Grupa Europejskiej Partii Ludowej i Europejskich Demokratów (EPP-ED: 288 posłów)

Transkrypt

1 GRUPY POLITYCZNE I RÓśNORODNOŚĆ W PARLAMENCIE EUROPEJSKIM Grupy polityczne Posłowie zasiadają w Parlamencie Europejskim w grupach politycznych w zaleŝności od poglądów, a nie ze względu na narodowość. Grupa polityczna składa się z co najmniej 20 deputowanych z sześciu lub więcej państw członkowskich. Po wyborach 2009 roku to się jednak zmieni. Parlament Europejski zdecydował, Ŝe minimalna liczba posłów potrzebnych do ustanowienia grupy politycznej będzie wynosić 25 deputowanych reprezentujących co najmniej siedem państw członkowskich. W obecnej kadencji istnieje siedem grup politycznych: Grupa Europejskiej Partii Ludowej i Europejskich Demokratów (EPP-ED: 288 posłów) Grupa Socjalistyczna w PE (PES: 217 posłów) Grupa Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy (ALDE: 100 posłów) Grupa Unii na rzecz Europy Narodów (UEN: 44 posłów) Grupa Zielonych/ Wolne Przymierze Europejskie (Greens/EFA: 43 posłów) Konfederacyjna Grupa Zjednoczonej Lewicy Europejskiej/Nordycka Zielona Lewica(GUE/NGL: 41 posłów) Grupa Niepodległość /Demokracja (INDEM: 22 posłów) Niezrzeszeni (NI: 30 posłów) Więcej o grupach politycznych w PE dowiesz się:

2 śadna z grup politycznych nie ma większości w Parlamencie. Rozkład mandatów w zależności od grup politycznych UEN GUE/NGL IND/DEM 3% Niezrzeszeni 4% PPE-DE 37% Verts/ALE ALDE 13% PSE 28% Rozkład miejsc w PE w zaleŝności od grupy politycznej i państwa członkowskiego w szóstej kadencji ( ) PPE-DE PSE ADLE UEN Zieloni / ALE GUE / NGL IND / DEM NI Raze m BE BG CZ DK DE ET IE EL ES FR IT CY LV LT LU HU MT NL

3 PPE-DE PSE ADLE UEN Zieloni / ALE GUE / NGL IND / DEM NI Raze m AT PT RO SL SK FI SE UK Raz em Źródło: PE Posłowie zasiadają w 23 komisjach parlamentarnych, z których dwie to podkomisje, a jedna jest komisją tymczasową. Statut posła do Parlamentu Europejskiego Po wyborach europejskich w 2009 roku wejdzie w Ŝycie jednolity statut posła do Parlamentu Europejskiego, który będzie regulował zasady dotyczące wynagrodzenia, ubezpieczeń zdrowotnych, świadczeń emerytalnych i dodatkowych. Nowy statut znosi róŝnice w wynagrodzeniach posłów z poszczególnych państw. Posłowie zarabiać będą miesięcznie euro brutto, które pochodzić będą z budŝetu UE. Obecnie wynagrodzenie posłów nie jest jednolite i zazwyczaj wynosi tyle samo, ile wynagrodzenie posłów do parlamentów narodowych (z wyjątkiem Węgier, Słowacji i Holandii). W okresie przejściowym, państwo członkowskie moŝe jednak zadecydować o utrzymaniu dotychczasowego systemu. TakŜe ponownie wybrani parlamentarzyści mogą wybrać obecnie obowiązujący system.

4 Wielojęzyczność w Parlamencie Europejskim Zasada wielojęzyczności Parlament Europejski wyznaje zasadę wielojęzyczności, szanując języki urzędowe wszystkich państw członkowskich. Ujęta w traktatach europejskich wielojęzyczność, jest wyrazem róŝnorodności kulturowej i językowej Unii Europejskiej: Traktaty przewidują, Ŝe wszyscy obywatele w Unii mogą śledzić pracę Parlamentu, zadawać pytania i otrzymywać odpowiedzi w swoim ojczystym języku, posłowie są wybierani w celu reprezentowania wyborców w okręgach wyborczych, a nie na podstawie umiejętności językowych. Posłowie mają prawo do odczytu dokumentów parlamentarnych, do śledzenia debat i przemawiania we własnym języku, co wyraźnie podkreśla Regulamin Parlamentu, jako ustawodawca, PE jest zobowiązany do zapewnienia najwyŝszej jakości tłumaczenia na języki urzędowe wszystkich aktów legislacyjnych, które zostają przyjęte. 23 oficjalne języki Unia Europejska ma 23 oficjalne języki - angielski, bułgarski, czeski, duński, estoński, fiński, francuski, grecki, hiszpański, irlandzki, litewski, łotewski, maltański, niderlandzki, niemiecki, polski, portugalski, rumuński, słowacki, słoweński, szwedzki, węgierski i włoski. Decyzje w sprawie języków urzędowych podejmowane są jednomyślnie przez wszystkie państwa członkowskie. UE wykorzystuje trzy alfabety - łaciński, grecki i cyrylicę. Istnieje 506 moŝliwych dwustronnych kombinacji językowych (23*22), ale nie zawsze jest moŝliwe, aby zapewnić bezpośrednie tłumaczenie we wszystkich moŝliwych kombinacjach. UŜywany jest często tzw. "system pośredni" (np. z angielskiego na pozostałe języki). System ten jest uŝywany zarówno dla tłumaczeń ustnych, jak i pisemnych. W ten sposób dokumenty tłumaczone są na kilka języków, a dopiero z nich na pozostałe. Podobnie jest z tłumaczeniami symultanicznymi podczas debat i wystąpień. Sesje plenarne tłumaczone są symultanicznie na wszystkie języki, podobnie jak oficjalne dokumenty przyjęte przez Parlament Europejski. Codzienna praca tłumaczy pisemnych i ustnych regulowana jest przez wewnętrzny kodeks postępowania przyjęty w 2008 roku. Gwarantuje on "kontrolowaną, pełną wielojęzyczność", która mówi o tym, aby korzystający z tłumaczeń komunikowali z wyprzedzeniem potrzebę tłumaczenia. Kodeks wyznacza takŝe priorytety tłumaczeń tak, aby utrzymywać koszty w ramach limitów budŝetowych.

5 Pracownicy PE wraz z Komisją jest największym na świecie pracodawcą dla tłumaczy. W Parlamencie, około 1500 pracowników (około jedna trzecia ogółu pracowników) dedykuje swoją pracę tłumaczeniom, interpretacji i językowej weryfikacji tekstów. W przypadku tłumaczeń pisemnych Parlament zatrudnia wewnętrznie około 700 tłumaczy. Czasami, ze względu na waŝność tekstów korzysta takŝe z usług zewnętrznych. Dla tłumaczeń ustnych PE na stałe zatrudnia około 400 tłumaczy symultanicznych. Podczas sesji plenarnych, kiedy potrzeba tłumaczeń jest znacznie większa, zatrudnia się około dodatkowych niezaleŝnych specjalistów. Koszty Koszty tłumaczeń pisemnych i ustnych we wszystkich instytucjach unijnych wynoszą około 1% całego budŝetu Unii Europejskiej, co daje około 2,30 euro rocznie na kaŝdego obywatela Unii. W przypadku Parlamentu Europejskiego, polityka wielojęzyczności to 1/3 wszystkich kosztów Parlamentu (484 miliony euro w 2008 roku). Kobiety w Parlamencie Europejskim Ponad połowa wyborców europejskich to kobiety, które jednak nadal są niedostatecznie reprezentowane na stanowiskach decyzyjnych w Unii Europejskiej. Parlament Europejski wezwał w swojej rezolucji we wrześniu 2008 roku, aby w Ŝycie polityczne i w proces podejmowania decyzji włączać więcej kobiet. Pierwszym przewodniczącym Parlamentu Europejskiego wyłonionego w wyborach bezpośrednich była kobieta: Simone Veil. W przeciągu lat odsetek kobiet wśród posłów do Parlamentu Europejskiego wzrastał stopniowo - podczas gdy w 1979 roku tylko 16,3% posłów stanowiły kobiety, odsetek ten wzrósł do 26,1% w 1994 roku i 30,3% w roku 2004 (31,4% w październiku 2008 ze względu na odejście pojedynczych posłów lub obejmowanie mandatów w połowie kadencji). W okresie przygotowań do wyborów w 2004 roku, Parlament wezwał partie polityczne do wprowadzenia większej liczby kobiet na listy kandydatów. Całkiem niedawno PE wezwał do ustanowienia specjalnych kwot, odnotowując "pozytywne skutki stosowania kwot wyborczych dla zapewnienia reprezentacji kobiet". Niektóre kraje przyjmują specjalne przepisy w celu zapewnienia większej liczby kobiet - we Francji, ustawa w sprawie parytetu wyborczego doprowadziła do korzystania z tak zwanego "systemu suwakowego" gdzie, co drugim kandydatem na liście w wyborach europejskich jest kobieta. W innych krajach to wewnętrzne zasady partyjne prowadzą do zmian, np. w Szwecji partie stosują "zasadę suwakową" dobrowolnie. W rezultacie, wiele krajów osiągnęło równość w reprezentacji kobiet-posłanek (Estonia, Luksemburg, Słowenia) lub są bardzo bliskie jej osiągnięcia (Francja, Holandia, Szwecja). Jednak w niektórych przypadkach, udział kobiet jest znacznie niŝszy, np. Polska, natomiast Cypr i Malta w ogóle nie mają kobiet w Parlamencie Europejskim.

6 Odsetek kobiet posłanek do PE (październik 2008) 60,0 50,0 40,0 30, , ,0 0, AT BE BG CY CZ DK ET FI FR DE EL HU IE IT LV LT LU MT NL PT RO SK SL ES SE UK Average Reprezentacja kobiet w Parlamencie Europejskim róŝni się takŝe w zaleŝności od grup politycznych. Odsetek posłanek w grupach politycznych 50% % 40% 3 30% 25.7% 29.3% 31.4% 2 20% % 18.2% 12.9% 10% 0% EPP-ED PSE ALDE Greens/EFA UEN GUE/NGL IND/DEM NI Average W trzech spośród siedmiu grup politycznych kobiety zajmują stanowiska wiceprzewodniczących. (Greens/EFA, UEN oraz IND/DEM). W Ŝadnej grupie politycznej kobieta nie sprawuje funkcji jedynego przewodniczącego. Od 1979 roku, kiedy posłowie do Parlamentu Europejskiego zostali wybrani po raz pierwszy w wyborach powszechnych, wśród 26 przewodniczących były dwie kobiety (7,7%) - Simone Veil w latach i Nicole Fontaine w latach Wśród 14 obecnych wiceprzewodniczących 5 osób to kobiety. Sześć z 22 przewodniczących komisji parlamentarnych to obecnie kobiety (27,3%). Wśród 86 wiceprzewodniczących 29 osób to kobiety (33,7%). Reprezentacja kobiet w komisjach parlamentarnych jest róŝna. Komisja Praw Kobiet i Równouprawnienia oraz Komisja Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów mają najwyŝszy odsetek kobiet, podczas gdy w Podkomisji Bezpieczeństwa i Obrony oraz Komisji Transportu i Turystyki poziom ten jest najniŝszy.

7 Odsetek posłanek w komisjach parlamentarnych 100,0% 92, 90,0% 80,0% 70,0% 60,0% 50,0% 40,0% 30,0% 20,0% 10,0% 50,0% 48, 45,9% 42,9% 42,6% 42,4% 40,7% 36, 33,3% 30,8% 30,6% 30,3% 29,8% 25, 22,0% 21,4% 21,4% 21,3% 20,9% 20, 19,6% 14,3% 0,0% FEMM IMCO ENVI CULT DROI ITRE CLIM LIBE EM DEVE PETI PECH INTA REGI BUDG ECON JURI AFCO AGRI AFET CONT TRAN SEDE Odsetek kobiet w parlamentach krajowych wynosi średnio około 23% w całej UE. Procent ten jest najwyŝszy w krajach skandynawskich, gdzie polityka równości (wiąŝąca lub dobrowolna) jest realizowana najdłuŝej i bardziej aktywnie - w 2008 roku kobiety stanowiły 47% szwedzkiego parlamentu, 41, fińskiego parlamentu oraz 38% duńskiego parlamentu. Na przeciwległym końcu skali, kobiety stanowiły tylko 8,7% parlamentu maltańskiego, 9,4% parlamentu Rumunii. Wśród cypryjskich deputowanych, 14,3% to kobiety. Równość i róŝnorodność w sekretariacie Parlamentu Europejskiego Parlament Europejski promuje równość takŝe w swojej polityce kadrowej - w 2006 roku Prezydium Parlamentu Europejskiego przyjęło "politykę na rzecz promowania równości i róŝnorodności w sekretariacie Parlamentu Europejskiego", zgodnie z którą EP "popiera aktywne podejście do równości", a jako pracodawca chce, aby struktura zatrudnienia odzwierciedlała "róŝnorodność europejskiego społeczeństwa". W 2008 roku 59% pracowników PE stanowiły kobiety. 52,7% kobiet zajmowało stanowiska kierownicze, 63,8% kobiet zajmowało stanowiska asystenckie. Na najwyŝszych stanowiskach kierowniczych (szefowie departamentów i wyŝsze) pracowało 24,1% kobiet. Więcej: Równość pomiędzy kobietami i męŝczyznami Rozporządzenie w sprawie utworzenia Europejskiego Instytutu ds. Równości MęŜczyzn i Kobiet Wybory, 2004: W jaki sposób zapewnić zrównowaŝoną reprezentację kobiet i męŝczyzn. Lone Dybkær (ELDR, DK) Źródło: Parlament Europejski