Zatrudnienie cudzoziemca przy pracy sezonowej DOMINIKA NOWAK, MATEUSZ GAJDA Celem niniejszego opracowania jest omówienie procedury wydania zezwolenia na pracę sezonową, która została wprowadzona do polskiego porządku prawnego 1.1.2018 r. Nowe rozwiązania, choć w założeniu upraszczają zasady zatrudnienia cudzoziemców przy pracach sezonowych, to jednocześnie są niejednolicie interpretowane przez urzędy, co w praktyce może opóźnić proces zatrudnienia cudzoziemca. Autorzy artykułu przedstawiają praktyczne aspekty nowych przepisów, a także zwracają uwagę na ewentualne wątpliwości, jakie mogą pojawić się w trakcie wydania zezwolenia na pracę sezonową. Uwagi wstępne Przepisy ustawy z 20.7.2017 r. o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz niektórych innych ustaw 1 weszły w życie 1.1.2018 r. Nowe regulacje w sposób istotny zmodyfikowały dotychczasowe zasady powierzania pracy cudzoziemcom zarówno w zakresie procedury legalizacji ich zatrudniania, jak i wymogów stawianych podmiotom zatrudniającym cudzoziemców. Głównym celem niniejszego opracowania jest przybliżenie jednej z kluczowych zmian powyższej nowelizacji, tj. wprowadzenia zezwolenia na pracę sezonową. Zasady zatrudnienia cudzoziemców w Polsce Przepisy polskiego prawa ograniczają możliwość pobytu i wykonywania pracy na terytorium RP przez cudzoziemców, za których uważa się osoby nieposiadające obywatelstwa polskiego (art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy z 20.4.2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy 2 oraz art. 3 pkt 2 ustawy z 12.12.2013 r. o cudzoziemcach 3 ). Co do zasady, ustawodawca różnicuje procedurę legalizacji zatrudnienia cudzoziemców w zależności od posiadanego przez nich obywatelstwa. Obywatele państw członkowskich UE, państw należących do EOG oraz Szwajcarii, choć mogą zostać zobowiązani do zarejestrowania swojego pobytu w Polsce oraz podania informacji o jego celu, to jednak nie muszą posiadać odrębnego zezwolenia na pracę. Legalne rozpoczęcie świadczenia pracy przez cudzoziemców pochodzących z krajów spoza UE, EOG oraz Szwajcarii jest możliwe pod warunkiem uprzedniego uzyskania przez podmiot zatrudniający zezwolenia na pracę lub zarejestrowania oświadczenia o powierzeniu wykonywania pracy, w ramach tzw. uproszczonej procedury oświadczeniowej, która ma zastosowanie do obywateli Armenii, Białorusi, Gruzji, Mołdawii, Federacji Rosyjskiej i Ukrainy. Pod pewnymi warunkami cudzoziemcy mogą także samodzielnie wystąpić z wnioskiem o wydanie decyzji umożliwiającej im pracę w Polsce, wnosząc o wydanie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę. Zezwolenie na pracę sezonową podstawowe informacje Przepisy regulujące tryb uzyskiwania zezwolenia na pracę sezonową zostały wprowadzone w związku z obowiązkiem implementacji do polskiego porządku prawnego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/36/ UE z 26.2.2014 r. w sprawie warunków wjazdu i pobytu obywateli państw trzecich w celu zatrudnienia w charakterze pracownika sezonowego 4. 1 Dz.U. poz. 1543. 2 T.jedn.: Dz.U. z 2017 r. poz. 1065 ze zm. 3 T.jedn.: Dz.U. z 2017 r. poz. 2206 ze zm. 4 Dz.Urz. UE L Nr 94, s. 375; dalej jako: dyrektywa 2014/36/UE. 1
Zezwolenie na pracę sezonową (tzw. zezwolenie na pracę typu S) jest jednym z nowych sposobów zalegalizowania zatrudnienia cudzoziemców wykonujących pracę na podstawie umowy o pracę lub umów cywilnoprawnych. Procedura ubiegania się o zezwolenie na pracę sezonową ma zastosowanie do podmiotów, które mają siedzibę, miejsce zamieszkania, oddział bądź inną formę zorganizowanej działalności w Polsce. Procedura nie ma natomiast zastosowania do pracodawców zagranicznych delegujących cudzoziemców na terytorium Polski, którzy w zależności od rodzaju powierzonej pracy, a także okresu delegowania muszą uzyskać odrębne zezwolenie na pracę bądź są zwolnieni z obowiązku jego uzyskania. Zezwolenie na pracę sezonową jest wydawane cudzoziemcom przebywających tymczasowo na terytorium Polski w celu wykonywania prac o charakterze sezonowym. Organem właściwym do wydania zezwolenia na pracę sezonową (w przeciwieństwie do pozostałych zezwoleń na pracę, które są wydawane przez urzędy wojewódzkie) jest starosta. Co istotne, w praktyce sprawy o wydanie zezwolenia na pracę sezonową są prowadzone przez powiatowe urzędy pracy, które odpowiadają zatem zarówno za legalizację krótkotrwałego pobytu cudzoziemców 26 w związku z wykonywaniem prac sezonowych, jak i zatrudnienie wybranych obywateli państw wschodnich w ramach uproszczonej procedury oświadczeniowej. Zezwolenia na pracę sezonową, w przeciwieństwie do oświadczenia o powierzeniu wykonywania pracy, są wydawane dla wszystkich cudzoziemców spoza UE, EOG oraz Szwajcarii, niezależnie od kraju ich pochodzenia. Głównym kryterium rozstrzygającym o konieczności uzyskania zezwolenia na pracę sezonową jest bowiem charakter powierzonych zadań, nie zaś obywatelstwo cudzoziemca. Podstawowym problemem związanym z nową procedurą jest zatem ustalenie, czy cudzoziemiec w okresie zatrudnienia w Polsce będzie wykonywał pracę sezonową, czy też pracę innego rodzaju. Rodzaje pracy sezonowej Dyrektywa 2014/36/UE w art. 3 pkt c posługuje się pojęciem prac uzależnionych od rytmu sezonowego, za które to uważa się prace związane z konkretnym okresem w roku, ze względu na powtarzające się wydarzenie lub typ wydarzeń, podlegające uwarunkowaniom sezonowym, kiedy to zapotrzebowanie na siłę roboczą jest znacznie wyższe niż zapotrzebowanie związane ze zwyczajowymi działaniami. Przepisy polskiego prawa nie zawierały dotąd definicji pojęcia pracy sezonowej, za jaką powszechnie uznawano pracę, na którą zapotrzebowanie powstawało bądź nasilało się w zależności od warunków atmosferycznych, przykładowo, w branży budowlanej, rolniczej czy turystycznej. Ustawodawca, kierowany potrzebą wdrożenia dyrektywy o pracownikach sezonowych, zdecydował się przyjąć w drodze rozporządzenia 5 listę podklas działalności gospodarczej (według Polskiej Klasyfikacji Działalności), w których wydaje się zezwolenia na pracę sezonową. Za prace o charakterze sezonowym na gruncie przepisów wykonawczych zostały uznane prace wykonywane w czterech sektorach gospodarki tj. rolnictwie, ogrodnictwie, turystyce i gastronomii. Do najważniejszych podklas działalności, do których odwołują się przepisy rozporządzenia, należy zaliczyć działalność związaną z uprawami rolnymi, uprawami zbóż, warzyw, drzew i krzewów owocowych, chowem i hodowlą zwierząt, działalność w zakresie zakwaterowania, w tym działalność obiektów noclegowych turystycznych, pól kempingowych, a także działalność usługową związaną z wyżywieniem, w tym działalność restauracji oraz innych placówek gastronomicznych. Co istotne, wbrew oczekiwaniom wielu pracodawców, za prace sezonowe nie zostały uznane prace budowlane, co budzi liczne wątpliwości praktyczne, szczególnie gdy sama dyrektywa 2014/36/UE nie wyklucza uznania ich za prace uzależnione od rytmu sezonowego. W związku z wprowadzeniem nowych przepisów pracodawcy zainteresowani powierzeniem cudzoziemcowi spoza UE, EOG oraz Szwajcarii pracy związanej z działalnością gospodarczą, określoną w rozporządzeniu, powinni co do zasady złożyć wniosek o wydanie zezwolenia na pracę sezonową. Co istotne, podmioty prowadzące działalność, której natężenie uzależnione jest od warunków atmosferycznych lub od konkretnego okresu w roku, nieujętą przepisami wspomnianego rozporządzania, nie mogą ubiegać się o wydanie zezwolenia na pracę sezonową, lecz powinny wnioskować o wydanie innego zezwolenia na pracę lub (w przypadku zatrudniania cudzoziemców pochodzących z niektórych państw wschodnich) alternatywnie zarejestrować oświadczenie o powierzeniu wykonywania pracy. Warto pamiętać, że organy administracyjne weryfikują, czy podmiot powierzający pracę cudzoziemcowi zarejestrował podklasę PKD wskazaną we wniosku o zezwolenie na pracę sezonową w KRS lub CEIDG. W praktyce niektóre urzędy wymagają przedstawienia dokumentacji potwierdzającej wykonywanie danego rodzaju dzia- 5 Rozporządzenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki społecznej z 8.12.2017 r. w sprawie podklas działalności według polskiej klasyfikacji działalności (PKD), w których wydawane są zezwolenia na pracę sezonową cudzoziemca (Dz.U. poz. 2348). 2
łalności bądź w momencie złożenia wniosku, bądź w momencie odbioru zaświadczenia o wpisaniu wniosku do ewidencji lub zezwolenia na pracę sezonową. Ze względu na niejednolitą praktykę urzędów rekomendowane jest, aby odpis z KRS albo wydruk danych z CEIDG zostały dołączone już w momencie składania wniosku o wydanie zezwolenia na pracę sezonową. Weryfikacja prowadzenia działalności sezonowej może także nastąpić w okresie ważności zezwolenia, ponieważ przepisy pozwalają na uchylenie zezwolenia, w sytuacji gdy podmiot powierzający wykonywanie pracy cudzoziemcowi nie prowadzi działalności uzasadniającej powierzenie pracy cudzoziemcowi. W praktyce przyjmuje się, że na podstawie zezwolenia na pracę sezonową cudzoziemiec może wykonywać wszelkie rodzaje pracy sezonowej na rzecz podmiotu powierzającego mu pracę, szczególnie gdy działalność prowadzona przez podmiot będzie pozostawać w związku z umownymi obowiązkami cudzoziemca. Co istotne, przepisy dopuszczają także możliwość powierzenia wybranym cudzoziemcom pracy innego rodzaju niż sezonowa (bez potrzeby przeprowadzania dodatkowej procedury) na okres nie dłuższy niż do 30 dni w ciągu ważności udzielonego zezwolenia na pracę sezonową. Ułatwienie to nie ma zastosowania do pracowników tymczasowych i obejmuje jedynie cudzoziemców z następujących krajów: Armenii, Gruzji, Białorusi, Mołdawii, Ukrainy i Federacji Rosyjskiej. Dodatkowym warunkiem jest zapewnienie cudzoziemcowi wynagrodzenia nie niższego niż określone w posiadanym zezwoleniu na pracę sezonową. Procedura uzyskania zezwolenia na pracę sezonową Procedura uzyskania zezwolenia na pracę sezonową jest uzależniona od tego, czy dany cudzoziemiec zamierza wjechać do kraju na podstawie wizy w celu wykonywania pracy sezonowej bądź w ruchu bezwizowym czy przebywa już w kraju na innej podstawie, z której wynika uprawnienie do legalnego wykonywania pracy. Co do zasady, procedura składa się z kilku etapów. 1. Etap I złożenie wniosku o wydanie zezwolenia na pracę sezonową Wniosek o wydanie zezwolenia na pracę sezonową powinien zostać złożony przez podmiot powierzający 27 pracę cudzoziemcowi do starosty właściwego ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania podmiotu. Złożenie wniosku podlega stałej opłacie w wysokości 30 zł. W praktyce niektóre urzędy mogą wymagać dołączenia do wniosku o wydanie zezwolenia dokumentów potwierdzających, iż podmiot powierzający wykonywanie pracy cudzoziemcowi nie zalega z uiszczeniem zaliczek na podatek dochodowy i składek na ubezpieczenie społeczne. 2. Etap II wpis do ewidencji zaświadczeń wniosków w sprawie pracy sezonowej (tylko w przypadku cudzoziemców przebywających poza Polską) Etap II ma zastosowanie do cudzoziemców, którzy zamierzają przybyć do Polski na podstawie wizy wydanej w celu wykonywania pracy sezonowej (zwykła wiza turystyczna nie umożliwi uzyskania zezwolenia na pracę sezonową) lub zamierzających przekroczyć granicę w ramach ruchu bezwizowego. 3. Etap III wydanie zaświadczenia (tylko w przypadku cudzoziemców przebywających poza Polską) Po wpisie wniosku do ewidencji starosta wydaje podmiotowi powierzającemu pracę zaświadczenie o wpisie do ewidencji celem zalegalizowania przez cudzoziemca pobytu w Polsce. Zaświadczenie powinno zostać przekazane w oryginale cudzoziemcowi, aby ten mógł ubiegać się o wydanie na jego podstawie wizy w celu wykonywania pracy sezonowej bądź uzasadnić cel wjazdu do Polski w ramach ruchu bezwizowego. Co istotne, zgodnie z nowymi przepisami konsul otrzymał wgląd do ewidencji wniosków, co umożliwia mu sprawną weryfikację przedłożonego przez cudzoziemca zaświadczenia. Celem takiego rozwiązania jest przeciwdziałanie wydawaniu wiz na podstawie zaświadczeń sfałszowanych bądź uzyskanych od osób trzecich, pozornie deklarujących chęć zatrudnienia danego cudzoziemca. Zakładając, że formularz wniosku został poprawnie wypełniony, a warunki wydania zezwolenia, o których mowa poniżej, są spełnione, starosta powinien wpisać wniosek do ewidencji oraz wydać zaświadczenie (albo odmówić wydania zezwolenia) w ciągu siedmiu dni roboczych od dnia złożenia kompletnego wniosku. W sprawach wymagających dodatkowego postępowania wyjaśniającego termin ten może przedłużyć się do 30 dni. Ze względu na to, że procedura jest przeprowadzana w powiatowych urzędach pracy, a nie w urzędach mazowieckich, obarczonych znaczącą liczbą postępowań w zakresie pozostałych zezwoleń na pracę, istnieje szansa na załatwienie sprawy w ustawowym terminie. 4. Etap IV Wydanie zezwolenia na pracę sezonową 3
Po wjeździe cudzoziemca do Polski podmiot powierzający pracę powinien niezwłocznie przedstawić kopię ważnego dokumentu uprawniającego cudzoziemca do pobytu w Polsce oraz informację o adresie zakwaterowania cudzoziemca w okresie pracy sezonowej. Jeżeli podmiot powierzający pracę zrealizuje swój obowiązek w terminie 120 dni od dnia dokonania wpisu wniosku do ewidencji (etap II), starosta wyda zezwolenie na pracę sezonową. W przeciwnym razie, jeśli pracodawca nie poinformuje starosty, iż praca sezonowa zostanie podjęta na warunkach zgodnych z treścią zaświadczenia (wydanym w etapie III) w terminie późniejszym w związku z obiektywnymi przyczynami, postępowanie w sprawie wydania zezwolenia na pracę sezonową zostanie umorzone. 5. Warunek legalności pracy sezonowej Praca sezonowa, wykonywana na warunkach zgodnych z treścią wniosku, jest uznawana za legalną od dnia przedłożenia powyższych dokumentów staroście. Oznacza to, iż cudzoziemiec nie musi oczekiwać na wydanie zezwolenia, aby rozpocząć świadczenie pracy sezonowej w Polsce, co jest rozwiązaniem niewątpliwie korzystnym dla cudzoziemca i podmiotu powierzającego pracę. W praktyce wydanie zezwolenia może potrwać kilka dni, w trakcie których cudzoziemiec nie miałby możliwości wykonywania pracy, co pozostawałoby w sprzeczności z celem jego pobytu w Polsce. W sytuacji gdy cudzoziemiec przebywa w Polsce na innej podstawie niż wiza w celu wykonywania pracy sezonowej albo w ramach ruchu bezwizowego w związku z wnioskiem o wydanie zezwolenia, starosta po weryfikacji wniosku podejmie decyzję o wydaniu zezwolenia w terminie siedmiu dni roboczych od dnia złożenia kompletnego wniosku. W sprawach wymagających dodatkowego postępowania wyjaśniającego termin ten może przedłużyć się do 30 dni. Warunki wydania zezwolenia na pracę sezonową Zezwolenie na pracę sezonową zostanie wydane po spełnieniu kilku warunków. W celu walki z tzw. dumpingiem socjalnym oraz dyskryminacją cudzoziemców polski ustawodawca zadecydował, że podmiot powierzający pracę musi zapewnić cudzoziemcowi wynagrodzenie, które nie będzie niższe od wynagrodzenia osób wykonujących w tym samym wymiarze czasu pracę porównywalnego rodzaju lub na porównywalnym stanowisku. Obecnie istnieją wątpliwości, czy powiatowe urzędy pracy będą weryfikować wysokość wynagrodzenia w odniesieniu do innych osób zatrudnionych przez dany podmiot, czy na podstawie ogólnodostępnych statystyk. Przepisy nie rozstrzygają tej kwestii, dlatego zostanie ona wkrótce rozstrzygnięta w drodze praktyki urzędów. Drugim z warunków wydania zezwolenia na pracę sezonową jest dołączenie do wniosku informacji starosty o braku możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych na podstawie lokalnych rejestrów bezrobotnych i poszukujących pracy (tzw. test rynku pracy) lub o negatywnym wyniku rekrutacji. W przypadku powierzenia pracy sezonowej obywatelom Republiki Armenii, Republiki Białorusi, Republiki Gruzji, Republiki Mołdawii, Federacji Rosyjskiej, Ukrainy przepisy przewidują zwolnienie z komentowanego wymogu. Dodatkowo, zgodnie z komentarzem do etapu IV, starosta wyda zezwolenie, jeśli podmiot powierzający pracę przedstawi w urzędzie pracy kopię dokumentu podróży oraz informacje o adresie zakwaterowania cudzoziemca. Podmiot powierzający pracę jest zatem zobowiązany do złożenia oświadczenia o zapewnieniu cudzoziemcowi zakwaterowania albo oświadczenia, że według jego wiedzy cudzoziemiec zapewnia sobie zakwaterowanie we własnym 28 zakresie. Podmiot zatrudniający powinien zaoferować cudzoziemcowi zakwaterowanie (na podstawie odrębnej umowy najmu albo użyczenia lokalu mieszkalnego, zawartej na piśmie i przetłumaczonej na język zrozumiały dla cudzoziemca), jeżeli cudzoziemiec nie będzie w stanie znaleźć innego lokum na okres świadczenia pracy sezonowej w Polsce. Warto pamiętać, że jeżeli podmiot powierzający pracę zapewnia cudzoziemcowi zakwaterowanie w lokalu, który nie jest jego własnością, postanowienia umowy zawartej z właścicielem lokalu powinny pozwalać na podnajem/oddanie go do używania osobie trzeciej. Co istotne, w przypadku zawarcia umowy odpłatnej podmiot zatrudniający nie będzie uprawniony do automatycznego potrącania comiesięcznego czynszu z kwoty wynagrodzenia należnego cudzoziemcowi zgodnie z przepisami takie zastrzeżenia umowne objęte będą sankcją nieważności. Treść zezwolenia W zezwoleniu na pracę sezonową określa się podmiot powierzający wykonywanie pracy cudzoziemcowi, najniższe wynagrodzenie cudzoziemca, wymiar czasu pracy albo liczbę godzin pracy w tygodniu lub w miesiącu, ro- 4
dzaj umowy łączącej cudzoziemca z podmiotem zatrudniającym, a także okres ważności zezwolenia. W przypadku gdy zezwolenie na pracę jest wydawane dla pracownika tymczasowego, to obligatoryjnym elementem zezwolenia jest także określenie pracodawcy użytkownika. Zmiany w zakresie powyższych elementów zezwolenia co do zasady wiążą się z obowiązkiem uzyskania nowego zezwolenia na pracę sezonową ( wyjątkiem w tym zakresie jest m.in. zawarcie umowy o pracę w miejsce umowy cywilnoprawnej czy też przejście zakładu pracy lub jego części). Odmowa wydania zezwolenia na pracę sezonową Starosta zobligowany jest odmówić wydania zezwolenia m.in. w przypadku: złożenia wniosku zawierającego nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje, przerobienia dokumentów, prawomocnego ukarania podmiotu zatrudniającego za wybrane przestępstwa związane z zatrudnianiem cudzoziemców. Starosta może odmówić wydania zezwolenia (ale nie musi), jeżeli z okoliczności wynika m.in., że wniosek o wydanie zezwolenia został złożony dla pozoru, zezwolenie będzie wykorzystane przez cudzoziemca w celu innym niż wykonywanie pracy dla wskazanego podmiotu, podmiot powierzający wykonanie pracy nie posiada środków finansowych ani źródeł dochodu umożliwiających zatrudnienie cudzoziemca, nie opłaca składek na ubezpieczenia społeczne lub zalega z uiszczaniem podatków. Mimo że celem fakultatywnej możliwości odmowy wydania zezwolenia jest zwiększenie poziomu bezpieczeństwa cudzoziemców oraz przeciwdziałanie występowaniu z wnioskiem o zezwolenie przez osoby niemające zamiaru zatrudnienia cudzoziemca, istnieje obawa, iż w praktyce urzędy pracy nie będą często korzystać z możliwości dodatkowego skontrolowania podmiotów zatrudniających ze względu na obciążenie pracą. W przypadku decyzji odmownej podmiot powierzający ma możliwość odwołania się do ministra właściwego do spraw pracy celem uchylenia lub zmiany decyzji starosty. Okres ważności zezwolenia na pracę sezonową Zezwolenie na pracę sezonową jest wydawane, co do zasady, na okres dziewięciu miesięcy w danym roku kalendarzowym. Okres ten liczony jest od momentu pierwszego wjazdu cudzoziemca na terytorium państwa należącego do strefy Schengen (tj. niekoniecznie od momentu przekroczenia granicy Polski, jeżeli wcześniej cudzoziemiec przebywał w innym kraju obszaru Schengen). W przypadku cudzoziemca przebywającego w Polsce na innej podstawie niż wiza w celu wykonywania pracy sezonowej albo w ramach ruchu bezwizowego w związku ze złożeniem wniosku o zezwolenie na pracę sezonową zezwolenie może być wydane na okres legalnego pobytu w Polsce, nie dłuższy niż dziewięć miesięcy w roku kalendarzowym. Okres dziewięciu miesięcy uwzględnia okresy poprzednich zezwoleń na pracę sezonową wydanych dla danego cudzoziemca. Co istotne, nowe przepisy wprowadziły możliwość przedłużenia zezwolenia, w przypadku cudzoziemców, którzy wjechali do Polski na podstawie wizy wydanej w celu wykonywania pracy sezonowej lub w ramach ruchu bezwizowego, w związku z wnioskiem o wydanie zezwolenia na pracę sezonową. Starosta może przedłużyć zezwolenie w celu kontynuacji pracy na rzecz tego samego albo innego podmiotu powierzającego wykonywanie pracy sezonowej cudzoziemcowi. Przedłużenie zezwolenia na pracę sezonową wydaje się na okres, który łącznie z pierwotnym okresem pobytu cudzoziemca w celu wykonywania pracy sezonowej, liczonym od dnia pierwszego wjazdu na terytorium państw obszaru Schengen w danym roku kalendarzowym, nie jest dłuższy niż dziewięć miesięcy w ciągu roku kalendarzowego. Dodatkowe ułatwienie zostało przewidziane także na rzecz obywateli Białorusi, Republiki Mołdawii, Republiki Gruzji, Republiki Armenii lub Ukrainy. Na wniosek podmiotu powierzającego wykonywanie pracy starosta może dokonać wpisu wniosku o wydanie zezwolenia na pracę sezonową do ewidencji, na okresy nie dłuższe niż dziewięć miesięcy w ciągu roku kalendarzowego przypadające odpowiednio w ciągu nie więcej niż trzech kolejnych lat kalendarzowych (tzw. zezwolenie dla pracownika wielosezonowego). W konsekwencji podmiot zatrudniający może uzyskać kilka zezwoleń na pracę sezonową dla danego cudzoziemca, na podstawie jednorazowo zaewidencjonowanego wniosku, jeśli spełni dodatkowe warunki przewidziane w przepisach. Podmiot zgłaszający wniosek musi wykazać, że powierzał pracę danemu cudzoziemcowi zgodnie z zezwoleniem na pracę sezonową co najmniej raz w okresie pięciu lat poprzedzających dzień złożenia wniosku oraz że nie zalega z uiszczeniem zaliczek na podatek dochodowy i opłacaniem składek na ubezpieczenia społeczne, jeżeli były wymagane w związku z pracą wykonywaną przez tego cudzoziemca. 5
Podsumowanie W obecnych realiach zatrudnianie cudzoziemców stało się jednym z kluczowych warunków właściwego rozwoju polskiej gospodarki, w której coraz częściej brakuje siły roboczej. Skomplikowane regulacje niejednokrotnie utrudniają 29 podmiotom zatrudniającym sprawne zalegalizowanie zatrudnienia cudzoziemców, narażając ich na odpowiedzialność karną za bezprawne powierzanie pracy. Dlatego też powszechnie postuluje się, by procedura legalizacji zatrudnienia cudzoziemców została uproszczona. Ocena wprowadzenia nowego zezwolenia na pracę sezonową powinna zostać zatem dokonana na podstawie porównania procedury jego uzyskania do pozostałych regulacji prawnych. W tym miejscu warto zauważyć, że w praktyce obowiązek uzyskania nowego rodzaju zezwolenia zastąpi w wielu przypadkach procedurę rejestracji oświadczenia o powierzeniu wykonywania pracy, które do niedawna było najczęściej wybieraną przez pracodawców formą zalegalizowania sezonowej pracy cudzoziemców zza wschodniej granicy. Porównanie obu procedur prowadzi do wniosku, że procedurą korzystniejszą dla podmiotów zatrudniających jest procedura ubiegania się o zezwolenie na pracę sezonową. Rozwiązaniem korzystnym jest możliwość powierzenia cudzoziemcowi pracy przez dziewięć miesięcy w danym roku kalendarzowym, zamiast sześciu miesięcy, jak to jest w przypadku procedury oświadczeniowej, a także możliwość zarejestrowania wniosku dla tzw. pracownika wielosezonowego. Kwestią budzącą wątpliwości pozostaje natomiast odpowiedź na pytanie, czy wprowadzony katalog prac sezonowych odpowiada potrzebom wszystkich przedsiębiorców prowadzących działalność o charakterze sezonowym, co zostanie zweryfikowane przez praktykę. Employing a foreigner for seasonal work The aim of the present study is to discuss the procedure of giving a permission for seasonal work which was introduced to Polish legal system on 1.1.2018. New resolutions, despite simplifying the rules of employing foreigners for seasonal work in theory, are inconsistently interpreted by offices, which in practice may delay the process of employing a foreigner. The authors of the article present practical aspects of new regulations and acknowledge possible doubts, which may appear while giving permission for seasonal work. 30 6