ASTROBIOLOGIA. Wykład 3

Podobne dokumenty
Planety w układach podwójnych i wielokrotnych. Krzysztof Hełminiak

Układ Słoneczny. Powstanie Układu Słonecznego. Dysk protoplanetarny

Budowa Galaktyki. Materia rozproszona Rozkład przestrzenny materii Krzywa rotacji i ramiona spiralne

Synteza jądrowa (fuzja) FIZYKA 3 MICHAŁ MARZANTOWICZ

Fizyka i Chemia Ziemi

Grawitacja - powtórka

Sztuczny satelita Ziemi. Ruch w polu grawitacyjnym

1. Obserwacje nieba 2. Gwiazdozbiór na północnej strefie niebieskiej 3. Gwiazdozbiór na południowej strefie niebieskiej 4. Ruch gwiazd 5.

Powstanie i ewolucja Układu Słonecznego I

Ruchy planet. Wykład 29 listopada 2005 roku

Ewolucja Wszechświata Wykład 14

Powstanie i ewolucja Układu Słonecznego II

14 POLE GRAWITACYJNE. Włodzimierz Wolczyński. Wzór Newtona. G- stała grawitacji 6, Natężenie pola grawitacyjnego.

Sprawdzian 2. Fizyka Świat fizyki. Astronomia. Sprawdziany podsumowujące. sin = 0,0166 cos = 0,9999 tg = 0,01659 ctg = 60,3058

ETAP II. Astronomia to nauka. pochodzeniem i ewolucją. planet i gwiazd. na wydarzenia na Ziemi.

Egzamin maturalny z fizyki i astronomii 5 Poziom podstawowy

Galaktyka. Rysunek: Pas Drogi Mlecznej

Astronomia. Znając przyspieszenie grawitacyjne planety (ciała), obliczyć możemy ciężar ciała drugiego.

To ciała niebieskie o średnicach większych niż 1000 km, obiegające gwiazdę i nie mające własnych źródeł energii promienistej, widoczne dzięki

Od Wielkiego Wybuchu do Gór Izerskich. Tomasz Mrozek Instytut Astronomiczny UWr Zakład Fizyki Słońca CBK PAN

Nasza Galaktyka

Ciała drobne w Układzie Słonecznym

ASTROBIOLOGIA. Wykład 4

Rotacja. W układzie związanym z planetą: siła odśrodkowa i siła Coroilisa. Potencjał efektywny w najprostszym przypadku (przybliżenie Roche a):

Teoria Wielkiego Wybuchu FIZYKA 3 MICHAŁ MARZANTOWICZ

Liceum dla Dorosłych semestr 1 FIZYKA MAŁGORZATA OLĘDZKA

FIZYKA III MEL Fizyka jądrowa i cząstek elementarnych

Prezentacja. Układ Słoneczny

Plan wykładu. Mechanika układów planetarnych (Ukł. Słonecznego)

Plan wykładu. Mechanika Układu Słonecznego

Układ słoneczny, jego planety, księżyce i planetoidy

Układ słoneczny. Rozpocznij

W poszukiwaniu nowej Ziemi. Andrzej Udalski Obserwatorium Astronomiczne Uniwersytetu Warszawskiego

Układ Słoneczny Układ Słoneczny

Diagram Hertzsprunga Russela. Barwa gwiazdy a jasność bezwzględna

Fizyka układów planetarnych. Merkury. Wykład 5

Pola Magnetyczne w Układzie Słonecznym

PROSZĘ UWAŻNIE SŁUCHAĆ NA KOŃCU PREZENTACJI BĘDZIE TEST SPRAWDZAJĄCY

W poszukiwaniu życia pozaziemskiego

Wszechświat w mojej kieszeni. Wszechświat mgławic. Grażyna Stasińska. Nr. 1. Obserwatorium paryskie ES 001

Wykład 5 - całki ruchu zagadnienia n ciał i perturbacje ruchu keplerowskiego

Układ Słoneczny układ planetarny składający się ze Słońca i powiązanych z nim grawitacyjnie ciał niebieskich. Ciała te, to osiem planet, 166 znanych

Pozorne orbity planet Z notatek prof. Antoniego Opolskiego. Tomasz Mrozek Instytut Astronomiczny UWr Zakład Fizyki Słońca CBK PAN

Plan wykładu. Mechanika układów planetarnych (Ukł. Słonecznego)

Astronomia galaktyczna

pobrano z serwisu Fizyka Dla Każdego zadania fizyka, wzory fizyka, matura fizyka

Wykład 9 - Ewolucja przed ciągiem głównym. Ciąg główny wieku zerowego (ZAMS)

Budowa i ewolucja gwiazd I. Skale czasowe Równania budowy wewnętrznej Modele Diagram H-R Ewolucja gwiazd

Ewolucja w układach podwójnych

Badania bezpośrednie (np.: sondy kosmiczne, meteoryty itp.) Obserwacje form krajobrazu (budowa i ilość kraterów, wylewy magmy itp.

Wykres Herzsprunga-Russela (H-R) Reakcje termojądrowe - B.Kamys 1

Uogólniony model układu planetarnego

Konkurs Astronomiczny Astrolabium V Edycja 29 kwietnia 2019 roku Klasy IV VI Szkoły Podstawowej Odpowiedzi

Tworzenie protonów neutronów oraz jąder atomowych

Granice Układu Słonecznego. Marek Stęślicki IA UWr

Układ Słoneczny Pytania:

Konkurs Astronomiczny Astrolabium IV Edycja 26 kwietnia 2017 roku Klasy I III Gimnazjum Test Konkursowy

Sprawdzian Na rysunku przedstawiono siłę, którą kula o masie m przyciąga kulę o masie 2m.

GRAWITACJA MODUŁ 6 SCENARIUSZ TEMATYCZNY LEKCJA NR 2 FIZYKA ZAKRES ROZSZERZONY WIRTUALNE LABORATORIA FIZYCZNE NOWOCZESNĄ METODĄ NAUCZANIA.

Cząstki elementarne z głębin kosmosu

PodziaŁ planet: Zewnętrzne: Wewnętrzne: Merkury. Jowisz. Wenus. Saturn. Ziemia. Uran. Mars. Neptun

Satelity Ziemi. Ruch w polu grawitacyjnym. dr inż. Stefan Jankowski

Sens życia według gwiazd. dr Tomasz Mrozek Instytut Astronomiczny Uniwersytet Wrocławski

Analiza spektralna widma gwiezdnego

Ewolucja Wszechświata Wykład 8

Galaktyki aktywne II. Przesłanki istnienia,,centralnego silnika'' Dyski akrecyjne Czarne dziury

Wszechświat w mojej kieszeni. Układ Słoneczny. Gloria Delgado Inglada. 4 No. 4. Instytut Astronomii UNAM, Meksyk

CD-ROM pt.: Ziemia we Wszechœwiecie spis treœci

GWIAZDY SUPERNOWEJ. WSZYSTKO WE WSZECHŚWIECIE WIECIE PODLEGA ZMIANOM GWIAZDY RÓWNIER. WNIEś. PRZECHODZĄ ONE : FAZĘ NARODZIN, WIEK DOJRZAŁY,

OPIS MODUŁ KSZTAŁCENIA (SYLABUS)

Teoria ruchu Księżyca

OPIS MODUŁ KSZTAŁCENIA (SYLABUS)

Prawo powszechnego ciążenia, siła grawitacyjna, pole grawitacyjna

Budowa i ewolucja gwiazd I. Skale czasowe Równania budowy wewnętrznej Modele Diagram H-R Ewolucja gwiazd

Wszechświat w mojej kieszeni. Układ Słoneczny. Gloria Delgado Inglada. 4 No. 4. Instytut Astronomii UNAM, Meksyk

Ewolucja galaktyk. Agnieszka Pollo Instytut Problemów Jądrowych Warszawa Obserwatorium Astronomiczne UJ Kraków

SPRAWDZIAN NR Merkury krąży wokół Słońca po orbicie, którą możemy uznać za kołową.

SPIS TREŚCI ««*» ( # * *»»

Oddziaływanie podstawowe rodzaj oddziaływania występującego w przyrodzie i nie dającego sprowadzić się do innych oddziaływań.

1) Rozmiar atomu to około? Która z odpowiedzi jest nieprawidłowa? a) 0, m b) 10-8 mm c) m d) km e) m f)

Kosmos jest wszechświatem, czyli wszystkim, co możemy dotknąd, poczud, wyczud, zmierzyd lub wykryd. Obejmuje żywe istoty, planety, gwiazdy,

Układ Słoneczny. Pokaz

Wirtualny Hogwart im. Syriusza Croucha

Elementy Fizyki Jądrowej. Wykład 11 Pochodzenie pierwiastków

Fizyka układów planetarnych II. Uran i Neptun. Wykład 1

Fizyka i Chemia Ziemi

Ciemna materia w sferoidalnych galaktykach karłowatych. Ewa L. Łokas Centrum Astronomiczne PAN, Warszawa

Rys. 1 Przekrój Saturna

Układ Słoneczny (nie zachowano proporcji odległości i wielkości obiektów) Prawie cała masa US (99,87%) skupiona jest w centrum układu,tj. w Słońcu.

Plan wykładu i ćwiczeń.

ASTRONOMIA Klasa Ia Rok szkolny 2012/2013

Wykład 10 - Charakterystyka podstawowych systemów gwiazdowych: otoczenie Słońca, Galaktyka, gromady gwiazd, galaktyki, grupy i gromady galaktyk

Układ Słoneczny. Kamil Ratajczak

Fizyka i Chemia Ziemi

Fizyka i Chemia Ziemi

Teoria ewolucji gwiazd (najpiękniejsza z teorii) dr Tomasz Mrozek Instytut Astronomiczny Uniwersytetu Wrocławskiego

Fizyka. Kurs przygotowawczy. na studia inżynierskie. mgr Kamila Haule

Wykłady z Geochemii Ogólnej

Życie rodzi się gdy gwiazdy umierają

Konkurs Astronomiczny Astrolabium II Edycja 26 marca 2014 roku Klasy I III Liceum Ogólnokształcącego Test Konkursowy

Transkrypt:

ASTROBIOLOGIA Wykład 3 1

JAK POWSTAJĄ GWIAZDY I UKŁADY PLANETARNE? 2

POWSTANIE GWIAZD I PLANET: SCHEMAT Układ planetarny: obłok molekularny mgławica słoneczna dysk protoplanetarny układ planetarny i planety (oraz inne obiekty w układzie planetarnym). Fazy powstawania układu planetarnego: 1. Faza opadania (spadku); 2. Dynamiczna ewolucja; 3. Faza oczyszczania 3

JAK POWSTAJĄ OBŁOKI MOLEKULARNE? Proces formowania obłoków molekularnych cykl: gaz i pył z ośrodka międzygwiazdowego gwiazdy ośrodek międzygwiazdowy. Materia międzygwiazdowa: głównie H, He; pochodzenie: WW, gwiazdy; gęstość: 1 atom wodoru/cm 3 MM: emisja energii, stygnięcie, dzielenie się na obłoki; emisja energii: IR; T ρ 1000 atomów/cm3 nieprzezroczysta dla UV, powstają molekuły i obłoki molekularne. 4

OBŁOKI MOLEKULARNE Parametry: Masy: od: 0.1 10 M ʘ do: ~10 5 10 6 M ʘ Temperatury: ~10 30 K Gęstości: od 100 do ~1000 cm -3 Skład: głównie H, He, molekuły, pył (1-2%); Molekuły: H 2, CO, CN, CS, SiO, OH, H 2 O, HCN, SO 2, H 2 S, NH 3, H 2 CO i inne (H+C+N+O); COM; Molekuły: ułamek masy obłoku. 5

OBŁOKI MOLEKULARNE JAK POWSTAJĄ MOLEKUŁY? 6

OBŁOKI MOLEKULARNE JAK POWSTAJĄ MOLEKUŁY? 7

OBŁOKI MOLEKULARNE PROTOGWIAZDA Faza pośrednia ciemne obłoki i gęste jądra: gęstość > 10 tyś. atomów H/cm 3, masy 100-100 tyś M ʘ Rozkład mas odpowiada rozkładowi mas gwiazd (obłoki są 3 x cięższe od gwiazd 1/3 materii przechodzi do gwiazdy, reszta rozpraszana). 8

OBŁOKI MOLEKULARNE: STABILNOŚĆ Stabilność obłoku: Ciśnienie gazowe (+ pole magnetyczne + ruchy turbulentne + rotacja) = grawitacja Uproszczenie: teoria wiriału: grawitacyjna energia potencjalna = 2 x energia kinetyczna E G = 2E K E G > 2E K kolaps Masa Jeansa: minimalna masa chmury: M J ~ T ρ M > M J 9

CO POWODUJE KOLAPS OBŁOKU MOLEKULARNEGO? Co może spowodować kolaps (wiele przyczyn): Przejście przez ramię spiralne Galaktyki; Zderzenia galaktyk; Wybuchy super(nowych) i fala uderzeniowa; Intensywne wiatry gwiazdowe; Powolne wypromieniowanie ciepła; ( ). 10

CO POWODUJE KOLAPS OBŁOKU MOLEKULARNEGO? Co może spowodować kolaps (wiele przyczyn): Przejście przez ramię spiralne Galaktyki; Zderzenia galaktyk; Wybuchy super(nowych) i fala uderzeniowa; Intensywne wiatry gwiazdowe; Powolne wypromieniowanie ciepła; ( ); Protogwiazda w początkowej fazie ewolucji Materia odrzucana wzdłuż osi obrotu Barnard 335 11

JAK POWSTAJĄCE GWIAZDY WPŁYWAJĄ NA SIEBIE I OTOCZENIE? Gwiazdy powstają w gromadach Oddziaływania między ciemnymi obłokami i gęstymi jądrami: Model 1: w obłoku wiele protogwiazd duże prędkości zbieranie materii: konkurencyjna akrecja; Model 2: turbulencja: wzmacnia kolaps (albo inicjuje), decyduje o masach i rozmiarach gwiazd. NGC2264, Choinka: Obserwacje: model 1 + model 2 12

OBSZARY POWSTAWANIA GWIAZD OBSERWACJE Wiek 10 7 : Kinematyczny wiek grupy gwiazd; Wiek gwiazd na H-R; Linia Li. Gwiazdy przed ciągiem głównym: Gwiazdy T-Tauri, Obiekty Herbiga-Haro, Gwiazdy FU Orionis. 13

OBSZARY POWSTAWANIA GWIAZD OBSERWACJE Wiek 10 7 : Kinematyczny wiek grupy gwiazd; Wiek gwiazd na H-R; Linia Li. Gwiazdy przed ciągiem głównym: Gwiazdy T-Tauri, Obiekty Herbiga-Haro, Gwiazdy FU Orionis. 14

OBSZARY POWSTAWANIA GWIAZD OBSERWACJE HH 46 47 15

JAK POWSTAJĄ GWIAZDY MASYWNE? Gwiazdy masywna: nieliczne, krótki czas życia; Ważna rola w ewolucji galaktyk: silne promieniowanie, wyrzuty materii energia do ISM; supernowe: pierwiastki ciężkie do ISM. Standardowa teoria: do 20 M sun ; ciśnienie promieniowania + wiatr gwiazdowy > akrecja i rozproszenie obłoku. Rozwiązanie: Modele akrecji materii na gwiazdę: strumienie, kolumny akrecyjne + ucieczka materii ciśnienie nieistotne; w opadającej materii inne gwiazdy. 16

DYSKI WOKÓŁGWIAZDOWE 17

ETAPY POWSTAWANIA UKŁADÓW PLANETARNYCH 1. KOLAPS OBŁOKU MOLEKULARNEGO 1. Kolaps obłoku międzygwiazdowego i powstanie gwiazdy: od 100 tyś. do kilku milionów lat; 2. Wokół młodych gwiazd gazowopyłowy dysk (skład: H i He); 3. Centrum dysku: gaz sublimuje (wysokie temperatury i gęstości); 4. Zewnętrzne warstwy: ziarna pyłu mogą przetrwać i się powiększyć (kondensacja gazu); 5. Dysk: 10 mln lat; rozproszony; 6. Planety powstają w dyskach wokółgwiazdowych (z porównania składu chemicznego). 18

DYSK WOKÓŁGWIAZDOWY FAZA OPADANIA Czas trwania fazy opadania: ~10 5 10 6 lat Gaz i pył z małym momentem pędu względem centrum opada na centrum, powstaje protogwiazda; Siła odśrodkowa: materia z dużym momentem pędu opada na protogwiazdę, ale nie może jej osiągnąć; Materia jest na orbicie wokół protogwiazdy i przemieszcza się na płaszczyznę równikową grzanie; dysk wokółgwiazdowy; Płaszczyzna równikowa ~prostopadła do osi rotacji centrum zapadającego się obłoku molekularnego; Kierunek momentu pędu centrum definiuje płaszczyznę dysku; wielkość momentu pędu wpływa na podział materii między protogwiazdę i jej dysk. 19

ETAPY POWSTAWANIA UKŁADÓW PLANETARNYCH 2. SORTOWANIE MATERIAŁU 1. Ziarna pyłu w dysku zlepiają się i rosną (unoszone przez gaz); pochłaniają światło, emitują w IR wewnętrzne obszary dysku są ogrzewane; 2. Orbitalna prędkość gazu < od prędkości z praw Keplera (bo ciśnienie i rotacja = grawitacja gwiazdy); różne prędkości ziaren; 20

ETAPY POWSTAWANIA UKŁADÓW PLANETARNYCH 2. SORTOWANIE MATERIAŁU 3. Linia śniegu: 2-4 AU od gwiazdy; ziarna ogrzewają się, tracą H 2 O i substancje o małej temperaturze sublimacji (lotne); w US między orbitami Marsa i Jowisza; 4. Podział: część wewnętrzna i zewnętrzna obiekty skaliste i lodowe; substancje lotne lub ich brak). 21

ETAPY POWSTAWANIA UKŁADÓW PLANETARNYCH 2. SORTOWANIE MATERIAŁU 5. Na linii śniegu: cząsteczki wody; 6. Efekty: skokowa zmiana własności gazu; P wew < P zew zwiększenie prędkości orbitalnej gazu gaz przyspiesza ziarna i nie opadają na gwiazdę linia śniegu zaspa (zgromadzona ziarna z zewnątrz). 22

ETAPY POWSTAWANIA UKŁADÓW PLANETARNYCH 2. SORTOWANIE MATERIAŁU 7. Zaspa: ziarna zderzają się i rosną; 8. Gdy przejdą przez linię śniegu: lód + związki organiczne (i rosną); rośnie grawitacja; 9. Powstają planetozymale (rozmiary: do kilku kilometrów); ten etap kończy się po kilku mln lat. 23

ETAPY POWSTAWANIA UKŁADÓW PLANETARNYCH 3. EMBRIONY PLANET 1. Czas: 1 10 mln lat; zderzenia planetozymali (i ich wzrost lub rozpad); ustalają się rozmiary i masy obiektów; 2. Orbity planetozymali: eliptyczne; zderzenia i opór gazu: orbity kołowe; 3. Wzrost masy grawitacja oligarchia planetarne embriony wychwytują pozostałe planetozymale; 24

ETAPY POWSTAWANIA UKŁADÓW PLANETARNYCH 3. EMBRIONY PLANET 4. Obszar i czas dominacji embrionu (pierścień) rośnie wraz z odległością od gwiazdy (od 100 tyś lat (0.1 masy Ziemi, 1AU) do kilku milionów lat (kilka mas Ziemi); większe w pobliżu linii śniegu); 5. Oligarchowie potencjalne planety; nadmiarowe planety: wyrzucane lub pochłaniane konfiguracja równowagowa. 25

ETAPY POWSTAWANIA UKŁADÓW PLANETARNYCH 4. POWSTANIE GAZOWYCH OLBRZYMÓW 1. Embrion przyciąga gaz opada i rozgrzewa się i emituje ciepło; mała wydajność promieniowania: mało atmosfery; 2. Ważne zewnętrzne warstwy atmosfery gradient temperatury (zależy od masy początkowej) i przezroczystość (zależy od składu chemicznego). 3. Modele: najlepsze warunki w pobliżu linii śniegu (duże embriony); możliwe inne położenia bardziej masywne dyski; 4. Problem: migracje. 26

MIGRACJE PLANET Migracja planet: wynik wymiany momentu pędu między dyskiem protoplanetarnym i planetami; Migracja typu 1: grawitacja embrionu powoduje falę, ona zaburza orbitę embrionu (traci moment pędu na rzecz cząstek dysku i przenosi się na niższą orbitę) Migracja typu 2: planety masywniejsze niż 10 mas Ziemi pochłaniają gaz i pył z otoczenia koniec migracji typu I. Gaz napływa, powodując dalszy wzrost i przesuwanie się planety. Ciśnienie i tarcie dążą do zamknięcia przerwy malenie energii orbitalnej. 27

MIGRACJE PLANET Migracja typu 3: na skutek oddziaływań z resztą układu planeta zostaje wyrzucona poza układ lub trafia na kurs kolizyjny z gwiazdą; Rozpraszanie planetozymali: pas Kuiper i Obłok Oorta działanie planet olbrzymów; Oddziaływanie grawitacyjne Urana i Neptuna powoduje duże ekscentryczności bliskich planetozymali; planety mogą być przerzucone na orbity kolejnych planet aż do Jowisza; Jowisz wyrzuca je poza Układ Słoneczny na orbity bliskie parabolicznym. 28

ETAPY POWSTAWANIA UKŁADÓW PLANETARNYCH 4. POWSTANIE GAZOWYCH OLBRZYMÓW 1. Procesy: wzrost embrionów, zanikanie dysku, migracje; 2. Wpływ: skład chemiczny dysku: H + He + pierwiastki ciężkie (Z) (obserwacje); 3. Większe Z większa gęstość dysku większe embriony; 4. Szybki wzrost: ~1000 lat ½ masy Jowisza; wystarczająco duża masa: planeta modyfikuje dysk: przerwa; 5. Graniczna (i końcowa) wartość masy zależy od czasu (i odległości). 29

ETAPY POWSTAWANIA UKŁADÓW PLANETARNYCH 5. GAZOWY OLBRZYM NA CIASNEJ ORBICIE 1. Obserwacje gorące Jowisze; czas 1 3 mln lat 2. Powstanie: Powstanie w pobliżu linii śniegu; dysk musi zawierać dużo pyłu i gazu; Migracja typu II Koniec migracji: oddziaływanie pola magnetycznego (usuwa gaz, bez gazu nie ma migracji) lub oddziaływania pływowe gwiazdaplaneta i stabilizacja orbity. 30

ETAPY POWSTAWANIA UKŁADÓW PLANETARNYCH 6. DRUGIE POKOLENIE OLBRZYMÓW 1. Czas trwania: 2 10 mln lat; 2. Pierwszy gazowy olbrzym ułatwia powstanie następnych; 3. Sposoby: Przerwa i dodatkowa linia śniegu; różnica ciśnień przyspieszenie gazu brak hamowania pyłu brak migracji; Grawitacja planety: planetozymale do zewnętrznej części; Ważne: czas, odległość (ilość planetozymali); Komplikacje: grawitacja planet i ich wzajemne odległości; grawitacja zmiana orbit na eliptyczne. 31

DYSKI OKOŁOGWIAZDOWE OBSERWACJE 32

ETAPY POWSTAWANIA UKŁADÓW PLANETARNYCH 7. PLANETY TYPU ZIEMSKIEGO 1. Czas 10 100 mln lat; prosty proces 2. Planety skaliste, budowa: materiały o wysokiej temperaturze sublimacji (Fe, Si) powstały wewnątrz linii śniegu; 3. Początkowa masa: 0.1 masy Ziemi, dalszy wzrost: zderzenia (orbity eliptyczne, po rozproszeniu dysku embriony destabilizują orbity); 33

ETAPY POWSTAWANIA UKŁADÓW PLANETARNYCH 7. PLANETY TYPU ZIEMSKIEGO 4. Ponowne ustabilizowanie orbit: wynik oddziaływania z planetozymalami? resztki gazu? 5. Lub: migracje pod wpływem grawitacji Jowisza dodatkowa materia (potwierdzenie: czasy powstania: pas planetoid: 4 mln lat, Mars: 10 mln lat, Ziemia: 50 mln lat); ale są planety typu ziemskiego w układach bez Jowisza; 6. 30 100 mln lat powstanie Księżyca (Wielkie Bombardowanie). 34

POWSTANIE KSIĘŻYCA ZIEMI Charakterystyka: Masa 1/80 M Z ; średnica: ¼ D Z ; gęstość Księżyca ~25% mniejsza niż gęstość Ziemi; jądro: 3% masy; izotop tlenu takie same proporcje jak dla Ziemi; Mała ilość pierwiastków lotnych (K połowa obfitości ziemskiej, H 2 O śladowe ilości); różnice w składzie chem. (np. Fe); Budowa Księżyca przypomina budowę skorupy Ziemi, z mniejszą obfitością elementów lotnych; Powstanie: zderzenie Ziemi z Theą (1/3 M Z ); zderzenie pod kątem; Thea jest niszczona, zostaje obłok dookoła Ziemi (Thea + część skorupy i płaszcza Ziemi); wynik: większe jądro Ziemi, większa masa Ziemi, księżyc (kolaps kilka lat); odległość ~24 tyś. km; obecnie ~385 tyś. km (ruch orbitalny i obrotowy + pływy + zasada zachowania momentu pędu). 35

ETAPY POWSTAWANIA UKŁADÓW PLANETARNYCH 8. WIELKIE SPRZĄTANIE 1. Czas: 50 mln 1 mld lat; 2. Rozproszenie gazowego dysku; rozpraszanie planetozymali przez gazowe olbrzymy; powstanie pasa Kuipera; obłoku Oorta; 3. Migracja planet. 36

MAŁE OBIEKTY W UKŁADZIE PLANETARNYM PAS KUIPERA I OBŁOK OORTA Powstanie: duża liczba małych planetozymali uformowanych pomiędzy ~3 30 AU została wyrzucona z Układu Słonecznego: perturbacje grawitacyjne planet olbrzymów. Masa: 10 1000 M Z 37

MAŁE OBIEKTY W UKŁADZIE PLANETARNYM PAS ASTEROID Obiekty: promienie >10km, całkowita masa <10-3 M Z Problemy: mało masy, brak planety, ekscentryczne orbity, duże nachylenie orbit, różnorodność, zróżnicowana budowa wewnętrzna; Bliskość Jowisza: wpływ na ubytek masy, własności orbit ekscentryczności i nachylenia; Przeniesienie na orbitę Jowisza, wyrzucone poza Układ Słoneczny, zaakreowane przez Jowisza. 38

KSIĘŻYCE PLANET OLBRZYMÓW Księżyce i pierścienie planet olbrzymów: analogi układów planetarnych: planety olbrzymy mają wiele satelitów, większość dużych obiektów ma ~kołowe orbity w płaszczyźnie równika, ruch prosty po orbicie; Małe satelity: blisko planety, pierścienie, duże satelity: odległości od kilku promieni planety; małe satelity na ekscentrycznych orbitach. Różnorodność: różne mechanizmy powstania. 39

KSIĘŻYCE PLANET OLBRZYMÓW Satelity regularne (mała ekscentryczność, ruch prosty, płaszczyzna równika, wewnątrz sfery Hilla); Powstanie: dysk okołoplanetarny, procesy akrecji w dysku gazowo-pyłowym otaczającym planetę. 40

KSIĘŻYCE PLANET OLBRZYMÓW Satelity nieregularne (duża ekscentryczność, duże nachylenie orbity; nieregularne kształty, duża odległość); powstanie: przechwycone z orbit heliocentrycznych. Przechwyt: oddziaływania pływowe i zderzenia z satelitami regularnymi (ekscentryczne orbity). Wyjątki: Tryton (ruch wsteczny, duże nachylenie, mała ekscentryczność; orbita kołowa: pływy, duża masa księżyca, bliskość Neptuna). 41

SATELITY MAŁYCH PLANET I PLANETEK Mars: Phobos i Deimos: budowa: asteroidy klasy C; orbity: w płaszczyźnie równikowej Marsa; powstanie: dysk wokół Marsa, w wyniku np. zderzeń planetozymali; zakłócenia pływowe planetozymali; lub przechwycone w całości a orbity ustabilizowane. 42

ATMOSFERY PLANET TYPU ZIEMSKIEGO Migracje planet migracja Saturna wielkie bombardowanie utrata pierwotnej atmosfery Ziemi; Atmosfera: ~1% masy planety; skład : Z 3 jeśli planetozymale są małe to ich energia kinetyczna przechodzi do atmosfery; większe planetozymale są spowalniane przez atmosferę i przesyłają energię kinetyczną do atmosfery. jeśli obiekt jest duży, energia może być wystarczająco duża by część atmosfery została wyrzucona (ucieczka hydrodynamiczna). 43

POZASŁONECZNE UKŁADY PLANETARNE 44

POZASŁONECZNE UKŁADY PLANETARNE 45

46

POZASŁONECZNE UKŁADY PLANETARNE http://www.nytimes.com/interactive/science/space/keplers-tally-of-planets.html?_r=0 http://en.wikipedia.org/wiki/list_of_multiplanetary_systems http://kepler.nasa.gov/ http://www.openexoplanetcatalogue.com/systems.html Potwierdzone planety: ~1000, kandydatki: ~4200; ~500 układów planetarnych; 47

POZASŁONECZNE UKŁADY PLANETARNE 48

POZASŁONECZNE UKŁADY PLANETARNE 49

POZASŁONECZNE UKŁADY PLANETARNE 50

POZASŁONECZNE UKŁADY PLANETARNE 51

KONIEC 52