Dynamika hospitalizacji osób z zaburzeniami od ywiania w latach

Transkrypt

1 Postêpy Psychiatrii i Neurologii 2005; 14 (3): Praca oryginalna Original paper Dynamika hospitalizacji osób z zaburzeniami od ywiania w latach Hospitalisation dynamics in patients with eating disorders, LUDMI A BOGUSZEWSKA 1, EL BIETA S UPCZYÑSKA-KOSSOBUDZKA 1, WALENTYNA SZIRKOWIEC 2 Z: 1. Zak³adu Organizacji Ochrony Zdrowia Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie 2. Zak³adu Genetyki Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie STRESZCZENIE Cel. Zbadanie dynamiki hospitalizacji oraz zró nicowania terytorialnego i jego przyczyn. Metoda. Analizowano dynamikê hospitalizacji (rozpowszechnienie i zapadalnoœæ) w latach w podgrupach p³ci, wieku i miejsca zamieszkania oraz w podgrupach diagnostycznych. W badaniu przyczyn zró nicowania terytorialnego uwzglêdniono dwie grupy zmiennych niezale nych: dostêpnoœæ ³ó ek oraz strukturê demograficzn¹ populacji. Wyniki. Hospitalizacja mê czyzn jest zjawiskiem marginalnym (27 osób rocznie), podobnie jak hospitalizacja kobiet powy ej 30 roku ycia, dlatego te szczegó³owe analizy objê³y populacjê kobiet w wieku lat. W ci¹gu 6 lat rozpowszechnienie hospitalizacji w tej grupie wzros³o o 152%, najwiêkszy wzrost nast¹pi³ w wieku lat o (575%). Mieszkanki miast by³y czêœciej hospitalizowane ni mieszkanki wsi na pocz¹tku obserwacji 2,6, a na koñcu obserwacji 1,8 razy czêœciej. Szczyt hospitalizacji przypada na wiek lat, zarówno u chorych z anoreksj¹ jak te z bulimi¹. W ci¹gu 6 lat hospitalizacja anoreksji wzros³a o 65%, a bulimii o 371%. WskaŸnik hospitalizacji jest bardzo zró nicowany terytorialnie w r. od 7 do 20 na 100 tys. mieszkañców. Struktura demograficzna województw nie wp³ywa na czêstoœæ hospitalizacji. Wnioski. Charakterystyczna dla wielu krajów przewaga kobiet leczonych z powodu zaburzeñ od ywiania jest w Polsce wyj¹tkowo wysoka. Chocia mieszkanki miast trafiaj¹ do szpitala czêœciej ni mieszkanki wsi, dynamika wzrostu hospitalizacji jest wy sza w populacji kobiet wiejskich. Jest to zjawisko obserwowane w wielu krajach Europy i USA. Obecny model leczenia szpitalnego wydaje siê ma³o efektywny w przypadku wielu chorych (ok. 1/4 pacjentek leczy³a siê na oddzia³ach psychiatrycznych ogólnych, a ok. 40% leczono krócej ni miesi¹c). Czêstoœæ hospitalizacji jest bardzo zró nicowana w poszczególnych województwach (w r. od 7,1 do 20,4 na 100 tys. mieszkañców). Terytorialne ró nice hospitalizacji s¹ w znacznym stopniu uwarunkowane dostêpnoœci¹ ³ó ek dla dzieci i m³odzie y oraz dla chorych na nerwice. SUMMARY Objective. To study hospitalisation dynamics and territorial diversity and its determinants. Method. Hospitalisation dynamics (prevalence and incidence) in were analysed in subgroups distinguished according to sex, age and place of residence and in diagnostic subgroups. Two groups of independent variables were considered when analysing the determinants of territorial diversity: bed availability and the demographic structure of the population. Results. Male hospitalisation is marginal (27 a year), as is hospitalisation of women over 30, and hence the more detailed analysis was conducted on the population of women aged Within the 6 studied years prevalence of hospitalisation in this group increased by 152% with the largest increase in year-olds (by 575%). Urban dwellers were hospitalised more frequently than rural dwellers 2.6 times more frequently at the onset of the observation period and 1.8 times more frequently at the end of the observation period. Hospitalisation peaks at age 17 19, both in anorectic patients and bulimic patients. Within the 6 years under study hospitalisation of anorectic patients increased by 65% and hospitalisation of bulimic patients increased by 371%. The rate of hospitalisation differs greatly with respect to territory from 7 to 20 per 100 thousand in. The demographics structure of the provinces (voivodeships) does not significantly affect the frequency of hospitalisations. Conclusions. The typical female bias of patients treated for eating disorders is particularly high in Poland. Although urban women are hospitalised more frequently than rural women, the dynamics of increased hospitalisation are higher in the population of village women. This pattern has been observed in many countries in Europe and the USA. The present model of hospital treatment seems to be relatively ineffective for many patients (about one quarter of the patients were treated in general psychiatric wards and about 40% were in treatment for less than a month). Frequency of hospitalisation differs greatly from province to province (from 7.1 to 20.4 per 100 thousand in ). The territorial differences in rate of hospitalisation are largely determined by the availability of beds for children and adolescents and neurotic patients. S³owa kluczowe: zaburzenia od ywiania / epidemiologia / dynamika Key words: eating disorders / epidemiology /dynamics

2 184 Ludmi³a Boguszewska, El bieta S³upczyñska-Kossobudzka, Walentyna Szirkowiec CEL W ostatnich latach wzrasta w Polsce liczba osób hospitalizowanych z powodu zaburzeñ psychicznych. W ci¹gu szeœciu lat, od roku do, wskaÿnik hospitalizacji ogó³u zaburzeñ wzrós³ o 39%. Zaburzenia od ywiania s¹ jedn¹ z kategorii rozpoznañ o najwy - szej dynamice wzrostu. W tym samym okresie wskaÿnik ich hospitalizacji wzrós³ o 133%. Celem niniejszej pracy by³o zbadanie dynamiki hospitalizacji zaburzeñ od ywiania w ró nych grupach spo³eczno-demograficznych oraz próba wyjaœnienia przyczyn zró nicowañ terytorialnych natê enia hospitalizacji. METODA Informacje o hospitalizacji pacjentów otrzyma³yœmy z istniej¹cych w Zak³adzie Organizacji Ochrony Zdrowia baz zawieraj¹cych dane o wszystkich hospitalizowanych pacjentach w placówkach psychiatrycznych na terenie ca³ego kraju. Okres poddany analizom rozpoczynamy od r., w którym wprowadzono now¹ miêdzynarodow¹ klasyfikacjê zaburzeñ psychicznych i zaburzeñ zachowania ICD-10. W pracy operujemy wskaÿnikami rozpowszechnienia (liczba osób hospitalizowanych na jednostkê populacji) oraz wskaÿnikami zapadalnoœci (liczba leczonych po raz pierwszy w yciu na jednostkê populacji). Do analiz terytorialnego zró nicowania hospitalizacji pacjentów przyjêto ich miejsce zamieszkania w administracyjnych obszarach województw, a uwarunkowañ zró nicowania poszukiwa³yœmy w dwu zmiennych niezale nych. Pierwsz¹ by³a dostêpnoœæ ³ó ek dla populacji poszczególnych województw, poniewa powszechnie uwa a siê, e istotnie warunkuje ona hospitalizacjê zaburzeñ psychicznych [1]. W przypadku naszego badania bierzemy pod uwagê ³ó ka psychiatryczne ogólne, dla dzieci i m³odzie y, dla osób z zaburzeniami nerwicowymi oraz z zaburzeniami psychosomatycznymi. Drug¹ zmienn¹ niezale n¹ jest zmienna demograficzna, jak¹ jest frakcja osób w wieku lat, na który przypada szczyt rozpowszechnienia zaburzeñ od ywiania. Teoretycznie bowiem, ró nice hospitalizacji mog¹ byæ spowodowane ró nicami struktury demograficznej poszczególnych województw. Wystêpowanie takich zale - noœci mierzone by³o przy zastosowaniu wspó³czynnika korelacji rangowej Spearmana. WYNIKI W ci¹gu szeœciu badanych lat liczba leczonych osób sukcesywnie wzrasta³a. W roku hospitalizowano 331 pacjentów, w roku , a w roku ju 798. Zwraca uwagê bardzo niewielka, a zarazem stabilna, liczebnoœæ hospitalizowanych mê czyzn, osób rocznie (tabl. 1). Szczegó³owe badanie dynamiki wskaÿników rozpowszechnienia przy tak znikomej liczebnoœci nie mia³oby uzasadnienia, dlatego te mê czyzn wy- ³¹czy³yœmy z dalszych analiz. Liczba hospitalizowanych kobiet jest niewspó³miernie wy sza dwunastokrotnie w roku (n = 305) i prawie trzydziestokrotnie w roku (n = 771). Hospitalizowane s¹ przede wszystkim kobiety w wieku dzieciêco-m³odzie owym, od 11 do 29 roku ycia. M³odsze pacjentki s¹ hospitalizowane sporadycznie (mo na zreszt¹ zakwestionowaæ zasadnoœæ rozpoznawania zaburzeñ od ywiania u dziecka licz¹cego mniej ni 11 lat). Z kolei kobiety powy ej 29 roku ycia równie leczone s¹ sporadycznie, nadto nie sposób okreœliæ górny przedzia³ wieku, dla którego sensowne by³oby liczenie wskaÿników rozpowszechnienia dla tego typu zaburzeñ. Dlatego te dalszej analizie podda³yœmy populacjê kobiet w wieku od 11 do 29 lat, obejmuj¹c w ten sposób ok. 96% pacjentek, leczonych w poszczególnych latach. W populacji kobiet w wieku lat w roku rozpowszechnienie hospitalizacji z powodu zaburzeñ od ywiania wynosi³o 5,2 na 100 tys. W ci¹gu 6 lat, do r., wskaÿnik wzrós³ o 152% do 13,1 na 100 tys. (tabl. 2). W ca³ym okresie badawczym najczêœciej hospitalizowano dziewczêta w wieku lat oraz w wieku lat. Najrzadziej trafia³y do szpitali kobiety w wieku lat, jednak obserwuje siê w tej grupie najwiêk- Tablica 1. Liczba osób hospitalizowanych z powodu zaburzeñ od ywiania wg p³ci i wieku w latach, 1999, Wiek Rok 1999 kobiety mê czyÿni kobiety mê czyÿni kobiety mê czyÿni Ogó³em lat i wiêcej

3 Dynamika hospitalizacji osób z zaburzeniami od ywiania w latach 185 Tablica 2. Rozpowszechnienie hospitalizacji zaburzeñ od ywiania w populacji kobiet w wieku lat w latach, 1999,. WskaŸnik na ludnoœci wg wieku i miejsca zamieszkania Wiek n = n = 443 Ogó³em Miasto Wieœ n = 743 ró nica* procentowa Ogó³em 5,2 7,7 13, ,7 9,1 15, ,6 5,2 9, ,7 3,4 6, ,2 4,2 7, ,8 2,2 5, ,4 13,5 20, ,0 16,6 26, ,5 8,6 13, ,2 15,7 25, ,1 18,8 31, ,2 10,2 15, ,5 6,5 11, ,1 7,1 12, ,6 5,5 8, ,8 1,6 5, ,7 1,8 6,3 6 0,4 1,2 3,7 825 * Brak znaku oznacza wzrost, znak minus ( ) spadek n = n = 330 n = 549 ró nica* procentowa n= n=113 n = 194 ró nica* procentowa Tablica 3. Hospitalizowani w i roku po raz pierwszy w yciu i hospitalizowani równie w poprzednich latach. Kobiety w wieku lat wg miejsca zamieszkania. WskaŸniki na ludnoœci Lata Hospitalizowani równie w poprzednich latach Hospitalizowani po raz pierwszy w danym roku ogó³em miasto wieœ ogó³em miasto wieœ 3,9 5,1 1,9 1,3 1,6 0,7 10,2 12,0 7,1 2,9 3,5 1,9 Wzrost procentowy w latach 162% 135% 274% 123% 119% 171% sz¹, 575% dynamikê wzrostu hospitalizacji (z 0,8 do 5,4 na 100 tys. populacji kobiet w tym wieku), chocia przy nadal najni szych wskaÿnikach. Dynamika w najliczniej reprezentowanych grupach wieku (17 19 lat i lat) wynosi³a 125% i 121%. Mieszkanki miast, we wszystkich grupach wieku i w ca³ym okresie badawczym, charakteryzuj¹ wy sze wskaÿniki rozpowszechnienia ni kobiety mieszkaj¹ce na wsi. Jednak e hospitalizacja kobiet wiejskich wzros³a znaczniej (o blisko 250%) ni miejskich (o 130%), zatem ró nice miêdzy wskaÿnikami zmniejszy³y siê w roku mieszkanki miast by³y hospitalizowane prawie 3 razy czêœciej ni mieszkanki wsi (6,7 vs 2,6 na 100 tys.), a w roku przewaga ta jest ju mniejsza ni dwukrotna (15,5 vs 9,0 na 100 tys.). Znacznie wy sza od dynamiki rozpowszechnienia hospitalizacji osób z zaburzeniami od ywiania jest dynamika zapadalnoœci (pacjentki trafiaj¹ce ka dego roku do lecznictwa szpitalnego po raz pierwszy w yciu). W roku wskaÿnik zapadalnoœci wynosi³ 3,9, stanowi³ zatem 75% rozpowszechnienia (5,2), a w roku wzrós³ do 10,2 i stanowi³ 78% rozpowszechnienia, wynosz¹cego 13,1. W szeœcioletnim okresie obserwacji wskaÿnik zapadalnoœci wzrós³ znacznie szybciej ni wskaÿnik hospitalizacji osób leczonych ju uprzednio (162% vs 123%), zw³aszcza w populacji mieszkanek wsi (274% vs 171%) (tabl. 3). Z powodu anoreksji najczêœciej, zarówno w roku jak i, hospitalizowane by³y dziewczêta w wieku lat (8,9 na 100 tys. w roku i 14,8 w roku ) oraz w wieku lat (8,6 na 100 tys. w roku i 13,2 w roku ), najrzadziej zaœ kobiety z najstarszej grupy wieku lat (tabl. 4). Szczyt rozpowszechnienia hospitalizacji bulimii, w obu porównywanych latach, przypada równie na wiek lat (2,4 i 6,4 na 100 tys.) oraz lata (0,7 i 4,2 na 100 tys.). Dziewczêta w wieku lat leczono sporadycznie. W ci¹gu szeœciu lat rozpowszechnienie hospitalizacji anoreksji wzros³o o 65%, a bulimii o 371%. Powoduje to znaczn¹ zmianê struktury diagnostycznej w tym okresie: w roku chore na anoreksjê stanowi³y 83%, a cierpi¹ce na bulimiê 13%, w roku natomiast pacjentek z anoreksj¹ by³o 54%, a z bulimi¹ 25%. Zmiana tej struktury nie jest jednak do koñca jasna, poniewa w ostatnim roku obserwacji hospitalizowano wiele pacjentek (17%), u których nie ustalono szczegó³owego rozpoznania, a grupy takiej w ogóle nie by³o na pocz¹tku okresu badawczego. Wiêkszoœæ pacjentek by³a leczona na oddzia³ach dzieciêco-m³odzie owych (w roku 67%, w roku 59%), a ok. 1/4 na oddzia³ach psychiatrycznych ogólnych. Z opieki oddzia³ów nerwicowych korzysta³o 6% pacjentek w roku i 11% szeœæ lat póÿniej. Sporadycznie osoby z zaburzeniami od ywiania leczono w oddzia³ach psychosomatycznych (2 3%) i na innych oddzia³ach (1%). Zdecydowana wiêkszoœæ chorych (np. w roku 95%) by³a hospitalizowana w ci¹gu danego roku jeden raz. Œredni czas hospitalizacji w ci¹gu 6 lat obserwacji pozosta³ niezmienny i wynosi³ 47 dni (tabl. 5). Zmienia³a siê natomiast jego struktura spad³a frakcja leczonych najkrócej, do czterech tygodni (z 48% do 39%), wzrós³ natomiast odsetek chorych hospitalizowanych przez okres od jednego do dwóch miesiêcy (z 23% do 30%). Hospitalizacje najd³u sze, trwaj¹ce ponad dwa miesi¹ce,

4 186 Ludmi³a Boguszewska, El bieta S³upczyñska-Kossobudzka, Walentyna Szirkowiec Tablica 4. Rozpowszechnienie zaburzeñ od ywiania w populacji kobiet w wieku lat w latach. WskaŸnik na ludnoœci wg wieku i rozpoznania Wiek Anoreksja Bulimia Inne zaburzenia od ywiania siê Zaburzenia od ywiania siê bez bli szego okreœlenia Ogó³em 4,3 7,1 0,7 3,3 0,2 0,4 0 2, ,7 3,6 0 0,1 0 0,9 0 2, ,6 13,2 0,6 2,7 0,2 0,6 0 4, ,9 14,8 2,4 6,4 0,5 0,8 0 3, ,6 5,1 0,7 4,2 0,2 0,3 0 1, ,6 2,2 0,2 2,3 0 0,1 0 0,8 Tablica 5. Czas hospitalizacji chorych z zaburzeniami od ywiania w ci¹gu roku w latach i. Kobiety w wieku lat Czas pobytu (w dniach) n = 294 = 100% n = 743 = 100% ,5 19, ,4 19, ,6 14, ,6 15, ,1 13,3 75 dni i wiêcej 20,7 17,5 Œrednia 46,5 46,7 stanowi¹ ok. 30% pobytów w pierwszym i ostatnim roku obserwacji. Analiza rozpowszechnienia hospitalizacji z powodu zaburzeñ od ywiania w poszczególnych województwach (tabl. 6), sk³oni³a do ich podzia³u na trzy grupy, charakteryzuj¹ce siê nastêpuj¹cymi cechami: grupa 1 wskaÿniki w obu badanych latach wy sze od œredniej dla kraju (w populacji ogó³em lub miejskiej lub wiejskiej), grupa 2 wskaÿniki w obu latach ni sze od œredniej krajowej (ogó³em lub w mieœcie lub na wsi), grupa 3 brak wyraÿnego trendu wysokoœci wskaÿników (np. w jednym roku ni sze, a w drugim wy - sze od œredniej w Polsce). Do grupy 1 nale ¹ województwa: ³ódzkie, mazowieckie, opolskie, podlaskie, wielkopolskie, zachodniopomorskie. Grupa 2 sk³ada siê z czterech województw (ma³opolskie, podkarpackie, pomorskie, œl¹skie), a pozosta³ych 6 województw wchodzi w sk³ad grupy trzeciej, o niejednorodnych charakterystykach. Charakterystyka poszczególnych województw, z grupy o najni szych wskaÿnikach i z grupy o najwy szych wskaÿnikach, obejmuje dostêpnoœæ ró nego typu ³ó ek oraz odsetek dziewcz¹t w wieku lat (w której to grupie wskaÿniki hospitalizacji s¹ najwy sze) (tabl. 7). Z analizy danych wynika, e trzy zmienne niezale ne (dostêpnoœæ ³ó ek ogólno-psychiatrycznych, dostêpnoœæ ³ó ek w oddzia³ach psychosomatycznych oraz struktura populacji wg wieku) nie wykazuj¹ zwi¹zku z czêstoœci¹ hospitalizacji. Wspó³czynniki korelacji rangowej Spearmana dla tych zmiennych kszta³tuj¹ siê na poziomie Tablica 6. Rozpowszechnienie zaburzeñ od ywienia w populacji kobiet w wieku lat w latach 1999 i. WskaŸnik na ludnoœci wg województwa i miejsca zamieszkania Województwo Ogó³em Miasto Wieœ Polska 7,7 13,1 9,1 15,5 5,2 9,0 Dolnoœl¹skie 5,2 14,6 6,4 16,7 2,4 9,6 Kujawsko-pomorskie 8,5 4,8 10,1 4,6 5,9 5,1 Lubelskie 8,4 10,2 9,5 11,7 7,3 8,7 Lubuskie 7,6 14,7 6,8 15,8 9,1 12,7 ódzkie 10,9 16,0 12,0 17,2 8,7 13,7 Ma³opolskie 3,7 8,3 6,5 11,2 0,8 5,4 Mazowieckie 13,0 20,4 17,0 25,2 5,8 11,3 Opolskie 7,4 17,0 9,2 16,6 5,3 17,4 Podkarpackie 4,0 7,1 4,3 8,0 3,8 6,4 Podlaskie 7,2 16,3 7,1 19,5 7,4 10,8 Pomorskie 6,2 11,7 5,3 14,4 8,2 6,3 Œl¹skie 3,7 10,3 4,4 11,9 0,7 4,2 Œwiêtokrzyskie 10,5 8,7 13,1 12,6 8,1 5,2 Warmiñsko-mazurskie 3,9 14,5 4,3 17,9 3,3 9,2 Wielkopolskie 11,5 14,1 15,2 15,0 6,4 12,8

5 Dynamika hospitalizacji osób z zaburzeniami od ywiania w latach 187 Tablica 7. Charakterystyka województw o najwy szych i najni szych wskaÿnikach hospitalizacji kobiet w wieku lat z powodu zaburzeñ od ywiania w roku Województwo Hospitalizacja z powodu zaburzeñ od ywiania na 100 tys. ludnoœci Dostêpnoœæ ³ó ek na 10 tys. ludnoœci dla dzieci i m³odzie y dla osób z zaburzeniami nerwicowymi dla dzieci, m³odzie y i osób z zaburzeniami nerwicowymi ogólnopsychiatryczne psychosomatyczne Odsetek kobiet w wieku lat POLSKA 13,1 5,1 0,27 0,12 0,39 0,17 33,2 Województwa o wskaÿnikach powy ej œredniej Mazowieckie 20,4 5,4 0,60 0,11 0,71 0,12 31,8 Zachodniopomorskie 19,6 3,4 0,17 0,0 0,17 0,22 33,1 Opolskie 17,0 5,9 0,19 0,84 1,03 0,56 33,8 Podlaskie 16,3 8,6 0,33 0,34 0,67 0,69 35,4 ódzkie 16,0 4,7 0,22 0,18 0,40 0,0 32,4 Wielkopolskie 14,1 4,1 0,24 0,28 0,52 0,0 32,9 Województwa o wskaÿnikach poni ej œredniej Pomorskie 11,7 5,5 0,26 0,20 0,46 0,45 33,0 Œl¹skie 10,3 5,8 0,08 0,02 0,10 0,22 33,0 Ma³opolskie 8,3 3,7 0,18 0,0 0,18 0,0 32,4 Podkarpackie 7,1 4,9 0,0 0,0 0,0 0,48 34,7 r S = 0,06 do r S = 0,12. Zachodzi natomiast wyraÿny zwi¹zek miêdzy czêstoœci¹ hospitalizacji a dostêpnoœci¹ ³ó ek dzieciêco-m³odzie owych oraz ³ó ek dla osób z zaburzeniami nerwicowymi, wspó³czynnik korelacji dla obu typów ³ó ek ³¹cznie wynosi r S = 0,61. OMÓWIENIE WYNIKÓW Badanie nasze wykaza³o, e mê czyÿni s¹ hospitalizowani znacznie rzadziej ni kobiety w roku dwunastokrotnie, a szeœæ lat póÿniej blisko trzydziestokrotnie. Dominacja zaburzeñ od ywiania w populacji kobiet jest oczywiœcie znana od dawna, komentarza wymaga jednak stwierdzona przez nas skala tej przewagi, znacznie wy sza ni w bibliografii tematu. W literaturze na ogó³ przyjmuje siê, e w populacji kobiet anoreksja jest 6 12 razy czêstsza ni u mê czyzn [2], a bulimia dotyka 10 razy wiêcej kobiet ni mê czyzn [3]. Ostatnie publikacje mówi¹ o jeszcze ni szej ró nicy rzeczywistego rozpowszechnienia zaburzeñ od ywiania wœród kobiet i mê czyzn trzykrotnej lub piêciokrotnej [4, 5, 6]. Przytaczane dane dotycz¹ rzeczywistego rozpowszechnienia zaburzeñ w populacji kobiet i mê - czyzn, ale zasadne by³oby oczekiwanie, e zbli one proporcje miêdzy p³ciami bêd¹ charakteryzowaæ wskaÿniki hospitalizacji. Znikoma czêstoœæ hospitalizacji mê - czyzn mo e œwiadczyæ o bardzo niewielkim jeszcze w Polsce rzeczywistym rozpowszechnieniu zaburzeñ od ywiania w tej populacji, jednak e rolê mog¹ tu odgrywaæ postawy lekarzy (mo e niechêtnie rozpoznaj¹cych u mê czyzn zaburzenia, do niedawna uznawane za typowe tylko dla kobiet), b¹dÿ te postawy pacjentów, odmawiaj¹cych leczenia z tego powodu na oddziale psychiatrycznym. W badanym przez nas okresie szeœciu lat rozpowszechnienie hospitalizacji zaburzeñ od ywiania u kobiet wzros³o o 152% z 5,2 do 13,1 na 100 tys. populacji. Z du ym prawdopodobieñstwem mo na przyj¹æ, e wynika to w znacznym stopniu ze wzrostu rzeczywistego rozpowszechnienia tych zaburzeñ, notowanego w wielu krajach [2]. Wzrost ten jest szczególnie znaczny u kobiet wiejskich (o 250%), dwukrotnie wiêkszy ni u kobiet zamieszka³ych w miastach. Chocia mieszkanki miast s¹ nadal hospitalizowane czêœciej ni mieszkanki wsi, to w ci¹gu 6 lat znacznie zmniejszy³ siê miêdzy nimi dystans. Zjawisko takie obserwuje siê w wielu krajach europejskich i w USA, a dotyczy ono nie tylko zaburzeñ od ywiania, ale te wielu innych zaburzeñ psychicznych, dlatego te coraz czêœciej odchodzi siê od tradycyjnego pogl¹du, e wystêpowanie zaburzeñ psychicznych jest zdecydowanie wy sze w miastach ni na wsiach [7]. Rozpowszechnienie hospitalizacji anoreksji jest najwy sze w wieku lat, podobnie jak rzeczywiste rozpowszechnienie tej choroby [2]. Szczyt hospitalizacji bulimii przypada na wiek nieco póÿniejszy lat, czyli równie podobnie jak szczyt rozpowszechnienia rzeczywistego [3]. W ci¹gu szeœciu lat obserwacji notujemy istotny wzrost obu tych zaburzeñ, znacznie jednak wyraÿniejszy w przypadku bulimii (o 371%) ni anoreksji (wzrost o 65%). Byæ mo e znaczny wzrost hospitalizacji bulimii wynika z faktu, e w okresie badawczym poprawi³a siê diagnostyka tej choroby, która wg niektórych wystêpuje czêœciej ni jad³owstrêt psychiczny. Analiza czasu hospitalizacji ujawni³a, e jedynie ok. 30% kobiet (zarówno w pierwszym jak i ostatnim roku obserwacji) leczy³o siê w szpitalu co najmniej dwa miesi¹ce, czyli przez taki okres, w którym mo na przeprowadziæ kompleksowy program terapeutyczny i oczekiwaæ sukcesu terapeutycznego u chorych z zaburzeniami

6 188 Ludmi³a Boguszewska, El bieta S³upczyñska-Kossobudzka, Walentyna Szirkowiec od ywiania. Wiêkszy natomiast odsetek pacjentek (48% i 39% w dwu badanych latach) przebywa³ w szpitalu zaledwie dwa lub cztery tygodnie, czyli zdecydowanie za krótko, aby móc zastosowaæ sensowny program leczenia. Oczywiœcie czêœæ pacjentek nie wytrzymuje rygorów d³ugiego programu i wypisuje siê przedwczeœnie, ale jak wiadomo z praktyki klinicznej, zdarza siê to raczej sporadycznie. G³ówn¹ przyczyn¹ tak du ego odsetka krótko leczonych pacjentek wydaje siê profil oddzia³ów, na których s¹ one hospitalizowane. Oko³o jedna czwarta chorych korzysta³a z opieki oddzia³ów psychiatrycznych ogólnych, które mog¹ im zaoferowaæ jedynie pomoc doraÿn¹, objawow¹, a jedynie 6% w r. i 11% szeœæ lat póÿniej leczy³a siê na oddzia³ach nerwicowych, na których powinny siê leczyæ doros³e pacjentki z zaburzeniami od ywiania, stanowi¹ce co najmniej jedn¹ trzeci¹ badanej przez nas populacji. W wielu jednak województwach brak jest w ogóle tego typu ³ó ek, a w skali kraju w ci¹gu ostatnich szeœciu lat ich liczba wyraÿnie spad³a z 656 w roku 1977 do 468 w, wyraÿnie spad³a te liczba ³ó ek dla dzieci i m³odzie y. Analiza naszych danych wskazuje zatem, e rodzaj oferowanej opieki szpitalnej jest nieadekwatny do potrzeb wielu chorych z zaburzeniami od ywiania. Analiza hospitalizacji zaburzeñ w poszczególnych województwach wykaza³a znaczne zró nicowanie, np. w roku wartoœci wskaÿników mieœci³y siê w przedziale od 7 do 20 na 100 tys. ludnoœci. Zró nicowanie to w znacznym stopniu by³o uwarunkowane dostêpnoœci¹ ³ó ek dla dzieci i m³odzie y oraz dla chorych na nerwice im wiêcej ³ó ek, tym wiêcej hospitalizowanych. Ta prawid³owoœæ, doœæ powszechna w epidemiologii, w przypadku zaburzeñ od ywiania ma wymowê szczególn¹. W tych bowiem zaburzeniach hospitalizacja najczêœciej jest metod¹ z wyboru, poniewa zarówno leczenie ambulatoryjne jak i dzienne jest u wielu chorych nieskuteczne. W przeciwieñstwie zatem do wielu innych zaburzeñ psychicznych, ma³e jest prawdopodobieñstwo, aby wysokie wskaÿniki œwiadczy³y o nadu ywaniu leczenia szpitalnego, natomiast bardzo jest prawdopodobne, e niskie wskaÿniki hospitalizacji zaburzeñ od ywiania w kilku województwach wynikaj¹ w znacznym stopniu z braku mo liwoœci leczenia w szpitalu osób z tymi zaburzeniami. Oczywiœcie dostêpnoœæ ³ó ek nie jest jedyn¹ determinant¹ terytorialnego zró nicowania hospitalizacji zaburzeñ od ywiania. Zale ¹ one równie od wielu nieuwzglêdnionych przez nas czynników, np. dostêpnoœci i fachowoœci lekarzy opieki podstawowej i lekarzy w poradniach zdrowia psychicznego, postaw potencjalnych pacjentek i ich rodzin wobec leczenia w szpitalu psychiatrycznym. Tego typu czynników nie mog³yœmy jednak uwzglêdniæ, wymaga³oby to bowiem znacznie szerszych i kosztowniejszych badañ terenowych. WNIOSKI 1. Hospitalizacja mê czyzn z zaburzeniami od ywiania jest zjawiskiem marginalnym, korzysta z niej rocznie mê czyzn. Charakterystyczna dla wielu krajów przewaga kobiet jest jednak w Polsce wyj¹tkowo wysoka. 2. Hospitalizacja kobiet obejmuje prawie wy³¹cznie pacjentki w wieku lat. Najczêœciej trafiaj¹ do szpitala dziewczêta w wieku lat, a najwy sza dynamika wzrostu hospitalizacji wyst¹pi³a w grupie wieku najrzadziej trafiaj¹cej do szpitala lat. 3. Mieszkanki miast trafiaj¹ do szpitala czêœciej ni mieszkanki wsi, natomiast dynamika wzrostu hospitalizacji jest wy sza w populacji kobiet wiejskich. Jest to zjawisko obserwowane w wielu krajach Europy i USA. 4. Obecny model leczenia szpitalnego wydaje siê ma³o efektywny w przypadku wielu chorych (ok. 1/4 pacjentek leczy³a siê na oddzia³ach psychiatrycznych ogólnych, a ok. 40% leczono krócej ni miesi¹c). 5. Czêstoœæ hospitalizacji jest bardzo zró nicowana w poszczególnych województwach (w r. od 7,1 do 20,4 na 100 tys. mieszkañców). 6. Terytorialne ró nice hospitalizacji s¹ w znacznym stopniu uwarunkowane dostêpnoœci¹ ³ó ek dla dzieci i m³odzie y oraz dla chorych na nerwice. PIŒMIENNICTWO 1. S³upczyñska-Kossobudzka E, Dziduszko T. Epidemiologia zaburzeñ psychicznych. W: D¹browski S, Jaroszyñski J, Pu yñski S, red. Psychiatria. T. 3. Warszawa: PZWL; 1989: Rajewski A. Jad³owstrêt psychiczny. W: Bilikiewicz A, Pu yñski S, Rybakowski J, Wciórka J, red. Psychiatria. T. 2. Wroc³aw: Wyd Med Urban & Partner; : Namys³owska I. Bulimia nervosa. W: Bilikiewicz A, Pu yñski S, Rybakowski J, Wciórka J, red. Psychiatria. T. 2. Wroc³aw: Wyd Med Urban & Partner; : Muise AM, Stein DG, Arbess G. Eating disorders in adolescent boys: a review of the Adolescent and Young Adult Literature. J Adolesc Health 2003; 33: Miotto P, De Coppi M, Frezza M, Preti A. The spectrum of eating disorders: prevalence in an area of Northeast Italy. Psych Res 2003; 119: Kjelsas E, Bjornstrom Ch, Gunnar Gotestam K. Prevalence of eating disorders in female and male adolescents (14 15 years). Eat Behav 2004; 5: S³upczyñska-Kossobudzka E. Zdrowie psychiczne w krajach Unii Europejskiej. Sprawozdanie z pobytu na konferencji Comparing mental health and risk factors across EU countries, Pary, 30 czerwca Post Psychiatr Neurol 2004; 13 (4):