Europejska Aprobata Techniczna System Sprężania

Transkrypt

1 Europejska Aprobata Techniczna System Sprężania System sprężania splotami przy użyciu od 1 do 22 splotów do sprężania konstrukcji z przyczepnością European Organisation for Technical Approvals Europäische Organisation für Technische Zulassungen Organisation Européenne pour l Agrément Technique Okres ważności: 25. lutego lutego 2018

2 Upoważniony i notyfikowany zgodnie z artykułem 10 dyrektywy Rady Europy z dnia 21. grudnia 1988 w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich odnoszących się do produktów budowlanych (89/106/EWG) Österreichisches Institut für Bautechnik Schenkenstrasse Wiedeń Austria T F mail@oib.or.at Członek EOTA Europejska Aprobata Techniczna Oznaczenie handlowe: Trade name Właściciel aprobaty: Holder of approval Przedmiot aprobaty i cel zastosowania [Tłumaczenie na język polski wykonane przez International Sp. z o.o. Z języka angielskiego przełożył mgr inż. Michał Chrostek. Oryginał w języku niemieckim.] Generic type and use of construction product Okres ważności Validity od: from SUSPA Strand Destouchesstraße Monachium Niemcy System sprężania splotami przy użyciu od 1 do 22 splotów do sprężania konstrukcji z przyczepnością Bonded post-tensioning kit for prestressing of structures with 1 to 22 strands do to Zakład produkcyjny: Manufacturing plant Max-Planck-Ring Langenfeld Niemcy Niniejsza Europejska Aprobata Techniczna zawiera This European technical approval contains 56 stron w tym 30 załączników 56 Pages including 30 Annexes Niniejsza Europejska Aprobata Techniczna zastępuje This European technical approval replaces ważną od do with validity from to European Organisation for Technical Approvals Europejska Organizacja ds. Aprobat Technicznych Organisation Europeenne pour I'Agrement technique

3 Strona 2 Europejskiej Aprobaty ważną od do Spis treści EUROPEJSKA APROBATA TECHNICZNA... 1 SPIS TREŚCI... 2 I PODSTAWY PRAWNE I POSTANOWIENIA OGÓLNE... 5 II POSTANOWIENIA SZCZEGÓŁOWE EUROPEJSKIEJ APROBATY TECHNICZNEJ DEFINICJA I PRZEZNACZENIE WYROBU Definicja wyrobu Przeznaczenie CECHY PRODUKTU I SPOSOBY WERYFIKACJI... 8 SYSTEM SPRĘŻANIA Zakres i oznaczenia zakotwień i łączników Zakotwienia Ogólnie Zakotwienia czynne i bierne z blokiem kotwiącym E Zakotwienia bierne z blokiem kotwiącym EP Zakotwienia z wielopłaszczyznową głowicą kotwiącą MA 2311 lub MA Zakotwienia przyczepnościowe H HL oraz HR Zakotwienia czynne i bierne jednosplotowe SK Łączniki Ogólnie Łączniki stałe z blokiem kotwiącym K Łączniki ruchome z blokiem kotwiącym V Łącznik ruchomy K6-K Zakotwienie pośrednie Z Cięgna Specyfikacja splotów Maksymalne siły sprężające Straty siły sprężającej od tarcia Podparcie rur osłonowych Poślizg w zakotwieniach i łącznikach Rozstaw osiowy i odstępy od krawędzi, otulenie betonem Promienie krzywizny trasy cięgien Wytrzymałość betonu Zbrojenie w strefie zakotwienia SKŁADNIKI SYSTEMU Sploty Zakotwienia i łączniki Bloki kotwiące Bloki kotwiące łączników Płyty kotwiące E i głowice kotwiące MA Głowice przyczepnościowe Bloki kotwiące Z Pierścienie Szczęki kotwiące i zaciski plastyczne Płytki przytrzymujące szczęki kotwiące Spirale zbrojeniowe i zbrojenie dodatkowe Rury osłonowe... 16

4 Strona 3 Europejskiej Aprobaty ważną od do Zabezpieczenie antykorozyjne Ogólnie Cięgna elektrycznie izolowane Spawanie przy zakotwieniach Charakterystyki materiałowe składników systemu Niebezpieczne substancje Metody weryfikacji Identyfikacja OCENA ZGODNOŚCI I OZNAKOWANIE CE System oceny zgodności Zakres odpowiedzialności Zadania producenta Zakładowa Kontrola Produkcji Zadania organu uprawnionego Wstępne badanie typu wyrobu Wstępna inspekcja zakładu produkcyjnego i zakładowej kontroli produkcji Ciągły nadzór Badania audytowe próbek pobranych w zakładzie produkcyjnym Oznakowanie CE ZAŁOŻENIA ZAŁOŻENIA, WEDŁUG KTÓRYCH DOKONANO POZYTYWNEJ OCENY PRZYDATNOŚCI WYROBU DO ZAMIERZONEGO STOSOWANIA Wytwarzanie Projektowanie Ogólnie Spirala i zbrojenie dodatkowe Zakotwienia przyczepnościowe Łączniki ruchome Łączniki stałe Zwiększone straty siły sprężającej na łącznikach stałych Montaż Ogólnie Inspekcja cięgien Zakotwienia Zakotwienia czynne Zakotwienia bierne Zakotwienia przyczepnościowe H HL lub HR Zakotwienia pośrednie Z Łączniki Łącznik stały z blokiem kotwiącym K Łącznik ruchomy z blokiem kotwiącym V lub kształtką łączącą K Rury osłonowe Cięgna elektrycznie izolowane Sprężanie i protokół sprężania Sprężanie Doprężanie Protokół sprężania Sprzęt do sprężania, minimalna ilość miejsca do wykonania sprężania oraz bezpieczeństwo pracy Iniektowanie cięgien Zaczyn iniekcyjny Iniektowanie... 25

5 Strona 4 Europejskiej Aprobaty ważną od do ZALECENIA DLA PRODUCENTA Zalecenia dotyczące pakowania, transportu i składowania Zalecenia dotyczące wbudowywania Informacje towarzyszące ZAŁĄCZNIKI ZAŁĄCZNIK 1 PRZEGLĄD RODZAJÓW ZAKOTWIEŃ ZAŁĄCZNIK 2 PRZEGLĄD RODZAJÓW ŁĄCZNIKÓW ZAKOTWIENIE POŚREDNIE Z ZAŁĄCZNIK 3 PODSTAWOWE SKŁADNIKI SYSTEMU DO KOTWIENIA SPLOTÓW DANE TECHNICZNE - CIĘGNA 6-1 DO 6-22 Z OKRĄGŁYMI RURAMI OSŁONOWYMI CIĘGNA 6-3 DO 6-5 Z PŁASKIMI RURAMI OSŁONOWYMI ZAŁĄCZNIK 5 MAKSYMALNE SIŁY SPRĘŻAJĄCE I PRZECIĄGAJĄCE DLA SPLOTÓW ZAŁĄCZNIK 6 MINIMALNE PROMIENIE KRZYWIZNY TRAS CIĘGIEN PR = 140 KN/M ZAŁĄCZNIK 7 MINIMALNE PROMIENIE KRZYWIZNY TRAS CIĘGIEN PR = 200 KN/M ZAŁĄCZNIK 4 ZAKOTWIENIE CZYNNE E ORAZ ZAKOTWIENIE BIERNE EP ELEKTRYCZNIE IZOLOWANE ZAKOTWIENIE CZYNNE E ZAŁĄCZNIK 9 MONTAŻ PRZEGLĄD ZAŁĄCZNIK 10 ZAKOTWIENIE CZYNNE E ORAZ ZAKOTWIENIE BIERNE EP SPLOT Y1770S7, 15,7 MM KARTA TECHNICZNA DLA CIĘGIEN 6-3 DO ZAŁĄCZNIK 11 ZAKOTWIENIE CZYNNE E ORAZ ZAKOTWIENIE BIERNE EP SPLOT Y1860S7, 15,7 MM KARTA TECHNICZNA DLA CIĘGIEN 6-3 DO ZAŁĄCZNIK 8 ZAŁĄCZNIK 12 ZAŁĄCZNIK 13 ZAŁĄCZNIK 14 ZAKOTWIENIE WIELOPŁASZCZYZNOWE MA 2311 ZE ZBROJENIEM DODATKOWYM I BEZ SPIRALI KARTA TECHNICZNA DLA CIĘGIEN 6-5 DO ZAKOTWIENIE WIELOPŁASZCZYZNOWE MA 2311 ZE ZBROJENIEM DODATKOWYM I SPIRALĄ KARTA TECHNICZNA DLA CIĘGIEN 6-5 DO ZAKOTWIENIE WIELOPŁASZCZYZNOWE MA 2301 ZE ZBROJENIEM DODATKOWYM I SPIRALĄ KARTA TECHNICZNA DLA CIĘGIEN 6-5 DO ZAŁĄCZNIK 15 ZAKOTWIENIE PRZYCZEPNOŚCIOWE H UKŁAD SPLOTÓW SPIRALA ZAŁĄCZNIK 16 ZAKOTWIENIE PRZYCZEPNOŚCIOWE H STRZEMIONA ZAŁĄCZNIK 17 ZAKOTWIENIE PRZYCZEPNOŚCIOWE H KARTA TECHN. DLA CIĘGIEN 6-3 DO ZAŁĄCZNIK 18 ZAKOTWIENIE PRZYCZEPNOŚCIOWE H KARTA TECHN. DLA CIĘGIEN 6-12 DO ZAŁĄCZNIK 19 ŁĄCZNIKI K ORAZ V KARTA TECHNICZNA DLA CIĘGIEN 6-3 DO ZAŁĄCZNIK 20 ZAKOTWIENIE JEDNOSPLOTOWE SK6 PODSTAWOWE SKŁADNIKI I MONTAŻ ZAŁĄCZNIK 21 ZAKOTWIENIE JEDNOSPLOTOWE SK6 ZAKOTWIENIE CZYNNE I ZAKOTWIENIE BIERNE ZAŁĄCZNIK 22 ZAKOTWIENIE JEDNOSPLOTOWE SK6 KARTA TECHNICZNA ZAŁĄCZNIK 23 ŁĄCZNIK JEDNOSPLOTOWY K6-K ZAŁĄCZNIK 24 ZAKOTWIENIE POŚREDNIE Z KARTA TECHNICZNA DLA CIĘGIEN Z 6-2 DO Z ZAŁĄCZNIK 25 ELEKTRYCZNIE IZOLOWANE ZAKOTWIENIE E ORAZ ŁĄCZNIK V SPLOT Y1770S7, 15,7 MM ORAZ SPLOT Y1860S7, 15,7 MM KARTA TECHN. DLA CIĘGIEN 6-3 DO ZAŁĄCZNIK 26 MATERIAŁY ZAŁĄCZNIK 27 SPECYFIKACJA 7-DRUTOWEGO STALOWEGO SPLOTU SPRĘŻAJĄCEGO ZAŁĄCZNIK 28 ZAWARTOŚĆ USTALONEGO PLANU BADAŃ ZAŁĄCZNIK 29 BADANIA AUDYTOWE ZAŁĄCZNIK 30 DOKUMENTY ODNIESIENIA... 56

6 Strona 5 Europejskiej Aprobaty ważną od do I PODSTAWY PRAWNE I POSTANOWIENIA OGÓLNE 1 Niniejsza Europejska Aprobata Techniczna udzielana jest przez Austriacki Instytut Techniki Budowlanej w zgodności z: 1. Dyrektywą 89/106/EWG Rady Europejskiej z 21 grudnia 1988 w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich odnoszących się do wyrobów budowlanych 1 Dyrektywa Dotycząca Wyrobów Budowlanych (CPD) zmienioną przez dyrektywę 93/68/EWG z 22 lipca , oraz Rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 września ; 2. Salzburską ustawą o materiałach budowlanych LGBI. nr 11/1995, zmienioną przez LGBI. nr 47/1995, LGBI. nr 63/1995, LGBI. nr 123/1995, LGBI. nr 46/2001, LGBI. nr 73/2001, LGBI. nr 99/2001 i LGBl. Nr. 20/2010; 3. Wspólnymi regułami postępowania dot. składania wniosków, przygotowania oraz udzielania Europejskiej Aprobaty zgodnie z załącznikiem decyzji 94/23/EG 4 Komisji; 4. Wytycznymi do Europejskich Aprobat Technicznych Zestawy zakotwień i cięgien do sprężania konstrukcji (popularnie nazywane systemami sprężania kablami) ETAG nr 013, wydanie z czerwca Austriacki Instytut Techniki Budowlanej jest uprawniony do kontrolowania czy postanowienia Europejskiej Aprobaty są dotrzymywane. Kontrola ta może zostać przeprowadzona w zakładzie wytwórczym. Posiadacz Europejskiej Aprobaty pozostaje jednak odpowiedzialny za zgodność produktów z Europejską Aprobatą Techniczną oraz za ich przydatność dla przewidzianych zastosowań. 3 Niniejsza Europejska Aprobata Techniczna nie może być cedowana na innego producenta lub przedstawicieli producenta ani na inne zakłady wytwórcze niż te, które wymienione zostały na pierwszej stronie niniejszej Aprobaty. 4 Austriacki Instytut Techniki Budowlanej może odwołać niniejszą Europejską Aprobatę Techniczną, w szczególności zgodnie z informacją Komisji na podstawie art. 5 ust. 1 dyrektywy Rady 89/106/EWG. 5 Niniejsza Europejska Aprobata Techniczna może być odtwarzana również w przypadku przekazu elektronicznego tylko w całości. Za pisemną zgodą Austriackiego Instytutu Techniki Budowlanej możliwa jest jednak częściowa reprodukcja. Częściową reprodukcję należy jako taką oznaczyć. Teksty i rysunki w broszurach reklamowych nie mogą być sprzeczne z Europejską Aprobatą Techniczną, ani też nie mogą jej nadużywać. 6 Europejska Aprobata Techniczna przyznawana jest przez instytucję aprobującą w jej języku urzędowym. Niniejsza wersja odpowiada wersji rozpowszechnionej w ramach EOTA. Tłumaczenia na inne języki muszą być oznaczone jako takie. 1 Dziennik Urzędowy Wspólnot Europejskich Nr L 40, , str Dziennik Urzędowy Wspólnot Europejskich Nr L 220, , str. 1 3 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Nr L 284, , str. 1 4 Dziennik Urzędowy Wspólnot Europejskich Nr L 17, , str. 34

7 Strona 6 Europejskiej Aprobaty ważną od do II POSTANOWIENIA SZCZEGÓŁOWE EUROPEJSKIEJ APROBATY TECHNICZNEJ 1 Definicja i przeznaczenie wyrobu 1.1 Definicja wyrobu Niniejsza Europejska Aprobata Techniczna (ETA) dotyczy zestawu budowlanego, systemu sprężania z przyczepnością w którego skład wchodzą następujące elementy: Cięgno SUSPA Splot, Cięgno przyczepnościowe z elementami rozciąganymi w liczbie od 1 do 22. Element rozciągany 7-drutowy splot stalowy do sprężania o średnicach i wytrzymałościach na rozciąganie według Tabeli 1. Zakotwienie Średnica nominalna Tabela 1: Elementy rozciągane Oznaczenie według pren Nominalna wytrzymałość na rozciąganie mm cal N/mm 2 15,7 0,62 Y1770S ,7 0,62 Y1860S UWAGI 1 N/mm 2 = 1 MPa Sploty kotwione za pomocą 2-częściowych szczęk lub tulejek zaciskowych lub poprzez głowice przyczepnościowe (zakończenia cebulkowe); naciągowe (czynne) i stałe (bierne) kotwy ze szczękami, blokiem kotwiącym E i płytą kotwiącą E dla cięgien z 3 do 22 splotów; naciągowe (czynne) i stałe (bierne) kotwy ze szczękami, blokiem kotwiącym E i wielopłaszczyznową głowicą kotwiącą MA 2311 lub MA 2301 dla cięgien z 5 do 22 splotów; stałe (bierne) kotwy z tulejkami zaciskowymi, blokiem kotwiącym EP i płytą kotwiącą E dla cięgien z 3 do 22 splotów; stałe (bierne) kotwy z zaciskami plastycznymi, blokiem kotwiącym EP i wielopłaszczyznową głowicą kotwiącą MA 2311 lub MA 2301 dla cięgien z 5 do 22 splotów; stałe (bierne) kotwy przyczepnościowe typu H dla cięgien z 3 to 22 splotów; naciągowe (czynne) i stałe (bierne) kotwy ze szczękami i kotwą SK6 dla cięgien z 1 splotem. Łącznik Sploty kotwione za pomocą 2-częściowych szczęk lub tulejek zaciskowych; stały łącznik ze szczękami, zaciskami plastycznymi i blokiem kotwiącym K z płytą kotwiącą E dla cięgien z 2 do 22 splotów; 5 Normy i wytyczne przywołane w niniejszej Europejskiej Aprobacie są wymienione w Załączniku 30.

8 Strona 7 Europejskiej Aprobaty ważną od do stały łącznik ze szczękami, tulejkami zaciskowymi, blokiem kotwiącym K i wielopłaszczyznową głowicą kotwiącą MA 2311 lub MA 2301 dla cięgien z 7 do 22 splotów; ruchomy łącznik z tulejkami zaciskowymi i blokiem kotwiącym V dla cięgien z 3 do 22 splotów; ruchomy łącznik ze szczękami i 2 kształtkami łączącymi K6 dla cięgien z 1 splotem. Zakotwienie pośrednie Z ze szczękami i blokiem kotwiącym Z dla cięgien z 2 do 8 splotów. Spirale i zbrojenie dodatkowe lub tylko zbrojenie dodatkowe bez spirali w strefie zakotwienia. Trwałe zabezpieczenie antykorozyjne dla elementów rozciąganych, łączników i zakotwień. 1.2 Przeznaczenie Niniejszy system sprężania jest przeznaczony do sprężania konstrukcji. Kategorie zastosowań zgodnie z typem cięgna i materiałem budowlanym konstrukcji: Wewnętrzne cięgno z przyczepnością do konstrukcji betonowych i zespolonych. Opcjonalne rodzaje zastosowań: Wewnętrzne cięgno z przyczepnością z rurą osłonową z tworzywa sztucznego Cięgno elektrycznie izolowane Do konstrukcji specjalnych zgodnie z Eurokodem 4. i Eurokodem 6 Możliwe kombinacje elementów składowych i cięgien dla różnych kategorii zastosowań podsumowano w Tabeli 2. Tabela 2: Zakotwienia i łączniki Kombinacje elementów składowych dla różnych kategorii zastosowania Elementy składowe Wewnętrzne cięgno z przyczepnością Elektrycznie izolowane wewnętrzne cięgno z przyczepnością Liczba splotów 1) Zakotwienie Blok kotwiący E z płytą kotwiącą E Blok kotwiący EP z płytą kotwiącą E Blok kotwiący E z głowicą kotwiącą MA Blok kotwiący EP z głowicą kotwiącą MA Zakotwienie przyczepnościowe H Blok kotwiący SK 6 + 1

9 Strona 8 Europejskiej Aprobaty ważną od do Elementy składowe Wewnętrzne cięgno z przyczepnością Elektrycznie izolowane wewnętrzne cięgno z przyczepnością Liczba splotów 1) Łącznik Stały łącznik z blokiem kotwiącym K i płytą kotwiącą E Stały łącznik z blokiem kotwiącym K i głowicą kotwiącą MA Ruchomy łącznik z blokiem kotwiącym V Ruchomy łącznik K6-K6 + 1 Zakotwienie pośrednie z blokiem kotwiącym Z LEGENDA + dozwolone niedozwolone UWAGA 1) Dozwolone jest wbudowywanie cięgien o liczbie splotów mieszczącej się pomiędzy liczbami podanymi w tabeli. Takie cięgna uzyskuje się poprzez pominięcie jednego lub więcej splotów. Wymagania zawarte w niniejszej Europejskiej Aprobacie opierają się na założonym przewidywanym okresie użytkowania systemu sprężania wynoszącym 100 lat. Wskazań dotyczących okresu użytkowania systemu sprężającego nie można interpretować jako gwarancji producenta czy instytucji dopuszczającej, należy je traktować jedynie jako środek pomocniczy przy wyborze właściwego produktu względem oczekiwanego, ekonomicznie uzasadnionego okresu użytkowania konstrukcji nośnej. 2 Cechy produktu i sposoby weryfikacji System sprężania 2.1 Zakres i oznaczenia zakotwień i łączników Typ lub jednostka zakotwień i łączników są oznaczane na podstawie jego lub jej funkcji w konstrukcji, średnicy nominalnej splotów i maksymalnej liczby splotów. Pierwsza liczba oznaczenia podaje średnicę nominalną splotu, "6" = 15,7 mm (0,62 "), a po niej następuje maksymalna liczba splotów "n" na jednostkę zakotwienia, co w łącznym zapisie daje 6 n. Różne rodzaje zakotwień i łączników są pokazane w załącznikach 1 i 2. Zakotwienia i łączniki mogą być wyposażone w mniejszą niż maksymalna liczbę splotów, przez co można uzyskać kompletny szereg cięgien [w zakresie objętym niniejszą Aprobatą]. Przy czym sploty należy rozmieszczać w zakotwieniu możliwie jak najbardziej promieniowo-symetrycznie. Zakotwienia i łączniki, jak podano w Tabeli 2; mogą być wbudowywane w wersji elektrycznie izolowanej z rurami osłonowymi z tworzywa sztucznego, ale także w wersji standardowej z rurami osłonowymi z tworzywa sztucznego.

10 Strona 9 Europejskiej Aprobaty ważną od do Zakotwienia Ogólnie Zakotwienia czynne układają sploty do operacji sprężania, a następnie kotwią naciągane sploty za pomocą szczęk. Każdy splot jest indywidualnie kotwiony za pomocą 2-częściowych szczęk w stożkowym otworze wywierconym w bloku kotwiącym E. Wszystkie sploty tworzące wiązkę cięgna są naciągane jednocześnie. W zakotwieniach biernych sploty są kotwione za pomocą szczęk w blokach kotwiących E i zakotwieniach SK6 lub za pomocą tulejek zaciskowych w blokach kotwiących EP albo za pomocą głowic przyczepnościowych (zakończeń cebulkowych) w zakotwieniach przyczepnościowych H. Te same zasady kotwienia obowiązują dla wszystkich cięgien: od najmniejszego do największego Zakotwienie czynne i bierne z blokiem kotwiącym E Zakotwienie czynne składa się ze szczęk, bloku kotwiącego E oraz płyty kotwiącej E albo głowicy kotwiącej MA 2311 lub MA 2301, patrz Załącznik 8 oraz Załączniki 12 do 14. Rura przejściowa (trąbka), która zwykle jest otoczona spiralą, znajduje się pomiędzy płytą kotwiącą E albo głowicą kotwiącą MA 2311 lub MA 2301 a rurą osłonową. Spirala zbrojeniowa, jeżeli zastosowana, ma być wyrównana współosiowo z płytą kotwiącą E albo głowicą kotwiącą MA 2311 lub MA 2301 i zamocowana w takim położeniu. W razie potrzeby wolny koniec spirali może być mocowany do zbrojenia dodatkowego. Rura osłonowa jest wsuwana do rury przejściowej lub nakręcana na nią. Blok kotwiący E jest nasuwany przed sprężaniem na wystające końcówki splotów. Zakotwienie czynne może być również używane jako zakotwienie bierne. W takim przypadku należy zapewnić dostęp do zakotwienia na czas sprężania. W elektrycznie izolowanych zakotwieniach pomiędzy blok kotwiący E a płytę kotwiącą E montowana jest płytka izolacyjna wraz ze stalową podkładką rozdzielającą obciążenie, patrz Załącznik Zakotwienie bierne z blokiem kotwiącym EP Zakotwienie bierne składa się z tulejek zaciskowych, płytki przytrzymującej, głowicy kotwiącej EP i płyty kotwiącej E albo głowicy kotwiącej MA 2311 lub MA 2301, patrz Załącznik 8 oraz Załączniki 12 do 14. Montaż zakotwienia odpowiada montażowi zakotwienia czynnego z blokiem kotwiącym E, lecz zamiast szczęk do zakotwienia splotów używane są tulejki zaciskowe. Tulejki zaciskowe są blokowane poprzez płytkę przytrzymującą. Dla tego typu zakotwienie nie trzeba zapewniać dostępu podczas sprężania. Z tego powodu może być ono całkowicie otulone betonem Zakotwienie z wielopłaszczyznową głowicą kotwiącą MA 2311 lub MA 2301 W przeciwieństwie do płyty kotwiącej E, wielopłaszczyznowa głowica kotwiąca MA przekazuje siłę z cięgna na beton poprzez kilka płaszczyzn rozkładu obciążania, patrz Załączniki 12 do 14. Bloki kotwiące E i EP oraz bloki kotwiące K z odpowiadającymi im szczękami i tulejkami zaciskowymi mogą być używane z głowicą kotwiącą MA. Głowica kotwiąca MA może zostać użyta zarówno w zakotwieniach biernych jak i czynnych. Opcjonalnie zakotwienia z wielopłaszczyznową głowicą kotwiącą MA 2311 mogą być montowane bez spiral, patrz Załącznik Zakotwienie przyczepnościowe H HL oraz HR W zakotwieniu przyczepnościowym H sploty kotwione są poprzez ich przyczepność, a w szczególności przyczepność ich zakończeń cebulkowych do betonu. Stąd też może być wyłącznie używane jako zatopione w betonie zakotwienie bierne. Oprócz zakończeń cebulkowych składa się ono z pierścienia, spirali i dystansera dla zapewnienia przewidzianego ułożenia splotów, patrz Załącznik 15. Sploty używane do tego typu zakotwienia nie mogą być

11 Strona 10 Europejskiej Aprobaty ważną od do poddane jakiejkolwiek obróbce powierzchniowej ani otrzymać tymczasowego zabezpieczenia antykorozyjnego zarówno w zakładzie produkcyjnym, jak i na budowie Zakotwienia czynne i bierne jednosplotowe SK Łączniki Ogólnie Zakotwienie jednosplotowe SK6 składa się ze szczęk i głowicy kotwiącej SK6, patrz Załącznik 21. Ten typ zakotwienia przeznaczony jest do kotwienia tylko jednego splotu. Zakotwienie czynne przymocowuje się do deskowania na budowie i łączy ze splotem. Zakotwienie bierne nie wymaga dostępu podczas sprężania, dlatego może być całkowicie otulone betonem. W takim przypadku w zakotwieniu biernym należy zamontować sprężynę i metalową nakładkę, które zapewniają właściwe ulokowanie szczęk. Niewielka rura przejściowa z tworzywa sztucznego łączy rurę osłonową z zakotwieniem. Zbrojenie dodatkowe należy wyrównać współosiowo do głowicy kotwiącej SK6, rury przejściowej i rury osłonowej. W łącznikach stałych siła sprężająca na drugim odcinku budowlanym [drugim etapie budowy] nie może przewyższać siły sprężającej z odcinka pierwszego ani na etapie budowy ani w stanie docelowym, ani w jakiejkolwiek kombinacji obciążeń. Jeżeli łącznik poddany jest istotnym obciążeniom zmęczeniowym w punkcie zagięcia tras splotów na końcu rury przejściowej należy zamontować wkładkę z PE-HD o długości 100 mm i grubości co najmniej 4mm. Stosowanie wkładki nie jest wymagane dla rur przejściowych (trąbek) z tworzywa sztucznego, gdy rura osłonowa nakręcana jest na gwint zewnętrzny rury przejściowej Łącznik stały z blokiem kotwiącym K Łącznik stały składa się ze szczęk, tulejek zaciskowych, bloku kotwiącego K, płyty kotwiącej E lub wielopłaszczyznowej głowicy kotwiącej MA 2311 lub MA 2301 i pierścieni, patrz Załącznik 19. Łączniki stałe łączą drugie cięgno z już sprężonym cięgnem pierwszym. Sprężone cięgno pierwsze jest zakotwione identycznie jak w przypadku zakotwienia czynnego z blokiem kotwiącym E. Dodatkowo, blok kotwiący K wyposażony jest na obwodzie w pierścieniową odsadzkę z wieńcem zawierającym wpusty. Sploty drugiego z łączonych cięgien, wyposażone w zaciski plastyczne, wkładane są do wpustów w wieńcu i w ten sposób kotwione Łącznik ruchomy z blokiem kotwiącym V Łącznik ruchomy składa się z tulejek zaciskowych, płytek przytrzymujących, bloku kotwiącego V i pierścieni, patrz Załącznik 19. Łączniki ruchome łączą dwa cięgna przed ich sprężeniem. Sploty obu cięgien są kotwione za pomocą tulejek zaciskowych. Tulejki zaciskowe cięgna pierwszego są zabezpieczone przez płytkę przytrzymującą, podczas gdy zaciski plastyczne cięgna drugiego są blokowane przez płytkę przytrzymującą i opaskę zaciskową. Zasada łączenia jest identyczna do zastosowanej w łączniku stałym z blokiem kotwiącym K. Poprawne ulokowanie łącznika w jego rurze ochronnej, odpowiednio do kierunku sprężania, powinno zostać sprawdzone przed ostatecznym montażem osłony Łącznik ruchomy K6-K6 Łącznik ruchomy składa się ze szczęk i 2 kształtek łączących K6 połączonych za pomocą tulei łączącej, patrz Załącznik 23. Łączniki ruchome służą do łączenia dwóch cięgien przed ich sprężeniem. Sploty obu cięgien kotwione są za pomocą szczęk. Sworzeń wewnątrz tulei łączącej zapobiega zbyt głębokiemu wepchnięciu splotów w głąb tulei. Sprężyny pomiędzy szczękami a tuleją łączącą zapewniają poprawne ulokowanie szczęk w otworach Zakotwienie pośrednie Z Zakotwienie pośrednie Z składa się ze szczęk, bloku kotwiącego Z, płytek przytrzymujących i dwóch pierścieni, patrz Załącznik 24. Zakotwienia pośrednie Z są zwykle stosowane do sprężania cięgien pierścieniowych np. w zbiornikach, obiektach magazynowych. Oba końce cięgna pierścieniowego zachodzą na siebie w zakotwieniu pośrednim. Do operacji sprężania naddatek długości splotów na pierwszym końcu cięgna wyprowadzany jest przez otwór do

12 Strona 11 Europejskiej Aprobaty ważną od do sprężania za pomocą kształtki odchylającej. W celu zapobieżenia stratom od sił tarcia powstałym przez użycie kształtki odchylającej cięgno spręża się zwiększoną siłą za pomocą prasy naciągowej. Zakotwienie pośrednie może być także stosowane jako pośrednie zakotwienie czynne pomiędzy dwoma zakotwieniami biernymi np. jeżeli te są niedostępne dla pras naciągowych. Podczas sprężania blok kotwiący Z jest przesunięty o wartość E, gdzie E jest sumą wydłużenia i poślizgu równego 6mm drugiego końca cięgna. Kiedy siła sprężająca zostaje przekazana na zakotwienie sploty pierwszego końca cięgna ulegają poślizgowi wynoszącemu ok. 6mm. Skutkiem tego poślizgu jest fakt, iż siła w cięgnie po operacji sprężania jest mniejsza niż w trakcie sprężania. Po sprężeniu otwór umożliwiający dostęp do zakotwienia jest zabetonowywany, a cięgno iniektowane zaczynem cementowym. 2.2 Cięgna Specyfikacja splotów Mogą być używane tylko 7-drutowe stalowe sploty sprężające o średnicy nominalnej 15,7 mm i wytrzymałości na rozciąganie N/mm 2 lub N/mm 2. Wymiary i specyfikacje dotyczące stalowych splotów sprężających podane są w Załączniku Maksymalne siły sprężające Siły sprężające i przeciągające są podane w normach i przepisach obowiązujących w miejscu stosowania. W Załączniku 5. podano maksymalne siły sprężające i przeciągające dla cięgien sprężających. Wartość początkowej siły sprężającej P m0 bezpośrednio po zwolnieniu naciągu i zakotwieniu splotów nie może przewyższyć wartości podanych w Eurokodzie 2. Największa siła P wprowadzona w cięgno sprężające nie może być wyższa niż P max = 0,90 A p f p0,1k. Przeciąganie siłą P max, o = 0,95 A p f p0,1k dozwolone jest tylko wtedy, gdy siła na prasie może być pomierzona z dokładnością ± 5% docelowej wartości siły sprężającej. Zgodność z kryteriami stabilizacji i rozwarcia rys w badaniu przeniesienia obciążenia zostało wykazane do poziomu obciążenia 0,80 A p f pk. Wytrzymałość zmęczeniowa zakotwień i łączników została przetestowana i zweryfikowana dla siły maksymalnej 0,65 F pk i amplitudy naprężeń 80 N/mm 2 do cykli obciążenia. 2.3 Straty siły sprężającej od tarcia Przebieg cięgna nie powinien charakteryzować się gwałtownymi zmianami położenia osi, ponieważ może to prowadzić do znacznych dodatkowych strat wskutek tarcia. Do obliczania strat siły sprężającej spowodowanych tarciem stosuje się prawo tarcia Coulomba. Wartość strat wyznacza się z równania: gdzie: - µ (α + k x) P x = P 0 e P x... kn... Siła sprężająca w odległości x od zakotwienia czynnego wzdłuż cięgna P 0... kn... Siła sprężająca w odległości x = 0 m µ... rad Współczynnik tarcia α... rad... Suma kątów zakrzywienia trasy cięgna na długości x, niezależnie od kierunku i znaku k... rad/m... Współczynnik niezamierzonego kąta zmiany kierunku

13 Strona 12 Europejskiej Aprobaty ważną od do x... m... Odległość wzdłuż cięgna do punktu, gdzie działa siła sprężająca P 0 - UWAGA 1 rad = 1 m/m = 1 Tabela 3: Współczynnik tarcia µ i współczynnik niezamierzonego kąta zmiany kierunku k Rura osłonowa stalowa Typ I Typ II Zakres Rura osłonowa z tworzywa sztucznego (np. PT-Plus ) Wartość zalecana µ rad -1 0,20 0,19 0,10 do 0,14 0,14 k rad/m 0,005 0,005 0,010 /m (0,3) 1) (0,3) 1) (0,5) 1) UWAGI 1) Tylko informacyjnie Dalsze informacje o współczynnikach tarcia i niezamierzonego kąta zmiany kierunku [takie jak straty od tarcia na zakotwieniach i łącznikach] są podane w Załączniku 4. Informacje os stratach spowodowanych tarciem znajdują się w Załączniku 4, Załączniku 19 i Załączniku Podparcie rur osłonowych Cięgna należy układać z dużą dokładnością. Osiąga się ją przez montaż podparć rur osłonowych, które należy dokładnie domierzyć na planowaną wysokość. Podparcia muszą zostać zastabilizowane, a do nich mocuje się rury osłonowe. Rozstaw podparć rur osłonowych nie może przekraczać 1,8m. Na odcinkach o największym zakrzywieniu cięgna należy zmniejszyć rozstaw podparć rur osłonowych do przedziału między 0,60 a 0,75 m. Jeżeli sploty są wprowadzane po betonowaniu (rura osłonowa typu II) należy zwrócić uwagę, aby rura osłonowa nie uległa przemieszczeniu. W tym celu powinna być dodatkowo mocowana pomiędzy podparciami, np. do zbrojenia konstrukcji nośnej. Jeżeli cięgna są montowane w kilku warstwach, tylko najniższa warstwa może być sztywno połączona z podparciami. Wszystkie pozostałe warstwy cięgien sprężających muszą zostać rozłożone na montowanych później podparciach. 2.5 Poślizg w zakotwieniach i łącznikach Poślizg w zakotwieniach i łącznikach musi być brany pod uwagę przy wymiarowaniu i wyznaczaniu wydłużenia cięgna. W Tabeli 4 podano wartości poślizgu, który należy uwzględniać przy wyznaczaniu wartości siły sprężającej i wydłużeń podczas sprężania, jak również wymieniono sposoby zabezpieczenia [blokowania] szczęk kotwiących i zacisków plastycznych. 2.6 Rozstaw osiowy i odstępy od krawędzi, otulenie betonem W zależności od rzeczywistej średniej wytrzymałości betonu na ściskanie w chwili sprężania f cm, 0, musza być zachowane rozstawy osiowe i odstępy zakotwień cięgien sprężających od krawędzi podane w Załącznikach 10 do 14, Załączniku 17, Załączniku 18 i Załączniku 22. Można jednak zmniejszyć rozstawy osiowe i odstępy zakotwień od krawędzi w jednym kierunku o max. 15%, jednakże nie bardziej niż do zewnętrznej średnicy spirali albo wymiaru płyty kotwiącej E. Jednocześnie musi być możliwe ułożenie dodatkowego zbrojenia strefy zakotwienia. W przypadku redukcji rozstawów w jednym kierunku należy zwiększyć rozstawy osiowe i

14 Strona 13 Europejskiej Aprobaty ważną od do odległości od krawędzi w drugim, prostopadłym kierunku, tak aby powierzchnia betonu w strefie zakotwienia pozostała taka sama. Otulina cięgien sprężających nie może być w żadnym wypadku mniejsza niż 20 mm lub mniejsza niż otulina zbrojenia występującego w tym samym przekroju. Należy przestrzegać norm i przepisów odnośnie otuliny betonu obowiązujących w miejscu stosowania. Tabela 4: Wartości poślizgu i sposoby zabezpieczania szczęk kotwiących i zacisków plastycznych Zakotwieni lub łącznik Zakotwienie czynne Łącznik stały 1. etap prac Zakotwienie bierne Zakotwienie przyczepnościowe Łącznik stał 2. etap prac Poślizg Sposoby zabezp. szczęk mm Łącznik ruchomy V6-n 0 E6-n 6 1) SK6 5 1) K6-n 6 1) E6-n 6 3) EP6-n 0 Płytka podtrzymująca SK6 5 Sprężyna H6-n 0 K6-n 0 Opaska zaciskowa Płytka przytrzymująca, opaska zaciskowa Łącznik ruchomy K6-K6 10 Sprężyna Zakotwienie pośrednie Z Z6-n 6 2) Płytka przytrzymująca UWAGI 1) Poślizg występuje przy przekazywaniu siły sprężającej z prasy na zakotwienie. 2) Patrz punkt ) Wymagany jest dostęp do zakotwienia przy sprężaniu. 2.7 Promienie krzywizny trasy cięgien Minimalne promienie krzywizny, jak podano w Załączniku 6 i Załączniku 7 powinny być przestrzegane. Odpowiadają one Maksymalnej sile sprężającej cięgna P m0 = 0,85 F p0,1k Nominalnej średnicy stalowego splotu sprężającego d = 15,7 mm Naprężeniom stykowym pod stalowymi splotami sprężającymi p R,max = 140 kn/m lub 200 kn/m Minimalnej wytrzymałości betonu na ściskanie f cm, 0, cube = 25 MPa W przypadku innych parametrów cięgna (np. zastosowanie splotów Y1770S7 zamiast Y1860S7) lub przy innej wartości naprężeń stykowych pod stalowymi splotami sprężającymi, obliczenie minimalnego promienia krzywizny należy przeprowadzić używając równania

15 Strona 14 Europejskiej Aprobaty ważną od do gdzie R min = 2 P m0 d d i p R,max 2,0 m R min... m... minimalny promień krzywizny P m0... kn... siła sprężająca cięgna d... mm... nominalna średnica stalowego splotu sprężającego d i... mm... wewnętrzna średnica rury osłonowej p R, max... kn/m... maksymalne naprężenia stykowe pod stalowymi splotami sprężającymi Minimalny promień krzywizny nie powinien być mniejszy niż 2,0 m. W przypadku zmniejszenia promienia krzywizny poniżej wartości minimalnej należy zweryfikować obliczeniowo efekty oddziaływania na beton sił wynikających ze zmiany kierunku cięgna oraz naprężenia w splotach wynikające z zakrzywienia. Należy przestrzegać norm i przepisów odnośnie minimalnego promienia krzywizny i maksymalnych naprężeń stykowych pod stalowymi splotami sprężającymi obowiązujących w miejscu stosowania. 2.8 Wytrzymałość betonu Należy stosować beton według EN Rzeczywista średnia wytrzymałość kostkowa betonu f cm, 0, cube lub rzeczywista średnia wytrzymałość walcowa betonu f cm, 0, cyl w chwili przekazywania pełnej siły sprężającej na konstrukcję betonową musi odpowiadać co najmniej wartościom z Załączników 11 do 14, Załącznika 16, Załącznika 19 i Załącznika 20. Rzeczywistą średnią wytrzymałość f cm, 0, cube lub f cm, 0, cyl należy wyznaczać na minimum 3 próbkach, tj. kostkach o boku 150 mm lub walcach o średnicy 150 mm i wysokości 300 mm, które przechowywane były w tych samych warunkach co konstrukcja nośna. Do wykonania częściowego sprężenia siłą o wartości 30 % pełnej siły sprężającej rzeczywista średnia wytrzymałości betonu musi wynosić co najmniej 0,5 f cm, 0, cube lub 0,5 f cm, 0, cyl. Wartości pośrednie można interpolować liniowo zgodnie z Eurokodem Zbrojenie w strefie zakotwienia Sprawdzenie warunku wprowadzenia sił sprężających w beton konstrukcji nośnej nie jest konieczne, o ile zachowane zostaną rozstawy osiowe odległości od krawędzi cięgien oraz klasa i wymiary spirali i zbrojenia dodatkowego, patrz ustęp 2.6. i Załączniki 10 do 14, Załączniki 16 do 18 oraz Załącznik 22. Konieczne jest sprawdzenie sił poza obrębem spirali i zbrojenia dodatkowego i, jeśli jest to konieczne, należy zastosować zbrojenie przenoszące te siły. Nie można zaliczać zbrojenia konstrukcji nośnej do zbrojenia dodatkowego. Jako dodatkowe zbrojenie może zostać użyta nadwyżka zbrojenia wykraczająca poza wymagane zbrojenie konstrukcji, o ile jest możliwe jej odpowiednie ułożenie. Jeżeli jest to wymagane dla nietypowych rozwiązań konstrukcyjnych i wymiarowania szczególnego projektu, można zmienić zbrojenie podane w Załącznikach 10 do 14, Załącznikach 16 do 18 oraz Załączniku 22 pod warunkiem zapewnienia równoważnej funkcji w konstrukcji stosownie do przepisów obowiązujących w miejscu stosowania oraz do odpowiedniego zezwolenia właściwego miejscowo urzędu i właściciela aprobaty.

16 Strona 15 Europejskiej Aprobaty ważną od do Składniki systemu 2.10 Sploty Specyfikacje dotyczące stalowych 7-drutowych splotów sprężających podane są w Załączniku Zakotwienia i łączniki Elementy składowe zakotwień i łączników mają być zgodne z danymi w Załącznikach i w dokumentacji 6 technicznej niniejszej Europejskiej Aprobaty. Podano w niej wymiary, materiały i dane do identyfikacji materiałowej poszczególnych składników wraz z tolerancjami i materiałami użytymi do zabezpieczenia antykorozyjnego Bloki kotwiące Bloki kotwiące E oraz EP wykonane są ze stali i mają regularny wzór otworowania do kotwienia splotów, patrz Załącznik 3 i Załączniki 10 do 14. Blok kotwiący E posiada wiercenia cylindryczne z wylotem stożkowym z jednej strony, umożliwiające osadzanie szczęk kotwiących i jest stosowany do zakotwień czynnych. Blok kotwiący EP posiada wiercenia cylindryczne wyłącznie do osadzania tulejek zaciskowych i jest stosowany do zakotwień biernych. Wszystkie wiercenia cylindryczne są wpuszczane [pogłębiane] i gratowane, patrz Załącznik 3 ze szczegółami wierceń stożkowych i cylindrycznych. Zakotwienie jednosplotowe SK6, patrz Załącznik 20, jest wykonane z żeliwa i posiada wiercenie z wylotem stożkowym do osadzenia szczęk. Zakotwienie to jest używane zarówno do zakotwień czynnych jak i biernych. Przy montażu otwory mają być czyste i wolne od uszkodzeń i rdzy oraz mają być powleczone olejem antykorozyjnym Bloki kotwiące łączników Bloki kotwiące łączników wykonane są ze stali i mają regularny wzór otworowania do kotwienia splotów. Wzór otworowania po wewnętrznej stronie bloków kotwiących łączników jest identyczny ze wzorem otworowania w blokach kotwiących. Na dodatkowej pierścieniowej odsadzce bloki kotwiące łączników posiadają wpusty do kotwienia splotów za pomocą tulejek zaciskowych. Blok kotwiący K, patrz Załącznik 19, do łączników stałych posiada po swojej wewnętrznej stronie wiercenia cylindryczne z wylotem stożkowym, tak jak w przypadku bloku kotwiącego E, służące do sprężania i osadzania szczęk pierwszego odcinka budowlanego. Na pierścieniowej odsadzce posiadającej wpusty kotwione są sploty drugiego odcinka budowlanego za pomocą zacisków plastycznych. Blok kotwiący V, patrz Załącznik 19, do łączników ruchomych posiada wiercenia cylindryczne wyłącznie po swojej wewnętrznej stronie, analogicznie jak w bloku kotwiącym EP, służą one do osadzania zacisków tulejek zaciskowych pierwszego odcinka budowlanego. Na zewnętrznej odsadzce pierścieniowej sploty drugiego odcinka budowlanego również są kotwione za pomocą tulejek zaciskowych. Łącznik K6-K6, patrz Załącznik 23, do ruchomych łączników jednosplotowych składa się z 2 kształtek łączących K6 ze stożkiem i gwintem, które łączy się stalową tuleją. Przy montażu otwory, stożki i wpusty mają być czyste i wolne od uszkodzeń i rdzy oraz mają być powleczone olejem antykorozyjnym. 6 Dokumentację techniczną niniejszej Europejskiej Aprobaty złożono w Österreichisches Institut für Bautechnik i, w zakresie zadań uprawnionego organu włączonego w procedurę poświadczania zgodności, jest mu przekazywana

17 Strona 16 Europejskiej Aprobaty ważną od do Płyty kotwiące E i głowice kotwiące MA Płyty kotwiące E, patrz Załącznik 8, Załącznik 10 i Załącznik 11 oraz głowice kotwiące MA, patrz Załączniki 12 do 14, są wykorzystywane razem z blokami kotwiącymi E i EP oraz blokami kotwiącymi K łączników stałych. Stalowe płyty kotwiące E mają okrągły kształt. Żeliwne głowice kotwiące MA również mają kształt okrągły, ale posiadają kilka płaszczyzn przekazywania obciążenie na beton. Płyty kotwiące E i głowice kotwiące MA wyposażone są w centryczny okrągły otwór do przeprowadzenia cięgna sprężającego Głowice przyczepnościowe (zakończenia cebulkowe splotów) Głowice przyczepnościowe w kształcie buław (cebulek) na końcach splotów, patrz Załącznik 15, do zakotwienia przyczepnościowego H, są wykonywane za pomocą specjalnej prasy Bloki kotwiące Z Blok kotwiący Z, patrz Załącznik 24, jest wykonany za stali, ma prostokątny kształt i posiada dwa regularne wzory otworowania. Blok kotwiący Z pełni rolę zakotwienia czynnego i biernego jednocześnie. Wszystkie sploty są kotwione za pomocą szczęk. Wiercenia końca czynnego znajdują się w centralnej części bloku kotwiącego Z. Wiercenia końca biernego zlokalizowane są w dwóch przeciwległych częściach bloku kotwiącego Z i przylegają do wierceń końca czynnego. Otwory stożkowe końca biernego znajdują się po przeciwnej stronie bloku kotwiącego w stosunku do otworów stożkowych końca czynnego. Wszystkie wiercenia cylindryczne są wpuszczane [pogłębiane] i gratowane. Przy montażu otwory mają być czyste i wolne od uszkodzeń i rdzy oraz mają być powleczone olejem antykorozyjnym Pierścienie Pierścienie stalowe używane są do łączników stałych z blokami kotwiącymi K, patrz Załącznik 19, do łączników ruchomych z blokami kotwiącymi V, patrz Załącznik 19, w zakotwieniach przyczepnościowych H, patrz Załącznik 15, Załącznik 17 i Załącznik 18 oraz w zakotwieniach pośrednich Z, patrz Załącznik Szczęki kotwiące i tulejki zaciskowe Można używać tylko szczęk typu H6S i tulejek zaciskowych zgodnych z Załącznikiem 3. Szczęki posiadają pierścieniowy rowek na przedniej ściance Płytki przytrzymujące szczęki kotwiące Płytki przytrzymujące szczęki kotwiące używane są w zakotwieniach biernych z blokami kotwiącymi EP, patrz Załącznik 8, z ruchomymi łącznikami z blokami kotwiącymi V, patrz Załącznik 19 oraz w zakotwieniach pośrednich Z, patrz Załącznik Spirale zbrojeniowe i zbrojenie dodatkowe Klasy stali i wymiary spiral zbrojeniowych i zbrojenia mają odpowiadać specyfikacjom podanym w Załącznikach i dokumentacji technicznej niniejszej Europejskiej Aprobaty. Spirale do zakotwień z głowicami kotwiącymi MA mogą być wykonane z gładkiego okrągłego drutu stalowego lub żebrowanej stali zbrojeniowej. Spirale do zakotwień przyczepnościowych H mają być wykonane z żebrowanej stali zbrojeniowej. Ostatni zwój spirali ma być przyspawany na końcu do poprzedniego zwoju tworząc zamknięty pierścień. Spawanie ostatniego zwoju spirali nie jest konieczne, jeżeli zamiast tego spirala zostanie przedłużona o dodatkowe 1,5 zwoju Rury osłonowe Zazwyczaj stosuje się rury osłonowe z taśmy stalowej. Z reguły do prefabrykacji kabli sprężających w zakładzie stosuje się rury osłonowe typu I, o mniejszej średnicy wewnętrznej. Dłuższe cięgna sprężające dostarczane są na budowę na bębnach lub w postaci podłużnych

18 Strona 17 Europejskiej Aprobaty ważną od do pętli. Minimalna średnica zagięcia D do transportu wynosi 1,50 m dla cięgien sprężających do 6-12, a dla większych 1,80 m. W przypadku cięgien montowanych na budowie, sploty wprowadza się w rury osłonowe przed lub po betonowaniu. Do tego wykorzystuje się z reguły rury osłonowe typu II, o większej średnicy wewnętrznej. W rurę osłonową wpycha się lub wciąga jeden lub dwa sploty kolejno po sobie albo całe cięgno sprężające za jednym razem. Cięgna prefabrykowane przygotowywane są z reguły w zakładzie wytwórczym, nawijane na bęben i transportowane na budowę. Rury osłonowe mają przekroje okrągłe (tak zwane rury osłonowe okrągłe ) lub, tylko dla cięgien 6-3 do 6-5, również przekroje owalne (tak zwane rury płaskie ). Końcówki rur łączone są za pomocą muf. Między rurą osłonową i rurą przejściową (trąbką) można zastosować krótki kawałek rury osłonowej jako rurę teleskopową do kompensacji długości. Rury okrągłe mają odpowiadać wymogom EN 523. Dla rur owalnych normę EN 523 należy stosować przez analogię, w sposób oddający jej sens. Alternatywnie stosuje się rury osłonowe z tworzywa sztucznego np. PT-Plus wg ETAG nr 013, Załącznik C.3. Istotne informacje oraz charakterystyki materiałowe dotyczące rur z tworzywa sztucznego można odszukać w odpowiednich kartach ich dokumentacji technicznej Zabezpieczenie antykorozyjne Ogólnie Zabezpieczenie antykorozyjne cięgna, łączników i zakotwień zapewnione jest przez iniekcję cementową zgodnie z EN Cięgna elektrycznie izolowane Jako osobny sposób zabezpieczenia antykorozyjnego uznać można stosowanie elektrycznie izolowanych cięgien z rurami osłonowymi i rurami przejściowymi (trąbkami) wykonanymi z tworzywa sztucznego. Pomiędzy blok kotwiący E a płytę kotwiącą E montowane są płytka izolacyjna oraz stalowa podkładka rozdzielająca obciążenie, patrz Załącznik 25. Stąd cięgno, łącznik i zakotwienie są całkowicie osłonięte materiałem izolacyjnym. Poprawne działanie takiego układu można sprawdzić poprzez pomiar oporu elektrycznego pomiędzy cięgnem i otaczającą konstrukcją Spawanie przy zakotwieniach Spawanie w bezpośrednim sąsiedztwie zakotwień jest dozwolone wyłącznie dla następujących elementów: Spawanie rury przejściowej (trąbki) do płyty kotwiącej E Spawanie ostatniego zwoju spirali w zamknięty krąg Spawanie spoiną sczepną ostatniego kręgu spirali do płyty kotwiącej E albo do głowicy kotwiącej MA w celu zastabilizowania centrycznego położenia spirali Podczas spawania należy wyeliminować możliwość kontaktu rury osłonowej ze stalowym splotem sprężającym. Po wprowadzeniu splotów do rur osłonowych w żadnym wypadku nie można już podejmować prac spawalniczych przy zakotwieniach Charakterystyki materiałowe składników systemu Informacje o materiałach, z których wykonane są składniki systemu, podano w Załączniku 26.

19 Strona 18 Europejskiej Aprobaty ważną od do Niebezpieczne substancje Uwalnianie substancji niebezpiecznych zostało ustalone według ETAG nr 013, punkt System sprężania jest zgodny z postanowieniami Dokumentu Informacyjnego H 7 odnoszącymi się do substancji niebezpiecznych. Producent złożył w tym zakresie odpowiednie oświadczenie. W uzupełnieniu zapisów niniejszej Europejskiej Aprobaty, dotyczących substancji niebezpiecznych, mogą istnieć inne wymagania mające zastosowanie do wyrobu nią objętego (np. przeniesione ustawodawstwo europejskie i prawo krajowe, przepisy i postanowienia administracyjne). Aby spełnić wymagania Dyrektywy Dotyczącej Wyrobów Budowlanych (CPD), również te wymagania muszą być przestrzegane zawsze i wszędzie, gdzie mają zastosowanie Metody weryfikacji Ocena przydatności systemu sprężania z przyczepnością SUSPA Splot do zamierzonego stosowania w odniesieniu do wymagań w zakresie nośności i stateczności w rozumieniu Wymagania Podstawowego 1 Dyrektywy Rady 89/106/EWG została wykonana zgodnie z Wytycznymi do Europejskich Aprobat Technicznych Zestawy zakotwień i cięgien do sprężania konstrukcji (popularnie nazywane systemami sprężania kablami) ETAG nr 013, wydanie z czerwca 2002, na podstawie postanowień dotyczących wewnętrznych cięgien z przyczepnością Identyfikacja Niniejsza Europejska Aprobata Techniczna dla systemu sprężania z przyczepnością SUSPA Splot została wydana na podstawie uzgodnionych dokumentów złożonych w Österreichisches Institut für Bautechnik i identyfikujących system sprężania z przyczepnością SUSPA Splot jako oceniony i zaopiniowany. Zmiany w procesie produkcji systemu sprężania z przyczepnością DYWIDAG Splot prowadzące do tego, że złożone dokumenty nie będą właściwe, muszą być zgłoszone w Österreichisches Institut für Bautechnik zanim zmiany te zostaną wprowadzone. Österreichisches Institut für Bautechnik zadecyduje, czy zmiany te będą miały wpływ na niniejszą Europejską Aprobatę Techniczną i w konsekwencji ważność oznakowania symbolem CE na podstawie Europejskiej Aprobaty, i czy są konieczne kolejne opiniowanie lub zmiana Europejskiej Aprobaty. 3 Ocena zgodności i oznakowanie CE 3.1 System oceny zgodności Przyporządkowany temu wyrobowi przez Komisję Europejską system oceny zgodności, zgodnie z Dyrektywą Rady 89/106/EWG z 21 grudnia 1988, Załącznik III, Rozdział 2, punkt i) oznaczony jako 1+, przewiduje: Certyfikację zgodności produktu przez uprawniony organ certyfikujący na podstawie a) Zadań producenta 1) Zakładowa kontrola produkcji; 2) Uzupełniające badania próbek pobranych w zakładzie produkcyjnym, prowadzone przez producenta zgodnie z ustalonym planem badań 8 ; b) Zadań organu uprawnionego 7 Dokument Informacyjny H: Zharmonizowane podejście do substancji niebezpiecznych w ramach Dyrektywy Dotyczącej Wyrobów Budowlanych (CPD), wersja wrzesień Ustalony plan badań jest zdeponowany w Österreichisches Institut für Bautechnik i wydawany tylko organowi uprawnionemu zaangażowanemu w procedurę oceny zgodności. Ustalony plan badań jest określany również jako plan kontroli.

20 Strona 19 Europejskiej Aprobaty ważną od do ) Wstępne badanie typu wyrobu; 4) Wstępna inspekcja zakładu produkcyjnego i zakładowej kontroli produkcji; 5) Ciągły nadzór, ocena i akceptacja zakładowej kontroli produkcji; 6) Badania sondażowe próbek pobranych w zakładzie produkcyjnym. 3.2 Zakres odpowiedzialności Zadania producenta zakładowa kontrola produkcji W zakładzie produkcyjnym producent powinien wprowadzić i stale utrzymywać system zakładowej kontroli produkcji. Wszystkie elementy, wymagania i postanowienia przyjęte przez producenta powinny być w sposób systematyczny dokumentowane w formie pisemnych zasad i procedur postępowania. System zakładowej kontroli produkcji ma gwarantować zapewnienie zgodności wyrobu z niniejszą Europejską Aprobatą Techniczną. W ramach zakładowej kontroli produkcji, producent powinien prowadzać badania i dokonywać kontroli zgodnie z ustalonym planem badań, który jest ustalony w niniejszej Europejskiej Aprobacie. Szczegóły zakresu, charakter oraz częstotliwość badań i kontroli wykonywanych w ramach zakładowej kontroli produkcji powinny odpowiadać wymaganiom ustalonego planu badań, który jest częścią składową dokumentacji technicznej niniejszej Europejskiej Aprobaty. Wyniki zakładowej kontroli produkcji powinny być zapisywane i ocenione. Zapisy powinny zawierać co najmniej następujące informacje: Oznaczenie wyrobu i podstawowe materiały Rodzaj kontroli lub badania Data produkcji wyrobu oraz data kontroli wyrobu lub podstawowych materiałów lub elementów składowych Wyniki kontroli lub badań oraz, jeżeli stosowne, porównanie z wymaganiami Nazwisko i podpis osoby odpowiedzialnej za zakładową kontrolę produkcji Na żądanie zapisy te powinny być udostępniane Österreichisches Institut für Bautechnik. Jeżeli wyniki badań są niezadowalające, producent powinien niezwłocznie przedsięwziąć odpowiednie kroki w celu usunięcia uchybień. Wyroby budowlane niezgodne z wymaganiami powinny być usunięte. Po wyeliminowaniu uchybień jeżeli jest to konieczne z powodów technicznych powinny zostać niezwłocznie powtórzone odpowiednie badania. Podstawowe elementy ustalonego planu badań, patrz Załącznik 28, są zgodne z ETAG nr 013, Załącznik E.1 i zostały określone w planie zarządzania jakością systemu sprężania SUSPA Splot Zadania organu uprawnionego Wstępne badanie typu wyrobu Jako wstępne badanie typu mogą być wykorzystane wyniki badań wykonanych jako część oceny na potrzeby niniejszej Europejskiej Aprobaty, o ile nie nastąpiły zmiany procesu produkcji lub w zakładzie produkcyjnym. W takich przypadkach niezbędne wstępne badanie typu powinno być uzgodnione pomiędzy Österreichisches Institut für Bautechnik oraz zaangażowanym organem uprawnionym Wstępna inspekcja zakładu produkcyjnego i zakładowej kontroli produkcji Organ uprawniony powinien sprawdzić, czy zgodnie z ustalonym planem badań, zakład produkcyjny, a w szczególności personel, wyposażenie oraz zakładowa kontrola produkcji są w stanie zapewnić ciągłą, prawidłową produkcję systemu sprężania zgodnie ze specyfikacją

21 Strona 20 Europejskiej Aprobaty ważną od do przedstawioną w Rozdziale II jak również w Załącznikach do niniejszej Europejskiej Aprobaty Ciągły nadzór Producent zestawu powinien być kontrolowany co najmniej raz w roku przez organ uprawniony. Każdy producent elementów składowych wymienionych w Załączniku 29 powinien być kontrolowany przynajmniej raz na pięć lat. Należy sprawdzić, czy system zakładowej kontroli produkcji oraz ustalony proces produkcyjny są utrzymywane zgodnie z ustalonym planem badań. Wyniki certyfikacji wyrobu oraz ciągłego nadzoru powinny być udostępniane przez notyfikowaną jednostkę certyfikującą na żądanie Österreichisches Institut für Bautechnik. Jeżeli zalecenia niniejszej Europejskiej Aprobaty i ustalonego planu badań nie są przestrzegane, certyfikat zgodności powinien zostać cofnięty, o czym należy natychmiast powiadomić Österreichisches Institut für Bautechnik Badania sondażowe próbek pobranych w zakładzie produkcyjnym W czasie ciągłego nadzoru organ uprawniony musi pobrać w zakładzie produkcyjnym losowe próbki elementów składowych systemu (zestawu budowlanego) lub pojedynczych elementów składowych, dla których została wydana niniejsza Europejska Aprobata Techniczna w celu wykonania niezależnych badań. Dla najważniejszych elementów składowych podsumowano w Załączniku 29 minimalne procedury, które powinny być zastosowane przez organ uprawniony. 3.3 Oznakowanie CE List przewozowy elementów składowych systemu sprężania powinien zawierać oznakowanie CE. Po literach CE powinien być podany numer identyfikacyjny organu certyfikującego oraz następujące informacje: Określenie lub znak identyfikacyjny i adres producenta Ostatnie dwie cyfry roku, w którym umieszczono oznakowanie CE na wyrobie Numer Europejskiej Aprobaty Numer certyfikatu zgodności Dane do identyfikacji produktu (oznaczenie handlowe) Wymogi 4 Założenia, według których dokonano pozytywnej oceny przydatności wyrobu do zamierzonego stosowania 4.1 Wytwarzanie SUSPA Splot" jest wytwarzany zgodnie z warunkami niniejszej Europejskiej Aprobaty. Skład i proces produkcji są zdeponowane w Österreichisches Institut für Bautechnik. 4.2 Projektowanie Ogólnie Konstrukcja powinna być tak zaprojektowana, aby zapewnić prawidłową instalację i naciąg kabli sprężających, a ukształtowanie konstrukcji i zbrojenie strefy zakotwienia powinno umożliwiać prawidłowe ułożenie i zagęszczenie betonu.

22 Strona 21 Europejskiej Aprobaty ważną od do Cięgna rozmieszczone jedne nad drugimi powinny być oddzielone odpowiednio grubą warstwą betonu, gdyż w przypadku zakrzywionych cięgien istnieje ryzyko zgniecenia rur osłonowych cięgien po wewnętrznej stronie zakrzywienia w wyniku działania [na zakrzywieniu trasy] siły wypadkowej od sprężonych cięgien ułożonych po zewnętrznej. Wartość początkowej siły sprężającej przyłożonej do zakotwienia czynnego zmniejsza się w wyniku tarcia po długości cięgna oraz skrótu sprężystego konstrukcji, a z czasem także w wyniku strat opóźnionych od relaksacji stali oraz pełzania i skurczu betonu. Należy przestrzegać instrukcji sprężania opracowanych przez właściciela aprobaty Spirala i zbrojenie dodatkowe Centryczne położenie spirali powinno być zapewnione przez spawanie spoiną sczepną ostatniego kręgu spirali do głowicy kotwiącej MA lub do płyty kotwiącej E albo za pomocą elementów dystansowych opartych na cięgnie Zakotwienie przyczepnościowe Do obliczania wydłużeń do wolnej długości cięgna należy wliczyć 50 % odległości między pierścieniem a zakończeniami cebulkowymi splotów. Całkowita siła sprężająca może być przykładana tylko za pierścieniem. Pomiędzy pierścieniem a zakończeniami cebulkowymi można przyjmować linowy spadek wartości siły sprężającej aż do zera na początku cebulki Łączniki ruchome Długość orurowania i jego położenie względem układu łącznika mają umożliwiać nieskrępowany ruch połączenia w orurowaniu na długości co najmniej 1,15 l + 30 mm, gdzie l w mm oznacza oczekiwane przemieszczenie cięgna w łączniku podczas sprężania Łączniki stałe We wszystkich możliwych kombinacjach obciążeń siła sprężająca w łączniku stałym po stronie drugiego odcinka budowlanego [sprężanego później] nie może być w żadnym momencie wyższa niż siła sprężająca po stronie odcinka pierwszego [sprężanego najpierw] ani na etapie budowy, ani w stanie docelowym Zwiększone straty siły sprężającej na łącznikach stałych Do weryfikacji ograniczenia rozwarcia rys oraz zakresu naprężeń zmiennych powinny być brane pod uwagę zwiększone straty siły sprężającej na łącznikach stałych spowodowane pełzaniem i skurczem betonu. Straty siły sprężającej cięgien obliczone bez uwzględnienia wpływu łączników powinny być pomnożone przez współczynnik 1,5 w miejscach występowania łączników stałych. Dla łączników ruchomych zwiększone straty siły sprężającej nie muszą być brane pod uwagę. 4.3 Montaż Ogólnie Montaż i wbudowanie kabli ma prawo wykonywać wyłącznie wykwalifikowana, specjalistyczna firma (PT Specialist Company), dysponująca koniecznymi zasobami i doświadczeniem w stosowaniu systemu sprężania z przyczepnością SUSPA Splot, patrz ETAG nr 013, Załącznik D.1. Należy przestrzegać norm i przepisów obowiązujących w miejscu stosowania. Osoba odpowiedzialna na miejscu za wbudowanie wyrobu musi posiadać zaświadczenie od właściciela aprobaty, że została przeszkolona przez właściciela aprobaty, i że posiada niezbędne kwalifikacje i doświadczenie systemem sprężania z przyczepnością SUSPA Splot Inspekcja cięgien Podczas montażu należy zapewnić ostrożnie obchodzenie się z cięgnami. Przed betonowaniem osoba odpowiedzialna powinna przeprowadzić ostateczną kontrolę wbudowanych cięgien.

23 Strona 22 Europejskiej Aprobaty ważną od do Zakotwienia Zakotwienia z blokami kotwiącymi E, EP i blokami kotwiącymi K mogą być montowane zarówno z płytą kotwiącą E jak i z głowicami kotwiącymi MA 2311 lub MA We wszystkich tych przypadkach obowiązuje ta sama procedura montażu, patrz Załącznik 9. Zakotwienia z płytą kotwiącą E lub głowicami kotwiącymi MA albo blokami kotwiącymi łączników należy wbudowywać prostopadle do osi cięgna. Od połączenia z rurą przejściową należy kontynuować cięgno prostoliniowo na odcinku minimum 250 mm. Podczas montażu cięgna elektrycznie izolowanego pomiędzy blokiem kotwiącym E i płytą kotwiącą E należy zamontować płytkę izolacyjną oraz stalową podkładkę rozdzielającą obciążenie, patrz Załącznik Zakotwienia czynne Montaż na budowie obejmuje następujące etapy prac, patrz Załącznik 9 i Załącznik 20. Przymocowanie do deskowania płyty kotwiącej E lub głowicy kotwiącej MA albo głowicy kotwiącej SK6. Zamontowanie rury przejściowej (trąbki) między płytą kotwiącą E lub głowicą kotwiącą MA a rurą osłonową albo między rurą przejściową zakotwienia SK6 a rurą osłonową. W przypadku, gdy spirala zbrojeniowa nie jest przyspawana fabrycznie do płyty kotwiącej E, należy umieścić spiralę centrycznie względem osi cięgna i przymocować ją [w tej pozycji] do zbrojenia. Nasunięcie rury osłonowej na rurę przejściową (trąbkę) na długość równą w przybliżeniu średnicy rury osłonowej d lub w przypadku odpowiednio ukształtowanej trąbki polietylenowej nakręcenie rury osłonowej na trąbkę. Uszczelnienie połączenia między rurą przejściową a rurą osłonową. Nasunięcie bloku kotwiącego E na wystające końcówki splotów na krótko przed sprężaniem. Zaciśnięcie splotów [w otworach bloku/płyty] za pomocą 2-częściowych szczęk. Blok kotwiący E może zostać dostarczony z zewnętrznym gwintem, na który może zostać nakręcona czapka iniekcyjna w trakcie iniekcji, patrz Załącznik Zakotwienia bierne Zakotwienie z głowicą kotwiącą E może być również używane jako bierne. W takim przypadku konieczny jest dostęp do zakotwienia na czas sprężania cięgna. Montaż przebiega jak w przypadku zakotwienia czynnego wg punktu stosując płytę kotwiącą E lub głowicę kotwiącą MA. Blok kotwiący EP może być montowany w zakładzie prefabrykacji lub na budowie. Ze względu na taka samą geometrię zakotwienie to może być instalowane podobnie do zakotwienia czynnego. Zamiast szczęk do kotwienia splotów używa się tulejek zaciskowych, które są zabezpieczane płytką przytrzymującą. Kiedy zakotwienie SK6 jest używane jako zakotwienie bierne należy je przygotować wraz ze wszystkimi przewodami odpowietrzającymi przed zamocowaniem w deskowaniu, patrz Załącznik Zakotwienia przyczepnościowe H HL lub HR Zanim uformowane zostaną głowice przyczepnościowe (zakończenia cebulkowe), montuje się pierścień, spiralę i dystanser. Formowanie głowic przyczepnościowych odbywa się w zakładzie lub na budowie przez kształtowanie na zimno i wszystkie głowice przyczepnościowe powinny być rozmieszczone za pomocą dystanserów odpowiednio do ich przeznaczonego położenia.

24 Strona 23 Europejskiej Aprobaty ważną od do Zakotwienie pośrednie Z Łączniki Zakotwienie pośrednie Z jest zazwyczaj używane do cięgien pierścieniowych np. w zbiornikach lub obiektach magazynowych. Oba końce, koniec 1 oraz koniec 2, cięgna pierścieniowego zachodzą na siebie w bloku kotwiącym Z. Montaż na budowie obejmuje następujące etapy prac. Nasunięcie bloku kotwiącego Z na sploty krótko przed sprężaniem z uwzględnieniem faktu, iż sploty końca 1. są wkładane do otworów znajdujących się na wewnętrznej części bloku kotwiącego Z, a sploty końca 2. do otworów na jego zewnętrznej części. Ulokowanie bloku kotwiącego Z mając na uwadze przemieszczenia przy sprężaniu. Zaciśnięcie splotów końca 2. 2-częściowymi szczękami oraz zabezpieczenie szczęk płytką przytrzymującą. Sprężanie odbywa się na końcu 1. przy użyciu kształtki odchylającej. Zakotwienie pośrednie Z może być również używane jako pośrednie zakotwienie czynne pomiędzy dwoma zakotwieniami biernymi. W takim przypadku dwa końce cięgna zachodzą na siebie w bloku kotwiącym Z, a montaż przebiega identycznie jak w przypadku cięgien pierścieniowych Łącznik stały z blokiem kotwiącym K Łącznik stały zapewnia połączenie drugiego cięgna z już sprężonym cięgnem pierwszym. Kotwienie splotów w sprężonym cięgnie pierwszym za pomocą bloku kotwiącego K przebiega identycznie jak w zakotwieniu czynnym z blokiem kotwiącym E. Łącznik z blokiem kotwiącym K i płytą kotwiącą E lub głowicą kotwiącą MA należy wbudować prostopadle do osi cięgna, podobnie jak w zakotwienie czynne E. Od połączenia z rurą przejściową należy kontynuować cięgno prostoliniowo na odcinku minimum 250 mm Montaż cięgna drugiego na budowie obejmuje następujące kroki. Łączenie cięgna drugiego z cięgnem pierwszym przez osadzanie splotów z tulejkami zaciskowymi we wpustach na pierścieniowej odsadzce bloku kotwiącego K. Właściwe położenie tulejek zaciskowych jest zabezpieczone przez opaskę zaciskową. Montaż rury ochronnej. Zamocowanie przyłączy i odpowietrzeń iniekcyjnych Łącznik ruchomy z blokiem kotwiącym V i kształtką łączącą K6 Łącznik ruchomy zapewnia połączenie dwóch cięgien przed ich sprężeniem. Sploty obu cięgien kotwione są za pomocą tulejek zaciskowych. Zakotwienie splotów pierwszego cięgna w bloku kotwiącym V jest identyczne jak w przypadku zakotwienia biernego z blokiem kotwiącym EP. Montaż na budowie obejmuje następujące etapy prac. Połączenie cięgna 2. przez osadzenie splotów z tulejkami zaciskowymi we wpustach pierścieniowej odsadzki bloku kotwiącego V. Tulejki zaciskowe cięgna 1. przytrzymywane są we właściwym położeniu przez płytkę przytrzymującą, a zaciski plastyczne cięgna 2. przez płytkę przytrzymującą i opaskę zaciskową. Osadzenie bloku kotwiącego V w rurze ochronnej. Sprawdzenie prawidłowego położenia bloku kotwiącego V w rurze ochronnej z uwagi na jego przemieszczenie w trakcie sprężania przed ostatecznym montażem rury ochronnej. Montaż odpowietrzenia iniekcyjnego za blokiem kotwiącym V z uwzględnieniem kierunku iniekcji. Jeżeli łącznik znajduje się w pozycji odwróconej w stosunku do kierunku iniekcji, odpowietrzenie iniekcyjne powinno znajdować się również przed blokiem kotwiącym V.

25 Strona 24 Europejskiej Aprobaty ważną od do Montaż ruchomego łącznika K6-K6 wykonuje się w sposób analogiczny Rury osłonowe Cięgna należy układać z dużą dokładnością na podparciach rur osłonowych, patrz punkt Cięgna elektrycznie izolowane Montaż cięgien elektrycznie izolowanych wymaga wyjątkowej ostrożności z uwagi na zapewnienie całkowitego okrycia cięgna materiałem elektrycznie izolującym. Kontrola powinna być przeprowadzana przez osoby odpowiedzialne w szczególności po montażu cięgna w odniesieniu do jego geometrii, ciągłości rury osłonowej, szczególnie w miejscach połączeń, oraz jej deformacji, w szczególności nad podporami, w celu uniknięcia niechcianych załamań i zbyt małych promieni krzywizny ze względu na ryzyko przebicia cięgna w trakcie sprężania; przed betonowaniem z uwzględnieniem ciągłości rury osłonowej, szczególnie w miejscach kontaktu ze zbrojeniem oraz połączenia rury przejściowej z płytą kotwiącą E; przed sprężaniem ze względu na połączenie rury przejściowej z płytą kotwiącą E oraz właściwego i kompletnego zamontowania płytki izolującej przy zakotwieniu; po sprężaniu z uwagi na prawidłowe umiejscowienie bloku kotwiącego E na płytce izolującej; przed iniekcją zwracając szczególną uwagę na czystą i nieuszkodzoną powierzchnię uszczelnień oraz poprawne i szczelne zamontowanie czapek iniekcyjnych; po iniekcji zwracając szczególną uwagę na poprawne i szczelne zamontowanie czapek iniekcyjnych oraz właściwy wypływ iniektu z zabudowanego cięgna. Wszystkie usterki powinny być natychmiastowo usuwane. Większe uszkodzenia powinny myć bezzwłocznie zgłaszane osobie odpowiedzialnej za budowę. Dla każdego cięgna należy prowadzić zapis wszelkich odkrytych nieścisłości oraz wyników pomiaru oporu elektrycznego Sprężanie i protokół sprężania Sprężanie Sprężenie do pełnej siły może być wykonane po osiągnięciu przez beton w strefie zakotwienia średniej wytrzymałości na ściskanie zgodnej z wartościami podanymi w Załącznikach 10 do 14, Załączniku 17, Załączniku 18 i Załączniku 22. Siły sprężające wprowadza się zgodnie z ustalonym programem sprężania. Program ten zawiera czas i kolejność poszczególnych etapów sprężania, obliczone wydłużenia kabli, wymaganą średnią wytrzymałość kostkową lub walcową betonu oraz czas i sposób opuszczania i demontażu deskowania. Należy wziąć pod uwagę możliwość powstania sił na skutek sprężynowania podpór tymczasowych Doprężanie Za wyjątkiem zakotwienia pośredniego Z dozwolone jest doprężanie cięgien w połączeniu ze zwolnieniem i ponownym zaciśnięciem tych samych szczęk kotwiących. Po doprężeniu szczęki muszą zostać wciśnięte w nienaruszoną powierzchnię splotu na długości minimum 15 mm, a odciski szczęk na wolnej długości splotów między zakotwieniami są niedopuszczalne Protokół sprężania Wszystkie ważne spostrzeżenia poczynione podczas operacji sprężania, w szczególności wprowadzone siły i pomierzone wydłużenia dla każdego cięgna, muszą zostać ujęte w protokole sprężania Sprzęt do sprężania, minimalna ilość miejsca oraz bezpieczeństwo pracy Do sprężania używa się pras hydraulicznych. Informacje dotyczące wyposażenia wykorzystywanego do sprężania zostały przekazane Österreichisches Institut für Bautechnik.

26 Strona 25 Europejskiej Aprobaty ważną od do Do sprężania cięgien należy zapewnić bezpośrednio za zakotwieniami ok. 1 m wolnej przestrzeni. Właściciel aprobaty dysponuje wyczerpującymi informacjami o stosowanych prasach do sprężania i ilości wymaganej przestrzeni do manipulowania nimi i wykonania sprężania. Należy przestrzegać zasad BHP i ochrony zdrowia Iniektowanie cięgien Zaczyn iniekcyjny Należy używać zaczynu iniekcyjnego wg EN 447, zaczynu specjalnego wg ETAG nr 013 lub z gotowej mieszanki o składzie zgodnym z odpowiednimi normami i przepisami obowiązującymi w miejscu stosowania Iniektowanie Wszystkie zakotwienia mają przyłącza i odpowietrzenia do iniektowania i odpowietrzania. Rury osłonowe mają być zaopatrzone w swych najwyższych punktach, a w razie konieczności w innych miejscach, w rurki odpowietrzające. Do procedury iniekcji stosuje się EN 446. Należy przestrzegać norm i przepisów obowiązujących w miejscu stosowania. Cięgna iniektuje się możliwie najwcześniej po zakończeniu operacji sprężania i uzyskaniu akceptacji protokołu sprężania. Jeżeli cięgna pozostają niezainiektowane przez dłuższy czas, należy podjąć kroki zmierzające do zapewnienia ochrony antykorozyjnej zaakceptowane przez właściciela aprobaty. Jeżeli zastosowano rury z tworzywa sztucznego należy podążać za odpowiednimi wskazówkami dokumentacji technicznej systemu rur osłonowych z tworzywa sztucznego np. PT-Plus. 5 Zalecenia dla producenta 5.1 Zalecenia dotyczące pakowania, transport i składowania Cięgna sprężające i zakotwienia mogą być wykonywane na budowie lub w zakładzie wytwórczym (kable prefabrykowane). Cięgna sprężające są tak pakowane, składowane i transportowane w stojakach transportowych, na paletach i w bębnach, aby średnice krzywizny D nie były mniejsze od poniższych wartości: Dla cięgien do D = 1,50 m Dla większych cięgien... D = 1,80 m Właściciel aprobaty musi dysponować instrukcjami odnoszącymi się do: Tymczasowego zabezpieczenia stali sprężającej i elementów składowych [system] w celu ochrony przed korozją w czasie transportu z zakładu produkcyjnego na plac budowy, Transportu, składowania i postępowania z elementami rozciąganymi (splotami) i innymi elementami składowymi w celu zapobieżenia uszkodzeniom typu mechanicznego, chemicznego lub elektrochemicznego, Zabezpieczenia elementów rozciąganych i innych elementów składowych przed wilgocią; Przechowywania elementów rozciąganych poza miejscami prowadzenia prac spawalniczych. 5.2 Zalecenia dotyczące wbudowywania Należy przestrzegać instrukcji właściciela aprobaty dotyczących wbudowywania, patrz ETAG nr 013, Załącznik D.3. Należy przestrzegać odpowiednich norm i przepisów obowiązujących w miejscu stosowania.

27 Strona 26 Europejskiej Aprobaty ważną od do Informacje towarzyszące Zadaniem właściciela ETA jest zadbanie o to, by konieczne informacje dotyczące wymiarowania, projektowania i wbudowywania były przekazane tym, którzy odpowiadają za wymiarowanie, projekt i wykonanie konstrukcji wznoszonych z zastosowaniem systemu sprężania z przyczepnością SUSPA Splot W imieniu Österreichisches Institut für Bautechnik Oryginalny dokument został podpisany przez: Rainer Mikulits Dyrektor Zarządzający

28 Strona 27 Europejskiej Aprobaty ważną od do Przegląd rodzajów zakotwień Załącznik 1 Europejskiej Aprobaty

29 Strona 28 Europejskiej Aprobaty ważną od do Przegląd rodzajów łączników Zakotwienie pośrednie Z Załącznik 2 Europejskie Aprobaty