WYMAGANIA EDUKACYJNE Z PRZEDMIOTU: Matematyka klasa III ZSZ. Wymagania podstawowe. (ocena dostateczna)

Transkrypt

1 Nauczyciel: Lucyna Gonsior WYMAGANIA EDUKACYJNE Z PRZEDMIOTU: Matematyka klasa III ZSZ Dział programowy Wymagania konieczne (ocena dopuszczająca) Wymagania podstawowe (ocena dostateczna) Wymagania rozszerzające (ocena dobra) Wymagania dopełniające (ocena bardzo dobra) 1. Wyrażenia algebraiczne. Proporcjonalność odwrotna. podaje proste przykłady wyrażeń algebraicznych, odczytuje i zapisuje proste wyrażenia algebraiczne, oblicza wartości liczbowe nieskomplikowanych wyrażeń algebraicznych, zna wzory skróconego mnożenia. odczytuje i zapisuje wyrażenia algebraiczne oraz oblicza ich wartości liczbowe, dodaje i odejmuje proste sumy algebraiczne, wykonuje mnożenie sumy algebraicznej przez liczbę wymierną, wykonuje proste mnożenie sum algebraicznych, stosuje wzory skróconego mnożenia w prostych przykładach, wykonuje działania na nieskomplikowanych wyrażeniach algebraicznych. poprawnie odczytuje i zapisuje wyrażenia algebraiczne oraz oblicza ich wartości liczbowe, przekształca nieskomplikowane wyrażenia algebraiczne, w tym ze wzorami skróconego mnożenia, wykonuje działania na sumach i jednomianach z uwzględnieniem kolejności wykonywania działań, przekształca proste wzory matematyczne, fizyczne i chemiczne, opisuje treści zadania za pomocą wyrażenia algebraicznego, sprawnie wykonuje działania na sumach algebraicznych i jednomianach oraz przedstawia ich wynik w najprostszej postaci, przekształca wzory matematyczne, fizyczne i chemiczne, sprawnie stosuje wzory skróconego mnożenia, sprawnie rozkłada sumy algebraiczne na czynniki poprzez wyłączenie wspólnego czynnika poza nawias, grupowanie wyrazów i stosowanie wzorów skróconego mnożenia, biegle oblicza wartość liczbową wyrażeń

2 rozkłada sumy algebraiczne na czynniki przez wyłączenie wspólnego czynnika poza nawias i stosując wzory skróconego mnożenia. algebraicznych, poprawnie opisuje treść zadania za pomocą wyrażenia algebraicznego, opisuje sytuacje praktyczne za pomocą wyrażeń algebraicznych złożonych. 2. Funkcja kwadratowa. podaje przykłady funkcji kwadratowej w postaci ogólnej, odczytuje ze wzoru współczynniki funkcji kwadratowej, oblicza wartość jednomianu kwadratowego dla danego argumentu (proste przypadki), szkicuje wykres jednomianu kwadratowego (proste przypadki). podaje przykłady funkcji kwadratowej w postaci ogólnej, odczytuje ze wzoru współczynniki funkcji kwadratowej, oblicza wartość jednomianu rozpoznaje jednomiany kwadratowe, określa kierunek ramion paraboli bez rysowania wykresu jednomianu kwadratowego, odczytuje z wykresu miejsce zerowe jednomianu kwadratowego. oblicza współrzędne wierzchołka paraboli będącej wykresem funkcji kwadratowej, oblicza wyróżnik funkcji kwadratowej, szkicuje wykres funkcji kwadratowej w postaci określa dziedzinę i zbiór wartości jednomianu kwadratowego, oblicza ze wzoru wartość jednomianu kwadratowego dla danego argumentu, sprawdza, czy punkt należy do wykresu jednomianu kwadratowego, szkicuje wykres jednomianu kwadratowego, określa monotoniczności jednomianu kwadratowego. funkcje kwadratową w postaci ogólnej zapisuje w postaci kanonicznej, opisuje jednomian kwadratowy za pomocą wzoru, odczytuje, dla jakich argumentów jednomian kwadratowy przyjmuje wartości dodatnie, a dla jakich ujemne. interpretuje współczynniki występujące we wzorze funkcji kwadratowej w postaci kanonicznej oraz w postaci ogólnej, szkicuje wykres funkcji kwadratowej w postaci ogólnej, oblicza największą lub najmniejszą wartość funkcji

3 kwadratowego dla danego argumentu (proste przypadki), szkicuje wykres jednomianu kwadratowego (proste przypadki). odczytuje z wykresu miejsca zerowe funkcji kwadratowej, podaje miejsca zerowe funkcji kwadratowej danej w postaci iloczynowej. określa liczbę pierwiastków równania kwadratowego. określa liczbę pierwiastków równania kwadratowego, rozwiązuje proste równanie kwadratowe. sprawdza, czy dana liczba jest rozwiązaniem podanej nierówności, zaznacza na osi liczbowej zbiór rozwiązań nierówności kwadratowej, rozwiązuje proste nierówności kwadratowe. kanonicznej, określa kierunek ramion paraboli bez szkicowania wykresu funkcji kwadratowej. oblicza miejsca zerowe funkcji kwadratowej (o ile istnieją), przedstawia (o ile to możliwe) funkcję kwadratową w postaci iloczynowej. rozwiązuje równanie kwadratowe niezupełne typu: ax 2 +c= 0, ax 2 + bx = 0. rozwiązuje równanie kwadratowe niezupełne typu: ax 2 +c =0, ax 2 +bx=0, stosuje w prostych przypadkach równania do rozwiązywania zadań tekstowych. rozwiązuje nierówności kwadratowe, zapisuje zbiór rozwiązań nierówności kwadratowej, używając symboli z teorii określa zbiór wartości funkcji kwadratowej w przedziale, oblicza ze wzoru wartość funkcji kwadratowej dla danego argumentu, oblicza współrzędne punktu przecięcia wykresu funkcji kwadratowej z osią Y, odczytuje z wykresu niektóre własności funkcji (maksymalne przedziały, w których funkcja rośnie, maleje, punkty, w których funkcja przyjmuje w danym przedziale wartość największą lub najmniejszą). bada, czy daną funkcję kwadratową można przedstawić w postaci iloczynowej, bada liczbę miejsc zerowych funkcji kwadratowej, interpretuje współczynniki występujące we wzorze funkcji kwadratowej kwadratowej zapisanej w postaci ogólnej, oblicza najmniejszą i największą wartość funkcji kwadratowej w przedziale. stosuje do rozwiązywania zadań poznaną wiedzę dotyczącą funkcji kwadratowej i jej własności. rozwiązuje równania kwadratowe. stosuje równania kwadratowe do rozwiązywania zadań tekstowych. rozwiązuje zadania tekstowe z wykorzystaniem nierówności kwadratowej. wykorzystuje własności funkcji kwadratowej do interpretacji zagadnień geometrycznych i fizycznych, także osadzonych w kontekście praktycznym. ma opanowany pełny zakres wiedzy i umiejętności.

4 rozwiązuje elementarne zadania praktyczne z zastosowaniem własności funkcji kwadratowej. do rozwiązywania prostych zbiorów. rozwiązuje proste zadania praktyczne z zastosowaniem funkcji kwadratowej. do rozwiązywania typowych samodzielnie rozwiązuje zadania na ocenę dostateczną. w postaci iloczynowej (o ile istnieje), oblicza współrzędne punktów przecięcia paraboli z osiami układu współrzędnych oraz współrzędne jej wierzchołka. stosuje wzory skróconego mnożenia na kwadrat sumy i kwadrat różnicy do rozwiązywania równań kwadratowych. stosuje wzory skróconego mnożenia na kwadrat sumy i kwadrat różnicy do rozwiązywania równań kwadratowych, rozwiązuje trudniejsze równania kwadratowe. rozwiązuje proste zadania prowadzące do nierówności kwadratowej. rozwiązuje zadania praktyczne z zastosowaniem własności funkcji kwadratowej w sytuacjach typowych.

5 do rozwiązywania 3. Trygonometria. zna twierdzenie Pitagorasa, wskazuje trójkąty prostokątne w figurze. zna twierdzenie odwrotne do twierdzenia Pitagorasa. zna wzór na obliczanie długości przekątnej kwadratu, zna wzór na obliczanie długości wysokości trójkąta równobocznego, oblicza długość przeciwprostokątnej, korzystając z twierdzenia Pitagorasa. Pitagorasa w prostych zadaniach o trójkątach. określa sinus, cosinus, tangens kąta ostrego. oblicza długość przyprostokątnych, korzystając z twierdzenia Pitagorasa, wyznacza odległości między dwoma punktami. sprawdza, czy trójkąty o danych bokach są prostokątne. zna wzór na obliczanie pola trójkąta równobocznego, wyprowadza wzór na obliczanie długości przekątnej kwadratu, oblicza długości przekątnych kwadratów, znając długości boków, oblicza wysokości lub pola trójkątów równobocznych, znając długości ich boków. rozwiązuje zadania tekstowe związane z przekątnymi kwadratów i wysokościami trójkątów równobocznych. wyprowadza wzór na obliczanie długości wysokości trójkąta równobocznego, oblicza wysokości lub pola trójkątów równobocznych, znając długości ich boków, oblicza długości boków lub pola kwadratów, znając długości ich przekątnych, oblicza długości boków lub pola trójkątów równobocznych, znając ich wysokości. sprawdza, czy trójkąty o danych bokach są prostokątne, jeżeli długości boków wyrażone są liczbami niewymiernymi, odwrotne do twierdzenia Pitagorasa w zadaniach tekstowych. Pitagorasa w zadaniach rachunkowych. odwrotne do twierdzenia Pitagorasa w zadaniach tekstowych. oblicza długość boku lub pole trójkąta równobocznego, znając jego wysokość, rozwiązuje zadania tekstowe związane z przekątną kwadratu i wysokością trójkąta równobocznego. Pitagorasa w zadaniach rachunkowych. oblicza wartość funkcji sinus lub cosinus obu kątów ostrych trójkąta prostokątnego o danych przyprostokątnych, rozwiązuje zadania

6 zna wartości funkcji trygonometrycznych dla katów: 30, 45, 60. odczytuje z tablic kąt o danej wartości funkcji trygonometrycznej, odczytuje z tablic wartości funkcji trygonometrycznych danego kąta. określa funkcje sinus, cosinus, tangens kąta ostrego w trójkątach prostokątnych, zna wartości funkcji trygonometrycznych dla katów: 30, 45, 60, wykonuje proste obliczenia z wykorzystaniem funkcji trygonometrycznych. zna zależności między funkcją sinus i cosinus tego samego kąta. zna związki między funkcjami trygonometrycznymi tego samego kąta. wykorzystuje definicje i wyznacza wartości funkcji sinus, cosinus, tangens kątów ostrych. zna wartości funkcji trygonometrycznych dla katów: 30, 45, 60 i wykorzystuje je w zadaniach. odczytuje z tablic i oblicza wartości funkcji trygonometrycznych za pomocą kalkulatora. wykonuje rachunki z wykorzystaniem funkcji trygonometrycznych, oblicza miarę kąta ostrego, dla której funkcja trygonometryczna przyjmuje daną wartość. zna i stosuje zależności między sinusem i cosinusem tego samego kąta. zna i stosuje podstawowe tożsamości trygonometryczne: sin 2 + cos 2 = 1, oblicza długości boków lub pola kwadratów, znając długości ich przekątnych. Pitagorasa w zadaniach o trójkątach, prostokątach, trapezach, rombach, Pitagorasa w zadaniach rachunkowych i konstrukcyjnych. oblicza wartość funkcji sinus, cosinus, tangens kąta ostrego w trójkącie prostokątnym o danych długościach boków trójkąta, oblicza wartość funkcji tangens obu kątów ostrych trójkąta prostokątnego o danych przyprostokątnych. oblicza wartości funkcji trygonometrycznych kąta ostrego. korzysta z przybliżonych wartości funkcji trygonometrycznych odczytanych z tablic. tekstowe. oblicza z definicji wartości funkcji trygonometrycznych kąta o mierze 30, 45, 60, wyznacza miarę kąta, gdy dana jest wartość funkcji trygonometrycznej tego kąta. korzysta z przybliżonych wartości funkcji trygonometrycznych odczytanych z tablic lub obliczonych za pomocą kalkulatora w zadaniach tekstowych. rozwiązuje typowe zadania wymagające ciekawych pomysłów i metod. wyznacza wartości funkcji trygonometrycznych kąta na podstawie jednej z nich. dowodzi tożsamości trygonometryczne. oblicza w zadaniu miarę kąta ostrego, dla której funkcja trygonometryczna przyjmuje daną wartość.

7 zna zależności między funkcjami trygonometrycznymi tego samego kąta. oblicza pole trójkąta, równoległoboku, jeśli dane są długości dwóch kolejnych boków i miara kąta zawartego między nimi, wykonuje proste rachunki z wykorzystaniem funkcji trygonometrycznych. do rozwiązywania prostych sin tg, tg ctg = 1. cos stosuje proste zależności między funkcjami trygonometrycznymi. oblicza pola i obwody figur geometrycznych z wykorzystaniem funkcji trygonometrycznych kąta ostrego w trójkącie prostokątnym, wykonuje rachunki z wykorzystaniem funkcji trygonometrycznych. do rozwiązywania typowych oblicza wartość funkcji sinus, cosinus, tangens kąta ostrego w trójkącie prostokątnym o danych długościach boków trójkąta, oblicza sinusy lub cosinusy kątów, jakie te przekątne tworzą z bokami. oblicza wartości pozostałych funkcji trygonometrycznych, mając daną wartość funkcji sinus albo wartość funkcji cosinus. przekształca proste wyrażenia z zastosowaniem poznanych tożsamości trygonometrycznych. stosuje związki między funkcjami trygonometrycznymi w dowodzeniu prostych tożsamości trygonometrycznych. stosuje funkcje trygonometryczne do obliczania nachylenia stoku, kąta padania promieni słonecznych, kąta wzniesienia, stosuje funkcje trygonometryczne do obliczeń praktycznych: np. oblicza długość krawędzi dachu lub jego wysokość. ma opanowany pełny zakres wiedzy i umiejętności. rozwiązuje zadania geometryczne z wykorzystaniem funkcji trygonometrycznych kąta ostrego w trójkącie

8 prostokątnym. do rozwiązywania 4. Stereometria. wskazuje na modelu prostopadłościanu proste równoległe, prostopadłe i skośne. wskazuje na modelu kąt dwuścienny. wskazuje na modelu graniastosłupa krawędzie, ściany i wierzchołki. rysuje siatki graniastosłupów. wskazuje na modelu ostrosłupa krawędzie, ściany i wierzchołki, rysuje siatki ostrosłupów. wskazuje i zaznacza na modelu i rysunku podstawowe elementy walca, stożka i kuli, zaznacza na modelu graniastosłupa proste prostopadłe, równoległe. rozpoznaje i nazywa w graniastosłupach i ostrosłupach kąty między odcinkami, rozpoznaje i nazywa w walcach i w stożkach kąt między odcinkami. oblicza sumę długości krawędzi graniastosłupa. oblicza pole i objętość prostopadłościanu i sześcianu, wskazuje przekroje graniastosłupów. oblicza sumę długości krawędzi ostrosłupa, wskazuje na modelu graniastosłupa ściany prostopadłe i równoległe. zaznacza na rysunku kąt liniowy kąta dwuściennego, zaznacza kąt między odcinkami i płaszczyznami w graniastosłupach, ostrosłupach, walcach i stożkach. oblicza pola przekrojów graniastosłupów. oblicza długości odcinków w graniastosłupach, stosując twierdzenie Pitagorasa, oblicza pola i objętości graniastosłupów. oblicza długości odcinków w ostrosłupach, stosując znajduje rzut prostokątny punktu (prostej) na płaszczyznę. zaznacza kąt nachylenia prostej do płaszczyzny, korzystając z jego definicji. rozwiązuje zadanie tekstowe związane z sumą długości krawędzi. stosuje trygonometrię do obliczania pól i objętości graniastosłupów. rozwiązuje zadanie tekstowe związane z sumą długości krawędzi, stosuje trygonometrię do obliczania pól i objętości ostrosłupa. oblicza przekroje walca, stożka i kuli, stosuje trygonometrię do

9 wykonuje proste obliczenia rachunkowe związane z poznanymi bryłami. do rozwiązywania prostych wskazuje przekroje ostrosłupów. oblicza pole powierzchni i objętość brył, gdy zna potrzebne wielkości, wskazuje przekroje walca, stożka i kuli. do rozwiązywania typowych twierdzenie Pitagorasa, oblicza pola i objętości w ostrosłupach, oblicza pola przekrojów ostrosłupów. oblicza pole powierzchni i objętość brył obrotowych z wykorzystaniem twierdzenia Pitagorasa. w zadaniach. obliczania pól i objętości walców i stożków. ma opanowany pełny zakres wiedzy i umiejętności. 5. Statystyka odczytuje dane przedstawione w postaci diagramów, wykresów i tabel (proste przypadki). oblicza średnią arytmetyczną, średnią ważoną i medianę (proste przypadki). przedstawia zebrane dane empiryczne w postaci diagramu słupkowego, tabeli, wykresu. do rozwiązywania prostych interpretuje dane przedstawione w postaci diagramów, wykresów i tabel (proste przypadki). oblicza średnią arytmetyczną, średnią ważoną i medianę. przedstawia dane w postaci diagramu procentowego prostokątnego. do rozwiązywania typowych odczytuje dane przedstawione w postaci diagramów, wykresów i tabel, interpretuje dane przedstawione w postaci diagramów, wykresów i tabel. oblicza średnią arytmetyczną, średnią ważoną i medianę (także w przypadku danych pogrupowanych). zbiera, porządkuje i opracowuje dane empiryczne, sprawnie odczytuje dane przedstawione w postaci diagramów, wykresów i tabel, sprawnie interpretuje dane przedstawione w postaci diagramów, wykresów i tabel. sprawnie oblicza średnią arytmetyczną, średnią ważoną i medianę (także w przypadku danych pogrupowanych). przedstawia dane w postaci diagramu procentowego kołowego.

10 przedstawia dane w postaci różnych diagramów przedstawia dane, odpowiednio je grupując. w zadaniach. ma opanowany pełny zakres wiedzy i umiejętności. Wymagania edukacyjne z matematyki zasady oceniania 1. W roku szkolnym 2016/2017 w klasie 3w stosuje się średnią ważoną. Zgodnie ze statutem ustala się następujący system wag: Formy pracy ucznia podlegająca ocenie Waga Praca i aktywność na lekcji, prowadzenie dokumentacji pracy na lekcji, praca domowa, umiejętność czytania ze zrozumieniem, posiadanie uczniowskiego wyposażenia (książka, zeszyt itp.) 1 Odpowiedź ustna, kartkówka, praca projektowa, twórcze rozwiązywanie problemów 2 Prace klasowe, sprawdziany, testy, badanie wyników nauczania, sukcesy w konkursach przedmiotowych 3 2. Graniczną wartością, od której ustala się wyższą śródroczną i roczną ocenę klasyfikacyjną, jest 0,6, tzn. uczeń otrzymuje: ocenę celujący gdy średnia ważona jest równa bądź wyższa od 5,6; ocenę bardzo dobry gdy średnia ważona jest równa bądź wyższa od 4,6; ocenę dobry gdy średnia ważona jest równa bądź wyższa od 3,6; ocenę dostateczny gdy średnia ważona jest równa bądź wyższa od 2,6; ocenę dopuszczający gdy średnia ważona jest równa bądź wyższa od 1,6; ocenę niedostateczny gdy średnia ważona jest niższa od 1,6. 3. Stosuje się znaki "+" i " " w bieżącym ocenianiu. Znak "+" oznacza osiągnięcia ucznia bliższe wyższej kategorii wymagań, a znak "-" niższej kategorii wymagań. Stosuje się znaki plus "+" oraz minus "-" za nieprzygotowanie do lekcji, aktywność, zadania domowe lub ich brak oraz cząstkowe odpowiedzi. Za trzy plusy uczeń uzyskuje ocenę bdb z wagą 1, a za trzy minusy ocenę ndst z wagą Ogólne kryteria ocen z matematyki 1) stopień celujący otrzymuje uczeń, który opanował treści i umiejętności o wysokim stopniu trudności w zakresie treści określonych programem nauczania dla danej klasy; 2) stopień bardzo dobry otrzymuje uczeń, który opanował treści i umiejętności określone na poziomie wymagań dopełniającym, czyli:

11 a) opanował pełny zakres wiedzy i umiejętności określony programem nauczania przedmiotu w danej klasie, b) sprawnie posługuje się zdobytymi wiadomościami, rozwiązuje samodzielnie problemy teoretyczne i praktyczne ujęte programem nauczania, c) potrafi zastosować posiadaną wiedzę i umiejętności do rozwiązania zadań problemów w nowych sytuacjach; 3) stopień dobry otrzymuje uczeń, który opanował poziom wymagań rozszerzających, czyli: a) poprawnie stosuje wiedzę i umiejętności, b) rozwiązuje samodzielnie typowe zadania teoretyczne i praktyczne; 4) stopień dostateczny otrzymuje uczeń, który opanował poziom wymagań podstawowych, czyli: a) opanował wiadomości i umiejętności stosunkowo łatwe, użyteczne w życiu codziennym i absolutnie niezbędne do kontynuowania nauki na wyższym poziomie 5) stopień dopuszczający otrzymuje uczeń, który opanował poziom wymagań koniecznych, czyli: a) opanował wiadomości i umiejętności umożliwiające świadome korzystanie z lekcji, b) rozwiązuje z pomocą nauczyciela podstawowe zadania teoretyczne i praktyczne; 6) stopień niedostateczny otrzymuje uczeń, który nie opanował poziomu wymagań koniecznych. Ocenę tę otrzymuje uczeń, który nie opanował podstawowych wiadomości i umiejętności wynikających z programu nauczania oraz: nie radzi sobie ze zrozumieniem najprostszych pojęć, algorytmów i twierdzeń; popełnia rażące błędy w rachunkach; nie potrafi (nawet przy pomocy nauczyciela, który między innymi zadaje pytania pomocnicze) wykonać najprostszych ćwiczeń i zadań; nie wykazuje najmniejszych chęci współpracy w celu uzupełnienia braków i nabycia podstawowej wiedzy i umiejętności. 5. Progi procentowe ocen przy wystawianiu ocen z prac pisemnych: 98% - 100% - stopień celujący 90% - 97,99% - stopień bardzo dobry 75% - 89,99% - stopień dobry 50% - 74,99% - stopień dostateczny 30% - 49,99% - stopień dopuszczający 0% - 29,99% - stopień niedostateczny 6. Zasady przeprowadzania prac pisemnych: 1) Kartkówka obejmująca materiał z trzech ostatnich lekcji lub zadanie domowe nie musi być zapowiedziana, kartkówka trwa do 15 minut, 2) Praca klasowa obejmująca materiał całego działu musi być zapowiedziana z co najmniej tygodniowym wyprzedzeniem i poprzedzona lekcją powtórzeniową; 3) Termin pracy klasowej powinien być uzgodniony z klasą, aby nie pokrywał się z terminem już zapowiedzianej pracy pisemnej; 4) Pracę klasową uczniowie piszą przez całą lekcję; 5) Wewnątrzszkolne badanie wyników nauczania to zapowiedziany z co najmniej miesięcznym wyprzedzeniem pisemny sprawdzian, obejmujący wszystkie wiadomości i umiejętności ucznia na danym etapie edukacyjnym. Czas trwania od minut; 6) Uczeń, który opuścił klasówkę (pracę klasową, sprawdzian, test, sprawdzian diagnostyczny, badanie wyników nauczania i in.) z przyczyn usprawiedliwionych, jest zobowiązany ją napisać w ciągu dwóch tygodni od dnia powrotu do szkoły. Termin i czas wyznacza nauczyciel tak, aby nie zakłócać procesu nauczania pozostałych uczniów. a) w przypadku ponownej nieobecności ucznia w ustalonym terminie uczeń pisze pracę klasową (lub inne pisemne sprawdzenie wiadomości) po powrocie do szkoły. Zaliczenie polega na napisaniu pracy klasowej (lub innego pisemnego sprawdzenia wiadomości) o tym samym stopniu trudności b) nieobecność nieusprawiedliwiona ucznia na klasówce traktowana jest jako odmowa odpowiedzi w formie pisemnej i równoznaczna z wystawieniem mu oceny ndst; c) brak zaliczenia pracy pisemnej z przyczyn usprawiedliwionych nauczyciel oznacza wpisując n w rubrykę ocen. Po upływie dwóch tygodni, od pojawienia się takiego wpisu w dzienniku lub powrotu ucznia po dłuższej nieobecności do szkoły i niewykorzystaniu przez ucznia szansy na napisanie pracy, nauczyciel wpisuje w miejsce n ocenę ndst.

12 7. Zasady poprawiania prac pisemnych: 1) Uczeń może poprawić ocenę z pracy klasowej w nieprzekraczalnym terminie dwóch tygodni. Uczeń, który otrzymał ocenę niedostateczną z pracy klasowej jest zobowiązany ją poprawić; 2) Ocena uzyskana ze sprawdzianu lub testu może być poprawiona na takich samych zasadach jak ocena z pracy klasowej; 3) Krótkie sprawdziany kartkówki nie podlegają obowiązkowej poprawie; 4) Uczeń może poprawić ocenę z odpowiedzi ustnej podczas kolejnej odpowiedzi ustnej lub w formie krótkiej wypowiedzi pisemnej; 5) Na lekcji powtórzeniowej uczeń może poprawić kartkówki dotyczące aktualnie powtarzanego materiału; 6) Ocena uzyskana za wykonane ćwiczenie lub z pracy domowej może zostać poprawiona w podobnej formie w terminie uzgodnionym z nauczycielem; 7) Ocena uzyskana z poprawy jest wpisywana jako kolejna w dzienniku; 8) Przy poprawianiu oceny obowiązuje zakres materiału, jaki obowiązywał w dniu pisania sprawdzianu, kartkówki lub odpowiedzi ustnej; 9) Każda poprawa oceny następuje po uzgodnieniu tego faktu z nauczycielem; 10) Przyjmuje się, że w przypadku poprawiania oceny, ocena z poprawy ma taką samą wagę jak ocena poprawiana. 11) Jeśli uczeń z poprawy otrzymał drugą ocenę niedostateczną, to przy klasyfikacji traktuje się to jako jedną ocenę niedostateczną. 8. Uczniowi przysługuje jedno nieprzygotowanie (np.) w ciągu okresu bez podania przyczyny, z wyłączeniem zajęć, na których odbywają się klasówki. Uczeń zgłasza nieprzygotowanie na początku lekcji i fakt ten zostaje odnotowany przez nauczyciela w dzienniku za pomocą skrótu "np."