MAGICZNY OGRÓD. Rocznik Młodzieżowego Domu Kultury Nr 1 im. Artystów Rodu Kossaków w Tychach Rok 16, Nr 27, wrzesień Numer 27 wrzesień 2016 r.

Transkrypt

1 MAGICZNY OGRÓD Rocznik Młodzieżowego Domu Kultury Nr 1 im. Artystów Rodu Kossaków w Tychach Rok 16, Nr 27, wrzesień 2016 Numer 27 wrzesień 2016 r. 1

2 MAGICZNY OGRÓD MŁODZIEŻOWY DOM KULTURY NR 1 IM. ARTYSTÓW RODU KOSSAKÓW W TYCHACH PIOSENKA Młodzieżowego Domu Kultury Nr 1 im. Artystów Rodu Kossaków w Tychach słowa: Jan Andrzej Fręś muzyka: Piotr Grzesiak, Bogdan Czarnowski i Rafał Białas 1. Gdy nudno, trudno i samotnie, Gdy życie szare jest jak kot Nie marudź i nie czekaj w oknie, Lecz do Emdeku ruszaj w lot! Ref.Tu każdy szansę ma na kolorowe niebo, Tu sto pomysłów na minutę możesz mieć, Tu przyjaciele wesprą cię, gdy tego trzeba, A wyobraźnia może stworzyć światów pięć. 2. Teatry, tańce, malowanie, Kabaret i piosenki dźwięk, Imprezy lub majsterkowanie Nie zliczysz tego, choćbyś pękł! Ref.Tu każdy szansę ma itd. W NUMERZE: Jan Andrzej Fręś Piosenka o MDK Teresa Wodzicka Radość kreacji Elżbieta Machura W kręgu sztuk plastycznych Magdalena Mrowiec, Barbara Kieras Przygoda z Melpomeną Barbara Blak, Rafał Białas Z tańcem i muzyką na estradach Teresa Wodzicka Echa imprez RADOŚĆ KREACJI Chcesz rozwijać swój talent i zainteresowania? Przyjdź do Młodzieżowego Domu Kultury Nr 1 im. Artystów Rodu Kossaków w Tychach, do placówki, której Ministerstwo Edukacji Narodowej nadało zaszczytny tytuł Miejsca odkrywania talentów. Mieścimy się przy ul. Kardynała Hlonda 1 (obok Teatru Małego). Zapraszamy od września na interesujące aktorskie zajęcia w grupach recytatorskich, teatrach dramatycznych, lalkowych, teatrach ruchu i pantominy oraz w kabaretach. Niezwykłym powodzeniem cieszą się od lat zajęcia z zakresu tańca nowoczesnego, estradowego, towarzyskiego, ekspresji ruchowej a także z dziedziny folkloru zespoły pieśni i tańca. Na amatorów czynnie uprawianej muzyki czekają zespoły wokalne i wokalno instrumentalne, które zachęcają czystością wykonań, zarówno pod względem intonacji, interpretacji i dykcji, cieszą uszy ciekawą aranżacją i ekspresją. Na uzdolnionych mistrzów pędzla, ołówka, dłuta i igły czekają pracownie plastyczne z zajęciami z zakresu malarstwa, rysunku, malarstwa na szkle, grafiki, rzeźby, collage u, batiku, tkaniny artystycznej i aplikacji. Koło komputerowe działające filialnie w SP 22 cieszy się dużym zainteresowaniem spragnionych wiedzy i umiejętności informatycznych. Nowością od września będą warsztaty literackie, koło miłośników języka angielskiego dla zaawansowanych a także kabaret teatrzyk lalkowy. Ważną sferą działalności MDK 1 jest kreowanie ciekawych, ambitnych i zróżnicowanych imprez. W roku szkolnym 2015/2016 zorganizowaliśmy 179 imprez dla widzów (patrz Echa imprez str. 14). W zajęciach 72 grup uczestniczyło 1215 wychowanków. Nasi młodzi wokaliści, aktorzy i tancerze wystąpili 344 razy. Jaki jest cel takich działań? Bardzo ważnym celem pracy wszystkich zespołów, kół i imprez jest dostarczanie wychowankom możliwość odnoszenia sukcesów, bowiem to one są wspaniałą motywacją do dalszego rozwoju, także wtedy, gdy są okupione wytężoną pracą. Nie istnieje dzieło, którego powstania nie poprzedził ciężki wysiłek. Naszym celem jest też wydobywanie i odkrywanie talentów, pasji, pokonywanie braku wiary we własne możliwości, wyznaczanie poczucia wartości wychowanków a także dostarczanie radości tworzenia, radości z odnoszonych sukcesów. A osiągnięć w minionym roku szkolnym było wiele: nasi podopieczni zdobyli 414 sukcesów, w tym na szczeblu międzynarodowym i ogólnopolskim 204. Taką wielką ilość zawdzięczamy przede wszystkim nauczycielkom plastyki, pod okiem których młodzież zdobyła 318 laurów, w tym na najwyższym szczeblu 180. Serdeczne gratulacje! Ciężka, mozolna i twórcza praca pedagogów MDK 1 została dostrzeżona przez władze państwowe, oświatowe 2 Numer 27 wrzesień 2016 r.

3 i samorządowe. Oceniający placówkę zauważyli także obiektywizm i starania ze strony dyrekcji MDK1, by doceniać pracę i skutecznie występować z wnioskami o nagrody i odznaczenia. W październiku i listopadzie 2015 roku Złoty Medal za Długoletnią Służbę otrzymała Barbara Malasiewicz, Złoty Krzyż Zasługi Jolanta Kiełczykowska, Srebrny Krzyż Zasługi Barbara Kieras. Nagrodą Śląskiego Kuratora Oświaty wyróżniono Marię Ławniczek, Nagrodą Prezydenta Miasta Tychy uhonorowano Agnieszkę Toczyłowską, zaś nagrodę dyrektora otrzymali: Barbara Malasiewicz, Elżbieta Machura, Piotr Grzesiak i Monika Szydłowiecka. Listy gratulacyjne podpisane przez Prezydenta Miasta Tychy Andrzeja Dziubę i jego I-go Zastępcę p. Darię Szczepańską otrzymali: a) za wzorowe zrealizowanie Narodowego Czytania Lalki Bolesława Prusa: T. Wodzicka, M. Szydłowiecka, M. Gruchlik, T. Byrczek, R. Białas, M. Ławniczek i A. Pasek. b) za kreatywną pracę przy spektaklu Betlejem polskie w/g Lucjana Rydla: T. Wodzicka, R. Białas, M. Szydłowiecka, M.Gruchlik, M. Brożek, M. Ławniczek, M. Lipiński, A. Pasek, T. Byrczek, zespoły Karolinka i Tyszanie Marii Ławniczek, aktorzy teatru Verbum i twórczynie scenografii i kostiumów: A. Toczyłowska, B. Malasiewicz, J. Kiełczykowska i L. Pilszek, B. Kieras. c) za kreatywną reżyserię wszystkich koncertów galowych Tyskich Wieczorów Kolędowych z okazji Jubileuszu XXV-lecia Teresa Wodzicka. Otrzymaliśmy też wiele listów pochwalnych m. innymi od prezydenta Rzeczpospolitej p. Andrzeja Dudy i od Urszuli Bauer Śląskiego Kuratora Oświaty. Gratuluję wszystkim wyróżnionym i nagrodzonym. Dziękuję też władzom państwowym, oświatowym i samorządowym za docenienie naszego wysiłku. Ukazało się kilkadziesiąt publikacji prasowych na temat działalności placówki. Jednak najważniejszym powodem do zadowolenia jest to, że potrafiliśmy w sposób atrakcyjny i pożyteczny zająć czas wolny młodzieży, wspierając szkoły i rodziców w procesie edukacji i wychowania, zawsze pamiętając o priorytetach: kształtowaniu patriotyzmu, szacunku dla korzeni regionalnych i rodzinnych oraz wychowaniu prozdrowotnym. Kochana Młodzieży! Jeżeli przyjdziecie do nas, czeka na Was zawsze ciepła i życzliwa dyrekcja, serdeczna i wysoce profesjonalna kadra pedagogów, przyjazny i opiekuńczy personel niepedagogiczny, wspaniała Rada Rodziców i znakomicie działający Samorząd Wychowanków. Zapraszamy na nasze zajęcia wszystkich, którzy chcą rozwijać swoje zainteresowania. Przyjdźcie, zobaczcie, spróbujcie i zostańcie z nami. Teresa Wodzicka dyrektor MDK 1 PĘDZLEM I IGŁĄ MALOWANE W kręgu sztuk plastycznych Dział sztuk pięknych stanowi ogromny obszar kształcenia młodych ludzi w Młodzieżowym Domu Kultury Nr 1 im. Artystów Rodu Kossaków w Tychach. W 25 działających w roku szkolnym 2015/2016 kołach plastycznych prowadzonych przez: Jolantę Kiełczykowską, Barbarę Malasiewicz, Elżbietę Machurę, Agnieszkę Toczyłowską i Jerzego Skupnego dzieci i młodzież realizowały się: w rysunku, malarstwie, rzeźbie, grafice artystycznej oraz technikach mieszanych będących kreatywnym poszukiwaniem własnej wypowiedzi. Nasi młodzi plastycy mieli możliwość poznania różnych technik. Bardzo atrakcyjne dla wszystkich dzieci są zajęcia z ceramiki i małych form rzeźbiarskich. Modelowanie w tworzywie, jakim jest glina, wyrabia motorykę małą i rozwija wyobraźnię przestrzenną. Pozwala dziecku zrealizować pracę od początku do końca z barwieniem szkliwami włącznie. Szczególne miejsce w naszej placówce zajmuje batik, który mimo ścisłej przynależności do rękodzieła artystycznego jest malarstwem w czystej postaci. Ojczyzną batiku są Indie. Technika ta polega na kolejnym nakładaniu wosku i kąpieli tkaniny w barwniku, który farbuje jedynie miejsca niezamaskowane warstwą wosku. Proces woskowania i farbowania powtarza się wielokrotnie dla Aleksandra Stochmiał, 11 lat, nauczycielka: Jolanta Kiełczykowska uzyskania bogatych efektów barwnych. Dzieło współtworzą forma, rysunek, kolor i światło. Zajęcia z batiku prowadzą panie: Barbara Malasiewicz i Agnieszka Toczyłowska. Piotr Świderski, 9 lat, nauczycielka: Barbara Malasiewicz Rzeźby z pracowni Barbary Malasiewicz i Agnieszki Toczyłowskiej Numer 27 wrzesień 2016 r. 3

4 Sonia Nieć, 7 lat, nauczycielka Agnieszka Toczyłowska Gabriela Dołęga, 8 lat, nauczycielka Agnieszka Toczyłowska Paulina Biesiada, 12 lat, nauczycielka: Elżbieta Machura Nadia Malesza, 10 lat, nauczycielka: Barbara Malasiewicz Rysunek, który może być wartością samą w sobie, pełni służebną Iga Pietrzak, 9 lat, nauczycielka Agnieszka Toczyłowska rolę także w innych dziedzinach. Umiejętność rysowania nieodzowna jest w grafice warsztatowej. Graphos pisać, rysować pochodzi z greki. Zasadą grafiki artystycznej jest odbijanie dzieła z matrycy. Istnieje ogromne bogactwo technik w tej dziedzinie. Podzielone zostały na trzy grupy: techniki wypukłodrukowe, wklęsłodrukowe i płaskie. Dla każdej z grup potrzebne są inne matryce i narzędzia a nieodzowna jest prasa graficzna. Od kilku sezonów to ona ułatwia nam pracę w tej dziedzinie. Starsza młodzież próbuje też swoich sił w projektowaniu plastycznym. Podczas zajęć próbują zaprojektować plakat, afisz, logo lub folder reklamowy. Projektowanie dotyczy także współpracy z kołami teatralnymi. Młodzież projektuje kostiumy i scenografię dla swoich kolegów z grup teatralnych. Kończąc mój wywód o bogactwie sztuk pięknych, chciałabym wspomnieć o kole skupiającym miłośników historii sztuki. W większości zrzesza ono młodzież uzdolnioną plastycznie, chociaż nie tylko. Zajęcia z teorii sztuki poszerzają lekcje szkolne z tej dziedziny, która na wszystkich etapach kształcenia jest niewystarczająca. Znajomość historii sztuki poszerza horyzonty, skłania do odwiedzania galerii, muzeów, zwiedzania architektury oraz Zuzanna Jakubczyk, 6 lat, nauczycielka: Elżbieta Machura Jakub Piątek, 16 lat, nauczycielka: Elżbieta Machura Alicja Trybus, 18 lat, nauczycielka: Elżbieta Machura refleksji podczas oglądania obrazów wielkich i tych mniejszych mistrzów, o czym zapewnia Państwa autorka artykułu. Elżbieta Machura nauczycielka plastyki PRZYGODA Z MELPOMENĄ Teatr to aktywna refleksja nad samym sobą. Novalis Tegoroczne premiery teatralne zespołów MDK 1 zdumiewają nie tylko różnorodnością, lecz także piękną oprawą plastyczną i rozmachem. Widza tych teatralnych perełek uderza zwłaszcza zaangażowanie, z jakim młodzi aktorzy wcielają się w role, prezentują ruch sceniczny oraz sztukę żywego słowa. Można powiedzieć, że zgromadzona licznie publiczność staje się dla tych młodych wykonawców lustrem, w którym młodzież może lepiej zobaczyć samych siebie i cieszyć się z tego kontaktu oraz aktu kreacji, jakiego dokonują na scenie. Z pewnością w znacznej mierze jest to zasługa znakomitych opiekunów artystycznych, którzy ucząc sztuki scenicznej uczą także radości wspólnego tworzenia, miłości do faktycznie przeżytej na deskach teatru lite- 4 Numer 27 wrzesień 2016 r.

5 Kubusie ratury oraz odgrywania różnych ról w teatrze życia codziennego. Takie zaangażowanie wspaniale można było obserwować w spektaklu Na łące przygotowywanym przez teatr dziecięcy Kubusie działający pod kierunkiem Moniki Szydłowieckiej. Niezwykle liczny zespół, przy współpracy z Niepublicznym Przedszkolem Kubusia Puchatka, pokazał dynamiczną, pełną dziecięcego wdzięku rywalizację much (dziewczynek) z pająkami (chłopcami). Autorka scenariusza, Monika Szydłowiecka, nie obawiała się do teatru ruchu dołożyć warstwy dramatycznej i z jak doskonałym skutkiem! Widok młodego dżentelmena, któremu w sjeście i w uważnej lekturze gazety przeszkadzają przeurocze dziewczynki-muszki, widzowie zapewne zapamiętają na długo. Za niezwykle plastyczne, pełne lekkości stroje i rekwizyty były odpowiedzialne Iwona Porembska i Agnieszka Toczyłowska. Świetnym rozwiązaniem okazała się zwłaszcza pajęczyna chłopców-pająków, zainspirowana dziecięcymi zabawami z chustą Klanzy. Twórczyni spektaklu (wraz z najmłodszymi aktorami) pokazała, w jaki sposób można artystycznie wyzyskać dziecięcą spontaniczność i chęć zabawy przedszkolaków i uzyskać przy tym znakomity efekt sceniczny! Warto dodać, że podczas majowych prezentacji dorobku artystycznego placówki spektakl cieszył się ogromnym uznaniem nie tylko najmłodszej widowni, lecz także opiekunów przedszkolnych, chwalących zwłaszcza wysmakowaną estetykę przedstawienia (wolną od kiczu, tak popularnego w produkcjach dla przedszkoli) oraz dostosowanie przekazu do wieku publiczności. Spektakl otrzymał wyróżnienie specjalne I stopnia na XXVI rejonowym Festiwalu Kultury Młodzieży Szkolnej. Wdzięczne zabawy muszek i pająków z zespołu Kubusie Lemat 2 Podobne znakomite wyzyskanie dziecięcych zabaw i kreatywności możemy oglądać w spektaklu Dziecięce marzenia teatru ruchu i pantomimy LeMat 2 prowadzonym przez Jolantę Szczurek. Dosłownie na oczach zachwyconej widowni powstają z poduszek animowanych przez zdolnych młodych aktorów światy wzięte prosto z dziecięcej wyobraźni. Autorką scenografii jest w tym spektaklu Barbara Malasiewicz. Zamek złej królowej, której w walce ze smokiem pomagają paziowie, zmienia się w terenowe auto, podróżujące przez sawannę. Na oczach widowni z poduszek rodzą się żyrafa, a potem lew. Przedstawienie zachwyciło dopracowanym ruchem scenicznym młodych aktorów, doskonałym użyciem rekwizytów oraz prostą, lecz efektowną oprawą plastyczną (wyróżnienie specjalne I stopnia na FKMS). Dziecięce marzenia rozkwitają na scenie dzięki młodym artystom z Lematu 2 Natomiast teatr ruchu i pantomimy Toumbas, którego opiekunem jest także Jolanta Szczurek, zdecydował się na temat nieco trudniejszy. Spektakl W stronę słońca opowiada o odrzuceniu głównej bohaterki przez grupę (symbolicznie wyraża to odrzucenie śmietnik, wykonany sugestywnie przez autorkę scenografii, Barbarę Malasiewicz). Jednak dziewczynka nie poddaje się i marzy, tworząc własny świat a siła jej pragnień jest tak wielka, że dodają jej one skrzydeł, na których może ulecieć ku tytułowemu słońcu. Poniewczasie dopiero jej grupa zdaje sobie sprawę, jak ciekawego utracili towarzysza. Spektakl świetnie wykorzystuje światło, którego źródłem są w spektaklu właśnie odpadki, rzeczy porzucone przez ogół. A jednak okazuje się, że i w nich może ukrywać się wartość tak jak w starych plastykowych Dziewczynka odrzucona przez grupę w spektaklu W stronę słońca butelkach kryją się światła latarek, pięknie animowane przez tańczących na scenie aktorów. Teatr ruchu i pantomimy Le- Mat 1, prowadzony także przez Jolantę Szczurek, zachwycił publiczność i jurorów precyzyjnym spektaklem pt. Maski życia wyrazistą metaforą ról, które przychodzi każdemu z nas odgrywać w życiu. O sile spektaklu stanowią przede wszystkim wyjątkowe, ogromne maski (autorstwa Agnieszki Toczyłowskiej), wyraziste, niekiedy groteskowe oraz noszący je młodzi aktorzy, znakomicie wchodzący w swoje role. Jest to jeden z dojrzalszych spektakli doświadczonego już przecież teatru LeMat. Sądząc po reakcjach widzów i jury FKMSz, ma on także bardzo dobry odbiór u publiczności jego humor jest przewrotny i rzeczywiście zabawny, choć nieoczywisty (bezbłędna satyra małżeństwa!), a całość jest nie tylko oniryczną paradą niejasnych symboli, ale także spójną, sensowną opowieścią. Choć wymowa spektaklu jest uniwersalna, widzowie z łatwością odnajdują w nim odbicia swoich własnych przeżyć czy też sytuacji znanych z pierwszych stron gazet świetnie świadczy to o nagrodzonym wyróżnieniem specjalnym I stopnia na FKMSz przedstawieniu. Aktorzy Lematu 1 w wyrazistych maskach pokazują, jak biurokracja rządzi niekiedy naszym życiem Skierowany do starszej publiczności spektakl autorskiego teatru Lemat 1 Numer 27 wrzesień 2016 r. 5

6 ruchu Wampa pt. Mojry (w reż. Moniki Szydłowieckiej) został oparty o losy znanych z antycznych tragedii postaci Ifigenii, Antygony i Elektry. Klamrą spajającą te trzy silne kobiece charaktery jest rola fatum w ich życiu, uosabiana przez tytułowe Mojry, prządki ludzkiego żywota. Znakomita, sugestywna choreografia oraz niebanalne wykorzystanie rekwizytów są mocnymi atutami spektaklu. Na uwagę zasługują w Mojrach bez wątpienia aktorstwo oraz surowe, ale bardzo sugestywne kostiumy (autorstwa Agnieszki Toczyłowskiej), budujące pomost między starożytnością a dniem dzisiejszym, ułatwiające widzom wczucie się w tragiczne losy silnych kobiecych bohaterek. Wątki ze starożytnych dramatów zostały tu w niezwykle pomysłowy sposób przełożone na teatr tańca. Spektakl nie tylko zdobył wyróżnienie specjalne I stopnia na FKMSz, ale jest świetnie przyjmowany przez publiczność licznych śląskich festiwali teatralnych (Tyskie Spotkania Teatralne, Noc teatrów w Chrzanowie, festiwal tańca Art Clip Dance w Wadowicach). Wampa Piękna choreografia w scenie zbiorowej z Elektrą Z kolei zespół teatralny Re, również prowadzony przez Monikę Szydłowiecką, przygotował inscenizację na podstawie Alicji w krainie czarów Lewisa Carolla. Młodzi aktorzy świetnie udźwignęli wymagający tekst Carolla, oscylujący między fantastyką, satyrą na współczesność i czystym absurdem. Zwłaszcza sceny zbiorowe (sąd Czerwonej Królowej, kolacja u Pana Gąsienicy) przekonywały, że niekoniecznie potrzeba animacji 3D, by przenieść widzów w świat Krainy Czarów. Ogromną rolę odegrała tu zwłaszcza warstwa plastyczna przedstawienia autorstwa Agnieszki Toczyłowskiej i Moniki Szydłowieckiej sugestywny kostium Kapelusznika, lalkowy Pan Gąsienica i Kot z Cheshire oraz budująca atmosferę czarodziejskiego świata scenografia. Wyróżnić należy też młodą Alicję dzięki niej mogło wybrzmieć podstawowe znaczenie tekstu Lewisa Carolla: jako opowieści o dojrzewaniu (i lekkim zagubieniu w tym skomplikowanym procesie, w którym tyle się przecież dzieje). Spektakl otrzymał zasłużone wyróżnienie specjalne I stopnia na FKMSz. Alicja z Krainy Czarów rozmawia z gołębiami Kolejny zespół Moniki Szydłowieckiej, kabaret Pi Yinga, wziął na warsztat tekst Męczeństwo Piotra Ohey`a według sztuki Sławomira Mrożka. Tekst pochodzi z 1959 roku, lecz czysty surrealizm i gorzki humor tego dzieła nie straciły w ogóle na aktualności, jak znakomicie pokazuje inscenizacji zespołu Pi Yinga. Gdy w łazience zalęga się tygrys (nikt go co prawda nie widział, ale dokumenty są!), przez dom Oheyów przewija się plejada Urzędników, Naukowców, tajnych służb, wycieczek z dziećmi, dziennikarzy, myśliwych z egzotycznych krajów itd. Z pojedynczego surrealistycznego żartu wyłania się stopniowo alegoria osaczenia bohatera przez urzędową fikcję, urastającą do niebotycznych rozmiarów. W końcu biedny Ohey ginie rzucony na pożarcie nieistniejącemu tygrysowi. Zwraca uwagę świetne tempo spektaklu (podkreślające szalony obrót, jaki przybrała egzystencja rodziny Oheyów) oraz doskonała gra aktorska młodych aktorów, z których każdy nadał swojej postaci niepowtarzalny rys. Brawa należą się także za znakomite rozwiązania sceniczne (genialne pionowe łóżko małżeńskie, do którego pakują się Oheyom kolejne grupy nacisku, świetne użycie lampki nocnej, której zapalanie i gaszenie nadaje rytm przedstawieniu oraz akcentuje komentarze dziennikarki). Wobec tylu 6 Numer 27 wrzesień 2016 r. Re Pi Yinga atutów nie dziwi wyróżnienie specjalne I stopnia na FKMSz. Finałowa scena Męczeństwa Piotra Oheya zespołu Pi Yinga Teatr lalek Skrzat Moniki Szydłowieckiej przygotował spektakl Nie ma tego złego zabawną historię buntu kilku bajkowych czarnych charakterów, które postanawiają wyprowadzić się ze swoich bajek. W czarodziejskiej kuli owe poczciwe w gruncie rzeczy szwarccharaktery obserwują potem, jak wygląda każda z baśni bez ich udziału. Jak to w bajkach bywa, wszystko kończy się dobrze. Najbardziej sugestywny okazał się aktor wcielający w dość sympatycznego Wilka z baśni o Czerwonym Kapturku. W warstwie plastycznej spektaklu uwagę zwracają zwłaszcza świetlne efekty specjalne, w jakie została wyposażona projekcyjna szklana kula, uruchamiana przez młodych aktorów podczas sceny czarów. Tekst w opracowaniu Danuty Milinkiewicz nawiązuje do trendu przepisywania klasycznych baśni na ich wersje humorystyczne, gdzie negatywnym postaciom zostają odebrane ich złowrogie właściwości. Autorem akompaniamentu do spektaklu jest Michał Lipiński. Skrzat Młodzi aktorzy teatru Skrzat w bajkowych kostiumach Sezon teatralny zespołów Barbary Kieras rozpoczęła 6 lutego premiera spektaklu Powiedz, że jestem teatru dramatycznego Morator na podstawie sztuki Hanny

7 Krall. Przedstawienie zostało dedykowane pamięci Jana Karskiego, a opowiada historię przyjaźni dwóch nastolatek w realiach drugiej wojny światowej. Spektakl wyraźnie podkreśla grozę codzienności w domu, gdzie ukrywana jest żydowska dziewczynka, małe radości dziecięcych zabaw, bohaterstwo lub podłość dorosłych. Spektakl, mimo wpisanego w wojenne losy bohaterów dramatyzmu i napięcia, jest jedną z nielicznych realizacji o pozytywnym wydźwięku. Sugestywnie opowiada o zwyczajnym- -niezwyczajnym życiu Polaków i Żydów duża w tym zasługa scenografii i kostiumów opracowanych przez Elżbietę Machurę. Zwłaszcza centralnie usytuowana szafa, świetnie ogrywana przez parę protagonistek, jest wieloznacznym symbolem: z jednej strony przyjaźni i schronienia, z drugiej zamknięcia czy niemal uwięzienia, ale także miejsca zabaw i pola dla wyobraźni. Odtwórczyni głównej roli otrzymała specjalną pochwałę jury. Spektakl został pokazany widowni FKMSz, gdzie uzyskał zasłużone wyróżnienie I stopnia. Morator Przyjaźń młodej Żydówki i Polki w spektaklu Powiedz, że jestem Drugą premierę pod kierunkiem Barbary Kieras pt. Za ósmą górą Liliany Bardijewskiej przygotował teatr lalek Hałabała. Pozornie znana z wielu bajek fabuła o królestwie, w którym grasuje smok, została podwójnie skomplikowana. I tak w dwóch nieszczęsnych królestwach zapanowały dwa trójgłowe i żarłoczne smoki. Zmuszeni okolicznościami jedyni pozostali przy życiu mieszkańcy tułają się po świecie: zatroskana królowa z waleczną córką, smutny król z wymuskanym synem. Do akcji miesza się sprytna Baba, a wcielająca się w nią młoda rezolutna aktorka to zdecydowanie najmocniejszy atut spektaklu. Całości dopełniają baśniowa scenografia, lalki i kostiumy Jolanty Kiełczykowskiej. Nad oprawą muzyczną do spektaklu pracował z zespołem Michał Lipiński. Żywo reagująca publiczność festiwalowa była najlepszą nagrodą dla małych aktorów, dodatkowo jury XXVI FKMSz nagrodziło zespół wyróżnieniem II stopnia. Hałabała Konflikt racji w przedstawieniu Za ósmą górą Teatr Iskierka, którym także opiekuje się Barbara Kieras, w tym roku wziął na warsztat tekst Henryka Bardijewskiego Baśnie á la Grimm. Władza i konformizm, bunt i pokusy te tematy nigdy nie tracą na aktualności. Opowieść o cenie buntu wobec władzy i znaczenia indywidualnego wyboru głównej bohaterki Łucji oraz zachowanie niewinności dziecka i trzeźwego osądu, nawet w sytuacji pozornie bez wyjścia, są głównym przesłaniem tej historii. Dramaturgię fabuły doskonale podkreślały kostiumy zaprojektowane przez Jolantę Kiełczykowską oraz peruki w autorskim wykonaniu Anny Pasek. Niezwykły spektakl został zaprezentowany publiczności XXVI Iskierka FKMSz oraz społeczności uczniowskiej, dyrekcji i nauczycielom Szkoły Podstawowej nr 37 w Tychach. Moc władzy królewskiej świetnie pokazana przez aktorów Iskierki Finałową premierę przygotował teatr dramatyczny Non Grata, z którym także pracuje Barbara Kieras. Zmierzył się z tekstem Radosława Figury Ciotka z Brukseli. Akcja spektaklu umieszczona w letnim domu polskiej inteligencji pozornie opowiada o mękach twórczych wziętego pisarza i troskach życiowych jego żony. Lecz w tle rozwija się o wiele bardziej intrygująca historia miłosna dwóch córek pisarza i nowego sekretarza. Wszystko dobrze się kończy dzięki dyplomatycznemu doświadczeniu tytułowej ciotki Hali. Szczęśliwy finał jest dowodem, że cały świat to furda wobec prawdziwego uczucia i naprawionych relacji Non Grata w rodzinie. Do sukcesu spektaklu (wyróżnienie II stopnia) niewątpliwie przyczyniła się oprawa scenograficzna i kostiumowa autorstwa Elżbiety Machury. Szersza widownia będzie miała okazję go zobaczyć w premierowym pokazie 8 czerwca w Teatrze Małym. Numer 27 wrzesień 2016 r. 7

8 Verbum Pozory rodzinnej sielanki u Ciotki z Brukseli Wśród tegorocznych przedstawień nie brakowało też takich, które na pierwszym miejscu stawiają sztukę żywego słowa tak rzecz ma się z zespołem teatralnym Verbum prowadzonym przez Teresę Byrczek i ich propozycją repertuarową pod zagadkowym tytułem Retro-inspekcja. Montaż słowno- -muzyczny. Ramą inscenizacyjną jest próba teatralna spektaklu poświęconego najstarszemu z uczuć miłości. Właśnie jej są poświęcone teksty poetyckie i piosenki wykonywane przez aktorów, a widz może obserwować, jak między niektórymi z nich w trakcie próby zawiązuje się prawdziwe uczucie. Całości patronują słowa Hymnu o miłości św. Pawła, które wygłasza aktor wcielający się w reżysera próbowanego przedstawienia. Teksty wybrzmiewają ze sceny z ogromną mocą, a aktorzy zdają się na oczach widowni odkrywać w sobie różne odcienie całej gamy uczuć, emocji, zachowań i refleksji, którą ludzkość zwykła zwać po prostu miłością. Jest to też świetne podsumowanie sezonu teatralnego w MDK nr 1 (trwającego do końca czerwca, podczas którego coraz szersza publiczność ma okazję zobaczyć powyższe spektakle) widać tu, jak ci młodzi ludzie po prostu kochają teatr! Siła miłości i siła poezji finał przedstawienia teatru Verbum Magdalena Mrowiec, Barbara Kieras nauczycielki zajęć teatralnych Z TAŃCEM I MUZYKĄ NA ESTRADACH Zespół pieśni i tańca Tyszanie działa w Młodzieżowym Domu Kultury Nr 1 im. Artystów Rodu Kossaków w Tychach blisko dwadzieścia lat. W zespole uczestniczy młodzież z gimnazjów i szkół średnich. W zajęciach i koncertach zespołu nadal biorą udział dorośli absolwenci Tyszan. W mijającym roku szkolnym Tyszanie wystąpili 16 razy przed różnorodną publicznością. Zespół jest laureatem wielu nagród i wyróżnień na szczeblu miejskim, wojewódzkim i ogólnopolskim. Podczas tegorocznego Festiwalu Kultury Młodzieży Szkolnej za brawurowe wykonanie suity tańców lubelskich otrzymali wyróżnienie specjalne I-go stopnia. Tyszanie mają w swoim dorobku bogaty repertuar. Są w nim: polskie tańce narodowe, tańce śląskie, cieszyńskie, pasterskie, tańce górali śląskich i żywieckich oraz krakowiaków wschodnich, polka warszawska oraz pieśni patriotyczne, legionowe, powstańcze, kolędy i pastorałki. Grupę prowadzi znakomita choreografka Maria Ławniczek. W mijającym roku Tyszanom akompaniował Michał Lipiński. Zespół pieśni i tańca Tyszanie Marii Ławniczek w suicie lubelskiej Przyszli członkowie Tyszan pierwsze taneczne i wokalne umiejętności zdobywają w zespole pieśni i tańca Karolinka. Zespół prowadzą Maria Ławniczek oraz Alicja Stęchły nauczycielka śpiewu. Obecni członkowie zespołu to w większości uczniowie Szkoły Podstawowej Nr 37. Zespół ma na swoim koncie wiele sukcesów odniesionych w różnorodnych przeglądach, festiwalach, konkursach. W mijającym roku szkolnym Karolinka zdobyła trzecie miejsce w XXIII Regionalnym Przeglądzie Pieśni Śląskie śpiewanie im. prof. Adolfa Dygacza. Występy zespołu wysoko ocenia jury Festiwalu Kultury Młodzieży Szkolnej. Również w tym roku, za żywiołowe, dynamiczne i profesjonalne wykonanie przyśpiewek i tańców śląskich, Karolinka otrzymała wyróżnienie specjalne I-go stopnia. Cieszący się sympatią publiczności zespół swoimi występami uświetnia ważne imprezy i uroczystości: koncert finałowy Ogólnopolskiego Konkursu Plastycznego Witaj, gwiazdko złota, koncert Karolinka Marii Ławniczek i Alicji Stęchły kolędowo-noworoczny, Prezentacje Dorobku Artystycznego MDK 1. Kolejny już rok Karolinka oraz Tyszanie występowali w spektaklu Betlejem polskie według Lucjana Rydla w reżyserii Teresy Wodzickiej i Moniki Szydłowieckiej. Zespół ekspresji ruchowej Piruet działa od 1985 roku pod skrzydłami Marii Ławniczek. Mimo zróżnicowanego wieku uczestniczek ( od 6 do 16 lat ) w zespole panuje koleżeńska atmosfera. Dziewczęta odznaczają się kulturą osobistą oraz wewnętrzną dyscypliną. Układy taneczne prezentowane przez zespół są bardzo poetyckie. Poczynając od strojów. Tancerki spowite są barwnymi woalami, które dodają ich tańcowi ekspresji, dynamiki, trójwymiarowości. Każdy taniec Piruetu znakomicie harmonizuje z muzyką, pełen jest płynnych ruchów, obrotów, podnoszeń, pięknej pracy całego ciała, jakby z pogranicza klasycznego baletu, akrobatyki i gimnastyki artystycznej. Specjalnością zespołu są fantazyjne układy choreograficzne, często tematyczne, bardzo widowiskowe. Ze względu na plastyczność tanecznych wizji zespół często ubarwia swoimi występami wernisaże malarstwa w galerii MDK 1 Artyści Młodym. Najnowsza propozycja repertuarowa Piruetu nosi tytuł Magiczny czas skrzypiec. Taneczna ekspresja z pogranicza snu i jawy oczarowała jury XXVI Festiwalu Kultury Młodzieży Szkolnej, które przyznało ze- 8 Numer 27 wrzesień 2016 r.

9 Zespół ekspresji ruchowej Piruet Marii Ławniczek. społowi wyróżnienie specjalne I-go stopnia. Wysoki poziom prezentują zespoły pani Joanny Sajewicz. Zespół tańca ludowego Step złożony ze studentów i licealistów jest tym, który Pani Joanna prowadzi najdłużej. Zespół wykonuje repertuar nawiązujący zarówno do folkloru rodzimego jak i obcego: poloneza, mazura, suity: rzeszowską, lubelską, szwedzką, żywiecką, tańce huculskie, krakowiaka, tańce z Czarnogóry, a także tańce bawarskie i żydowskie, szumi daję i arkan. Ze względu na przebogaty repertuar zespół jest często zapraszany, by uświetniał różnego rodzaju imprezy. Step jest laureatem wielu nagród i wyróżnień. W XXVI Festiwalu Kultury Młodzieży Szkolnej grupa otrzymała wyróżnienie specjalne stroną muzyczną zespołu czuwali Zofia Bogdan i Michał Lipiński. Podczas XXVI Festiwalu Kultury Młodzieży Szkolnej zaprezentowali wiązankę tańców śląskich oraz układ zatytułowany Michał, Misza, Michael?, zdobywając wyróżnienie I-go stopnia. Pracowite Bąble nie spoczęły na laurach i z inspiracji swojej opiekunki, na zakończenie roku przygotowały dodatkowo zabawny układ Pranie. Zajęcia w kołach tanecznych pana Piotra Grzesiaka cieszą się bardzo dużym zainteresowaniem, zaś publiczność owacjami wita występ każdego z jego zespołów. Najmłodsze dzieci choreograf zaprasza do zespołu Kropa. To najliczniejsza z prowadzonych przez instruktora grup. Publiczność nieustannie zachwyca się barwnymi, pełnymi Małe praczki z zespołu Bąble Joanny Sajewicz Tańce mołdawskie Stepu Joanny Sajewicz I-go stopnia za przepiękne, dynamiczne, pełne pasji wykonanie tańców mołdawskich oraz niezwykłego w swym pomyśle układu Tinikling zainspirowanego kulturą egzotycznych wysp. W zespołach prowadzonych i artystycznie inspirowanych przez Joannę Sajewicz Tip Top I i Tip Top II taneczne wtajemniczenia zdobywają dziewczęta gimnazjalistki i licealistki. Wykonują one repertuar z zakresu tańca estradowego, tradycyjnego tańca ludowego i tańców nowoczesnych. W mijającym roku szkolnym Tip Top I przygotował pełen humoru i nieprzewidzianych zwrotów akcji układ Tip Top I Joanny Sajewicz w orientalnym układzie Ninja Tip Top II Joanny Sajewicz Nić Brak zdjęcia P Ninja, zaś Tip Top I bardzo interesujący, trudny do wykonania, wymagający sprawności, precyzji i znakomitej współpracy zespołowej układ Nić. Podczas tegorocznego Festiwalu Kultury Młodzieży Szkolnej oba zespoły otrzymały wyróżnienia specjalne I-go stopnia. Zespół Tip Top I zdobył trzecie miejsca w II Ogólnopolskich Spotkaniach Tanecznych Pląsy Dramy w Pyskowicach oraz w II Ogólnopolskim Festiwalu Tanecznym Magia Tańca w Rybniku, otrzymał również wyróżnienie w Konkursie Piosenki Ekologicznej i pokazów tanecznych w ramach X Eko Kiermaszu dla Zdrowia Tychy Oba zespoły wielokrotnie wystąpiły przed tyską publicznością; podczas wernisaży w galerii Artyści Młodym, w trakcie obchodów 110-lecia Związku Nauczycielstwa Polskiego i 60-lecia Oddziału Tyskiego ZNP, podczas koncertów kolędowo-noworocznych, Prezentacji Dorobku Artystycznego, festynów organizowanych w MDK 1 i w innych placówkach. Bąble Joanny Sajewicz to jeden z kilku zespołów w naszej placówce, w której średnia wieku jest najniższa. Do zespołu należą dziewczęta i chłopcy w wieku od 7 do 12 lat. Maluchy cieszą się ogromną sympatią publiczności. Początkujący tancerze wykonują repertuar okolicznościowy kolędy i tańce świąteczne związane z Bożym Narodzeniem, repertuar folklorystyczny oraz tańce tematyczne. Nad Kropa Piotra Grzesiaka w układzie My phone, my life humoru i werwy kompozycjami tanecznymi, miniaturami z pogranicza teatru tańca, opartymi na prostym libretcie: My phone, my life krytycznie i satyrycznie potraktowała szczególne przywiązanie (zwłaszcza młodszych pokoleń) do urządzeń elektronicznych: telefonów komórkowych, iphone ów, tabletów... Zespół jest laureatem licznych wyróżnień specjalnych I-go stopnia w kolejnych edycjach Festiwalu Kultury Młodzieży Szkolnej. P Mini Paka swoich tancerzy rekrutuje spośród uczniów tyskich szkół gimnazjalnych i liceów. Zespół ten upodobał sobie sty- Numer 27 wrzesień 2016 r. 9

10 Trudne sprawy Mini Paki Piotra Grzesiaka listykę disco dance. W mijającym roku zespół przygotował układ zatytułowany Trudne sprawy obrazujący kłopoty młodego pokolenia w znajdowaniu wspólnego języka, porozumiewaniu się, mimo różnic, unikaniu agresji. Grupa otrzymała wyróżnienie specjalne I-go stopnia w tegorocznej edycji Festiwalu Kultury Młodzieży Szkolnej. Najstarsi, najbardziej dojrzali, wytrwali i pracowici wychowankowie pana Piotra Grzesiaka pracują w zespole Paka. Tancerze Paki to licealiści i studenci. Zespół w swych programach łączy różnorodne techniki taneczne: taniec tematyczny, pantomimę, disco, break dance, funky, streat dance, flash, często też sięga po elementy parateatralne. W ten sposób powstają pełne humoru taneczne spektakle. Tak było też w mijającym roku. Układ zatytułowany Kroki prowadził widza przez historię tańca od zarania dziejów po czasy współczesne. Złożony, pełen trudnych przejść, zmian tanecznych stylów, miejscami bliski popisom akrobatycznym układ, został entuzjastycznie przyjęty przez publiczność. Publiczność z pewnością na długo zapamięta układ taneczny zespołu Gatys Agnieszki Grzesiak zatytułowany Magia Egiptu. Jest to wyrażona językiem tańca opowieść, obrazująca sceny z życia starożytnego państwa, dworu i dworskich uroczystości, ale również relacje między władzą, a społeczeństwem. Inspirowana scenami z egipskich malowideł, tchnie dostojeństwem, które podkreśla charakterystyczna muzyka. Uwagę widzów przykuwają także niezwykłe stroje, zwłaszcza ogromne, złote, ruchome skrzydła uczepione ramion tancerek, wzorowane na wizerunku szaty egipskiej bogini. Układ jest opracowany z wielką dbałością o najdrobniejsze szczegóły i bardzo starannie wykonywany przez młode tancerki i tancerzy. Wzbudza wiele emocji i aplauz publiczności. Jury XXVI Festiwalu Kultury Młodzieży Szkolnej nagrodziło występ Gatysu wyróżnieniem specjalnym I-go stopnia. Podobne uznanie w oczach jurorów zyskał układ przygotowany przez Pulsik drugi zespół prowadzony przez Agnieszkę Grzesiak. Nosi on tytuł Wesoła zagroda i opowiada o zwykłym, pracowitym dniu w wiejskim gospodarstwie widzianym z perspektywy farmerki, i gromadki wesołych kurczaków. Wesoła zagroda tańczona przez Pulsik Agnieszki Grzesiak W role, z właściwym sobie wdziękiem, wcielają się tancerki mające zaledwie od sześciu do siedmiu lat. Oryginalne stroje i warstwa muzyczna podkreślają radosny charakter tańca. Zespoły taneczne Pana Macieja Gruchlika prezentują bardzo różnorodny repertuar. Najmłodszy, ale poziomem nieodstający od pozostałych, to zespół pieśni i tańca Tyski gaiczek. Zespół w tym roku przygotował krakowiaka, który zawierał w sobie wiele trudnych elementów: podstawowy cwał i kaszkę, ale również krzesane i hołubce. Są to elementy, których nie powstydziłby się dorosły zespół ludowy. Drugim układem przygotowanym przez Tyski Gaiczek były Minionki. Te wymyślone stworki z animowanych bajek, charakteryzujące się niewyraźną mową i lubiące jeść banany, cieszą się wśród dzieci wielką popularnością, Realizując układ w minionkowej stylistyce, nauczyciel spełnił oczekiwania zespołu i publiczności, która każdą prezentację tańca nagradzała gromkimi brawami. Występ zespołu zdobył także uznanie jury XXVI Festiwalu Kultury Młodzieży Szkolnej, które przyznało Tyskiemu Gaiczkowi wyróżnienie specjalne pierwszego stopnia. W zupełnie inny klimat wprowadza kolejny zespół Macieja Gruchlika Euforia. Złożony jest z samych dziewcząt. W tanecznej opowieści przedstawiły one proces przeobrażania się gąsienicy w pięknego motyla. Okazało się Historia tańca wg Paki Piotra Grzesiaka Egipskie boginie z zespołu Gatys Agnieszki Grzesiak Krakowiak Tyskiego gaiczka Macieja Gruchlika 10 Numer 27 wrzesień 2016 r.

11 jednak, że jednej motylicy nie udało się przemienić. To absolutnie jej nie zraziło. Wytrwale, tanecznymi ruchami podążała za gromadką swoich rówieśniczek, by na końcu układu rozwinąć się jako najpiękniejszy motyl. Piękne kostiumy uszyła Lucyna Pilszek. Kolejny zespół prowadzony przez Macieja Gruchlika Złota para Motyle Macieja Gruchlika w układzie Przeobrażenie w Pyskowicach oraz wyróżnienie specjalne I-go stopnia w XXVI Festiwalu Kultury Młodzieży Szkolnej, a także wyróżnienie w Konkursie Piosenki Ekologicznej i pokazach tanecznych w ramach X Eko Kiermaszu dla Zdrowia Tychy Z wielką ciekawością oczekujemy przyszłorocznych występów zespołu. Wartpo wspomnieć, iż Karolina Grzybek wraz z Martą Nowok zdobyły podczas XIV Międzynarodowego Festiwalu Tanecznego Taniec nie zna granic w Żorach I miejsce w kategorii duetów w wieku lat, natomiast Karolina Grzybek w kategorii solowej, podczas tego samego festiwalu, otrzymała wyróżnienie. Życzymy dalszych sukcesów. ABBA w wykonaniu zespołu Feeling Macieja Gruchlika Złota para Macieja Gruchlika w układzie Król lew zaprezentował repertuar oparty na tańcach latynoamerykańskich. Zespół składa się z 11 par dzieci w wieku 8-12 lat. Piękne brązowo- -złote sukienki dziewcząt i stroje chłopców bardzo dobrze komponowały się z charakterem cha-chy i jive`a wykonywanymi przez zespół. Taniec przywodził na myśl afrykańskie klimaty. Stąd też jego tytuł Król lew i muzyka zaczerpnięta z tej poruszającej historii. Corrida to zespół tańca, z którym pracuje wszechstronny choreograf pan Maciej Gruchlik. Pełen rozmachu i ekspresji, bardzo plastyczny układ taneczny zespołu zatytułowany W poszukiwaniu skarbu przenosi widza na morza i oceany. Stylizowane, malownicze stroje dodatkowo podkreślają piracki charakter tanecznej opowieści. Kolejne lata pracy dzieci i młodzieży z Corridy pod okiem Macieja Gruchlika owocują ich coraz większą pewnością siebie, dojrzałością artystyczną i sceniczną. W mijającym roku szkolnym zespół otrzymał wyróżnienie I-go stopnia w II Ogólnopolskich Spotkaniach Tanecznych Pląsy Dramy Dynamiczni piraci z Corridy Macieja Gruchlika Pojawienie się na scenie zespołu Feeling zawsze wywołuje duże emocje wśród widzów. Ta najstarsza grupa prowadzona przez pana Macieja Gruchlika prezentuje układy estradowo-towarzyskie. W tym roku mogliśmy podziwiać, utrzymany w charakterze formacji, układ Jestem Bond, James Bond. Bardzo dużo zmian w ustawieniach, dynamika tańca, a także zaprezentowanie kroków i figur wszystkich pięciu tańców latynoamerykańskich, spotkało się z wielkim uznaniem publiczności. Jeszcze większe poruszenie wśród widzów wzbudził układ ABBA, przenoszący do czasów, gdy muzyka tego zespołu królowała na parkietach całego świata. Bardzo ciekawym zabiegiem było odnalezienie w muzyce tego zespołu rytmu tańców latynoamerykańskich. Piękne stroje wykonane przez panią Lucynę Pilszek, dyskotekowa kula zawieszona nad tańczącym zespołem i barwna gra świateł wprowadzały widzów w optymistyczny, radosny nastrój. Z pewnością dla niektórych była to również sentymentalna podróż do lat swojej młodości. Roztańczone lizaki Psoty Joanny Zamasz-Widery Minionki grupy Figiel Joanny Zamasz-Widery Zespół otrzymał wyróżnienie specjalne I-go stopnia w tegorocznej edycji Festiwalu Kultury Młodzieży Szkolnej. W mijającym roku szkolnym pracę w MDK 1 podjęła Joanna Zamasz-Widera. Prowadziła dwa koła taneczne Psota i Figiel. Pierwszy z nich przygotował układ zatytułowany Roztańczone lizaki do muzyki z popularnego niegdyś przeboju, drugi w tytule i stylu tańca odwoływał się do popularnych postaci z amerykańskiego filmu animowanego zabawnych Minionków. Zespoły taneczne pracujące w MDK 1 zdobywały najwyższe laury na rozmaitych festiwalach i konkursach tanecznych. Ich wysoki poziom to bez wątpienia zasługa wybitnych, pełnych pasji nauczycieli choreografów i tancerzy. Wartość artystyczna naszych zespołów to także z całą pewnością zasługa ciężkiej i pełnej poświęceń pracy ich uczestników. Barbara Blak nauczycielka pracowni imprez MDK 1 Numer 27 wrzesień 2016 r. 11

12 Muzyka zmywa z duszy pył codziennego życia. Berthold Auerbach Od kilku już lat można zaobserwować stały, systematyczny wzrost umiejętności, a co za tym idzie, wzrost poziomu wykonawczego wśród zespołów muzycznych MDK1. Zespoły prezentowały w tym roku bardzo różnorodny repertuar, adekwatny do okoliczności i tematyki imprez. Były pieśni historyczne, nawiązujące do tradycji narodowej, były pieśni wywodzące się z obszarów muzyki ludowej, ale także utwory wywodzące się z egzotycznych kultur. Były kolędy, pastorałki, no i były przeboje, te nowsze i te niezmiennie od wielu lat cieszące się uznaniem kolejnych pokoleń. Najliczniejszą wśród zespołów muzycznych była reprezentacja Rafała Białasa. W bieżącym roku szkolnym pod jego opieką artystyczną pracowało sześć zespołów. Regułą obowiązującą w tym sezonie była konwencja warsztatowej samowystarczalności wszystkich formacji. Każdy zespół składał się z wokalistów i instrumentalistów i był w pełni przygotowany do występów na żywo, czyli nie korzystał z nagranego przez profesjonalistów akompaniamentu. Realizacja takiej strategii, choć trudniejsza, Collage i wzruszający tematu z fi lmu Miasto 44 przyniosła bardzo dobre rezultaty. Podczas XXVI edycji Festiwalu Kultury Młodzieży Szkolnej każdy z zespołów otrzymał najwyższą notę festiwalową wyróżnienie specjalne I stopnia. Charakter wokalno instrumentalny to jedyna cecha wspólna tych sześciu zespołów. Każdy z nich zdołał wypracować sobie estetyczną odrębność. Najbardziej zaawansowaną poziomem wykonawczym i wiekiem jest pracująca ze swoim opiekunem siódmy sezon grupa Collage. Także i w tym roku, zgodnie z ideą założyciela, łączyła różne konwencje stylistyczne, nadając interpretowanym utworom nowe brzmieniowe oblicze. Już na początku września podczas Narodowego Czytania Lalki Bolesława Prusa można było usłyszeć m.in. Pieśń wieczorną i Prząśniczkę Stanisława Moniuszki. Podczas koncertu kolędowo-noworocznego zespół zaprezentowął nowe pomysły aranżacyjne utworów Trzy metry ponad ziemią Poluzjantów i Uplifter Mariki, wykonane z udziałem gościa specjalnego Kevina Lyu, beat-boxera z Taiwanu. Można było także usłyszeć utwory zainspirowane etniczną nutą, tym razem pochodzącą z Chin. Zespół wykonał wzruszająco pieśń chińską De yǔyè xiānhuā zhànfàng, przy okazji promocji książki prof. Henryka Goika Chińskie przystanki, połączonej z wernisażem prac fotograficznych autora. Jak zwykle pobrzmiewały bardzo zróżnicowane głosy solowe ciekawie osadzone w częściach zwrotkowych oraz harmonijnie zjednoczone wielogłosowe partie refrenowe. Wśród instrumentów usłyszeć można było pianino, elektryczne i akustyczne brzmienie gitar oraz klarnetu, wsparte sekcją rytmiczną z gitarą basową. Na uwagę zasługuje także sukces solistki Collage Agaty Madziały, która zdobyła II miejsce podczas British Song Festival w Mikołowie. Wokalno instrumentalną Ton Formację w tym roku reprezentowali zupełnie nowi wychowankowie, w przeważającej większości uzdolnieni muzycznie uczniowie klas I G10 przy ZS 1 w Tychach. Czternastoosobowa grupa wokalna ze wsparciem fortepianu, saksofonu, fletu, skrzypiec i cajonu już w październiku zdobyła I-szą nagrodę podczas konkursu piosenki ekologicznej w ramach X Eko kiermaszu, następnie I-sze miejsce dla zespołu i II-gie miejsce dla solistki Dominiki Centner podczas II Rejonowego Konkursu Kolęd i Pastorałek. Ton Formacja jest rekordzistką wśród wszystkich zespołów Rafała Białasa, mając na swoim koncie 30 występów w roku szkolnym 2015/2016. Forte to 15 osobowa grupa gimnazjalistów klas II i III, której prezentacje wokalne wsparte były w tym roku akompaniamentem pianina, cajonu gitary i skrzypiec. Repertuar, poza wspomnianymi na wstępie, okolicznościowo dobranymi pieśniami historycznymi, kolędami i pastorałkami, stanowiły świetnie sprawdzające się z ich udziałem rytmiczne utwory. Niezależnie od estetyki oryginału, dzięki dużej ilości wokalistek i wyraźnie wzbogacającemu ich brzmienie męskiemu głosowi, utwory wykonywane przez Forte uzyskiwały charakterystyczne brzmienie. Temperament, żywiołowość i poczucie swobody na scenie podczas wykonania piosenek Peron Jamala i Stitches Shawna Kolęda płynie z wysokości grupy Ton Formacja Tika Tuka Tam w boom boom rurkowym wstępie 12 Numer 27 wrzesień 2016 r.

13 Grupa Volare rozbujana bluesem Mi Fa Do w mikołajkowej estetyce Tika Tuka Tam w boom boom rurkowym wstępie Abba Cappella w wykonaniu Quasi Giocoso Mandesa wzbudzały entuzjastyczne reakcje publiczności. Volare to śpiewające wielogłosowo zaprzyjaźnione z sobą od lat licealistki, którym akompaniował męski skład instrumentalny: gitara, harmonijka ustna, pianino i perkusjonalia. Jak wszystkie poprzednie zespoły, także Volare występował podczas wszystkich najważniejszych koncertów, ujętych w kalendarzu imprez MDK 1, zapamiętane jednak zostaną na pewno: brawurowo wykonany w konwencji chicagowskiego bluesa utwór Pół na pół Natalii Kukulskiej oraz piosenka One Call Away, którą rozsławił Charlie Puth. Zespołem, w którym rozwijały swoje muzyczne zdolności najmłodsi wychowankowie, uczniowie klas I III był zespół Tika Tuka Tam. Na zajęciach umuzykalniających odbywających się raz w tygodniu, dzieciaki uczyły się poza piosenkami także czytania nut głosem oraz gry Tutti w realizacji tegorocznego Planu na instrumentach perkusyjnych. Ulubiony instrument boom-boom rurki został wykorzystany do opracowania utworu Cień chwalipięta do słów Józefa Ratajczaka z muzyką Rafała Białasa. Wykonanie go wraz z Małą odą, opartą o temat finału IX Symfonii Ludwiga van Beethovena przyniosły zespołowi wspomnianą na wstępie eskę, czyli najwyższą notę przyznaną przez jurorów podczas XXVI edycji Festiwalu Kultury Młodzieży Szkolnej. Uroku występom dodawały solówki wykonane w obu utworach przez siedmioletniego skrzypka Oliwiera Białasa. Tutti to szósty wśród zespołów Rafała Białasa. Należą do niego głównie zdolni wokaliści i instrumentaliści w wieku 13 i 14 lat. Na swój sukces pracują już od 4 lat, zapoznając się na regularnych próbach z podstawami emisji głosu, sposobami interpretacji w przyjaznej, czasem zabawnej atmosferze. W tym roku dołączyli do grupy: perkusista, gitarzysta i saksofonista. Spośród wielu piosenek poznanych w tym roku szkolnym jako repertuar konkursowy i wizytówkę swoich możliwości na Prezentacjach Dorobku Artystycznego MDK 1 zespół wykonywał dwie: Plan Sylwii Przybysz oraz Piosenkę światłoczułą z repertuaru Natalii Przybysz. W MDK-1 w roku szkolnym 2015/2016 pod kierunkiem artystycznym Michała Lipińskiego kontynuował swoją przygodę wokalno-instrumentalną zespół Mi Fa Do. Dzieci klas I-III, głównie z SP 1 w Tychach, ćwiczyły podstawy śpiewu i muzykowanie na instrumentach perkusyjnych. Repertuar, z którym zaprezentowały się publicznie, stanowiły radosne, żywiołowe piosenki, kolędy i pastorałki. Sezon zakończył się dla nich wykonaniem znanych od wielu lat hitów IV klasa na obcasach z rep. Małe Wu Wu i Wiosna z rep. Skaldów. Podczas XXVI FKMS zespół otrzymał wyróżnienie II st. Od pięciu lat współpracuje z MDK 1 dyrygent znany z sukcesów tyskiego chóru Cantate Deo i Chóru Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach Michał Brożek. W minionym rok szkolnym organizował pracę zespołu wokalnego Quasi Giocoso. Dobrze wywarzone proporcje pomiędzy głosami żeńskimi i męskimi, poprawna intonacja Numer 27 wrzesień 2016 r. 13

14 i niebanalna harmonia w opracowaniach utworów przez nich wykonywanych, stanowią niewątpliwy atut formacji. Podczas XXVI Rejonowego Festiwalu Kultury Młodzieży Szkolnej grupa Quasi Giocoso wykonała piosenkę You Raise Me Up Rogera Emersona oraz wiązankę utworów z rep. grupy Abba Abba Cappella w opracowaniu Roine Jonssona i Michała Brożka. Nie po raz pierwszy otrzymał wyróżnienie specjalne I st. Rafał Białas nauczyciel muzyki w MDK 1 ECHA IMPREZ Galeria Artyści Młodym Na krańcach świata Taki tytuł nosiła wystawa malarstwa, rysunku, grafiki i fotografii Lecha Kowalczyka. W piątkowy wieczór, 18 września 2015 roku w galerii MDK 1 obył się uroczysty wernisaż prac artysty. Malarz jest autorem kilkunastu wystaw swoich obrazów w kraju i za granicą oraz zdobywcą nagród w konkursach na całym świecie. Jest także znanym i cenionym autorem scenografii, plakatów, ilustracji książkowych, obiektów małej architektury, aranżacji przestrzennych, wystawienniczych oraz handlowych. Opracował ponad 90. znaków firmowych. Lech Kowalczyk absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach, człowiek mający różne pasje, artysta i globtroter. Maluje, rysuje, zajmuje się grafiką warsztatową i wydawniczą. Żegluje, wędruje, wspina się w Tatrach, górach Włoch, Francji, Szwajcarii, Maroka, Peru, Nepalu. Stamtąd przywozi szkice, będące podstawą powstających później dzieł. Artysta uraczył Artysta z wnuczką Amelką Tip-Top I w tańcu tybetańskim uczestników wernisażu barwną gawędą o odwiedzanych miejscach, spotkanych tam ludziach, zapierających dech w piersiach krajobrazach, historii odległych krain, przenikaniu się kultur, religii, obyczajów. Ilustracjami opowieści były kolorowe obrazy, niezwykłe fotografie i grafiki. Towarzyszyły im także postaci przewodników, jak sam swoich pomocników nazwał autor wystawy. Tybet symbolizował występ zespołu Tip Top Joanny Sajewicz, który zatańczył nastrojowy, barwny taniec tybetański z szalami. Alpy Amelka Kowalczyk (wnuczka artysty) w stroju wspinacza wysokogórskiego. Gdy bohater wieczoru opowiadał o Kordylierach, u Jego boku stała mama z malutkim dzieckiem noszonym tradycyjnie w chuście, okryta meksykańskim poncho. Z dumą pokazywała strąk fasoli kilkakrotnie większy, niż te, które znamy w naszej kuchni. Byliśmy także świadkami wiązania tradycyjnego arabskiego turbanu na głowie małej modelki. Na zakończenie licznie przybyła widownia zwiedziła niezwykle interesującą wystawę prac bohatera wieczoru. Komentarzom i zachwytom nie było końca. Wielkie święto fotografii Wernisaż fotografii Marka Tumidajskiego, odbył się 5 lutego 2016 roku. Marek Tumidajski urodził się w Krakowie, młodość spędził w Bytomiu a całe dorosłe życie w Katowicach. Ukończył chemię na Politechnice Śląskiej z tytułem magistra inżyniera. Po przejściu na emeryturę powrócił do swojej pasji z młodzieńczych lat do fotografii. Do największych swoich sukcesów zalicza zdobycie I-szej nagrody i I-go miejsca w Ogólnopolskim Konkursie Fotografii Artystycznej zorganizowanym przez Politechnikę Śląską w Gliwicach. Swoje umiejętności w tej dziedzinie doskonalił pod okiem legendarnej mistrzyni artystki fotografii Zofii Rydet z Gliwic. Wystawa Pory roku zgromadziła 62 fotogramy przedstawiające w większości przyrodę Śląska, ale także z okolic Pojezierza Drawskiego. Marek Tumidajski, wzorem klasyków impresjonizmu stara się uchwycić na zdjęciach, to co ulotne i szybko przemijające, to, co trwa zaledwie chwilę. Dzięki tym fotografiom, możemy podziwiać zmieniające się obrazy w dłuższej przestrzeni czasowej. Artysta potrafi dostrzec i wydobyć piękno z nietypowych, pozornie nieatrakcyjnych motywów, np. z pokopalnianych zagłębień, zapadlisk, które zalała woda i które powoli, z mozołem stroi roślinność. Wernisaż wzbogaciły suity: tańców i pieśni krakowskich a także śląskich, które żywiołowo i ekspresyjnie zatańczone zostały przez zespół pieśni i tańca Tyszanie Marii Ławniczek. Usłyszeliśmy też wiersze Leopolda Staffa Wysokie drzewa i Ars poetica recytowane przez młodych aktorów teatru Verbum Teresy Byrczek. Marek Tumidajski z Teresą Wodzicką Zespół pieśni i tańca Tyszanie w suicie śląskiej 14 Numer 27 wrzesień 2016 r.