Parlament Europejski 2014-2019 Dokument z posiedzenia B8-0339/2017 15.5.2017 PROJEKT REZOLUCJI złożony w następstwie oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu w sprawie obozu dla uchodźców w Dadaab (2017/2687(RSP)) Louis Michel, Nedzhmi Ali, Petras Auštrevičius, Beatriz Becerra Basterrechea, Izaskun Bilbao Barandica, Marielle de Sarnez, Martina Dlabajová, Nathalie Griesbeck, Marian Harkin, Ivan Jakovčić, Javier Nart, Urmas Paet, Maite Pagazaurtundúa Ruiz, Jozo Radoš, Frédérique Ries, Marietje Schaake, Jasenko Selimovic, Hannu Takkula, Pavel Telička, Hilde Vautmans, Cecilia Wikström, Valentinas Mazuronis w imieniu grupy ALDE RE\1126045.docx PE603.764v01-00 Zjednoczona w różnorodności
B8-0339/2017 Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie obozu dla uchodźców w Dadaab (2017/2687(RSP)) Parlament Europejski, uwzględniając deklarację z Nairobi Międzyrządowego Organu ds. Rozwoju (IGAD) w Afryce Wschodniej z dnia 25 marca 2017 r. dotyczącą trwałych rozwiązań dla uchodźców somalijskich i reintegracji osób powracających do Somalii, uwzględniając nowojorską deklarację ONZ w sprawie uchodźców i migrantów przyjętą w dniu 19 września 2016 r., uwzględniając wspólny komunikat ministerialnej komisji trójstronnej ds. dobrowolnej repatriacji somalijskich uchodźców mieszkających w Kenii wydany w dniu 25 czerwca 2016 r., uwzględniając wyniki unijnego szczytu w Valletcie w sprawie migracji, który odbył się w dniach 11 12 listopada 2015 r., uwzględniając oświadczenie z konferencji ministerialnej w ramach procesu z Chartumu (inicjatywa w sprawie szlaku migracyjnego UE Róg Afryki) z dnia 28 listopada 2014 r., uwzględniając porozumienie trójstronne w sprawie dobrowolnej repatriacji podpisane w dniu 10 listopada 2013 r. przez rządy Kenii i Somalii oraz UNHCR, uwzględniając kryzysowy fundusz powierniczy UE dla Afryki, uwzględniając inicjatywę ONZ Global Compact dotyczącą podziału odpowiedzialności za uchodźców, uwzględniając krajowy program orientacyjny Somalii i Afryki Wschodniej w ramach 11. Europejskiego Funduszu Rozwoju (EFR), uwzględniając fundusze humanitarne UE przeznaczone na pomoc uchodźcom w Kenii, uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu, A. mając na uwadze, że Róg Afryki, gdzie już teraz zamieszkuje niemal 250 mln mieszkańców, a ich liczba szybko się zwiększa, przyjął największą w Afryce i na całym świecie liczbę osób wewnętrznie przesiedlonych i uchodźców; B. mając na uwadze, że region ten boryka się z wyzwaniami związanymi z nieuregulowaną migracją, przymusowymi wysiedleniami, handlem ludźmi, przemytem ludzi, terroryzmem oraz konfliktami z użyciem siły; mając na uwadze, że wyzwania te mają liczne przyczyny, które zależą od warunków lokalnych, lecz ich wspólną cechą jest zakorzenienie w braku możliwości społeczno-gospodarczych, ubóstwie, niestabilności i zmianie klimatu; PE603.764v01-00 2/9 RE\1126045.docx
C. mając na uwadze, że kompleks dla uchodźców w Dadaab został utworzony w 1991 r. jako tymczasowe rozwiązanie dla osób poszukujących schronienia oraz uciekających przed prześladowaniami, przemocą i niestabilnością w regionie Afryki Wschodniej, a w szczególności przed wojną domową w Somalii; mając na uwadze, że dziś kompleks o powierzchni 50 kilometrów kwadratowych obejmuje pięć różnych obozów, w których zamieszkują przedstawiciele różnych narodów, przy czym do najstarszych i najbardziej zaludnionych obozów należą obozy Hagadera, Dagahaley i Ifo; mając na uwadze, że obozy utraciły stopniowo charakter humanitarny i stały się miejscem przebywania/ukrywania, rekrutacji i szkolenia oraz przyczółkiem terrorystów i ich agentów; D. mając na uwadze, że chociaż obóz w Dadaab był pierwotnie przeznaczony dla około 90 000 osób, to według szacunków ONZ obecnie przebywa w nim około 260 000 osób, z czego 95 % pochodzi z Somalii, a 60 % jest w wieku poniżej 18 lat; mając na uwadze, że w maju 2016 r. Kenia zlikwidowała departament do spraw uchodźców, który był odpowiedzialny za ich rejestrację, co oznacza, że dziesiątki tysięcy osób nie zostały zarejestrowane, więc w rzeczywistości liczby te mogą być jeszcze większe; E. mając na uwadze, że uchodźcy przebywający w obozie są narażeni na przemoc, przy czym kobiety i dzieci są w szczególnie trudnej sytuacji; mając na uwadze, że trzeba przywrócić humanitarny charakter obozów; F. mając na uwadze, że od ponad dwudziestu lat Somalia doświadcza poważnego braku stabilność i struktur państwowych, czego skutki spotęgowały powtarzające się zagrożenia naturalne związane ze zmianą klimatu; mając na uwadze, że kwestie te wpłynęły na odporność i zdolność najbardziej zagrożonych społeczności Somalii do przetrwania, stając się główną siłą napędową wysiedleń wewnątrz kraju i do sąsiednich państw; G. mając na uwadze, że po upływie trzydziestu lat można stwierdzić, że sytuacja uchodźców somalijskich jest jednym z najdłużej trwających kryzysów na świecie, a na wygnaniu urodziło się już trzecie pokolenie uchodźców; mając na uwadze, że w regionie wysiedlono blisko milion Somalijczyków, zaś w samej Somalii wysiedlono kolejne 1,1 mln; H. mając na uwadze, że Somalia jest jednym z pięciu krajów na świecie, z których pochodzi najwięcej uchodźców w ciągu ostatnich 15 lat, a zarejestrowanych jest 1,1 mln uchodźców, z których ponad 80 % przebywa w regionie Rogu Afryki i Jemenie; mając na uwadze, że administracja Somalii wielokrotnie wyrażała chęć przyjęcia obywateli Somalii; mając na uwadze, że duże obszary Somalii zostały wyzwolone; mając na uwadze, że w Kenii przebywa obecnie około 500 000 uchodźców, a ich liczba stale rośnie ze względu na coraz niższy poziom bezpieczeństwa w regionie, zwłaszcza w Sudanie Południowym; I. mając na uwadze, że cały region Afryki Wschodniej doświadcza poważnej suszy, a na terenach Sudanu Południowego ogłoszono klęskę głodu, która zagraża około milionowi ludzi; mając na uwadze, że ogłoszono stan zagrożenia klęską głodu dla Somalii, która boryka się z trzecią falą głodu w ciągu 25 lat, a rząd donosi, że 6,2 mln ludzi potrzebuje natychmiastowego wsparcia żywnościowego; mając na uwadze, że prezydent Kenii Uhuru Kenyatta uznał klęskę suszy za katastrofę narodową, a 2,7 mln osób cierpi z RE\1126045.docx 3/9 PE603.764v01-00
powodu wielkiego głodu; mając na uwadze, że sytuacja może ulec pogorszeniu we wszystkich trzech krajach; J. mając na uwadze, że kraje regionu zmagają się obecnie z najbardziej dotkliwą suszą od 60 lat, która spowodowała kryzys żywnościowy w Etiopii, Kenii, Somalii i Jemenie, co z kolei może doprowadzić do powszechnego głodu; K. mając na uwadze, że według Organizacji Narodów Zjednoczonych susza w Somalii spowodowała dodatkowe przemieszczanie się ludności w kraju, a od listopada 2016 r. ponad 683 000 osób zostało zmuszonych do opuszczenia swoich domów; mając na uwadze, że około 250 000 osób zmarło podczas ostatniej klęski głodu w 2011 r.; L. mając na uwadze, że po wysłaniu do Kenii misji oceniającej wybory uznano, że unijna misja obserwacji wyborów parlamentarnych w sierpniu 2017 r. byłaby przydatna i skuteczna; M. mając na uwadze, że w dniu 6 maja 2016 r. rząd kenijski ogłosił swoją decyzję w sprawie zamknięcia obozu w Dadaab w jak najkrótszym terminie, powołując się na względy bezpieczeństwa, a także konieczność położenia kresu przedłużającej się problematycznej sytuacji uchodźców w regionie; mając jednak na uwadze, że w dniu 30 listopada 2016 r. rząd Kenii oświadczył, że zamknięcie obozu zostanie odroczone o sześć miesięcy do maja 2017 r. ze względów humanitarnych na wniosek społeczności międzynarodowej; N. mając na uwadze, że społeczność międzynarodowa, w tym UE, wyraziła zrozumienie dla obaw rządu Kenii i powodów zamknięcia obozu, lecz podkreśliła również, że powroty do Somalii muszą się odbywać zgodnie ze standardami międzynarodowymi, w tym sensie, że muszą mieć charakter dobrowolny i świadomy, a osoby powracające muszą mieć dostęp do obiektywnych, neutralnych i istotnych informacji oraz świadomość tego, co się stanie, jeśli nie zdecydują się na dobrowolny powrót, jak również że powroty należy przeprowadzać w sposób bezpieczny i zrównoważony oraz z poszanowaniem godności; O. mając na uwadze, że w dniu 9 lutego 2017 r. Sąd Najwyższy Kenii orzekł, w odpowiedzi na petycję złożoną przez dwie kenijskie organizacje praw człowieka: Krajową Kenijską Komisję ds. Praw Człowieka i Kituo Cha Sheria, że wydany przez kenijski rząd nakaz zamknięcia obozu dla uchodźców w Dadaab stanowi zbiorową karę oraz jest dyskryminujący, niewspółmierny, arbitralny i nieproporcjonalny; mając na uwadze, że podmioty działające w dziedzinie pomocy humanitarnej i partnerzy na rzecz rozwoju muszą reagować i nieść pomoc uchodźcom somalijskim w Somalii, aby stworzyć środowisko sprzyjające przyjmowaniu i przesiedlaniu uchodźców; P. mając na uwadze, że debata towarzysząca zamknięciu obozu w Dadaab uwypukliła powolne tempo wdrażania umowy trójstronnej podpisanej przez UNHCR oraz rządy Kenii i Somalii w 2013 r. i mającej na celu umożliwienie Somalijczykom dobrowolnych powrotów na stabilne obszary Somalii, co spotkało się z otwartą krytyką ze strony kenijskiego rządu i innych zainteresowanych stron; Q. mając na uwadze, że odkąd UNHCR zaczęło wspierać dobrowolne powroty uchodźców somalijskich w 2014 r., około 65 000 osób powróciło, ale cel zwiększenia wskaźnika PE603.764v01-00 4/9 RE\1126045.docx
trwałych powrotów będzie zależeć od sytuacji w Somalii; R. mając na uwadze, że pod koniec sierpnia 2016 r. władze somalijskie w Jubaland wstrzymały repatriacje do Kismaayo, stolicy regionu, w obliczu masowego napływu uchodźców; mając na uwadze, że według UNHCR niemal 70 % powracających osób to dzieci; S. mając na uwadze, że zamknięcie obozu w Dadaab będzie mieć konsekwencje dla innych sąsiednich krajów, takich jak Etiopia, w której przebywa obecnie około 245 000 somalijskich uchodźców, co może spowodować nowy napływ uchodźców; mając na uwadze, że sytuacja ta wskazuje na wzajemne powiązania kwestii dotyczących uchodźców, zarządzania granicami i stabilności, a także podkreśla potrzebę wzmocnionej współpracy regionalnej w celu rozwiązania tych problemów, a tym bardziej w świetle decyzji o zamknięciu obozu w Dadaab; T. mając na uwadze, że dla wielu uchodźców, zwłaszcza tych z obszarów wiejskich, perspektywa powrotu zależy od tego, czy odzyskają swoją ziemię w kraju, w którym system własności ziemi jest słaby i powszechne są przymusowe eksmisje; U. mając na uwadze, że społeczność zamieszkująca szerzej rozumiany region Dadaab dała wspaniały przykład człowieczeństwa, wielkoduszności i tolerancji wobec obecności obozu, lecz sama stoi w obliczu ogromnych wyzwań gospodarczych, rozwojowych i środowiskowych; V. mając na uwadze, że długotrwały charakter sytuacji w Dadaab oraz program zamknięcia obozu oznaczają, że darczyńcy skierowali uwagę na inne konflikty i ograniczyli wydatki na ten cel, co oznacza dla uchodźców przebywających w obozie szereg wyzwań, w tym ograniczenie racji żywnościowych i dostępu do środków medycznych, jak również wyzwania związane z edukacją i nabywaniem umiejętności, zwłaszcza dla młodych ludzi; W. mając na uwadze, że zmiana klimatu ma szczególnie niszczący wpływ na pasterski i wędrowny tryb życia, który zapewnia byt wielu ludzi w regionie borykających się również z innymi problemami, w tym z coraz większymi zagrożeniami powodowanymi przez susze, choroby, wojny i kurczącą się liczbę inwentarza; mając na uwadze, że ten stan rzeczy wymaga poświęcenia szczególnej uwagi społeczności pasterskiej w każdym regionalnym rozwiązaniu w zakresie azylu; X. mając na uwadze, że UE przeznaczyła 286 mln EUR z Europejskiego Funduszu Rozwoju (EFR) na lata 2014 2020, głównie na realizację porozumienia w sprawie nowego ładu, a także na tworzenie struktur państwowych i zapewnianie pokoju, bezpieczeństwa żywnościowego, odporności oraz w szczególności na edukację; mając na uwadze, że podczas szczytu w Valletcie w dniu 12 listopada 2015 r. utworzono fundusz powierniczy UE dla Afryki z myślą o zajęciu się podstawowymi przyczynami destabilizacji, przymusowych wysiedleń i nieuregulowanej migracji poprzez promowanie odporności, szans gospodarczych, równości szans, bezpieczeństwa i rozwoju; mając na uwadze, że UE pomaga zaspokajać ratujące życie, podstawowe potrzeby uchodźców przebywających w obozach dla uchodźców w Kenii; mając na uwadze, że UE zobowiązała się również do wspierania misji Unii Afrykańskiej w Somalii (AMISOM) za pomocą Instrumentu na rzecz Pokoju w Afryce poprzez RE\1126045.docx 5/9 PE603.764v01-00
udostępnienie znacznych funduszy na rzecz zapewnienia bezpieczeństwa i ograniczenia zagrożenia ze strony Asz-Szabab i innych zbrojnych ugrupowań opozycyjnych; Y. mając na uwadze, że w wyniku dekretu prezydenta USA Donalda Trumpa z dnia 27 stycznia 2017 r. nie jest pewna przyszłość około 3000 uchodźców, którzy mieli zostać przesiedleni do USA z Kenii w 2017 r. (większości z Dadaab) i których większość została już rygorystycznie sprawdzona przez urzędników z USA i ONZ i oczekuje na zatwierdzenie przesiedlenia od prawie 10; Z. mając na uwadze, że unijne działania związane z przesiedleniami są ograniczone, zwłaszcza w porównaniu do krajów spoza UE, takich jak Australia czy Kanada, i zdecydowanie odbiegają od tego, co UNHCR uważa za konieczne w celu zapewnienia sprawiedliwego rozdziału uchodźców na całym świecie; AA. mając na uwadze, że w globalnym planie działania przyjętym podczas szczytu IGAD w Nairobi w dniu 25 marca 2017 r. za główne przyczyny przesiedleń w regionie uznano w szczególności suszę i konflikt zbrojny; 1. wyraża uznanie dla Kenii i regionu Dadaab w związku z rolą, jaką odegrały, przyjmując bezprecedensową liczbę uchodźców w tak długim czasie; podkreśla jednak, że obecna sytuacja w regionie jest niestabilna i wymaga skutecznych i skoordynowanych działań ze strony rządów państw regionu i całej społeczności międzynarodowej, w tym UE, w celu doprowadzenia do trwałego rozwiązania kwestii uchodźców somalijskich, czemu powinny towarzyszyć wysiłki na rzecz zwiększenia bezpieczeństwa i długofalowego rozwoju społeczno-gospodarczego w regionie; 2. przyjmuje do wiadomości deklarację IGAD z Nairobi w sprawie trwałych rozwiązań dla uchodźców somalijskich i reintegracji osób powracających do Somalii; z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie do wypracowania kompleksowego podejścia regionalnego, przy jednoczesnym zachowaniu ochrony i propagowaniu samodzielności w krajach azylu, przy wsparciu społeczności międzynarodowej i zgodnie z międzynarodowym podziałem odpowiedzialności określonym w kompleksowych ramach działań na rzecz uchodźców deklaracji nowojorskiej; 3. ubolewa nad znikomą rolą państw członkowskich UE w wysiłkach na rzecz przesiedlenia uchodźców Dadaab oraz wzywa UE, by wywiązała się z obowiązku zapewnienia sprawiedliwego podziału obciążeń; 4. zwraca uwagę, że tak długo jak w szerszym regionie będzie się utrzymywać brak stabilności i ponownie pojawi się ryzyko głodu, uchodźcy nie będą mogli powrócić do domów, co oznacza, że UE będzie niestety nadal musiała koncentrować zasoby na doraźnej pomocy humanitarnej w regionie, a nie wyłącznie na działaniach na rzecz długotrwałego rozwoju; w związku z tym wzywa UE, aby podwoiła wysiłki na rzecz zaangażowania i odgrywania roli mediatora w regionie w celu rozwiązania podstawowych problemów gospodarczych, politycznych i środowiskowych oraz problemów związanych z bezpieczeństwem, które stanowią główne przyczyny skrajnego ubóstwa, przestępczości, radykalizacji i terroryzmu oraz są ostatecznie powodem sytuacji, w jakiej znaleźli się uchodźcy; 5. podkreśla fakt, że zapewnienie ciągłej ochrony 260 000 uchodźców z Somalii będzie PE603.764v01-00 6/9 RE\1126045.docx
wymagać w ostatecznym rozrachunku działań o charakterze regionalnym; przypomina, że trwała reintegracja osób powracających wymaga całościowego podejścia opartego na społeczności w celu poprawy zdolności absorpcji i zapewnienia lepszego dostępu do usług dla osób powracających, osób wewnętrznie przesiedlonych i społeczności lokalnych w Somalii; 6. wyraża zadowolenie w związku z przyjęciem w Nairobi globalnego i regionalnego planu działania, który przewiduje stopniowe zamknięcie obozów w celu umożliwienia uchodźcom dostępu do zatrudnienia i usług w państwie przyjmującym oraz swobodnego przemieszczania się; wyraża jednak ubolewanie z powodu braku konkretnych działań w sprawie obozu w Dadaab; popiera utworzenie regionalnego funduszu dla darczyńców; 7. uważa, że w sytuacji bieżących problemów związanych z bezpieczeństwem w Somalii i wysokiego ryzyka wystąpienia klęski głodu powroty powinny mieć wyłącznie charakter dobrowolny; apeluje o większy udział w dzieleniu się obowiązkami, jeśli chodzi o przyjmowanie uchodźców i opracowywanie dodatkowych sposobów pomocy uchodźcom w dostępie do państw trzecich, w tym do EU; 8. przypomina o swoim poparciu dla realizacji celów kryzysowego funduszu powierniczego UE dla Afryki w zakresie eliminacji podstawowych przyczyn nieuregulowanej migracji i wysiedleń w regionie Afryki Wschodniej; domaga się, by państwa członkowskie wywiązywały się ze swych zobowiązań na rzecz funduszu; wzywa jednak Komisję, by w większym stopniu konsultowała się z podmiotami w regionie, w tym ze społecznościami lokalnymi, samorządami i organizacjami pozarządowymi, aby skoncentrować się na zidentyfikowanych lokalnie problemach i potrzebach oraz na stworzeniu sprzyjających warunków i zwiększeniu potencjału w zakresie powrotów uchodźców do swoich krajów; podkreśla fakt, że w Dadaab powstało około 10 000 miejsc pracy, głównie związanych z działaniami humanitarnymi; 9. zwraca uwagę na znaczenie stosowania podejścia ukierunkowanego na ludzi i społeczności w wydatkowaniu zasobów funduszu powierniczego UE dla Afryki na cele związane z pomocą w organizacji powrotów z Dadaab oraz tworzeniem środków rozwoju i odporności w regionie; jest głęboko przekonany, że fundusz powierniczy UE dla Afryki powinien skupiać się nie tylko na rozwoju gospodarczym, ale także na projektach oddolnych w regionie mających konkretnie na celu poprawę jakości, sprawiedliwości i powszechnej dostępności usług podstawowych oraz szkolenia dla rozwoju lokalnych kompetencji, jak również reagowanie na potrzeby szczególnie wrażliwych społeczności, w tym mniejszości; 10. uważa, że fundusz powierniczy UE dla Afryki powinien kłaść większy nacisk na wspieranie zrównoważonego rozwoju w regionie poprzez wzmocnienie możliwości gospodarczych i szans na zatrudnienie oraz zwiększenie odporności; wzywa do wykorzystywania tych środków na wspieranie zrównoważonego rozwoju i dalszego poszerzania wykorzystania energii słonecznej jako źródła energii, na przykład do pompowania wody słodkiej, co okazało się udanym projektem w niektórych częściach obozu w Dadaab; 11. wyraża uznanie dla władz somalijskich za postępy poczynione w ostatnich miesiącach, w tym przy organizacji wyborów; podkreśla jednak, że bezpieczeństwo i warunki RE\1126045.docx 7/9 PE603.764v01-00
społeczno-ekonomiczne w wielu częściach kraju nadal niezmiernie utrudniają masowe powroty; wzywa UE i jej państwa członkowskie do współpracy z władzami somalijskimi w celu zintensyfikowania wysiłków na rzecz ustabilizowania sytuacji w kraju przed przeprowadzeniem szeroko zakrojonych repatriacji; 12. wzywa UE i partnerów międzynarodowych do wypełnienia zobowiązań wobec Somalii, w szczególności poprzez działania na rzecz zapewnienia bezpieczeństwa żywnościowego w celu zapobieżenia zbliżającej się klęsce głodu, wspierania bezpieczeństwa i pogodzenia narosłych animozji, poprawy gospodarowania finansami publicznymi oraz udzielania wsparcia w zakresie zakończenia przeglądu konstytucji, aby osiągnąć trwałą stabilność; 13. wzywa UE do dopilnowania, by w programach relokacji w regionie zwracać szczególną uwagę, by grupy osób o szczególnych potrzebach były przenoszone do bezpiecznych regionów w sposób odpowiedzialny, a także by szanowano prawa uchodźców; wzywa UE i partnerów międzynarodowych do wspomagania budowania infrastruktury w całym kraju, tak aby można było przeprowadzić bezpieczną i trwałą reintegrację powracających uchodźców w somalijskim społeczeństwie wolnym od zagrożeń ze strony elementów terrorystycznych takich jak Asz-Szabaab; 14. podkreśla potrzebę lepszego zarządzania granicami między Somalią a krajami z nią sąsiadującymi, które uznaje się za obszar działalności sieci przemytników i handlarzy ludźmi oraz przemytników broni, narkotyków i innych nielegalnych towarów, jako że sieci te finansują działalność przestępczą i terrorystyczną; oczekuje, że misja szkoleniowa UE do Somalii będzie ściśle współpracować z AMISOM i władzami somalijskimi w celu wymiany wzorcowych praktyk w zakresie poprawy zarządzania granicami z myślą o zatrzymywaniu handlarzy ludźmi i przemytników; 15. uznaje, że bez poprawy bezpieczeństwa w regionie nie może nastąpić rozwój; zdecydowanie podkreśla jednak, że środki z EFR i oficjalnej pomocy rozwojowej muszą zostać przeznaczone na rozwój gospodarczy, ludzki i społeczny w regionie, ze szczególnym uwzględnieniem wyzwań związanych z rozwojem, określonych w decyzji o funduszu powierniczym; potępia wszelkie wykorzystywanie tych środków do celów zarządzania migracją i kontrolowania wszelkich innych działań pozbawionych celów rozwojowych; 16. podkreśla potrzebę wzmocnienia odporności i pobudzenia rozwoju społeczności przyjmujących uchodźców w regionie Dadaab w Kenii, przy jednoczesnym zwracaniu uwagi, by nie pozbawiać ludności źródeł utrzymania w związku ze stopniową redukcją obozu Dadaab i usług publicznych świadczonych w mieście, a także z ewentualnym szokiem gospodarczym dla ludności; podkreśla, że ludność przebywająca w obozie Dadaab stanowi duże obciążenie dla środowiska tego regionu, ograniczając dostęp lokalnej ludności do zasobów naturalnych; podkreśla, że kwestia ta wymaga działań zarówno podejmowanych przez rząd kenijski, jak i w ramach unijnego krajowego programu orientacyjnego dla Kenii; oczekuje, że rząd kenijski i UE uznają szczególne potrzeby tego delikatnego regionu; 17. z ogromnym zaniepokojeniem zauważa poważne skutki zmiany klimatu dla tego regionu, które dobitnie przypominają UE, jej państwom członkowskim oraz całej społeczności międzynarodowej o konieczności wprowadzenia w życie warunków PE603.764v01-00 8/9 RE\1126045.docx
porozumienia paryskiego, zwracając jednocześnie uwagę na bezpośredni wpływ takich działań na wojny i głód w regionie; 18. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, rządowi Kenii, instytucjom Unii Afrykańskiej, Międzyrządowemu Organowi ds. Rozwoju (IGAD), sekretarzowi generalnemu ONZ, Zgromadzeniu Ogólnemu ONZ oraz współprzewodniczącym Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego AKP-UE. RE\1126045.docx 9/9 PE603.764v01-00