PROTOKÓŁ NR 2 /2010. z posiedzenia Senatu Uniwersytetu Wrocławskiego, które odbyło się w dniu 24 lutego 2010 r.

Transkrypt

1 PROTOKÓŁ NR 2 /2010 z posiedzenia Senatu Uniwersytetu Wrocławskiego, które odbyło się w dniu 24 lutego 2010 r. Skład Senatu: 27 profesorów i doktorów habilitowanych 25 - obecnych 11 przedstawicieli pozostałych nauczycieli akademickich 8 - obecnych 2 przedstawicieli pracowników adm-tech. 2 - obecne 11 przedstawicieli studentów i doktorantów 6 - obecnych 3 przedstawicieli związków zawodowych 3 - obecne 5 osób z głosem doradczym 4 - obecne Obecni: 1. prof. dr hab. Marek Bojarski 2. prof. dr hab. Adam Jezierski 3. prof. dr hab. Ryszard Cach 4. prof. dr hab. Władysław Dynak 5. prof. dr hab. Teresa Łoś-Nowak 6. dr hab. prof. nadzw. Michał Sarnowski 7. dr hab. prof. nadzw. Elżbieta Kościk 8. dr hab. prof. nadzw. Włodzimierz Gromski 9. prof. dr hab. Robert Olkiewicz 10. dr hab. prof. nadzw. Jerzy Juchnowski 11. prof. dr hab. Piotr Biler 12. prof. dr hab. Jacek Otlewski 13. prof. dr hab. Stanisław Staśko 14. prof. dr hab. Anna Dąbrowska 15. dr hab. prof. nadzw. Teresa Szostek 16. prof. dr hab. Krzysztof Nawotka 17. prof. dr hab. Krzysztof Wachowski 18. prof. dr hab. Józef Frąckowiak 19. prof. dr hab. Antoni Ciszewski 20. prof. dr hab. Andrzej Witkowski 21. dr hab. prof. nadzw. Stanisław Kłopot 22. prof. dr hab. Jacek Gliński 23. prof. dr hab. Leszek Pacholski 24. prof. dr hab. Hanna Jańska 25. prof. dr hab. Jacek Puziewicz 26. dr Włodzimierz Wysoczański 27. dr Małgorzata Prokosz

2 28. dr Jacek Przygodzki 29. dr Jacek Szczurowski 30. dr Andrzej Dybczyński 31. dr Marcin Bieńkowski 32. dr Dorota Nowak 33. mgr Aleksandra Matkowska 34. mgr Alicja Konik 35. mgr Monika Stańczyk 36. mgr Marek Bogacz 37. Adam Zawada 38. Michał Milczarczyk 39. Arkadiusz Pacha 40. Maciej Jabłoński 41. Aleksander Zuchowski 42. dr Włodzimierz Chudy 43. dr Andrzej Dąbrowski 44. dr Rafał Juchnowski 45. mgr Ryszard Żukowski 46. mgr Jadwiga Gizowska 47. mgr inż. Grażyna Piotrowicz 48. Marek Czachara Nieobecni: 1. prof. dr hab. Leszek Ciunik (w zastępstwie prof. dr hab. Anna Trzeciak) 2. prof. dr hab. Wiesław Fałtynowicz (w zastępstwie prof. dr hab. Anna Okulewicz) 3. dr Janusz Przesławski 4. dr Sławomir Berski 5. dr Mieczysław Sobik (nieob. uspr.) 6. Sylwia Motylińska 7. Łukasz Koncewicz 8. Joanna Gacek 9. Ewelina Stawiska 10. Anna Jarząb 11. mgr Karol Szulc Przewodniczył: JM Rektor prof. dr hab. Marek Bojarski Protokołowała: mgr Agata Walczak-Kaszuba Lista obecności w załączeniu. Porządek obrad: 1. Przyjęcie porządku obrad. 2. Komunikaty i informacje. 3. Wnioski w sprawie mianowania na stanowisko profesora nadzwyczajnego na czas nieokreślony od dnia 1 marca 2010 r.: a. dr. hab. Gościwita Malinowskiego w Instytucie Studiów Klasycznych, Śródziemnomorskich i Orientalnych; 2

3 b. dr hab. Agnieszki Matusiak w Instytucie Filologii Słowiańskiej; c. dr. hab. Mirosława Kocura w Instytucie Kulturoznawstwa; d. dr. hab. Andrzeja Lorenza w Instytucie Filozofii; e. dr. hab. Mariusza Jabłońskiego w Katedrze Prawa Konstytucyjnego. 4. Wniosek w sprawie zatrudnienia na stanowisku docenta dr. Janusza Kidy w Instytucie Geografii i Rozwoju Regionalnego na czas określony od dnia 1 marca 2010 r. do dnia 29 lutego 2012 r. 4a. Wniosek w sprawie zmiany Statutu Uniwersytetu Wrocławskiego. 5. Wniosek w sprawie wyrażenia zgody na podjęcie dodatkowego zatrudnienia w ramach stosunku pracy przez nauczycieli akademickich pełniących funkcje jednoosobowych organów uczelni publicznej. 6. Zaopiniowanie wniosków o nagrody Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego dla nauczycieli akademickich. 7. Wniosek w sprawie utworzenia w roku akademickim 2010/2011 stacjonarnych i niestacjonarnych studiów I stopnia na makrokierunku dyplomacja europejska. 8. Wnioski w sprawie wprowadzenia zmian do Uchwały Nr 49/2009 Senatu Uniwersytetu Wrocławskiego z dnia 27 maja 2009 r. w sprawie określenia zasad i trybu rekrutacji na I rok studiów w Uniwersytecie Wrocławskim w roku akademickim 2010/2011 dotyczące: a. określenia zasad rekrutacji na stacjonarne i niestacjonarne studia I stopnia na makrokierunku dyplomacja europejska; b. zawieszenia rekrutacji na niestacjonarne studia I stopnia na kierunku biologia; c. zawieszenia rekrutacji na niestacjonarne studia I stopnia na kierunku archeologia oraz na niestacjonarne studia II stopnia na kierunku historia; d. zawieszenia rekrutacji na niestacjonarne studia I stopnia na kierunku politologia w Zamiejscowym Ośrodku Dydaktycznym w Miliczu; e. zawieszenia rekrutacji na niestacjonarne studia I i II stopnia na kierunku geologia; f. zawieszenia rekrutacji na niestacjonarne studia I i II stopnia na kierunku ochrona środowiska. 9. Wniosek w sprawie określenia zasad rekrutacji na studia doktoranckie w Uniwersytecie Wrocławskim w roku akademickim 2010/ Wniosek w sprawie wyrażenia opinii na temat realizacji zadania powierzonego przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego polegającego na zorganizowaniu Letniej Szkoły Kultury i Języka Polskiego dla studentów lektoratów i polonistyk w zagranicznych ośrodkach akademickich. 11. /Przeniesiony do punktu 4a/ 12. Wolne wnioski. 13. Przyjęcie protokołu z posiedzenia Senatu Uniwersytetu Wrocławskiego w dniu 27 stycznia 2010 r ad 1. Przyjęcie porządku obrad. Rektor wprowadził zmianę do zaproponowanego porządku obrad polegającą na przeniesieniu punktu 11 o treści: Wniosek w sprawie zmiany Statutu Uniwersytetu Wrocławskiego, do punktu 4a. Więcej uwag nie zgłoszono. Senat w głosowaniu jawnym jednomyślnie zaakceptował zmieniony porządek obrad. ad 2. Komunikaty i informacje. Rektor poinformował, że wybrani zostali nowi przedstawiciele Samorządu Studentów do Senatu. Poprosił przewodniczącego Samorządu o ich przedstawienie. Przewodniczący Marek Czachara przedstawił obecnych na dzisiejszym posiedzeniu przedstawicieli: Adam Zawada z Wydziału Prawa, Administracji i 3

4 Ekonomii, Michał Milczarczyk z Wydziału Nauk Społecznych, Arkadiusz Pacha z Wydziału Chemii, Maciej Jabłoński z Wydziału Matematyki i Informatyki, Aleksander Zuchowski z Wydziału Biotechnologii. Rektor wyraził nadzieję, że studenci licznie będą uczestniczyć w posiedzeniach Senatu, na których często rozstrzygają się ważne problemy dla środowiska studenckiego i obecność przedstawicieli studentów jest naprawdę bardzo ważna. ad 3a. Wniosek w sprawie mianowania na stanowisko profesora nadzwyczajnego na czas nieokreślony od dnia 1 marca 2010 r. dr. hab. Gościwita Malinowskiego w Instytucie Studiów Klasycznych, Śródziemnomorskich i Orientalnych. Dziekan Wydziału Filologicznego prof. Michał Sarnowski przedstawił wniosek - zał nr 1. Prof. Krzysztof Nawotka z całym przekonaniem wyraził poparcie dla przedstawionego wniosku. Nie tylko miał przyjemność współpracować z dr. hab. Malinowskim na etapie uruchamiania Instytutu Konfucjusza, ale również był recenzentem jego habilitacji. Od tamtego czasu jego zdanie na temat dr. hab. Malinowskiego tylko się umocniło. Zarówno książka, która powstała po doktoracie jak i książka habilitacyjna zostały wyprzedane w szybkim czasie co tylko pokazuje jak ważne i trafione są badania przez niego prowadzone. Stąd wniosek ten zasługuje na poparcie Senatu. Prof. Teresa Szostek powiedziała, że rzadko się zdarza, i pracownicy Instytutu bardzo wysoko cenią sobie ten fakt, że dyrektorem Instytutu zostaje człowiek, który ma jednocześnie wizję i odwagę, aby tę wizję realizować. Instytut rozwija się w różnych kierunkach, co może oczywiście budzić pewne obawy, jednak dr hab. Malinowski panuje nad tym rozwojem. Godne podziwu jest to, że w ogóle potrafi swoje wizje wprowadzić w życie i zachęcić jeszcze do udziału w tym działaniu wielu młodych ludzi; dobrze to wróży na przyszłość. Dołącza również swoje poparcie dla tego wniosku. Prorektor prof. Władysław Dynak poparł gorąco przedstawiony wniosek. Zwracając się do przedstawicieli Wydziału Nauk Biologicznych, a szczególnie Instytutu Zoologii powiedział, że z awansem, dorobkiem naukowym oraz zainteresowaniami dr. hab. Malinowskiego, otwiera się większa szansa na wspólną płaszczyznę badań nad dziedzictwem zoologicznym i ornitologicznym, ale nie tylko. Dr hab. Malinowski podjął się już wcześniej pracy nad wielkim projektem dotyczącym przekładów współczesnych źródeł greckich i rzymskich, traktatów tych najstarszych i najbardziej fundamentalnych. Tak się składa, że niewielu jest już absolwentów uczelni wyższych, dla których czytanie po grecku i po łacinie byłoby czymś naturalnym. Przedsięwzięcie to, jeśli się powiedzie, stworzy wielką akademicką szansę rozwoju. Senat głosował tajnie: oddano 41 głosów, z tego 39 za wnioskiem, 1 przeciw i 1 wstrzymujący się; Uchwała Nr 7/2010. ad 3b. Wniosek w sprawie mianowania na stanowisko profesora nadzwyczajnego na czas nieokreślony od dnia 1 marca 2010 r. dr hab. Agnieszki Matusiak w Instytucie Filologii Słowiańskiej Dziekan Wydziału Filologicznego prof. Michał Sarnowski przedstawił wniosek - zał. nr 2. Senat głosował tajnie: oddano 41 głosów, z tego 40 za wnioskiem i 1 wstrzymujący się; Uchwała Nr 8/

5 ad 3c. Wniosek w sprawie mianowania na stanowisko profesora nadzwyczajnego na czas nieokreślony od dnia 1 marca 2010 r. dr. hab. Mirosława Kocura w Instytucie Kulturoznawstwa. Dziekan Wydziału Nauk Historycznych i Pedagogicznych prof. Elżbieta Kościk przedstawiła wniosek - zał. nr 3. Dziekan prof. Michał Sarnowski dodał, że Wydział Filologiczny i Rada Wydziału są stale pod wrażeniem habilitacji dr. hab. Kocura, którą przeprowadził kilka lat temu właśnie na Wydziale Filologicznym. Senat głosował tajnie: oddano 41 głosów, wszystkie za wnioskiem; Uchwała Nr 9/2010. ad 3d. Wniosek w sprawie mianowania na stanowisko profesora nadzwyczajnego na czas nieokreślony od dnia 1 marca 2010 r. dr. hab. Andrzeja Lorenza w Instytucie Filozofii. Dziekan Wydziału Nauk Społecznych prof. Jerzy Juchnowski przedstawił wniosek - zał. nr 4. Prof. Teresa Szostek w uzupełnieniu podała, że dr hab. Lorenz prowadzi również wykłady dla doktorantów Wydziału Filologicznego. Współpracę z nim Wydział sobie chwali od lat więc tym bardziej popiera ten wniosek. Senat głosował tajnie: oddano 41 głosów, wszystkie za wnioskiem; Uchwała Nr 10/2010. ad 3e. Wniosek w sprawie mianowania na stanowisko profesora nadzwyczajnego na czas nieokreślony od dnia 1 marca 2010 r. dr. hab. Mariusza Jabłońskiego w Katedrze Prawa Konstytucyjnego. Dziekan Wydziału Prawa, Administracji i Ekonomii prof. Włodzimierz Gromski przedstawił wniosek - zał. nr 5. Senat głosował tajnie: oddano 41 głosów, z tego 39 za wnioskiem, 1 przeciw i 1 wstrzymujący się; Uchwała Nr 11/2010. ad 4. Wniosek w sprawie zatrudnienia na stanowisku docenta na czas określony od dnia 1 marca 2010 r. do dnia 29 lutego 2012 r. dr. Janusza Kidy w Instytucie Geografii i Rozwoju Regionalnego. Dziekan Wydziału Nauk o Ziemi i Kształtowania Środowiska prof. Stanisław Staśko przedstawił wniosek - zał. nr 6. Senat głosował tajnie: oddano 41 głosów, z tego 40 za wnioskiem i 1 przeciw; Uchwała Nr 12/2010. ad 4a. Wniosek w sprawie zmiany Statutu Uniwersytetu Wrocławskiego. Przewodniczący senackiej Komisji Statutowej prof. Włodzimierz Gromski podał, że sprawa, w której dzisiaj Senat ma zdecydować, ma już długą historię. Rozpoczęła się z dniem 2 lutego ubr. kiedy na ręce Rektora wpłynął wniosek Komisji Zakładowej NSZZ Solidarność oraz Rady Zakładowej ZNP, w którym oba związki proponują zmianę par. 135 Statutu. Najkrócej rzecz ujmując zmiana ta miałaby polegać na tym, że do okresów zatrudnienia, o których mowa w par. 97 ust. 3 Statutu, wliczałoby się okresy mianowania i zatrudnienia na stanowisku adiunkta po dniu 31 sierpnia 2006 roku. Obecne brzmienie tego przepisu Statutu mówi o tym, że do tego okresu wlicza się okresy mianowania i zatrudnienia po dniu 5

6 31 sierpnia 2000 roku. W krótkim czasie po złożeniu tego wniosku na ręce Rektora wpłynął kolejny wniosek, tym razem przygotowany przez Związek Zawodowy Nauczycieli Akademickich UWr, w którym wnioskodawcy również wnosili o zmianę brzmienia par. 135 Statutu idącą w takim samym kierunku jak we wniosku KZ NSZZ S oraz RZ ZNP, z tym że wnosili jednocześnie o dokonanie zmiany w par. 97 ust. 3, w którym zaproponowali przedłużenie dziesięcioletniego okresu zatrudnienia na stanowisku adiunkta osobom bez stopnia doktora habilitowanego, który uznali za nierealny przede wszystkim ze względu na duże obciążenia dydaktyczne. Do Rektora wpłynęło także pismo od adiunktów Instytutu Nauk Geologicznych UWr, którzy także zwrócili się z prośbą o rozważenie możliwości zmiany terminu obowiązkowego przeprowadzenia kolokwium habilitacyjnego. Prosili aby okres, o którym jest mowa w Statucie wydłużyć do roku Ze wszystkimi wnioskami zapoznała się na swoim posiedzeniu w dniu 3 czerwca ubr. senacka Komisja Statutowa. Komisja po dyskusji uznała, że sprawa jest na tyle poważna, że ostateczne rozpatrzenie i zaopiniowanie wymaga odpowiedzi na pewne pytania oraz przedstawienia pewnych propozycji ze strony władz rektorskich. W związku z tym Komisja postanowiła zwrócić się do Rektora o przygotowanie oraz przedstawienie Komisji stanowiska w sprawie polityki zatrudnienia jaką władze rektorskie zamierzają prowadzić wobec grupy pracowników jaką są adiunkci. Przy tej okazji członkowie Komisji zwrócili uwagę na potrzebę: po pierwsze, określenia spójnych zasad i kryteriów dokonywania ocen pracowników naukowych dokonywanych na wydziałach, po drugie, dokonania analizy wiekowej wśród pracowników naukowych w celu ustalenia czy grozi Uczelni tzw. przepaść pokoleniowa wśród kadry naukowej oraz czy konieczne będą zmiany w strukturze organizacyjnej Uczelni spowodowane brakiem odpowiedniej liczby pracowników z tytułem doktora habilitowanego, po trzecie, dokonania analizy zaawansowania adiunktów w pracach nad rozprawami habilitacyjnymi (dotyczy to zwłaszcza osób zatrudnionych na podstawie mianowania), po czwarte, Komisja zwróciła się również z prośbą o określenie zasad przedłużania, skracania oraz zawieszania terminów, o których mowa w par. 97 ust. 3, a także par. 98 ust. 3, który dotyczy asystentów i nie był przedmiotem zgłoszonych wniosków. Komisja stwierdziła w swoim piśmie do Rektora, że bez takiego stanowiska zawierającego m.in. odpowiedzi na powyższe kwestie, nie sposób przygotować i wprowadzić do Statutu koniecznych w obecnej sytuacji warunków skracania i przedłużania oraz zawieszania okresów zatrudnienia na stanowisku asystenta osoby nie posiadającej stopnia naukowego doktora oraz okresu zatrudnienia na stanowisku adiunkta osoby nie posiadającej stopnia naukowego doktora habilitowanego. Na to pismo Rektor odpowiedział w ten sposób, że zwrócił się do dziekanów o przygotowanie w jego imieniu takiego stanowiska. Stanowisko takie zostało przez dziekanów przygotowane. W stanowisku tym dziekani nie poparli projektu zmian w par. 135 zgłoszonego przez związki zawodowe. Dziekani zaproponowali pewien projekt zmian, ale par. 97 ust. 3; zmiany polegałyby na tym, aby w Statucie zostały określone warunki przedłużania dziesięcioletniego terminu, o którym mowa w tym przepisie. Komisja na posiedzeniu w dniu 9 grudnia ubr. rozpatrywała wszystkie zgłoszone propozycje zmian i przychyliła się do stanowiska dziekanów, proponując jednak wprowadzenie w propozycji pewnych zmian, które polegały przede wszystkim na skróceniu okresu z 20 na 15 lat, poza który zatrudnienie na stanowisku adiunkta nie mogłoby już mieć miejsca oraz na wykreśleniu w odpowiednich ustępach słów na czas nieokreślony. W dalszej części swojego wystąpienia Przewodniczący zwrócił uwagę na pewien ogólniejszy kontekst prawny tej sprawy. Kwestie zatrudnienia na różnych stanowiskach w uczelniach wyższych regulowane są przez ustawę Prawo o szkolnictwie wyższym. Ustawa ta upoważnia uczelnie w art. 120 do określenia w statucie okresu zatrudnienia na stanowisku asystenta i stanowisku adiunkta osób, które odpowiednio na stanowisku asystenta nie mają stopnia naukowego doktora, a na stanowisku adiunkta nie mają stopnia naukowego doktora habilitowanego. Kwestia ta budziła pewne wątpliwości dotyczące tego czy ustawa mogła upoważnić senaty uczelni wyższych do uregulowania tej kwestii. W tej sprawie ostatecznie 6

7 wypowiedział się Trybunał Konstytucyjny, który stwierdził, że przepis ten jest zgodny z konstytucją i w swoim orzeczeniu podkreślił jeszcze, że stanowisko asystenta i stanowisko adiunkta są stanowiskami naukowo-dydaktycznymi, i z natury rzeczy mają charakter rotacyjny. Uczelnie mają więc prawo nie tylko do określenia tego okresu, ale także mają prawo do określenia warunków ich przedłużania, skracania i zawieszania. Przepisy ustawy w tym zakresie są jednak niejasne i niespójne. Dlaczego? Ustawa upoważnia uczelnie do określenia długości okresu zatrudnienia na tych stanowiskach, ale nigdzie w ustawie nie znajdzie się przepisu, który z przekroczeniem tego okresu wiązałby jakieś konsekwencje dla trwania stosunku zatrudnienia. We wszystkich przepisach dotyczących wypowiadania stosunku pracy, czy też zwalniania bez wypowiedzenia, wymienia się różne przyczyny, ale nigdzie nie jest wymieniona przyczyna upływu tego okresu. W związku z tym postanowienia statutu nie mogą tutaj niczego zmienić w stanie prawnym ukształtowanym przez przepisy powszechnie obowiązujące. Jedyną możliwością prawną powołania się na upływ tego okresu jako przyczynę zwolnienia, można wskazać postanowienia art. 125 ustawy, w którym mówi się, że z innych ważnych powodów można zwolnić mianowanego nauczyciela akademickiego, ale za zgodą rady wydziału. W tej sytuacji propozycja dziekanów, którą zaopiniowała pozytywnie Komisja Statutowa, ograniczała się tylko do określenia warunków wydłużania w tym przypadku okresu zatrudnienia na stanowisku adiunkta osoby, która nie posiada stopnia naukowego doktora habilitowanego. Dziekani zaproponowali, aby w pewnych sytuacjach przedłużenie zatrudnienia na tym stanowisku bez uzyskania stopnia doktora habilitowanego nie było możliwe. Wskazali dwie takie sytuacje: pierwsza to taka kiedy w czasie zatrudnienia na stanowisku adiunkta nauczyciel akademicki otrzymał dwie oceny negatywne, o których mowa w art. 132 ust. 1 ustawy (ustawa przewiduje możliwość zwolnienia nauczyciela, który dostał dwie kolejne oceny negatywne); druga sytuacja wiąże się z tym, że okres dziesięcioletni nie może być przedłużony jeżeli od nadania stopnia doktora upłynęło więcej niż 15 lat (dziekani proponowali aby okres ten wynosił 20 lat jednak Komisja uznała, że jest to okres zbyt długi i zaproponowała skrócenie go do 15 lat). To są przesłanki negatywne; w tych sytuacjach nie mogłoby następować przedłużenie tego dziesięcioletniego okresu zatrudnienia na stanowisku adiunkta. W następnych ustępach projektu zmian par. 97 zaproponowano dwie sytuacje, w których to przedłużenie będzie możliwe: pierwsza dotyczy takiej sytuacji, w której rada wydziału lub rada instytutu posiadająca uprawnienia do nadawania stopnia naukowego doktora habilitowanego, podjęła uchwałę o wszczęciu przewodu habilitacyjnego. Otóż w takiej sytuacji okres ten mógłby być przedłużony na dalsze dwa lata. Druga sytuacja, w której mogłoby nastąpić to przedłużenie, ale również nie na dłużej niż dwa lata, mogłaby wystąpić w sytuacji gdy ocena dokonana w trybie art. 132 ust. 1 ustawy stwierdzałaby, że jest taki stopień zaawansowania w pracy nad habilitacją, który umożliwi wystąpienie do właściwej rady wydziału lub rady instytutu z wnioskiem o otwarcie przewodu habilitacyjnego przed upływem tego dwuletniego okresu przedłużenia, z tym, że jest jednak dodatkowe postanowienie, które mówi, że to przedłużenie może nastąpić wyłącznie na podstawie umowy o pracę zawartej na okres nie dłuższy niż dwa lata, co w obecnej sytuacji wymagałoby uzyskania zgody zainteresowanego, jeżeli jest on zatrudniony na podstawie mianowania. Przepisy te, w świetle ogólnych regulacji prawnych, nie wprowadzają żadnego automatyzmu jeżeli chodzi o zatrudnianie na stanowisku adiunkta. W przekonaniu dziekanów oraz Komisji wprowadzenie tych postanowień do Statutu ma na celu przywrócenie właściwego sensu zatrudniania na stanowisku adiunkta, jako na stanowisku naukowym lub stanowisku naukowo-dydaktycznym, i że to zatrudnienie ma jednak charakter rotacyjny, który wiąże się z rozwojem naukowym. Komisja Statutowa przyjęła to stanowisko 9 grudnia ubr. Nie pojawiło się to jednak na posiedzeniu Senatu w grudniu z przyczyn obiektywnych, natomiast na styczniowym posiedzeniu sprawa nie była rozpatrywana na prośbę Rektora, ponieważ pojawiło się stanowisko senackiej Komisji Kadr i Zatrudnienia, które wyrażało pewne zaniepokojenie tymi propozycjami. Doszło więc do spotkania przewodniczących i wiceprzewodniczących obu Komisji, na 7

8 którym przedyskutowano wszystkie wątpliwości związane z tą propozycją. Zgodzono się z tym, że propozycja ta musi być rozpatrywana w szerszym kontekście polegającym na zmianie par. 97 w takim kształcie w jakim to zaproponowano z jednoczesnym wprowadzeniem zmian w par. 108 oraz par. 99. Par. 108 traktuje o ocenie pracowników, natomiast par. 99 mówi o warunkach zawieszania okresów, o których mowa. Ponieważ nie było już czasu na posiedzenie Komisji Statutowej podjęto decyzję, że uzupełnienie dotyczące zmian w par. 108 i par. 99 mogłoby zostać przedstawione wprost na posiedzeniu Senatu. Przewodniczący senackiej Komisji Kadr i Zatrudnienia prof. Andrzej Witkowski podał, że Komisja zapoznała się z propozycjami Komisji Statutowej i doszła do wniosku, że należałoby rozszerzyć par. 99 o ust. 2, który mówiłby, że: 2. Bieg terminów, o których mowa w 97 ust. 2 oraz 98 ust. 3, ulega zawieszeniu także na czas wykonywania obowiązków: pełnomocnika Rektora, pełnomocnika dziekana, prodziekana, wicedyrektora instytutu, kierownika grantu europejskiego lub ministerialnego. Komisja zaproponowała również rozszerzenie par. 108 ust. 2, który brzmiałby: 2. Ocena w zakresie osiągnięć naukowych, dydaktycznych i organizacyjnych powinna odnosić się do okresu podlegającego ocenie. Szczegółowe kryteria oceny i regulamin ustala Senat na wniosek Rektora, w oparciu o parametry przyjęte przez rady wydziałów. Komisja wyraziła jednocześnie pewne zaniepokojenie związane z egzekucją wprowadzenia uchwały w życie, a mianowicie tym, że w roku 2011 może to grozić pewnymi zakłóceniami dydaktycznymi, bowiem w świetle zapisów na różnych wydziałach od 47 do 74 procent adiunktów może zostać zwolnionych. To budziło największe obawy Komisji. Rektor prof. Marek Bojarski podsumowując dodał, że zmiana Statutu dotyczy zmian paragrafów: 97, 99 i 108 (zał. nr 7), a następnie otworzył dyskusję. Prof. Anna Dąbrowska podała, że ma pewną wątpliwość jeśli chodzi o ust. 2 par. 99. Zastanawiała się nad tym, czy nie byłoby dobrze wprowadzić w tym ustępie ograniczenia kadencyjnego. Znane są bardzo negatywne przykłady kiedy bycie m.in. pełnomocnikiem skutkowało niezrobieniem habilitacji. Zaproponowała aby w przypadku pełnienia funkcji pełnomocnika Rektora, pełnomocnika dziekana, prodziekana i wicedyrektora instytutu ograniczyć zawieszenie tego okresu do jednej kadencji. Rektor prof. Marek Bojarski wtrącił, że jeżeli chodzi o władze rektorskie i dziekańskie to mogą one pełnić swoje funkcje przez dwie kadencje. Może więc należałoby rozważyć ograniczenie czasowe, ale w odniesieniu do dwóch kadencji. Przewodniczący prof. Andrzej Witkowski stwierdził, że ograniczenie do dwóch kadencji jest wystarczające, choć znane są przypadki, że niektóre osoby pełniące funkcje pełnomocników Rektora pełnią je od 12 czy 13 lat. Dodał, że są to wyjątki jak np. pełnomocnik Rektora ds. konserwacji zabytków. Prof. Anna Dąbrowska dodała, że nie miała na myśli konkretnej osoby. Chodziło jej tylko o to, żeby ktoś nie wszedł na stałe na ścieżkę pełnomocnictwa będąc dalej na etacie naukowo-dydaktycznym i zarzucając ścieżkę naukową. Jest takie niebezpieczeństwo. Dziekan prof. Piotr Biler odniósł swój głos w sprawie formalnej do zapisu par. 99 ust. 2. Wystąpiła tu pewna nieprecyzyjność: prodziekanem nie może być adiunkt bez habilitacji. Poza tym co to znaczy kierownik grantu europejskiego lub ministerialnego? 8

9 Prof. Krzysztof Nawotka stwierdził, że ma problem ze zrozumieniem logiki wyłączeń, o których mowa w par. 99 ust. 2. Pracownik akademicki ma trojakiego rodzaju obowiązki: naukowe, dydaktyczne i administracyjne i w związku z tym to nie jest nic nadzwyczajnego, że sprawuje różne obowiązki administracyjne. W którymś z poprzednich punkt dzisiejszego posiedzenia kiedy były prezentowane sylwetki nowo powoływanych profesorów, każdorazowo wymieniano również osiągnięcia organizacyjne. Jak widać więc doskonale aktywność organizacyjna nie jest przeszkodą w uzyskiwaniu stopni naukowych, a już kierowanie grantem wręcz pomaga w uzyskaniu stopnia doktora habilitowanego. Po to otrzymuje się granty aby właśnie móc prowadzić badania, których jednym z efektów jest habilitacja. Zaproponował odrzucenie tej zmiany. Prof. Stanisław Kłopot podał, że pewne rzeczy są kadencyjne i trwają maksymalnie dwie kadencje. Natomiast jest jeszcze kategoria wicedyrektora instytutu. Czasem jest tak, że ludzie pełniący te funkcje pełnią je przez kilka kadencji, ponieważ dyrektor instytutu nie jest kadencyjny. Jeśliby wprowadzić jakąś ogólną regułę w tej sprawie, to albo należałoby wyłączyć tych ludzi z tego okresu ochronnego, albo należałoby przyjąć jakąś bardziej ogólną zasadę. Jeśli chodzi o kierownika grantu europejskiego czy ministerialnego to w przypadku dużych projektów, prowadzonych z wieloma ośrodkami, powołuje się kierownika projektu, który odpowiada za stronę merytoryczną projektu, ale jest również kierownik, który odpowiada za stronę finansową, organizacyjną i administracyjną. Kierownik zajmujący się sprawami merytorycznymi popycha sprawę do przodu i to mu w pewien sposób procentuje, natomiast kierownik, który zajmuje się wyłącznie sprawami organizacyjno-finansowymi ma ze swojej pracy co najwyżej jakiś dochód. Należałoby to wziąć pod uwagę, zwłaszcza jeśli chodzi o duże, międzynarodowe projekty. Dr Jacek Przygodzki powiedział, że jak zauważył prof. Nawotka granty służą do rozwoju naukowego, co jest oczywiście prawdą, należy wziąć jednak pod uwagę również to co powiedział prof. Kłopot. Jeśli dwumilionowy grant europejski dostanie do realizacji doktor mający do zakończenia habilitacji dwa lata i jeśli tego grantu nie zrealizuje, wówczas konsekwencje finansowe dla uczelni mogą być poważne i wiązać się np. z koniecznością zwrotu pokaźnej kwoty wraz z odsetkami do Unii Europejskiej. Powstaje pytanie czy Uczelnię na to stać? Bardzo często kierownik projektu zajmuje się nie tylko kwestiami naukowymi, ale również sprawami związanymi z rozliczeniem grantu. Jeżeli chodzi o sprawę kadencyjności to rzeczywiście jest tak jak to przedstawił prof. Witkowski, że pełnomocnik Rektora ds. konserwacji zabytków pełni swoją funkcję chyba już trzecią kadencję. Jest to jednak pełnomocnictwo bardzo ciężkie do realizacji, ponieważ dr. Krzywka pełniący tę funkcję, nie zajmuje się niczym innym jak tylko pisaniem wniosków w sprawie uniwersyteckiej Auli Leopoldyńskiej. Jeżeli Senat nie uchwali tych zmian, to być może stanie się tak, że dr. Krzywka będzie pierwszą osobą, która będzie musiała podlegać rotacji już w tym roku i nikt mu nie podziękuje nawet za to co zrobił dla Uniwersytetu Wrocławskiego. Jeżeli więc wprowadzać w tym przypadku kadencyjność to należy zastosować ją do pełnomocników rektora i dziekana. Nie wyobraża sobie przypadku, w którym dziekan powołując na stanowisko swojego pełnomocnika określoną osobę i widząc, że ta nie wywiązuje się ze swoich zadań, w następnej kadencji jej nie zwalnia. Prof. Józef Frąckowiak podał, że Senat podejmuje sprawę, którą co jakiś czas władze Uczelni próbują rozwiązać z różnym skutkiem, ponieważ jest sprawą niezwykle trudną ocena przydatności osoby pracującej na Uniwersytecie przez kilkanaście lat, do dalszej pracy. Osoby, które dłużej pracują na Uniwersytecie znają przypadki osób, które robiły przez czternaście lat doktorat i przez cztery lata habilitację, ponieważ program badawczy został źle zaprogramowany. Przy sztywnych zasadach osoby tej nie byłoby już na Uczelni. Trzeba pamiętać również i o tym przy podejmowaniu prób porządkowania tego stanu oraz o tym, że wkrótce nastąpi zmiana ustawy o szkolnictwie wyższym, która ma pozostawić w 9

10 decyzji uczelni to czy chce mieć pracowników z tytułem doktora habilitowanego, ponieważ na stanowisko profesora tytuł ten nie będzie wymagany. Nie zwraca uwagi na to po to, aby zniweczyć wysiłek Komisji Statutowej oraz Senatu stwierdzeniem, że zmiany te nie mają sensu, tylko po to, aby zdać sobie sprawę z tego, co jest robione. Dziekan Gromski powiedział, że to jest kolejny mechanizm, który ma ułatwiać pozbywanie się osób niechcianych. Jest już taki mechanizm zapisany w ustawie i Statucie: dwie oceny negatywne i nie ma takiej osoby na uczelni, a decyduje o tym jego bezpośredni przełożony, który na tym powinien się najlepiej znać. Mechanizm ten jest widocznie za słaby, dlatego Uniwersytet chce wprowadzić dodatkowy, mocniejszy. Jeżeli jednak mechanizm ten tworzony jest dla osób obecnie zatrudnianych to jest wszystko w porządku, ponieważ jasne są zasady ich zatrudniania. Jest jednak kilkadziesiąt osób, które są mianowane, i dla których te sankcje są sankcjami wprowadzonymi w trakcie trwania ich stosunku prawnego z Uniwersytetem Wrocławskim. Z tego punktu widzenia można by się zastanawiać czy nie jest to naruszenie zasady działania prawa wstecz. Zwrócił uwagę na to jak obecny rząd RP ostrożnie proponuje wszystkie zmiany: mówi np. że obniży wiek emerytalny, ale dla tych, którzy dopiero zaczną pracować. W takim przypadku nie ma kto protestować, ponieważ ci którzy pracują stwierdzają, że ich to nie dotyczy. Uchwala się więc ustawy, które mają być na przyszłość. Jednak czy to jest dobre rozwiązanie okaże się wówczas kiedy nadejdzie czas ich realizacji. Wracając do sprawy Profesor zaznaczył, że zaproponowany mechanizm, jeśli chodzi szczególnie o osoby mianowane, będzie właściwie skutkował tylko jednym: żeby zwolnić taką osobę, trzeba będzie zastosować po upływie okresu dziesięciu lat art. 125 ustawy i rada wydziału będzie musiała się na to zgodzić. Nie będzie więc bezdusznego mechanizmu; trzeba będzie zobaczyć osobę, która będzie miała trzy lata do emerytury, i której Uczelnia powie do widzenia. Innego trybu nie ma. Wydaje mu się jednak, że warto uchwalić proponowane zmiany, aby sprawy te uporządkować i aby ludzie wiedzieli, że mają te dziesięć lat. Jednocześnie należy zdać sobie sprawę z tego, że to nie będzie działało w ten sposób, że adiunkci, którzy przekroczyli ten okres dziesięciu lat wszyscy naraz z Uniwersytetem się rozstaną. Profesor wniósł również do proponowanego projektu uwagę formalną, a mianowicie patrząc na propozycję zmian w par. 97 wydaje się, że w inny sposób powinno to być zredagowane. Zaproponował aby na końcu ust. 2 dodać słowa: z zastrzeżeniem ust. 6 i ust. 7.. Natomiast obecny ust. 5 należałoby przenieść po ust. 7, ponieważ tam jest mowa o przypadkach, w których mimo tych przedłużeń nie będzie ich można dokonać. Wówczas w ust. 6 i ust. 7 należy wykreślić słowa: z zastrzeżeniem ust. 5. Dziekan prof. Jerzy Juchnowski dołączył się do głosu prof. Frąckowiaka. Stwierdził, że skoro po pierwsze, Uczelnię czeka zmiana ustawy, po drugie, omawiane kwestie związane są z polityką kadrową prowadzoną przez rady wydziałów i rady instytutów, dlaczego spraw tych nie pozostawić w rękach tychże rad wydziałów i rad instytutów? Kwestia zwolnień adiunktów, bo cała sprawa tego właściwie dotyczy, przechodzi przez kilka szczebli i rozpatrywana jest przez kilka organów, bądź jednoosobowych bądź kolektywnych. Droga ta jest bardzo długa, więc nie zachodzi jakakolwiek obawa, że ktoś zostanie zwolniony z przyczyn pozamerytorycznych. Mówi o tym po to, aby prowadząc politykę kadrową w Uczelni mieć w tym względzie zaufanie do rad wydziałów i rad instytutów. Dodał, że proponowane zmiany w przytoczonych paragrafach powinny zostać w takim kształcie w jakim zostały przedstawione, ponieważ wszelkie próby doprecyzowania ich nie zdadzą egzaminu, gdyż każdy wydział, a nawet każdy instytut, jest specyficzny i przy pomocy zapisów prawnych można jedynie skomplikować sytuację, a nie ją rozwiązać. Dr Andrzej Dąbrowski podał, że prof. Frąckowiak poruszył jedną sprawę, która została podniesiona przez związkowców już rok temu w pismach do Rektora. Propozycja związków, aby okres dziesięcioletni był liczony od roku 2005 miała na celu właśnie to by nie powstało złudzenie, że prawo działa wstecz. Należy 10

11 przypomnieć sobie fakty związane z wprowadzeniem tego zapisu. Ustawa ukazała się w roku 2005, przepis zaczął obowiązywać od 1 stycznia 2006, a w UWr okres dziesięcioletni zaczęto liczyć od roku Zakładając nawet, że to wszystko jest zgodne z przepisami prawa, nie jest zgodne jeśli chodzi o odczucia społeczności wobec której przepisy te mają być zastosowane. Poprosił o wskazanie chociażby jednego przykładu, gdzie w okresie sprzed ustawy z 2005 roku, jakiś adiunkt został zwolniony z powodu przekroczenia ówcześnie obowiązującego dziewięcioletniego okresu przeznaczonego na zrobienie habilitacji. Co to oznacza? Oznacza to tyle, że ówczesny zapis był martwy. Propozycja związków, aby przesunąć granicę liczenia dziesięcioletniego okresu od 2005 roku daje oddech czasowy, także na to, żeby w międzyczasie ukazała się nowa ustawa o szkolnictwie wyższym, która być może cały szereg spraw rozwiąże. Zaproponował aby jednak zastanowić się nad tym sposobem rozwiązania problemu, a mianowicie nad tym, aby zacząć liczyć ten okres od momentu wprowadzenia w życie ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, czyli od roku Dziekan prof. Robert Olkiewicz powiedział, że jednak należałoby się przyjrzeć temu uporządkowaniu jak to ujął prof. Frąckowiak i oprzeć się jednak na tym, że okres wskazany w Statucie biegnie od roku Toczyła się już na ten temat dyskusja, z której wyniknęło, że okres ten zawsze obowiązywał. Dlatego powoływanie się na to, że do tej pory nie było takiej praktyki nie wydaje się być zasadne. Od zawsze było wiadomo, że rozwój naukowy jest obowiązkiem pracownika. Jeśli chodzi o proponowany par. 99 ust. 2 to proponowałby jednak pewne uściślenie. Czy funkcje pełnomocnika rektora i dziekania, prorektora i wicedyrektora instytutu powinny być w ogóle brane pod uwagę? Wydaje mu się, że tak. Jedne z tych funkcji wymagają większego nakładu pracy i obowiązków, inne mniej, jednak powinno się uwzględnić fakt, że pełnienie tych obowiązków mogło spowodować opóźnienia w przygotowaniu rozprawy habilitacyjnej. Poparłby jednak prof. Dąbrowską, aby to uściślić, tak by nie stanowiło to ucieczki w pełnomocnictwo; zaproponował dwie kadencje organów wybieralnych, tak jak to jest w stosunku do rektora i dziekanów. Natomiast zdecydowanie będzie przeciwny jeśli chodzi o zastosowanie tego przepisu w stosunku do kierowników grantów ministerialnych z tego powodu, że granty ministerialne są także grantami habilitacyjnymi, co doprowadziłoby do sytuacji, że ktoś pobiera grant na zrobienie habilitacji i ten okres mu się nie liczy do okresu rotacji. To byłoby kuriozum. Przychyliłby się jednak do pozostawienia kierownika grantu europejskiego, gdyż wydaje mu się, że nie ma takich sytuacji, aby doktor był kierownikiem grantu, ale jeżeli są, to należy to uwzględnić jednak z zaznaczeniem, że to jest na czas trwania grantu. Dr Jacek Przygodzki podał, że w par. 97 ust. 5 pkt. 2 podany jest termin piętnaście lat od czasu nadania stopnia doktora, natomiast w par. 135 jest mowa, że do okresów zatrudnienia, o których mowa w par. 97 wlicza się okresy mianowania i zatrudnienia na stanowiskach adiunktów i asystentów po dniu 31 sierpnia 2000 r. Czy nie powinno się również tych piętnastu lat liczyć od tego terminu statutowego? Jeżeli przyjęty został termin 31 sierpnia 2000 roku to także te piętnaście lat powinno być liczone od tego terminu. Prof. Stanisław Kłopot powiedział, że nie ma przeświadczenia o tym, że rzeczywistość sama się wyjaśni po tym jak zostanie uchwalony kolejny przepis. Kiedy zwoływali z prof. Witkowskim posiedzenie senackiej Komisji Kadr i Zatrudnienia chodziło im nie tyle o literalne sformułowania przepisów, ile o pewną praktykę, której dotąd nie było. W tej chwili sprawa ta również się rozmydla. Chodzi nie tyle o par. 99 ile o par. 108, czyli o rzeczywiste wprowadzenie parametrycznej oceny pracy adiunktów. Komisja powiedziała bardzo wyraźnie: My chcemy zwalniać. Chcemy aby drożność w kadrach była. Zwracając się do Dziekana Juchnowskiego powiedział, żeby nie opowiadał o tym, aby decyzje w tych sprawach pozostawić na poziomie rad instytutów i rad wydziałów. Reguły rotacyjności pracowników są w 11

12 przepisach, dlaczego więc do tego czasu nie były stosowane? Dlatego, że nie były stosowane właśnie na poziomie jednostek organizacyjnych: katedr, instytutów i wydziałów. I dzięki temu są adiunkci, którzy napisali w życiu pięć artykułów i nadal pracują, są adiunkci, którzy zajmują stanowiska funkcyjne nie mając pojęcia w ogóle o tym czym jest uczelnia. Komisja chce, aby wreszcie wypracować parametryczne kryteria oceny pracy adiunktów, i to nie kiedyś. Był już zapis mówiący o tym, że opracowany zostanie taki regulamin, który zostanie w następnej kolejności uchwalony przez Senat. Czy został uchwalony? To jest martwy przepis. W dyskusjach w Komisji chodziło o to, że skoro są parametryczne oceny pracy jednostek to można pokusić się również o parametryczną ocenę pracy adiunktów i asystentów; o uchwycenie jakiejś proporcji pomiędzy pracą naukową, pracą dydaktyczną i pracą organizacyjną, i powiedzeniu wprost, że dwie oceny negatywne według tych kryteriów oznaczają zwolnienie. Wówczas czytelne i jasne są reguły gry. Tylko należy zechcieć je stosować. Na wydziałach są osoby, które mimo praktycznie żadnego dorobku naukowego, mimo osiągnięcia wieku emerytalnego nadal pracują. Profesor policzył jak to wygląda w skali Uczelni i wyszło mu, że to jest na oko mały instytut czyli ok. 37 adiunktów. Prawdopodobnie osoby te dostały pozytywne oceny, ponieważ w przeciwnym razie na jakiej zasadzie funkcjonują? I ktoś chce mu powiedzieć, że stosowane są jakiekolwiek obiektywne kryteria na poziomie jednostek organizacyjnych? Za dzisiejszym głosowaniem powinno iść zobowiązanie władz rektorskich i Senatu do wypracowania, i w najbliższym czasie uchwalenia takiego regulaminu oceny, który wyprowadziłby ocenę pracownika z poziomu jednostki organizacyjnej na poziom przynajmniej wydziału, co umożliwiłoby ogląd danego pracownika. Wówczas rzeczywiście będzie można mówić, kto jest lepszy, a kto gorszy; to zapewni stopniowalność i zastąpi uznaniowość. Rektor prof. Marek Bojarski wtrącił, że senacka Komisja Kadr i Zatrudnienia z pewnością przygotuje odpowiedni projekt regulaminu, który zostanie następnie poddany pod dyskusję. Dr Andrzej Dybczyński odniósł się do dwóch kwestii, z których jedna dotyczy par. 99 ust. 2. W tym przypadku całkowicie podziela zdanie prof. Nawotki, że każdy, również adiunkci, mają obowiązki organizacyjne, które muszą wykonywać i to nie jest nic szczególnego. W praktyce funkcjonowania adiunktów jest tak, że obowiązki te są różnorakie i w bieżącej pracy są one realizowane np. poprzez udział w procesie rekrutacji, przez pełnienie funkcji koordynatorów, poprzez wykonywanie szeregu czynności administracyjnych, które nie mają nic wspólnego z nauką i dydaktyką, a jeśli mają to bardzo niewiele. Natomiast jeśli chodzi o osoby, które wymienione są w ust. 2 par. 99 to wydaje się, że zakres obciążeń administracyjnych tych osób znacząco przekracza te obowiązki administracyjne, które można by uważać za wynikające z wykonywania normalnych obowiązków ustawowych. Poza tym znalezienie wśród naukowców osoby o dużych talentach administracyjnych do pełnienia tych funkcji nie jest wcale takie proste. W momencie kiedy osoby te nie będą miały zapewnionego jakiegoś marginesu bezpieczeństwa, to kierujący jednostkami dziekani czy dyrektorzy instytutów będą mieli jeszcze większe kłopoty kadrowe związane ze znalezieniem odpowiednich osób, które tych obowiązków będą chciały się podjąć. Jeśli chodzi o kwestię ucieczki w pełnienie funkcji to na Wydziale Nauk Społecznych często jest tak, że adiunkt pełniący funkcję przez dwie kadencje ma już tak dość, że nic go nie przekona do pozostania na kolejną. Wydaje się więc, że ta ucieczka w funkcje nie jest zjawiskiem aż tak powszechnie występującym. Generalnie odnosząc się do proponowanych zmian Statutu powiedział, że rozumie iż przyjmowane kilka lat temu przepisy Statutu miały na celu zdopingowanie adiunktów. Wiadome jest to, że problem stanowią ci, którzy się naukowo nie rozwijają i blokują w ten sposób dostęp młodym. Jeżeli istotą tych zapisów było zmotywowanie adiunktów to na Wydziale Nauk Społecznych zapisy te w dużej mierze podziałały gdyż wielu adiunktów dostrzegło ryzyko, które wiąże się z brakiem rozwoju i zaczęło nad tym pracować. Pozostaje narzędzie ocen negatywnych, które nie jest narzędziem automatycznym i masowym lecz jest 12

13 selektywne i pozwala zapchane miejsca udrażniać. Kompromis, który zawarty jest w tych wszystkich zapisach nie jest dla adiunktów satysfakcjonujący; brali udział w przygotowaniu tych zapisów i to nie jest tak, że one zaspokajają wszystkie ich oczekiwania. Jednak istotą kompromisu wydaje się być to, że każdy stara się wypracować i zgodzić na rozwiązanie, które choćby w minimalnym stopniu będzie satysfakcjonowało wszystkich. Jeżeli po kilku miesiącach pracy został wypracowany pewien kompromis, trudny dla każdego, i ponownie zostanie on odrzucony, to za miesiąc, dwa lub trzy dojdzie do kolejnego spotkania w niezmienionej sytuacji, a jeśli jedna ze stron przeforsuje swoje stanowisko to może w dłuższej perspektywie, kiedy stawką będzie zatrudnienie ludzi i ich normalna, życiowa sytuacja, może to wywołać konflikty, które trudno będzie kontrolować. Zaapelował o to, aby jednak ten trudny dla wszystkich stron kompromis zaakceptować i nie odrzucać. Dr Rafał Juchnowski zwrócił uwagę na pewien aspekt problemu, który został tutaj podniesiony, a mianowicie na to, że wprowadzanie kategorycznych zapisów przy nie do końca jasnej sytuacji prawnej może uwikłać Uczelnię w procesy przed sądami pracy, których wyroki mogą być różne. Prof. Jacek Gliński poprosił o rozważenie takiej ewentualności, aby w ust. 2 par. 99 wyrzucić wszystko z wyjątkiem kierownika grantu europejskiego. Wszystkie wymienione w tym ustępie funkcje są funkcjami organizacyjnymi. W par. 108 ust. 2 jest mowa o tym, że dokonuje się oceny w zakresie osiągnięć naukowych, dydaktycznych i organizacyjnych. Jeżeli więc ktoś pełni funkcję prodziekana to trudno jest sobie wyobrazić, że uzyska on negatywną ocenę przy ocenie parametrycznej. Niepotrzebny jest więc ten dodatkowy zapis. W ust. 1 par. 99 mowa jest o urlopie macierzyńskim, a ostatnio pojawiło się coś co można nazwać urlopem tacierzyńskim. Zapytał czy to określenie obejmuje również urlop tacierzyński? Rektor prof. Marek Bojarski odparł, że tak. Zaapelował również o to, aby zmierzać do konkluzji dzisiejszej dyskusji. Prof. Teresa Szostek podała, że wydaje się, że ust. 2 par. 99 obejmujący różne stanowiska organizacyjne mówi o biegu terminu, a nie o parametryzacji, więc nie ma wpływu na ocenę. Jej zdaniem zapis ust. 2 w tym paragrafie powinien zostać bez zmian. Jeśli chodzi o kwestię pełnomocnictwa adiunktów bez habilitacji to nie jest tak, że Senat podejrzewa ich o uciekanie w pełnomocnictwo, to jest raczej kwestia troski jaką wyraża Senat. Osiem lat wycięte z życia na organizowanie różnych, nawet bardzo potrzebnych rzeczy, oddala człowieka od badań naukowych. W tym przypadku chodzi więc o to, aby okres ten nie był zbyt długi, ponieważ potem naprawdę trudno jest wrócić i nawet ograniczenie czasowe do dwóch kadencji jest okresem zbyt długim; jedna kadencja powinna wystarczyć. Przychyliła się do głosu prof. Kłopota w sprawie maksymalnej obiektywizacji oceny pracowników i robienia tego również z zewnątrz, a nie tylko wewnątrz jednostek organizacyjnych. Prorektor prof. Ryszard Cach powiedział, że to nie jest tak, że w pełnomocnictwo się ucieka; na pełnomocników w Uniwersytecie Wrocławskim się poluje. Często jest tak, że pełnomocnika powołuje się do realizacji pewnych zdań i przerwanie ich poprzez nieznalezienie kogoś w zamian często staje się powodem poważnych kłopotów. Nie wyobraża sobie takiej sytuacji, że np. pełnomocnika ds. wprowadzania USOSa można by ot tak zmienić. Dopóki nie zakończy on swojego zadania może być z tym poważny problem. Poza tym to Rektor decyduje o tym komu to pełnomocnictwo powierza, stąd zostawiłby ten zapis w takiej formie jak to jest zaproponowane i nie ograniczałby tego z góry. Również nie wierzy w cudowną rękę parametryzacji. Przy odpowiedniej parametryzacji część adiunktów, o których wspomniał prof. Kłopot, że już powinni przejść na emeryturę, może pracować jeszcze bardzo długo. Oni 13

14 prowadzą badania naukowe bardzo skutecznie i prowadzą bardzo dobrą dydaktykę. Parametryzacja może zapracować więc na dwa sposoby. Uczelnia ma, jak to stwierdził słusznie prof. Frąckowiak, problem z rzetelną oceną pracowników. Jest to pewnie jakiś problem kulturowy, który być może będzie się rozwiązywał przez lata, tymczasem Uczelnia chce sobie pomóc w tej kwestii twardymi zapisami, które niestety mają to do siebie, że w wielu miejscach mogą nie zapracować dobrze. Ten okres dziesięcioletni może praktycznie zapracować w przypadku adiunktów zatrudnianych obecnie na umowę na czas określony. Natomiast jeśli chodzi o adiunktów, którzy mają już za sobą te dziesięć czy piętnaście lat, którzy byli zatrudnianymi przed 2002 rokiem na zasadzie mianowania, to w tym przypadku nie ma innej możliwości na to aby rozwiązać z nimi stosunek pracy jak uchwała rady wydziału. Niezależnie od tego jakie te zapisy będą, sprawa każdego indywidualnie będzie się musiała na radzie wydziału pojawić. Przewodniczący prof. Włodzimierz Gromski zauważył, że w dyskusji bardzo słusznie wielokrotnie podkreślano, że przepisy te nie mają charakteru restrykcyjnego, wprowadzają natomiast nową atmosferę wokół tego problemu. Problemu, który jak tutaj słusznie powiedział dr Dąbrowski, przez lata był zaniedbywany. Dlatego jest przeciwko propozycji zgłoszonej przez związki zawodowe; Komisja Statutowa również takie stanowisko zajęła. Przedłużenie tego okresu o kolejne pięć lat niczego nie rozwiąże zapewni tylko komfort myślenia, że w sprawie rotacyjności na stanowiskach adiunktów nic się nie zmieniło i sprawy dalej biegną swoim torem. Nie istnieje żadne zagrożenie masowych zwolnień i automatycznego działania tych rozwiązań, ponieważ tego nie dopuszczają przepisy ustawy. Każdy przypadek musi być rozpatrzony indywidualnie jeśli chodzi o adiunktów mianowanych, w każdym przypadku musi być podjęta decyzja przez radę wydziału. Jeżeli chodzi o pewne konkretne propozycje to jest skłonny do uwzględnienia propozycji zmian zaproponowanych przez prof. Frąckowiaka w par. 97, gdyż one dobrze porządkują zawarte tam postanowienia i w całości je akceptuje. Przewodniczący prof. Andrzej Witkowski podał, że najwięcej dyskusji wzbudził zapis ust. 2 w par. 99. Zgodził się, że jeśli chodzi o pełnomocników Rektora i dziekana oraz prodziekana i wicedyrektora instytutu, aby w tym przypadku wprowadzić ograniczenie czasowe w postaci dwóch kadencji. W przypadku kierownika grantu europejskiego, przy wykreśleniu kierownika grantu ministerialnego, zaproponował aby dopisać na czas trwania grantu. Przewodniczący prof. Włodzimierz Gromski odnosząc się do propozycji zgłoszonej przez dr. Przygodzkiego powiedział, że w proponowanych przepisach jest postanowienie wprowadzające pewien mechanizm, a mianowicie taki, że chodzi o okres piętnastoletni, ale liczony od nadania stopnia. Pokazuje to kto może skorzystać z tego dwuletniego przedłużenia, ale już po wykorzystaniu tego okresu dziesięcioletniego. W sytuacji kiedy ktoś pracował przez dziesięć lat jako adiunkt i pojawił się problem przedłużenia mu tego okresu to wówczas bierze się pod uwagę to ile czasu upłynęło od nadania mu stopnia, ponieważ to z punktu widzenia charakteru tego stanowiska i jego rotacyjności ma sens. Dr Jacek Przygodzki zapytał, czy w takim razie par. 135 w tym przypadku nie obowiązuje? I nie pojawi się zarzut, że zostaje wprowadzony nowy termin statutowy? Przewodniczący prof. Włodzimierz Gromski odparł, że nie ma takiego zagrożenia. Rektor prof. Marek Bojarski zarządził głosowanie nad zmianą Statutu z uwzględnieniem zgłoszonych poprawek. 14

15 Senat głosował jawnie: oddano 41 głosów, wszystkie za wnioskiem; Uchwała Nr 19/2010. Rektor prof. Marek Bojarski podziękował senatorom za jednomyślne głosowanie w tej ważnej dla Uczelni sprawie. Dziekan prof. Piotr Biler przypomniał, że w tym roku oceny okresowe dotyczą głównie wykładowców lub osób, które powtórnie są oceniane. Czy przewidywana jest jakaś ogólnouniwersytecka akcja ocen właśnie tych adiunktów, którym okres zatrudnienia kończy się w tym roku? Rektor prof. Marek Bojarski odparł, że musi zapytać w Dziale Kadr jak to jest przygotowywane i wówczas udzieli odpowiedzi. Prof. Stanisław Kłopot powiedział, że logiczną konsekwencją przyjęcia zmian w par. 108 Statutu powinno być jednak wypracowanie regulaminu dokonywania ocen i na jego podstawie przeprowadzenie rzeczywistego przeglądu kadrowego w Uczelni. Rektor prof. Marek Bojarski przypomniał, że zobowiązał Komisję Kadr i Zatrudnienia do przygotowania propozycji takiego regulaminu i przedstawienia go na następnym posiedzeniu Senatu. ad 5. Wniosek w sprawie wyrażenia zgody na podjęcie dodatkowego zatrudnienia w ramach stosunku pracy przez nauczycieli akademickich pełniących funkcje jednoosobowych organów uczelni publicznej. JM Rektor prof. Marek Bojarski przypomniał, że na ostatnim posiedzeniu Senatu była już ta sprawa dyskutowana i głosowana; dotyczy ona wyrażenia zgody na podjęcie dodatkowego zatrudnienia przez dziekana Wydziału Nauk Społecznych prof. Jerzego Juchnowskiego. Na poprzednim posiedzeniu Senat nie wydał takiej zgody stąd na dzisiejszym posiedzeniu wniosek ten stawiany jest ponownie. Dziekan prof. Juchnowski przygotował dodatkowe uzasadnienie dla swojej prośby, które Rektor odczytał: Wasza Magnificencjo, Panie i Panowie Senatorowie, zwracam się z prośbą o ponowne rozpatrzenie wniosku o wyrażenie zgody na dodatkowe zatrudnienie w wymiarze pełnego etatu w Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Moja dotychczasowa praca na drugim etacie, do której swego czasu przychylnie ustosunkował się Senat Uniwersytetu Wrocławskiego, nie wpływała negatywnie na wypełnianie przeze mnie obowiązków Dziekana Wydziału Nauk Społecznych. Ze względu na znaczne oddalenie terytorialne uczelni częstochowskiej od Uniwersytetu Wrocławskiego nie występuje również konflikt interesów związany z zatrudnieniem w Akademii. Poprzez pracę na studiach licencjackich w Częstochowie oraz fakt, że tamtejsza uczelnia nie prowadzi studiów uzupełniających magisterskich, moje zaangażowanie w drugim miejscu pracy może pozytywnie wpłynąć na pozyskanie przez Uniwersytet Wrocławski kandydatów na studia magisterskie. Proszę o przychylne ustosunkowanie się do wniosku. Rektor w uzupełnieniu dodał, że władze Akademii są zainteresowane tym, żeby p. Dziekan zakończył proces dydaktyczny i nie przerywał go w trakcie trwania roku akademickiego, ponieważ nie mają oni szans na zatrudnienie innej osoby w to miejsce. Następnie Rektor otworzył dyskusję. 15