naruszenie miru domowego

naruszenie miru domowego

naruszenie miru domowego Zamów książkę w księgarni internetowej Warszawa 2019

SPIS TREŚCI Wykaz skrótów 9 Wstęp 13 Andrzej Wrzyszcz Prawnokarna ochrona miru domowego na ziemiach polskich do pierwszych lat II Rzeczypospolitej 17 Marek Woźnicki Nienaruszalność mieszkania w Konstytucji RP 39 Aleksandra Nowosad Ochrona miru domowego w prawie cywilnym 61 Marek Mozgawa Ustawowe znamiona przestępstwa naruszenia miru domowego (art. 193 k.k.) 117 Tadeusz Bojarski Pojęcie uprawnionego przy przestępstwie naruszenia miru domowego 153 Jacek Sobczak Wpływ czynników społeczno-politycznych na wykładnię pojęcia miru domowego 177

6 Spis treści Magdalena Budyn-Kulik Zbieg przepisów ustawy w przypadku wypełnienia przez sprawcę jednym czynem oprócz znamion naruszenia miru domowego także znamion innego typu czynu zabronionego 193 Patrycja Kozłowska-Kalisz Naruszenie miru domowego w kontekście obrony koniecznej uwagi na tle art. 25 2a k.k. 231 Katarzyna Nazar Naruszenie miru domowego a wybrane kontratypy 251 Wiesław Kozielewicz Sąd Najwyższy o znamionach przestępstwa naruszenia miru domowego 279 Krzysztof Wala, Piotr Poniatowski Wykroczenie nieopuszczenia gruntu wbrew żądaniu osoby uprawnionej (art. 157 k.w.) 295 Marek Kulik Przestępstwo naruszenia miru domowego w wybranych państwach europejskich i postsowieckich 327 Aneta Michalska-Warias Naruszenie miru domowego w angielskim i amerykańskim prawie karnym 353 Sofiia Lykhova Nienaruszalność domu jako element nietykalności osobistej w prawie karnym Ukrainy 371 Aleksander Marin, Mikołaj Seńko Odpowiedzialność karna za naruszenie miru domowego według prawa karnego Ukrainy 387

Spis treści 7 Anna Przyborowska-Klimczak Nietykalność pomieszczeń misji dyplomatycznych w prawie międzynarodowym 411 Marta Mozgawa-Saj Kilka uwag na temat autonomii i tzw. miru uczelni wyższej 429 Konrad Buczkowski, Paweł Bachmat Przestępstwo naruszenia miru domowego w ujęciu statystycznym 445 Piotr Zakrzewski Błąd co do znamion z art. 193 k.k. 463 Bibliografia 479

WYKAZ SKRÓTÓW Akty prawne EKPC Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, sporządzona w Rzymie 4.11.1950 r. (Dz.U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284 ze zm.) Karta Karta Praw Podstawowych Unii Europejskiej (Dz.Urz. UE C 303 z 2007 r., s. 1 ze zm.) k.c. ustawa z 23.04.1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2018 r. poz. 1025 ze zm.) k.k. ustawa z 6.06.1997 r. Kodeks karny (Dz.U. z 2018 r. poz. 1600 ze zm.) k.k. z 1932 r. rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z 11.07.1932 r. Kodeks karny (Dz.U. Nr 60, poz. 571 ze zm.), akt nieobowiązujący k.k. z 1969 r. ustawa z 19.04.1969 r. Kodeks karny (Dz.U. Nr 13, poz. 94 ze zm.), akt nieobowiązujący Konstytucja PRL Konstytucja Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej uchwalona z 1952 r. przez Sejm Ustawodawczy 22.07.1952 r. (Dz.U. z 1976 r. Nr 7, poz. 36 ze zm.), akt nieobowiązujący Konstytucja RP Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z 2.04.1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) Konwencja Konwencja wiedeńska o stosunkach dyplomatycznych, sporządzona w Wiedniu 18.04.1961 r. (Dz.U. z 1965 r. Nr 37, poz. 232) k.p. ustawa z 26.06.1974 r. Kodeks pracy (Dz.U. z 2018 r. poz. 917 ze zm.) k.p.c. ustawa z 17.11.1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. z 2018 r. poz. 1360 ze zm.) k.p.k. ustawa z 6.06.1997 r. Kodeks postępowania karnego (Dz.U. z 2018 r. poz. 1987 ze zm.)

10 Wykaz skrótów k.p.w. ustawa z 24.08.2001 r. Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz.U. z 2018 r. poz. 475 ze zm.) k.r.o. ustawa z 25.02.1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2017 r. poz. 682 ze zm.) k.w. ustawa z 20.05.1971 r. Kodeks wykroczeń (Dz.U. z 2019 r. poz. 821 ze zm.) pr. łow. ustawa z 13.10.1995 r. Prawo łowieckie (Dz.U. z 2018 r. poz. 2033 ze zm.) u.i.m. ustawa z 20.03.2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz.U. z 2018 r. poz. 1870 ze zm.) ustawa o lasach ustawa z 28.09.1991 r. o lasach (Dz.U. z 2018 r. poz. 2129 ze zm.) Czasopisma i publikatory AUMCS CzPKiNP HUDOC NP OSA OSNC OSNCP OSNC-ZD OSNKW OSNPG OSNwSK OSP OSPiKA OTK OTK-A Pal. PiP Prok. i Pr. Prz. Sejm. PS RPEiS St. Praw. VC Annales UMCS Czasopismo Prawa Karnego i Nauk Penalnych baza orzeczeń Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, dostępna na stronie internetowej ETPC: echr.coe.int Nowe Prawo Orzecznictwo Sądów Apelacyjnych Orzecznictwo Sądów Polskich. Izba Cywilna Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Cywilna i Pracy Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Cywilna Zbiór Dodatkowy Orzecznictwo Sądu Najwyższego. Izba Karna i Wojskowa Orzecznictwo Sądu Najwyższego Prokuratura Generalna Orzecznictwo Sądu Najwyższego w Sprawach Karnych Orzecznictwo Sądów Polskich Orzecznictwo Sądów Polskich i Komisji Arbitrażowych Orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego Orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego, Seria A Palestra Państwo i Prawo Prokuratura i Prawo Przegląd Sejmowy Przegląd Sądowy Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny Studia Prawnicze Volumina Constitutionum

Wykaz skrótów 11 Zb. Orz. ZNUJ Zbiór Orzecznictwa Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego Organy orzekające i inne ETPC KGP MS ONZ SA SN TK Europejski Trybunał Praw Człowieka Komenda Główna Policji Ministerstwo Sprawiedliwości Organizacja Narodów Zjednoczonych Sąd Apelacyjny Sąd Najwyższy Trybunał Konstytucyjny

WSTĘP Tematem niniejszej monografii jest problematyka tzw. miru domowego. Jak wskazuje Encyklopedia PWN, mir domowy to spokój zamieszkiwania jako przedmiot ochrony prawa karnego 1. Niemal identyczną definicję zawiera Wikipedia, z uzupełnieniem, że w Polsce naruszenie go przez wdarcie się do cudzego domu, lokalu lub nieopuszczanie ich wbrew żądaniu uprawnionej osoby jest przestępstwem naruszenia miru domowego 2. Zgodnie z tymi co do zasady trafnymi definicjami przedmiotem zainteresowania autorów są głównie zagadnienia związane z prawnokarną problematyką ochrony prawa człowieka do spokojnego zamieszkiwania, wolnego od zakłóceń przez osoby niepożądane, a ochrona ta rozciąga się na korzystanie z lokali użytkowych i innych pomieszczeń, jak również ogrodzonego terenu, które to pozostają w dyspozycji danej osoby w sposób stały lub przemijający 3. Ochrona miru domowego ma swoją bogatą tradycję oraz określony wymiar praktyczny: jak pokazują statystyki na przestrzeni ostatnich dwudziestu lat, pomimo istotnego spadku przestępczości w Polsce, liczba przestępstw stwierdzonych z art. 193 k.k. utrzymuje się na dość stabilnym poziomie ponad 2000 rocznie (w 1999 r. 2004, w 2009 r. 2581, w 2017 r. 2364 4 ). Oczywiście, nie można tracić z pola widzenia tego, że ochrona przede wszystkim nienaruszalności mieszkania stanowi zagadnienie pojawiające się również w innych niż Kodeks karny aktach prawnych w Konstytucji, w prawie cywilnym czy aktach 1 https://encyklopedia.pwn.pl/encyklopedia/mir%20domowy.html (dostęp: 1.03.2019 r.). 2 https://pl.wikipedia.org/wiki/mir_domowy (dostęp: 1.03.2019 r.). 3 A. Marek, Kodeks karny. Komentarz, Warszawa 2010, s. 443. 4 http://statystyka.policja.pl/st/kodeks-karny/przestepstwa-przeciwko- 4/63488,Naruszenie-miru-domowego-art-193.html (dostęp: 1.03.2019 r.).

14 Wstęp prawa międzynarodowego. Na gruncie Konstytucji wskazać należy przede wszystkim art. 50, który zapewnia nienaruszalność mieszkania i stanowi, że przeszukanie mieszkania (jak również pomieszczenia lub pojazdu) może nastąpić jedynie w przypadkach określonych w ustawie i w sposób w niej określony. W doktrynie prawa karnego podkreśla się, że pojęcie konstytucyjne mieszkania jest szerokie i z pewnością obejmuje wszelkie określenia dotyczące zamkniętego pomieszczenia, które są wskazane w art. 193 k.k. 5 W prawie cywilnym w grę wchodzi przede wszystkim art. 23 k.c. stanowiący, że dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach. Gdy chodzi zaś o standardy konwencyjne, to należy stwierdzić, że w kontekście nietykalności mieszkania (a raczej szerzej prawa do prywatnej przestrzeni życiowej) międzynarodowy wzorzec praw dotyczących poszanowania tego dobra jest bardzo bogaty. I tak należy wskazać m.in. na art. 8 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności z 4.11.1950 r. 6 ; art. 7 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej 7 ; art. 17 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych 8. Materia przedmiotu 5 M. Królikowski, A. Sakowicz [w:] Kodeks karny. Część szczególna, t. I, Komentarz do art. 117 221, red. M. Królikowski, R. Zawłocki, Warszawa 2017, s. 627. 6 Dz.U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284 ze zm., art. 8 [Prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego]: 1. Każdy ma prawo do poszanowania swojego życia prywatnego i rodzinnego, swojego mieszkania i swojej korespondencji. 2. Niedopuszczalna jest ingerencja władzy publicznej w korzystanie z tego prawa, z wyjątkiem przypadków przewidzianych przez ustawę i koniecznych w demokratycznym społeczeństwie z uwagi na bezpieczeństwo państwowe, bezpieczeństwo publiczne lub dobrobyt gospodarczy kraju, ochronę porządku i zapobieganie przestępstwom, ochronę zdrowia i moralności lub ochronę praw i wolności innych osób. 7 Dz.Urz. UE C 303 z 2007 r., s. 1 ze zm., art. 7 [Poszanowanie życia prywatnego i rodzinnego]: Każdy ma prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego, domu i komunikowania się. 8 Dz.U. z 1977 r. Nr 38, poz. 167, art. 17: 1. Nikt nie może być narażony na samowolną lub bezprawną ingerencję w jego życie prywatne, rodzinne, dom czy korespondencję ani też na bezprawne zamachy na jego cześć i dobre imię. 2. Każdy ma prawo do ochrony prawnej przed tego rodzaju ingerencjami i zamachami.

Wstęp 15 określonego tematem monografii jest zatem niezwykle szeroka i daleko wykracza poza zagadnienia prawnokarne. Jedynie część z tych problemów (nie dotyczących aspektu karnistycznego) została w pracy podjęta czy choćby zasygnalizowana, jednakże nie było możliwe przedstawienie zagadnienia w sposób w pełni wyczerpujący, na co złożyło się wiele czynników (przyjęte założenia dotyczące monografii, przewidywana objętość książki, obszerność podjętej problematyki, jak również to, że nie wszystkie teksty pierwotnie planowane zostały złożone do druku). Zgodnie z przyjętą koncepcją trzonem książki są rozważania dotyczące prawnokarnej ochrony miru domowego, natomiast pozostałe teksty stanowią interesujące (choć siłą rzeczy niekompletne) uzupełnienie tych rozważań. Można wyrazić nadzieję, że podniesione aspekty: historyczny, cywilistyczny, konstytucyjny, jak również próba przybliżenia problematyki tzw. miru domowego uczelni wyższych (w kontekście ich suwerenności), będą stanowić zajmującą lekturę również dla tych Czytelników, którzy sięgną po książkę jako źródło przede wszystkim materiałów o charakterze karnistycznym. W pracy przeanalizowano głównie dogmatyczne aspekty przestępstwa naruszenia miru domowego, takie jak analiza ustawowych znamion (ze szczególnym uwzględnieniem problematyki pojęcia uprawniony ), zagadnienia zbiegu przepisów, relacje zachodzące między naruszeniem miru domowego a wybranymi kontratypami (a w szczególności prawem do obrony koniecznej), kwestie błędu co do znamion. Poddano analizie problematykę wpływu czynników społeczno-politycznych na wykładnię pojęcia miru domowego. Szczegółowo przedstawiona została problematyka wykładni znamion przestępstwa z art. 193 k.k. w orzecznictwie Sądu Najwyższego. Dużo miejsca poświęcono problematyce prawnoporównawczej, przy czym uwaga została skoncentrowana nie tylko na państwach europejskich i postsowieckich (ze szczególnym akcentem zwróconym na rozwiązania ukraińskie), ale również na konstrukcjach przyjętych w państwach systemu common law. W monografii zawarto również dane dotyczące statystycznego obrazu przestępstwa naruszenia miru domowego (w latach 1999 2016), co w sposób naturalny stanowi uzupełnienie przeprowadzonych rozważań i zilustrowanie skali zjawiska. Podjęto również, stosunkowo rzadko poruszany w doktrynie, temat wykroczenia nieopuszczenia gruntu wbrew żądaniu osoby uprawnionej (art. 157 k.w.), jako przedmiotowo powiązany z tytułem opracowania.

16 Wstęp Można sądzić, że tematyka poruszona w monografii zainteresuje Czytelników i być może stanie się inspiracją do podjęcia dalszych badań (także empirycznych) w przedmiocie tej, jakże interesującej, problematyki. Prof. dr hab. Marek Mozgawa

Andrzej Wrzyszcz PRAWNOKARNA OCHRONA MIRU DOMOWEGO NA ZIEMIACH POLSKICH DO PIERWSZYCH LAT II RZECZYPOSPOLITEJ 1. Dawna Polska 1 Instytucja miru domowego wchodzi w skład szerszego pojęcia miru monarszego, nazywanego w pierwszych wiekach państwowości polskiej ręką pańską. W języku polskim słowo mir definiowane jest najczęściej przy użyciu następujących określeń: uznanie, poszanowanie, szacunek, spokój, zgoda, przyjazne stosunki. Mir polegał na systemie zapewniania porządku i bezpieczeństwa wewnętrznego przez władców i dzielił się na mir osobowy (np. szczególna ochrona prawnokarna duchownych, kobiet, Żydów, woźnych sądowych), mir miejscowy (np. szczególny status dworu monarszego, kościołów, dróg publicznych, a nawet prywatnych, targów, pól, granic dóbr ziemskich) i mir mieszany (dotyczył np. arcybiskupa, ale także osób udających się do sądu lub z niego powracających). Z biegiem czasu pojęcie miru monarszego rozszerzano: np. objął on barcie z pszczołami, a w XIV w. wsie, grunty uprawne, płody rolne, bydło, niektóre lasy. Mir domowy należał do 1 W literaturze historycznoprawnej nazwa ta używana jest powszechnie w stosunku do dziejów ustroju i prawa Polski do 1795 r.

18 Andrzej Wrzyszcz kategorii miru miejscowego. W jego przypadku podkreślane są następujące wartości: pokój, spokój, poszanowanie domu 2. Pierwsze informacje źródłowe o ochronie prawnej miru w dawnym polskim prawie zwyczajowym pochodzą z XIII w. Znajdujemy je w przepisach najstarszego polskiego prawa (w literaturze zwanego zwykle niezbyt ściśle Księgą Elbląską), który spisany został najprawdopodobniej na przełomie XIII i XIV w. W przepisach Księgi Elbląskiej nie odnalazłem odniesień bezpośrednio do miru domowego, ale przywołać można przepisy dotyczące innych kategorii miru miejscowego (drogi i pola) 3. W odniesieniu do ludności żydowskiej należy wskazać na karalność naruszania miru domowego Żydów zawartą w przywileju księcia kaliskiego Bolesława z 1264 r. Jeśli uczynił to chrześcijanin, winien być surowo ukarany jak niszczyciel naszego skarbca 4. W statutach Kazimierza Wielkiego znalazł się przepis penalizujący najazd na dom szlachecki. W literaturze historycznoprawnej dyskusyjna jest kwestia, czy należy ten czyn uznać za samoistne przestępstwo, czy za okoliczność obciążającą sprawcę 5. Najście na dom, czyli, jak wyrażano się, pogwałcenie domu, a pośrednio i znieważenie (dehonestatio) tego, który był jego właścicielem, lub w nim napastowany został, samo przez się pociągało za sobą karę piętnaście i drugie piętnaście na rzecz sądu. Jeśli przy najściu na dom zraniono jeszcze bawiącego w nim, lub po- 2 S. Kutrzeba, Dawne polskie prawo sądowe w zarysie (I. Prawo karne. II. Postępek sądowy), Lwów Warszawa Kraków 1921, s. 4 5; J. Bardach, Historia państwa i prawa Polski. Tom I do połowy XV wieku, Warszawa 1965, s. 321 322; T. Bojarski, Karnoprawna ochrona nietykalności mieszkania jednostki, Lublin 1992, s. 21 22. 3 J. Matuszewski, Najstarszy zwód prawa polskiego (wydał, przetłumaczył i wstępem opatrzył J. Matuszewski), Warszawa 1959, s. 9 12, 186; J. Bardach, B. Leśnodorski, M. Pietrzak, Historia ustroju i prawa polskiego, Warszawa 2005, s. 28; W. Witkowski, Wybór tekstów źródłowych z historii prawa (epoka feudalizmu i kapitalizmu), Lublin 1978, s. 23 24; R. Hube, Prawo polskie w wieku trzynastym, Warszawa 1874, s. 146. 4 S. Godek, M. Wilczek-Karczewska, Historia ustroju i prawa w Polsce do 1772/1795. Wybór źródeł, Warszawa 2006; Przywilej generalny dla Żydów w Wielkopolsce z 1264 r., s. 299; R. Hube, Prawo polskie w wieku trzynastym, s. 179; T. Bojarski, Karnoprawna ochrona, s. 31. 5 S. Godek, M. Wilczek-Karczewska, Historia ustroju, Suma statutów małopolskich króla Kazimierza Wielkiego według Kodeksu dzikowskiego, s. 337; T. Bojarski, Karnoprawna ochrona, s. 31 32.

Prawnokarna ochrona miru domowego na ziemiach polskich 19 chwycono, sąd pociągał winnego do opłacenia drugiej piętnadziesta 6. Jeśli doszło do zabójstwa szlachcica w trakcie napadu na dom, wszyscy uczestnicy tego najścia odpowiadali na równi 7. Penalizację naruszenia miru domowego przewidywały też przepisy prawa mazowieckiego. Na podstawie statutu księcia Konrada III z 1496 r. przestępstwo najścia domu karane było pozbawieniem czci i całego majątku (po opłaceniu odszkodowań reszta tego majątku miała być przekazywana na rzecz skarbu książęcego). W tym przypadku również pojawia się problem alternatywnej kwalifikacji tego czynu. Traktowano go jako przejście od przestępstw przeciwko osobom do wymierzonych w majątek. Z jednej strony książęta mazowieccy otaczali domy szczególną opieką i rezerwowali dla siebie prawo sądu za naruszenie spokoju domowego ogniska (potem przejęli tę jurysdykcję starostowie). Z drugiej strony uważano, że jest to okoliczność obciążająca, jeśli w trakcie najścia domu doszło do zabójstwa lub zranienia. Warto podkreślić zróżnicowanie karalności: sprawca oddzielnie płacił nawiązkę zranionemu lub główszczyznę krewnym zabitego, a oddzielnie odszkodowanie panu domu za najście 8. W trakcie procesu umacniania się hegemonii politycznej szlachty w ustroju państwa polskiego obserwujemy kształtowanie się szczególnego statusu domu szlacheckiego. Obserwujemy to na gruncie prawa prywatnego ślub kościelny rzymskokatolicki mógł być w nim zawarty (oczywiście w obecności duchownego tego obrządku), podczas gdy w przypadku mieszczan i chłopów można było go zawrzeć tylko w świątyni. Jeszcze większe praktyczne znaczenie miała podwyższona ochrona prawnokarna. Trzeba podkreślić, że dwór szlachecki traktowany był jako miejsce azylu, nie podlegał on rewizji, a od 1588 r. mógł w nim znaleźć schronienie nawet banita, chociaż trzeba podkreślić, że w przypadku niewydania banity właściciel domu ponosił odpowiedzialność karną. Poza tym bezkarne było zabicie sprawcy napadu na 6 R. Hube, Prawo polskie w 14 wieku, Warszawa 1886, s. 269. 7 J. Bardach, Historia państwa, s. 516. 8 K. Dunin, Dawne mazowieckie prawo, Warszawa 1880, s. 192; T. Bojarski, Karnoprawna ochrona, s. 32 33.

Cena 139 zł (w tym 5% VAT) Zamówienia: infolinia 801 04 45 45, fax 22 535 80 01 zamowienia@wolterskluwer.pl www.profinfo.pl