ARTAKUSOWCÓWAKUSOWCÓW

Transkrypt

1 Platforma O komunizm Lenina, Luksemburg, Liebknechta! SPART ARTAKUSOWCÓWAKUSOWCÓW DODATEK NR 17 WRZESIEŃ ,20 zł Rozbić imperialistyczny wyzysk poprzez mię dzynarodową rewolucję robotniczą! Zamienić Pragę w Seattle? Gdyby nie doszło do kapitalistycznej kontrrewolucji, która zniszczyła Europę Wschodnią oraz były Związek Radziecki dziesięć lat temu, spotkanie Banku Światowego i Międzynarodowego Funduszu Walutowego nie odbywałoby się dzisiaj w Pradze! Aksamitna rewolucja rozdarła Czechosłowację, a teraz ludzie pracy, kobiety i mniejszości etniczne doświadczają wyzysku, nędzy i spustoszenia kapitalistycznego rynku. Co do złudzeń na temat wolności, siły policyjne specjalnie wyszkolone przez amerykańskie FBI, i wspierane przez oddziały NATO, grożą demonstracjom związków zawodowych i lewicy brutalnymi represjami pod znakiem prawa i porządku na rzecz imperialistycznych bankierów. Wbrew całej gadaninie o zatroskaniu losem ciężko pracujących mas, oficjalne wezwanie do globalnego dnia akcji w Pradze nic nie mówi o kapitalistycznej terapii szokowej, która doprowadziła do spadku długości życia i przywróciła nędzę w Rosji, odebrała kobietom w całej Europie Wschodniej prawo do aborcji, oraz rozpleniła zbrodniczą brunatną plagę faszystowskiego terroru, wymierzonego zwłaszcza w imigrantów i Romów (Cyganów). Zeszłoroczna wojna na Bałkanach zostawiła w Serbii gorsze zniszczenia, niż naziści Hitlera. Wynikła stąd katastrofa gospodarcza, społeczna i ekologiczna na Bałkanach również nie zasługuje na wzmiankę w oficjalnym manifeście praskim. Dlaczego? Ponieważ ludzie pozornej lewicy organizujący tegoroczny protest przeciw globalizacji są głównie tymi samymi, którzy popierali imperialistyczną wojnę przeciw Serbii w imię humanitarnej troski o kosowskich Albańczyków. Są to również ci sami ludzie lewicy, którzy dołączyli do własnych kapitalistycznych klas panujących w walce o zniszczenie Związku Radzieckiego i wschodnioeuropejskich zdeformowanych państw robotniczych. Są to ci sami, którzy popierali w wyborach krwawe kliki fałszywych socjalistów, eks- komunistów oraz laburzystowskich przywódców, obecnie zasiadających w rządach kapitalistycznej Europy. My, towarzysze z Międzynarodowej Ligi Komunistycznej (MLK) z dumą walczymy o autentyczny komunizm partii bolszewickiej Lenina i Trockiego. Nasza perspektywa jest proletariacka, internacjonalistyczna i rewolucyjna. Uznajemy, że podstawowym konfliktem w łonie ludzkiego społeczeństwa jest walka między pracą a kapitałem. Proletariat, z powodu jego kluczowej roli w procesie produkcji, dysponuje siłą społeczną niezbędną do obalenia kapitalistycznych wyzyskiwaczy wraz z ich całym systemem wyzysku klasowego, ucisku ze względu na rasę, płeć i narodowość oraz wojny imperialistycznej. Proletariat ma siłę i interes klasowy do stworzenia nowego społeczeństwa najpierw państwa robotniczego, opartego na skolektywizowanej własności oraz racjonalnej i planowej gospodarce międzynarodowej co potem doprowadzi do bezklasowego społeczeństwa komunistycznego oraz obumierania państwa. Osiągnięcie tego celu wymaga zbudowania międzynarodowej leninowsko-trockistowskiej partii egalitarnej. Walczymy o to, by stać się partią zdolną do przeprowadzenia międzynarodowej rewolucji socjalistycznej. Nieodłączną częścią naszej walki jest obrona zdobyczy proletariatu już wydartych z rąk klasy kapitalistów. Dlatego, my trockiści walczyliśmy o bezwarunkową obronę militarną Związku Radzieckiego i zdeformowanych państw robotniczych Europy Wschodniej przed imperialistycznym atakiem i restauracją kapitalizmu. Wszystkie środki będące w naszej dyspozycji rzuciliśmy do walki, aby w NRD w r. przeprowadzić robotniczą rewolucję polityczną w celu obrony skolektywizowanych form własności oraz zastąpienia stalinowskich oszustów władzą rad robotniczych. Zwycięski wynik takiej walki stanowiłby inspirację dla tych, którzy chcieli przeciwstawić się siłom kapitalistycznej restauracji w całej Europie Wschodniej oraz dla proletariackiej rewolucji na Zachodzie. MLK raz jeszcze podjęła walkę w celu rozbudzenia robotników radzieckich do obrony i rozszerzenia zdobyczy wynikających z Rewolucji Rosyjskiej 1917 r. Zdobycze te zostały zdradzone przez kilka dekad rządów stalinowskich, ale jeszcze nie obalone aż do r. Dzisiaj waży się los chińskiego zdeformowanego państwa robotniczego a wraz z nim losy miliardów ludzi pracy w samych Chinach, w całej Azji i na świecie. My walczymy o bezwarunkową militarną obronę chińskiego zdeformowanego państwa robotniczego przed odnowionymi militarnymi intrygami oraz ekonomiczną penetracją imperialistyczną. Zdobycze wynikające z Rewolucji Chińskiej 1949 r. są zagrożone przez wprowadzone przez chińskich stalinowców ekonomiczne reformy rynkowe. Ataki te jednak powodują również znaczące proletariackie bunty. Pilnie potrzebna jest partia trockistowska w Chinach, aby poprowadzić proletariat do cd. na str. 2

2 2 PLATFORMA SPARTAKUSOWCÓW - DODATEK NR 17 zwycięstwa poprzez robotniczą rewolucję polityczną, mającą na celu utrzymanie i rozszerzenie zdobyczy Rewolucji Chińskiej 1949 r. Niszczycielskie i światowe konsekwencje kontrrewolucji kapitalistycznej unicestwiły również antymarksistowskie teorie państwowego kapitalizmu promowane przez International Socialist Tendency [Tendencja Międzynarodowych Socjalistów] nieżyjącego Tony Cliffa oraz dziwacznych i zmiennych jak chorągiewka na wietrze «teoretyków» z grupy League for a Revolutionary Communist International [Liga na rzecz Rewolucyjnej Międzynarodówki Komunistycznej LRCI, znana też jako Workers Power ] oraz innych renegatów marksizmu (zob. Bankructwo teorii «nowej klasy», Platforma Spartakusowców nr 11, wiosna-lato 2000). Według cliffowców, zwycięstwo kontrrewolucji w byłym ZSRR było jedynie krokiem w bok z jednej formy kapitalizmu do drugiej. Swoją wściekłą, zimnowojenną antyradzieckość wyrazili wówczas, pisząc: Komunizm upadł... z tego faktu każdy socjalista powinien się cieszyć (Socialist Worker, 31 sierpnia 1991). Dzisiaj proletariat został odrzucony wstecz na całym świecie, a amerykańscy imperialiści już nie pohamowani przez potęgę militarną Związku Radzieckiego panoszą się nad kulą ziemską, od czasu do czasu korzystając z listka figowego ONZ, owijając swoje międzynarodowe interwencje militarne płaszczykiem humanitaryzmu. Konkurujące państwa imperialistyczne, zwłaszcza Niemcy i Japonia, już nie powstrzymywane przez antyradziecką jedność zimnej wojny, dążą do spełnienia własnych ambicji kontrolowania rynków światowych, jednocześnie rozbudowując swoje siły militarne. Zderzające się ze sobą interesy narodowe doprowadziły do załamania się rokowań Światowej Organizacji Handlu w Seattle w ub. roku. Międzyimperialistyczne rywalizacje rysują kształt przyszłych wojen; ze względu na istnienie broni nuklearnej zagraża to zniszczeniem życia na Ziemi. Dlatego zadanie wydarcia władzy z rąk kapitalistycznych wyzyskiwaczy jest dzisiaj jeszcze bardziej pilną potrzebą, niż kiedykolwiek w historii. Bez rewolucyjnej teorii nie ma ruchu rewolucyjnego. Teraz podstawowe założenia rewolucyjnego marksizmu trzeba uzasadnić w obliczu fałszywego i powszechnego rozumienia, które utożsamia upadek stalinizmu z niepowodzeniem komunizmu. Rządy stalinowskie nie były komunizmem, lecz groteskowym wypaczeniem komunizmu. Stalinowska biurokracja, będąca pasożytniczą kastą opierającą się na państwie robotniczym podobnie jak biurokracja związkowa opiera się na związku zawodowym powstała w radzieckim Platforma SPARTAKUSOWCÓW pismo Spartakusowskiej Grupy Polski, sympatyzującej sekcji Międzynarodowej Ligi Komunistycznej (Czwarto-Międzynarodówkowej) Korespondencję prosimy adresować: Platforma Spartakusowców, Skr. 148, Warszawa 48 Poczta głosowa: Prenumerata (4 numery) 6,00 zł na adres Platformy Spartakusowców Wydrukowano w drukarni związkowej DODATEK NR 17 WRZESIEŃ 2000 państwie robotniczym w warunkach gospodarczego zacofania i izolacji z powodu nierozszerzenia się rewolucji na żaden z zaawansowanych krajów kapitalistycznych. Stalinowcy twierdzili, że zbudują socjalizm w jednym kraju coś niemożliwego, jak wyjaśnił Lew Trocki (tak jak jeszcze wcześniej zrobili to Marks i Engels), ponieważ socjalizm buduje się z konieczności w zakresie międzynarodowym. Socjalizm w jednym kraju stanowił uzasadnienie wyprzedania walk rewolucyjnych w innych krajach w celu ugłaskania światowych mocarstw imperialistycznych. Jak Trocki w znakomity sposób to wyjaśnił w Zdradzonej rewolucji (1936), sprzeczności istniejące w łonie społeczeństwa radzieckiego nie mogą potrwać wiecznie: Albo czynownik [biurokrata] zje państwo robotnicze, albo też klasa robotnicza poradzi sobie z czynownikiem. Na nieszczęście, sprzeczność ta została rozwiązana negatywnie. Marksizm przeciw anarchizmowi i globalizacji Wachlarz ludzi nazywających się anarchistami sięga od prawicowych drobnomieszczańskich zbirów, którzy nienawidzą klasy robotniczej i atakują komunistów po subiektywnych rewolucjonistów, którzy solidaryzują się z proletariatem i autentycznie dążą do obalenia burżuazji. W przypadku tych ostatnich, siła atrakcji anarchizmu to zdrowe odrzucenie parlamentarnego reformizmu socjaldemokratów, eks-stalinowców oraz pseudolewicowców, którzy podpierają i utrzymują porządek kapitalistyczny. Warto nadmienić, iż sam Lenin został potępiony jako anarchista za to, że przeciwstawiał się reformistycznym fałszerzom marksizmu. Wtedy, gdy przywódca bolszewików dostał się do Rosji w kwietniu 1917 r. i wezwał do obalenia kapitalistycznego Rządu Tymczasowego, mienszewicy potępiali Lenina jako kandydata na... tron Bakunina! (N. Suchanow, The Russian Revolution, 1917: A Personal Record, 1984; Bakunin był liderem anarchistów w Pierwszej Międzynarodówce). Jak Lenin napisał w Państwie a rewolucji: Oportuniści współczesnej socjaldemokracji uznali burżuazyjne formy polityczne parlamentarnego państwa demokratycznego za granicę, której przekroczyć nie można, zapamiętale bili czołem modląc się do tego «wzoru» i ogłaszali za anarchizm każde dążenie do zdruzgotania tych form. Nic dziwnego w tym, iż obecnie następuje wskrzeszenie poglądów anarchistycznych na gruncie użyźnionym przez powszechny burżuazyjny triumfalizm spod znaku śmierci komunizmu. Rewolucja Rosyjska przekształciła lewicę we wszystkich krajach, a jej zniszczenie ma takie same skutki tyle, że odwrotne. W czasie, gdy nowopowstałe państwo robotnicze stanowiło drogowskaz wyzwolenia oraz gdy fala rewolucyjnych powstań przyspieszonych przez Rewolucję Rosyjską osiągnęła swój szczyt, najlepsi działacze spośród anarchistów i syndykalistów (np. James P. Cannon, Victor Serge, Alfred Rosmer) stali się oddanymi i zdyscyplinowanymi bojownikami o komunizm Lenina i Trockiego. Przed jego późniejszym zerwaniem z marksizmem, anarchista Serge pomstował na socjaldemokratów, którzy prowadzili robotników na rzeź w imperialistycznej pierwszej wojnie światowej, i pojechał do Rosji, aby popierać nowe państwo robotnicze. W trakcie walki z kontrrewolucją (którą niektórzy anarchiści zbrodniczo popierali) Serge wstąpił do partii bolszewickiej i napisał list do swoich kolegów anarchistów (La Vie Ouvriere, 21 marca 1922) uzasadniając stanowisko komunizmu przeciw anarchizmowi: Czym jest Partia Komunistyczna w czasie rewolucji? Stanowi ona rewolucyjną elitę, mocno zorganizowaną, zdyscyplinowaną, posłuszną wobec konsekwentnego przywództwa, idącą naprzód ku jasno

3 WRZESIEŃ określonemu celowi ścieżkami wyznaczonymi dla niej przez doktrynę naukową. Będąc taką siłą, partia jest produktem konieczności, czyli samych praw historii. Rewolucyjna elita, która w czasach przemocy pozostaje niezorganizowana, niezdyscyplinowana, bez konsekwentnego przywództwa i otwarta na różne, nawet sprzeczne ze sobą wpływy, zmierza ku samobójstwu. Niemożliwy jest inny pogląd, niezgodny z tą konkluzją. tłum. za: The Serge-Trotsky Papers, red. Coterill (1994) Aktualna szeroka popularność anarchizmu wśród młodzieży sama odzwierciedla regresję politycznej świadomości, która cechuje obecny okres polityczny, zaczynający się od olbrzymiej klęski, jaką była kapitalistyczna kontrrewolucja w ZSRR i w Europie Wschodniej. W gruncie rzeczy anarchizm stanowi formę radykalnego idealizmu demokratycznego, apelując do domniemanej dobroci wszystkich, nawet najbardziej drapieżnych imperialistów, by służyli rodzajowi ludzkiemu. Związek Sprawiedliwych (który zmienił nazwę, gdy Marks i Engels wstąpili do niego w 1847 r., na Związek Komunistów) propagował jako główne swoje hasło Wszyscy ludzie są braćmi. Zwracając uwagę na fakt, iż istnieją ludzie, których bratem on nie jest i nie chciałby zostać, Marks przekonał swoich towarzyszy, by zmienili hasło na Proletariusze wszystkich krajów, łączcie się! Historia piętnuje anarchizm jako ideologię kolaboracji klasowej i przeszkodę w wyzwoleniu uciskanych. Jednocząc się z kontrrewolucyjnymi armiami białych, niektórzy anarchiści przywitali powstanie kronsztadzkie przeciw Rewolucji Rosyjskiej, a Kronsztadt pozostaje do dziś antykomunistycznym fetyszem anarchistów. Podczas hiszpańskiej wojny domowej anarchiści stali się ministrami rządu ludowofrontowego, który rozbroił i represjonował robotników w toku zbrojnej walki z kapitalizmem, przygotowując drogę dla trwającej kilka dekad dyktatury Franco. Dziś podstawowe różnice pomiędzy rewolucyjnym marksizmem a liberalnym idealizmem anarchistów widać również w protestach dotyczących sprawy globalizacji. Twierdzenie, że dzisiejsze wielkie korporacje kapitalistyczne wyrosły poza systemem państw narodowych, i teraz rządzą światem za pośrednictwem takich instytucji, jak MFW i WTO, jest na wskroś fałszywe. Globalizacja stanowi aktualną wersję koncepcji ultraimperializmu wysuniętej przed 1914 r. przez niemieckiego socjaldemokratę Karola Kautskiego. Kautsky argumentował, że kapitaliści w różnych krajach są w stanie rozwiązać konflikty swoich interesów środkami pokojowymi (nawet demokratycznymi). Jak odnotowaliśmy w naszej broszurze pt. Imperialism, the «Global Economy» and Labor Reformism: Tak zwane korporacje międzynarodowe lub przedsiębiorstwa transnarodowe nie działają poza systemem państw narodowych lub niezależnie od niego. W rzeczywistości są one jak najbardziej zależne od własnych narodowych państw burżuazyjnych, by chronić ich inwestycje zagraniczne przed sprzeciwem ze strony mas oraz konkurującymi państwami kapitalistycznymi. Z tego powodu państwa imperialistyczne muszą utrzymywać potężne siły militarne oraz odpowiednią krajową bazę przemysłową. Wiele organizacji, które popierają protest w Pradze wzywa do demokratycznej kontroli nad MFW lub Bankiem Światowym w celu polepszenia sytuacji ludzi z globalnego Południa (Azja, Afryka, Ameryka Łacińska). Niemiecka PDS (Partia Demokratycznego Socjalizmu) mówi, że praca MFW i Banku Światowego musi stać się bardziej przezroczysta i woła o naprawdę międzynarodową Organizację Narodów Zjednoczonych. Te apele do imperialistycznych panów i katów, by oni podejmowali akcje na rzecz robotników i uciskanych nazwaliśmy poparciem dla imperializmu spod znaku praw człowieka. Apele do imperializmu, aby stał się on jakoś odpowiedzialny i humanitarny, są nie tylko absurdalne, lecz też reakcyjne w tym, że karmią zgubne złudzenia, iż dyktatura burzuazji, wraz z jej demokratycznymi ozdobnikami, może w jakiś sposób stać się czynnikiem zmian społecznych w interesach robotników i uciskanych. Kłamstwo to przywiązuje wyzyskiwanych do ich wyzyskiwaczy, jednocześnie przygotowując śmiertelną pułapkę dla walki społecznej. Głoszenie, że globalna instytucja ONZ mogłaby występować w interesach ludzkości jest kłamstwem, mającym na celu ukrywanie podstawowych mechanizmów gospodarczych kapitalistycznego imperializmu. Imperializm to nie polityka oparta na złych koncepcjach, lecz jest on nierozerwalnie związany z działaniem systemu opartego na własności prywatnej, uzyskiwaniu zysków oraz potrzebie kapitalizmu ciągłego zdobywania nowych rynków. Jak Lenin to wyjaśnił w odniesieniu do poprzednika ONZ, Ligi Narodów: Okazało się, że Liga Narodów nie istnieje, że sojusz państw kapitalistycznych jest zwykłym oszustwem i że w rzeczywistości jest to sojusz drapieżców, z których każdy usiłuje wydrzeć coś drugiemu... Własność prywatna to grabież, a państwo oparte na własności prywatnej jest państwem drapieżców walczących o podział łupu. Przemówienie na naradzie przewodniczących komitetów wykonawczych, 15 października 1920 r., Dzieła Wszystkie t. 41, s Pierwsza interwencja ONZ ( ) była akcją policyjną przeciwko Korei Płn. i Chinom, będącymi zdeformowanymi państwami robotniczymi, która to akcja wymordowała prawie cztery miliony Koreańczyków. Dziesięć lat później, zbrodnicza militarna interwencja w belgijskim Kongo przeprowadzona została pod auspicjami ONZ, włącznie z zamordowaniem lewicowo-nacjonalistycznego przywódcy, Patrice Lumumby. Na lewym krańcu wachlarza anarchizmu pojawia się artykuł na stronie A-Infos web site, który wyróżnia się wśród promotorów demonstracji w Pradze tym, że ostro przeciwstawia się postawie błagania wroga klasowego, by ten postępował moralnie i anulował długi Trzeciego Świata. Ci anarchiści wzywają do rozbicia MFW i Banku Światowego itd. i proponują: Bezpośrednie żądania będą skierowane nie do ugodowców i spółki, lecz do organizacji robotniczych i ich reformistycznych przywódców, by rozwiązali MFW i Bank Światowy i anulowali dług Trzeciego Świata TERAZ! Jednak świat się nie zmieni poprzez hasła wznoszone na jednej wielkiej demonstracji, lub od jednego wielkiego strajku, a reformistyczne przywództwa, do których kierują oni swoje postulaty, popierają kapitalistyczny imperializm. Jak więc dostaniemy się od kapitalizmu do socjalizmu? Oto pytanie, na które anarchizm nie ma odpowiedzi. Marksistowska teoria i wzór bolszewików Lenina wiodących klasę robotniczą do władzy państwowej podczas Rewolucji Październikowej 1917 r. to jedyne rozwiązanie rewolucyjne. Robotnicy nie mogą przejąć maszynerii państwa kapitalistycznego i zreformować jej, by służyła interesom uciskanych. Muszą oni walczyć o władzę, rozbijając kapitalistyczne państwo i tworząc państwo robotnicze dyktaturę proletariatu które stłumi kontrrewolucyjny opór ze strony tych, co byli u władzy w państwie kapitalistycznym. Bolszewicy Lenina unieważnili długi zaciągnięte przez cara i rosyjską burżuazję, biorąc władzę i

4 4 PLATFORMA SPARTAKUSOWCÓW - DODATEK NR 17 odmawiając ich spłacania. Był to element rewolucyjnej internacjonalistycznej perspektywy bolszewików przeciw ugłaskiwaniu imperializmu walczyli oni o rozszerzenie rosyjskiego Października na światową rewolucję socjalistyczną. Rozumieli oni, że socjalizmu nie da się zbudować w jednym kraju. Przeciwstawiając się reakcyjnym aspektom idealizmu głoszonego przez tradycyjnych anarchistów, takich jak Proudhon, zaś dziś odbijanego echem przez drobnomieszczańskich zielonych że robotnicy nie powinni aspirować do bogactwa, lecz wieść spartański żywot w komunach my, marksiści, walczymy o wyeliminowanie niedostatku, o społeczeństwo, w którym robotnicy cieszą się owocami swej pracy, dziś zawłaszczanymi przez kapitalistów. Gadanie do robotników, by zaciskali pasa to w rzeczywistości program głoszony przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy i Bank Światowy poprzez ich politykę zubażania spod znaku oszczędności, narzucaną masom krajów Trzeciego Świata. W imię ochrony środowiska partie Zielonych zasiadające obecnie w koalicjach rządowych w Niemczech i we Francji wykazują jeszcze większą agresję w narzucaniu kapitalistycznego kursu oszczędności, niż socjaldemokraci. Stojąc w obliczu niedawnych masowych protestów przeciw astronomicznym cenom paliwa, francuscy zieloni przeciwstawiali się ustępstwu socjalistycznego premiera, polegającemu na obniżce akcyzy paliwowej o 15 procent. W odróżnieniu od impulsu anarchistów czy zielonych, by cofnąć rozwój technologiczny i obniżyć poziom konsumpcji my, marksiści, stajemy po stronie Big Billa Haywooda, przywódcy IWW (Robotnicy Przemysłowi Świata, Wobblies ). Gdy jego towarzysz spytał, dlaczego pali dobre cygaro, Haywood odparł: nic nie jest zbyt dobre dla proletariatu! Marksiści rozumieją, że historia postępu ludzkości to dzieje walki o ujarzmienie sił natury. Rozwój rolnictwa i udomowienie zwierząt były udanym wtargnięciem do naturalnej ekologii planety, które stworzyło społeczną nadwyżkę, otwierając drogę naprzód od owej krótkotrwałej i brutalnej walki o codzienne przetrwanie we wczesnym społeczeństwie ludzkim. Objęcie zubożałych mas krajów Trzeciego Świata wszystkimi tymi udogodnieniami, które zachodni drobnomieszczańscy lewicowcy traktują jako oczywiste w ich otoczeniu elektryfikacją, szkołami, czystą wodą pitną z kranu, opieką medyczną, transportem publicznym, komputeryzacją będzie wymagało ogromnego skoku potencjału przemysłowego i technologicznego. Taki skok wymaga zwycięskiej międzynarodowej rewolucji, kierowanej przez świadomą awangardę rewolucyjną, potrzebną do tego, by klasa robotnicza uświadomiła sobie swą misję i wyrwała się z mocnego uścisku reformistycznych i pseudorewolucyjnych lokajów kapitalizmu. To właśnie lojalne usługi burżuazyjno-nacjonalistycznych zielonych oddawane klasie panującej prowadzą ich do ignorowania największych katastrof ekologicznych globu. I tak Joshka Fischer, zielony minister spraw zagranicznych Czwartej Rzeszy, donośnie popierał bombardowanie Serbii. Bałkany obecnie są usiane pociskami wykonanymi z zużytego uranu. Zatruta woda oraz zniszczenie nowoczesnej infrastruktury przemysłowej i socjalnej oznacza, że prawdziwe żniwo śmierci wojny bałkańskiej będzie znane dopiero po wielu latach. Z takimi zielonymi, kto potrzebuje doktora Strangelove, IG Farben i Dow Chemical Company? Podobnie wojna w Zatoce Perskiej w 1991 r. przeciw Irakowi zniszczyła jedno z najbardziej zaawansowanych społeczeństw tego regionu. Dziesięć lat temu śmiertelność dzieci w Iraku należała do najniższych w świecie, a dziś jest najwyższa. Ludność, której ogromna większość umiała czytać i miała dostęp do opieki medycznej, obecnie jest dosłownie głodzona na śmierć przez ciągłą blokadę ONZ-owską. Samozwańczy lewicowcy, którzy przeciwstawiali się niszczycielskiej wojnie z powietrza przeciw Irakowi, wysuwali zamiast tego sankcje ONZ jako humanitarną alternatywę. MLK przeciwstawiła się sankcjom jako aktowi wojny, który zabija więcej ludzi, niż bomby. Poparcie fałszywej lewicy udzielone krwawym zbrodniom imperializmu spod znaku praw człowieka jest jedynym wytłumaczeniem głuchej ciszy w tych kwestiach zalegającej w każdej oficjalnej propagandzie nawołującej do antyglobalizacyjnych protestów w Seattle, Waszyngtonie i Pradze. Francuska LCR otwarcie wezwała do imperialistycznej interwencji zbrojnej w Kosowie pod kontrolą OBWE czy ONZ (Rouge, 1 kwietnia 1999). LRCI (Workers Power) prowadziła otwarcie kampanię na rzecz porażki sił serbskich z rąk UCK, narzędzia imperializmu NATO; dzieliła mikrofon w Londynie z entuzjastami bombardowań przez NATO; wiwatowała z okazji wycofania się wojsk serbskich, idiotycznie proklamując po zwycięstwie NATO w Kosowie: dojrzewa sytuacja przedrewolucyjna ( Walka o obalenie Miloszevicia w Serbii, oświadczenie LRCI z 11 sierpnia 1999 r.). W przeciwieństwie do tego, MLK walczyła wszędzie o militarną obronę Serbii przeciw imperializmowi USA-ONZ- NATO, nie udzielając ani krzty politycznego poparcia serbskiemu szowiniście Miloszeviczowi, tak samo jak wcześniej, podczas wojny w Zatoce walczyliśmy o zmobilizowanie proletariatu do pokonania imperializmu, stanowczo broniliśmy Iraku (zob. oświadczenie MLK z kwietnia 1999 r. w sprawie wojny na Bałkanach, Dodatek Platformy Spartakusowców nr 14). Rewolucyjni internacjonaliści walczą o klęskę własnej burżuazji i stają w obronie ofiar wojny imperialistycznej. Orgia socjalszowinizmu pseudolewicowców stanowi bezpośrednie odzwierciedlenie ich poparcia dla rządów europejskich prowadzących wojnę bałkańską. Dwa lata wcześniej brytyjska SWP prowadziła kampanię wyborczą dla Tony Blaira i zadeklarowała, że jest w siódmym niebie [ over the moon ] z powodu jego wyboru; był to największy podżegacz wojenny NATO w Europie. Podczas, gdy w kwestii wojny na Bałkanach przyjęła lewicową posturę przeciw tchórzliwemu tłumowi spod znaku małego, biednego Kosowa SWP odkryła swoje oblicze rzucając się z pełnym poparciem w wir kampanii wyborczej innego przywódcy New Labour, Tony Benna. Antywojenna opozycja Benna była podszyta szowinistycznym antyamerykanizmem spod znaku małej Anglii. Argumentowanie, że wojna powinna być prowadzona bezpośrednio przez imperialistyczne świnie Europy, a nie Amerykanów z wielkim trudem uchodzi za ruch antywojenny! Na prawym krańcu tego nacjonalistycznego spektrum znajdują się faszyści. W zeszłym roku niemieccy faszyści maszerowali przeciw wojnie na Bałkanach pod hasłem Ani kropli niemieckiej krwi dla zagranicznych interesów! Nacjonalistyczny antyamerykanizm, który głęboko podziela ruch antyglobalizacyjny, przechodzi w odcienie otwartego faszyzmu. Czeskie organizacje faszystowskie planują urządzenie w Pradze 23 września prowokacji na rzecz swego programu ludobójstwa. W ukropie pierwszej większej wojny w Europie od 50 lat, fałszywi trockiści dowiedli, że są jedynie odpadkami spod znaku śmierci komunizmu. Dziś pchają się do zajęcia pozycji dogodnej do kontrolowania ruchu antyglobalizacyjnego. Tylko głupiec może wierzyć, że te grupy, które dopomogły w dojściu do władzy

5 WRZESIEŃ obecnych kapitalistycznych rządów w Europie, mogą teraz walczyć przeciw tym rządom, ich bankom i instytucjom w interesie uciskanych. Dalecy od marksistowskiej alternatywy dla anarchistów, pseudotrockiści są aktywnymi przeciwnikami rewolucyjnego marksizmu, uosabianego w programie i praktyce MLK. Materialna podstawa oportunizmu i narodowego szowinizmu Ideologia burżuazyjna np. nacjonalizm, patriotyzm, rasizm i religia penetruje klasę robotniczą głównie poprzez agenturę robotniczych pachołków klasy kapitalistycznej, pasożytniczych biurokracji związkowych opierających się na uprzywilejowanej górnej warstwie klasy robotniczej. Jeśli nie zastąpi się ich rewolucyjnym kierownictwem, ci reformiści uczynią klasę robotniczą praktycznie bezbronną wobec kapitalistycznych ataków i pozwolą na zniszczenie organizacji proletariatu lub ich obezwładnienie poprzez coraz większe powiązania związków zawodowych z państwem kapitalistycznym. W swej pracy z 1916 r. pt. Imperializm jako najwyższe stadium kapitalizmu, Lenin wyjaśnił: Otrzymywanie wysokich zysków monopolowych przez kapitalistów jednej z wielu gałęzi przemysłu, jednego z wielu krajów itp. stwarza im możliwość ekonomiczną przekupywania poszczególnych warstw robotników, a chwilowo nawet dość wydatnej ich mniejszości, przeciągając ich na stronę burżuazji danej gałęzi albo danego narodu przeciwko wszystkim pozostałym. Wzmożony zaś antagonizm narodów imperialistycznych o podział świata potęguje to dążenie. W ten sposób powstaje więź imperializmu z oportunizmem... Pod tym względem najniebezpieczniejsi są ludzie [tacy jak mienszewik Martow], którzy nie chcą zrozumieć, że walka z imperializmem, jeżeli nie jest nierozerwalnie związana z walką przeciw oportunizmowi, jest czczym i kłamliwym frazesem. Narodowy szowinizm i tchórzliwa kapitulacja organizatorów ruchu przeciw globalizacji są wyraźnie widoczne. I tak związkowi organizatorzy protestu w Seattle przeciw WTO zjednoczyli się z ultraprawicowymi siłami antykomunistycznymi, potępiając niewolniczą pracę w chińskim i wietnamskim zdeformowanym państwie robotniczym. Stal chińskiej produkcji została rzucona do wody na nabrzeżu portowym, a napisy na planszach głosiły: Ludzie najpierw, nie Chiny najpierw. Stanowiąc ilustrację, dlaczego Trocki opisał amerykańską biurokrację związkową jako idealne narzędzie dla Wall Street na rzecz imperialistycznej dominacji nad Ameryką Łacińską, amerykańska góra związkowa prowadziła kampanię, by zabronić pracy w USA meksykańskim kierowcom ciężarówek. Nie bez powodu AFL-CIO jest powszechnie znana w całej Ameryce Łacińskiej jako AFL-CIA. Aż trudno w to uwierzyć, ale włoska Rifondazione Comunista i pseudotrockistowskie ugrupowanie wokół pisma Proposta wysuwają przywództwo tej AFL-CIA jako model do stosowania przez europejskich robotników! (zob. Proposta nr 27, styczeń 2000). Przed Pragą brytyjska SWP ciężko harowała, by promować laburzystowską demonstrację związkową w obronie brytyjskich stanowisk pracy w zakładach samochodowych firmy Rover. Na tej demonstracji widziało się morze brytyjskich flag (Union Jack) i złośliwy szowinizm antyniemiecki, szczujący robotników brytyjskich przeciw Niemcom i związujący tych robotników z brytyjską klasą panującą. Hasła w rodzaju Brytania wygrała dwie wojny światowe, wygrajmy trzecią dają posmak tego jadu. Po Roverze, SWP sama siebie pochowała w kampanii wyborczej Kena Livingstone a na mera Londynu laburzystowskiego polityka, który był zażartym zwolennikiem imperialistycznego terroru przeciw Serbii i rozpanoszonej siły policyjnej w kraju. Gdy anarchistyczni demonstranci pomazali farbą złowieszcze symbole brytyjskiego imperializmu podczas pierwszomajowego protestu w Londynie, SWP trzymała się od tego z dala (poza symboliczną obecnością) z obawy przed postawieniem w kłopotliwej sytuacji swego kandydata na mera Londynu, czerwonego Kena Livingstone a. Livingstone opowiedział się po stronie policyjnych represji wobec tych pierwszomajowych demonstrantów. Kilku z nich nadal siedzi w więzieniu lub oczekuje na procesy. We Francji Jose Bove prowadzi masy w proteście przeciw firmie McDonalds i wtrącaniu się amerykańskiego jedzenia ( fast food ) do francuskiej kuchni. Nasz interes to organizowanie przerażająco nisko opłacanej siły roboczej w tych sieciach barów serwujących szybkie posiłki, niezależnie od tego, jakiej narodowości jest ich kierownictwo czy kuchnia. Poza tym, jeśli preferencje kulturalne czy kulinarne są synonimem imperializmu, to według mętnych zasad Bove powinniśmy martwić się z powodu Włochów, bo ludzie uwielbiają pizzę i sprzedaje się ona wszędzie, od Aleutów po Amazonię. Albo spytajmy, czy było imperializmem podbicie świata przez pewien niemiecki wynalazek, mianowicie prasę drukarską, co umożliwiło masom przyswojenie umiejętności czytania i pisania? Mówiąc bardziej poważnie, narodowy szowinizm i oportunizm góry związkowej i fałszywej lewicy zatruwa jadem świadomość klasową i solidarność wśród robotników, wzniecając podziały religijne, narodowościowe i etniczne. W ostatnich latach znalazło to najwyższe natężenie w nagonce antyimigranckiej. Zagraża to jedności i integralności proletariatu jako klasy w jej oporze przed atakami kapitalistów i ich państwa. Jak odnotowaliśmy w Deklaracji Zasad MLK (Platforma Spartakusowców nr 7, wiosna 1998): Współczesny kapitalizm, tj. imperializm, sięgając do wszystkich regionów Ziemi, w toku walki klasowej oraz w sytuacjach zapotrzebowania ekonomicznego, wciąga do dolnych warstw proletariatu nowe źródła tańszej siły roboczej, głównie imigrantów z biedniejszych i mniej rozwiniętych rejonów świata. Są to robotnicy mający niewiele praw, uważani za zbędnych w czasach ekonomicznej recesji. W ten sposób kapitalizm nieprzerwanie stwarza różne warstwy robotników, jednocześnie mieszając ze sobą robotników z różnych krajów. W porozumieniu z Schengen europejskie potęgi zamknęły granice przed imigrantami, z których wielu uchodziło przed kontrrewolucyjnym zniszczeniem Europy Wschodniej. Rasistowska polityka antyimigracyjna dzisiejszych socjaldemokratów zasiadających w rządach odbija echem demagogię nazistów, krzyczących łódź jest pełna, i w rzeczywistości zasila rasistowski terror. Tymczasem ludowofrontowe rządy w całej Europie (rządy koalicyjne, w skład których wchodzą reformistyczne partie robotnicze i partie burżuazyjne) niebezpiecznie usypiają czujność robotników za pomocą złudzeń parlamentarnych, że socjaldemokraci których własna polityka przetarła drogę faszystom zakażą działalności faszystów. Takie zakazy w historii służyły jedynie do podreperowania wizerunku tej samej burżuazji, która ucieka się do faszyzmu w sytuacjach zagrażających jej panowaniu. W przeszłości takie zakazy działalności ekstremistów zostały użyte przeciw lewicy, a nie prawicy. W Niemczech w okresie bezpośrednio powojennym, w 1952 r. zakazano działalności niewielkiej partii neonazistowskiej, w celu kosmetycznego muśnięcia

6 6 PLATFORMA SPARTAKUSOWCÓW - DODATEK NR 17 demokratycznych papierów spadkobierców Trzeciej Rzeszy, odbudowujących kapitalistyczne Niemcy pod auspicjami amerykańskiego imperializmu. Rzeczywistym celem było usprawiedliwienie konstytucyjnego zakazu działalności niemieckiej Komunistycznej Partii w 1956 r. Żądamy: Pełne prawa obywatelskie dla wszystkich imigrantów! Żadnego polegania na państwie burżuazyjnym! O mobilizacje związków zawodowych i mniejszości, by zatrzymać faszystów! Partia stanowi narzę dzie na rzecz rewolucji socjalistycznej Partia leninowska jest narzędziem dla wnoszenia rewolucyjnej świadomości w szeregi proletariatu, dla organizowania walk proletariackich i kierowania nimi aż do konsolidacji w zwycięskiej rewolucji socjalistycznej. Partia rewolucyjna musi zwalczać każdy przejaw społecznej niesprawiedliwości i ucisku. Podstawowe znaczenie dla naszego zadania ma zwalczanie każdego przejawu ucisku kobiet i całego tego starego gówna, które powróciło wraz z religijnym obskurantyzmem, atakami na prawa aborcyjne i bigoterią antygejowską. Kluczowe dla walki o nowe, socjalistyczne społeczeństwo jest połączenie zuchwałości młodzieży ze społeczną potęgą proletariatu. Naszym celem jest rewolucyjne przywództwo, którego działacze muszą zostać sprawdzeni i przeszkoleni w walce klasowej. Droga naprzód dla obecnych niewielkich sił głoszących program Lenina i Trockiego wiedzie poprzez wykucie partii z doświadczeniem, rewolucyjną wolą i autorytetem wśród mas, by poprowadziły one zwycięskie rewolucje proletariackie. Jedynie przekuta trockistowska Czwarta Międzynarodówka stanie na wysokości zadania kierowania robotnikami i uciskanymi aż po zwycięstwo światowego socjalizmu. Nie łudzimy się, że to będzie łatwa droga, rozumiemy także, iż posiadanie przez irracjonalną i ludobójczą klasę panującą technologii nuklearnego holokaustu zawęża możliwości: czasu jest niewiele. Kierujemy się programem i praktyką autentycznego komunizmu. Jak Trocki napisał w Śmiertelnej agonii kapitalizmu i zadaniach Czwartej Międzynarodówki (1938): Patrzeć otwarcie w oczy rzeczywistości; nie szukać linii najmniejszego oporu; nazywać rzeczy po imieniu; mówić masom prawdę, jak by nie była ona gorzka; nie bać się przeszkód; być wiernym w sprawach małych jak i w wielkich; opierać się na logice walki klasowej; porywać się, gdy nadejdzie czas działania takie są zasady Czwartej Międzynarodówki. Wstąp do Międzynarodowej Ligi Komunistycznej! Międzynarodowa Liga Komunistyczna 17 września 2000 r. Adres: Platforma Spartakusowców, Skr. 148, Warszawa 48 Adres międzynarodowy: ICL, Box 7429 GPO, New York, NY 10116, USA