WARSZTATY CHIRURGII LAPAROSKOPOWEJ

Transkrypt

1 WARSZTATY CHIR RURGII LAPAROSKOPOWEJ III Ogólnopolska Naukowa CHIRURGIA DZIECIĘCA Poznań, kwietnia 2013

2 PROGRAM WARSZTA ATÓW LAPAROSKOPOWYCH 1. Wstęp teoretyczny do laparoskopii 2. Zajęcia praktyczne 3. Rozdanie certyfikatów, zakończenie. Patronat honorowy warsztatów Dr hab. n. med. Przemysław Mańkowski Prowadzenie warsztatów w Dr hab. n. med. Przemysław Mańkowski Lek. Patrycja Sosnowsk ka -2-

3 WSTĘP Terminem laparoskopii określa się sposób diagnostyki jamyy otrzewnej, wykonywania biopsji, a także szeregu innych zabiegów. Do najpopularniejszych zabiegów wykonywanych metodą laparoskopową należą: Cholecystektomia Appendectomia Operacjee laparoskopowe torbieli jajnika Operacjee laparskopowe przepuklin Lokalizacja kaniuli podczas laparoskopii zwiadowczej: A optyka B rozmieszczenie kaniulii uzależnione od lokalizacji choroby HISTORIA Współczesna laparoskopia rozpoczęłaa się w 1805 roku, kiedy położnik z Frankfurtu Bozzini, użył świeczki umieszczonej w rurce próbując zbadać cewkę moczową i pochwęę u pacjentki. W 1897 r. Nitze, urolog z Berlina przy współpracy z Reinecke okulistą i Leiter po raz pierwszy skonstruowali cystoskop z soczewką i platynowym przewodem do oświetlenia. Pierwszą inspekcję jamy brzusznej wykonał w 1901 roku von Ott z Sankt Petersburga. Philipp Bozzini -3-

4 ZALETY LAPAROSKOPII Znacznie mniejsze narażenie pacjenta na duże rany związane z cięciami klasycznymi, daje przewagę laparoskopii w następujących względach: Mniejszy ból pooperacyjny pacjenta, mniejsze ryzyko zakżenia poperacyjnego, szybsza rekonwalescencja po zabiegu, Mniejsze ryzyko zrostów pooperacyjnych, które mogą być przyczyną nawracjącego bólu, zaparć oraz niepłodności u kobiet, Zmniejszona częstość powikłań ze strony klatki piersiowej, Lepszy efekt kosmetyczny operacji, Powiększenie obrazu dzięki narzędziom oraz lepszy wgląd w niektóre lokalizacje np. miednicy, Mniejszy kontakt z krwią i płynami pacjenta. WADY LAPAROSKOPII Znaczne koszty sprzętu używanego do laparoskopii, Konieczność poznania trudnych technik laparoskopowych, często dłuższy czas zabiegu metodą laparoskopową, niż techniką otwartą, Trudności z zaopatrzeniem ewentualnego krwawienia, Mniejsza kontrola nad używaną koagulacją, Wprowadzenie gazu do jamy otrzewnej pod ciśnieniem może powodować ból jamy brzusznej oraz barków, Możliwość zatoru powietrznego, zaburzeń układu krążenia, odmy opłucnowej, hiperkarbii. PRZECIWWSKAZANIA BEZWGLĘDNE brak zgody pacjenta, rozlane zapalenie otrzewnej, poważne zaburzenia krzepnięcia, pacjent po przebytych rozległych operacjach onkologicznych żołądkowo jelitowych. -4-

5 PRZECIWWSKAZANIA WZGLĘDNEE podeszły wiek nadmierna otyłość nadciśnienie III i IV stopnia s niewydolność krążeniowo oddechowa zawał serca w wywiadzie niestabilna choroba wieńcowa serca arytmie obecność licznych zrostów otrzewnowych po przebytych operacjach lub zapaleniach otrzewnej duże guzy w jamie brzusznej ciąża powyżej 12 tygodnia zapalenie otrzewnej miednicy małej Kamera Monitor Żródło światła Insuflator Igła Veressa Kaniule, trokary SPRZĘTT LAPAROSKOPOWY Diatermia Narzędzia m. in. grasper, imadło, nożyczki, laser Typy imadełł laparoskopowych: -5-

6 Typy nożyczek laparoskopowych: Typy grasperów: -6-

7 PRZYKŁADY POZYCJI PACJENTA PODCZAS ZABIEGU LAPAROSKOPOWE WIĄZANIE WĘZŁÓW Ryc.1 Igła zostaje wprowadzona do właściwej przestrzeni. Zostaje złapana przez imadło 2 3 cm od końca z igłą. Ryc. 2 Po upewnieniu się, że ż ułożeniee igły jest stosowne do punktu wkłucia przełapujemy igłę grasperem, w 1/ /3 długości od czubka igły. -7-

8 Ryc. 3 Przy użyciu graspera oraz imadła uzyskujemy odpowiednie położenie igły. Ryc. 4 Ostatecznie igła ułożona jest w imadle w 1/3 bliższej części. c Ryc. 5 Prawidłowe ułożeniee igły to kąt stopni w stosunku do osii narzędzia. Ryc. 6,7 Igła przechodzi przez tkanki. Grasper podciąga igłę pozwalając jej przejść przez ranę. -8-

9 Ryc. 8 Nić zostaje ułożona w kształt litery b. Ryc. 9 Pierwszy ruch zostaje wykonany zgodnie ze wskazówkami zegara. Pojęcie zgodnie/ przeciwnie do ruchu wskazowek zegara oznacza stosunek ruchu końca imadła do igły umieszczonej w grasperze. Ryc. 10 Ponowny ruch imadła zgodniee ze wskazowkami zegara. Ryc. 11 Drugi koniec nici zostaje złapany przez imadło z owiniętą na nimm pętlą. -9-

10 Ryc. 12 Narzędzia pociągają końce doogonowo, ręka prawa dogłowowo. nici w przeciwne strony: lewaa ręka wykonuje ruch Ryc. 13 Węzeł zostaje dociągnięty. Ryc. 14 Kolejny etap obejmuje utworzenie z nici litery p. Ryc. 15 Ruch imadła jest przeciwny doo ruchu wskazówek zegara. Ryc. 16 Po wykonaniu pętli imadłem łapiemy za drugi koniecc nici. -10-

11 Ryc. 17 Przełapanie końca jest j łatwiejsze jeżeli nie jest ona splątana. Ryc. 18 Dociągamy węzeł, trzymany w prawej ręce imadło, które ciągnie nitkę podczas gdy grasper w lewej ręce dogłowowo. doogonowo, Ryc. 19 Wykorzystanie graspera do dociągnięcia węzła pod większym w napięciem. Ryc. 20 Ponowne uformowanie nicii w kształcie litery b i pojedyncza pętla na imadle wykonana zgodnie z ruchem wskazówek zegara. -11-

12 Ryc. 21 Imadło chwyta wolny koniec nitki. Ryc. 22 Obydwa konce ciągnięte są w przeciwne strony, jeden dogłowowo, drugi doogonowo. Ryc. 23 Kompletny węzeł. -12-