Elementarz Polinezji Francuskiej :42:45

Transkrypt

1 Elementarz Polinezji Francuskiej :42:45

2 2 Polinezja Francuska to zamorska wspólnota terytorialna Francji. Słynie z eksportu pereł i macicy perłowej, kopry oraz wanilii. Pod koniec XX wieku prowadzono tu próby z bronią jądrową. źródło: fr. (la) Polynésie française, tahitański Porinetia Farani Stolica: Papeete Powierzchnia: 4,2 tys. km kw. Liczba ludności: 276 tys. Gęstość zaludnienia: 64,6 osoby/km kw. Waluta: jeden frank francuski Pacyfiku = 100 centymów Polinezja Francuska znajduje się na Oceanii, na wyspach: Zawietrznych, Podwietrznych, Markizach, Tuamotu, Gambiera i Tubuai. Pod zarządem Polinezji Francuskiej jest także terytorium zamorskie Clipperton. Kraj zajmuje w sumie 4,2 tys. km kw., a jego stolicą jest Papeete. W Polinezji Francuskiej żyje 276 tys. ludzi, a na jeden kilometr kwadratowy przypadają średnio 64,6 osoby. Oficjalną walutą jest frank francuski Pacyfiku. W latach Polinezja była rejonem francuskich prób z bronią jądrową (w 1966 r. pierwsza eksplozja na atolu Mururoa), prowadzonych mimo proklamowania południowego Pacyfiku strefą bezatomową. Przewidywał to układ z Rarotonga z 1985 r.

3 3 W Polinezji Francuskiej osiedliło się ponad 15 tys. osadników, przybyłych na początku lat 70. XX w. z dawnych kolonii francuskich. Język źródło:

4 4 Językiem oficjalnym jest francuski. Ustrój i władza źródło: Od 2003 roku Polinezja ma status zbiorowości zamorskiej Francji, od 2004 r. z dodatkową nazwą kraju zamorskiego, podkreślającą szeroki zakres autonomii wewnętrznej. Na czele władz stoi prezydent wybierany na pięcioletnią kadencję przez parlament. Wysoki Komisarz Republiki reprezentuje władze centralne i odpowiada za politykę zagraniczną, obronę i porządek publiczny. Władza ustawodawcza w zakresie spraw lokalnych należy do 57-osobowego Zgromadzenia Polinezji Francuskiej, wybieranego w głosowaniu powszechnym na pięć lat. Władzę wykonawczą sprawuje Rada Ministrów, kierowana przez prezydenta, wybierana spośród członków Zgromadzenia Terytorialnego. We francuskim parlamencie Polinezję Francuską reprezentuje senator i dwu deputowanych. Administracja Pod zarządem Polinezji Francuskiej jest także terytorium zamorskie Clipperton. Co warto wiedzieć

5 5 źródło: Drogi asfaltowe znajdują się na wybrzeżach głównych wysp. Z jednej wyspy na drugą można dostać się statkami lub samolotami. W Polinezji Francuskiej jest 45 lokalnych lotnisk i lądowisk, a w stolicy, Papeete - międzynarodowy port lotniczy. strefa czasowa: GMT -9/-10 Kontakty oficjalne strony: (serwis internetowy prezydenta Polinezji Francuskiej) Warunki geograficzne, klimat

6 6 źródło: Polinezję Francuską tworzy pięć archipelagów i ponad 150 wysp pochodzenia wulkanicznego. To m.in. Wyspy Towarzystwa, z największą wyspą Tahiti (1000 km kw.), Markizy, Tuamotu, Tubuai, Gambiera. Klimat w zależności od szerokości geograficznej jest zwrotnikowy lub podzwrotnikowy wilgotny.

7 7 Gospodarka W gospodarce Polinezji Francuskiej ważną rolę odgrywa rolnictwo oraz rybołówstwo, zwłaszcza połowy tuńczyka, a także drobny przemysł. Dynamicznie rośnie też sektor usług, przede wszystkim turystycznych. Kraj słynie z eksportu pereł i macicy perłowej, kopry oraz wanilii. źródło: źródło: Ożywienie gospodarcze z lat było związane z prowadzeniem francuskiego ośrodka badawczego broni jądrowych na atolu Mururoa.

8 8 Główne sektory W strukturze wytwarzania PKB dominują usługi (76,9 proc., przede wszystkim turystyka - ok. 25 proc.). Przemysł daje 19 proc., a rolnictwo 3,1 proc. W 2005 wyspy odwiedziło 212 tys. zagranicznych turystów, a wpływy z tego tytułu wyniosły 767 mln dol. Grunty orne i sady zajmują 13,1 proc. powierzchni wysp. Głowne uprawy to: palma kokosowa (większość drzew rośnie na archipelagu Tuamotu), owoce cytrusowe, banany, ananasy, wanilia, rośliny bulwiaste (jams, taro, bataty), warzywa i melony. Mieszkańcy wysp zajmują się też pszczelarstwem i hodowlą czarnych pereł. W 2003 produkt krajowy brutto na jednego mieszkańca według parytetu siły nabywczej wynosił 13,5 tys. dol. Wymiana handlowa Główni partnerzy handlowi kraju to Francja, Japonia i USA. Sprzedaż pereł i macicy perłowej stanowi 80 proc. eksportu. Inne główne towary wysyłane za granicę to m.in.

9 9 kopra i wanilia. Polinezja Francuska z zagranicy sprowadza paliwa, żywność, maszyny i urządzenia. Historia W XVIII wieku wyspy Polinezji Francuskiej penetrowali żeglarze europejscy - m.in. James Cook. Wyspy stopniowo obejmowane były protektoratem Francji: w 1842 roku Markizy i Wyspy Towarzystwa, w 1844 roku Tuamotu, około 1880 roku Tubuai. W 1903 roku zostały połączone w jedną kolonię. źródło: W 1946 roku Francja ogłosiła Polinezję Francuską swym terytorium zamorskim i utworzyła lokalny parlament, co w 1958 roku ludność Polinezji zaaprobowała w referendum. W 1977 roku terytorium otrzymało autonomię wewnętrzną. O władzę rywalizują ugrupowania pro- (Tavini Huiraatira, u władzy od 2004) i antyniepodległościowe (Tahoera'a Huiraatira). Więcej na:

10 10 źródła Ministerstwo Spraw Zagranicznych Ministerstwo Gospodarki Wydawnictwo Naukowe PWN ONZ PAP Bank Światowy Foto:

11 11