Kiedy przychód osiągany jest na terytorium Polski i należy pobrać podatek u źródła?

Transkrypt

1 Tomasz Napierała, Natalia Kotlarek Kiedy przychód osiągany jest na terytorium Polski i należy pobrać podatek u źródła? Zarówno ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych 1) dalej u.p.d.o.p., jak i ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych 2) dalej u.p.d.o.f., zawierają przepisy dotyczące dochodów/przychodów osiąganych na terytorium Polski. Określenie to nie zostało w tych ustawach zdefiniowane i jest różnie interpretowane. Przepisy te mają istotne znaczenie dotyczą one zasięgu jurysdykcji podatkowej Polski, np. przy ustalaniu zakresu opodatkowania tzw. podatkiem u źródła. W niniejszym artykule autorzy przedstawiają ukształtowane linie interpretacyjne, podejmują próbę wykładni wskazanego pojęcia oraz przedstawiają wnioski de lege ferenda. 1. Regulacje krajowe Zgodnie z art. 3 ust. 2 u.p.d.o.p. podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jest to zasada tzw. ograniczonego obowiązku podatkowego. Analogiczną zasadę przewiduje art. 3 ust. 2a u.p.d.o.f. Ani ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, ani ustawa o podatku dochodowym od osób fi zycznych nie zawierają defi nicji pojęcia dochody osiągane na terytorium Polski. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje jednak (art. 3 ust. 2b), że za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z: 1) pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia; 2) działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia; 3) działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 4) położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości. 1) Tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm. 2) Tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm. W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych i w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych są zawarte przepisy dotyczące poboru tzw. podatku u źródła (art. 21 u.p.d.o.p., art. 29 u.p.d.o.f.). Nakazują one pobór tego podatku od wskazanych grup przychodów/dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Przepisy te wskazują m.in. następujące grupy przychodów/ dochodów, podlegające opodatkowaniu podatkiem u źródła, a zatem potencjalnie uzyskiwane na terytorium Polski: 1) odsetki; 2) tzw. opłaty licencyjne, czyli przychody z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how); 3) przychody ze sprzedaży praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych; 4) opłaty za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej; 5) przychody z usług doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze; 6) opłaty za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych; 7) dochody uzyskane na terytorium Polski przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej. Przegląd Podatkowy 4/

2 2) przychód jest osiągnięty na terytorium Polski, jeżeli związane z nim świadczenie było realizowane na terytorium Polski (łącznik miejsca świadczenia); 3) przychód jest osiągnięty na terytorium Polski, jeżeli efekty związanego z nim świadczenia będą wykorzystane na terytorium Polski (łącznik miejsca efektu świadczenia). Poniżej przeanalizowano zasadność zastosowania powyższych kryteriów/łączników Łącznik siedziby płatnika W ocenie autorów łącznik siedziby płatnika jest najbardziej przejrzysty, najprostszy, choć nie jest pewne, czy jest on najbardziej właściwy. Kryterium to sprowadza się do weryfi kacji, czy dany przychód/należność jest wypłacana przez podmiot polski (polskiego rezydenta podatkowego). Jeżeli tak, to uznajemy, że jest to przychód uzyskany na terytorium Polski. Podmioty dokonujące płatności z powyższych tytułów na rzecz nierezydentów muszą zatem ustalić, czy przychody te są uzyskane w danych okolicznościach na terytorium Polski. Tylko w tym przypadku wystąpi bowiem potencjalnie opodatkowanie podatkiem u źródła. Niestety, nie jest to łatwe. Najwięcej wątpliwości dotyczy usług o charakterze niematerialnym i ustalenia, kiedy przychody z ich świadczenia są osiągane na terytorium Polski. Wykształciło się w tym zakresie kilka linii interpretacyjnych. 2. Przychody uzyskane na terytorium Polski dotychczasowe interpretacje Przy ustalaniu, czy dany przychód jest osiągnięty na terytorium Polski, wykształciły się następujące linie interpretacyjne: 1) przychód jest osiągnięty na terytorium Polski, jeżeli jest wypłacany przez podmiot polski (łącznik siedziby płatnika); Kryterium to może zostać zastosowane do wszystkich rodzajów przychodów podlegających potencjalnie opodatkowaniu podatkiem u źródła, np. odsetek, należności za usługi doradcze czy dochodów osiągniętych przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej. Należy wskazać, że nie chodzi tu o płatność z terytorium Polski, czyli z polskiego rachunku bankowego, lecz o płatność dokonywaną z majątku rezydenta polskiego. Warto w tym miejscu zwrócić uwagę na to, że lista przykładowych przychodów uznanych w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za osiągane na terytorium Polski (art. 3 ust. 2b u.p.d.o.f.) zawiera 4 pozycje. W odniesieniu do 2 przychody z pracy i działalności osobistej wykonywanej na terytorium RP ustawodawca wskazał wyraźnie, że uważa się je za osiągnięte na terytorium Polski bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia. Zdaniem autorów może to oznaczać, że miejsce wypłaty wynagrodzenia ma co do zasady znaczenie przy ustalaniu, czy wynagrodzenie to pochodzi z Polski, czy też nie. W szczególności można uznać, że miejsce wypłaty wynagrodzenia jest właśnie kluczowym czynnikiem determinującym to, czy przychód powstał w Polsce, ale w przypadku wskazanych 2 źródeł, w drodze wyjątku, ustawodawca zaznaczył, iż miejsce wypłaty wynagrodzenia nie wpływa na ustalenie, czy przychód pochodzi z Polski. Może to zatem przemawiać za prawidłowością tego łącznika. W odniesieniu do odsetek prawidłowość tego łącznika wydają się potwierdzać umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, które używają tego właśnie kryterium przy ustalaniu, gdzie powstają odsetki. Umowy te powszechnie wskazują, że odsetki powstają w umawiającym się państwie, jeżeli płatnikiem jest osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym państwie. 36 Przegląd Podatkowy 4/2015

3 Zastosowanie tego łącznika jest dość powszechnie akceptowane przez organy podatkowe. Przykładowo w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 stycznia 2014 r. 3) (sprawa dotyczyła m.in. usług organizacji targów oraz usług informatycznych i prawnych nabywanych od nierezydentów) wskazano, że (...) dochód, o jakim mowa w art. 3 ust. 2 u.p.d.o.p., powstaje wtedy, gdy po stronie polskiego rezydenta podatkowego powstaje wierzytelność na rzecz podmiotu niebędącego polskim rezydentem podatkowym. Podobnie w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 19 czerwca 2013 r. 4) (sprawa dotyczyła doradztwa prawnego w związku z realizowanymi za granicą procedurami przetargowymi) uznano, że w świetle art. 3 ust. 2 ustawy decydujące znaczenie przy ocenie, czy przychody zagranicznych osób prawnych powstały na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, ma miejsce położenia źródła dochodów, nie zaś miejsce świadczenia usługi, wykonywania czynności lub miejsce dokonania wypłaty. Zatem jeśli świadczenia są wykonywane na rzecz polskiego podmiotu (polskiego rezydenta podatkowego) dochodzi wówczas do osiągania przez nierezydentów dochodów na terenie Polski. Na nieprawidłowość tej koncepcji wskazują jednak dość powszechnie sądy administracyjne. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 4 lipca 2013 r. 5) (sprawa dotyczyła doradztwa prawnego w związku z inwestycjami planowanymi przez polską spółkę za granicą) uznał, że Nie wystarczy zatem, aby łącznik osobowy, a więc że rezultat takiej usługi świadczonej przez zagranicznego kontrahenta będzie się odnosił do polskiego podmiotu prawnego (zlecenia wykonania usług nierezydentowi dokonał polski przedsiębiorca i wypłata wynagrodzenia za wykonanie usługi dokonana została z majątku polskiego przedsiębiorcy). Podobnie NSA w wyroku z dnia 13 czerwca 2013 r. 6) (sprawa dotyczyła realizowanych za granicą usług tłumaczeniowych nabywanych od nierezydentów) stwierdził, że również do tego pojęcia [podleganie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce] nie można zaliczyć faktu zlecania wykonania usług nierezydentowi przez polskiego przedsiębiorcę i wypłaty wynagrodzenia za wykonanie zlecenia z majątku polskiego przedsiębiorcy. W wyroku z dnia 23 kwietnia 2010 r. 7) (sprawa dotyczyła usług pośrednictwa handlowego nabywanych od podmiotu z Puerto Rico) NSA stwierdził natomiast, że pojęcie «dochody osiągane» nie może być utożsamiane z pojęciem «dochody wypłacane, pochodzące, otrzymywane z terytorium Polski». Wypłata wynagrodzenia jest bowiem elementem finalnym procesu osiągania dochodu, a nie czynnością, która ten dochód generuje. Argumentacja ta jest powtarzana również w wielu wyrokach sądów wojewódzkich, np. w wyroku WSA w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 10 lipca 2013 r. 8), czy w wyroku WSA w Krakowie z dnia 14 maja 2013 r. 9) 3) IBPBI/2/ /13/JD. 4) ITPB4/423 39/13/AM. 5) II FSK 2200/11, Vademecum Doradcy Podatkowego. 6) II FSK 3243/12, Vademecum Doradcy Podatkowego. 7) II FSK 2144/08, Vademecum Doradcy Podatkowego. 8) I SA/Go 238/13, Vademecum Doradcy Podatkowego. 9) I SA/Kr 368/13, Vademecum Doradcy Podatkowego. W orzecznictwie wydaje się zatem przeważająca tendencja do uznawania, że wypłata wynagrodzenia przez polskiego podatnika jest niewystarczającym kryterium uznania dochodu za powstały w Polsce Łącznik miejsca świadczenia Zastosowanie kolejnej z analizowanych koncepcji wiąże się z określeniem, czy usługa generująca przychód została wykonana na terytorium Polski. Warto zwrócić uwagę, że ustawa o podatku dochodowym od osób fi zycznych, wskazując listę przykładowych dochodów osiąganych na terytorium Polski, odnosi się właśnie do tego kryterium. Wskazuje ona bowiem na dochody z pracy, działalności wykonywanej osobiście, czy działalności gospodarczej wykonywanej na terytorium Polski. Przemawia to za prawidłowością tego łącznika. W odniesieniu do niektórych kategorii przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem u źródła kryterium to jest możliwe i jasne do zastosowania. Tak jest np. w odniesieniu do przychodów za usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, czy też przychodów ze świadczenia usług księgowych albo doradczych. W odniesieniu do znacznej części przychodów kryterium to może być jednak trudne bądź niemożliwe do zastosowania. Przykładowo w odniesieniu do przychodów uzyskiwanych na terytorium Polski przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej nie jest łatwe jednoznaczne określenie, gdzie usługa transportu lotniczego została wykonana: czy w miejscu startu samolotu, czy może w kraju, w którym następuje jego lądowanie. W odniesieniu do tzw. dochodów pasywnych, takich jak odsetki, opłaty licencyjne, a także przychody ze sprzedaży praw autorskich, zastosowanie tego kryterium może być niemożliwe. Ponadto zastosowanie powyższego kryterium prowadzi do bardzo istotnego zawężenia zakresu opodatkowania podatkiem u źródła, co zapewne nie było zamiarem ustawodawcy. Opodatkowaniu tym podatkiem podlegają bowiem w większości usługi niematerialne (np. badania rynku, księgowe). Usługi te są zazwyczaj realizowane przez nierezydentów poza terytorium Polski. Koncepcja ta jest zatem odrzucana przez organy skarbowe. Przykładowo w powołanej już interpretacji Przegląd Podatkowy 4/

4 Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 stycznia 2014 r. 10) (sprawa dotyczyła m.in. usług organizacji targów oraz usług informatycznych i prawnych nabywanych od nierezydentów) wskazano, że norma prawna art. 3 ust. 2 u.p.d.o.p. nie wiąże zatem opodatkowania «u źródła» z miejscem wykonania usługi, lecz z miejscem osiągnięcia dochodu. W wydawanych interpretacjach podkreśla się, że uznanie każdej usługi realizowanej poza obszarem Polski jako niepodlegającej opodatkowaniu w kraju prowadziłoby do podważenia istoty uregulowań w zakresie ograniczonego obowiązku podatkowego oraz do znacznego ograniczenia jego stosowania. Stanowisko to zostało przedstawione np. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 31 stycznia 2014 r. 11) Również NSA w wyroku z dnia 22 października 2010 r. 12) nie podzielił tego stanowiska. W sprawie tej chodziło o polską spółkę, która zleciła kontrahentowi z Hongkongu wyszukiwanie potencjalnych dostawców i prowadzenie z nimi negocjacji handlowych. Sąd wskazał, że stanowisko skarżącej [iż przy ustalaniu, czy dochód jest osiągnięty w Polsce, istotne jest to, czy usługa jest realizowana w Polsce] podważa w ogóle sens pobrania podatku «u źródła» (art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p.) przynajmniej w odniesieniu do podatników, na których ciąży ograniczony obowiązek podatkowy. Sąd orzekł, że zagraniczna firma osiągnęła dochód w Polsce z tytułu usług doradczych, a z tego wynika konieczność potrącenia podatku u źródła. Niemniej jednak zdarzają się także orzeczenia akceptujące to podejście. Przykładowo w powołanym już powyżej wyroku z dnia 23 kwietnia 2010 r. (usługi pośrednictwa handlowego wykonywane przez rezydenta Puerto Rico) NSA wskazał, że Pod pojęciem «terytorium, z którym wiąże się osiąganie dochodów» należy rozumieć miejsce, gdzie dokonują się czynności lub położone są nieruchomości (źródło), które generują dochód i są jego przyczyną sprawczą. Dokładanie ta sama teza została powtórzona przez NSA (częściowo w tym samym składzie) w wyroku z dnia 2 czerwca 2011 r. 13) Tym razem sprawa dotyczyła usług doradztwa handlowego wykonywanych przez rezydenta Monako Łącznik miejsca efektu świadczenia Kolejnym spotykanym w praktyce kryterium ustalania, czy mamy do czynienia z przychodem uzyskanym na terytorium Polski, jest łącznik miejsca efektu świadczenia. Wskazuje się mianowicie, że przychód jest osiągnięty na terytorium Polski, jeżeli efekt świadczenia, za które wynagrodzenie (przychód) jest wypłacane, jest realizowany/wykorzystywany w Polsce. 10) IBPBI/2/ /13/JD. 11) IBPBI/2/ /13/BG. 12) II FSK 1108/09, Vademecum Doradcy Podatkowego. 13) II FSK 138/10, Vademecum Doradcy Podatkowego. Wydaje się, że zastosowanie tego łącznika jest możliwe w odniesieniu do większości rodzajów przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem u źródła np. opłaty za usługi doradcze, opłaty licencyjne, odsetki. Koncepcja ta znajduje ostatnio dość szeroką akceptację w orzecznictwie. Przykładowo WSA w Krakowie w orzeczeniu z dnia 17 lipca 2014 r. 14) (sprawa dotyczyła usług prawnych i doradczych nabywanych od nierezydentów z Japonii i Wielkiej Brytanii) wskazał, że (...) dochód jest osiągnięty na terytorium RP wtedy, gdy rezultat usługi w postaci powstania lub powiększenia przychodów następuje u usługodawcy na terytorium Polski. Efekt usługi musi zostać wykorzystany w Polsce. Podobnie NSA w powoływanym już powyżej wyroku z dnia 4 lipca 2013 r. 15) wskazał, że dochód jest osiągnięty na terytorium RP stosownie do zacytowanego przepisu wtedy, gdy rezultat usługi w postaci powstania lub powiększenia przychodów następuje u usługodawcy na terytorium Polski. W analizowanej sprawie chodziło o doradztwo prawne dotyczące inwestycji planowanych przez polską spółkę za granicą. Sąd uznał, że efekty tych usług nie będą wykorzystane w Polsce. Niektóre sądy jednak nie przychylają się do tej koncepcji. Przykładowo, NSA w powołanym powyżej wyroku z dnia 13 czerwca 2013 r. 16) (realizowane za granicą usługi tłumaczeniowe nabywane od nierezydentów) wskazał, że nie jest do przyjęcia pogląd, że o pojęciu dochodu danego nierezydenta, który jest kontrahentem podmiotu polskiego (podleganie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce), rozstrzygać będzie efekt usługi wykorzystanej w Polsce. Podobnie NSA w powołanym już wyroku z dnia 2 czerwca 2011 r. 17) (usługi doradztwa handlowego wykonywane przez rezydenta Monako) wskazał, że Sąd pierwszej instancji bezzasadnie utożsamił z sobą terytorium osiągnięcia dochodu z terytorium źródła wynagrodzenia, przez które rozumie terytorium, na którym objawia się efekt świadczonej usługi, za którą dany podmiot otrzymuje wynagrodzenie generujące jego dochód. Warto wskazać także na powołany już powyżej wyrok WSA w Krakowie z dnia 14 maja 2013 r. 18) Sprawa dotyczyła sieci hipermarketów T., która nabywała od powiązanej spółki indyjskiej usługi delegowania personelu. Delegowane osoby pracowały w Polsce. Sąd mimo to uznał, że delegujący podmiot indyjski nie uzyskał dochodu na terytorium Polski. Sąd wskazał, że uzależnianie opodatkowania nierezydentów od wystąpienia rezultatu usługi u ich kontrahenta formułuje warunek, który nie został przez ustawodawcę zawarty w przepisie art. 3 ust. 2 u.p.d.o.p. (...) nie jest do przyjęcia pogląd, że dochód danego nierezydenta, który jest kontrahentem podmiotu polskiego, będzie podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, rozstrzygać będzie to, że «efekt usługi będzie wykorzystany w Polsce». Ustawa podatkowa 14) I SA/Kr 865/14, Vademecum Doradcy Podatkowego. 15) II FSK 2200/11, Vademecum Doradcy Podatkowego. 16) II FSK 3243/12, Vademecum Doradcy Podatkowego. 17) II FSK 138/10, Vademecum Doradcy Podatkowego. 18) I SA/Kr 368/13, Vademecum Doradcy Podatkowego. 38 Przegląd Podatkowy 4/2015

5 nie zawiera literalnie takiej przesłanki. Na marginesie można wskazać, że w interpretacji będącej źródłem tego wyroku uznano, iż usługi delegowania personelu stanowią usługi pozyskiwania personelu, o których mowa w art. 21 u.p.d.o.p. (co wydaje się dość kontrowersyjne). Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie nie podjął jednak tego wątku. 3. Stanowisko autorów Zdaniem autorów użyte w analizowanych przepisach sformułowanie dochody osiągnięte na terytorium Polski nie jest właściwe. Zgodnie z jego wykładnią językową (która ma absolutne pierwszeństwo przy wykładni prawa podatkowego) należy poszukiwać związku osiągniętego dochodu z terytorium Polski. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego terytorium oznacza obszar ziemi o określonych granicach, wyodrębniony ze względu na jakieś cechy charakterystyczne 19). Nasuwa się tutaj zatem związek fizyczny dochodu z terytorium Polski. Już intuicyjnie wyczuwa się, że takie rozumienie związku przychodu z Polską jest niewłaściwe. Idąc tym tokiem rozumowania, należałoby zaaprobować koncepcję łącznika miejsca wykonywania usługi (choć również można wskazać, że czym innym jest miejsce wykonywania usług, a czym innym miejsce osiągnięcia dochodu). Zdaniem autorów koncepcja ta, choć rzeczywiście znajduje w pewnym zakresie uzasadnienie w obecnym brzmieniu przepisów, to de lege ferenda jest nieprawidłowa. Bardzo istotnie zawęża zasięg jurysdykcji podatkowej Polski. Zdaniem autorów przy ocenie, czy dany dochód nierezydenta może/powinien podlegać opodatkowaniu w Polsce, należy zbadać nie tyle związek terytorialny z Polską, ile związek gospodarczy. Zdaniem autorów właściwe byłoby skonstruowanie takiej normy, zgodnie z którą przychód nierezydenta podlega opodatkowaniu w Polsce, jeżeli odpowiadający temu przychodowi koszt podmiotu polskiego (np. zapłata za usługi niematerialne) jest związany z przychodami podlegającymi opodatkowaniu w Polsce. Innymi słowy, jeżeli płatność za dane świadczenie na rzecz nierezydenta stanowi dla polskiego podatnika koszt podatkowy, to co do zasady należy pobrać od tego przychodu podatek u źródła. Opodatkowaniu w Polsce powinny zatem podlegać należności/świadczenia związane z przychodami podlegającymi opodatkowaniu w Polsce. Wydaje się, że takie podejście jest najbliższe koncepcji miejsca efektu świadczenia. Jak zostało to wskazane 19) Zob. powyżej, koncepcja ta jest ostatnio dość powszechnie akceptowana przez sądy. Niemniej jednak należy wyraźnie wskazać, że nie wynika ona obecnie z literalnego brzmienia przepisów, na co wskazują niektóre sądy. Jej zastosowanie wymagałoby zatem zmiany przepisów. Odnosząc się do łącznika miejsca siedziby płatnika, należy wskazać, że również nie wynika on z obecnego brzmienia przepisów. Czym innym są bowiem dochody osiągane na terytorium Polski, a czym innym dochody wypłacane z terytorium Polski. Gdyby ten łącznik miał być rozstrzygający, to wystarczyłoby, aby ustawodawca wskazał, że ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu podlegają dochody otrzymywane od podmiotów mających siedzibę na terytorium Polski. Nie wydaje się jednak, aby ten łącznik był właściwy do wprowadzenia na przyszłość. Podsumowując, zdaniem autorów odwołanie się w obecnych przepisach o ograniczonym obowiązku podatkowym do związku z terytorium Polski jest niewłaściwe. Sugeruje to fizyczny związek z obszarem Polski i może prowadzić do akceptacji koncepcji łącznika miejsca świadczenia. Takie podejście de lege ferenda jest nieprawidłowe. Zdaniem autorów przepisy o ograniczonym obowiązku podatkowym należy zmodyfikować w ten sposób, aby wskazywały one na związek gospodarczy z Polską przychodów osiąganych przez nierezydentów. Kryterium powinna być tu zatem możliwość uznania płaconych przez polskiego podatnika należności za koszt podatkowy w Polsce. Summary Tomasz Napierała, Natalia Kotlarek When is income derived in the territory of Poland and when should withholding tax be collected? Both the Act of 15 February 1992 on Corporate Income Tax and the Act of 26 January 1991 on Personal Income Tax contain provisions concerning revenue/net income derived in the territory of Poland. Yet the expression was not defi ned in these Acts and is subject to different interpretations. These provisions are important: they concern the scope of Poland s tax jurisdiction e.g. in determining the scope of taxation with the so-called withholding tax. In this article the authors present the established interpretation lines, attempting to interpret the expression in point and present their conclusions as to the desirable legal amendments. Tomasz Napierała Autor jest doradcą podatkowym w ABC Tax, Spółka Doradztwa Podatkowego Natalia Kotlarek Autorka jest konsultantem podatkowym w ABC Tax, Spółka Doradztwa Podatkowego, doktorantką na Uniwersytecie Ekonomicznym w Poznaniu, Katedra Finansów Publicznych Przegląd Podatkowy 4/