INFORMACJE TECHNICZNE

Transkrypt

1 GŁÓWNE CECHY DYSTRYBUCJI Losowy zrzut ekranu FEDORA Fedora to dystrybucja ogólnego użytku. Nadaje się zarówno na specjalizowany serwer jak i na desktop do domu lub firmy. We wszystkich przypadkach będzie wymagała jednak doszlifowania ustawień domyślnych według własnych preferencji i wymagań. Pewne utrudnienie, w przypadku instalacji na serwerach może stanowić krótki cykl wydań (co 6 miesięcy) MANDRIVA Mandriva to jedna z czołowych dystrybucji ogólnego użytku ostatnich lat. Nadaje się zarówno dla początkujących jak i zaawansowanych użytkowników. Jest szczególnie popularna wśród nowicjuszy w Linuksie i użytkowników domowych, szukających alternatywnego systemu operacyjnego. Wspierane architektury Minimalne wymagania sprzętowe INFORMACJE TECHNICZNE i386, ppc, x86_64, sparc (przez projekt Aurora Project), alpha (przez projekt AlphaCore) Tryb tekstowy: 200 MHz Pentium-class, 128 MB RAM. Tryb graficzny: 400 MHz Pentium-class, 192 MB RAM. i586, ppc, x86_64 Tryb tekstowy: 200 MHz Pentium-class, 64 MB RAM, 620 MB HDD. Tryb graficzny: 400 MHz Pentium-class, 192 MB RAM, 620 MB HDD. Wolne oprogramowanie? Całkowicie wolny. Bardzo dobry, dopracowany instalator systemu, porównywalny z instalatorem Red Hata/Fedory. Wybór pakietów Możliwość wyboru pakietów spośród dostępnych w dystrybucji. Zależności są rozwiązywane automatycznie, więc nie ma możliwości zainstalowania niedziałającego zestawu aplikacji. W czasie instalacji można wskazać zewnętrzne repozytorium i za jego pomocą zainstalować dodatkowe pakiety. Możliwość wyboru pakietów spośród dostępnych w dystrybucji (jako jedna z opcji przy instalacji), możliwość instalacji pakietów z dowolnego repozytorium (obecnego na nośniku wymiennym, dysku lub w Internecie). Wybór rodzaju instalacji - Bardzo dobrze rozwiązane Kiepsko przetłumaczone w

2 predefiniowane pakiety (desktop/serwer) Wybór rodzaju instalacji ekspert/początkujący Graficzny instalator Szybkość instalatora Graficzne zarządzanie systemem grupowanie pakietów. Pakiety są podzielone na kilka grup, w każdej z nich część pakietów jest domyślnie wybrana. Standardowo instaluje się system biurkowy z GNOME. Nie ma możliwości instalacji w trybie eksperta. Większość ekranów (np. partycjonowanie) zawiera jednak opcję "ustawienia zaawansowane", umożliwiając również niestandardową konfigurację. Instalacja w trybie graficznym (dopracowany instalator Anaconda) lub tekstowym do wyboru. Średnia szybkość instalacji. Standardowy system instaluje się, w zależności od maszyny około min. KONFIGURACJA Sporo graficznych konfiguratorów (głównie w wersji dla GNOME) polskim instalatorze, ale całkiem nieźle pomyślane grupy oprogramowania: 1) Stacja robocza: biurowa; rozrywkowa (gry); multimedialna; internetowa; komputer sieciowy (klient); konfiguracja; narzędzie konsolowe; programowanie; dokumentacja; Linux Standard Base. 2) Serwer: web/ftp; poczta; baza danych; zapora sieciowa/router; sieciowy. 3) Środowiska graficzne: KDE, GNOME, IceWM, LXDE, inne. Predefiniowane grupy pakietów można łatwo rozszerzyć lub zmniejszyć o samodzielnie wybrane aplikacje. Tak, przy czym do trybu zaawansowanego można przełączyć się w dowolnym momencie instalacji. Dopracowany i intuicyjny instalator w trybie graficznym. Duże rozbudowanie (zarówno wybór pakietów do instalacji, jak konfiguratory sprzętu oferują bardzo szeroki wachlarz opcji) rekompensuje dobrymi objaśnieniami i pełnym spolszczeniem. W przypadku domyślnej instalacji na dysku ląduje sporo pakietów, w związku z czym instalacja może trochę potrwać - tym bardziej, że sporo czasu może również zająć wstępna konfiguracja (przy czym instalacja poprzez bezmyślne klikanie przycisku "Dalej" również jest możliwa ;-) Cała armia naprawdę przydatnych "draków-śmaków" zgrupowana w drakconf aka

3 Tekstowe zarządzanie systemem Liczba pakietów Zarządzanie pakietami, rozwiązywanie zależności Graficzne narzędzie do instalacji oprogramowania większość operacji można dokonać bez konieczności uruchamiania konsoli. Spora liczba graficznych narzędzi posiada swoje tekstowe odpowiedniki, jednak często są one mniej rozbudowane. Specyficzne dla Fedory (i RHEL) programy konfiguracyjne - system-config- *. SYSTEM PAKIETÓW Dystrybucja oferuje dużą liczbę pakietów (więcej niż opensuse, ale mniej niż Mandrake czy Debian). W sieci istnieje jednak wiele alternatywnych źródeł, z których można ściągnąć pakiety RPM dla Fedory. Dobór odpowiednich repozytoriów znacznie powiększa dostępną liczbę pakietów. Popularne repozytorium dla Fedory to RPM Fusion. Repozytoria (yum) dla Fedory udostępniły też firmy takie jak Dell, Google czy Adobe. Z nadejściem yuma i apt-rpm dla Red Hata tzw. "piekło zależności" trochę wystygło. Ciągle jednak nie jest idealnie i pojawiają się problemy, szczególnie z mniej popularnymi pakietami. Fedora Core 5 dostarcza specjalne narzędzie do graficznej instalacji oprogramowania bazujące na "Centrum Sterowania Mandriva". Graficznie można skonfigurować właściwie wszystko. Coraz więcej "drak-śmaków" działa również w trybie semigraficznym a więc bardzo wygodnie przy pracy w konsoli lub zdalnie przez SSH. Pierwszy był XFdrake, bardzo wygodny, gdy X nie chce odpalić, potem doszły następne. Bardzo duża liczba pakietów. Mandriva pod tym względem przegrywa tylko z Debianem. Tak jak w Debianie, mamy tutaj możliwość podpięcia dodatkowych źródeł dla urpmi. W większości przypadków instalacja oprogramowania jest równie prosta, jak wpisanie urpmi nazwa_pakietu (albo użycie odpowiedniego drak-śmaka), tym bardziej, że pakiety są bardzo logicznie pogrupowane i opisane. Przy łączeniu różnych źródeł pakietów dla urpmi ten system potrafi odmówić współpracy - nie jest to jednak częste. Oprócz urpmi można również używać menedżera Smart, który doskonale sobie radzi z nawet najbardziej nietypowymi połączeniami repozytoriów. Całkiem wygodna i intuicyjna nakładka na urpmi w Centrum Sterowania Mandriva ma jednak dwie wady:

4 Szybkość startu systemu Responsywność systemu Popularność Nacisk na bezpieczeństwo yum: Pirut, a także Pup do aktualizacji systemu. Fedora Core 6 zawierać będzie również pakiet Puplet - narzędzie powiadamiające o dostępnych aktualizacjach (podobne do update-notifier znanego z Ubuntu).. Dostępne jest też kilka alternatywnych nakładek na menedżera yum, m.in. Yum Extender (yumex) i GNOMEyum. Dla użytkowników APT-a istnieje oczywiście Synaptic. WYDAJNOŚĆ Średni czas uruchamiania systemu. Skrypty startowe napisane poprawnie. Akceptowalna szybkość systemu. Brak jednak specjalnej optymalizacji pod kątem responsywności czy szybkości (dla serwera czy desktopu). STABILNOŚĆ/BEZPIECZEŃSTWO Bardzo popularna dystrybucja, od wielu miesięcy w pierwszej trójce w rankingu serwisu DistroWatch. Od niedawna Fedora jeszcze bardziej nastawiła się na bezpieczeństwo, czego rezultatem jest domyślna konfiguracja zapory sieciowej oraz obsługa rozszerzenia SELinux, które zwiększa wczytywanie bazy danych o dostępnych pakietach potrafi zabrać dobrych kilkadziesiąt sekund, a instalowanie, odinstalowywanie i aktualizację pakietów jesteśmy zmuszeni wykonywać w odrębnych oknach. Dobry interfejs graficzny (bardzo zbliżony do słynnego Synaptica) posiada również Smart. Bardzo dobra szybkość uruchamiania. W wersji 2009 nawet z wyłączonym speedbootem szybkość ładowania jest znakomita i zajmuje kilka sekund, obecnie bije na głowę większość konkurencji, w tym m.in. opensuse, Fedorę i Ubuntu. Średnia szybkość systemu. Brak specjalnej optymalizacji pod kątem responsywności czy szybkości. Niestety Mandriva jest wyraźnie wolniejsza od lżejszych dystrybucji (jak np. Zenwalk czy KateOS), ale to cena jaką się płaci za "idiotoodporność" i dużą automatyzację procesu instalacji/konfiguracji systemu. Od wielu lat Mandrakelinux, a teraz Mandriva zajmuje pierwsze miejsca rankingu DistroWatch.com - bez wątpienia dzięki łatwości instalacji i obsługi oraz mnogości dostępnych pakietów. Tuż podczas instalacji systemu można włączyć wiele zabezpieczeń oraz zaporę sieciową i pobrać (stosunkowo szybko i często wydawane) uaktualnienia systemu. Równie łatwo można to zrobić później -

5 Dojrzałość i stabilność systemu Instalator po polsku Domyślnie zainstalowany system jest spolonizowany Możliwość ręcznej polonizacji systemu Wsparcie dla zastrzeżonych formatów poziom bezpieczeństwa. W dystrybucji znajdziemy również wiele innych dodatków, wpływających pozytywnie na bezpieczeństwo systemu, jak choćby Exec-Shield, Compile Time Buffer Checks, ELF, Data Hardening czy Restricted Kernel Memory access. Fedora jest projektem sponsorowanym przez Red Hat i jako taka zawiera wiele nowatorskich rozwiązań, które po testach w Fedorze są umieszczane w RHEL (komercyjna dystrybucja Red Hat) Takie nowości najczęściej jednak nie są domyślnie włączane/instalowane w systemie. O dojrzałości dystrybucji świadczy jej pochodzenie (Red Hat Linux) oraz wsparcie ze strony największej firmy w branży. O stabilności może świadczyć fakt, że jest ona powszechnie używana na serwerach Wikipedii POLONIZACJA Instalator Fedory jest całkowicie spolszczony, może porozumiewać się w wielu językach. System po instalacji porozumiewa się z nami w języku, który wybraliśmy podczas instalacji. Niektóre gnomowe narzędzia nie są jednak przetłumaczone. Dodatkowe informacje dotyczące lokalizacji są łatwo dostępne (dokumentacja, FAQ). APLIKACJE/SIEĆ Fedora jest dystrybucją "społeczną" i wolnościową. Nie ma więc mowy o niewolnych kodekach i programach w domyślnej instalacji. Informacja także przy pomocy narzędzi graficznych (to oczywiste w Mandarynce). Bezpieczeństwo nie jest jednak priorytetem w Mandrivie, tak jak ma to miejsce w przypadku Debiana, czy ostatnio Fedory oraz opensuse, a od zawsze w systemach BSD. Dość często wydawane są nowe wersje, które przed wydaniem wersji oficjalnej przechodzą krótkie, ale intensywne testy, pojawiając się w źródłach cooker i w wydaniu Community. Niestety, nie zawsze pozwala to wyeliminować wszystkie błędy - np. wersja 10.1 Official stwarzała użytkownikom o wiele więcej problemów, niż jej poprzedniczka. Poważnym błędem wydaje się również wdrażanie nieomal eksperymentalnych programów do oficjalnej edycji systemu, np. bardzo niestabilnego i zasobożernego programu Kat jako zamiennika dla Beagle Instalator w całości spolszczony - włącznie ze sporą częścią opisów pakietów. Domyślnie zainstalowany system jest całkowicie spolonizowany. System jest naprawdę dobrze spolonizowany. System tuż po instalacji bez problemu odtwarza pliki mp3, a dostęp do olbrzymiego zasobu kodeków i nie-wolnego oprogramowania można

6 Współpraca z Neostradą (Sagem) Współpraca z Neostradą (Alcatel) Sieć bezprzewodowa na Fedora Wiki: Forbidden Items wyjaśnia powody, dla których Fedora nie zawiera niewolnego oprogramowania i opisuje zastępcze rozwiązania. Dla użytkowników niezainteresowanych wolnościowymi ideałami, są dostępne repozytoria zawierające wszystkie popularne niewolne aplikacje i kodeki. Nie jest one jednak oficjalną częścią projektu Fedora. Brak pakietu dla eagle-usb. Konieczne jest zainstalowanie źródeł jądra i ręczna kompilacja. Podobnie jak w przypadku Sagema, instalacja jest całkowicie ręczna. Alternatywnie można również pobrać automagiczny skrypt speedtouchconf (testowany z FC2 i FC3) ze strony z płyty instalacyjnej Neostrady (lub z podanego przy opisie Mandrivy adresu) wyłuskać plik mgmt.o i w takim przypadku instalacja tego modemu sprowadza się do podania danych loginu i hasła oraz 20 sekundach oczekiwania na migające diody. Dobre wsparcie dla WiFi. Automatyczna obsługa natywnych sterowników. Możliwość instalacji pakietu ndiswrapper w celu uruchomienia sterowników windowsowych. otrzymać po dodaniu do bazy urpmi źródeł PLF (można to zrobić metodą kopiuj-wklej dzięki witrynie Easy Urpmi). Skype Klikalna instalacja modemu Sagema już podczas instalacji systemu - teoretycznie prościej być już nie może. W praktyce niestety instalator wydaje się nie być dostatecznie dopracowany. Zdarza się, że z niewiadomych powodów autokonfiguracja nie działa (tak było np. w przypadku instalacji na laptopie z WiFi Intela, gdzie autokonfigurator pomylił interfejsy sieciowe). Większość procesu instalacji jest klikalna. Jedyne co trzeba zrobić ręcznie, to ściągnąć sterownik. Tutaj natomiast znajduje się dobry opis instalacji modemu Alcatel po polsku. Opis manualny. Klikalna instalacja większości kart kompatybilnych z Linuksem. Konfiguracja Ndiswrapper, podobnie jak w innych dystrybucjach (szczególnie przydatna przy kartach D-link).

7