PRADELNA. (fot. M. Rudy).

Podobne dokumenty
ŁĄKI SZYRYKA. Fot. 78. Mozaika łąk świeżych (kod 6510) i wilgotnych w kompleksie Łąki Szyryka (powierzchnia A); (fot. D. Strząska).

Spiraea tomentosa; (fot. M. Rudy). Fot. 62. Łąki w kompleksie łąkowym Dzicze Bagno zdominowane są przez nawłoć wąskolistną

NA POŁUDNIOWY-ZACHÓD OD TUŁOWIC ŁĄKI PRZY KOLEI. Fot. 48. Łąka zmiennowilgotna (kod 6410), (powierzchnia A); (fot. D. Strząska).

ŁĄKI SOWIŃSKIE. Fot. 30. Łąka świeża (kod 6510) (Powierzchnia C); (fot. M. Rudy).

JUTRA. powierzchni A i tam zaleca przeprowadzić się pierwsze zabiegi. Zaleca się, by pierwsze koszenie odbywało się w

ŁĄKI SZYDŁOWA. Fot. 70. Łąki świeże (kod 6510) w północnej części Łąk Szydłowa (powierzchnia B); (fot. D. Strząska).

(powierzchnia A); (fot. D. Strząska). Fot. 51. Łąka wilgotna zarastając nawłocią wąskolistną Solidago graminifolia (powierzchnia

SUCHY ŁUG i RZYMKOWICKIE ŁĄKI. Fot. 23. Przygiełka biała Rhynchospora alba w kompleksie łąkowym Suchy Ług i Rzymkowickie Łąki; (fot. C. Dziuba).

Inwentaryzacja i monitoring roślinności trwałych użytków zielonych powiązane z monitoringiem ornitofauny

ŁĄKI PRÓSZKOWSKIE. Fot. 56. Torfowisko przejściowe (kod 7140) w kompleksie łąkowym Prószkowskie Łąki, (powierzchnia M); (fot. D. Strząska).

Rozdział IX Siedliska przyrodnicze obszary wskazane do pomocy finansowej z tytułu dopłat rolno środowiskowych.

Zakres Projektu Planu Zadań Ochronnych dla obszaru Natura 2000 Skawiński obszar łąkowy PLH120079

DZIENNIK URZĘDOWY WOJEWÓDZTWA ŁÓDZKIEGO

ŁĄKI GOSZCZOWIC. Fot. 35. Kukułka szerokolistna Dactylorhiza majalis na Łąkach Goszczowic; (fot. M. Rudy).

Ochrona siedlisk w ramach działań przyrodniczych

RUTKI. Fot.40. Bogate florystycznie łąki świeże (kod 6510) przy Ścinawie Niemodlińskiej; (fot. M. Rudy).

RĄCZKA. kosić w terminie po , raz w roku. Każde koszenie musi być zawsze połączone z dokładnym zebraniem i

Projekt nr: POIS /09

DZIENNIK URZĘDOWY WOJEWÓDZTWA ŁÓDZKIEGO

fot. D. Strząska). Fot. 49. Szuwary wielkoturzycowe oraz łąki wilgotne zarastające szuwarem trzcinowym

Wyniki badań terenowych.

Obszary Natura 2000 na terenie Rudniańskiego Parku Krajobrazowego gatunki zwierząt. Karolina Wieczorek

Gorzów Wielkopolski, dnia 31 sierpnia 2012 r. Poz ZARZĄDZENIE NR 33/2012 REGIONALNEGO DYREKTORA OCHRONY ŚRODOWISKA W GORZOWIE WIELKOPOLSKIM

Warszawa, dnia 28 grudnia 2017 r. Poz ZARZĄDZENIE REGIONALNEGO DYREKTORA OCHRONY ŚRODOWISKA W WARSZAWIE. z dnia 21 grudnia 2017 r.

Opole, dnia 14 września 2016 r. Poz ZARZĄDZENIE REGIONALNEGO DYREKTORA OCHRONY ŚRODOWISKA W OPOLU. z dnia 13 września 2016 r.

Poznań, dnia 5 marca 2018 r. Poz ZARZĄDZENIE REGIONALNEGO DYREKTORA OCHRONY ŚRODOWISKA W POZNANIU. z dnia 26 lutego 2018 r.

Gdańsk, dnia 7 grudnia 2015 r. Poz ZARZĄDZENIE REGIONALNEGO DYREKTORA OCHRONY ŚRODOWISKA W GDAŃSKU. z dnia 13 listopada 2015 r.

Niemodlin, 27 czerwca 2016 roku. Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Opolu

Mazowiecko - Świętokrzyskie Towarzystwo Ornitologiczne z siedzibą przy Kozienickim Parku Krajobrazowym

Wykonały Agata Badura Magda Polak

Zakres działań ochronnych wg Planu Zadań Ochronnych dla ostoi ptasiej, ogólne waunki użytkowania gruntów

PROGRAM ROLNOśRODOWISKOWY PROW NA LATA

Zakres Projektu Planu Zadań Ochronnych dla obszaru Natura 2000 Dębnicko-Tyniecki obszar łąkowy PLH120065

AKTUALIZACJA INWENTARYZACJI PRZYRODNICZEJ GMINY POLKOWICE

Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich: Europa inwestująca w obszary wiejskie DZIAŁANIE ROLNO-ŚRODOWISKOWO-KLIMATYCZNE

Działalność rolnicza w obszarach Natura Anna Moś Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Gdańsku Lubań, 16 grudnia 2016r.

"Niepożądane gatunki roślin i możliwości ich zwalczania w poszczególnych typach siedlisk przyrodniczych Filip Jarzombkowski, Katarzyna Kotowska

Obszary Natura 2000 na terenie Rudniańskiego Parku Krajobrazowego siedliska przyrodnicze przedmioty ochrony. Anna Maria Ociepa

Ochrona kulika wielkiego w ramach działania rolnośrodowiskowo-klimatycznego

Płatności rolnośrodowiskowe

Wstępna charakterystyka awifauny wraz ze wskazówkami do sposobu użytkowania starorzeczy. Sprawozdanie z badań terenowych prowadzonych w roku 2013.

Narodowa Fundacja Ochrony Środowiska ul. Erazma Ciołka 13, Warszawa (

Pozostałe wymogi dotyczące ochrony siedlisk lęgowych ptaków i ochrony cennych siedlisk na obszarach Natura 2000 i poza obszarami Natura 2000

DZIENNIK URZĘDOWY WOJEWÓDZTWA ŁÓDZKIEGO

Przyrodnicze walory wtórnie zabagnionych użytków zielonych. Teresa Kozłowska, Anna Hoffmann-Niedek, Krzysztof Kosiński

Warszawa, dnia 20 marca 2017 r. Poz. 592 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 24 lutego 2017 r.

Finansowanie aktywnych form ochrony przyrody. Jan Balcerzak

UCHWAŁA Nr XCI/1603/10 RADY MIEJSKIEJ w ŁODZI z dnia 7 lipca 2010 r. w sprawie ustanowienia zespołu przyrodniczo-krajobrazowego Źródła Neru.

Diagnoza obszaru: Poczesna koło Częstochowy OBSZARY NATURA 2000

Ogólnopolskie Towarzystwo Ochrony Ptaków

Inwentaryzacja barszczu Sosnowskiego Heracleum sosnowskyi na terenie gminy Raczki (powiat suwalski)

Sieć Natura 2000 na Torfowiskach Orawsko-Nowotarskich

Celem inwestycji jest budowa obwodnicy m. Świeca w ciągu drogi wojewódzkiej nr 444

Maciej Głąbiński. Szkolenie regionalne Natura 2000 a turystyka wodna i nadwodna Krutyń, 11 października 2011 r.

Monitoringu krajobrazu prace realizowane w roku 2013

SPRAWOZDANIE. z prowadzenia w 2011r. badań podstawowych na rzecz rolnictwa ekologicznego w zakresie (zakres z rozporządzenia)

Raport z analizy wpływu elementów ekstensywnego krajobrazu rolniczego na żerowanie bocianów białych

Bednarka PLH II spotkanie Zespołu Lokalnej Współpracy Bednarka,

Gmina: Gołańcz (m. Morakowo), Wągrowiec (m. Wągrowiec) Celem inwestycji jest przebudowa drogi wojewódzkiej nr 241 na odcinku Morakowo - Wągrowiec

Lublin, dnia 8 maja 2014 r. Poz ZARZĄDZENIE REGIONALNEGO DYREKTORA OCHRONY ŚRODOWISKA W LUBLINIE. z dnia 29 kwietnia 2014 r.

"Cudze chwalicie swego nie znacie, sami nie wiecie, co posiadacie" pisał Stanisław Jachowicz.

Operat ochrony szaty roślinnej i grzybów. Plan ochrony dla Kozienickiego Parku Krajobrazowego Etap I Diagnoza stanu

Bydgoszcz, dnia 24 czerwca 2013 r. Poz ZARZĄDZENIE NR 0210/13/2013 REGIONALNEGO DYREKTORA OCHRONY ŚRODOWISKA W BYDGOSZCZY

PERSPEKTYWY OCHRONY CENNYCH GATUNKÓW I SIEDLISK NA OBSZARZE NATURA 2000 ŁĄKA W BĘCZKOWICACH

Omawiana inwestycja leży poza wyznaczonym korytarzem ekologicznym (załącznik 1) tj. ok. 20 km od niego.

Zrównoważona turystyka i ekstensywne rolnictwo dla rezerwatu przyrody Beka

Diagnoza obszaru. Jezioro Kozie

INWENTARYZACJA PRZYRODNICZA

Raport z prac terenowych w ramach projektu Ekologia wybranych torfowisk przejściowych w Sudetach Zachodnich

Działania ochronne w obszarach Natura 2000 charakterystyczne dla Wolińskiego Parku Narodowego. Bartosz Kasperkowicz Woliński Park Narodowy

OPIS PRZEDMIOTU ZAMÓWIENIA

DZIENNIK URZĘDOWY WOJEWÓDZTWA ŁÓDZKIEGO

Mała retencja w aspekcie programowania przyszłych funduszy UE na lata Działania rolnośrodowiskowe

Jeziora Brodzkie. Kod obszaru: PLH Forma ochr0ony w ramach sieci Natura 2000: specjalny obszar ochrony siedlisk (Dyrektywa Siedliskowa)

Grzegorz Grzywaczewski i zespół ptaki

Mapa1: Granice przewidywanego rezerwatu. Stanowiska halofitów oznaczono kolorem czarnym

Wątpliwości i problemy we wdrażaniu Natury 2000 w Kampinoskim Parku Narodowym

Wariant ptasi w monitoringu siedliskowym w roku 2013

Warszawa, dnia 30 października 2014 r. Poz ZARZĄDZENIE REGIONALNEGO DYREKTORA OCHRONY ŚRODOWISKA W WARSZAWIE. z dnia 29 października 2014 r.

Program rolnośrodowiskowy (płatności rolnośrodowiskowe)

Wyniki inwentaryzacji i waloryzacji fauny Tenczyńskiego PK

Wysokość zmniejszeń płatności rolnośrodowiskowych dokonywanych w ramach pakietów lub wariantów

Historia Utworzony został w 1960 r. Wtedy zajmował obszar 4844 ha. Przez włączenie w 1996 r. do obszaru parku wód morskich i wód Zalewu

Gacek Stanisław, Mateusz Ledwoń

Gmina: Chocz (n. Chocz, Olesiec Nowy, Olesiec Stary) Celem inwestycji jest budowa obwodnicy miasta Chocz w ciągu drogi wojewódzkiej nr 442

ochroną przyrody Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi Departament Programowania i Analiz Anna Stułka (anna.stulka@minrol.gov.pl; tel.

Dokumentacja przyrodnicza siedliskowa do pakietów 4 i 5 Ochrona zagrożonych. w PROW

Problemy ochrony torfowisk alkalicznych. Filip Jarzombkowski

NATURA 2000 STANDARDOWY FORMULARZ DANYCH

Załącznik nr 2 do ogłoszenia o przetargu nieograniczonym/umowy dzierżawy Wymagania obligatoryjne obowiązujące wszystkich dzierżawców: Dzierżawca jest

1) w 1. a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

Program rolnośrodowiskowy

NATURA Janusz Bohatkiewicz. EKKOM Sp. z o.o. Regietów, 21 stycznia 2010

Przyrodnicze uwarunkowania gospodarki przestrzennej PUGP. Ćwiczenie 1 zagadnienia wprowadzające do informacji o środowisku przyrodniczym

DZIENNIK URZĘDOWY WOJEWÓDZTWA ŁÓDZKIEGO

Koncepcja zagospodarowania gruntów leśnych pod liniami elektroenergetycznymi dla celów gospodarki leśnej i ochrony przyrody

Wrocław, dnia 19 września 2013 r. Poz ZARZĄDZENIE NR 16 REGIONALNEGO DYREKTORA OCHRONY ŚRODOWISKA WE WROCŁAWIU. z dnia 17 września 2013 r.

DZIENNIK URZĘDOWY WOJEWÓDZTWA ŁÓDZKIEGO

Czy można budować dom nad klifem?

OPIS ZADANIA. (każde zadanie jest opisywane oddzielnie) zastawka wzmocniona zastawka drewniano- kamienna

Transkrypt:

PRADELNA 222 223 Fot. 68. Młaki niskoturzycowe w południowej części obszaru (powierzchnia E); (fot. M. Rudy). Fot. 67. Ubogie łąki świeże w północnej części obszaru (powierzchnia G); (fot. M. Rudy).

6.13. PRADELNA Zwarty kompleks łąkowy otoczony z trzech stron lasem oraz z jednej polami. Kompleks jest podzielony na wiele fragmentów różnorodnie użytkowanych, często oddzielonych od siebie zadrzewieniami i szpalerami drzew. Podłoże jest w większości wilgotne, jedynie w części południowej podmokłe. Część łąk w kompleksie Pradelna to łąki o składzie gatunkowym wynikającym z wysiania ściśle określonej mieszanki traw oraz koniczyn z przeznaczeniem na paszę. Są to więc łąki nieprzedstawiające wartości przyrodniczej jako siedlisko. Łąki te nie zostały ujęte w opisie, natomiast są widoczne na mapie jako powierzchnie A. 6.13.1. Zbiorowiska roślinne Najcenniejsza siedliskowo jest część południowa obszaru, gdzie łąki są zróżnicowane gatunkowo, a gatunki inwazyjne, takie jak nawłoć kanadyjska S. canadensis, nawłoć późna S. gigantea czy nawłoć wąskolistna S. graminifolia nie występują w dużym zagęszczeniu. Dość sporą powierzchnię (B) zajmują łąki świeże Arrhenatheterum elatioris lub nieznacznie wilgotne z rzędu Molinietalia, regularnie użytkowane, o bogatym składzie gatunkowym, kształtowanym spontanicznie lub nieznacznie podsiewane. Występuje na nich dominacja wyczyńca łąkowego Alopecurus pratensis, kłosówki wełnistej Holcus lanatus, tomki wonnej Anthoxantum odoratum oraz duży udziałem roślin dwuliściennych, takich jak: jaskier ostry Ranunculus acris, babka lancetowata Plantago lanceolata, firletka poszarpana Lychnis flos-cuculi, rzeżucha łąkowa Cardamine pratensis, groszek żółty Lathyrus pratensis, dzwonek rozpierzchły Campanula patula, koniczyna biała Trifolium repens. W wąskim pasie na południu obszaru widać tendencję przekształcania się łąk w psiary, zapewne w wyniku zbyt intensywnego użytkowania na niezbyt zasobnym podłożu. W takich miejscach gęstą darń tworzy bliźniczka psia trawka Nardus stricta, duże zagęszczenie osiąga też pięciornik kurze ziele Potentilla erecta. W miejscach rzadziej użytkowanych, ze zmiennym poziomem wody gruntowej, usytuowanych przy lesie i zadrzewieniach występują pasy łąki zmiennowilgotnej z rzędu Molinion (powierzchnia C, siedlisko 6410). Występuje tu krwiściąg lekarski Sanquisorba officinalis, koniopłoch łąkowy Silaum silaus, turzyca prosowata Carex panicea oraz rośliny typowe dla bardzo wilgotnych łąk i ziołorośli, takie jak: knieć błotna Caltha palustris, ostrożeń błotny Cirsium oleraceum, sit rospierzchły Juncus effusus oraz dość obfita warstwa mchów. W miejscach nieużytkowanych od wielu lat (powierzchnie D) występuje też kosaciec żółty Iris pseuacorus. Zidentyfikowano jeden płat zbiorowiska niskich turzyc ze związku Caricion nigrae na południu obszaru (powierzchnia E) w miejscu, gdzie podłoże jest wilgotne, a roślinność koszona. Roślinność jest niewysoka, dominują niskie turzyce, takie jak turzyca pospolita Carex nigra i gwiazdkowana C. echinata. Dość obficie występują też jaskier rozłogowy Ranunculus repens i płomiennik R. flamulla. Bogata jest warstwa mszysta. Fragment ten zaliczono do siedliska o kodzie 7140. Na zachodzie obszaru (powierzchnia F), w miejscu dawno nieużytkowanym i o wysokim poziomie wód gruntowych występuje niewielki fragment szuwaru wielkoturzycowego z dominacją turzycy pęcherzykowatej Carex versicaria. Na północy obszaru (G) dominują mało zróżnicowane łąki, przeważnie reprezentujące zespół Alopecuretum pratensis z dużym udziałem wyczyńca łąkowego i niewielką domieszką kolorowo kwitnących roślin dwuliściennych. 6.13.2. Siedliska z I załącznika Dyrektywy Siedliskowej Stwierdzono występowanie siedlisk: łąki zmiennowilgotne Molinion (kod 6410), torfowiska przejściowe oraz trzęsawiska (kod 7140) oraz górskie i niżowe łąki świeże użytkowane ekstensywnie o kodzie 6510 zarówno w wariancie świeżym, jak i wilgotnym. Stan zachowania jest różny, łąk użytkowanych dobry, a nieużytkowanych zły. 6.13.3. Cenne gatunki roślin Nie stwierdzono występowania roślin chronionych. Na łąkach zmiennowilgotnych stwierdzono obecność gatunków średnio-rzadkich, takich jak koniopłoch łąkowy Silaum silaus i olszewnik kminkolistny Selinum carvifolia. 6.13.4. Bezkręgowce Na łąkach nie wykazano obecności gatunków bezkręgowców objętych ochroną, pomimo iż obecne były pojedyncze rośliny żywicielskie najpopularniejszych gatunków motyli wykazanych na innych łąkach Borów Niemodlińskich (krwiściąg lekarski, szczaw lancetowaty). 6.13.5. Ptaki 6.13.5.1. Występowanie waloryzujących gatunków ptaków Na przedmiotowej powierzchni odnotowano występowanie głównie pojedynczych par zaledwie kilku lęgowych gatunków waloryzujących. Były to zarówno ptaki nieliczne, jak i gatunki powszechne. Ogólny wskaźnik zagęszczenia par lęgowych: 1,7 par/10 ha. Tab. 42. Występowanie waloryzujących gatunków ptaków na kompleksie łąkowym Pradelna. Bocian czarny Ciconia nigra Derkacz Crex crex Gąsiorek Lanius collurio Piegża Sylvia curruca Gatunek Cierniówka Sylvia communis Liczba par lęgowych 1(ż) 1 1 Gatunki z I załącznika Dyrektywy Ptasiej 1-3 - RAZEM 7 - Komentarz Obszar stanowi ważne żerowisko pary lęgowej i jest częścią areału lęgowego; stwierdzenie przelatujących i żerujących osobników wskazuje na prawdopodobną obecność gniazda w niewielkim oddaleniu od przedmiotowej powierzchni. Odzywający się samiec derkacza był obecny na łące przy południowym krańcu obszaru na początku sezonu lęgowego (w maju); po skoszeniu łąki ptak przeniósł się w uprawę zboża 300 m na południowy-wschód od granicy kompleksu. Występujące siedliska (łąki i zadrzewienia) oraz ich charakter przestrzenny wskazują, że na obszarze powinno występować więcej par lęgowych gatunku (patrz punkt 2). Pozostałe gatunki chronione (ż) oznacza część areału lęgowego stanowiącą istotne żerowisko pary lęgowej 6.13.5.2. Wartość ornitologiczna obszaru Wyniki inwentaryzacji ornitologicznej wskazują, że przedmiotowy kompleks łąkowy obecnie przedstawia niską wartość awifaunistyczną. Odnotowano bardzo niski ogólny wskaźnik zagęszczenia par lęgowych wynoszący jedynie 1,7 par/10 ha. Na powierzchni stwierdzono co prawda trzy cenne gatunki ptaków z I załącznika Dyrektywy Ptasiej, ale tylko jeden z nich (gąsiorek) wykazuje na niej stałe, całoroczne występowanie. Derkacz był obecny jedynie czasowo, z powodu bardzo wczesnego koszenia łąk, które odbywa się w czerwcu, w szczycie sezonu lęgowego gatunku. Derkacz przeniósł się w uprawę zboża, a nie na niekoszone fragmenty łąk w północnej części kompleksu, być może z powodu zbyt zamkniętej, ciasnej powierzchni działek (otoczenie przez kompleks leśny i gęsto rozmieszczone szpalery zadrzewień). Rzeczą niezwykle zaskakującą jest zupełny brak lub incydentalne występowanie ogromnej większości powszechnych gatunków ptaków krajobrazu rolniczego, zarówno tych związanych z krzewami, zadrzewieniami, gęstymi zaroślami przy rowach (np. łozówki, gąsiorka), jak i ptaków typowo łąkowych (np. pokląskwy). Obszar stanowi bowiem swoistą mozaikę różnego rodzaju użytków zielonych oraz liniowych i skupiskowych zadrzewień, w teorii oferując szeregu gatunkom ptaków niezwykle korzystne warunki bytowania. Sytuację taką jedynie częściowo można tłumaczyć wspomnianym już zamkniętym charakterem powierzchni i wczesnym terminem koszenia łąk, ponieważ teren ten od wschodu graniczy z otwartym obszarem rolniczym, a niektóre łąki w północnej części kompleksu są koszone w późniejszych terminach lub są nieużytkowane. Aby wyjaśnić ten problem, należałoby przeprowadzić szczegółowe badania ekologiczne. Znaczenie obszaru w ujęciu potencjalnym jest najprawdopodobniej nieco większe od obserwowanego. Mógłby on zostać zasiedlony przez kilka par lęgowych waloryzujących gatunków ptaków, po znaczącym opóźnieniu terminu koszenia łąk położonych w południowej części kompleksu (koszenie najwcześniej od połowy lipca). 224 225

Mapa nr 26. Rozmieszczenie siedlisk przyrodniczych, chronionych gatunków roślin, ptaków i motyli w kompleksie łąkowym Pradelna. 226 227

6.13.6. Zagrożenia Na nieużytkowanych fragmentach kompleksu (część powierzchni C i D) zagrożeniem jest sukcesja naturalna (dominują młode okazy olszy czarnej, brzozy brodawkowatej oraz kruszyny) oraz duży udział roślin inwazyjnych, szczególnie nawłoci kanadyjskiej i wąskolistnej. Duża część łąk jest podsiewana (powierzchnie A) lub/i koszona w zbyt wczesnym terminie; na części biomasa po skoszeniu pozostawiana jest na łące, co powoduje zubażanie jej składu gatunkowego. Istnieje również ryzyko przeprowadzenia prac regulacyjnych, pogłębiających lub odmulających w obrębie cieku Pradelna i na jego dopływach. Przyśpieszyłoby to spływ wody i doprowadziłoby do obniżenia poziomu wód powierzchniowych i podskórnych w ekosystemach łąkowych obszaru. 6.13.7. Proponowany sposób ochrony Dużym problemem jest zbyt wczesne koszenie części łąk, w szczególności łąk świeżych. Zalecana jest edukacja wśród rolników i zachęcanie ich do przystąpienia do programów rolnośrodowiskowych, które zapewniają właściwy sposób użytkowania łąk. Łąki świeże w kompleksie łąkowym Pradelna najwcześniej należy kosić w terminie od 1.07 i wykonywać tylko jeden pokos w roku. Nieużytkowane łąki zmiennowilgotne (część powierzchni C i D) należy kosić raz na dwa lata, w terminie 1.09 30.10, przy czym koszenie w pierwszym roku można wykonać pomiędzy 1.06 a 30.06., z wyjątkiem powierzchni D, gdzie dominuje nawłoć. W tym miejscu należy wykonywać koszenie w terminie lipcowym, aż do ustąpienia inwazyjnych gatunków nawłoci. Później łąkę należy kosić w terminie 1.09 30.10. Szuwary wielkoturzycowe, w celu powstrzymania sukcesji naturalnej, należy kosić co najmniej raz na 3-5 lat w terminie 15.07 30. 09. Każde koszenie musi być zawsze połączone z dokładnym zebraniem i usunięciem z powierzchni uzyskanej biomasy. Nie należy odwadniać terenu. Mapa znajduje się na stronie następnej 228 229

Mapa nr 27. Zagrożenia występujące w kompleksie łąkowym Pradelna. 230 231