WPŁYW OPASANiA ROWiNGU SZKLANEGO WOKÓŁ TULEi WĘZŁA MOCOWANiA ŁOPATY ŚMiGŁOWCA NA WYTRZYMAŁOŚĆ STATYCZNĄ DŹWiGARA

Transkrypt

1 PRACE instytutu LOTNiCTWA ISSN Nr 3 (244), s , Warszawa 2016 eissn DOi: / WPŁYW OPASANiA ROWiNGU SZKLANEGO WOKÓŁ TULEi WĘZŁA MOCOWANiA ŁOPATY ŚMiGŁOWCA NA WYTRZYMAŁOŚĆ STATYCZNĄ DŹWiGARA RadoSłaW GuzIkoWSkI Centrum Technologii kompozytowych, Instytut Lotnictwa, al. krakowska 110/114, Warszawa radoslaw.guzikowski@ilot.edu.pl Streszczenie artykuł opisuje próbę eksperymentalną i analizy przy użyciu Metody Elementów Skończonych (MES) mające na celu zweryfikowanie zasadności stosowania współczynnika obniżającego naprężenia dopuszczalne w miejscu zawijania rowingu szklanego, na przykład na tulejach w nasadzie łopaty wirnika nośnego śmigłowca. do przeprowadzenia próby eksperymentalnej zaprojektowano symetryczną próbkę składającą się z dwóch tulei opasanych rowingiem w celu zapewnienia poprawnej pracy układu. W obliczeniowej części próby korzystano z oprogramowania MSC PaTRaN oraz MSC NaSTRaN Próba polegała na statycznym rozciąganiu próbki w jej osi podłużnej aż do zniszczenia próbki. Badaniom poddano trzy próbki o oznaczeniach S-S1, S-S2 i S-S3. dla próbek osiągnięto odpowiednio siły niszczące: 139,8 kn, 133,3 kn oraz 146,4 kn, wartość uśredniona wynosi 139,8 kn. Wyniki próby eksperymentalnej są zbliżone do zakładanej siły niszczącej z uwzględnieniem współczynnika (k=1,396) wynoszącej 143,3 kn. Różnica wynosi od 2 % (dla próbki S-S3) od 7% (dla próbki S-S2). Wszystkie próbki pękły w miejscu przejścia odcinka prostoliniowego w owinięcia. Następnie przeprowadzono obliczenia MES sprawdzając naprężenia w rowingu przykładając obciążenie równe 140 kn odpowiadające w przybliżeniu sile wyznaczonej w próbie eksperymentalnej. analizy pokazały, że w przypadku nieuwzględniania współczynnika k maksymalne naprężenia w próbce nie przekraczają naprężeń dopuszczalnych. W przypadku zastosowania współczynnika k=1,396 naprężenia na owinięciach wokół tulei przekraczają naprężenia dopuszczalne. dodatkowo największe naprężenia w próbce występują w strefie przejścia części prostoliniowej w owinięcia, co pokrywa się z miejscami pęknięć próbek. Przeprowadzone analizy potwierdziły słuszność stosowania i sposób obliczania współczynnika obniżającego wytrzymałość rowingu na rozciąganie na owinięciach. Słowa kluczowe: analiza MES, rowing, próby wytrzymałościowe, wytrzymałość na rozciąganie

2 WPłYW opasania RoWINGu SzkLaNEGo WokÓł TuLEI WĘzła WPROWADZENiE Typowa łopata wirnika nośnego śmigłowca z punktu widzenia wytrzymałości i sztywności zbudowana jest z trzech zasadniczych elementów [1]: 1. dźwigara; 2. kesonu; 3. okucia mocowania do głowicy. Pokrycie umożliwia wprowadzenie obciążeń aerodynamicznych na struktury wytrzymałościowe łopaty [1]. zastosowane materiały do budowy łopat pozwalają na wyróżnienie łopat [1]: 1. metalowych; 2. mieszanych: metalowy dźwigar oraz kompozytowe pokrycia; 3. kompozytowych. W przypadku łopat kompozytowych dźwigar może mieć jedną z zasadniczych form: 1. rury wykonanej z tkanin (jedno- lub dwukierunkowych) przesyconych żywicą; 2. wiązek rowingowych uformowanych w dźwigar o przekroju zwartym; lub konstrukcja łącząca obie koncepcje. Nasadę łopaty projektuje się w taki sposób, aby umożliwiała zamocowanie łopaty w piaście bezpośrednio lub za pomocą okuć. W przypadku dźwigarów rowingowych stosuje się tulejki, na których formuje się nasadę łopaty (Rys. 1). Rys. 1. Przykładowy sposób kształtowania nasady łopaty WN z dźwigarem rowingowym [opracowanie własne, 2016] Takie rozwiązanie upraszcza konstrukcję, ale powoduje spadek wytrzymałości zarówno statycznej jak i zmęczeniowej dźwigara. W czasie badań zmęczeniowych oraz statycznego rozciągania prowadzonych dla łopaty śmigłowca Boeing ah-64 apache [2] zauważono, że rowing w miejscu nawijania na tulejach ulega zniszczeniu znacznie wcześniej niż odcinki prostoliniowe. Na podstawie badań eksperymentalnych wyznaczono wzór empiryczny na współczynnik k (1), który obniża naprężenia dopuszczalne w miejscu owijania rowingu na tulejach. R 13, r k = + 07, R + 1 r 2 gdzie: R zewnętrzny promień owijania rowingu; r wewnętrzny promień owijania rowingu (promień tulei). (1)

3 58 RadoSłaW GuzIkoWSkI W celu sprawdzenia możliwości zastosowania wzoru także dla innych geometrii nasady zaproponowano próbę polegającą na statycznym rozciąganiu do zniszczenia próbki zaprojektowanej jako dwie tuleje opasane rowingiem, próbki były symetryczne, co pozwoliło na wprowadzenie równomiernego obciążenia. Szkic próbki oraz wymiary tulei zastosowanych w próbie przedstawia rysunek 2a. Rys. 2. Szkic próbki do prób statycznego rozciągania: a) szkic ogólny; b) wymiary zastosowanej tulei [opracowanie własne, 2016] Próbki wykonano z S2-Glass firmy agy: R-310 S-2 Glass Roving ( ); TEX: 675 g/1000 m [3], przesycany żywicą firmy HuNTSMaN: LY 120/ Ren HY 99 [4]. Przekrój pasa rowingowego wykonano jako prostokąt 10x10 mm (12 pasm rowingu) o zawartości żywicy 45 % (sumaryczny TEX g/1000 m). dla zaprojektowanej próbki współczynnik k wynosi: 2 2 R ,,,, 5 r k = = + 07, 22, 5 = 1, , 396 R 32, r 22, 5 1 (2) dodatkowo na powierzchni próbki zamieszczone były okładziny wykonane z kompozytu szklano-epoksydowego. Współczynnik k wynikający z próby można obliczyć zgodnie z zależnością (3): σ NISZCZACE = k σ DOP (3) 2. PRZEBiEG PRÓBY STATYCZNEGO ROZCiĄGANiA W próbie statycznej, przeprowadzonej w Centrum Badania Materiałów i konstrukcji Instytutu Lotnictwa [5], zamocowany obiekt został rozciągany siłą w jego osi podłużnej zgodnie ze schematem na rysunku 3a. odkształcenia były mierzone za pośrednictwem tensometrów rozmieszczonych zgodnie ze schematem pokazanym na rysunku 3b. Szacunkowa wartość obciążeń niszczących dla rowingu szklanego S2-Glass (zakładane naprężenia dopuszczalne na rozciągania MPa [6]): 1. bez uwzględnienia współczynnika empirycznego wynikającego z owijania rowingu na tulei: 200 kn; 2. z uwzględnieniem współczynnika empirycznego (1.396) wynikającego z owijania rowingu na tulei: 143,3 kn.

4 WPłYW opasania RoWINGu SzkLaNEGo WokÓł TuLEI WĘzła Rys. 3. Schemat przykładania obciążenia w próbie statycznej [opracowanie własne, 2016] Na podstawie tensometrów umieszczonych na rowingu w miejscu owijania na tulejach (tensometry B) oraz naprężeń niszczących z próby wyznaczono moduł Younge a wzdłuż włókien dla przesyconego rowingu (udział żywicy 46 %). Wykorzystując pomiary odkształceń dla tensometrów a-1 oraz a-2 wyznaczono naprężenia odpowiadające sile niszczącej poza obszarem owijania rowingu na tulejach. zestawienie wyników zawiera tabela 1. Tab. 1. zestawienie wyników próby statycznego rozciągania [opracowanie własne, 2016] Jeżeli przyjąć jako obowiązujący współczynnik k obliczony zgodnie z wzorem 2 (1,396) naprężenia dopuszczalne zgodnie ze wzorem 3 w rowingu wynoszą: 1. naprężenia uśrednione: σ DOP = 976,04 MPa; 2. naprężenia dopuszczalne dla próbki S-S1: σ DOP = 975,80 MPa; 3. naprężenia dopuszczalne dla próbki S-S2: σ DOP = 929,04 MPa; 4. naprężenia dopuszczalne dla próbki S-S3: σ DOP = 1021,87 MPa. Pęknięcia próbek przebiegały w dwóch etapach. Najpierw pękły okładziny z kompozytu szklanoepoksydowego a następnie pękały pasma rowingu, w miejscu zaznaczonym na rysunku 4. Rys. 4. Miejsce pęknięcia rowingu [opracowanie własne, 2016] Na rysunku 5 pokazano na przykładzie próbki S-S1 formę zniszczenia próbek.

5 60 RadoSłaW GuzIkoWSkI Przebieg siły w funkcji przemieszczenia głowicy maszyny wytrzymałościowej przedstawia rysunek 6. Moment, w którym pękła okładzina szklano-epoksydowa widoczny jest na wykresach jako uskok siły. odklejenia okładzin nastąpiły w przedziale siły kn, przy czym dla próbek S-S1 oraz S-S2 siła niszcząca wynosi 100 kn, ale dla próbki S-S1 przemieszczenie głowicy maszyny wytrzymałościowej (a także odkształcenie próbki) jest większe o 0,43 mm (7,13 mm w stosunku do 6,70 mm). W początkowej fazie wykresów widoczny jest przyrost przemieszczenia dla zerowego przyrostu siły, co obrazuje zerowanie luzów układu maszyna wytrzymałościowa- próbka, ale ten zakres jest porównywalny dla próbek. odkształcenia niszczące jak i siły niszczące dla próbek są różne. Największą siłę niszczącą wynoszącą 146,4 kn zarejestrowano dla próbki S-S3, a najmniejszą dla S-S2 (133,3 kn). Rys. 5. Próbka S-S1 po teście statycznego rozciągania [opracowanie własne, 2016] Rys. 6. Porównanie siły w funkcji przemieszczenia dla trzech próbek [opracowanie własne, 2016] 3. ANALiZA MES PRÓBKi 3.1. Opis modelu obliczeniowego Model zbudowano z użyciem elementów typu [7]: 1. SHELL okładziny szklano-epoksydowe; 2. SoLId tuleje, pasma rowingu, wypełniacz piankowy. Model przedstawiono na rysunku 7 z wygaszoną częścią elementów w celu zaprezentowania podzespołów wchodzących w jego skład. dane materiałowe użyte do analiz MES przyjęto zgodnie z [6].

6 WPłYW opasania RoWINGu SzkLaNEGo WokÓł TuLEI WĘzła Rys. 7. Struktura modelu do analiz MES [opracowanie własne, 2016] 3.2. Wyniki analiz MES Wyniki analizy MES pokazano dla siły niszczącej 140 kn. Jest to siła, która odpowiada uśrednionej sile niszczącej z prób eksperymentalnych oraz siła, dla której zostaje wyczerpana nośność rowingu. Rys. 8. Naprężenia w rowingu wzdłuż włókien dla odcinków prostoliniowych [opracowanie własne, 2016]

7 62 RadoSłaW GuzIkoWSkI Na rysunku 8 oraz 9 przedstawiono naprężenia w kierunku wzdłuż włókien rowingu, oddzielnie dla odcinków prostoliniowych i owinięć wokół tulei. Jako naprężenia dopuszczalne przyjęto następujące wartości: 1. dla odcinków prostoliniowych: σ DOP = 976 MPa; 2. dla owinięć na tulejach: σ DOP = 699 MPa. analiza pokazała, że wyniki obliczeń odzwierciedlają wyniki prób eksperymentalnych i nośność rowingu została wyczerpana w strefie przejścia odcinków prostoliniowych w owinięcia. dodatkowo widoczna jest konieczność stosowania współczynnika obniżającego wytrzymałość rowingu w strefie owinięć, ponieważ bez uwzględnienia współczynnika k naprężenia w rowingu nie przekraczają wartości dopuszczalnej (976 MPa). Najbardziej wytężonym obszarem rowingu w odcinku prostoliniowym są obszary przejścia odcinków prostoliniowych w owinięcia, co pokazano na rysunku 8. Jako zniszczenie (pęknięcie) rowingu w przypadku analiz MES uznaje się przekroczenie dopuszczalnych naprężeń w danym kierunku. W próbce naprężenia dopuszczalne zostały przekroczone tylko w kierunku wzdłuż włókien. Na rysunku 8 przedstawiono naprężenia w rowingu w odcinkach prostoliniowych, niebieskie obszary wokół tulei zostały wygaszone. Naprężenia dla owinięć pokazano na rysunku 9. Rys. 9. Naprężenia w rowingu wzdłuż włókien dla owinięć wokół tulei [opracowanie własne, 2016] Minimalny współczynnik zapasu wytrzymałości statycznej w odcinku prostoliniowym rowingu obliczono zgodnie ze wzorem 4. DOP MPa MS = 1 = = σσ , , MPa (4) Minimalny współczynnik zapasu wytrzymałości statycznej dla owinięć rowingu wokół tulei obliczono zgodnie ze wzorem 5.

8 WPłYW opasania RoWINGu SzkLaNEGo WokÓł TuLEI WĘzła DOP MPa MS = 1 = = σσ , 1 708MPa (5) 4. WNiOSKi analizy MES oraz próby eksperymentalne doprowadziły do następujących wniosków: 1. dla założonych naprężeń dopuszczalnych na rozciąganie dla rowingu oraz po uwzględnieniu współczynnika obniżającego wytrzymałość rowingu w miejscu zawijania na tulejach (k=1,396) obliczono siłę niszczącą równą 143,3 kn (naprężenia dopuszczalne 1000 MPa). 2. Średnia siła niszcząca z próby wynosi 139,83 kn (maksymalna siła niszcząca wynosi 146,4 kn, a najmniejsza 133,3 kn). dla takiej siły niszczącej naprężenia dopuszczalne w miejscu pęknięcia próbek wynoszą 699,167 MPa. Pęknięcia próbek wystąpiły na części rowingu owiniętej na tulejach lub w strefie przejścia owinięcia w odcinki prostoliniowe, dlatego można przyjąć, że wyznaczone naprężenia są to naprężenia niszczące dla rowingu owiniętego na tulei. Stosując współczynnik k (1,396) naprężenia dopuszczalne dla rowingu wynoszą 976,04 MPa (wartość uśredniona). 3. dla obciążenia próbki 85 kn doszło do odklejenia okładzin wykonanych z kompozytu wzmacnianego włóknem szklanym, co obrazuje spadek siły w tym obszarze na wykresach zależności przyłożonego obciążenia od przemieszczeń głowicy maszyny wytrzymałościowej. 4. Rozbieżności w siłach niszczących dla poszczególnych próbek (od 133,3 kn do 146,4 kn) mogą wynikać z nierównomiernej siły naciągu poszczególnych pasm rowingu w czasie wykonywania próbek. Spowodowało to wprowadzenie wstępnych naprężeń rozciągających próbkę, co obniża wytrzymałość statyczną. dodatkowo nierównomierne naciąganie pasm rowingu mogło spowodować, że próbki nie pracowały w sposób symetryczny, dlatego pęknięcie wystąpiło z jednej strony próbki. 5. W analizie MES sprawdzono naprężenia w rowingu dla siły niszczącej wyznaczonej w próbie eksperymentalnej. Maksymalne naprężenia w rowingu w kierunku wzdłuż włókien dla odcinka prostoliniowego wynoszą 965 MPa, natomiast dla owinięć 708 MPa. dla owinięć naprężenia w rowingu przekraczają naprężenia dopuszczalne z uwzględnieniem współczynnika k. W przypadku niestosowania współczynnika k naprężenia w próbce nie przekraczają dopuszczalnych. To porównanie potwierdza konieczność stosowania współczynnika obniżającego wytrzymałość rowingu wynikającą z owijania go na tulejach. 6. Porównanie wyników próby eksperymentalnej oraz analiz MES dla takich samych sił niszczących przedstawia tabela 2. Tab. 2. Porównanie wyników próby eksperymentalnej oraz analizy MES [opracowanie własne, 2016] 1) oznacza, że wartość naprężeń w analizie MES jest większa od naprężeń uzyskanych w próbie. z porównania wynika, że naprężenia maksymalne w analizie MES są większe od naprężeń wyznaczonych z próby eksperymentalnej. Naprężenia w miejscu naklejenia tensometrów a-1 oraz a-2 są większe niż naprężenia obliczone w analogicznym miejscu z wykorzystaniem MES.

9 64 RadoSłaW GuzIkoWSkI BiBLiOGRAFiA [1] Szablewski k., Jancelewicz B., łucjanek W., 1995, Wstęp do konstrukcji śmigłowców, Wydawnictwa komunikacji i łączności, Warszawa. [2] kiraly R., Head R.E., 1983, Manufacturing Methods and Technology (MaNTECH) Program: Manufacturing Techniques for Composite Main Rotor Blade for the advanced attack Helicopter, united States army aviation Research and development Command, St. Louis, Mo [3] (2016 r.). [4] (2016 r.). [5] Wiśniowski W., 2014, Specjalizacje Instytutu Lotnictwa przegląd i wnioski, Prace Instytutu Lotnictwa, Vol. 235(2), s [6] kaddour a.s, Hinton M.J., 2012, Input data for for test cases used in benchmarking triaxial failure theories of composites, Journal of Composite Materials, No /vol. 46; [7] Quick Reference Guide: MSC Nastran, EFFECT ON BELTED GLASS ROViNG AROUND THE MOUNTiNG BUSHiNG ON THE STATiC STRENGTH OF ROTOR BLADE SPAR Abstract The article describes the test and analysis using Finite Element Method (FEM) to verify the legitimacy of the coefficient of allowable stress in place winding glass roving, for example bushing at the base of the rotor blades of the helicopter. For test was designed symmetrical sample of two roving belted bushing in order to ensure correct operation of the system. In the computational part of the test used a software MSC PaTRaN and MSC NaSTRaN The test was a static stretching of the sample in its longitudinal axis until failure of the sample. Three samples were tested, labeled S1-S, S-S-S2 and S3. For samples achieved force, respectively: kn, kn and kn averaged value is kn. Experimental results of the test are similar to the expected breaking force (corrected for k=1.396) of kn. The difference ranges from 2 % (sample S-S3) to 7 % (sample S-S2). all samples were broken at the transition of straight in the bushing. The tension in the roving was checked by FEM calculation by applying a load equal to 140 kn corresponding to approximately the force determined in the experimental test. analysis showed that in the case of not taking account of the safety factor k the maximum stress in the specimen do not exceed the allowable stress. If a coefficient k=1.396 is in used, stresses around the bushing exceed the allowable stress. In addition, the highest stresses in the sample are present in the transition zone of the rectilinear portion of the wrapper which coincides with the destinations cracks samples. The conducted analysis confirmed the validity of the use and method of calculation of lowering tensile strength in roving in wrappers. keywords: FEM analysis, roving, strength tests, tensile strength