PARLAMENT EUROPEJSKI 2014-2019 Komisja Przemysłu, Badań Naukowych i Energii 29.4.2015 2015/0000(INI) PROJEKT OPINII W kierunku europejskiej unii energetycznej (2015/0000(INI)) Komisja Przemysłu, Badań Naukowych i Energii Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Marek Józef Gróbarczyk PR\1059531.doc PE557.042v01-00 Zjednoczona w różnorodności
PR_INI SPIS TREŚCI Strona PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO...3 PE557.042v01-00 2/14 PR\1059531.doc
PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO W kierunku europejskiej unii energetycznej (2015/0000(INI)) Parlament Europejski, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 191, 192 i 194, uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany Strategia ramowa na rzecz stabilnej unii energetycznej opartej na przyszłościowej polityce w dziedzinie klimatu (COM(2015)0080) wraz z załącznikami, uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany Europejska strategia bezpieczeństwa energetycznego oraz towarzyszące mu dokumenty robocze (COM(2014)0330), uwzględniając komunikat Komisji w sprawie odporności europejskiego systemu gazowego w krótkim okresie zatytułowany Przygotowanie na możliwe zakłócenia dostaw ze Wschodu jesienią i zimą 2014/2015 r. (COM(2014)0654), uwzględniając komunikat Komisji w sprawie bezpieczeństwa dostaw energii i międzynarodowej współpracy energetycznej Polityka energetyczna UE: stosunki z partnerami spoza UE (COM(2011)0539), uwzględniając sprawozdanie Komisji dla Parlamentu Europejskiego, Rady i Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego zatytułowane Realizacja komunikatu w sprawie bezpieczeństwa dostaw energii i międzynarodowej współpracy energetycznej oraz konkluzji Rady ds. Energii z listopada 2011 r. (COM(2013)0638), uwzględniając komunikat Komisji z dnia 13 listopada 2008 r. zatytułowany Drugi strategiczny przegląd sytuacji energetycznej. Plan działania dotyczący bezpieczeństwa energetycznego i solidarności energetycznej UE (COM(2008)0781), uwzględniając komunikat Komisji z dnia 26 listopada 2014 r. zatytułowany Plan inwestycyjny dla Europy (COM(2014)0903), uwzględniając komunikat Komisji z dnia 10 października 2012 r. zatytułowany Silniejszy przemysł europejski na rzecz wzrostu i ożywienia gospodarczego (COM(2012)0582), uwzględniając komunikat Komisji z dnia 15 listopada 2012 r. zatytułowany Uruchomienie wewnętrznego rynku energii (COM(2012)0663) oraz rezolucję Parlamentu z dnia 10 września 2013 r. w sprawie uruchomienia wewnętrznego rynku energii 1, uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany Postępy na drodze do ukończenia 1 Teksty przyjęte, P6_TA(2013)0344. PR\1059531.doc 3/14 PE557.042v01-00
tworzenia wewnętrznego rynku energii (COM(2014)0634), uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany Priorytety w odniesieniu do infrastruktury energetycznej na 2020 r. i w dalszej perspektywie plan działania na rzecz zintegrowanej europejskiej sieci energetycznej (COM(2010)0667), uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany Długoterminowa wizja infrastruktury w Europie i poza nią (COM(2013)0711), określający listę projektów infrastruktury energetycznej będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, uwzględniając komunikat Komisji z dnia 29 stycznia 2014 r. zatytułowany Ceny i koszty energii w Europie (COM(2014)0021/2), uwzględniając komunikat Komisji z dnia 22 stycznia 2014 r. zatytułowany Działania na rzecz odrodzenia przemysłu europejskiego (COM(2014)0014), uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany Uruchomienie wewnętrznego rynku energii oraz towarzyszące mu dokumenty robocze (COM(2012)0663), uwzględniając sprawozdanie Komisji z dnia 14 listopada 2012 r. zatytułowane Stan europejskiego rynku uprawnień do emisji dwutlenku węgla w 2012 r. (COM(2012)0652), uwzględniając komunikat Komisji z dnia 20 września 2011 r. zatytułowany Plan działania na rzecz zasobooszczędnej Europy (COM(2011)0571) oraz rezolucję Parlamentu z dnia 24 maja 2012 r. w sprawie zasobooszczędnej Europy 1, uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany Efektywność energetyczna i jej wkład w bezpieczeństwo energetyczne a ramy polityczne dotyczące klimatu i energii do roku 2030 (COM(2014)0520), uwzględniając komunikat Komisji z dnia 15 grudnia 2011 r. zatytułowany Plan działania w zakresie energii do 2050 r. (COM(2011)0885) oraz rezolucję Parlamentu z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie planu działania w zakresie energii do 2050 r. przyszłość z energią 2, uwzględniając dokument roboczy służb Komisji zatytułowany Wykorzystanie potencjału ekologicznego wzrostu gospodarczego w zakresie zatrudnienia (SWD(2012)0092), uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany Ramy polityczne na okres 2020 2030 dotyczące klimatu i energii (COM(2014)0015), uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany Strategia ramowa na rzecz stabilnej unii energetycznej opartej na przyszłościowej polityce w dziedzinie klimatu (COM(2015)0080) wraz z załącznikami, 1 Teksty przyjęte, P7_TA(2012)0223. 2 Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0088. PE557.042v01-00 4/14 PR\1059531.doc
uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej z dni 23 24 października 2014 r., uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej z dni 19 20 marca 2015 r., uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 347/2013 z dnia 17 kwietnia 2013 r. w sprawie wytycznych dotyczących transeuropejskiej infrastruktury energetycznej, uchylające decyzję nr 1364/2006/WE oraz zmieniające rozporządzenia (WE) nr 713/2009, (WE) nr 714/2009 i (WE) nr 715/2009, oraz komunikat Komisji z dnia 14 października 2013 r. zatytułowany Długoterminowa wizja infrastruktury w Europie i poza nią (COM(2013)0711), określający pierwszą ogólnounijną listę projektów infrastruktury energetycznej będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, uwzględniając wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego instrument Łącząc Europę (COM(2011)0665), uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 994/2010 z dnia 20 października 2010 r. w sprawie środków zapewniających bezpieczeństwo dostaw gazu ziemnego i uchylenia dyrektywy Rady 2004/67/WE(4), uwzględniając trzeci pakiet energetyczny, uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/27/UE z dnia 25 października 2012 r. w sprawie efektywności energetycznej, zmiany dyrektyw 2009/125/WE i 2010/30/UE oraz uchylenia dyrektyw 2004/8/WE i 2006/32/WE(2), uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych zmieniającą i w następstwie uchylającą dyrektywy 2001/77/WE oraz 2003/30/WE (3), uwzględniając dyrektywę 2002/91/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie charakterystyki energetycznej budynków, uwzględniając swoją rezolucję z dnia 12 czerwca 2012 r. w sprawie nawiązania współpracy w zakresie polityki energetycznej z partnerami spoza UE: podejście strategiczne do bezpiecznych, zrównoważonych i konkurencyjnych dostaw energii 1, uwzględniając swoją rezolucję z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie przemysłowych, energetycznych i innych aspektów wydobycia gazu łupkowego i olei łupkowych 2, uwzględniając swoją rezolucję z dnia 17 lutego 2011 r. w sprawie strategii Europa 2020 3, uwzględniając opracowanie Mapping the Cost of Non-Europe, 2014 19 [Zarys kosztów braku działań na poziomie europejskim, 2014 2019], 1 Teksty przyjęte, P7_TA(2012)0238. 2 Teksty przyjęte, P7_TA(2012)0444. 3 Dz.U. C 188 E z 28.6.2012, s. 42. PR\1059531.doc 5/14 PE557.042v01-00
uwzględniając Traktat karty energetycznej, w szczególności jego art. 7 i 20, uwzględniając art. 52 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii oraz opinię Komisji xxx (A8-0000/2015), A. mając na uwadze, że określenie koszyka energetycznego państw członkowskich należy do wyłącznych kompetencji krajowych, w związku z czym koszyki energetyczne pozostają bardzo zróżnicowane; B. mając na uwadze, że państwa członkowskie posiadają wyłączne kompetencje do określenia własnego koszyka energetycznego, a Komisja nie może naruszać tych kompetencji, wydając przepisy UE, które dyskryminują niektóre źródła energii z korzyścią dla innych; C. mając na uwadze, że środki służące rozwojowi unii energetycznej i osiągnięciu celów w dziedzinie klimatu wyznaczonych na rok 2030 muszą w pełni uwzględniać wpływ na ceny energii, koszty i konkurencyjność gospodarki UE, aby uzyskać niezbędne poparcie obywateli i przemysłu; D. mając na uwadze, że celem stabilnej unii energetycznej, której podstawę stanowi ambitna polityka w dziedzinie klimatu, jest zapewnienie konsumentom w UE gospodarstwom domowym i przedsiębiorstwom bezpiecznej, zrównoważonej, konkurencyjnej i niedrogiej energii; E. mając na uwadze, że przyszła wizja unii energetycznej musi zakładać, iż państwa członkowskie uznają swoją wzajemną zależność, jeśli chodzi o dostawy bezpiecznej energii do obywateli, a także musi opierać się na prawdziwej solidarności i zaufaniu oraz przemawiać jednym głosem w sprawach światowych; F. mając na uwadze, że unijne strategie polityczne w dziedzinie energii i klimatu muszą się wzajemnie uzupełniać, a ich cele muszą się nawzajem wzmacniać, a nie osłabiać; unia energetyczna powinna zatem uzupełniać europejskie cele w zakresie reindustrializacji, wspierać transformację w kierunku gospodarki niskoemisyjnej oraz zwiększać konkurencyjność gospodarki europejskiej na świecie, a jednocześnie skutecznie zapobiegać zagrożeniu ucieczką emisji; G. mając na uwadze, że UE importuje ponad połowę całej zużywanej energii, jej zależność od importu energii jest szczególnie duża w przypadku ropy naftowej (ponad 90%) i gazu ziemnego (66%), a wartość całkowitego importu przekracza 1 miliard EUR dziennie; H. mając na uwadze, że wiele krajów jest w dużej mierze uzależnionych od jednego dostawcy, przy czym niektóre z nich zależą wyłącznie od Rosji, jeśli chodzi o gaz ziemny, a inne są znacznie uzależnione od Afryki Północnej, co naraża je na przerwy w dostawach powodowane przez spory polityczne lub handlowe albo przez awarie infrastruktury; PE557.042v01-00 6/14 PR\1059531.doc
I. mając na uwadze, że żadne państwo członkowskie nie powinno podlegać niekorzystnym warunkom umowy, wykorzystującym jego słabą pozycję na rynku energii wyłącznie ze względu na uwarunkowania geograficzne lub historyczne; J. mając na uwadze, że spory o gaz między Rosją i krajem tranzytowym Ukrainą w 2006 i 2009 r. naraziły wiele państw UE na poważne niedobory; K. mając na uwadze, że tylko do 2020 r. w unijny sektor energii trzeba zainwestować ponad 1 bilion EUR; L. mając na uwadze, że ceny gazu dla przemysłu w UE są obecnie trzy-, czterokrotnie wyższe niż w USA, Indiach i Rosji, o 12% wyższe niż w Chinach, porównywalne do cen w Brazylii i niższe niż w Japonii; M. mając na uwadze, że ceny energii elektrycznej dla przemysłu przed uwzględnieniem zwolnień z podatków lub opłat w odniesieniu do energochłonnych sektorów działalności są w UE ponad dwa razy wyższe niż w USA i Rosji, o 20% wyższe niż w Chinach, ale o 20% niższe niż ceny w Japonii; N. mając na uwadze, że ubytek dobrobytu ze względu na niewydolność rynku gazu w UE przekracza 11 miliardów EUR rocznie z powodu, między innymi, braku infrastruktury oraz niskiego poziomu płynności i przejrzystości rynku; O. mając na uwadze, że ocena ex post i weryfikacja wszystkich związanych z energią umów pod kątem zgodności z prawem UE jest już możliwa dzięki, między innymi, rozporządzeniom dotyczącym konkurencji i energii; mając na uwadze, że niewystarczające kontrole zgodności ex ante na szczeblu krajowym i unijnym prowadzą do poważnych zakłóceń rynku; P. mając na uwadze, że z powodu amerykańskiego boomu na gaz łupkowy w Europie zagrożonych jest 30 milionów miejsc pracy, gdyż sektory energochłonne przenoszą działalność do USA, gdzie koszty energii są zdecydowanie niższe; Q. mając na uwadze, że różnica cen w porównaniu z innymi gospodarkami ma negatywny wpływ na konkurencyjność naszego przemysłu, w szczególności sektorów energochłonnych; R. mając na uwadze, że przedsiębiorstwa z UE posiadają 40% wszystkich patentów w dziedzinie technologii energii odnawialnej, co sprawia, że UE jest światowym liderem, jeśli chodzi o inwestycje w odnawialne źródła energii; S. mając na uwadze, że niezależnie od dominującej pozycji na świecie, jeśli chodzi o inwestycje w odnawialne źródła energii, według prognoz World Energy Outlook 2014 do roku 2040 światowy popyt na energię wzrośnie o 37%, a światowy popyt na węgiel o 15%; T. mając na uwadze, że bardziej zintegrowany pod względem gospodarczym i fizycznym jednolity rynek energii mógłby przynieść przyrost wydajności na poziomie 50 miliardów EUR; PR\1059531.doc 7/14 PE557.042v01-00
U. mając na uwadze, że lepsze wskaźniki połączeń międzysystemowych dla energii elektrycznej i gazu zwiększą bezpieczeństwo energetyczne, równoważąc jednocześnie podaż i popyt wśród państw członkowskich; V. mając na uwadze, że zewnętrzny wymiar unijnej polityki energetycznej wymaga większej spójności i nie wykorzystuje jeszcze w pełni swojego potencjału, jeśli chodzi o zwiększenie bezpieczeństwa dostaw energii oraz konkurencyjności Unii; W. mając na uwadze, że w europejskiej strategii bezpieczeństwa energetycznego określono 33 projekty infrastrukturalne, które mają zasadnicze znaczenie dla poprawy bezpieczeństwa dostaw i lepszego połączenia rynków energii; X. mając na uwadze, że Międzynarodowa Agencja Energetyczna szacuje, iż UE odpowiada za 11% emisji gazów cieplarnianych na świecie oraz że odsetek ten ma się w przyszłości obniżyć; mając na uwadze, że wkład UE w obniżenie światowych emisji musi iść w parze z obniżaniem emisji przez pozostałych głównych emitentów; Y. mając na uwadze, że dywersyfikacja dostaw, urzeczywistnienie wewnętrznego rynku energii, bardziej racjonalne zużycie energii, rozwój lokalnych źródeł energii oraz działania badawczo-rozwojowe to główne motory unii energetycznej; Z. mając na uwadze, że ambicją UE jest zwiększenie do 2020 r. udziału przemysłu w tworzeniu PKB do aż 20%, a do osiągnięcia tego celu niezbędna będzie przystępna cenowo energia; Wymiary unii energetycznej 1. z zadowoleniem przyjmuje komunikat Komisji zatytułowany Strategia ramowa na rzecz stabilnej unii energetycznej opartej na przyszłościowej polityce w dziedzinie klimatu ; 2. wzywa Komisję, aby aktywnie dążyła do dywersyfikacji dostaw (źródeł energii, dostawców i tras); w związku z tym wzywa Komisję do wspierania budowy odpowiednich priorytetowych korytarzy infrastruktury energetycznej, takich jak południowy korytarz gazowy, jak określono w załączniku I do przepisów w sprawie transeuropejskich sieci energetycznych (TEN-E) oraz w części II załącznika I do rozporządzenia ustanawiającego instrument Łącząc Europę ; 3. podkreśla, że wszystkie projekty infrastrukturalne UE mające na celu dywersyfikację źródeł energii, dostawców i tras muszą być w pełni zgodne z prawem UE oraz unijnymi priorytetami w zakresie bezpieczeństwa energetycznego; 4. podkreśla, że dostawcy energii pochodzący z państw trzecich, którzy działają na wspólnym rynku, muszą podlegać dorobkowi prawnemu UE oraz wzywa Komisję do egzekwowania prawa UE wszelkimi dostępnymi środkami, aby umożliwić swobodny przepływ energii w UE i zapobiegać zakłóceniom na rynku wewnętrznym; 5. podkreśla, że dla UE niezwykle ważne jest skończenie z odizolowaniem niektórych państw członkowskich od wewnętrznego rynku energii, co ujawniły przeprowadzone PE557.042v01-00 8/14 PR\1059531.doc
przez Komisję testy wytrzymałościowe dotyczące gazu; w związku z tym wzywa Komisję do przeprowadzania takich testów co dwa lata; 6. zauważa, że w perspektywie przyszłej unii energetycznej najpilniejszą sprawą jest bezpieczeństwo dostaw energii oraz że państwa członkowskie, opracowując swoją politykę energetyczną, muszą koordynować działania i współpracować w tym zakresie ze swoimi sąsiadami; wzywa zatem Komisję, aby zbadała, w jaki sposób można by usprawnić na szczeblu regionalnym i unijnym obecną strukturę krajowych środków zapobiegawczych i środków postępowania awaryjnego; 7. wzywa Komisję, aby wspierała państwa członkowskie, które pragną dobrowolnie negocjować umowy energetyczne, przez wprowadzenie wspólnego mechanizmu negocjacji, oraz podkreśla, że funkcjonowanie takiego mechanizmu musi być zgodne z dorobkiem prawnym UE dotyczącym rynku wewnętrznego oraz z unijnymi zasadami konkurencji i regułami Światowej Organizacji Handlu; 8. podkreśla, że większą przejrzystość umów międzyrządowych można osiągnąć przez wzmocnienie roli Komisji w negocjacjach dotyczących energii z udziałem co najmniej jednego państwa członkowskiego i państwa trzeciego, między innymi w drodze włączenia Komisji do tych negocjacji, jeśli zachodzi ryzyko nadużycia pozycji dominującej przez jednego dostawcę; zauważa, że poza tym Komisja powinna przeprowadzać oceny ex ante i ex post oraz sporządzać pozytywny i negatywny wykaz klauzul umowy, takich jak zakaz eksportu i klauzule miejsca docelowego; 9. podkreśla, że wszystkie przyszłe międzyrządowe umowy energetyczne ze stronami spoza UE muszą przed podpisaniem zostać omówione z Komisją, aby upewnić się, że są one zgodne z prawem UE, w szczególności z trzecim pakietem energetycznym; 10. wzywa Komisję do zwiększenia przejrzystości handlowych umów gazowych, aby skutecznie usuwać nieuczciwe klauzule i zapewnić lepsze kontrole ex ante zgodności z prawem UE i postanowieniami w zakresie bezpieczeństwa energetycznego; 11. wzywa Komisję, aby przygotowała projekty wzorów umowy i wytyczne obejmujące orientacyjny wykaz nieuczciwych klauzul w celu stworzenia punktu odniesienia dla właściwych organów i przedsiębiorstw podczas zawierania umów; 12. podkreśla, że aby zapewnić równe szanse i wzmocnić pozycję przetargową przedsiębiorstw z UE wobec dostawców zewnętrznych, należy zebrać główne elementy umów i regularnie je publikować z myślą o ustaleniu przejrzystego wzorca, do którego mogą odwoływać się właściwe organy i przedsiębiorstwa podczas przyszłych negocjacji, przy zachowaniu poufności informacji sensytywnych; 13. wzywa Komisję, aby ustaliła ogólnounijny poziom docelowy zmniejszenia zależności od importu energii oraz regularnie publikowała sprawozdania z postępów w tym zakresie; 14. uważa, że zróżnicowanie koszyków energetycznych państw członkowskich, w oparciu o ich odnośny potencjał, doświadczenie, know-how oraz koszty ekonomiczne i potrzeby, jest atutem całej UE, gdyż wzmacnia jej odporność na zakłócenia dostaw, umożliwia PR\1059531.doc 9/14 PE557.042v01-00
podejmowanie optymalnych pod względem kosztów decyzji w zakresie energii oraz pozwala na rozwój różnych technologii i ich konkurowanie na rynku, co wpływa na obniżenie kosztów energii; 15. uważa, że Unia może zmniejszyć swoją zależność od konkretnych dostawców i paliw dzięki maksymalizacji wykorzystania lokalnych źródeł energii, w tym konwencjonalnych i niekonwencjonalnych niskoemisyjnych paliw kopalnych i odnawialnych źródeł energii, dlatego też podkreśla, że nie należy dyskryminować żadnego paliwa ani żadnej technologii, które przyczyniają się do bezpieczeństwa energetycznego i osiągnięcia celów w zakresie klimatu; 16. uważa, że należy w pełni wykorzystywać lokalne zasoby, zarówno konwencjonalne, jak i niekonwencjonalne, które mogą zwiększyć bezpieczeństwo energetyczne dostaw w UE, oraz że trzeba unikać zbędnych obciążeń regulacyjnych nakładanych na podmioty chcące inwestować w tych obszarach; 17. wzywa Komisję, aby ułatwiła skuteczne korzystanie z istniejących unijnych systemów finansowania, w tym Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych, w celu wspierania inwestycji w rozwój lokalnych źródeł energii w Europie, w oparciu o podejście neutralne pod względem technologicznym; 18. wzywa Komisję, w szczególności DG TRADE, by nadal naciskała na poświęcenie w transatlantyckim partnerstwie handlowo-inwestycyjnym (TTIP) specjalnego rozdziału energii z myślą o usunięciu amerykańskich ograniczeń eksportowych na ropę naftową i skroplony gaz ziemny (LNG) i wyeliminowaniu środków protekcjonistycznych; 19. wzywa Komisję i państwa członkowskie do wzmocnienia Wspólnoty Energetycznej w drodze, między innymi, lepszego wdrażania i egzekwowania prawa UE, wzmocnienia jej instytucji i realizacji kluczowych projektów infrastrukturalnych, aby zapewnić lepszą integrację z rynkiem energii w UE oraz bezpieczeństwo mechanizmów dostaw; Rynek wewnętrzny 20. uważa, ze w ramach przyszłej unii energetycznej trzeba ustanowić swobodę przepływu energii między państwami UE jako piątą swobodę europejską, obok swobody przepływu osób, towarów, kapitału i usług; 21. podkreśla, że podstawą przyszłej unii energetycznej musi być w pełni funkcjonujący wewnętrzny rynek energii dostarczający bezpiecznej, konkurencyjnej i zrównoważonej energii, aby dać przedsiębiorstwom i konsumentom w UE jak najbardziej efektywny i opłacalny dostęp do gazu i energii elektrycznej; 22. uważa jednocześnie, że mechanizmy rynkowe muszą zostać uzupełnione o konkretne i ambitne mechanizmy solidarności, takie jak skuteczniejsze unijne zarządzanie kryzysowe, lepsze wykorzystanie LNG i systemu magazynowania gazu oraz mechanizmy potencjalnych rezerw przepustowości, jakie mają być zapisane w prawie UE, w tym w rozporządzeniu w sprawie bezpieczeństwa dostaw gazu, które w tym celu musi zostać jak najszybciej poddane przeglądowi; PE557.042v01-00 10/14 PR\1059531.doc
23. podkreśla konieczność pełnego wdrożenia i egzekwowania obowiązujących przepisów UE w dziedzinie energii oraz szybkiego przyjęcia ambitnych europejskich kodeksów i wytycznych dotyczących sieci, co musi iść w parze ze wzmocnieniem kompetencji Agencji ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (ACER), europejskiej sieci operatorów systemów przesyłowych energii elektrycznej (ENTSO-E) i europejskiej sieci operatorów systemów przesyłowych gazu (ENTSO-G); 24. podkreśla, że właściwie zaprojektowany przyszły model rynku energii elektrycznej w UE musi mieć na celu bardziej rynkową i optymalną z punktu widzenia bezpieczeństwa sieci integrację odnawialnych źródeł energii; 25. wzywa państwa członkowskie i Komisję do skoncentrowania działań na realizacji projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania z myślą o stworzeniu paneuropejskiej super sieci zdolnej przesyłać moc z wielu źródeł między wszystkimi państwami UE, a tym samym zdolnej kierować energię z obszarów nadwyżkowych do obszarów deficytowych, dzięki czemu rynek będzie mógł natychmiast reagować na przerwy w dostawach, gdziekolwiek one wystąpią; 26. popiera podejście regionalne tam, gdzie występują szczególne problemy lub możliwości regionalne lub gdzie działanie w skali regionalnej może przyspieszyć integrację rynku, między innymi przez stworzenie centrów regionalnych w celu zwiększenia płynności rynku; 27. wskazuje, że aby z powodzeniem zrównoważyć rynek wewnętrzny, potrzebne są inwestycje nie tylko w rurociągi międzysystemowe, ale również, między innymi, w zdolności magazynowania, takie jak terminale LNG i inteligentne sieci, w celu poradzenia sobie ze zwiększoną generacją energii ze źródeł odnawialnych i z generacją rozproszoną; 28. podkreśla potrzebę stworzenia ram prawnych, które wzmocnią pozycję konsumentów i uczynią z nich aktywnych uczestników rynku w charakterze inwestorów i udziałowców; zauważa, że zaangażowanie konsumentów można zwiększyć, między innymi, dzięki spółdzielniom energetycznym i mikrogeneracji oraz dzięki lepszej przejrzystości cen i danie konsumentom szerszych możliwości wyboru; wskazuje, że takie inicjatywy mogą przyczynić się do obniżenia cen energii i pomóc w rozwiązaniu poważnych problemów społecznych, takich jak ubóstwo energetyczne; Efektywność energetyczna przyczyniająca się do ograniczenia popytu 29. zauważa, że zgodnie z konkluzjami Rady z dni 23 i 24 października 2014 r. unijne cele w zakresie efektywności energetycznej na okres po 2020 r. muszą być niewiążące i nie mogą obowiązywać na szczeblu krajowym; 30. zauważa, że dążenie do poprawy efektywności energetycznej w sposób racjonalny pod względem kosztów będzie miało istotny wpływ na bezpieczeństwo energetyczne, konkurencyjność i osiągnięcie celów związanych z klimatem; podkreśla jednak, że korzyści pod względem efektywności energetycznej nie mogą zastąpić dywersyfikacji dostaw energii; PR\1059531.doc 11/14 PE557.042v01-00
31. uważa, że duże znaczenie będzie miało unikanie zbyt szczegółowych przepisów, które mogą ograniczać możliwości wyboru w polityce krajowej najlepszych metod promowania efektywności energetycznej w warunkach krajowych; 32. uważa, że cel w zakresie efektywności energetycznej musi współgrać z celami związanymi z energią i klimatem oraz wzmacniać konkurencyjność gospodarki UE wobec głównych partnerów handlowych; 33. podkreśla, że aby nie osłabić już prowadzonej polityki krajowej funkcjonującej w ramach dotyczących klimatu i energii do 2020 r., potrzebna jest ostrożna rewizja obowiązujących przepisów w zakresie efektywności energetycznej, w tym dyrektywy w sprawie charakterystyki energetycznej budynków i dyrektywy w sprawie efektywności energetycznej, wzywa Komisję do dokonania przeglądu unijnych przepisów w zakresie efektywności energetycznej nie wcześniej niż do 2018 r.; 34. dostrzega, że władze lokalne miast europejskich niewątpliwie w poważny sposób przyczyniają się do niezależności energetycznej przez zwiększanie efektywności energetycznej za pomocą kogeneracji, modernizacji lokalnych systemów grzewczych, powszechniejszego stosowania czystszego transportu publicznego, zachęcania do aktywniejszych modeli podróży oraz remontu budynków; 35. wzywa Komisję, aby w porozumieniu z odpowiednimi sektorami przemysłu oraz krajowymi, regionalnymi i lokalnymi zainteresowanymi stronami wskazała najlepsze praktyki w zakresie finansowania efektywności energetycznej w całej UE i zagranicą, a następnie wprowadziła innowacyjne mechanizmy finansowania w EBOR, EBI i innych funduszach UE; Tworzenie niskoemisyjnej gospodarki oraz uczynienie z Europy światowego lidera w dziedzinie odnawialnych źródeł energii i innych niskoemisyjnych technologii 36. podkreśla zasadnicze znaczenie odnawialnych źródeł energii w UE dla osiągnięcia celów w zakresie ograniczenia emisji gazów cieplarnianych; podkreśla w związku z tym, że obecną strukturę rynku należy poprawić w drodze pełnej integracji odnawialnych źródeł energii na rynku i poprzez wprowadzenie odzwierciedlających koszty cen bilansowania; 37. podkreśla jednak, że UE musi stosować neutralne pod względem technologicznym podejście do dekarbonizacji naszych systemów energetycznych, przyjmując strategie na rzecz stosowania i promowania nie tylko odnawialnych źródeł energii, ale także innych niskoemisyjnych źródeł energii; wzywa w związku z tym Komisję do dokonania rewizji wytycznych dotyczących pomocy państwa w dziedzinie energii i środowiska, tak aby zapewnić sprawiedliwe traktowanie produkcji energii z różnych źródeł; 38. podkreśla, że dekarbonizacja prowadzona niezgodnie z podejściem neutralnym pod względem technologicznym może spowodować drastyczny wzrost kosztów energii w niektórych państwach członkowskich, co prowadziłoby do ubóstwa energetycznego, deindustrializacji gospodarki europejskiej i wynikającego stąd wzrostu bezrobocia; podkreśla, że w związku z tym każde państwo członkowskie musi w sposób niezależny decydować o metodach dekarbonizacji swojej gospodarki; PE557.042v01-00 12/14 PR\1059531.doc
39. dostrzega, że lokalne źródła energii, takie jak technologie jądrowe i czyste technologie węglowe oraz paliwa kopalne wraz z wychwytywaniem i składowaniem dwutlenku węgla, przyczyniłyby się zasadniczo do zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego UE i dekarbonizacji, a gaz łupkowy ułatwiłby przejście na gospodarkę niskoemisyjną; jest w związku z tym przekonany, że unia energetyczna musi odzwierciedlać konieczność korzystania w UE ze wszystkich źródeł o niskiej i obniżonej emisji, jakimi dysponują państwa członkowskie; 40. uważa, że do państw członkowskich należy określenie najlepszego połączenia strategii politycznych i technologii, które umożliwi dekarbonizację i pozwoli osiągnąć krajowe cele związane ze zmianą klimatu; dostrzega, że w niektórych obszarach, takich jak normy produktowe, strategie na szczeblu UE są najbardziej skuteczne, natomiast w innych państwa członkowskie mogą wybrać współpracę; 41. wzywa Komisję do przedstawienia wniosków ustanawiających fundusz modernizacyjny o ściśle określonych kryteriach i wytycznych, zapewniających ukierunkowanie środków na rzeczywiste projekty modernizacyjne w energetyce, które byłyby wybierane w oparciu o podejście neutralne pod względem technologicznym i na podstawie tego, czy wyraźnie służą osiągnięciu wyznaczonych na 2030 r. celów UE w zakresie emisji gazów cieplarnianych; 42. wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby zadbały o to, żeby rozwój unii energetycznej należycie uwzględniał wymogi ochrony środowiska, różnorodność biologiczną i konkurencyjność europejskiego przemysłu; 43. wzywa Komisję i państwa członkowskie do podjęcia wspólnych wysiłków w celu obniżenia do 2020 r. hurtowych i detalicznych cen gazu i energii o 20%; Badania i rozwój 44. wzywa Komisję do zintensyfikowania działań badawczych dotyczących lepszego wykorzystania lokalnych zasobów Europy, zarówno konwencjonalnych, jak i niekonwencjonalnych; 45. podkreśla, że UE musi zbiorowo nasilić działania, jeśli chodzi o skuteczne niskoemisyjne technologie, aby osiągnąć wyznaczone na 2030 r. cele i poprawić swoje bezpieczeństwo energetyczne oraz ułatwić ożywienie gospodarcze; 46. uważa, że większe wysiłki na rzecz rozwoju innowacyjnych niskoemisyjnych technologii i rozwiązań mogą przynieść znaczne długoterminowe korzyści w postaci zmniejszonych kosztów generacji i mniejszego popytu na energię; 47. podkreśla, że priorytetem państw członkowskich powinno być obniżenie kosztów mniej rozwiniętych niskoemisyjnych technologii energetycznych, zwłaszcza tych, które mogą mieć decydujące znaczenie dla globalnej dekarbonizacji, na przykład elektrowni wyposażonych w systemy wychwytywania i składowania dwutlenku węgla, a także potencjalnie przełomowych technologii, takich jak magazynowanie energii elektrycznej; 48. dostrzega, że postęp w dziedzinie przyjaznych środowisku, opłacalnych innowacji oraz PR\1059531.doc 13/14 PE557.042v01-00
badań i rozwoju ma również kluczowe znaczenie dla przyszłej konkurencyjności UE, w tym europejskiego przemysłu; 49. wzywa Komisję, by przedstawiła jednoznaczny schemat poszczególnych instrumentów finansowania, takich jak program InvestEU, instrument Łącząc Europę (projekty będący przedmiotem wspólnego zainteresowania), fundusze badawczo-rozwojowe, fundusze strukturalne, instrumenty finansowania inteligentnych sieci (ERA-Net Plus), program Horyzont 2020, Europejski Bank Inwestycyjny (EBI), Europejski program energetyczny na rzecz naprawy gospodarczej (EPENG), instrument Łącząc Europę energia, program NER300 i Eurogia+, a także aby wyjaśniła kryteria kwalifikowalności w odniesieniu do każdego z tych programów, uwzględniając przy tym podejście neutralne pod względem technologicznym; wzywa Komisję, by dążyła do zapewnienia bardziej zrównoważonego wsparcia i wydatków w całej UE, co pozwoli uniknąć powstania przepaści technologicznej między regionami; 50. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji. PE557.042v01-00 14/14 PR\1059531.doc