Wielki wyścig reż. André F. Nebe MATERIAŁY DYDAKTYCZNE DLA NAUCZYCIELI SPIS TREŚCI 1. Scenariusz lekcji. (str. 2) Temat: Wielki wyścig po marzenia. Załącznik 1: Karta pracy (str. 4) stowarzyszenie nowe horyzonty zamenhofa 1, 00-153 warszawa, tel. +48 22 530 66 40, fax +48 22 831 06 63, www.nhef.pl
Opracowała: Paulina Krześniak SCENARIUSZ LEKCJI Temat: Wielki wyścig po marzenia. CELE LEKCJI rozwijanie w uczniach wrażliwości estetycznej przez kontakt ze sztuką filmową; kształcenie umiejętności rekonstruowania poznanej fabuły; zachęcanie uczniów do rozmowy na poruszane w filmie tematy (upór w realizowaniu swoich marzeń, wytrwałość w dążeniu do celu, wiara we własne możliwości, zaufanie własnej sile, konsekwencja w rozwijaniu pasji); przypomnienie uczniom charakterystycznych cech listu; kształcenie umiejętności przedstawiania swoich poglądów oraz prowadzenia dyskusji: argumentowania, wnioskowania, formułowania sądów; rozwijanie wyobraźni. METODY I FORMY PRACY elementy dramy: wspólna tożsamość, praca w parach, rysowanie, pogadanka, karta pracy. ŚRODKI DYDAKTYCZNE CZAS Wielki wyścig, reż. A. F. Nebe, Irlandia, Niemcy 2009, arkusze papieru formatu A3 lub większe, karty pracy dla wszystkich uczniów. 1 lekcja
PRZEBIEG LEKCJI 1. Element dramy: wspólna tożsamość. Nauczyciel prosi uczniów, by wstali z krzeseł i spacerowali po sali. Na hasło nauczyciela uczniowie mają za zadanie połączyć się w grupy z osobami, które mają tak samo. Na przykład, gdy nauczyciel daje hasło ulubiona potrawa, uczniowie, rozpytując kolegów, mają ustalić, które koleżanki i koledzy najbardziej lubią to samo danie, a następnie ustawić się z nimi w grupie. Inne hasła, które może wykorzystać nauczyciel: ulubiony kolor, ulubiony sport, miesiąc urodzenia, liczba sióstr, hobby, najbardziej lubiany przedmiot w szkole itp. Ostatnim hasłem wspólnej tożsamości jest największe marzenie. 2. Rysowanie. Kolejnym zadaniem uczniów jest przedstawienie swoich marzeń na rysunkach. Uczniowie, których połączyło to samo marzenie, tworzą wspólny rysunek w grupie, natomiast ci, którzy nie znaleźli nikogo, kto miałby takie samo marzenie, pracują samodzielnie. (W zależności od tego, jak wygląda rozkład liczbowy uczniów, nauczyciel może w różny sposób skomentować sytuację. Może na przykład zaznaczyć, że teraz, inaczej niż w przypadku innych haseł, więcej osób pozostaje poza grupami i podkreślić, że nasze marzenia są bardzo indywidualne). Każda z grup/osób prezentuje swój rysunek i opowiada krótko o swoim marzeniu. 3. Pogadanka. Nauczyciel pyta uczniów, co było marzeniem głównej bohaterki filmu pt. Wielki wyścig. Gdy dzieci przypomną, że było nim zwycięstwo w wielkim wyścigu własnoręcznie zbudowanych pojazdów, prowadzący pyta, w jaki sposób dziewczynka walczyła o realizację swojego marzenia, co była w stanie zrobić, by osiągnąć cel, komu musiała się przeciwstawić. 4. Dyskusja. Pogadanka staje się punktem wyjścia do dyskusji na temat tego, czy człowiek zawsze powinien dążyć do spełniania swoich marzeń, czy coś powinno go w tym hamować? Nauczyciel prosi, by uczniowie przedstawiali swoje zdanie w tej sprawie, uzasadniając swoje opinie. Możliwe odpowiedzi: Człowiek powinien zawsze dążyć do realizacji swoich marzeń; nic nie powinno go w tym ograniczać, ponieważ nie ma nic ważniejszego od zmierzania do celu, który gwarantuje nam szczęście. Człowiek powinien dążyć do spełniania swoich marzeń, o ile nie krzywdzi to innych osób. Czasem także zdarzają się takie sytuacje, gdy trzeba na pewien czas odsunąć od siebie myśl o marzeniach i poświęcić się dla kogoś, kto tego potrzebuje. Na koniec prowadzący pyta, jak było w przypadku bohaterki filmu Wielki wyścig: czy istniały powody, dla których mogło się okazać, że będzie musiała porzucić swoje marzenie? 5. Pogadanka. Prowadzący pyta uczniów, czy ich zdaniem dzieciom tak samo łatwo spełniać swoje marzenia jak dorosłym. Uczniowie prawdopodobnie zwrócą uwagę na to, że dorośli pracują i zarabiają, a dzięki temu dysponują własnymi pieniędzmi, podczas gdy dzieci mogą liczyć tylko na kieszonkowe od rodziców. Warto także zwrócić uwagę dzieci (jeżeli same tego nie zrobią) na to, że osoby niepełnoletnie muszą liczyć się ze zdaniem swoich opiekunów, a w wielu wypadkach prosić ich o pozwolenie. 6. Element dramy: praca w parach. Prowadzący prosi uczniów, aby dobrali się w pary (mogą być to pary uczniów siedzących ze sobą w ławkach, można także zastosować inną metodę doboru, np. przygotować pary identycznych obrazków i wymieszać je, a następnie poprosić, by każde dziecko wylosowało jeden spośród nich i połączyło się w parę z osobą, która wylosowała identyczny obrazek). Uczniowie proszeni są o ustawienie się w dwóch rzędach osoby z par stają naprzeciwko siebie. Nauczyciel informuje, że wszystkie dzieci stojące po jednej stronie będą w swojej parze osobą A, natomiast dzieci stojące po drugiej stronie osobą B. Zadaniem uczniów będzie odegranie w parach scenek po wysłuchaniu instrukcji nauczyciela. Instrukcje których prowadzący udziela uczniom: OSOBA A: Masz na imię Piotrek i jesteś dwunastoletnim chłopcem. Bardzo chciałbyś pójść na urodziny kolegi, które odbędą się już za trzy dni. Wiedziałeś o nich wcześniej, ale zapomniałeś powiedzieć mamie. Boisz się, że gdy się dowie, będzie zdenerwowana: woli mieć wszystko
zaplanowane dużo wcześniej. Spróbuj przekonać mamę, by pozwoliła Ci wziąć udział w urodzinach. OSOBA B: Jesteś mamą Piotrka. W związku z tym, że jesteś osobą bardzo zapracowaną, wszystkie wydarzenia musisz bardzo dokładnie planować z dużym wyprzedzeniem. Na sobotę, kiedy planowane są urodziny kolegi Twojego syna, zarezerwowałaś już stolik w restauracji i umówiłaś się na wizytę u fryzjera. Prośba Piotrka pokrzyżuje Ci plany. Przez dziesięć minut uczniowie odgrywają scenki w parach. Następnie nauczyciel pyta o to, jak przebiegały ich rozmowy, jak czuli się w swoich rolach oraz komu udało się przekonać partnera, a kto sam został przekonany. 7. Karta pracy. Nauczyciel rozdaje uczniom karty pracy i prosi o przeczytanie polecenia pierwszego. Następnie warto przypomnieć uczniom cechy listu, wspomnieć o zwrotach grzecznościowych, formule rozpoczynającej i kończącej. Dzieci proszone są potem o wykonanie polecenia pierwszego. Wybrani lub chętni uczniowie czytają swoje odpowiedzi. Prowadzący na bieżąco poprawia błędy językowe popełnione przez uczniów w ich listach. 8. Podsumowanie. Nauczyciel podsumowuje to, co zostało powiedziane podczas zajęć. Jest to także dobry moment na zadawanie pytań i poruszenie tematów, które nie były podejmowane. PRACA DOMOWA Uczniowie proszeni są o wykonanie polecenia drugiego z kart pracy.
Karta pracy Zadanie 1. Wyobraź sobie, że Twoi rodzice nie zgadzają się na Twój udział w urodzinach kolegi, na które bardzo chciał(a)byś pójść. Bezpośrednia rozmowa z rodzicami nic nie dała, postanowiłaś/postanowiłeś więc spróbować przekonać ich inaczej. Napisz list, w którym przekonasz rodziców, by pozwolili Ci na udział w urodzinach. Kochani Rodzice! Zadanie 2. Znajdź w diagramie rzeczowniki nazywające różne pasje i zainteresowania ludzi. Mogą one być czytane poziomo, pionowo, na skos i na wspak. U S T E N M S A K O P R O N I K U P B M T S M M A N B Z O G C P R A J C A Z Y R O T O M L B M T R K T T S D R A R C Y K A D O M R P R N M Z P W N W T Ó U S Z Y C I E S A P Ż M T A N I E C E N G E P W D E M R T P I B U H O W T S R A L E D O M