STREFA TEKTONICZNA KRAKÓW LUBLINIEC NA ODCINKU KRAKOWSKIM W ŒWIETLE DANYCH UZYSKANYCH Z NOWYCH OTWORÓW BADAWCZYCH TROJANOWICE 2 I CIANOWICE 2

BIULETYN PAÑSTWOWEGO INSTYTUTU GEOLOGICZNEGO 459: 45 60, 2014 R. STREFA TEKTONICZNA KRAKÓW LUBLINIEC NA ODCINKU KRAKOWSKIM W ŒWIETLE DANYCH UZYSKANYCH Z NOWYCH OTWORÓW BADAWCZYCH TROJANOWICE 2 I CIANOWICE 2 THE KRAKÓW SECTOR OF THE KRAKÓW LUBLINIEC TECTONIC ZONE IN THE LIGHT OF DATA OBTAINED FROM NEW BOREHOLES OF TROJANOWICE 2 AND CIANOWICE 2 RYSZARD HABRYN 1,ZBIGNIEW BU A 1,JERZY NAWROCKI 2 Abstrakt. W artykule przedstawiono wyniki badañ dwóch pe³nordzeniowanych otworów badawczych Trojanowice 2 i Cianowice 2 o docelowych g³êbokoœciach 600 m, wykonanych w 2007 roku na pó³noc od Krakowa w miejscowoœciach Zielonki i Grêbynice. G³ównym celem tych wierceñ by³o sprawdzenie koncepcji dotycz¹cych rodzaju kontaktu bloku górnoœl¹skiego i ma³opolskiego na pó³nocnych peryferiach Krakowa oraz wykartowanie na tym obszarze przebiegu strefy uskokowej Kraków Lubliniec, stanowi¹cej granicê miêdzy wymienionymi regionalnymi jednostkami tektonicznymi. Otworem Trojanowice 2 osi¹gniêto pod dewonem dolnym fragment profilu osadów dolnokambryjskich (formacja z Borzêty (fm)), których zasiêg wystêpowania ogranicza siê wy³¹cznie do po³udniowo-wschodniej czêœci bloku górnoœl¹skiego; natomiast w otworze Cianowice 2 nawiercono pod utworami jury silikoklastyki ediakaru o charakterze fliszowym oraz podobnych cechach litologicznych i tektonicznych do równowiekowych ska³ rozpoznanych w zachodniej i po³udniowej czêœci bloku ma³opolskiego. W zwi¹zku z powy szym przyjêto, e strefa uskokowa Kraków Lubliniec oddzielaj¹ca blok górnoœl¹ski od ma³opolskiego jest usytuowana miêdzy wymienionymi otworami. Na podstawie danych z wiercenia Trojanowice 2 i innych, wykonanych w jego s¹siedztwie, wykazano, e Rów Krzeszowicki uwidaczniaj¹cy siê w strukturze utworów kenozoicznych (mioceñskich) i mezozoicznych w rejonie Krakowa ma waryscyjskie za³o enia tektoniczne, a ograniczaj¹ce go uskoki zosta³y reaktywowane w trakcie ruchów alpejskich. Rozpoznanie otworem Cianowice 2 i udokumentowanie stratygraficznie ska³ ediakarskich pozwoli³y przyporz¹dkowaæ ten sam wiek podobnym litologicznie utworom nawierconym w s¹siednich otworach: Jerzmanowice, Bêb³o i DB-4, zaliczanym dotychczas do sylurskiej formacji z Mrzyg³odu (fm). W pracy omówiono tak e wyniki innych badañ, które przeprowadzono w trakcie dokumentowania tych wierceñ. S³owa kluczowe: blok górnoœl¹ski, blok ma³opolski, strefa tektoniczna Kraków Lubliniec. Abstract. The paper presents the results of two fully cored exploratory boreholes of Trojanowice 2 and Cianowice 2 that targeted a depth of 600 m. They were drilled north of Kraków in 2007, in the villages of Grêbynice and Zielonki. The main objective of the boreholes was to test the concepts on the nature of the contact zone between the Upper Silesian Block and the Ma³opolska Block in the northern outskirts of Kraków, and to map the trend of the Kraków Lubliniec fault zone in this area. The zone is a boundary between the above-mentioned regional tectonic units. The Trojanowice 2 borehole reached the Lower Devonian deposits and the underlying Lower Cambrian rocks (Borzêta Formation (Fm.)) whose range is limited to the south-eastern part of the Upper Silesian Block. The Cianowice 2 borehole drilled (under the Jurassic) Ediacaran flysch-like siliciclastics, lithologically and tectonically similar to the coeval rocks identified in the western and southern part of the Ma³opolska Block. Therefore, it has been assumed that the Kraków Lubliniec fault zone, separating the Upper Silesian Block from the Ma³opolska Block, is located between these boreholes. Based on data from the Trojanowice 2 borehole and other wells drilled in this area, it has been proved that the Krzeszowice Graben, accentuated in the structure of the Cenozoic (Miocene) and Mesozoic succession in the Kraków region, is of Variscan age and the bounding faults were reactivated during the Alpine movements. The Cianowice 2 borehole has enabled the examination and stratigraphic documentation of the Ediacaran rocks and allowed assigning the same age to the lithologically similar deposits in the adjacent Jerzmanowice, Bêb³o and DB-4 boreholes. Previously, these deposits were included in the Silurian Mrzyg³ód Formation (Fm.). The paper also discusses the results of other studies that have been carried out during documenting of the boreholes. Key words: Upper Silesian and Ma³opolska blocks, Kraków Lubliniec fault zone. 1 Pañstwowy Instytut Geologiczny Pañstwowy Instytut Badawczy, Oddzia³ Górnoœl¹ski, ul. Królowej Jadwigi 1, 41-200 Sosnowiec; e-mail: ryszard.habryn@pgi.gov.pl, zbigniew.bu³a@pgi.gov.pl 2 Pañstwowy Instytut Geologiczny Pañstwowy Instytut Badawczy, ul. Rakowiecka 4, 00-975 Warszawa; e-mail: jerzy.nawrocki@pgi.gov.pl

46 Ryszard Habryn i in. WSTÊP Obszar po³udniowej Polski, obejmuj¹cy tereny Górnego Œl¹ska i zachodniej Ma³opolski, charakteryzuje siê bardzo skomplikowan¹ budow¹ geologiczn¹. W jego zasiêgu s¹ usytuowane trzy jednostki tektoniczne: monoklina œl¹sko-krakowska, zapadlisko przedkarpackie i Karpaty zewnêtrzne, ukszta³towane w okresie od triasu po miocen, w wyniku alpejskich procesów sedymentacyjno-diastroficznych. W pod³o u tych jednostek i na ich przedpolu, licznymi wierceniami (ponad 7 tys. otworów wiertniczych) i czêœciowo robotami górniczymi rozpoznano ska³y paleozoiczne (od kambru po perm) i prekambryjskie. Wiercenia, w których je osi¹gniêto, wykonano na przestrzeni ostatnich 100 lat, przy czym wiêkszoœæ z nich (ponad 90% z ogólnej liczby wierceñ) zrealizowano w drugiej po³owie XX wieku (lata 1960 1992). Do horyzontów stratygraficznych najdok³adniej rozpoznanych i zbadanych na omawianym obszarze nale ¹ górnokarboñskie osady wêglonoœne tworz¹ce Górnoœl¹skie Zag³êbie Wêglowe (GZW). Na podstawie danych z ponad 5,5 tys. wierceñ i robót górniczych prowadzonych na przestrzeni ostatnich 200 lat z du ¹ szczegó³owoœci¹ okreœlono litologiê, stratygrafiê, cechy strukturalne i z³o owe górnokarboñskich utworów wêglonoœnych GZW. Wyniki badañ tych utworów przedstawiono w kilkuset pracach opublikowanych w ostatnich 60 latach. Wœród wa niejszych, obrazuj¹cych aktualny stan rozpoznania ich budowy geologicznej i cech z³o owych, nale y wymieniæ atlasy map geologiczno-strukturalnych i z³o owych GZW opublikowanych pod redakcj¹ Kotasa (1983), Bu³y i Kotasa (1994) oraz Jureczki i in. (2005). Niestety pod³o e górnokarboñskich utworów wêglonoœnych GZW, reprezentowane przez klastyczne i wêglanowe ska³y: dolnokarboñskie, dewoñskie i kambryjskie (g³ównie dolnokambryjskie) oraz utwory prekambru, rozpoznano tylko w kilku otworach usytuowanych g³ównie w po³udniowej czêœci GZW. Jednostkê tektoniczn¹ zbudowan¹ ze ska³ prekambryjskich, rozpoznanych w pod³o u GZW i na po³udnie od jego granicy (miêdzy Cieszynem, Bielskiem a Andrychowem), okreœlano pocz¹tkowo jako: kra cieszyñska (Bukowy, 1964), masyw lub blok górnoœl¹ski (Bukowy, 1972, 1984; Kotas, 1972, 1982). Po w³¹czeniu do tej jednostki tektonicznej ska³ prekambryjskich rozpoznanych na terenie Czech (miêdzy Brnem a Cieszynem) zosta³a ona okreœlona jako Brunovistulicum (Dudek, 1980) lub masyw Brunii Górnego Œl¹ska (Kotas, 1985). Jednak e w wymienionych pracach nie sprecyzowano w sposób jednoznaczny przebiegu i charakteru jej granic. Szersz¹ charakterystykê tej jednostki tektonicznej przyjêt¹ za Dudkiem (1980) przedstawili Bu³a i aba (2005). Dyskutuj¹c pozycjê tektoniczn¹ GZW na tle budowy prekambryjskiego i dolnopaleozoicznego pod³o a, cytowani wy ej autorzy okreœlili zasadnicze cechy budowy fundamentu prekambryjskiego Brunovistulicum i wyró niaj¹c w jego obrêbie jednostki tektoniczne ni szego rzêdu blok górnoœl¹ski i blok Brna, wyznaczyli i zdefiniowali ich granice. W drugiej po³owie XX wieku prowadzono równie intensywne prace wiertnicze w celu rozpoznania triasowych z³ó cynku i o³owiu na obszarze monokliny œl¹sko-krakowskiej (obszar krakowsko-czêstochowski) oraz poszukiwania i rozpoznania mineralizacji polimetalicznej Mo-W-Cu wystêpuj¹cej w ska³ach paleozoicznych tworz¹cych pod³o e mezozoiczne na tym obszarze. W ramach tych prac wykonano oko³o 4 tys. wierceñ (Habryn, Markowiak, 1997), przy czym w oko³o 2,5 tys. z nich osi¹gniêto pod mezozoikiem ró nej d³ugoœci odcinki profili ska³ paleozoicznych i prekambryjskich, od kilku do ponad 1500 metrów. Obszar wystêpuj¹cych tu ska³ paleozoicznych i prekambryjskich okreœlano terminami pó³nocno-wschodnie obrze enie Górnoœl¹skiego Zag³êbia Wêglowego (NE obrze enie GZW) lub region krakowsko-lubliniecki (m.in. Bukowy, 1964, 1972, 1984; Ekiert, 1971). Nale y zwróciæ uwagê na fakt, e w wiêkszoœci otworów nawiercaj¹cych ska³y paleozoiczne i/lub prekambryjskie ich pozycja stratygraficzna przez d³ugi czas by³a niejasna, a w wielu przypadkach pozostaje nadal nieustalona i dyskusyjna. Bezpoœredni¹ przyczyn¹ tego stanu rzeczy jest brak w ska³ach skamienia³oœci przewodnich umo liwiaj¹cych ich datowanie. W zwi¹zku z tym ska³om podmezozoicznym rozpoznanym tu w poszczególnych otworach czêsto przypisywano ró n¹ pozycjê stratygraficzn¹, kieruj¹c siê wy³¹cznie kryteriami litologicznymi i/lub tektonicznymi (zob. Bu³a, 1994, 2000). Nastêpstwem rozbie noœci w ocenie wieku ska³ paleozoicznych, a zw³aszcza dolnopaleozoicznych i prekambryjskich wystêpuj¹cych w pod³o u mezozoicznym na obszarze krakowsko-lublinieckim by³y ró ne, kontrowersyjne interpretacje ich budowy geologicznej i pozycji tektonicznej. By³y one w³¹czane m.in. do: krakowskiej ga³êzi waryscydów (Bukowy, 1964, 1984), górotworu kaledoñskiego krakowidów (Znosko, 1963; Ekiert, 1971; Harañczyk, 1982a, b), internidów kaledoñskich (Znosko, 1983). Dopiero podjête w latach 90. XX wieku badania litologiczno-sedymentologiczne i stratygraficzne zachowanych próbek ska³ i rdzeni pochodz¹cych z wierceñ wykonanych w regionie krakowsko-lublinieckim oraz w s¹siednich rejonach Górnego Œl¹ska i zachodniej Ma³opolski (m.in. Nehring-Lefeld i in., 1992; Bu³a, 1994; Jachowicz, 1994; Siewniak-Madej, 1994; Bu³a, Jachowicz, 1996; Nehring-Lefeld, Szymañski, 1998; Szymañski, Teller, 1998), doprowadzi³y do uporz¹dkowania litostratygrafii i skorelowania profili osadów dolnopaleozoicznych (Bu³a, 2000). Równolegle z wymienionymi badaniami realizowano: badania tektoniczne ( aba, 1994, 1995, 1996a, b, c, 1999), prace komputerowe w zakresie baz danych z wierceñ wykonanych na obszarze krakowsko-lublinieckim (Habryn, Markowiak, 1997) oraz prace kartograficzne (Bu³a i in., 1996, 2002) skorelowane z mapami grawimetrycznymi (Królikowski, Petecki, 1995) i magnetycznymi (Cieœla i in., 1993). W konsekwencji wszystkie te prace stworzy³y podstawê do opracowania nowego, znacznie ró ni¹cego siê od

Strefa tektoniczna Kraków Lubliniec na odcinku krakowskim w œwietle danych uzyskanych z nowych otworów badawczych... 47 poprzednio prezentowanych, modelu budowy geologicznej paleozoiku i prekambru w regionie krakowsko-lublinieckim (Bu³a i in. 2002). Na podstawie zebranego w trakcie realizacji tych prac bogatego materia³u faktograficznego udokumentowano na tym obszarze obecnoœæ dwóch kontaktuj¹cych ze sob¹ jednostek tektonicznych o odmiennej budowie i przesz³oœci geologicznej, z których ka da podczas obejmuj¹cych je procesów tektonicznych i sedymentacyjnych zachowywa³a siê odrêbnie. Te dwie kontaktuj¹ce ze sob¹ jednostki tektoniczne to blok górnoœl¹ski, bêd¹cy czêœci¹ terranu Brunovistulicum i blok ma³opolski (m.in. Bu³a, 1994, 2000; Bu³a i in., 1997, 2002; aba, 1999; Bu³a, aba, 2005, 2008). Jednostki te s¹ ograniczone wyraÿnymi nieci¹g³oœciami tektonicznymi (ponadregionalnymi strefami uskokowymi). Jedn¹ z tych nieci¹g³oœci jest wyznaczona w regionie krakowsko-lublinieckim i zdefiniowana przez Bu³ê (1994, 2000), Bu³ê i in. (1996, 1997) oraz abê (1995, 1996a c, 1999) strefa tektoniczna (uskokowa) Kraków Lubliniec. Ma ona przebieg NW SE, a jej szerokoœæ dochodzi do oko³o 0,5 km. Przecina ona i przemieszcza wszystkie serie skalne prekambru i paleozoiku (po perm w³¹cznie) bloku górnoœl¹skiego wzglêdem bloku ma³opolskiego. Strefie tej towarzyszy waryscyjski magmatyzm datowany na póÿny karbon wczesny perm (Nawrocki i in., 2005, 2008, 2010; elaÿniewicz i in., 2008). Przebieg strefy uskokowej Kraków Lubliniec z doœæ du ¹ dok³adnoœci¹ ustalono na odcinku miêdzy Lubliñcem a Wolbromiem, na podstawie licznych wierceñ i danych geofizycznych (magnetycznych, grawimetrycznych) oraz wykonanych przez Królikowskiego i Peteckiego modelowañ grawimetrycznych dwuwymiarowych (Bu³a i in., 2004) i interpretacji g³êbokich sondowañ sejsmicznych wzd³u profilu CEL02 (Malinowski i in., 2005). Z mniejsz¹ szczegó³owoœci¹ okreœlono usytuowanie tej strefy uskokowej w okolicach Krakowa, zw³aszcza ze wzglêdu na niewielk¹ iloœæ wykonanych tu wierceñ, przewa nie p³ytkich do g³êbokoœci 200 400 m i ma³¹ wiarygodnoœæ pozycji stratygraficznej osi¹gniêtych w nich podmezozoicznych kompleksów skalnych. Niestety, próbki rdzeni wiertniczych z tych otworów nie zosta³y zachowane, co uniemo liwia ponowne przeprowadzenie badañ. Odcinek krakowski strefy uskokowej Kraków Lubliniec dotychczas nie by³ rozpoznawany przy u yciu sejsmiki refleksyjnej. Najbli sze profile sejsmiczne wykonano na po³udniowy-wschód od Niepo³omic, w s¹siedztwie pó³nocnej granicy fliszu karpackiego W tym te rejonie strefê uskokow¹ Kraków Lubliniec przecina profil refrakcyjny CEL01. W ramach tematu Zintegrowany program p³ytkich wierceñ badawczych dla rozwi¹zania istotnych problemów budowy geologicznej Polski", opracowano za³o enia do wierceñ w okolicach Krakowa ujête w Problemie 10: Geologiczno-strukturalne rozpoznanie strefy roz³amu Kraków Lubliniec na odcinku krakowskim. Zaprojektowane i wykonane w 2007 roku na pó³nocnych peryferiach Krakowa dwa pe³nordzeniowane otwory badawcze Trojanowice 2 i Cianowice 2, o docelowych g³êbokoœciach 600 m, umo liwi³y rozwi¹zanie szeregu zagadnieñ dotycz¹cych budowy geologicznej paleozoiku i prekambru w okolicach Krakowa, w tym przede wszystkim pozwoli³y na uœciœlenie przebiegu strefy uskokowej Kraków Lubliniec. CELE, ZA O ENIA GEOLOGICZNE I LOKALIZACJA OTWORÓW WIERTNICZYCH TROJANOWICE 2 I CIANOWICE 2 Celem prac badawczych obejmuj¹cych wykonanie otworów wiertniczych Trojanowice 2 i Cianowice 2 by³o przede wszystkim: sprawdzenie wiarygodnoœci przedstawionego przez Bu³ê i in. (1997, 2002), abê (1999) i Bu³ê (2000) pogl¹du dotycz¹cego kontaktu bloku górnoœl¹skiego i ma³opolskiego na pó³nocnych peryferiach Krakowa oraz wyznaczenie przebiegu strefy uskokowej Kraków Lubliniec na tym obszarze; okreœlenie budowy geologicznej pó³nocnego odcinka zrêbu Rzeszotar usytuowanego na bloku górnoœl¹skim i utworzonego z archaicznych ska³ krystalicznych, który to element strukturalny, w myœl pogl¹dów przedstawionych przez Bu³ê (2000), kontynuuje siê od rejonu Rzeszotar (otw. Rzeszotary 2; fig. 1) w kierunku na pó³noc od Krakowa po rejon Trojanowic (otw. Trojanowice 1; fig. 1), gdzie urywa siê na strefie uskokowej Kraków Lubliniec; doprecyzowanie wieku, genezy i obszaru(ów) Ÿród³owego(ych): 1) sylurskich utworów zlepieñcowo-piaszczystych formacji z apczycy (fm) (w ujêciu Bu³y, 2000), zalegaj¹cych w po³udniowo-zachodniej czêœci bloku ma³opolskiego pod utworami dewonu (otw. apczyca 2, Wyci¹ e 1 i 4; fig. 1) lub jury (otw. Batowice 2, Cianowice 1, Krasieniec, Bêb³o, Jerzmanowice, Wola Kalinowska B-127; fig. 1); 2) ediakarskich (wendyjskich) zlepieñców polimiktycznych wystêpuj¹cych w po³udniowo-wschodniej czêœci bloku górnoœl¹skiego miêdzy utworami kambru kambru a krystalicznymi lub anchimetamorficznymi, ró nowiekowymi ska³ami prekambryjskimi (otw. Potrójna IG 1, Wiœniowa 6; fig. 1), pod utworami kambru (otw. Wiœniowa 3, Wiœniowa IG 1; fig. 1) oraz pod utworami jury (otw. Raciborsko 2, Raciechowice 1; fig. 1) (Œl¹czka, 1976; Kowalczewski, 1990; Bu³a, Jachowicz, 1996; Bu³a, 2000; Bu³a, aba, 2005; Bu³a, Habryn, 2008);

48 Ryszard Habryn i in. Fig. 1. Mapa geologiczna regionu krakowskiego odkryta do karbonu (wed³ug Bu³y, Habryna, 2008; z uzupe³nieniami Bu³y, Habryna, 2010) Geological map of the Kraków region (without formations younger than the Carboniferous) (after Bu³a, Habryn, 2008; slightly simplified and modified after Bu³a, Habryn, 2010)

Strefa tektoniczna Kraków Lubliniec na odcinku krakowskim w œwietle danych uzyskanych z nowych otworów badawczych... 49 ustalenie na podstawie modelowañ geofizycznych wg³êbnej geometrii strefy uskokowej Kraków Lubliniec na odcinku krakowskim; okreœlenie ewentualnego oddzia³ywania strefy uskokowej Kraków Lubliniec na rozwój osadów mezozoicznych w rejonie Krakowa, w tym okreœlenie jej wp³ywu na warunki sedymentacji i ewolucji strukturalnej tych utworów. Pierwszy z zaprojektowanych otworów wiertniczych Trojanowice 2 zlokalizowano w miejscowoœci Zielonki, po po³udniowej stronie strefy uskokowej Kraków Lubliniec na obszarze bloku górnoœl¹skiego, na pó³nocnym skraju subpo³udnikowej struktury zrêbowej Rzeszotar (fig. 1). Usytuowano go na linii ³¹cz¹cej wczeœniej wykonane tu otwory Trojanowice 1 i D¹bie. Drugi z zaprojektowanych otworów wiertniczych Cianowice 2 zlokalizowano w miejscowoœci Grêbynice, po pó³nocnej stronie strefy uskokowej Kraków Lubliniec w obszarze bloku ma³opolskiego (fig. 1).

50 Ryszard Habryni in. ZA O ONE I UZYSKANE PROFILE OTWORÓW WIERTNICZYCH TROJANOWICE 2 I CIANOWICE 2 Uwzglêdniaj¹c wyniki otworów wiertniczych Trojanowice 1, D¹bie, Rzeszotary 1 i 2, Dobczyce 1 i 4, Wiœniowa IG 1, Wiœniowa 3 i 6(fig. 1), przedstawione m.in. w pracach: Rutkowskiego (1930); Ró yckiego (1953); Bukowego (1960), Znoski (1963), Burtan i in. (1974); Heflika i Koniora (1974) oraz dane palinologiczne dotycz¹ce pozycji stratygraficznej ska³ podjurajskich z tych otworów (Bu³a, Jachowicz, 1996), za³o ono nastêpuj¹cy profil przypuszczalny otworu Trojanowice 2 (Bu³a i in., 2005a): G³êbokoœæ [m] Stratygrafia i opis osadu 0,0 10,0 czwartorzêd gliny z fragmentami krzemieni i wapieni 10,0 30,0 trzeciorzêd (miocen) i³owce i mu³owce piaszczyste 30,0 220,0 jura wapienie skaliste i p³ytowe 220,0 500,0 kambr dolny (terenew) formacja z Borzêty (fm) i³owce i mu³owce 500,0 600,0 w tym: 500,0 550,0 prekambr zlepieñce ró noziarniste z wk³adkami wirowców piaszczystych i piaskowców 500,0 550,0 zlepieñce ró noziarniste z wk³adkami wirowców piaszczystych i piaskowców Otwór Trojanowice 2 wykonano w okresie 18.02 04.07. 2006 r. do g³êbokoœci 602,0 m. Rzeczywisty profil litologiczno-stratygraficzny otworu ilustruje fig. 2 (Habryn i in., 2007a). Za³o enia geologiczne dla otworu Cianowice 2 opracowano na podstawie wyników uzyskanych z otworów wiertniczych: Batowice 2, Cianowice 1, Bêb³o, Jerzmanowice, Wola Kalinowska B-127 (Cebulak, 1958; Roszek, Siedlecki, 1963; Bukowy, 1965; Bukowy, Œlósarz, 1968; Bu³a, 2000). Za³o ono nastêpuj¹cy profil przypuszczalny tego otworu (Bu³a i in., 2005b): 220,0 500,0 sylur górny formacja z apczycy (fm) zlepieñce i piaskowce ró noziarniste z przewarstwieniami mu³owców 500,0 600,0 sylur ludlow formacja z Mrzyg³odu (fm) i³owce i mu³owce z wk³adkami piaskowców Otwór wiertniczy Cianowice 2 wykonano w okresie 29.07 15.12. 2006 r. do planowanej g³êbokoœci 600,0 m. Jego rzeczywisty profil litologiczno-stratygraficzny ilustruje figura 3 (Habryn i in., 2007b). Ró nice miêdzy profilami za³o onymi a rzeczywistymi dotycz¹ przede wszystkim utworów podmezozoicznych, w niejszym zakresie równie utworów jury oraz miocenu. W otworze Trojanowice 2 stwierdzono wiêksze od zak³adanych mi¹ szoœci utworów ilastych miocenu (fig. 2). W obu otworach natrafiono te na ska³y klastyczne jury œrodkowej i?dolnej o znacznej mi¹ szoœci: Trojanowice 2 40,2 m; (fig. 2), Cianowice 2 28,7 m (fig. 3), le ¹ce bezpoœrednio na stropie utworów paleozoicznych lub prekambryjskich, a pod pokryw¹ ska³ wêglanowych jury górnej. W s¹siednich otworach: D¹bie, Trojanowice 1 i Cianowice 1 mi¹ szoœci odcinków profili, zaliczanych do jury œrodkowej, wynosz¹ odpowiednio: 0,8; 4,6 i 5,0 m. W trakcie wiercenia otworu Trojanowice 2 do planowanej g³êbokoœci 600,0 m nie osi¹gniêto ska³ prekambryjskich, a jedynie ska³y dolnokambryjskie. Nie przewidziano obecnoœci dewoñskich ska³ wêglanowych i klastycznych. Natomiast w otworze Cianowice 2 bezpoœrednio pod jur¹ nawiercono ska³y prekambryjskie (ediakar), a nie jak planowano utwory sylurskie. Uwidaczniaj¹ce siê ró nice miêdzy przypuszczalnymi a rzeczywistymi profilami ska³ podmezozoicznych w omawianych otworach nale y wi¹zaæ przede wszystkim ze znacznie bardziej skomplikowan¹ tektonik¹ dysjunktywn¹ i zachodz¹cymi z du o wiêksz¹ intensywnoœci¹ ni zak³adano wczeœniej procesami denudacyjnymi, prowadz¹cymi do ukszta³towania budowy geologicznej podmezozoicznego pod³o a regionu krakowskiego. Obecny stan rozpoznania wiertniczego paleozoicznego i prekambryjskiego pod³o a w tym rejonie jest jednak niewystarczaj¹cy do rozwi¹zania czêœci zagadnieñ sprecyzowanych powy ej w celach jakie przyœwieca³y realizacji wierceñ Trojanowice 2 i Cianowice 2. G³êbokoœæ [m] Stratygrafia i opis osadu 0,0 10,0 czwartorzêd gliny i mu³ki 10,0 220,0 jura wapienie skaliste w sp¹gu z wk³adkami margli Fig. 2. Profil litologiczno-stratygraficzny otworu wiertniczego Trojanowice 2 Lithostratigraphic profile of Trojanowice 2 borehole

Strefa tektoniczna Kraków Lubliniec na odcinku krakowskim w œwietle danych uzyskanych z nowych otworów badawczych... 51

52 Ryszard Habryn i in. Fig. 3. Profil litologiczno-stratygraficzny otworu wiertniczego Cianowice 2 Lithostratigraphic profile of Cianowice 2 borehole

Strefa tektoniczna Kraków Lubliniec na odcinku krakowskim w œwietle danych uzyskanych z nowych otworów badawczych... 53 BUDOWA GEOLOGICZNA OKOLIC KRAKOWA W ŒWIETLE WYNIKÓW BADAÑ OTWORÓW WIERTNICZYCH TROJANOWICE 2 I CIANOWICE 2 Wyniki badañ otworów wiertniczych Trojanowice 2 i Cianowice 2 potwierdzi³y pogl¹d, w myœl którego, na pó³nocnych peryferiach Krakowa bloki górnoœl¹ski i ma³opolski kontaktuj¹ siê ze sob¹ wzd³u uskoku Kraków Lubliniec (Bu³a i in., 1997; aba, 1999; Bu³a, 2000; Bu³a, aba, 2005). Pozwoli³y tak e zweryfikowaæ model budowy geologicznej paleozoiku i prekambru obszaru krakowskiego (fig. 1), którego kartograficzny obraz uwzglêdniaj¹cy wyniki przedmiotowych wierceñ, po raz pierwszy przedstawiono w Atlasie geologiczno-strukturalnym paleozoicznego pod³o a Karpat zewnêtrznych i zapadliska przedkarpackiego (Bu³a, Habryn, 2008) i szeroko opisano w pracy Bu³y i Habryna (2010). Dowodem na to, e otwór Trojanowice 2 (fig. 2, 4) zlokalizowano w krawêdziowej czêœci bloku górnoœl¹skiego w obrêbie zrêbu Rzeszotar (fig. 1), jest obecnoœæ w jego profilu udokumentowanych stratygraficznie (Jachowicz-Zdanowska, 2014) ilasto-mu³owcowych utworów kambru dolnego formacji z Borzêty (fm), charakterystycznych dla po³udniowo-wschodniej czêœci bloku górnoœl¹skiego (Bu³a, 2000; Bu³a, Habryn, 2010). Budowa geologiczna okaza³a siê jednak o wiele bardziej skomplikowana, ni zak³adano w projekcie. Otworem tym natrafiono na dotychczas nieznany w tym rejonie 200-metrowy kompleks dolomitów zaliczonych przez Tomaœ do dewonu œrodkowego (Habryn i in., 2007a) i podœcielaj¹cy go blisko 40-metrowy kompleks klastycznych utworów dewonu dolnego (Filipiak, 2014). Œwiadczy to o tym, e zr¹b Rzeszotar z archaiczno-wczesnoproterozoicznym trzonem krystalicznym i dolnokambryjsk¹ pokryw¹ osadow¹ przykrywa³y osady dewonu dolnego i œrodkowego, które nastêpnie w czêœci centralnej i po³udniowej tego elementu strukturalnego zosta³y œciête erozyjnie. Zachowa³y siê jedynie w czêœci pó³nocnej, w strukturze o typie rowu tektonicznego (fig. 4). Udokumentowany stratygraficznie profil osadów kambru dolnego z otworu Trojanowice 2 pozwala przypuszczaæ, e archaiczno-wczesnoproterozoicze ska³y pó³nocnej czêœci zrêbu Rzeszotar, mo na osi¹gn¹æ w tym rejonie 1000-metrowym otworem wiertniczym. Wyniki badañ otworu Cianowice 2 potwierdzi³y prawid³ow¹, zgodn¹ z projektem, lokalizacjê otworu w krawêdziowej czêœci bloku ma³opolskiego. Nawiercono daj¹ce siê datowaæ metodami palinologicznymi (Jachowicz-Zdanowska, 2014) utwory prekambru ediakaru, najstarsze rozpoznane dotychczas ska³y bloku ma³opolskiego, tworz¹ce jego fundament. Reprezentuj¹ je g³ównie utwory ilaste z niewielkim udzia³em mu³owców i piaskowców, czerwonobr¹zowe i szarozielone, o charakterze fliszowym, s³abo metamorficznie przeobra one (anchimetamorficzne), silnie tektonicznie zdeformowane. S¹ to ska³y o podobnym charakterze litotektonicznym do równowiekowych ska³ rozpoznanych w zachodniej i po³udniowej czêœci bloku ma³opolskiego, w kilkuset otworach pod ró nowiekowymi ska³ami od ordowiku po miocen (Jachowicz i in., 2002; Bu³a, Habryn, 2008; elaÿniewicz i in., 2009; Jachowicz-Zdanowska, 2010, 2011). Otworem tym nie stwierdzono spodziewanego w projekcie kompleksu zlepieñców i piaskowców gruboziarnistych formacji z apczycy (fm), zaliczanych do syluru górnego i rozpoznanych w s¹siednich otworach, m.in.: apczyca 2, Batowice 2, Cianowice 1. Bezpoœrednio pod utworami klastycznymi jury dolnej, otworem Cianowice 2 nawiercono 347 metrowy kompleks ska³ ediakarskich, a zatem osi¹gniêto pod³o e prekambryjskie bloku ma³opolskiego bez paleozoicznej pokrywy. Nale y przypuszczaæ, e wystêpuj¹ce nieco bardziej na wschód i pó³noc utwory górnosylurskie formacji z apczycy (fm) (Bu³a, Habryn, 2008, 2010) zosta³y w s¹siedztwie otworu Cianowice 2 œciête erozyjnie. W œwietle wyników tego wiercenia osadom ilastym z otworów: Jerzmanowice, Bêb³o i DB-4 (fig. 1) zaliczanym dotychczas do sylurskiej formacji z Mrzyg³odu (fm) (Bu³a, 2000), nale y przyporz¹dkowaæ wiek ediakarski (Bu³a, Habryn, 2010). W nawi¹zaniu do powy szego nale y przyj¹æ, e strefa uskokowa Kraków Lubliniec, oddzielaj¹ca blok górnoœl¹ski od ma³opolskiego, w rejonie Krakowa jest usytuowana miêdzy otworami Trojanowice 1 i Trojanowice 2, w których stwierdzono podobne litologicznie utwory kambru dolnego charakterystyczne dla bloku górnoœl¹skiego, a otworami Cianowice 2 oraz Bêb³o i Jerzmanowice nawiercaj¹cymi prekambryjskie (ediakarskie) ska³y klastyczne typowe dla bloku ma³opolskiego (fig. 1 4). Przeprowadzone badania biostratygraficzne utworów jury przynios³y równie nowe fakty, zw³aszcza dotycz¹ce paleogeografii po³udniowego zasiêgu wystêpowania utworów l¹dowych jury dolnej. Rozpoznany wierceniem Cianowice 2 bezpoœrednio nad utworami ediakaru, a pod piaszczysto-wêglanowymi utworami morskimi keloweju, 20-metrowy kompleks szarych i szarozielonych zlepieñców, piaskowców i mu³owców z podrzêdnymi wk³adkami syderytów i wêgli mo e reprezentowaæ: jurê œrodkow¹ baton (Matyja, Zió³kowski, 2014), jurê doln¹ (byæ mo e œrodkow¹ albo zarówno doln¹, jak i œrodkow¹; Pieñkowski, 2014), b¹dÿ mieœciæ siê w przedziale od jury dolnej pliensbachu do jury œrodkowej batonu, co sugeruje Ziaja (Habryn i in., 2007b). Z pewnoœci¹ do jury œrodkowej keloweju mo na zaliczyæ wystêpuj¹ce powy ej morskie utwory klastyczne, piaskowce wapniste z detrytusem muszlowym (Olszewska, 2014, Matyja, Zió³kowski, 2014). Podobne utwory keloweju rozpoznano otworem Trojanowice 2. Uzyskane dane biostratygraficzne na podstawie oznaczeñ makro- (Matyja, Zió³kowski, 2014) i mikroskamienia³oœci (Olszewska, 2014) z utworów wêglanowych jury górnej dobrze przystaj¹ do danych z obszarów przyleg³ych. Jednoczeœnie wskazuj¹ na zró nicowane œrodowiska sedymentacji. Wed³ug Matyi i Zió³kowskiego (2014) górnojurajski profil wiercenia Trojanowice 2 nawi¹zuje wykszta³ceniem facjalnym do zespo³u biohermalnego Ojcowa, a profil wiercenia Cianowice 2 wykazuje podobne nastêpstwo utworów jak w basenie Korzkwi, wyró nionym przez Zió³kowskiego (2007).

54 Ryszard Habryn i in. Fig. 4. Przekrój geologiczny A B Geological cross-section A B

Strefa tektoniczna Kraków Lubliniec na odcinku krakowskim w œwietle danych uzyskanych z nowych otworów badawczych... 55 Erozyjny strop utworów wêglanowych jury górnej z p³atowo zachowanymi utworami kredy górnej o niewielkiej mi¹ szoœci, rozpoznany otworem Trojanowice 2, przykrywaj¹ utwory mioceñskie, które wype³niaj¹ Rów Krzeszowicki. W sp¹gu s¹ to wczesnobadeñskie i³owce warstw skawiñskich, wy ej i³y spiralisowe formacji z Machowa zaliczane do póÿnego badenu (Olszewska, 2014; Garecka, 2014). Wyniki badañ otworu wiertniczego Trojanowice 2 umo - liwiaj¹ tak e zweryfikowanie genezy i wieku Rowu Krzeszowickiego wyró nianego w strukturze utworów kenozoicznych (mioceñskich) i mezozoicznych regionu krakowskiego. Otwór Trojanowice 2 jest usytuowany na przed³u eniu tej subrównole nikowej struktury w kierunku na wschód od Krzeszowic (fig. 1). Pod utworami mioceñskimi i mezozoicznymi nawiercono w nim fragment profilu utworów dewoñskich, pod którymi stwierdzono ska³y kambru dolnego (terenew) formacji z Borzêty (fm) (fig. 2). W zlokalizowanych na pó³noc i po³udnie od tego otworu otwoach wiertniczych Trojanowice 1 i D¹bie, usytuowanych poza obrêbem Rowu Krzeszowickiego, brak jest utworów dewoñskich, a pod jur¹ le ¹ bezpoœrednio dolnokambryjskie (terenew) utwory formacji z Borzêty (fig. 1, 4). Z porównania podmezozoicznych profili otworów Trojanowice 1 i 2 oraz D¹bie i innych otworów odwierconych w rejonie Krakowa mo na wnioskowaæ, e otwór Trojanowice 2 jest po³o ony w rowie tektonicznym, utworzonym w wyniku ruchów waryscyjskich, w którego obrêbie zachowa³y siê utwory dewoñskie (fig. 1, 2, 4). Uskoki ograniczaj¹ce tê strukturê od pó³nocy i po³udnia stanowi¹ jednoczeœnie obramowanie wschodniej czêœci Rowu Krzeszowickiego, kontynuuj¹cego siê w kierunku wschodnim do strefy uskokowej Kraków Lubliniec (fig. 1, 4). Analiza wielkoœci zrzutu mezozoicznych i paleozoicznych formacji skalnych wzd³u uskoku ograniczaj¹cego Rów Krzeszowicki od pó³nocy, a biegn¹cego miêdzy otworami Trojanowice 1 i Trojanowice 2, wskazuje, e wielkoœæ przemieszczenia utworów dolnokambryjskich wynosi co najmniej 300 m w kierunku po³udniowym, a utworów jurajskich oko³o 100 m w tym samym kierunku (fig. 4). Przedstawione powy- ej dane sugeruj¹ karboñskie lub wczesnopermskie (Nawrocki i in., 2008) za³o enia tektoniczne Rowu Krzeszowickiego i alpejsk¹ reaktywacjê ograniczaj¹cych go uskoków. Przeprowadzona w wymienionych otworach analiza strukturalna utworów prekambryjskich, paleozoicznych i mezozoicznych wystêpuj¹cych w krawêdziowych czêœciach bloków górnoœl¹skiego i ma³opolskiego pozwoli³a na poznanie ich ewolucji tektonicznej ( aba, Sikora, 2007a, b). Stwierdzono, e w wystêpuj¹cych w profilu otworu Trojanowice 2 utworach kambru, dewonu oraz jury zaznaczy³y siê kolejno przejawy deformacji zachodz¹cych w re imie: nasuwczym, normalnym i przesuwczym, a utwory dolnokambryjskie wystêpuj¹ w skrzydle szerokopromiennego fa³du ze zginania. Nie stwierdzono niezgodnoœci k¹towej miêdzy utworami kambru i dewonu dolnego, a tak e miêdzy utworami dewonu œrodkowego i jury œrodkowej. aba i Sikora (2007a, b) zauwa yli, e w stropie kompleksu dolnokambryjskiego i w utworach dolnodewoñskich zaznaczy³y siê wyj¹tkowo liczne przejawy ruchów nasuwczych, którym przypisano wiek waryscyjski. Rozpoznane przejawy deformacji nasuwczych w utworach górnojurajskich œwiadcz¹, e ruchy te zachodzi³y równie po jurze lub nawet po kredzie. Analiza strukturalna utworów ediakaru rozpoznanych w otworze Cianowice 2 ( aba, Sikora, 2007a, b) pozwoli³a wydzieliæ kilkanaœcie epizodów deformacji stanowi¹cych geometryczno-wiekow¹ sekwencjê ró nej rangi wydarzeñ geologicznych. W badanym otworze wydzielono 12 kolejno tworz¹cych siê generacji struktur planarnych S (powierzchnie warstwowania, z³upkowanie, kliwa, spêkania, mezouskoki), 7 generacji brekcji tektonicznych, 4 generacje y³ek mineralnych (przewa nie reprezentowanych przez wêglany, a tak e chloryt, baryt oraz minera³y kruszcowe i ilaste) i 6 generacji fa³dów (makrofa³dy oraz mezofa³dy tworz¹ce siê najczêœciej w wyniku aktywnoœci uskoków). Utwory ediakaru zosta³y kilkakrotnie objête przemieszczeniami przesuwczymi. Œlady starszych ruchów lewoprzesuwczych, które zachodzi³y co najmniej dwukrotnie, zaznaczy³y siê w analizowanych ska³ach znacznie lepiej, ni m³odszych przemieszczeñ prawoprzesuwczych. Pierwsze i zasadnicze fa³dowanie serii ediakarskiej nast¹pi³o prawdopodobnie na prze³omie ediakaru i kambru, nastêpne mia³y miejsce w paleozoiku, najprawdopodobniej w póÿnym sylurze oraz w póÿnym karbonie. Badania mineralogiczno-geochemiczne próbek skalnych z otworów Trojanowice 2 i Cianowice 2 nie wykaza³y koncentracji metali o charakterze z³o owym. Nie ujawni³y równie istotnych anomalii geochemicznych, a zawartoœci poszczególnych metali zazwyczaj nie odbiegaj¹ od wartoœci przyjmowanych dla t³a geochemicznego. W otworze Trojanowice 2 stwierdzono ubogi zespó³ minera³ów kruszcowych: piryt, markasyt, chalkopiryt, goethyt, limonit, tlenki tytanu, tytanit, z czego dominuj¹cymi s¹ piryt i markasyt (Markowiak, 2014). Œladow¹ mineralizacjê chalkopirytem napotkano jedynie w ska³ach kambru dolnego. W ska³ach ediakarskich rozpoznanych otworem Cianowice 2 okruszcowanie ma równie charakter œladowy (Markowiak, 2012). Wystêpuje tu jednak doœæ bogaty, niskotemperaturowy zespó³ mineralny: chalkopiryt, piryt, bornit, galena, minera³y szeregu tennanty tetraedyt, kowelin, chalkozyn, markasyt, sfaleryt i anglezyt. Œwiadczyæ to mo e o tym, e utwory te znalaz³y siê w peryferyjnej strefie oddzia³ywañ hydrotermalnych zwi¹zanych z magmatyzmem waryscyjskim strefy uskokowej Kraków Lubliniec, w s¹siedztwie uskoku Krzeszowice Charsznica (fig. 4). Badania petrofizyczne przeprowadzone na 120 próbkach ska³ pobranych tak, aby reprezentowa³y wszystkie typy litologiczne w obrêbie udokumentowanych stratygraficznie jednostek litostratygraficznych, ujawni³y nieco wy sze od spodziewanych wartoœci gêstoœci utworów kambru i ni sze utworów ediakaru. Przeprowadzony dwuwymiarowy model gêstoœciowy wzd³u przekroju wyznaczonego otworami Trojanowice 2 i Cianowice 2 (Rosowiecka, 2014) potwierdzi³ sporz¹dzon¹ interpretacjê geologiczn¹ (fig. 4). Odwiert Trojanowice 2 przyniós³ tak e wymierne korzyœci ekonomiczne. Wierceniem tym natrafiono na nieznany

56 Ryszard Habryn i in. dot¹d w pó³nocnej czêœci Krakowa, wydajny dewoñski poziom wodonoœny o naporowym zwierciadle wody i samowyp³ywie rzêdu kilkudziesiêciu m 3 /h. Po stwierdzeniu wód podziemnych dobrej jakoœci otwór ten zaadoptowano na studniê, oznaczono symbolem S-3 i w³¹czono w system wodoci¹gowy gminy Zielonki (Chmura i in., 2009). PODSUMOWANIE Wyniki wykonanych w 2007 roku otworów Trojanowice 2 (g³êb. 602 m) i Cianowice 2 (g³êb. 600 m), zlokalizowanych po pó³nocnej stronie Krakowa w miejscowoœciach Zielonki oraz Grêbynice, potwierdzi³y kontakt bloków górnoœl¹skiego i ma³opolskiego na tym obszarze. Pozwoli³y wyznaczyæ przebieg strefy uskokowej Kraków Lubliniec stanowi¹cej granicê miedzy tymi jednostkami tektonicznymi ró ni¹cymi siê budow¹ prekambryjskiego fundamentu i cechami rozwoju paleogeograficzno-facjalnego paleozoicznych pokryw osadowych. Otworem Trojanowice 2 osi¹gniêto pod utworami dewonnu dolnego (g³êb. 557,5 602,0 m) fragment profilu osadów dolnokambryjskich formacji z Borzêty (fm), których zasiêg wystêpowania ogranicza siê wy³¹cznie do po³udniowo-wschodniej czêœci bloku górnoœl¹skiego; natomiast w otworze Cianowice 2 nawiercono pod utworami jury (g³êb. 265,3 600,0 m) silikoklastyki ediakaru o charakterze fliszowym i podobnych cechach litologicznych i tektonicznych do równowiekowych ska³ rozpoznanych w zachodniej i po³udniowej czêœci bloku ma³opolskiego, w kilkuset otworach pod ró nowiekowymi utworami od ordowiku po miocen. Na podstawie danych z wiercenia Trojanowice 2 oraz uwzglêdniaj¹c otwory archiwalne Trojanowice 1 i D¹bie, wykazano, e uwidaczniaj¹cy siê w strukturze utworów kenozoicznych (mioceñskich) i mezozoicznych w rejonie Krakowa Rów Krzeszowicki ma waryscyjskie za³o enia tektoniczne, a ograniczaj¹ce go uskoki zosta³y czêœciowo reaktywowane w trakcie ruchów alpejskich. Stratygraficzne udokumentowanie ediakarskiego wieku ska³ podjurajskich w otworze Cianowice 2 (Jachowicz-Zdanowska, 2014) pozwoli³o na przyporz¹dkowanie wieku prekambryjskiego podobnym litologicznie utworom rozpoznanym w pobliskich otworach bloku ma³opolskiego: Jerzmanowice, Bêb³o i DB-4, dotychczas zaliczanym do sylurskiej formacji z Mrzyg³odu (fm). Analiza strukturalna utworów mezozoicznych, paleozoicznych i prekambryjskich rozpoznanych w omawianych otworach wykaza³a skomplikowane, wieloetapowe przejawy deformacji. Wydzielono szereg epizodów deformacji stanowi¹cych geometryczno-wiekow¹ sekwencjê ró nej rangi wydarzeñ geologicznych od najstarszych z prze³omu ediakar kambr po najm³odsze górnokredowe ( aba, Sikora, 2007a, b). Badania mineralogiczno-geochemiczne próbek skalnych z otworów Trojanowice 2 i Cianowice 2 nie wykaza³y koncentracji metali o charakterze z³o owym, ani te istotnych anomalii geochemicznych. W utworach ediakaru w otworze Cianowice 2 natrafiono jednak na bogaty zespó³ niskotemperaturowych minera³ów kruszcowych, który œwiadczy o pobliskiej obecnoœci ska³ magmowych (Markowiak, 2012). Wyniki badañ omówionych otworów wiertniczych pozwoli³y zweryfikowaæ model budowy geologicznej paleozoiku i prekambru okolic Krakowa, a wykonany przekrój geologiczny obrazuje jego najwa niejsze cechy. Przeprowadzony dwuwymiarowy model gêstoœciowy, wzd³u profilu przechodz¹cego przez otwory Trojanowice 2 i Cianowice 2 (Rosowiecka, 2014), potwierdzi³ wiarygodnoœæ przedstawionej w artykule interpretacji budowy geologicznej. LITERATURA BUKOWY S., 1960 Nowe dane o karbonie górnym ko³o Krakowa. Prz. Geol., Zesz. 10: 557 558. BUKOWY S., 1964 Nowe pogl¹dy na budowê pó³nocno-wschodniego obrze enia Górnoœl¹skiego Zag³êbia Wêglowego. Biul. Inst. Geol., 184: 5 34. BUKOWY S., 1965 Badanie pod³o a jury na pó³nocnym i wschodnim obrze eniu GZW. Wyniki wierceñ Jerzmanowice, Cianowice, Krasieniec. Narod. Arch. Geol. PIG-PIB, Warszawa. BUKOWY S., 1972 Budowa pod³o a karbonu Górnoœl¹skiego Zag³êbia Wêglowego. Pr. Inst. Geol., 61: 23 50. BUKOWY S., 1984 Struktury waryscyjskie regionu œl¹sko-krakowskiego. Pr. Nauk. UŒl. Geologia, 692: 1 75. BUKOWY S., ŒLÓSARZ J., 1968 Wyniki wiercenia Bêb³o. Biul. Inst. Geol., 212: 7 34. BU A Z., 1994 Problemy stratygrafii i wykszta³cenia osadów starszego paleozoiku pó³nocno-wschodniego obrze enia GZW. Przew. 65 Zjazdu PTG, Sosnowiec. Pr. Nauk. UŒl., 1431: 31 57. BU A Z., 2000 Dolny paleozoik Górnego Œl¹ska i Zachodniej Ma³opolski. Pr. Pañstw. Inst. Geol., 171: 1 63. BU A Z., HABRYN R., 2010 Budowa geologiczna prekambru i paleozoiku regionu krakowskiego. Prekambr i paleozoik regionu krakowskiego. Mat. konf. Konferencja naukowa Kraków, 19 listopada 2010: 7 39. Pañstw. Inst. Geol. Pañstw. Inst. Bad., Warszawa. BU A Z., HABRYN R. (red.), 2008 Atlas geologiczno-strukturalny paleozoicznego pod³o a Karpat zewnêtrznych i zapadliska przedkarpackiego. Pañstw. Inst. Geol., Warszawa.

Strefa tektoniczna Kraków Lubliniec na odcinku krakowskim w œwietle danych uzyskanych z nowych otworów badawczych... 57 BU A Z., HABRYN R., CHMURA A., 2005a Projekt prac geologicznych na wykonanie otworu badawczego Trojanowice 2. Narod. Arch. Geol. PIG-PIB, Warszawa. BU A Z., HABRYN R., CHMURA A., 2005b Projekt prac geologicznych na wykonanie otworu badawczego Cianowice-2. Narod. Arch. Geol. PIG-PIB, Warszawa. BU A Z., HABRYN Z., KARWASIECKA M., KRÓLIKOWSKI CZ., MARKIEWICZ J., MARKOWIAK M., NOWAK I., PE- TECKI Z., ELA NIEWICZ A., Ó TOWSKI Z., 2004 Paleozoiczna akrecja Polski, zad. 2: Geofizyczno-geologiczny obraz strefy kontaktowej Kraków Lubliniec. Narod. Arch. Geol. PIG-PIB, Warszawa. BU A Z., HABRYN R., KRIEGER W., KUREK S., MARKO- WIAK M., PREIDL M., WO NIAK P., 1996 Podsumowanie badañ geologicznych wykonanych na NE obrze eniu Górnoœl¹skiego Zag³êbia Wêglowego. Narod. Arch. Geol. PIG-PIB, Warszawa. BU A Z. (red.), HABRYN R., KRIEGER W., KUREK S., MAR- KOWIAK M., WO NIAK P., 2002 Atlas geologiczny paleozoiku bez permu w strefie kontaktu bloków górnoœl¹skiego i ma³opolskiego. Pañstw. Inst. Geol., Warszawa. BU A Z., JACHOWICZ M., 1996 The Lower Paleozoic sediments in the Upper Silesian Block. Geol. Quart., Zesz. 40: 299 336. BU A Z., JACHOWICZ M., ABA J., 1997 Principal characteristics of the Upper Silesian Block and Ma³opolska Block border zone (southern Poland). Geol. Mag., 133: 669 677. BU A Z., KOTAS A. (red.), 1994 Atlas geologiczny Górnoœl¹skiego Zag³êbia Wêglowego Cz. III Mapy geologiczno-strukturalne, 1:100 000. Pañstw. Inst. Geol., Warszawa. BU A Z., ABA J., 2005 Pozycja tektoniczna Górnoœl¹skiego Zag³êbia Wêglowego na tle prekambryjskiego i dolnopaleozoicznego pod³o a. W: Przew. 76 Zjazdu Pol. Tow. Geol. Rudy k/rybnika: 14 42. Warszawa. BU A Z., ABA J., 2008 Struktura prekambryjskiego pod³o a wschodniej czêœci bloku górnoœl¹skiego (Brunovistulicum). Prz. Geol., 56, 6: 473 480. BU A Z., ABA J., HABRYN R., 2008 Regionalizacja tektoniczna Polski Polska po³udniowa (blok górnoœl¹ski i blok ma³opolski). Prz. Geol., 56, 10: 912 919. BURTAN J., SOKO OWSKI S., LISZKOWA J., SZOTOWA W., SZCZUROWSKA J., 1974 Problem Karpat fliszowych i g³êbokiego pod³o a w oknie tektonicznym Wiœniowej. Biul. Inst. Geol., 273, 18: 97 179. CEBULAK S., 1958 Zlepieñce paleozoiczne w Batowicach ko³o Krakowa. Prz. Geol., 6, 8/9: 395 396. CHMURA A., CZOP M., HABRYN R., MOTYKA J., 2009 Wstêpna ocena mo liwoœci pozyskiwania wód pitnych z wapieni dewoñskich w rejonie Zielonek ko³o Krakowa. Biul. Pañstw. Inst. Geol., 436: 41 46. CIEŒLA A., WYBRANIEC S., PETECKI Z., 1993 Mapa magnetyczna Polski w skali 1:200 000 z komputerowym bankiem danych, ark.: Kraków, Tarnów, Mielec, Rzeszów, Tomaszów Lub., Cieszyn, Bielsko-Bia³a, Nowy S¹cz, Jas³o, Przemyœl, Drohobycz, Tatry Zach., Tatry Wysokie, upków. Narod. Arch. Geol. PIG-PIB, Warszawa. DUDEK A., 1980 The crystalline basement block of the Outer Carpathians in Moravia: Bruno-Vistulicum. Rozpr. CS. Akad. Ved. 90,8. EKIERT F., 1971 Budowa geologiczna podpermskiego pod³o a pó³nocno-wschodniego obrze enia Górnoœl¹skiego Zag³êbia Wêglowego. Pr. Inst. Geol., 66: 5 77. FILIPIAK P., 2014 Palinologia dolnodewoñskich i œrodkowodewoñskich osadów klastycznych z otworu wiertniczego Trojanowice 2. Biul. Pañstw. Inst. Geol., 459: 7 32. GARECKA M., 2014 Biostratygrafia utworów miocenu œrodkowego w otworze badawczym Trojanowice 2 na podstawie nanoplanktonu wapiennego. Biul. Pañstw. Inst. Geol. 459: 33 44. HABRYN R., BU A Z., CHMURA A., FILIPIAK P., GARECKA M., INDYK A., JACHOWICZ M., MARKOWIAK M., MA- TYJA B.A., NOWAK J., OLSZEWSKA B., PACZEŒNA J., POLECHOÑSKA O., SIKORA R., STADMULLER M., TOMAŒ A., TRUSZEL M., WO NIAK P., ZIÓ KOWSKI P., ABA J., 2007a Dokumentacja geologiczna otworu badawczego Trojanowice 2 Zintegrowany program p³ytkich wierceñ badawczych dla rozwi¹zania istotnych problemów budowy geologicznej Polski. Problem 10. Geologiczno-strukturalne rozpoznanie strefy roz³amu Kraków Lubliniec na odcinku krakowskim. Narod. Arch. Geol. PIG-PIB, Warszawa. HABRYN R., BU A Z., CHMURA A., INDYK A., JACHOWICZ M., MARKOWIAK M., MATYJA B. A., NOWAK J., OLSZEWSKA B., PIEÑKOWSKI G., POLECHOÑSKA O., SIKORA R., STADMULLER M., TRUSZEL M., ZIAJA J., ZIÓ KOWSKI P., ABA J., 2007b Dokumentacja geologiczna otworu badawczego Cianowice 2 Zintegrowany program p³ytkich wierceñ badawczych dla rozwi¹zania istotnych problemów budowy geologicznej Polski. Problem 10. Geologiczno-strukturalne rozpoznanie strefy roz³amu Kraków Lubliniec na odcinku krakowskim. Narod. Arch. Geol. PIG-PIB, Warszawa. HABRYN R., MARKOWIAK M., 1997 Komputerowa baza danych otworów wiertniczych z NE obrze enia Górnoœl¹skiego Zag³êbia Wêglowego w zakresie lokalizacji, stratygrafii, litologii, geochemii i metalogenii. Narod. Arch. Geol. PIG-PIB, Warszawa. HARAÑCZYK C., 1982a Krakowidy jako górotwór kaledoñski. Prz. Geol., 30, 11: 575 581. HARAÑCZYK C., 1982b Nowe dane do poznania kaledoñskiego górotworu Krakowidów. Przew. 54 Zjazdu Pol. Tow. Geol. w Sosnowcu: 90 102. Wyd. Geol., Warszawa. HEFLIK W., KONIOR K., 1974 Obecny stan rozpoznania pod³o a krystalicznego w obszarze Cieszyn Rzeszotary. Biul. Inst. Geol., 273: 195 228. JACHOWICZ M., 1994 O wystêpowaniu mikroskamienia³oœci grupy Acritarcha w utworach starszego paleozoiku pó³nocno-wschodniego obrze enia GZW. Prz. Geol., Zesz. 42: 631 637. JACHOWICZ-ZDANOWSKA M., 2010 Palinologia kambru dolnego bloku górnoœl¹skiego i prekambru bloku ma³opolskiego w regionie krakowskim. W: Mat. konf. Konferencja naukowa Kraków, 19 listopada 2010: 67 91. Pañstw. Inst. Geol. Pañstw. Inst. Bad., Warszawa. JACHOWICZ-ZDANOWSKA M., 2011 Organic microfossil assemblages from the late Ediacaran rocks of the Ma³opolska Block, southeastern Poland. Geol. Quart., 55, 2: 85 94. JACHOWICZ-ZDANOWSKA M., 2014 Mikroskamienia³oœci organiczne terenewu (kambr dolny) i póÿnego ediakaru (neoproterozoik) okolic Krakowa. Biul. Pañstw. Inst. Geol., 459: 61 82. JACHOWICZ M., ELA NIEWICZ A., BU A Z., BOBIÑSKI W., HABRYN R., MARKOWIAK M., ABA J., 2002 Geneza i pozycja stratygraficzna podkambryjskich i podordowickich anchimetamorficznych ska³ w po³udniowej Polsce przedpole orogenu neoproterozoicznego? Narod. Arch. Geol. PIG-PIB, Warszawa.

58 Ryszard Habryn i in. JURECZKA J., DOPITA M., GA KA M., KRIEGER W., KWAR- CIÑSKI J., MARTINIEC P., 2005 Atlas geologiczno-z³o owy polskiej i czeskiej czêœci Górnoœl¹skiego Zag³êbia Wêglowego, 1:200 000. Pañstw. Inst. Geol., Min. Œrod., Warszawa. KOTAS A., 1972 Wa niejsze cechy budowy geologicznej Górnoœl¹skiego Zag³êbia Wêglowego na tle pozycji tektonicznej i budowy g³êbokiego pod³o a utworów produktywnych. W: Problemy geodynamiki i t¹pañ: 5 55. Komitet Górnictwa PAN, Kraków. KOTAS A., 1982 Zarys budowy geologicznej Górnoœl¹skiego Zag³êbia Wêglowego. W: Przew. 54 Zjazdu Pol. Tow. Geol. Sosnowiec: 45 72. Wyd. Geol., Warszawa. KOTAS A. (red.), 1983 Atlas geologiczny Górnoœl¹skiego Zag³êbia Wêglowego. Cz. II. Mapy jakoœci wêgla 1:100 000. Inst. Geol., Warszawa. KOTAS A., 1985 Structural evolution of the Upper Silesian Coal Basin (Poland). W: 10 Kongr. Int. Strat. Geol. Carb., Madrid 1983, Compt. Rend., 3: 459 469. KOWALCZEWSKI Z., 1990 Grubookruchowe ska³y kambru na œrodkowym po³udniu Polski (litostratygrafia, tektonika, paleogeografia). Pr. Pañstw. Inst. Geol., 131. KRÓLIKOWSKI C., PETECKI Z., 1995 Atlas grawimetryczny Polski. Pañstw. Inst. Geol., Warszawa. MALINOWSKI M., ELA NIEWICZ A., GRAD M., GUTERCH A.I JANIK T., 2005 Seismic and geological structure of the crust in the transition from Baltica to Paleozoic Europe in SE Poland CELEBRATION 2000 experiment, profile CEL 02. Tectonophysics, 401: 55 77. MARKOWIAK M., 2012 Przejawy mineralizacji kruszcowej w utworach ediakaru nawierconych w otworze Cianowice 2. Biul. Inst. Geol., 448: 345 358. MARKOWIAK M., 2014 Przejawy mineralizacji kruszcowej w ska³ach nawierconych otworami Trojanowice 2 i Cianowice 2. Biul. Pañstw. Inst. Geol., 459: 83 92.. MATYJA B.A., ZIÓ KOWSKI P., 2014 Stratygrafia i zró nicowanie facjalne jury górnej na przyk³adzie profili otworów wiertniczych Cianowice 2 i Trojanowice 2 (pogranicze Wy yny Olkuskiej i Rowu Krzeszowickiego). Biul. Pañstw. Inst. Geol., 459: 93 108. NAWROCKI J., FANNING M., LEWANDOWSKA A., POLE- CHOÑSKA O., WERNER T., 2008 Palaeomagnetism and the age of the Cracow volcanic rocks (S Poland). Geophysical Journal International, 174: 475 488. NAWROCKI J., KRZEMIÑSKI L., PAÑCZYK M., 2010 40 Ar- 39 Ar ages of selected rocks and minerals from the Kraków Lubliniec Fault Zone, and their relation to the Paleozoic structural evolution of the Ma³opolska and Brunovistulian Terranes (S Poland). Geol. Quart., 54: 289 300. NAWROCKI J., POLECHOÑSKA O., LEWANDOWSKA A., WERNER T., 2005 On the paleomagnetic age of the Zalas laccolith (southern Poland). Acta Geol. Pol., 55: 229 236. NEHRING-LEFELD M., MODLIÑSKI Z., SIEWNIAK-MADEJ A., 1992 Biostratigraphy of the Old Paleozoic carbonates in the Zawiercie area (NE margin of the Upper Silesian Coal Basin). Geol. Quart., 36, 2: 171 198. NEHRING-LEFELD M., SZYMAÑSKI B., 1998 Ordovician stratigraphy in the arki Mys³ów area (NE margin of the Upper Silesian Coal Basin). Geol. Quart., 42, 1: 29 40. OLSZEWSKA B., 2014 Wyniki badañ mikropaleontologicznych utworów jury górnej, kredy górnej i miocenu w otworach wiertniczych Trojanowice 2 i Cianowice 2 (po³udniowo-wschodnia czêœæ Wy yny Krakowsko-Czêstochowskiej). Biul. Pañstw. Inst. Geol., 459: 109 132. PIEÑKOWSKI G., 2014 Profil sedymentologiczny przedkelowejskich (jurajskich) utworów silikoklastycznych w otworze badawczym Cianowice 2 (okolice Krakowa). Biul. Pañstw. Inst. Geol., 459: 147 156. ROSOWIECKA O., 2014 Model strefy uskokowej Kraków Lubliniec w œwietle wyników analizy pól potencjalnych. Biul. Pañstw. Inst. Geol., 459: 157 166. ROSZEK H., SIEDLECKI S., 1963 On the presumably late Silurian and early Devonian sediments in the environs of Cracow. Bull. Acad. Pol Sc. Ser. Sc. Geol. Geogr., 11, 1: 15 22. RÓ YCKI S.Z., 1953 Górny dogger i dolny malm Jury Krakowsko-Czêstochowskiej. Pr. Inst. Geol., 17. RUTKOWSKI F., 1930 Ogólne wyniki g³êbokiego wiercenia w D¹biu pod Krakowem. Posiedz. Nauk. Pañstw. Inst. Geol., 27: 38 39. SIEWNIAK-MADEJ A., 1994 Przegl¹d badañ konodontowych osadów paleozoiku NE obrze enia Górnoœl¹skiego Zag³êbia Wêglowego. Prz. Geol., 42, 8: 649 652. SZYMAÑSKI B., TELLER L., 1998 The Silurian stratigraphy of the Zawiercie arki area (NE margin of the Upper Silesian Coal Basin). Geol. Quart., 42, 2: 183 200. ŒL CZKA A., 1976 Nowe dane o budowie pod³o a Karpat na po³udnie od Wadowic. Rocz. Pol. Tow. Geol., 46, 3: 337 350. ZIÓ KOWSKI P., 2007 Stratygrafia i zró nicowanie facjalne górnej jury wschodniej czêœci Wy yny Krakowskiej. Tomy Jurajskie, 4: 9 22. ZNOSKO J., 1963 Problemy tektoniczne obszaru pozakarpackiej Polski. Pr. Inst. Geol. 30: 71 105. ZNOSKO J., 1983 Tektonika œrodkowo-po³udniowej Polski pozakarpackiej. Kwart. Geol., 27, 3: 457 470. ABA J., 1994 Mezoskopowe struktury kwiatowe w dolnopaleozoicznych utworach NE obrze enia GZW rezultat transpresyjnego œcinania w strefie dyslokacyjnej Kraków Myszków (Hamburg Kraków). Prz. Geol., 42, 8: 643 648. ABA J., 1995 Uskoki przesuwcze strefy krawêdziowej bloków górnoœl¹skiego i ma³opolskiego. Prz. Geol. 43, 10: 838 842. ABA J., 1996a G³ówne etapy ewolucji strukturalnej utworów paleozoicznych w brze nej czêœci bloku ma³opolskiego (NE obrze enia GZW). W: Mat. Konf. Nauk. Pol. Tow. Geol. UŒl. 8 9.XI.1996. Katowice Sosnowiec: 43 55. ABA J., 1996b Uskoki przesuwcze strefy krawêdziowej bloków górnoœl¹skiego i ma³opolskiego. Prz. Geol. 43, 10: 838 842. ABA J., 1996b PóŸnokarboñska aktywnoœæ przesuwcza strefy granicznej bloków górnoœl¹skiego i ma³opolskiego. Prz. Geol. 44, 2: 173 180. ABA J., 1999 Ewolucja strukturalna utworów dolnopaleozoicznych w strefie granicznej bloków górnoœl¹skiego i ma³opolskiego. Pr. Pañstw. Inst. Geol., 166: 1 162. ABA J., SIKORA R., 2007 Analiza strukturalna. W: Dokumentacja geologiczna otworu badawczego Trojanowice 2. Habryn i in.: 135 180 Narod. Arch. Geol. PIG-PIB, Warszawa. ABA J., SIKORA R., 2007 Analiza strukturalna. W: Dokumentacja geologiczna otworu badawczego Cianowice 2. Habryn i in.: 89 132 Narod. Arch. Geol. PIG-PIB, Warszawa. ELA NIEWICZ A., BU A Z., FANNING M., SEGHEDI A., ABA J., 2009 More evidence on Neoproterozoic terranes in southern Poland and southeastern Romania. Geol. Quart., 5, 1: 93 124.