Czy w sklepie zoologicznym i wędkarskim mogą pracować osoby niepełnosprawne? Z roku na rok powstaje coraz więcej sklepów zoologicznych. Zwierzęta odgrywają bardzo ważną rolę w naszym życiu. Pragniemy zapewnić im odpowiednią pielęgnację oraz opiekę. Chętnie robimy zakupy w profesjonalnych sklepach zoologicznych i wędkarskich. Osoby niepełnosprawne mogą doskonale odnaleźć się w pracy na stanowisku sprzedawcy w tego rodzaju sklepie. Zatrudnienie na stanowisku sprzedawcy/kasjera w sklepie zoologicznym nie wiąże się z potrzebą posiadania szczególnych kwalifikacji. Ważne jest przede wszystkim empatyczne, przyjazne podejście do zwierząt pracownik sklepu musi być miłośnikiem zwierząt. Wtedy może dobrze doradzać w kwestiach związanych z żywieniem i pielęgnacją wybranych gatunków zwierząt. Sprzedawca sklepu musi posiadać chociażby ogólną wiedzę na temat dostępnych na rynku karm i środków czystości. Często sklepy zoologiczne oprócz sprzedaży środków czyszczących, karmy dla psów i kotów itd. oferują także usługi pielęgnacyjne kotów i psów. Z tego też powodu osoba zatrudniona w takim miejscu nie może być uczulona zarówno na środki higieniczne, jak i sierść zwierząt. Alergia uniemożliwia pracę ze zwierzętami. Alergikiem nie może być również osoba sprzątająca w sklepie zoologicznym lub wędkarskim. Nie powinna być uczulona nie tylko na sierść kota i psa, ale również na lateks, kurz, środki higieniczne.
Bardzo ważne funkcje w sklepie zoologicznym wykonuje kierownik. Osoba na tym stanowisku musi być odpowiedzialna, odporna na stres i bardzo kontaktowa. Kierownik czuwa nad prawidłowym funkcjonowaniem sklepu, nawiązuje kontakty biznesowe oraz czuwa nad regularnością i prawidłowością dostaw do sklepu. Kierownik sklepu musi być osobą odporną na stres i pozbawioną schorzeń psychicznych. Zachęcamy osoby niepełnosprawne do szukania satysfakcjonującej pracy w sklepach zoologicznych i wędkarskich. Pomagamy osobom niepełnosprawnym w znalezieniu dobrego, przyjaznego miejsca pracy. Zachęcamy do kontaktu z nami pod numerem telefonu: 537 990 017. Czy w warzywniaku może pracować osoba niepełnosprawna? Coraz mniej możemy znaleźć typowych warzywniaków. Zostały one wyparte przez duże sieci spożywcze markety i hipermarkety. Branża handlowo spożywcza jest bardzo otwarta na zatrudnianie osób niepełnosprawnych. Osoba z orzeczeniem o niepełnosprawności może dostać pracę między innymi na stanowisku warzywnym we wspomnianym markecie. Może także sprzedawać w specjalnej budce z warzywami i owocami.
Na stanowisku sprzedawcy warzyw i owoców może pracować każdy. Zawód ten nie wymaga posiadania specjalnych umiejętności. Osoba na tym stanowisku musi jednak bezbłędnie obsługiwać kasę fiskalną. Musi także radzić sobie z często szybką obsługą klientów oraz segregacją dostępnych na wybranym stoisku warzyw i owoców. Z tego też powodu nie mogą na tym stanowisku pracować osoby z poważnymi schorzeniami psychicznymi uniemożliwiającymi pracę z klientem. Sprzedawca w sklepie warzywnym ma kontakt nie tylko z kupującymi, ale często również z dystrybutorami oraz właścicielami hurtowni. Osoby pracujące na dziale owocowo-warzywnym lub w zwykłym osiedlowym sklepiku muszą także wyróżniać się mocnym, silnym organizmem odpornym na przenoszenie ciężkich skrzynek, worków z ziemniakami i burakami. Jest to szczególnie ważne podczas np. przewożenia, wykładania skrzynek na regał sklepowy. Silnym również trzeba być w czasie przyjmowania towaru, gdy np. przyjmujemy arbuzy, a kosz ich waży ok. 1 tony. Osoba dbająca o czystość w warzywniaku nie może być uczulona na środki chemiczne i lateks. Wszelkiego rodzaju alergie mogą uniemożliwić wykonywanie codziennych obowiązków. Warto zatrudniać osoby niepełnosprawne w sklepach z warzywami i owocami. Pracodawcy przyjmujący do pracy osoby z orzeczeniem o niepełnosprawności mogą liczyć na comiesięczne, bezzwrotne dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych. Informacje na ten temat znajdziecie Państwo na naszej stronie www.partnerfirm.pl lub pod nr telefonu 537 990 017.
Czy w sklepie rybnym może pracować osoba niepełnosprawna? Bardzo często przeglądając oferty pracy dla osób z orzeczeniem o niepełnosprawności możemy natrafić na propozycje zatrudnienia na stanowisku kasjera/sprzedawcy. Branża handlowo produkcyjna jest bardzo otwarta na przyjmowanie do pracy osób niepełnosprawnych. Istnieje bardzo mała ilość przeciwwskazań do pracy jako sprzedawca. Wiele sklepów rybnych szczególnie w sezonie wakacyjnym chętnie zatrudnia nowych pracowników. Sprzedawcą w sklepie rybnym może być praktycznie każdy. Osoba na tym stanowisku nie może być uczulona na ryby. Musi także dobrze radzić sobie z obsługą kasy. Sprzedawca w sklepie rybnym powinien wyróżniać się uczciwością, wysoką kulturą osobistą i przyjaznym podejściem do klienta. Niezbędna jest również znajomość branży (rodzajów ryb, pochodzenia wybranych gatunków). Wiedzę tę jednak pracownik może cały czas poszerzać podczas pracy, aby lepiej doradzać klientom. W sklepie rybnym pracuje również sprzątaczka, która jest
odpowiedzialna za utrzymywanie czystości. Osoba zatrudniona na tym stanowisku nie może być uczulona na lateks oraz różnego rodzaju środki chemiczne. Bardzo ważną funkcje ma także kierownik sklepu. Czuwa on nad prawidłowym funkcjonowaniem sklepu. Jest odpowiedzialny za pracowników oraz między innymi za czasową, prawidłową dostawę ryb. Kierownik sklepu musi być osobą odporną na stres, kontaktową i przedsiębiorczą. Kierownikiem sklepu nie może zostać osoba cierpiąca na różnego rodzaju schorzenia psychiczne. Praca w sklepie rybnym może dawać wiele satysfakcji. Zapraszamy właścicieli sklepów rybnych do zatrudniania osób niepełnosprawnych. Informacje na ten temat znajdziecie Państwo na naszej stronie www.partnerfirm.pl lub pod nr telefonu 537 990 017. Zapraszamy do kontaktu! Czy w teatrze i operze mogą pracować osoby niepełnosprawne?
Dyrektorzy teatrów i oper coraz chętniej zatrudniają osoby niepełnosprawne. Twórcza praca w branży związanej z kulturą i sztuką może dawać wiele satysfakcji i radości osobie z orzeczeniem o niepełnosprawności. Osoby niepełnosprawne mogą pracować między innymi w charakterze aktora, śpiewaka operowego, scenarzysty, reżysera, suflera, scenografa, dramaturga. Są to wszystko zawody wymagające odpowiednich kwalifikacji zawodowych praca na tych stanowiskach pobudza do kreatywnego działania. We wszystkich tych zawodach mogą pracować osoby mające problem z poruszaniem się. Ważne jest odpowiednie przystosowanie stanowiska pracy. Wygodne krzesło, miejsce do wykonywania codziennych obowiązków. Scenariusze sztuk mogą powstawać w warunkach pracy zdalnej. W przypadku pracy suflera bardzo ważny jest mocny, zdecydowany głos. Przeciwwskazaniem do pracy w tym zawodzie mogą być wady wymowy. W teatrze i operze osoby niepełnosprawne mogą pracować również na stanowisku garderobianej i choreografa. Nie powinny pracować w tym zawodzie osoby mające uczulenie, alergię na kurz. Bardzo odpowiedzialną pracę mają również osoby pracujące w charakterze akustyka oraz inspicjenta. Akustyk czuwa nad dźwiękową stroną wydarzenia inspicjent natomiast dba o to, aby wszystkie techniczne aspekty przedstawienia były dopracowane. Zawody te są bardzo odpowiedzialne pracownik wykonujący obowiązki akustyka i inspicjenta nie może cierpieć na schorzenia i choroby psychiczne. W teatrze osoby niepełnosprawne mogą być zatrudniane również na stanowiskach kierowniczych. Jest to jednak praca, która zazwyczaj wymaga dużej komunikatywności, mobilności i kreatywności kierownik musi czuwać nad wszystkimi formalnymi sprawami związanymi z prawidłowym funkcjonowaniem opery lub teatru. Przestrzeń związana z kulturą i sztuką jest coraz bardziej otwarta na osoby niepełnosprawne. Ludzie z ograniczoną
mobilnością ruchową pojawiają się w mediach: w programach telewizyjnych, w radiu, grają w filmach i przedstawieniach. Powstają specjalne sztuki mówiące o problemach i barierach z jakimi codziennie stykają się osoby niepełnosprawne. Zmienia się również świadomość społeczeństwa jesteśmy coraz bardziej otwarci i tolerancyjni, Spoglądamy z podziwem i akceptacją na osoby niepełnosprawne realizujące się poprzez sztukę. Zapraszamy dyrektorów oper i teatrów do rozważenia kwestii zatrudnienia osób niepełnosprawnych. Informacje na ten temat możecie Państwo znaleźć na naszej stronie www.partnerfirm.pl Zapraszamy do kontaktu tel. 537 990 017. Czy w branży fryzjersko kosmetycznej mogą pracować osoby niepełnosprawne? Branża kosmetyczno fryzjerska coraz bardziej się rozwija. Powstają nowe salony fryzjerskie, gdzie można nie tylko odświeżyć swoją fryzurę, ale także poddać się wielu kosmetycznym, odprężającym zabiegom. W kosmetologii i fryzjerstwie jest wiele stanowisk, na których
mogą pracować osoby niepełnosprawne. Bardzo mało jest przeciwwskazań, które uniemożliwiają pracę osobą z orzeczeniem o niepełnosprawności w tej branży. Jednym z podstawowych przeciwwskazań jest uczulenie i alergia na różnego rodzaju środki chemiczne. Pracownicy solarium, salonów Spa, salonów kosmetycznych i fryzjerskich każdego dnia korzystają z kosmetyków, które w niektórych przypadkach mogą powodować reakcje alergiczne. Przeciwwskazaniem są także wady wzroku oraz upośledzenia psychiczne. Osoby działające w branży fryzjerskiej i kosmetycznej muszą mieć także bardzo sprawne dłonie, aby swobodnie wykonywać wszystkie zabiegi. Wszystkie inne schorzenia wiążą się tylko i wyłącznie z dobrą organizacją pracy. Fryzjerem, kosmetyczką może zostać osoba poruszająca się na wózku inwalidzkim lub chodząca o kulach. Ważne jest odpowiednie przystosowanie stanowiska pracy oraz rozkład pomieszczenia, aby osoba z niepełnosprawnością ruchową mogła swobodnie i bez problemu poruszać się po salonie. W branży fryzjerskiej i kosmetycznej osoby niepełnosprawne mogą pracować między innymi jako fryzjerzy, kosmetyczki, masażyści, pedikiurzyści, manikiurzyści, technicy usług kosmetycznych, kosmetololodzy, fizjoterapeuci lista zawodów jest naprawdę bardzo duża. Najważniejsze jest odpowiednie wykształcenie kierunkowe, które pozwala na pracę na wybranym stanowisku. Dziś istnieje bardzo wiele szkół policealnych oraz uczelni, gdzie można zdobywać niezbędne kwalifikacje związane z branżą fryzjersko kosmetyczną. Zachęcamy osoby niepełnosprawne do podjęcia nauki i zdobywania przydatnych w życiu zawodowym umiejętności. Zachęcamy także wszystkich właścicieli salonów świadczących usługi fryzjerskie, czy kosmetyczne do zatrudniania osób niepełnosprawnych. Informacje na ten temat uzyskają Państwo na stronie www.partnerfirm.pl.
Czy w muzeum mogą pracować osoby niepełnosprawne? Praca w muzeum może dawać bardzo wiele radości i satysfakcji. Obcowanie ze sztuką poszerza horyzonty myślowe oraz naszą wiedzę o świecie. Muzeum jest miejscem gdzie mogą pracować osoby niepełnosprawne. W muzeum osoba z orzeczeniem o niepełnosprawności może pracować między innymi na stanowisku edukatora. Jedynym przeciwwskazaniem do tego typu pracy są choroby psychiczne oraz wady głosu. Edukator dzieli się z gośćmi muzeum swoją wiedzą, opisuje eksponaty znajdujące się na wystawach musi wyróżniać się zdecydowaną, pewną barwą głosu. Podobne ograniczenia są w przypadku muzealników i opiekunów ekspozycji, którzy opiekują się cennymi pamiątkami znajdującymi się na terenie muzeum. Osoby niepełnosprawne mogą także pracować na stanowisku bibliotekarza i księgowej. Osoby zatrudnione na tym stanowisku muszą wyróżniać się dobrą kondycją psychiczną i pamięcią. Pracują z ważną dokumentacją oraz materiałami naukowymi. W muzeum zatrudniane są również osoby na stanowisko
sprzątaczki oraz pracownika technicznego. Przeciwwskazania do tego typu pracy, to cukrzyca oraz różnego rodzaju alergie. Oba te zawody wiążą się z kontaktem z różnymi środkami chemicznymi. Pracownik techniczny korzysta w swojej pracy również z wielu często ciężkich narzędzi musi być przez to osobą bardzo odpowiedzialną. Osoby z orzeczeniem o niepełnosprawności mogą w muzeum objąć również stanowiska kierownicze. Kierownik muzeum musi być osobą bardzo odpowiedzialną, kontaktową. To właśnie on załatwia wszystkie ważne sprawy związane z nowymi ekspozycjami i wydarzeniami odbywającymi się w muzeum. Zajmuje się kontaktami biznesowymi, promocją i reklamą firmy. Czuwa także nad dobrą atmosferą w miejscu pracy. Osoby niepełnosprawne w muzeum mogą pracować na wielu stanowiskach. Praca w muzeum może być bardzo ciekawa i rozwijająca. Zachęcamy kierowników muzeów do zatrudniania osób niepełnosprawnych. Więcej informacji na ten temat znajdą Państwo na naszej stronie www.partnerfirm.pl. Zapraszamy także do kontaktu telefonicznego: 537 990 017. Czy na wysokości mogą pracować osoby niepełnosprawne?
Z roku na rok poszerza się ilość ogłoszeń o pracę związanych z pracami na wysokościach. Pracodawcy coraz częściej szukają również osób z orzeczeniem o niepełnosprawności. Zdają sobie oni sprawę, że osoba niepełnosprawna może być lojalnym, dobrym pracownikiem solidnie wykonującym swoje codzienne obowiązki. Prace na wysokościach są jednak szczególnie niebezpieczne, ponieważ grożą upadkowi z wysokości. Upadek z wysokości jest najczęstszą przyczyną wypadków, które prowadzą do trwałego uszczerbku na zdrowiu, kalectwa i śmierci. W czasie wykonywania prac wysokościowych zagrożone jest zdrowie i życie pracowników, dlatego muszą być zachowane wyjątkowe środki ostrożności. Wymagają także od pracownika dużej uwagi, doskonałej koncentracji oraz nierzadko sprawności ruchowej i siły fizycznej. Z tego też powodu nie każda osoba może pracować na wysokości. Przeciwwskazania dotyczą przede wszystkim schorzeń takich jak cukrzyca, epilepsja, wady wzroku, wady słuchu oraz różnego rodzaju choroby neurologiczne. Bardzo często na dużej wysokości nie mogą pracować także osoby z upośledzeniem umysłowym. Praca na wysokości wymaga bowiem dużej uwagi, koncentracji, ostrożnego obchodzenia się z różnego rodzaju narzędziami budowlano remontowymi. Osoba pracująca np. na budowie lub montująca na dachu wybrane urządzenia jest często odpowiedzialna za swoje życie i zdrowie oraz swoich kolegów z
pracy. Dziś prace na wysokościach wyglądają bardzo różnie. W zależności od profilu działalności firmy, wymagają konkretnych umiejętności i zdolności. O tym, czy dana osoba niepełnosprawna może pracować na wysokości, decyduje Lekarz Medycyny Pracy. Przyszły pracownik musi często przejść również szereg specjalistycznych badań oraz testów sprawnościowych. Zazwyczaj takie badania weryfikują czy konkretna osoba może pracować na danym stanowisku. Warunki takiej pracy są zawarte w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy z póżn. zm. (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r., nr 169, poz. 1650) Osoby niepełnosprawne mogą pracować na wysokości jeśli nie chorują na opisane wyżej schorzenia i wyróżniają się niezbędnymi w danej pracy zdolnościami. Każda praca jest inna najważniejszą sprawą jest dostosowanie stanowiska do możliwości fizycznych i psychicznych pracownika. Wykonywane czynności w żaden sposób nie powinny pogłębiać świadomości schorzenia w osobie niepełnosprawnej. Pracodawca wybierając odpowiedniego kandydata musi wykazać się odrobiną empatii i zrozumienia stanu zdrowia osoby niepełnosprawnej. Chcesz zatrudnić do pracy na wysokościach osobę niepełnosprawną? Nie wiesz jak znaleźć odpowiedniego kandydata? Zachęcamy do kontaktu z nami chętnie pomożemy w znalezieniu odpowiedniego pracownika. Wszystkie ważne informacje dotyczące zakresu naszych usług znajdują się na stronie internetowej www.partnerfirm.pl.
Czy w kinie mogą pracować osoby niepełnosprawne? Świadomość pracodawców związana z zatrudnianiem osób niepełnosprawnych jest coraz większa. Osoby z orzeczeniem o niepełnosprawności zatrudniane są w sektorze administracyjnych, biurowym, marketingowym coraz więcej osób pracuje także w branży związanej z szeroką pojętą kulturą i sztuką. Osoba niepełnosprawna może pracować między innymi w kinie. Przede wszystkim pracownik zatrudniony w kinie musi wyróżniać się wysoką kulturą osobistą, przyjaznym i miłym podejściem do klienta. Dotyczy to przede wszystkim stanowisk kierowniczych. Osoba niepełnosprawna może objąć stanowisko kierownicze jest to jednak praca wymagająca dużego zaangażowania, odpowiedzialności. Kierownik kina odpowiada za swoją kadrę, nawiązuje też kontakty z nowymi kontrahentami. Z tego też powodu osoba na tym stanowisku musi wykazać się dużą odpornością psychiczną. Często kierownik rozwiązuje problemy interpersonalne w firmie musi też pamiętać o załatwieniu wszystkich ważnych, formalnych spraw. Zdecydowanie
kierownikiem kina nie może zostać osoba z upośledzeniem umysłowym lub zaburzeniami głosu i mowy. Chcąc pracować w kinie możemy aplikować również na stanowisko operatora sprzętu projekcyjno-dźwiękowego. Tutaj bardzo ważne jest przystosowanie stanowiska pracy dla osoby z ograniczoną mobilnością ruchową. Jeśli pracodawca zapewni dobre biurko, funkcjonalny fotel i inne niezbędne akcesoria na tym stanowisku mogą pracować między innymi osoby poruszające się na wózku inwalidzkim. Zdecydowanym przeciwwskazaniem do w pracy w charakterze operatora sprzętu projekcyjno dźwiękowego są wady wzroku, słuchu oraz epilepsja. Operator przygotowuje różnego rodzaju nagrania filmowe, często rejestrowane w technologii 3D. Zbyt duża ilość światła może mieć negatywny wpływ na samopoczucie i zdrowie osób chorujących na epilepsję. W kinie pracują również osoby na stanowiskach gospodarczych. Tutaj przeciwwskazaniem mogą być wszelkiego rodzaju alergie. Osoba sprzątająca często ma kontakt ze środkami chemicznymi, które mogą powodować reakcje alergiczne. Najmniej przeciwwskazań jest w przypadku pracy w charakterze sprzedawcy i kasjera biletów. W niektórych przypadkach problemem mogą być jedynie choroby psychiczne, które uniemożliwiają kontakt z klientem i wykonywanie codziennych obowiązków. Warto zatrudniać osoby niepełnosprawne w kinie pracodawca zyskuje w takiej chwili lojalnego pracownika, który ma wpływ na odpowiednie funkcjonowanie kina. Pracownik natomiast zdobywa pracę pełną satysfakcji i radości płynącej z kontaktu z kulturą i innymi ludźmi. Nasza firma pomaga w pozyskiwaniu dofinansowania do wynagrodzeń pracowników z orzeczeniem o niepełnosprawności. Zapraszamy do nawiązywania kontaktu z nami.
Jak przystosować stanowisko do potrzeb osób niepełnosprawnych W publikowanych przez nas artykułach bardzo często sugerujemy zmianę warunków pracy oraz takie przystosowanie stanowiska, które umożliwi zatrudnienie osoby niepełnosprawnej. To ważne, ponieważ przystosowanie stanowiska jest z jednej strony ustawowym obowiązkiem pracodawcy zatrudniającego osoby z orzeczonym stopniem niepełnosprawności, a z drugiej strony ważnym działaniem o wydźwięku społecznym, ponieważ dzięki temu osoba niepełnosprawna może pracować zgodnie ze swoimi predyspozycjami i w ten sposób ponownie zintegrować się ze społeczeństwem. Do tej pory jednak jedynie w ogólny sposób sugerowaliśmy, że w pewnych sytuacjach konieczne jest przeprowadzenie dostosowania stanowiska do potrzeb osoby niepełnosprawnej lub zmiana warunków pracy np. przez wydłużenie przerw. W tym artykule wyczerpująco opracowaliśmy wskazania dla konkretnych kodów niepełnosprawności i dodatkowo wskazaliśmy kilka praktycznych zastosowań proponowanych sposobów.
Dla przypomnienia: obecnie wyróżnia się 12 kodów niepełnosprawności, z czego 11 jest używanych do określenia możliwości pracy w poszczególnych zawodach (nie używa się kodu 12, czyli ogólnorozwojowych zaburzeń, ponieważ zwykle sytuacja jest na tyle indywidualna, że nie da się wskazać jednoznacznie, czy kod ten przeszkadza w pracy na danym stanowisku, czy nie). Upośledzenie umysłowe (kod 01) W przypadku upośledzenia umysłowego sytuacja jest o tyle klarowna, że w zasadzie kod ten nie występuje jako przeciwwskazanie potencjalne, a jedynie jako bezwzględne, co oznacza, że osoby niepełnosprawne z kodu 01 mają bardzo ograniczone możliwości podjęcia pracy zawodowej. Jeśli jednak stopień niepełnosprawności nie jest znaczny, a lekarz medycyny pracy udzieli zgody na podjęcie pracy, to pracodawca powinien mieć pewność, że osoba zatrudniona na takim stanowisku będzie mogła pracować w bezpiecznych i komfortowych warunkach. Cechą wspólną wielu przypadków upośledzenia umysłowego jest pewna ich nieprzewidywalność, dlatego stanowisko takiego pracownika powinno być proste i elastyczne, aby pracownikowi zapewnić możliwość dostosowania go do indywidualnych potrzeb, często dość niezrozumiałych dla osoby, która z problemem upośledzenia styka się po raz pierwszy. W tym przypadku bardzo ważne jest, aby zadbać o właściwą atmosferę w miejscu pracy: w Polsce ludzie upośledzeni umysłowo są postrzegani bardzo negatywnie i często nie spotykają się z akceptacją. Obowiązkiem pracodawcy jest zapobiec takim zjawiskom w miejscu pracy. Choroby psychiczne (kod 02) Choroby psychiczne charakteryzują się dużą zmiennością i niejednokrotnie niejednolitym przebiegiem z okresami zaostrzenia i remisji. To stwarza poważne problemy dla pracodawców, ponieważ w niektórych jednostkach chorobowych pojawia się problem utraty kontroli nad własnym zachowaniem. W zasadzie tego typu przypadki powinny być wcześnie wykrywane i
lekarz medycyny pracy, jeśli istnieje podobne ryzyko, nie powinien pozwolić na podjęcie pracy, ale praktyka wskazuje, że bywa z tym różnie. Z tego powodu ważne jest, aby pracownikom z chorobami psychicznymi zapewnić przede wszystkim spokojne środowisko pracy odpowiednia ilość przerw, elastyczny czas pracy, zrozumienie dla często specyficznych potrzeb są w tych przypadkach nie tylko pragmatyczną koniecznością, ale również gestem ludzkiego zrozumienia. Najpopularniejsza chorobą psychiczna jest depresja, która ma również swoje postacie chroniczne w przypadku takich pracowników bardzo szybko pojawiają się objawy wypalenia i trzeba umiejętnie motywować ich do działania, jednoczesność pozwalając na to, aby swoje stanowisko pracy zorganizowali w sposób dla nich wygodny, bo w przypadku każdej choroby psychicznej, poza wsparciem z zewnątrz, niepełnosprawny potrzebuje pozostawienia mu sporej samodzielności. Zaburzenia głosu, mowy i słuchu (kod 03) Wspólną cechą dla osób niepełnosprawnych z tym kodem niepełnosprawności mogą być problemy w komunikacji werbalnej. Oznacza to w praktyce, że pracodawca powinien zapewnić pracownikom stosowne warunki do komunikacji ze współpracownikami i przełożonymi na przykład przez oddanie do dyspozycji pracownika stanowiska położonego w miejscu, do którego nie dociera hałas z hali produkcyjnej. Konieczne jest też w wielu przypadkach zwiększenie czasu przerw, ponieważ choroby związane z tym kodem niepełnosprawności często wymagają od pracownika większego skupienia na wykonywanych czynnościach, co powoduje silniejsze odczuwanie stresu i zmęczenia. Nie jest w wielu przypadkach konieczne skrócenie czasu pracy, aczkolwiek pewna elastyczność w tej materii jest u pracodawcy mile widziana. Przede wszystkim jednak chodzi o to, aby pracownikom niepełnosprawnym z tego rodzaju przypadłościami zapewnić możliwość komfortowego porozumiewania się. Choroby narządu wzroku (kod 04)
W przypadku chorób oczu i narządu wzroku bardzo ważne jest dostosowanie miejsca pracy do specyfiki tych schorzeń. Dla osób niewidomych konieczne jest zainstalowanie urządzeń obsługujących pismo systemu Braille a, ułatwieniem będzie przetłumaczenie na ten język ważnych dokumentów firmowych. W przypadku osób niedowidzących, które pracują w biurach, należy zapewnić im możliwość skorzystania z monitorów obsługujących większą rozdzielczość i oprogramowania udostępniającego wersje wysokiego kontrastu. Bardzo często w przypadku osób z tym kodem niepełnosprawności należy rozważyć skrócenie czasu pracy lub przynajmniej uelastycznienie czasu przerw. Dzięki temu pracownik może dość dobrze dostosować styl pracy do wymagań wynikających ze specyfiki choroby. Ogólnie rzecz biorąc, w zależności od typu schorzenia i stopnia jego zaawansowania warto posłuchać indywidualnych propozycji pracownika, który ma swoje przyzwyczajenia, dzięki którym będzie pajacował wygodniej. Często sprowadza się to np. do lepszego oznakowania przedmiotów lub konkretnego ustawienia sprzętów na biurku. Upośledzenie narządu ruchu (kod 05) O przystosowaniu miejsc pracy dla niepełnosprawnych z kodu 05 mówi się wiele, szczególnie w kontekście osób poruszających się na wózkach inwalidzkich. Należy jednak zauważyć, że kod ten obejmie również choroby mniej ingerujące w sposób poruszania się, wymuszające np. chodzenie o kulach lub niemożliwość wykonania jakiegoś szczególnego rodzaju ruchów w jednym tylko stawie. To bardzo zróżnicowana grupa schorzeń o przeróżnej etiologii i nasileniu, co oznacza, że tak naprawdę nie ma uniwersalnych porad, jak należy pracownikom z kodem niepełnosprawności 05 przygotować stanowisko pracy. Eliminacja barier architektonicznych to oczywistość, ale to, co zostanie uznane za barierę, to już kwestia bardzo indywidualna. Ogólnie warto w to zainwestować, bo budynek przyjazny niepełnosprawnym opłaca się wszystkim. W szczególnych przypadkach konieczne jest na przykład zakupienie ergonomicznych klawiatur lub profesjonalnych myszek komputerowych dla osób leworęcznych, a
prostym gestem będzie też zamontowanie prawych lub lewych drzwi, w zależności od ograniczenia pracownika itp. Epilepsja (kod 06) W przypadku epilepsji można jedynie ograniczyć ryzyko indukowania kolejnych nawrotów choroby, przez co należy rozumieć wyeliminowanie z otoczenia pracownika niepełnosprawnego w miarę możliwości monitorów aparatury kontrolnej, monitorów komputerowych lub innych urządzeń emitujących światło migoczące, np. stroboskopów. W przypadku pracowników, których napady mają podłoże endogenne kluczem do ich zrozumienia jest wyjaśnienia przyczyn w czasie rozmowy z pracownikiem należy poznać jego historię i oczekiwania, dzięki czemu być może uda się wyeliminowywać z otoczenia te elementy, które przyczyniają się do zwiększenia ryzyka napadu. Choroby układu krążenia i oddechowego (kod 07) Ze względu na różnorodność chorób układu krążenia i układu oddechowego niewiele jest wspólnych dla wszystkich zaleceń, które pozwalają na wydajniejsza pracę niepełnosprawnego. Przede wszystkim chodzi o zapewnienie możliwość zrobienia większej ilości dłuższych przerw wszystkie te choroby są w pewien sposób związane z aktywnością, co oznacza, że zasadniczo niekorzystne jest przebywanie przez dłuższy czas w bezruchu. W przypadku pracowników cierpiących z powodu niewydolności oddechowej konieczne jest takie zlokalizowanie stanowiska pracy, które umożliwi im komfortowe poruszanie się po terenie zakładu. Zwykle nie wymaga to wielkiego wysiłku ze strony pracodawcy, a dla pracownika może okazać się nieocenioną pomocą. Niekiedy niezbędne jest skrócenie czasu pracy, natomiast nie należy tego traktować jako problemu pracownik niepełnosprawny niejednokrotnie jest w stanie w korzystnych warunkach pracować skuteczniej od osoby zdrowej w warunkach niekorzystnych. Ze względu na komfort osób z chorobami układu krążenia i oddechowego pozostający w związku z pozycją ciała konieczne jest zastosowanie ergonomicznych
foteli i wygodnych biurek dostosowanych do wzrostu i preferowanej pozycji pracownika. Choroby układu pokarmowego (kod 08) Choroby układu pokarmowego zwykle nie wymagają szczególnego przystosowywania stanowiska pracy, natomiast bardzo duży wpływ na komfort i wydajność pracownika ma organizacja czasu pracy. Ponieważ wiele z tych chorób przebiega ze zmiennym apetytem nie można na sztywno ustalać godzin przerw. Pacjenci chorzy na niektóre z chorób układu pokarmowego muszą spożywać posiłki częściej, inni wręcz przeciwnie każdy natomiast ma jakieś preferencje. Dla pracodawcy uelastycznienie czasu przerw jest banalnie proste, natomiast dla pracownika niepełnosprawnego jest to coś, co decyduje często o możliwości wykonywania jakiejkolwiek pracy. Jeśli pracodawca zapewnia wyżywienie pracownikom, powinien uzgodnić taką możliwość również z pracownikiem niepełnosprawnym. Choroby układu moczowo-płciowego (kod 09) Choroby układu moczopłciowego najczęściej nie wymagają specjalnego przystosowywania stanowiska pracy. Jak w każdym przypadku jest ważna ergonomia, natomiast ma ona wpływ nie tyle na fizyczną manifestację choroby, ile raczej na komfort psychiczny pacjenta, co jest o tyle ważne, że niepełnosprawność z kodu 09 dotyczy bardzo intymnych problemów, które, jeśli będą wpływały na komfort, obniżą również wydajność pracy. Choroby neurologiczne (kod 10) Zróżnicowanie chorób neurologicznych jest spore. Zwykle ich przejawami są albo przeciągające się dolegliwości bólowe, a rzadziej przejściowe spadki aktywności psychicznej. W tym przypadku bardzo ważne jest zapewnienie pracownikowi elastyczności czasu pracy i możliwości dowolnego ustalenia czasu przerw, łącznie z możliwości tymczasowego opuszczenia stanowiska pracy długotrwałe przebywanie w jednej pozycji w
wielu przypadkach pogłębia dolegliwości. Bardzo istotne stanie się więc także dostosowanie ergonomii miejsca pracy do indywidualnych wymagań pracownika, natomiast o szczegółowych wskazaniach powinien pracodawcę poinformować pracownik, ponieważ choroby neurologiczne, mimo podobnego obrazu klinicznego, mogą wywoływać bardzo różne odczucia subiektywne. Inne (kod 11) W przypadku większości z tych chorób konieczne jest zapewnienie elastycznego czasu przerw. Są to choroby, które w dużym stopniu ingerują w cykle biologiczne, w związku z czym pracownik niepełnosprawny może odczuwać w ciągu dnia senność, zmienne cykle efektywności lub nastroju itd. Zrozumienie jego problemów zwykle prowadzi do wniosku, że nie trzeba żadnych specjalnych zmian na stanowisku pracy, a jedynie nieco większej tolerancji w stosunku do zwyczajów pracownika, które nie wynikają wszak z jego złej woli, ale są często wyuczonym mechanizmem obronnym, który pozwala poradzić sobie z objawami choroby. Podsumowanie Ergonomia miejsca pracy jest ważna w każdym przypadku, ale dla każdego pracownika może oznaczać coś nieco innego. Dla wielu pracowników niepełnosprawnych zresztą równie ważne, co zapewnienie wygodnego miejsca pracy, będzie zapewnienie komfortu psychicznego. Należy pamiętać, że pracownik nie będzie zawsze do maksimum wykorzystywał przerw, ale musi mieć taką możliwość: chodzi o to, że choroba wpływa zawsze na styl życia i styl pracy. niektóre choroby w sposób bardziej bezwzględny niż inny wymuszają na pracowniku okresowe przerwy, natomiast dla pracodawcy nie powinno być żadnym problemem zapewnienie możliwości chwilowego dojścia ze stanowiska pracy albo zmiany pozycji przy biurku często uniemożliwia to rozstawienie sprzętów biurowych, które warto skonsultować z pracownikiem.
Z naszego doświadczenia wynika, że najskuteczniejszym sposobem poznania wymagań pracownika jest po prostu szczera rozmowa. Pracodawcy, którzy zatrudnili niepełnosprawnych pracowników mogą pochwalić się najefektywniejszą załogą i najlepszymi wynikami, ale czasem wymaga to przełamania pewnych standardów. Wymaga to najczęściej wyłącznie chęci, a jeśli potrzebne są również pieniądze, to chętnie pomożemy państwu zdobyć dofinansowanie do wynagrodzeń niepełnosprawnych pracowników. Osoby niepełnosprawne w branży meblowej Branża meblowa korzysta przede wszystkim z usług specjalistów dwóch zawodów: cieśli i stolarza. Oczywiście potrzebne są też profesje pomocnicze, jednak mają one poboczne znaczenie i prędzej szukać ich należy w dziale rzemiosła, a nie stricte meblarstwa, niemniej omówimy je również w tym artykule.
Na początek jednak potrzebne jest słowo wyjaśnienia, ponieważ zawody cieśli i stolarza są pod wieloma względami do siebie bardzo podobne. Co do zasady zadaniem cieśli jest tworzenie konstrukcji większych: począwszy od stolarki okiennej i drzwiowej, skończywszy na szkieletach konstrukcyjnych domów czy jednostek pływających. Stolarz odpowiedzialny jest za wykonywanie elementów mniejszych, nierzadko o charakterze nie tylko funkcjonalnym, ale również dekoracyjnym. Dla stolarza meblowego potencjalne ograniczenia mogą generować choroby opisywane kodami niepełnosprawności 03 (słuch) i 06, natomiast lista przeciwwskazań dla cieśli jest dłuższa: zdecydowanym przeciwwskazaniem jest kod 06, a potencjalnymi dodatkowo 02, 03, 04, 05, 10 i 11. Stolarz i cieśla to nie jedyne zawody, które są wykorzystywane w szeroko rozumianym meblarstwie. Poniżej prezentujemy wybór innych zawodów, których przedstawiciele biorą udział w powstawaniu stolarki budowlanej i meblowej. Tokarz specjalista obsługujący tokarki, urządzenia do obróbki tocznej skrawaniem głównie elementów metalowych, ale nie tylko. Niezbędne jest specjalistyczne wykształcenie, a sporym atutem jest doświadczenie, natomiast jedynym potencjalnym ograniczeniem mogą być choroby z kodem niepełnosprawności 03 (słuch). Frezer zajmuje się frezowaniem elementów drewnianych i metalowych przygotowanych wstępnie. Na tym stanowisku nie mogą pracować osoby z kodem niepełnosprawności 06. Strugacz osoba zatrudniona na tym stanowisku musi na podstawie oceny dostarczonych półproduktów wybrać właściwą metodę obróbki, a następnie przy pomocy strugarek różnych typów, grubiarek, wyrówniarek i narzędzi ręcznych, między innymi strugów, równiaków, kątników i wybiorników przeprowadzić proces strugania przedmiotów. Potencjalne ograniczenia, które mogą uniemożliwić pracę w tym zawodzie wiążą się z chorobami słuchu (kod 03) i epilepsją (kod 06).
Szlifierz zadaniem tego rzemieślnika jest szlifowanie powierzchni przedmiotów za pomocą maszyn (tarcz polerskich i szlifierek różnych typów) lub ręcznie (papierami, proszkami lub pastami). Specyficznym rodzajem szlifowania jest polerowanie, również należące do obowiązków szlifierza. Pracę w tym zawodzie może uniemożliwić niepełnosprawność z kodem 03 lub 07. Monter mebli zadaniem montera jest złożyć dostarczone półprodukty w gotowy mebel zgodnie z instrukcją i zasadami sztuki. W tym zawodzie jedyne potencjalne ograniczenia może nakładać niepełnosprawność z kodu 03 (słuch). Operator maszyn tapicerskich obsługuje i nadzoruje maszyny oraz urządzenia tapicerskie, takie jak: rozkręcarki, szarparki, napycharki, prasy tapicerskie, maszyny do szycia, przygotowuje materiały tapicerskie oraz materiały do wykonania części tapicerowanych mebli lub innych wyrobów. Potencjalne ograniczenia mogą wynikać z niepełnosprawności z kodami 03 (słuch) lub 04, zdecydowanym przeciwwskazaniem jest kod 06. Operator maszyn do obróbki skrawaniem w praktyce stanowisko to łączy zadania tokarza, szlifierza, frezera i operatora centrów obróbkowych. Wiele z obrabiarek jest dziś sterowanych numerycznie, co dodatkowo komplikuje pracę na tym stanowisku, jednak jeśli chodzi o ograniczenia, to są one tylko potencjalne i tylko z jednego kodu niepełnosprawności: 04. Renowator mebli artystycznych wykonuje prace związane z naprawą, odnowieniem, wykończeniem powierzchni mebli współczesnych i zabytkowych, z wykorzystaniem dawnych i nowoczesnych technik oraz narzędzi. W zależności od charakterystyki stanowiska pracy, używanego sprzętu i warsztatu mogą na tym stanowisku pracować wszyscy bez ograniczeń wynikających z niepełnosprawności. Szkutnik zajmuje się amatorskim lub profesjonalnym budowaniem, naprawą i konserwacją niewielkich jednostek
pływających z drewna lub tworzyw sztucznych. Przeciwwskazania do wykonywania tego zawodu mogą wynikać z kodów 03 lub 06. Tapicer meblowy jest rzemieślnikiem wykonującym tapicerowane elementy meblowe lub meble, elementy tapicerek samochodowych. Do wykonywania tego zawodu nie ma żadnych ogólnych przeciwwskazań, sprawę bada indywidualnie lekarz medycyny pracy. Technik technologii drewna opracowuje dokumentację dotyczącą procesów technologicznych drewna, nadzoruje prace, projektuje i modernizuje linie produkcyjne, odpowiada za prawidłowy przebieg procesu technologicznego. W tym zawodzie jedyne ograniczenia związane z niepełnosprawnością mogą wynikać z kodów 03 (słuch) i 06. Bednarz rzemieślnik trudniący się wyrobem naczyń drewnianych różnych typów, w tym beczek, skrzyń itp. Potencjalne ograniczenia, które utrudniają pracę w zawodzie bednarza wynikają z kodu 05. Rzeźbiarz meblowy artysta-rzemieślnik zajmujący się dekoracją i odnawianiem artystycznych mebli w zakresie ornamentacji, wykonuje rzeźby wolnostojące. Zdecydowanym przeciwwskazaniem jest niepełnosprawność z kodu 01, potencjalne ograniczenia mogą stanowić choroby związane z kodami 03, 04, 06 lub 10. Cykliniarz specjalista zajmujący się cyklinowaniem podłóg, tj. usuwaniem z nich starych powłok lakierniczych metodą szlifowania. Zdecydowanym przeciwwskazaniem jest kod 07 (astma oskrzelowa), potencjalnym ograniczeniem kod 05. Podsumowanie Branża meblowa korzysta z usług specjalistów wielu różnych branż i tak naprawdę niewiele jest przypadków, w których z przyczyn obiektywnych nie jest możliwe zatrudnienie osoby niepełnosprawnej. Większość przedstawionych zawodów nie ma
przeciwwskazań zdecydowanych, a jedynie potencjalne, co oznacza, że każdy przypadek musi być rozpatrywany indywidualnie przez lekarza medycyny pracy w kontekście warunków pracy na określonym stanowisku w danym zakładzie.