Gazetka grupy Elfy. Październik. Nr2. Rodzice i przedszkole: Kącik dla mamy i taty. Ćwiczenia z gimnastyki buzi

Transkrypt

1 Gazetka grupy Elfy Nr2 Październik Rodzice i przedszkole: Kącik dla mamy i taty Ćwiczenia z gimnastyki buzi Nauka słuchania i bawienia się różnymi dźwiękami Naucz się rozpoznawać odgłosy, jakie wydają przedmioty, zwierzęta,instrumenty. Naśladuj ile razy i jak szybko mama stuka ołówkiem w stół. Wyklaszcz rytm piosenki wierszyka. Poznaj szum drzewa. Klaszcz w ręce za każdym razem, kiedy mama zaszumi. Uważaj, mama wypowiada różne dźwięki. Przygotuj obrazek drzewa, które szumi, i węża który syczy; słuchaj co mówi mama i podnoś odpowiedni obrazek. Reaguj za każdym razem, kiedy mama wypowiada sylabę sza, ale nie pomyl tego dźwięku z podobną sylabą sa. Mama wypowiada po trzy słowa (np. sowa, szal, szafa) a ty powtarzasz te w których usłyszysz sz. Poukładaj wszystkie obrazki, w których słychać sz Narysuj je. Krzycz: źle, kiedy mama się pomyli, wypowiadając jakieś słowo (np. ser, szalik, szkoła).

2 Zabawy ruchowe Czyli ruszam buzią i ręką Powtarzaj słowa wierszyka. Dołącz do tego odpowiedni ruch języka /rąk/nóg: Kółko małe, kółko duże. (rysuj rękami kołeczka w powietrzu) Ręce w dole, ręce w górze. (podnieś do góry obie ręce i język, potem opuść ręce w dół, a język na brodę) Ręka w prawo, ręka w lewo. (język podąża za ręką, głowę trzyma prosto) Hop, hop, hop! (podskocz 3 razy) Brawo, brawo, brawo (klaszcz w dłonie). uwagę, chcąc wychować mola książkowego. Przy każdym zdaniu odpowiedź prawda lub fałsz : 1.Staram się, by w trakcie czytania dziecko siedziało lub leżało w wygodnej, lubianej przez siebie pozycji. 2. W trakcie czytania różnicuję głos stosownie do cech charakterystycznych bohaterów i staram się, by był pełen ekspresji. 3.Wybieram do czytania książki, które dziecko lubi. 4.Proszę dziecko, aby mi też poczytało. 5. Przerywam czytanie, gdy widzę, że dziecko zaczyna się nużyć. I jak Ci poszło? Jeżeli większość Twoich odpowiedzi brzmiała prawda doskonale zdajesz sobie sprawę z tego, że im przyjemniejsze będzie Wasze wspólne czytanie, tym chętniej później dziecko samobędzie sięgało po książkę. Jeżeli przy większości zdań odpowiedź brzmiała fałsz - opstaraj się skorzystać z sugestii zawartych w teście. Baw się piłką Podnieś piłkę do góry i na dół, język podąża za piłką, buzia szeroko otwarta; Podrzucaj piłkę w górę, język też podnosi się do góry, a kiedy złapiesz piłkę, język wraca za dolne zęby; podczas podrzucania piłki możesz wymawiać dodatkowo głoskę l. Czy zachęcasz dziecko do czytania? Podstawy przyzwyczajeń czytelniczych wypracowujesz u swojego dziecka w pierwszych latach jego życia. Test ten ma Ci pozwolić zorientować się, jakie czynniki są najważniejsze i na co należy zwrócić szczególną Tego się uczymy? Mazurek Dąbrowskiego Jeszcze Polska nie zginęła kiedy my żyjemy, co nam obca przemoc wzięła, szablą odbierzemy.

3 Ref. Marsz, marsz Dąbrowski z ziemi włoskiej do Polski, za Twoim przewodem złączym się z narodem.(bis) przejdziem Wisłę, przejdziem Wartę, będziem Polakami, da na przykład Bonaparte, jak zwyciężać mamy. Tru! Tu! Tu! Tu! w trąbkę dmę. Ljo! Ljo! jadę radiowozem Meee teraz udaję kozę!/*2 Zionie Smok Wawelski: aaaa! Oj! Sparzyłem się: ała, ała! Dmucham na bolący palec. Już nie boli mnie on wcale!/*2 Ref. Marsz, marsz Dąbrowski Jak Czarniecki do Poznania, po Szwedzkim zaborze, dla Ojczyzny ratowania, wraca się przez morze. Nożem kroję chleb: ciach, ciach, ciach! I smaruję masłem: pach, pach, pach. Nakładam ze słoika dżem A teraz z apetytem jem! Ref. Marsz, marsz Dąbrowski Mówił ojciec do swojej Basi cały zapłakany: Słuchaj jeno, pono nasi biją w tarabany. Ref. Marsz, marsz Dąbrowski.. Kuchenne zabawy Co brzydko pachnie-zatykam nos. A teraz mocno śmieję się w głos I wącham danie nieznane, Wypuszczam bańki mydlane./*2 Aaaa! - jestem groźnym lwem.

4 BAJKI CZYTAMY NA GŁOS! Latawiec i wiatr Czy puszczałeś kiedyś latawca? A może widziałeś go jak daleko w górze kołysze się i kręci na wietrze. Szybuje wysoko, wysoko. Posłuchaj więc historii o takim latawcu. Duży i kolorowy uwielbiał latać wśród chmur. Dostojnie i pełny dumy szybować na niebie. Podziwiać cały świat, który wydawał się taki malutki gdy patrzył na niego z góry. Tu na górze lubił zatrzymywać się w jednym miejscu i tylko wystawiać się z coraz to innej strony do słońca. W tym wspaniałym stanie przeszkadzało mu tylko jedno. Wiatr, zamiast lekkimi podmuchami chłodzić od słońca potrafił mocno dawać się we znaki. Czasami popychał tylko go w górę, czy w dół wyrywając z błogich marzeń. Jednak innym razem uderzał mocno i nagle, gdy latawiec się tego zupełnie nie spodziewał. Rzucało nim mocno na wszystkie strony. Latawiec często wpadał wtedy we wściekłość. Cały czerwony i roztrzęsiony krzyczał na wiatr. Wicher jednak nie ustawał i dął silnie i porywiście. Zamiast spokojnego szybowania latawiec miotał się i kręcił. Naprężając się próbował pokonać podmuchy. Ale to na nic wpadł w korkociąg i kręcąc się opadł w końcu kawałek w dół. Zdenerwowany do ostateczności zaczął wreszcie wykrzykiwać obelgi i wygrażać swemu znienawidzonemu towarzyszowi. I nagle wiatr zaczął cichnąć. Porywiste pchnięcia zamieniły się stopniowo w spokojny podmuch by wreszcie ucichnąć całkiem. Latawiec na początku nie mógł uwierzyć swojemu szczęściu. Spokojnie i płynnie szybował teraz wśród chmur. Wreszcie jego krzyki i groźby poskutkowały. Dotarły do tego niewychowanego gbura! Zastanowi się następnym razem zanim ze mną zadrze myślał sobie zadowolony. Wiatru przy nim nie było. Cisza, która go otaczała była niesamowita. Latawiec rozejrzał się dookoła, a potem spojrzał w dół. Zaskoczony zauważył, że ziemia wyglądała tak, jakby była troszkę bliżej. Po chwili obserwacji był już pewien obniżał się coraz szybciej. Spróbował unieść się do góry. Zawsze to było bardzo łatwe i pomagał mu w tym wiatr. Po nim mógł się wspinać wysoko do chmur. Tylko, że teraz go nigdzie blisko nie było. A ziemia była coraz bliżej i bliżej. Wietrze! Wietrzyku! Wiatruniu! Wracaj proszę! zawołał. Przepraszam za to co wykrzyczałem do Ciebie! zawołał już na dobre przestraszony rozglądając się dookoła. W ostatniej chwili, tuż nad ziemią podmuch zatrzymał latawiec. Świszcząc głośno wiatr pojawił się i zakręcił nim kierując go wreszcie w górę. Obiecuję, że już na Ciebie nie będę tak krzyczał. powiedział latawiec pokornie Wiesz co? Mi też Ciebie brakowało. powiedział wiatr śmiejąc się głośno Z tobą u górze jest przyjemniej i bardziej kolorowo. Ja też obiecuję, że postaram się aż tak gwałtownie nie dmuchać.

5 I zakręcili razem jeszcze jedno kółko blisko ziemi. Tym razem na zgodę. Poproś następnym razem Tatę żebyście razem popuszczali latawca. Wybierzcie pogodny i słoneczny dzień, ale taki kiedy jednocześnie wiatr będzie silny i porywisty. Latawiec będzie się Wam miotał i nie będzie łatwo go wznieść do nieba. Nie złość się jednak na wiatr. Bo to dzięki niemu da on radę polecieć w końcu wysoko do nieba i na długo tam pozostać. Bo latawiec sam bez wiatru nie poleci. A gdy latawiec jest w górze i niebo i wiatr są dużo weselsze.