Elementarz Reunion 2015-12-28 17:43:51

2 Reunion w XVII wieku było francuską kolonią karną. Turystów przyciągają tu m.in. wulkany oraz wylegujące się na plażach żółwie morskie. źródło: http://www.reunion.fr/decouvrir/mer/le-littoral-et-les-plages fr. (la) Réunion Stolica: Saint Denis Powierzchnia: 2,5 tys. km kw. Liczba ludności: 823 tys. Gęstość zaludnienia: 327 osób/km kw. Waluta: euro (EUR) Reunion to departament zamorski Francji w archipelagu Maskarenów. Leży na wyspie Reunion i niewielkich wyspach na Oceanie Indyjskim, około 800 km na wschód od Madagaskaru. Do Reunionu należą również nie zamieszkane wyspy - m.in. Juan de Nova, Europa, Bassas da India. Powierzchnia Reunion wynosi 2,5 tys. km kw. Stolicą jest Saint-Denis. Na wyspach mieszka w sumie 823 tys. osób. Od 1973 roku na Reunion znajduje się główna baza wojsk Francji na Oceanie Indyjskim. Ludność

3 źródło: Département de La Réunion 64 proc. ludności stanowią Kreole, 28 proc. - Indusi, a resztę - Malgasze, Murzyni i inni. Przeciętna długość życia mężczyzn to 71 lat, a kobiet 78 lat. W miastach mieszka ponad 90 proc. ludności; największe z nich to: Saint-Denis, Saint-Paul, Saint-Pierre. Religia Dominującą religią jest katolicyzm, który wyznaje 92 proc. mieszkańców. Język Językiem urzędowym jest francuski. Ustrój i władza

4 źródło: https://www.facebook.com/saintdenisdelareunion2 Od 1946 r. Reunion ma status departamentu zamorskiego Francji, a od 1974 r. zarazem regionu zamorskiego. Wszyscy mieszkańcy mają obywatelstwo francuskie. Wyspą administruje mianowany przez francuski rząd prefekt. Zarządza on sprawami ogólnopaństwowymi, bezpieczeństwa i porządku publicznego oraz nadzoruje samorząd lokalny, którego organami są: 49-osobowa Rada Generalna oraz 45-osobowa Rada Regionalna, obie wybierane w wyborach powszechnych na 6-letnią kadencję. Reunion reprezentuje w parlamencie francuskim pięciu deputowanych i trzech senatorów. Na wyspie działa kilka partii rodzimych oraz lokalne sekcje francuskich partii politycznych. Co warto wiedzieć

5 źródło: http://www.reunion.fr/pratique/l-ile-de-la-reunion/l-ile-en-images#!/volcan Przy podróżach do francuskich departamentów zamorskich, tj. Gwadelupy, Martyniki, Gujany Francuskiej i Reunion obowiązują takie same zasady, jak w przypadku Francji. Dokumentem podróży uprawniającym do bezwizowego wjazdu i pobytu do 90 dni jest paszport bądź dowód osobisty. Przed wyjazdem trzeba się upewnić, czy dokument jest w wystarczająco dobrym stanie technicznym i pozwala na stwierdzenie tożsamości. Przy wyjazdach na obszar francuskich zamorskich wspólnot terytorialnych (poza metropolią i wymienionymi wyżej departamentami zamorskimi) na okres przekraczający 90 dni niezbędna jest wiza. W przypadku pobytu nie przekraczającego trzech miesięcy obywatele UE uzyskują prawo pobytu w innym państwie członkowskim bez żadnych dodatkowych warunków i formalności poza koniecznością posiadania ważnego dowodu tożsamości lub paszportu. Prawo swobodnego przemieszczania się i pobytu ma też członek rodziny obywatela UE, niezależnie od jego przynależności państwowej. Ograniczenia swobodnego przemieszczania się i pobytu mogą mieć miejsce jedynie w przypadkach zagrażających polityce bezpieczeństwa państwa i zdrowiu publicznemu. Bezpieczeństwo Podróżującym do departamentów i terytoriów zamorskich Francji zaleca się śledzenie lokalnej sytuacji sanitarnoepidemiologicznej. Przed wyjazdem należy zadbać o stosowne przygotowanie podróży, a w czasie pobytu pamiętać o respektowaniu zasad zachowania się w specyficznych warunkach strefy tropikalnej. Na obszarach tych departamentów nie ma żadnego polskiego urzędu konsularnego. Właściwy terytorialnie jest Wydział Konsularny Ambasady RP w Paryżu. Z tego względu możliwości uzyskania w razie potrzeby pomocy polskich służb konsularnych są ograniczone. Transport

6 źródło: https://www.facebook.com/saintdenisdelareunion2 Transport głównie samochodowy. Na wyspach jest w sumie około 1,2 tys. km dróg. Linia kolejowa wzdłuż wybrzeża zachodniego i północnego obsługuje ruch towarowy związany z przemysłem cukrowym. Głównym portem jest Le Port. W Saint-Denis działa natomiast międzynarodowy port lotniczy Gillot. strefa czasowa: GMT +4 domena internetowa: re Różnice kulturowe źródło: https://www.facebook.com/saintdenisdelareunion2

7 W lipcu 2015 roku francuski Trybunał Konstytucyjny orzekł, że ustawa z 1964 roku, zakazująca budowania nowych ringów do walk kogutów, jest zgodna z konstytucją. Decyzji sprzeciwiali się miłośnicy tej tradycji. Chociaż okrucieństwo wobec zwierząt to we Francji przestępstwo podlegające karze do dwóch lat pozbawienia wolności i grzywnie 30 tys. euro, to - podobnie jak w Hiszpanii - wyjątkiem są regiony, gdzie walki kogutów są głęboko zakorzenioną tradycją, zwłaszcza w północnej Francji oraz na terytoriach Gujany Francuskiej i na Reunion. Do Trybunału zwróciło się dwóch mężczyzn, którzy usłyszeli zarzuty, gdy otworzyli nowy ring na wyspie Reunion, będącej francuskim terytorium zamorskim. Argumentują, że otwieranie takich aren do walk byków jest legalne, co uważają za nieuczciwe. Ich prawniczka Fabienne Lefevre podkreśliła, że różne traktowanie tych dwóch tradycji "jest atakiem na zasadę równości wobec prawa", i zwróciła się do Trybunału o unieważnienie ustawy zakazującej tworzenia nowych ringów do walk kogutów. Trybunał uzasadnia swoją decyzję o uznaniu konstytucyjności ustawy tym, że walki kogutów i byków to dwie oddzielne praktyki. Walki kogutów znane są już od czasów starożytnego Rzymu i niewiele straciły na popularności w średniowieczu. W XIX wieku pojawili się jednak obrońcy praw zwierząt i sport ten zaczął podupadać. W Wielkiej Brytanii zdelegalizowano go około 150 lat temu. W USA ostatnim stanem, który całkowicie zakazał walk kogutów, była Luizjana w 2007 roku. Walki są nadal dozwolone w Azji Południowo-Wschodniej i w niektórych częściach Ameryki Łacińskiej. Kontakty Oficjalne strony - www.cg974.fr (serwis internetowy departamentu Reunion), www.la-reunion-tourisme.com (internetowy portal turystyczny) Warunki geograficzne, klimat Prawie całą powierzchnię Reunionu zajmują dwa masywy wulkaniczne - Piton des Neiges oraz czynny wulkan Piton de la Fournaise. Ostatni raz wybuchł on w 1991 roku.

8 źródło: http://www.cg974.fr/index.php/la-reunion.html Piton des Neiges położony jest na wysokości 3069 m n.p.m., a Piton de la Fournaise - 2631 m n.p.m. Wzdłuż wybrzeży występują wąskie niziny nadbrzeżne. Linia brzegowa jest słabo rozwinięta. Roślinność stanowią wiecznie zielone lasy i sawanny. W górach do wysokości 2000 m n.p.m. rosną lasy, a wyżej występuje roślinność wysokogórska. Na plażach swoje lęgowiska mają żółwie morskie. źródło:http://www.reunion.fr/decouvrir/mer/la-reserve-naturelle-marine-de-la-reunion W Reunion panuje klimat podrównikowy wybitnie wilgotny. Średnia temperatura miesięczna wynosi 20 28 C na nizinach, ale w górach jest znacznie chłodniej.

9 Opady roczne sięgają od 700 mm na południowym zachodzie do 4000 mm na północnym wschodzie. W lecie mogą występować cyklony, a w zimie - mrozy.

10 źródło: http://www.cg974.fr/index.php/geographie.html Gospodarka Reunion największe dochody czerpie z turystyki, ale ważną rolę odgrywają też przemysł i rolnictwo. Eksportuje głównie cukier, rum, wanilię i olejki eteryczne. źródło: http://www.cg974.fr/index.php/agriculture.html Od lat 20. XVIII wieku podstawę gospodarki Reunionu stanowiły oparte na pracy niewolniczej plantacje kawy, a

11 od końca XVIII wieku - trzciny cukrowej. Obecnie najważniejszym działem gospodarki są usługi (m.in. turystyka), które dostarczają 73 proc. wartości PKB i zatrudniają 75 proc. zawodowo czynnych mieszkańców. Dużą część wpływów do budżetu zapewniają subwencje z metropolii. Grunty rolne zajmują 21 proc. powierzchni; z tego ok. 60 proc. zajmuje trzcina cukrowa. Ponadto, uprawia się geranium, tzw. drzewo ilangowe (dostarcza olejek ilangowy), wanilię, tytoń, kukurydzę. Rolnictwo nie pokrywa krajowego zapotrzebowania na żywność. Mieszkańcy wysp zajmują się również leśnictwem i rybołówstwem, a także hodowlą trzody chlewnej, kóz i bydła. Przemysł przetwórczy nastawiony jest głównie na cukrownie, destylarnie rumu i olejków zapachowych. Na wyspach produkuje się też papierosy, a ludność zajmuje się również rzemiosłem. Produkt krajowy brutto na jednego mieszkańca według parytetu siły nabywczej wynosi 6,2 tys. dol. Wymiana handlowa Reunion eksportuje przede wszystkim cukier, rum, wanilię, olejki eteryczne, a sprowadza sprzęt transportowy, żywność oraz chemikalia. Główni partnerzy handlowi to Francja, Japonia i Komory. W 2002 roku wartość eksportu wyniosła 248 mln dol. dol., a import podliczono na 3,3 mld dol. Historia Ta bezludna, znana Arabom wyspa została odkryta przez Europejczyków ok. roku 1513 1517. Odkrywcą był Portugalczyk Pedro de Mascarenhas i od jego nazwiska wywodzi się nazwa archipelagu Maskarenów.

12 źródło: http://www.reunion.fr/decouvrir/volcan/volcan-actif-de-lile W połowie XVII wieku wyspa została zajęta przez Francuzów - początkowo pod nazwą Île-de-Bourbon, a od 1848 roku - Reunion. W latach 1638 65 była francuską kolonią karną. W latach 1665 1764 znajdowała się tu baza zaopatrzeniowa dla statków francuskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej. Od 1767 roku wyspa wraz z archipelagiem Maskarenów przeszła na własność Francji i stała się kolonią. W okresie wojen napoleońskich była okupowana przez Brytyjczyków (1810 15). Od lat 20. XVIII wieku podstawę gospodarki Reunionu stanowiły oparte na pracy niewolniczej plantacje kawy, a od końca XVIII wieku - trzciny cukrowej. Uprawiano tu także przyprawy korzenne. W drugiej połowie XVIII wieku Reunion była zapleczem żywnościowym dla całego archipelagu i statków płynących do Azji. Dzięki rozwojowi gospodarki rosła liczba ludności w 1713 roku było tu 538 kolonistów i 633 niewolników, a w roku 1779 odpowiednio 6464 i 22 tys. 611. Niewolników sprowadzano głównie z Afryki i Madagaskaru. Po zniesieniu w 1848 roku niewolnictwa, zastąpili ich robotnicy kontraktowi z Indii, Indochin, Chin, Afryki Wschodniej. Otwarcie Kanału Sueskiego i produkcja cukru z buraków cukrowych spowodowały kryzys przemysłu cukrowniczego (trwający do lat 20. XX wieku) i zmniejszenie liczby ludności o ok. 15 proc. Więcej na: http://encyklopedia.pwn.pl źródła Ministerstwo Spraw Zagranicznych Ministerstwo Gospodarki Wydawnictwo Naukowe PWN

13 ONZ PAP Bank Światowy Foto: http://www.reunion.fr/pratique/l-ile-de-la-reunion/les-principales-communes/piton-des-neiges