony plan kontroli złożony jest w Austriackim Instytucie Techniki Budowlanej (OIB) i wydawany jest tylko instytucjom włączonym do procedury poświadczania zgodności

Strona 14 Europejskiej Aprobaty Technicznej ETA-06/0025 3.2 Kompetencje 3.2.1 Zadania producenta - zakładowa kontrola produkcji Producent zorganizuje i utrzymywać będzie stałą zakładową kontrolę produkcji. Wszystkie wyznaczone przez producenta elementy, wymagania i przepisy będą systematycznie zapisywane w postaci pisemnych instrukcji eksploatacji i postępowania. Zakładowa kontrola produkcji zapewni stałą zgodność produktu z niniejszą Europejską Aprobatą Techniczną. W ramach zakładowej kontroli produkcji producent wykonywać będzie badania i kontrole zgodnie z ustalonym planem kontroli 7. Szczegóły odnośnie zakresu, rodzaju i częstości badań i kontroli muszą być zgodne z ustalonym planem kontroli 7, który jest częścią składową dokumentacji technicznej 5 niniejszej Europejskiej Aprobaty Technicznej. Wyniki zakładowej kontroli produkcji muszą być zapisywane i analizowane. Zapisy muszą zawierać conajmniej następujące informacje: oznaczenie produktu i materiałów wyjściowych; rodzaj kontroli lub badania; datę produkcji i datę badania produktów lub materiałów wyjściowych albo elementów składowych; wynik kontroli i badania oraz o ile stosowne porównanie z wymaganiami; podpis osoby odpowiedzialnej za zakładową kontrolę produkcji. Zapisy należy przedłożyć w Austriackim Instytucie Techniki Budowlanej (OIB) na jego żądanie. W przypadku niezadowalającego wyniku badania producent niezwłocznie podejmie działania konieczne dla usunięcia usterki. Produkty budowlane nieodpowiadające wymaganiom należy odrzucić. Po usunięciu usterki należy niezwłocznie powtórzyć dane badanie, o ile jest to technicznie konieczne jako dokument. Podstawowe elementy planu kontroli 7 odpowiadają ETAG 013, Załącznik E.1, i opisane są w planie zarządzania jakością technologii sprężania splotów SUSPA- Splot. Tabela 8: Zawartość wyznaczonego planu kontroli 7 Element składowy Głowica kotwiąca E, głowica kotwiąca EP, głowica kotwiąca Z, głowica łącząca K, głowica łącząca V, głowica kotwiąca MA Płyta kotwiąca, blacha przytrzymująca, blacha zabezpieczająca, płyta przenosząca obciążenia, płyta izolowana elektrycznie Aspekt Materiał Badanie / Kontrola Kontrola Możliwość śledzenia wstecznego Minimalna częstość 1) Szczegółowe wymiary 4) Badanie 5% Całkowita 2) 2 próbek Dokumentacja 100% 3.1. 3) Kontrola wzrokowa 5) 6) Kontrola 100% Nie Materiał Kontrola Szczegółowe wymiary 4) Badanie 3% Ograniczona 7) 2 próbek Tak 100% 2.2. 8) Kontrola wzrokowa 5) Kontrola 100% Nie Tak

Strona 15 Europejskiej Aprobaty Technicznej ETA-06/0025 Element składowy Aspekt Badanie / Kontrola Możliwość śledzenia wstecznego Minimalna częstość 1) Dokumentacja Materiał Kontrola 100% 3.1. 3) Szczęka kotwiąca, zacisk plastyczny Obróbka, twardość 9) 10) Badanie 0,5% 2 próbek Całkowita 2) Szczegółowe wymiary 4) Badanie 5% 2 próbek Tak Tak Kontrola wzrokowa 5) 11) Kontrola 100% Nie Materiał Kontrola 100% CE Splot 12) Rura osłonowa Rura z PE Iniekcja/ Zaprawa cementowa Dodatek do wtłaczania, dodatki do zaprawy itd. Średnica Badanie CE Każda rolka Nie Kontrola wzrokowa 5) Kontrola Każda rolka Nie Materiał Kontrola 100% CE 13) Kontrola wzrokowa CE 5) Kontrola 100% Nie 13) Materiał Kontrola 100% Tak Kontrola wzrokowa Całkowita 2) 5) Kontrola 100% Nie Materiał Kontrola Całkowita 2) 100% CE Materiał Kontrola Ograniczona 7) 100% CE 1) Wszystkie próbki należy pobrać losowo i wyraźnie oznakować. 2) Całkowita: całkowita możliwość śledzenia wstecznego każdego elementu składowego, aż do materiału wyjściowego. 3) 3.1. : Świadectwo Odbioru Typ 3.1. zgodnie z EN 10204. 4) Dokładne wymiary: pomiar wszystkich wymiarów zewnętrznych i kątów zgodnie z danymi ustalonego planu badań 7. 5) Kontrola wzrokowa oznacza np. sprawdzenie najważniejszych wymiarów, badanie za pomocą przymiarów, prawidłowość oznakowania i opisów, odpowiednia wydajność, powierzchnia, żebra, miejsca załamania, gładkość, zabezpieczenie antykorozyjne, karby, powłoka itp., jak to podano w ustalonym planie badań 7. 6) Kontrola wzrokowa: otwory stożkowe do wprowadzenia splotów w aspekcie kąta, średnicy i jakości powierzchni. 7) Ograniczona: możliwość śledzenia wstecznego każdej dostawy elementów składowych do określonego punktu. 8) 2.2. : Raport kontrolny Typ 2.2. zgodnie z EN 10204. 9) Właściwości geometryczne 10) Twardość powierzchniowa 11) Zęby, powierzchnia stożka 12) Jak długo nie jest dostępna podstawa do oznakowania symbolem CE stali sprężającej, trzeba dołączyć do każdej dostawy aprobatę wzgl. certyfikat zgodnie z przepisami miejsca zastosowania. 13) Certyfikat lub potwierdzenie kooperanta.

Strona 16 Europejskiej Aprobaty Technicznej ETA-06/0025 3.2.2 Zadania aprobowanej instytucji 3.2.2.1 Pierwsze badanie produktu Podczas pierwszego badania produktu wolno użyć wyników prób wykonanych w celu przyznania Europejskiej Aprobaty Technicznej, o ile nie wprowadzi się zmian w produkcji lub w zakładzie. W przeciwnym razie Austriacki Instytut Techniki Budowlanej (OIB) musi uzgodnić wymagane pierwsze badanie z zawezwaną zarejestrowaną instytucją. 3.2.2.2 Pierwsza inspekcja zakładu i zakładowej kontroli produkcji Zarejestrowana instytucja musi upewnić się, zgodnie z ustalonym planem kontrolnym 7, czy działania podjęte w zakładzie, w szczególności odnośnie personelu i sprzętu oraz zakładowa kontrola produkcji są w stanie zapewnić stałą i prawidłową produkcję systemu sprężania za pomocą postanowień wymienionych w ustępie II oraz w załącznikach do Europejskiej Aprobaty Technicznej. 3.2.2.3 Bieżący nadzór Zarejestrowana instytucja musi co najmniej raz w roku wykonać nadzór w zakładzie. Co najmniej raz na pięć lat producent zbada poszczególne elementy systemu sprężania wymienionego w tabeli 9. Należy udokumentować, czy zakładowa kontrola produkcji i ustalona technologia produkcji utrzymywane są przy uwzględnieniu ustalonego planu kontrolnego 7. Instytucja certyfikująca musi przedłożyć wyniki certyfikacji produktu i bieżącego nadzoru w Austriackim Instytucie Techniki Budowlanej (OIB) na jego żądanie. O ile nie są już spełniane wymagania Europejskiej Aprobaty Technicznej i ustalonego planu kontrolnego 7, certyfikat zgodności musi być odwołany, o czym należy niezwłocznie powiadomić Austriacki Instytut Techniki Budowlanej (OIB). 3.2.2.4 Badania próbek losowych pobranych w zakładzie Podczas inspekcji nadzoru zarejestrowana instytucja musi pobrać próbki losowe elementów składowych systemu sprężania lub tych elementów składowych, dla których przyznano Europejską Aprobatę Techniczną, i poddać je niezależnemu badaniu. Poniższa tabela 9 zawiera minimalny zakres procedur, które musi zrealizować instytucja certyfikująca. Tabela 9: Badanie próbek losowych Element składowy Aspekt Badanie / Kontrola 1) Pobierane próbki ilość elementów składowych w każdej wizytacji Głowica kotwiąca E, Głowica kotwiąca EP, Głowica kotwiąca Z, Głowica łącząca K, Głowica łącząca V, głowica kotwiąca MA Materiał zgodnie ze specyfikacją Badanie / Kontrola 2 Dokładne wymiary Badanie 1 Kontrola wzrokowa 2) Kontrola 5 szczęki kotwiące, zacisk plastyczny Materiał zgodnie ze specyfikacją Kontrola wzrokowa 2) Badanie / Kontrola Kontrola 2 Badanie poszczególnych elementów rozciąganych Zgodnie z ETAG 013, załącznik E.3 Badanie 1 seria 1) 2) Wszystkie próbki należy pobrać losowo i wyraźnie oznakować. Kontrola wzrokowa oznacza np. sprawdzenie najważniejszych wymiarów, badanie za pomocą przymiarów, prawidłowość oznakowania i opisów, odpowiednia wydajność, po wierzchnia, żebra, miejsca załamania, gładkość, zabezpieczenie antykorozyjne, karby, powłoka itp., jak to podano w ustalonym planie badań 7.

Strona 17 Europejskiej Aprobaty Technicznej ETA-06/0025 3.3 Oznaczenie symbolem CE Oznakowanie symbolem CE musi być naniesione na dokumentach dostawy dołączanych do elementów składowych systemu sprężania. Dodatkowo do symbolu CE należy podać symbol instytucji certyfikującej i następujące dane: nazwę lub symbol producenta i zakładu wytwórczego, dwie ostatnie cyfry roku, w którym przyznano symbol CE, numer Europejskiej Aprobaty Technicznej, numer certyfikatu zgodności, identyfikator produktu (oznaczenie handlowe). Założenia 4 Założenia, według których dokonano pozytywnej oceny przydatności wyrobu do zamierzonego stosowania. 4.1 Produkcja System kabli sprężających SUSPA- splot z przyczepnością musi być produkowany zgodnie z wytycznymi niniejszej Europejskiej Aprobaty Technicznej. Skład i technologia produkcji zostały przekazane do Austriackiego Instytutu Techniki Budowlanej (OIB). 4.2 Projektowanie 4.2.1 Ogólnie Projekt konstrukcji nośnej musi umożliwić prawidłowy montaż, sprężenie i wciągnięcie cięgien sprężających a zbrojenie przy zakotwieniu musi umożliwić prawidłowe układanie i zagęszczenie betonu. Elementy sprężające zamontowane nad sobą powinny być oddzielone od siebie odpowiednio grubą warstwą betonu, ponieważ istnieje niebezpieczeństwo, że na skutek działania sił na zagięciach znajdujące się wewnątrz rury osłonowe zostaną zgniecione przez kable leżące na zewnątrz. Początkowa siła sprężająca przykładana do zakotwienia czynnego, maleje wzdłuż cięgien na skutek tarcia oraz elastycznego kurczenia się konstrukcji nośnej, a z czasem na skutek relaksacji stali sprężającej oraz pełzania i skurczu betonu. Należy przestrzegać instrukcji sprężania opracowanych przez właściciela aprobaty. 4.2.2 Spirala i dodatkowe zbrojenie Pozycja osiowa spirali musi być zapewniona poprzez przyspawanie pierścienia końcowego do płyty kotwiącej lub za pomocą oparcia na dystanserach. 4.2.3 Łączniki ruchome Położenie i długość rury osłonowej w stosunku do łącznika należy tak dobrać, aby zapewnić nieutrudniony przesuw łącznika wzdłuż kabla na odcinku 1,15 l + 30 mm. Symbol l w mm oznacza oczekiwany odcinek wydłużenia połączenia podczas sprężania. 4.2.4 Łącznik stały Wśród możliwych kombinacji obciążeń siła sprężająca po stronie łącznika w 2. takcie budowy nie może w żadnym momencie, ani w trakcie budowy ani w stanie końcowym, być większa niż ta sama siła po stronie połączenia w 1. takcie budowy. 4.2.5 Zwiększone straty siły sprężającej na łącznikach stałych Przy sprawdzaniu warunku ograniczenia rozwarcia rys i sprawdzenia pasma drgań należy uwzględnić zwiększone straty siły sprężającej na łącznikach stałych na skutek pełzania i skurczu betonu. Obliczone straty siły sprężającej bez wpływu łącznika muszą być pomnożone w strefie połączeń stałych przez współczynnik 1,5. Dla łączników ruchomych nie trzeba uwzględniać strat siły sprężającej.

Strona 18 Europejskiej Aprobaty Technicznej ETA-06/0025 4.3 Montaż 4.3.1 Ogólnie Montaż i wbudowanie elementów sprężających mogą być wykonywane tylko przez wykwalifikowane przedsiębiorstwa zajmujące się sprężaniem, dysponujące wymaganą wiedzą i doświadczeniami w dziedzinie technologii sprężania splotów SUSPA- Splot bez przyczepności, patrz ETAG 013, załącznik D.1. Przestrzegane być muszą obowiązujące w miejscu zastosowania normy i przepisy. Odpowiedzialny na terenie budowy inżynier takiego przedsiębiorstwa musi dysponować poświadczeniem właściciela aprobaty, zgodnie z którym został on przeszkolony przez właściciela aprobaty i dysponuje on wymaganą wiedzą i doświadczeniami w dziedzinie technologii sprężania splotów SUSPA- Splot bez przyczepności. 4.3.2 Kontrola cięgien sprężających Należy uważnie obchodzić się z kablami sprężającymi podczas ich wbudowywania. Przed betonowaniem odpowiedzialny inżynier ds. sprężania musi wykonać ostateczną kontrolę elementów sprężających. 4.3.3 Zakotwienia Zakotwienia za pomocą głowicy kotwiącej E, EP i głowicy łączącej K mogą być zastosowane z płytą kotwiącą lub z głowicą kotwiącą MA. W obydwu przypadkach proces montażu jest taki sam. Zakotwienia z płytami kotwiącymi lub głowicami kotwiącymi MA muszą być zamontowane prostopadle do osi cięgien sprężających. Następnie cięgno sprężające musi przebiegać za króćcem zakotwienia (trąbką) na odcinku prostym co najmniej 250 mm. W przypadku zabudowy izolowanych elektrycznie cięgien sprężających należy zamontować między tuleją zakotwienia i płytą kotwiącą płytę izolującą i płytę przenoszącą obciążenia. 4.3.3.1 Zakotwienie czynne Montaż na budowie obejmuje następujące etapy: Zamocowanie płyty kotwiącej lub głowicy kotwiącej MA przy szalunku. Montaż króćca zakotwienia (trąbki) między płytą kotwiącą i rurą osłonową. O ile spirala nie została fabrycznie przyspawana do płyty kotwiącej, montaż spirali, ustawienie jej centrycznie w stosunku do osi cięgien sprężających i zamocowanie do zbrojenia. Wsunięcie rury osłonowej w króciec zakotwienia (trąbkę) na długość około d, gdzie d oznacza średnicę rury osłonowej lub w przypadku odpowiedniej konstrukcji króćca (trąbki) z PE, nakręcenie rury osłonowej na króciec (trąbkę). Uszczelnienie szczeliny między króćcem zakotwienia (trąbką) i rurą osłonową. Krótko przed sprężaniem nasunięcie głowicy zakotwienia na sploty. Zakotwienie splotów za pomocą szczęk kotwiących. Głowica zakotwienia E może być wyposażona w gwint zewnętrzny, na którym podczas iniekcji będzie nakręcony kołpak. 4.3.3.2 Zakotwienie bierne Głowica zakotwienia E może być również zastosowana w zakotwieniu biernym. W takim przypadku musi być dostęp do zakotwienia podczas naciągania cięgien sprężających. Montaż wykonuje się analogicznie do zakotwienia czynnego zgodnie z ustępem 4.3.3.1. przy zastosowaniu płyty kotwiącej lub głowicy kotwiącej MA. Głowica zakotwienia EP może być fabrycznie prefabrykowana lub zamontowana na budowie. Ze względu na jednakowe parametry geometryczne, zakotwienie to może być zamontowane jak zakotwienie czynne. Zamiast szczęk używa się zacisków plastycznych do zakotwienia splotów. Stożki te zabezpieczane są blachami przytrzymującymi. 4.3.3.3 Zakotwienie pośrednie Z Zakotwienie pośrednie Z stosowane jest do pierścieniowych elementów sprężających, np. w urządzeniach dla magazynów lub w zbiornikach. Obydwie końcówki 1 i 2 pierścieniowego cięgna sprężającego stykają się w głowicy pośredniej Z.

Strona 19 Europejskiej Aprobaty Technicznej ETA-06/0025 Montaż na budowie obejmuje następujące etapy: Krótko przed sprężaniem nasunięcie głowicy pośredniej Z na sploty, przy czym końcówkę 1 cięgna sprężającego wsuwa się w otwory wewnętrzne głowicy pośredniej Z, a końcówkę 2 cięgna sprężającego wsuwa się w jej otwory zewnętrzne. Ustawienie głowicy zakotwienia z uwzględnieniem przesunięcia podczas sprężania. Zakotwienie splotów końcówki dwuczęściowymi szczękami i zabezpieczenie szczęk blachami zabezpieczającymi. Sprężanie wykonuje się na końcówce 1. cięgna sprężającego przy użyciu stolika kierunkowego. 4.3.4 Łączniki 4.3.4.1 Łączniki ruchome z głowicą łączącą V Łączniki ruchome łączą dwa elementy sprężające przed naciągiem. Sploty obydwu elementów sprężających kotwione są za pomocą zacisków plastycznych. Montaż na budowie obejmuje następujące etapy: Połączenie cięgna sprężającego 2. poprzez włożenie splotów wyposażonych w zaciski plastyczne w wyżłobienia pierścienia zewnętrznego tulei łączącej V. Położenie zacisków plastycznych cięgna sprężającego 1. zapewnione jest poprzez blachę zabezpieczającą, prawidłowe położenie zacisków plastycznych cięgna sprężającego 2. gwarantuje pierścień zabezpieczający z blachy i obejmy taśmowej. Włożenie tulei łączącej V w rurę ochronną. Przed ostatecznym zamontowaniem rury ochronnej kontrola prawidłowego ustawienia tulei łączącej V w tej rurze zgodnie z kierunkiem wydłużenia w trakcie sprężania. Wstawienie rury odpowietrzającej za głowicą łączącą, patrząc w kierunku prowadzonej iniekcji. W przypadku, gdy połączenie montowane jest opadająco w kierunku iniekcji, należy wstawić rurę odpowietrzającą również przed głowicą zakotwienia. 4.3.4.2 Łącznik stały z głowicą łączącą K Połączenie stałe łączy kolejne cięgno sprężające z elementem uprzednio sprężonym. Konstrukcja zakotwienia uprzednio sprężonego elementu odpowiada konstrukcji zakotwienia z głowicą kotwiącą E. Połączenie z głowicą zakotwienia K i płytami kotwiącymi lub z głowicą kotwiącą MA musi być zamontowane prostopadle do osi cięgien sprężających. Następnie cięgno sprężające musi przebiegać przy króćcu zakotwienia (trąbce) na odcinku prostym co najmniej 250 mm. Montaż na budowie obejmuje następujące etapy: Połączenie cięgna sprężającego 2 poprzez włożenie splotów wyposażonych w zaciski plastyczne w wyżłobienia pierścienia zewnętrznego głowicy łączącej K. Ustawienie głowicy ustalane jest za pomocą opaski taśmowej. Zamontowanie rury ochronnej. Wstawienie rury odpowietrzającej przed iniekcją. 4.3.5 Rury osłonowe Elementy sprężające muszą być zamontowane z dużą dokładnością na podporach rur osłonowych, patrz punkt 2.4. 4.3.5.1 Izolowane elektrycznie elementy sprężające Montaż izolowanych elektrycznie elementów sprężających wymaga szczególnej dokładności tak, aby całkowicie zakryć cięgna sprężające materiałem izolującym. Kontrole muszą być wykonane przez osobę odpowiedzialną, w szczególności: po zamontowaniu cięgien sprężających pod kątem jego geometrii, nieuszkodzenia rury osłonowej przede wszystkim na połączeniach oraz odkształcenia rury osłonowej przede wszystkim przy podparciach, aby nie dopuścić do powstania do niepożądanych kantów i małych promieni zagięć, a tym samym zgniecenia splotów podczas naciągu;