Porównanie skuteczności i bezpieczeństwa fakoemulsyfikacji koaksjalnej wykonanej przez cięcie 2,65 mm i 2,2 mm w badaniu prospektywnym randomizowanym.

Transkrypt

1 lek. med. Monika Aniukiewicz Porównanie skuteczności i bezpieczeństwa fakoemulsyfikacji koaksjalnej wykonanej przez cięcie 2,65 mm i 2,2 mm w badaniu prospektywnym randomizowanym. Streszczenie Wstęp Fakoemulsyfikacja z jednoczesnym wszczepieniem zwijalnej soczewki wewnątrzgałkowej jest uznawana za standard współczesnej chirurgii zaćmy. Metoda ta jest udoskonalana celem zmniejszenia liczby powikłań pooperacyjnych i pooperacyjnego astygmatyzmu, a więc poprawy nieskorygowanej ostrości wzroku. Zaobserwowano, że zmniejszenie szerokości cięcia wpływa na obniżenia niezborności pooperacyjnej. Cel Celem pracy jest porównanie skuteczności i bezpieczeństwa dwóch metod fakoemulsyfikacji koaksjalnej różniących się wielkością otwarcia głównego (2,65 mm i 2,2 mm) oraz wykazanie wpływu szerokości cięcia na wyniki pooperacyjne. Ocena skuteczności wpływu rodzaju zabiegu na ostrość wzroku w obu grupach. Ocena bezpieczeństwa fakoemulsyfikacji w dwóch grupach różniących się wielkością cięcia na podstawie astygmatyzmu indukowanego chirurgicznie i pooperacyjnego, wpływu użytej energii na rogówkę i komórki śródbłonka, zmiany grubości siatkówki i włókien nerwu wzrokowego oraz naczyniówki okolicy plamki i nerwu wzrokowego, a także powikłań pooperacyjnych i zmian ciśnienia wewnątrzgałkowego. Materiał i metodyka Badaniom poddano 94 pacjentów (98 oczu) operowanych z powodu zaćmy na Oddziale Okulistyki Szpitala Wielospecjalistycznego w Inowrocławiu w okresie od października 2011 r. do października 2014 r. W grupie 1 (45 osób, 47 oczu) przeprowadzono fakoemulsyfikację koaksjalną przez standardowe cięcie o szerokości 2,65 mm, a w grupie 2 (49 osób, 51 oczu) przez cięcie 2,2 mm metodą MICS-C. We wszystkich przypadkach wszczepiono sztuczną soczewkę dotorebkowo. Pacjenci byli obserwowani 12. miesięcy i poddawani badaniom dzień

2 przed zabiegiem oraz kontroli w 1., 7., 30. dniu oraz 3., 6. i 12 miesiącu po zabiegu. U każdego pacjenta przeprowadzono pełne badanie okulistyczne obejmujące ostrość wzroku do dali i bliży, pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego, badanie odcinka przedniego w biomikroskopie, badanie dna oka, keratometrię i refraktometrię, badanie OCT bieguna tylnego i okolicy nerwu wzrokowego, kalkulację mocy wszczepu, pachymetrię, badanie komórek śródbłonka rogówki. Wyniki Wyniki ostrości wzroku były podobne w obu badanych grupach i nie różniły się istotnie. Jedynie w 1. dobie po zabiegu wyniki ostrości wzroku były lepsze w grupie z otwarciem 2,2 mm, co wynikało z większego obrzęku rogówki u pacjentów w grupie z otwarciem 2,65 mm. W grupie z otwarciem 2,65 mm obserwowano wyższy astygmatyzm indukowany chirurgicznie obliczony na podstawie danych keratometrycznych i refrakcyjnych 6. miesięcy po zabiegu. Szerokość otwarcia głównego nie miała wpływu na oś SIA w obu grupach. W grupie z otwarciem 2,65 mm wykazano wyższy astygmatyzm keratometryczny 3. miesiące po zabiegu w porównaniu do grupy 2.2 mm. W grupie z otwarciem 2,65 mm wyższy był też procent osób z wadą powyżej 0,75 D po 6. miesiącach od zabiegu. W grupie z otwarciem 2,65 mm 30. dni, 3. miesiące i 6. miesięcy po zabiegu wyższy był również astygmatyzm refrakcyjny. Również w tej grupie 6. miesięcy po zabiegu większy był odsetek osób z wadą powyżej 0,25 D i 0,75 D. Astygmatyzm keratometryczny między grupami stabilizował się 6 miesięcy po operacji. Astygmatyzm refrakcyjny między grupami stabilizował się po 12. miesiącach po zabiegu. Nie wykazano różnic między grupami w grubości siatkówki w plamce. W grupie z cięcia 2,2 mm 30. dni i 3. miesiące po zabiegu obserwowano większą grubość naczyniówki w pomiarze poziomym. Rodzaj cięcia stosowanego w trakcie zabiegu nie miał wpływu na grubości warstwy włókien nerwowych i naczyniówki okolicy okołotarczowej. W grupie z otwarciem 2,65 w 1. dobie po zabiegu występował większy obrzęk rogówki, co wpłynęło na wyniki ostrości wzroku w tym dniu. Przyczyną mógł być większy uraz operacyjny spowodowany większym cięciem oraz użycie wyższych parametrów energii podczas fakoemulsyfikacji. W grupie z cięcia 2,65 mm 6. miesięcy po zabiegu obserwowano większy spadek liczby komórek śródbłonka niż w grupie z cięcia 2,2 mm, co może być spowodowane większym odczynem rogówkowym w 1. dobie po zabiegu i wyższymi parametrami energii użytej w trakcie zabiegu. Parametry zabiegu takie jak skumulowana energia rozproszona, całkowita moc ultradźwięków, czas fakoemulsyfikacji, średnia amplituda Ozil (oprócz czasu aspiracji) były wyższe w grupie 2,65 mm. Nie wykazano istotnych różnic w ciśnieniu wewnątrzgałkowym pomiędzy grupami.

3 Wnioski Wielkość otwarcia głównego nie ma wpływu na końcową ostrość wzroku po zabiegu. Astygmatyzm indukowany chirurgicznie jest większy w grupie z większym cięciem. Astygmatyzm obiektywny stabilizuje się po 6. miesiącach, subiektywny po 12. miesiącach i nie ma różnic między grupami. Stabilizacja jest wolniejsza w grupie z większym cięciem. Obie metody wpływają podobnie na zmiany grubości siatkówki, włókien nerwowych i naczyniówki. Skumulowana energia rozproszona, całkowita moc ultradźwięków, czas fakoemulsyfikacji, średnia amplituda Ozil są wyższe w grupie z większym cięciem, natomiast czas aspiracji nie wykazuje różnic między grupami. Obrzęk rogówki obserwowany częściej w grupie z większym cięciem wynika z większej użytej energii oraz większej utraty komórek śródbłonka i ma charakter przemijający. Obie metody fakoemulsyfikacji są bezpieczne dla pacjentów, zaobserwowano niewielką ilość powikłań pooperacyjnych i szybką rehabilitację wzroku. Kierunek w rozwoju chirurgii zaćmy polegający na minimalizacji cięcia operacyjnego, a co za tym idzie do mniejszej traumatyzacji rogówki podczas zabiegu, jest zasadniczym kierunkiem jej postępu.

4 Abstract Introduction Phacoemulsification with foldable lens implantation has become a standard method of choice for cataract extraction in developed countries. In order to eliminate any possible post-operative complications i.e. astigmatism occurrence and restore proper vision in patients, it has been constantly refined. It has been observed that the reduction of cutting width affects the reduction of astigmatism. Purpose The aim of the paper is the comparison of the efficiency and safety of two surgical procedures coaxial phacoemulsification with different size of incision, and description of the impact of the surgical cut on the post-operative outcome. Assess the impact of the type of surgery on visual acuity in both groups. Safety assessment of phacoemulsification in two groups differing in size cut on the basis of the astigmatism induced by surgery and postoperative impact energy used during surgery, corneal and endothelial cells loss, changes in retinal thickness and fiber optic nerve head and choroid around macula and optic nerve, and post-operative complications and changes in intraocular pressure. Material and methods 94 patients (98 eyes) diagnosed with cataract were subjected to phacoemulsification at the Ophthalmology Department of Multidisciplinary Hospital in Inowrocław, Poland between October 2011 and October In the first group (45 patients-47 eyes) coaxial phacoemulsification with a standard incision of 2,65 mm and in the second group (49 patients- 51 eyes) with a microincision of 2.2 mm (MICS-C) was applied. In all patients an intracapsular implantation of the artificial lens was performed. The patients were observed for 12 months and subjected to a comprehensive examinations a day prior the surgery, as well as a check-up on day 1, 7, 30 after the surgery and after 3, 6 and 12 months after the surgery. In each patient comprehensive ophthalmic examination was performed, including distance and near visual acuity test (uncorrected and corrected), intraocular pressure, biomicroscopic evaluation of the anterior and posterior segment, keratometry and refraktometry, thickness measurement of the retina and choroid in the macula and nerve fiber layer (using Optical Coherence Tomography

5 camera), intraocular lens power calculation, pachymetry and the cornea endothelial cell examination. Results The results of the acuity tests were similar in both groups and no significant differences were found. Only on the first day after the surgery was the acuity better in patients with 2.2 mm incision, mainly due to the fact that the swelling of the cornea was bigger in patients with 2.65 mm incision. In the group where 2.65 mm incision was performed higher rate of surgically induced astigmatism was observed, calculated on the basis of the keratometric and refrakometric data. The width of the main incision did not have any impact on the SIA axis in both groups. In the group with the incision of 2.65 mm higher rate of keratometric astigmatism was observed 3 months after the surgery (compared to the group with 2.2 mm incision). During the examination performed 6 months after the surgery higher incidence of patients with the eye defect of 0,75 D was noted in the group with the incision of 2.65 mm. In the group with the incision of 2.65 mm the level of the refractive astigmatism was higher after 30 days, 3 and 6 months after the surgery. Moreover, in the same group the number of patients with 0.25 D and 0.75 D defects was higher 6 months after the surgery. The levels of keratometric astigmatism have stabilized in both groups 6 months after the procedure. The levels of refractive astigmatism evened in both groups 12 months after the procedure. However, in a group with wider incision the level of astigmatism was bigger and stabilization time longer. No differences between the thickness of the retina were noted. In the horizontal test choroid was thicker in patients with 2.2 mm incision 30 days and 3 months after the surgery. The type of the incision did not have impact on the thickness of the retinal nerve fiber layers and the choroid of optic nerve head. In patients with the incision of 2.65 mm higher swelling of the cornea was observed, which could also be seen in the visual acuity test results on the first day after the surgery. It might have been caused by greater post-operative trauma (wider incision) and the application of higher ultrasound parameters during the phaco procedure. In the group with 2.65 mm incision a more significant decrease of the number of the corneal endothelium cells was observed than in the group with 2.2 mm incision, which might have resulted from a higher cornea swelling on the first day after the operation and higher ultrasound parameters applied during the surgery. Moreover, the parameters applied during the operation such as cumulative dissipated energy, phaco power, phaco time, mean torsional amplitude (apart from the aspiration time) were higher in the group with 2.65 mm incision. No significant differences were found in the intraocular eye pressure between the groups.

6 Conclusions The size of main opening has no effect on the final visual acuity after surgery. Objective astigmatism stabilizes after 6 months and subjective after 12 months and there are no differences between the groups. Stabilization is slower in a group with a wider incision. Both methods are similarly affected by changes in the thickness of the retinal nerve fiber and choroid. The cumulative dissipated energy, phaco power, phaco time, mean torsional amplitude Ozil are higher in the group with a larger cut, while the aspiration time shows no differences between the groups. Corneal edema observed more frequently in the group with a larger incision due to the increased energy used during surgery and greater endothelial cell loss and are transient. Both phacoemulsification methods are safe for the patients. Fast recovery, low incidence of post-operative astigmatism and few incidents of post-operative complications were observed. Phacoemulsification cataract surgery with minimized incision and thus lower intra-operative trauma of the cornea is a method which should be developed and widely applied in the future.