ZESPÓŁ SZKÓŁ PODSTAWOWO GIMNAZJALNYCH IM. JANA PAWŁA II W ŁOSOSINIE DOLNEJ. Świat fizyki. Program nauczania AUTOR: WYDAWNICTWO ZAMKOR

Transkrypt

1 ZESPÓŁ SZKÓŁ PODSTAWOWO GIMNAZJALNYCH IM. JANA PAWŁA II W ŁOSOSINIE DOLNEJ Świa fizyki Program nauczania AUTOR: WYDAWNICTWO ZAMKOR Z MODYFIKACJĄ MAŁGORZATY JAŚKIEWICZ Podręcznik : Świa fizyki, 11/1/2009, 11/2/2010, 11/3/2010 Liczba godzin: Klasa I: 33 Klasa II: 64 Klasa III: 33 Dopuszczam do użyku. Podpis i pieczęć dyrekora Łososina Dolna, sierpień 2013

2 Moo Szkoła powinna poświęcić dużo uwagi efekywności kszałcenia w zakresie nauk przyrodniczych i ścisłych zgodnie z prioryeami Sraegii Lizbońskiej. Kszałcenie w ym zakresie jes kluczowe dla rozwoju cywilizacyjnego Polski oraz Europy. /Rozporządzenie Minisra Edukacji Narodowej z dnia 23 grudnia 2008 r. w sprawie podsawy programowej/ 2

3 Spis reści 1. Podsawa programowa i reści programu wybiegające poza podsawę Ogólny komenarz do podsawy programowej Cele ogólne programu Cele kszałcące, społeczne i wychowawcze Cele świaopoglądowe i meodologiczne Charakerysyka ogólna programu Rozkład maeriału do realizacji podsawy programowej z fizyki w gimnazjum z pakieem edukacyjnym Świa fizyki ZamKor Ogólny przydział godzin na poszczególne działy fizyki przy 4 godzinach w cyklu nauczania Szczegółowe rozkłady maeriału Zakładane osiągnięcia ucznia (Plan wynikowy) Procedury osiągania celów Propozycje meod oceny osiągnięć uczniów

4 4

5 1. Podsawa programowa Cele kszałcenia wymagania ogólne III eap edukacyjny I. Wykorzysanie wielkości fizycznych do opisu poznanych zjawisk lub rozwiązania prosych zadań obliczeniowych. II. Przeprowadzanie doświadczeń i wyciąganie wniosków z orzymanych wyników. III. Wskazywanie w oaczającej rzeczywisości przykładów zjawisk opisywanych za pomocą poznanych praw i zależności fizycznych. IV. Posługiwanie się informacjami pochodzącymi z analizy przeczyanych eksów (w ym popularnonaukowych). Treści nauczania wymagania szczegółowe 1. Ruch prosoliniowy i siły. 1) posługuje się pojęciem prędkości do opisu ruchu; przelicza jednoski prędkości; 2) odczyuje prędkość i przebyą odległość z wykresów zależności drogi i prędkości od czasu oraz rysuje e wykresy na podsawie opisu słownego; 3) sił i rozpoznaje je w różnych syuacjach prakycznych; 4) opisuje zachowanie się ciał na podsawie pierwszej zasady dynamiki Newona; 5) odróżnia prędkość średnią od chwilowej w ruchu niejednosajnym; 6) posługuje się pojęciem przyspieszenia w opisie ruchu prosoliniowego jednosajnie przyspieszonego; 7) opisuje zachowanie się ciał na podsawie drugiej zasady dynamiki Newona; 8) sosuje do obliczeń związek między masą ciała, przyspieszeniem i siłą; 9) posługuje się pojęciem siły ciężkości; 10) opisuje wzajemne oddziaływanie ciał, posługując się rzecią zasadą dynamiki Newona; 11) wyjaśnia zasadę działania dźwigni dwusronnej, bloku nieruchomego, kołowrou; 12) opisuje wpływ oporów ruchu na poruszające się ciała. 2. Energia. 1) wykorzysuje pojęcie energii mechanicznej i wymienia różne jej formy; 2) posługuje się pojęciem pracy i mocy; 3) opisuje wpływ wykonanej pracy na zmianę energii; 4) posługuje się pojęciem energii mechanicznej jako sumy energii kineycznej i poencjalnej; 5) sosuje zasadę zachowania energii mechanicznej; 6) analizuje jakościowo zmiany energii wewnęrznej spowodowane wykonaniem pracy i przepływem ciepła; 7) wyjaśnia związek między energią kineyczną cząseczek i emperaurą; 8) wyjaśnia przepływ ciepła w zjawisku przewodnicwa cieplnego oraz rolę izolacji cieplnej; 9) opisuje zjawiska opnienia, krzepnięcia, parowania, skraplania, sublimacji i resublimacji; 10) posługuje się pojęciem ciepła właściwego, ciepła opnienia i ciepła parowania; 11) opisuje ruch cieczy i gazów w zjawisku konwekcji. 3. Właściwości maerii. 1) analizuje różnice w budowie mikroskopowej ciał sałych, cieczy i gazów; 2) omawia budowę kryszałów na przykładzie soli kamiennej; 3) posługuje się pojęciem gęsości; 4) sosuje do obliczeń związek między masą, gęsością i objęością ciał sałych i cieczy, na podsawie wyników pomiarów wyznacza gęsość cieczy i ciał sałych; 5) opisuje zjawisko napięcia powierzchniowego na wybranym przykładzie; 6) posługuje się pojęciem ciśnienia (w ym ciśnienia hydrosaycznego i amosferycznego); 7) formułuje prawo Pascala i jego zasosowania; 8) analizuje i porównuje warości sił wyporu dla ciał zanurzonych w cieczy lub gazie; 9) wyjaśnia pływanie ciał na podsawie prawa Archimedesa. 5

6 4. Elekryczność. 1) opisuje sposoby elekryzowania ciał przez arcie i doyk; wyjaśnia, że zjawisko o polega na przepływie elekronów; analizuje kierunek przepływu elekronów; 2) opisuje jakościowo oddziaływanie ładunków jednoimiennych i różnoimiennych; 3) odróżnia przewodniki od izolaorów oraz obu rodzajów ciał; 4) sosuje zasadę zachowania ładunku elekrycznego; 5) posługuje się pojęciem ładunku elekrycznego jako wielokroności ładunku elekronu (elemenarnego); 6) opisuje przepływ prądu w przewodnikach jako ruch elekronów swobodnych; 7) posługuje się pojęciem naężenia prądu elekrycznego; 8) posługuje się (inuicyjnie) pojęciem napięcia elekrycznego; 9) posługuje się pojęciem oporu elekrycznego, sosuje prawo Ohma w prosych obwodach elekrycznych; 10) posługuje się pojęciem pracy i mocy prądu elekrycznego; 11) przelicza energię elekryczną podaną w kilowaogodzinach na dżule, a dżule na kilowaogodziny; 12) buduje prose obwody elekryczne i rysuje ich schemay; 13) wymienia formy energii, na jakie zamieniana jes energia elekryczna. 5. Magneyzm. 1) nazywa bieguny magneyczne magnesów rwałych i opisuje charaker oddziaływania między nimi; 2) opisuje zachowanie igły magneycznej w obecności magnesu oraz zasadę działania kompasu; 3) opisuje oddziaływanie magnesów na żelazo i wykorzysania ego oddziaływania; 4) opisuje działanie przewodnika z prądem na igłę magneyczną; 5) opisuje działanie elekromagnesu i rolę rdzenia w elekromagnesie; 6) opisuje wzajemne oddziaływanie magnesów z elekromagnesami i wyjaśnia działanie silnika elekrycznego prądu sałego. 6. Ruch drgający i fale. 1) opisuje ruch wahadła maemaycznego i ciężarka na sprężynie oraz analizuje przemiany energii w ych ruchach; 2) posługuje się pojęciami ampliudy drgań, okresu, częsoliwości do opisu drgań, wskazuje położenie równowagi oraz odczyuje ampliudę i okres z wykresu x() dla drgającego ciała; 3) opisuje mechanizm przekazywania drgań z jednego punku ośrodka do drugiego w przypadku fal na napięej linie i fal dźwiękowych w powierzu; 4) posługuje się pojęciami: ampliudy, okresu i częsoliwości, prędkości i długości fali do opisu fal harmonicznych oraz sosuje do obliczeń związki między ymi wielkościami; 5) opisuje mechanizm wywarzania dźwięku w insrumenach muzycznych; 6) wymienia, od jakich wielkości fizycznych zależy wysokość i głośność dźwięku; 7) posługuje się pojęciami infradźwięki i ulradźwięki. 7. Fale elekromagneyczne i opyka. 1) porównuje (wymienia cechy wspólne i różnice) rozchodzenie się fal mechanicznych i elekromagneycznych; 2) wyjaśnia powsawanie obszarów cienia i półcienia za pomocą prosoliniowego rozchodzenia się świała w ośrodku jednorodnym; 3) wyjaśnia powsawanie obrazu pozornego w zwierciadle płaskim, wykorzysując prawa odbicia; opisuje zjawisko rozproszenia świała przy odbiciu od powierzchni chropowaej; 4) opisuje skupianie promieni w zwierciadle wklęsłym, posługując się pojęciami ogniska i ogniskowej, rysuje konsrukcyjnie obrazy wyworzone przez zwierciadła wklęsłe; 6

7 5) opisuje (jakościowo) bieg promieni przy przejściu świała z ośrodka rzadszego do ośrodka gęsszego opycznie i odwronie; 6) opisuje bieg promieni przechodzących przez soczewkę skupiającą i rozpraszającą (biegnących równolegle do osi opycznej), posługując się pojęciami ogniska i ogniskowej; 7) rysuje konsrukcyjnie obrazy wyworzone przez soczewki, rozróżnia obrazy rzeczywise, pozorne, prose, odwrócone, powiększone, pomniejszone; 8) wyjaśnia pojęcia krókowzroczności i dalekowzroczności oraz opisuje rolę soczewek w ich korygowaniu; 9) opisuje zjawisko rozszczepienia świała za pomocą pryzmau; 10) opisuje świało białe jako mieszaninę barw, a świało lasera jako świało jednobarwne; 11) podaje przybliżoną warość prędkości świała w próżni; wskazuje prędkość świała jako maksymalną prędkość przepływu informacji; 12) nazywa rodzaje fal elekromagneycznych (radiowe, mikrofale, promieniowanie podczerwone, świało widzialne, promieniowanie nadfioleowe i rengenowskie) i ich zasosowania. 8. przekrojowe. 1) opisuje przebieg i wynik przeprowadzanego doświadczenia, wyjaśnia rolę użyych przyrządów, wykonuje schemayczny rysunek obrazujący układ doświadczalny; 2) wyodrębnia zjawisko z koneksu, wskazuje czynniki isone i nieisone dla wyniku doświadczenia; 3) szacuje rząd wielkości spodziewanego wyniku i ocenia na ej podsawie warości obliczanych wielkości fizycznych; 4) przelicza wielokroności i podwielokroności (przedroski mikro-, mili-, ceny-, heko-, kilomega-); przelicza jednoski czasu (sekunda, minua, godzina, doba); 5) rozróżnia wielkości dane i szukane; 6) odczyuje dane z abeli i zapisuje dane w formie abeli; 7) rozpoznaje proporcjonalność prosą na podsawie danych liczbowych lub na podsawie wykresu oraz posługuje się proporcjonalnością prosą; 8) sporządza wykres na podsawie danych z abeli (oznaczenie wielkości i skali na osiach), a akże odczyuje dane z wykresu; 9) rozpoznaje zależność rosnącą i malejącą na podsawie danych z abeli lub na podsawie wykresu oraz wskazuje wielkość maksymalną i minimalną; 10) posługuje się pojęciem niepewności pomiarowej; 11) zapisuje wynik pomiaru lub obliczenia fizycznego jako przybliżony (z dokładnością do 2-3 cyfr znaczących); 12) planuje doświadczenie lub pomiar, wybiera właściwe narzędzia pomiaru; mierzy: czas, długość, masę, emperaurę, napięcie elekryczne, naężenie prądu. 9. doświadczalne W rakcie nauki w gimnazjum uczeń obserwuje i opisuje jak najwięcej doświadczeń. Nie mniej niż połowa doświadczeń opisanych poniżej powinna zosać wykonana samodzielnie przez uczniów w grupach, pozosałe doświadczenia jako pokaz dla wszyskich, wykonany przez wybranych uczniów pod konrolą nauczyciela. 1) wyznacza gęsość subsancji, z jakiej wykonano przedmio w kszałcie prosopadłościanu, walca lub kuli za pomocą wagi i linijki; 2) wyznacza prędkość przemieszczania się (np. w czasie marszu, biegu, pływania, jazdy rowerem) za pośrednicwem pomiaru odległości i czasu; 3) dokonuje pomiaru siły wyporu za pomocą siłomierza (dla ciała wykonanego z jednorodnej subsancji o gęsości większej od gęsości wody); 4) wyznacza masę ciała za pomocą dźwigni dwusronnej, innego ciała o znanej masie i linijki; 5) wyznacza ciepło właściwe wody za pomocą czajnika elekrycznego lub grzałki o znanej mocy (przy założeniu braku sra); 7

8 6) demonsruje zjawisko elekryzowania przez arcie oraz wzajemnego oddziaływania ciał naładowanych; 7) buduje prosy obwód elekryczny według zadanego schemau (wymagana jes znajomość symboli elemenów: ogniwo, opornik, żarówka, wyłącznik, wolomierz, amperomierz); 8) wyznacza opór elekryczny opornika lub żarówki za pomocą wolomierza i amperomierza; 9) wyznacza moc żarówki zasilanej z baerii za pomocą wolomierza i amperomierza; 10) demonsruje działanie prądu w przewodzie na igłę magneyczną (zmiany kierunku wychylenia przy zmianie kierunku przepływu prądu, zależność wychylenia igły od pierwonego jej ułożenia względem przewodu); 11) demonsruje zjawisko załamania świała (zmiany kąa załamania przy zmianie kąa padania jakościowo); 12) wyznacza okres i częsoliwość drgań ciężarka zawieszonego na sprężynie oraz okres i częsoliwość drgań wahadła maemaycznego; 13) wywarza dźwięk o większej i mniejszej częsoliwości od danego dźwięku za pomocą dowolnego drgającego przedmiou lub insrumenu muzycznego; 14) wywarza za pomocą soczewki skupiającej osry obraz przedmiou na ekranie, odpowiednio dobierając doświadczalnie położenie soczewki i przedmiou. Treści programu wybiegające poza podsawę programową Do programu włączono reści wykraczające poza podsawę programową. I ak: 1. Wprowadza się siłę i prędkość jako wielkości wekorowe (wspomina się akże o ym, że przyspieszenie jes wielkością wekorową). Mając na uwadze dobro uczniów, kórzy będą konynuowali naukę fizyki w drugiej i rzeciej klasie liceum, konsekwennie odróżnia się wekory od ich warości. 2. Omawia się niekóre zmiany właściwości ciał zachodzące wraz ze zmianą emperaury ych ciał. 3. Wspomina się o zjawisku menisku wklęsłego, włoskowaości i jej znaczeniu w przyrodzie. 4. Wprowadza się pojęcia układu odniesienia i względności ruchu. 5. W ruchu prosoliniowym sale w ę sama sronę opisuje się położenie ciała za pomocą współrzędnej położenia x. 6. Wprowadza się jakościowy opis ruchu jednosajnie opóźnionego. 7. Wprowadza się pojęcie bezwładności ciał. 8. Proponuje się wprowadzenie siły sprężysości jako siły, kóra przy rozciąganiu lub ściskaniu ciała dąży do przywrócenia jego począkowych rozmiarów. 9. Wprowadza się pojęcie siły nośnej i wyjaśnia zasadę unoszenia się samolou. 10. Wprowadza się pojęcie układu ciał wzajemnie oddziałujących (np. Ziemia i dowolne ciało w jej pobliżu) i wykorzysuje się o pojęcie do wyjaśnienia, że przyros energii mechanicznej ciała jes skukiem pracy wykonanej przez siłę pochodzącą spoza układu. 11. Wprowadza się pojęcia fali poprzecznej i podłużnej. 12. Wprowadza się pojęcie pola elekrosaycznego. 13. Na drodze doświadczalnej demonsruje się zjawisko elekryzowania przez indukcję oraz uziemiania ciał. 14. Wprowadza się umowny kierunek prądu elekrycznego. 15. Proponuje się doświadczalne badanie połączenia szeregowego i równoległego odbiorników elekrycznych. 16. Demonsrując oddziaływanie przewodnika z prądem na igłę magneyczną, wprowadza się pojęcie pola magneycznego wyworzonego przez prąd elekryczny. Doświadczalnie pokazuje się, że na odwró zmieniające się pole magneyczne może być źródłem prądu elekrycznego w obwodzie. 17. Wprowadza się pojęcie zdolności skupiającej soczewki, jej jednoskę dioprię i znak zdolności skupiającej soczewek korygujących krókowzroczność (minus) i dalekowzroczność (plus). 8

9 2. Cele ogólne programu 1. Zdobycie przez ucznia przynajmniej ej wiedzy i umiejęności, kóre są zawarych w podsawie programowej. 2. Symulowanie ogólnego rozwoju inelekualnego ucznia. 3. Kszałcenie charakeru i podsawy. 3. Cele kszałcące, społeczne i wychowawcze 1. Kszałowanie umiejęności posługiwania się meodami badawczymi ypowymi dla fizyki. 2. Kszałowanie umiejęności posługiwania się echnologią informacyjną do zbierania danych doświadczalnych, ich przewarzanie oraz modelowanie zjawisk fizycznych. 3. Budzenie szacunku do przyrody i podziwu dla jej piękna. 4. Rozwijanie zaineresowania oaczającym świaem i moywacji do zdobywania wiedzy. 5. Kszałowanie akywnej podsawy wobec porzeby rozwiązywania problemów. 6. Uczenie się współpracy w zespole, przesrzegania reguł, współodpowiedzialności za sukcesy i porażki, wzajemnej pomocy. 7. Kszałowanie akich cech jak: dociekliwość, rzeelność, wyrwałość i upór w dążeniu do celu, sysemayczność, dyscyplina wewnęrzna i samokonrola. 4. Cele świaopoglądowe i meodologiczne Uczeń powinien wynieść ze szkoły przekonanie o ym, że: 1. prawa fizyki są obiekywnymi prawami przyrody, kóre poznajemy za pomocą meod naukowych, 2. człowiek poznaje coraz lepiej oaczającą go przyrodę, a proces poznania jes procesem nieskończonym, 3. rezulay badań naukowych znajdują zasosowanie w prakyce fizyka daje podsawy do worzenia nowych i udoskonalania isniejących procesów echnologicznych w różnych dziedzinach. 6. Charakerysyka ogólna programu Zgodnie z komenarzem do podsawy programowej (załącznik 4, Zalecane warunki i sposób realizacji, sr. 252) program opracowano w aki sposób by ucząc fizyki nie wymagać ścisłych definicji wielkości fizycznych, kładąc nacisk na zrozumienie ych wielkości i posługiwanie się nimi, używać wekorów ylko do ilusracji graficznej wielkości wekorowych, omawiane zagadnienia ilusrować realnymi przykładami w posaci doświadczenia, pokazu, filmu, wykonywać doświadczenia i pomiary posługując się możliwie prosymi i animi przyrządami, a akże przedmioami codziennego użyku, swarzać możliwości wykonywania jak największej liczby doświadczeń samodzielnie przez uczniów, wykorzysywać narzędzia echnologii informacyjno-komunikacyjnych, kszałować umiejęność sprawnego wykonywania prosych obliczeń i szacunków ilościowych, zwracając uwagę na kryyczną analizę orzymywanych wyników, ukszałować umiejęność sprawnego posługiwania się zależnościami wpros proporcjonalnymi. 9

10 7. Rozkład maeriału do realizacji podsawy programowej z fizyki w gimnazjum z pakieem edukacyjnym Świa fizyki ZamKor 2009 Przydział godzin na poszczególne działy fizyki przy 4 godzinach w cyklu nauczania (W nawiasach podano numery wymagań szczegółowych, przekrojowych i doświadczalnych realizowanych w danym dziale). Nr godz. w cyklu nauczania Dział fizyki Liczba godzin lekcyjnych Część podręcznika Lekcja wsępna 1 1. Wykonujemy pomiary (1.9, 3.3, 3.4, 3.6, , 9.1) 2. Niekóre właściwości fizyczne ciał (2.9, ) 3. Cząseczkowa budowa ciał (3.1, 3.5, 3.6, ) 4. Jak opisujemy ruch? (1.1, 1.2, 1.5, 1.6, , 9.2) 5. Siły w przyrodzie (1.3, 1.4, 1.7, 1.8, 1.10, 1.12, , , 9.3) 6. Praca, moc, energia ( , 1.11, , 9.4) 7. Przemiany energii w zjawiskach cieplnych ( , ) 8. Drgania i fale sprężyse ( , , 9.12, 9.13) 9. O elekryczności saycznej (3.2, , , 9.6) 10. Prąd elekryczny ( , , 9.5, ) 11. Zjawiska magneyczne i fale elekromagneyczne ( , 7.1, 7.12, , 9.10) 12. Opyka ( , , 9.11, 9.14) Razem godzin 33 Razem godzin 33 Razem godzin Przygoowanie do egzaminu 8 3 Zajęcia poegzaminacyjne 7 3 Razem godzin 33 Liczba godzin w cyklu nauczania

11 Szczegółowe rozkłady maeriału 1. Wykonujemy pomiary 12 godzin Tema Liczba godzin lekcyjnych 1. Wielkości fizyczne, kóre mierzysz na co dzień 2 2. Pomiar warości siły ciężkości (ciężaru ciała) 2 3. Gęsość subsancji i jej wyznaczanie 3 4. Pomiar ciśnienia 2 5. Sporządzamy wykresy 1 Powórzenie 1 Sprawdzian wiedzy i umiejęności 1 2. Niekóre właściwości fizyczne ciał 4 godzin Tema Liczba godzin lekcyjnych 1. Trzy sany skupienia ciał 1 2. Zmiany sanów skupienia ciał 1 3. Rozszerzalność emperaurowa ciał 1 Sprawdzian wiedzy i umiejęności 1 3. Cząseczkowa budowa maerii 5 godzin Tema Liczba godzin lekcyjnych 1. Sprawdzamy prawdziwość hipoezy o cząseczkowej budowie ciał 1 2. Siły międzycząseczkowe 1 3. Różnice w budowie cząseczkowej ciał sałych, cieczy i gazów 1 4. Od czego zależy ciśnienie gazu w zamknięym zbiorniku 1 Sprawdzian wiedzy i umiejęności 1 4. Jak opisujemy ruch? 11 godzin Tema Liczba godzin lekcyjnych 1. Układ odniesienia. Tor ruchu, droga 1 2. Ruch prosoliniowy jednosajny 2 3. Warość prędkości (szybkość) ciała w ruchu jednosajnym prosoliniowym 1 4. Prędkość w ruchu jednosajnym prosoliniowym 1 5. Średnia warość prędkości (średnia szybkość) i jej wyznaczanie. Prędkość chwilowa Ruch prosoliniowy jednosajnie przyspieszony 1 7. Przyspieszenie ciał w ruchu prosoliniowym jednosajnie przyspieszonym 1 Powórzenie 1 Sprawdzian wiedzy i umiejęności 1 5. Siły w przyrodzie 13 godzin Tema Liczba godzin lekcyjnych 1. Wzajemne oddziaływanie ciał. III zasada dynamiki Newona 1 11

12 2. Wypadkowa sił działających na ciało. Siły równoważące się 1 3. Pierwsza zasada dynamiki Newona. Siły sprężysości 1 4. Siła oporu powierza. Siła arcia 2 5. Ciśnienie hydrosayczne 1 6. Siła parcia. Prawo Pascala 1 7. Siła wyporu i jej wyznaczanie. Prawo Archimedesa 2 8. Druga zasada dynamiki Newona 2 Powórzenie 1 Sprawdzian wiedzy i umiejęności 1 6. Praca, moc, energia 10 godzin Tema Liczba godzin lekcyjnych 1. Praca mechaniczna 1 2. Moc 1 3. Energia w przyrodzie. Energia mechaniczna 1 4. Energia poencjalna i kineyczna 1 5. Zasada zachowania energii mechanicznej 2 6. Dźwignia jako urządzenie uławiające wykonywanie pracy. Wyznaczanie masy za pomocą dźwigni dwusronnej 2 Powórzenie 1 Sprawdzian wiedzy i umiejęności 1 7. Przemiany energii w zjawiskach cieplnych 10 godzin Tema Liczba godzin lekcyjnych 1. Zmiana energii wewnęrznej przez wykonanie pracy 1 2. Cieplny przepływ energii. Rola izolacji cieplnej 1 3. Zjawisko konwekcji 1 4. Ciepło właściwe 2 5. Przemiany energii podczas opnienia. Wyznaczanie ciepła opnienia lodu 2 6. Przemiany energii podczas parowania i skraplania 1 Powórzenie 1 Sprawdzian wiedzy i umiejęności 1 8. Drgania i fale sprężyse 9 godzin Tema Liczba godzin lekcyjnych 1. Ruch drgający 1 2. Wahadło. Wyznaczanie okresu i częsoliwości drgań 2 3. Fala sprężysa poprzeczna i podłużna 1 4. Dźwięki i wielkości, kóre je opisują. Badanie związku częsoliwości drgań z wysokością dźwięku 2 5. Ulradźwięki i infradźwięki 1 Powórzenie 1 Sprawdzian wiedzy i umiejęności 1 12

13 9. O elekryczności saycznej 8 godzin Tema Liczba godzin lekcyjnych 1. Elekryzowanie przez arcie. Ładunek elemenarny i jego wielokroności 1 2. Wzajemne oddziaływanie ciał. Budowa krysaliczna soli kuchennej 1 3. Przewodniki i izolaory 1 4*. Elekryzowanie przez indukcję 1 5. Elekryzowanie przez doyk. Zasada zachowania ładunku 1 6*. Pole elekrosayczne 1 Powórzenie 1 Sprawdzian wiedzy i umiejęności 1 Temay oznaczone * są nadobowiązkowe. 10. Prąd elekryczny 14 godzin Tema Liczba godzin lekcyjnych 1. Prąd elekryczny w mealach. Napięcie elekryczne 1 2. Źródła napięcia. Obwód elekryczny 1 3. Naężenie prądu 1 4. Prawo Ohma. Opór elekryczny 2 5. Doświadczalne badanie połączenia szeregowego i równoległego odbiorników 2 6. Praca i moc prądu 1 7. Wyznaczanie oporu i mocy żarówki 2 8. Zmiana energii elekrycznej w inne formy energii. Wyznaczanie ciepła właściwego wody za pomocą czajnika elekrycznego 2 Powórzenie 1 Sprawdzian wiedzy i umiejęności Zjawiska magneyczne i fale elekromagneyczne 6 godzin Tema Liczba godzin lekcyjnych 1. Oddziaływanie biegunów magneycznych magnesów oraz magnesów i żelaza 1 2. Badanie działania przewodnika z prądem na igłę magneyczną 1 3. Elekromagnes i jego zasosowania 1 4. Zasada działania silnika prądu sałego 1 5. Fale elekromagneyczne 1 Sprawdzian wiedzy i umiejęności 1 Uwaga: W realizacji zosaną wspomniane reści nadobowiązkowe, j. pole magneyczne. 12. Opyka 12 godzin Tema Liczba godzin lekcyjnych 1. Porównanie rozchodzenia się fal mechanicznych i elekromagneycznych. Maksymalna szybkość przekazu informacji w przyrodzie 1 2. Źródła świała. Prosoliniowe rozchodzenie się świała 1 3. Odbicie świała. Obrazy w zwierciadle płaskim 1 4. Zwierciadła kulise 1 5. Doświadczalne badanie zjawiska załamania świała 2 13

14 6. Przejście świała przez pryzma. Barwy 1 7. Soczewki skupiające i rozpraszające 1 8. Orzymywanie obrazów za pomocą soczewek 1 9. Wady wzroku. Krókowzroczność i dalekowzroczność 1 Powórzenie 1 Sprawdzian wiedzy i umiejęności 1 14

15 8. Zakładane osiągnięcia ucznia (Plan wynikowy) 1 Lekcja wsępna 1. Wykonujemy pomiary Lp. Tema lekcji konieczne i podsawowe Wielkości fizyczne, kóre mierzysz na co dzień Pomiar warości siły ciężkości Wyznaczanie gęsości subsancji Pomiar ciśnienia wymienia przyrządy, za pomocą kórych mierzymy długość, emperaurę, czas, szybkość i masę wymienia jednoski mierzonych wielkości podaje zakres pomiarowy przyrządu podaje dokładność przyrządu oblicza warość najbardziej zbliżoną do rzeczywisej warości mierzonej wielkości jako średnią arymeyczną wyników przelicza jednoski długości, czasu i masy mierzy warość siły w niuonach za pomocą siłomierza wykazuje doświadczalnie, że warość siły ciężkości jes wpros proporcjonalna do masy ciała oblicza warość ciężaru posługując się wzorem Fc = mg uzasadnia porzebę wprowadzenia siły jako wielkości wekorowej odczyuje gęsość subsancji z abeli wyznacza doświadczalnie gęsość ciała sałego o regularnych kszałach mierzy objęość ciał o nieregularnych kszałach za pomocą menzurki wyznacza doświadczalnie gęsość cieczy oblicza gęsość subsancji ze m związku r= V szacuje niepewności pomiarowe przy pomiarach masy i objęości wykazuje, że skuek nacisku na podłoże, ciała o ciężarze F c zależy od wielkości powierzchni zeknięcia ciała z podłożem oblicza ciśnienie za pomocą F wzoru p = S rozszerzone i dopełniające wyjaśnia na przykładach przyczyny wysępowania niepewności pomiarowych zapisuje różnice między warością końcową i począkowa wielkości fizycznej (np. D l ) wyjaśnia, co o znaczy wyzerować przyrząd pomiarowy, wyjaśnia pojęcie szacowania warości wielkości fizycznej podaje cechy wielkości wekorowej przekszałca wzór Fc = mg i oblicza masę ciała, znając warość jego ciężaru rysuje wekor obrazujący siłę o zadanej warości (przyjmując odpowiednią jednoskę) m przekszałca wzór r= V i oblicza każdą z wielkości fizycznych w ym wzorze przelicza gęsość wyrażoną w kg/m 3 na g/cm 3 i na odwró odróżnia mierzenie wielkości fizycznej od jej wyznaczania (pomiaru pośredniego) zaokrągla wynik pomiaru pośredniego do dwóch cyfr znaczących F przekszałca wzór p = S i oblicza każdą z wielkości wysępujących w ym wzorze opisuje zależność ciśnienia amosferycznego od wysokości nad poziomem morza Terminy realizacji planowany/rzeczywisy 15

16 Lp. Tema lekcji konieczne i podsawowe podaje jednoskę ciśnienia i jej wielokroności 11 Sporządzamy wykresy przelicza jednoski ciśnienia mierzy ciśnienie w oponie samochodowej mierzy ciśnienie amosferyczne za pomocą baromeru na podsawie wyników zgromadzonych w abeli sporządza wykres zależności jednej wielkości fizycznej od drugiej rozszerzone i dopełniające rozpoznaje w swoim ooczeniu zjawiska, w kórych isoną rolę odgrywa ciśnienie amosferyczne i urządzenia, do działania, kórych jes ono niezbędne wyznacza doświadczalnie ciśnienie amosferyczne za pomocą srzykawki i siłomierza wykazuje, że jeśli dwie wielkości są do siebie wpros proporcjonalne, o wykres zależności jednej od drugiej jes półprosą wychodzącą z począku układu osi wyciąga wnioski o warościach wielkości fizycznych na podsawie kąa nachylenia wykresu do osi poziomej Powórzenie. Sprawdzian Terminy realizacji planowany/rzeczywisy 2. Niekóre właściwości fizyczne ciał Lp. Tema lekcji konieczne i podsawowe 14 Trzy sany skupienia ciał 15 Zmiany sanów skupienia ciał 16 Rozszerzalność emperaurowa ciał wymienia sany skupienia ciał i podaje ich przykłady ciał kruchych, sprężysych i plasycznych opisuje sałość objęości i nieściśliwość cieczy wykazuje doświadczalnie ściśliwość gazów wymienia i opisuje zmiany sanów skupienia ciał opnienia, krzepnięcia, parowania, skraplania, sublimacji i resublimacji odróżnia wodę w sanie gazowym (jako niewidoczną) od mgły i chmur podaje emperaury krzepnięcia wrzenia wody odczyuje z abeli emperaury opnienia i wrzenia rozszerzalności emperaurowej ciał sałych, cieczy i gazów rozszerzalności emperaurowej w życiu codziennym i echnice rozszerzone i dopełniające opisuje właściwości plazmy wykazuje doświadczalnie zachowanie objęości ciała sałego przy zmianie jego kszału zmian właściwości ciał spowodowanych zmianą emperaury i skuki spowodowane przez ę zmianę opisuje zależność emperaury wrzenia od ciśnienia opisuje zależność szybkości parowania od emperaury wyjaśnia przyczyny skraplania pary wodnej zawarej w powierzu, np. na okularach, szklankach i powierdza o doświadczalnie wykazuje doświadczalnie zmiany objęości ciał podczas krzepnięcia za pomocą symboli D l i D lub D V i D zapisuje fak, że przyros długości druów lub objęości cieczy jes wpros proporcjonalny do przyrosu emperaury Terminy realizacji planowany/rzeczywisy 16

17 Lp. Tema lekcji konieczne i podsawowe opisuje anomalną rozszerzalność wody i jej znaczenie w przyrodzie opisuje zachowanie aśmy bimealicznej przy jej ogrzewaniu 17 Sprawdzian rozszerzone i dopełniające wyjaśnia zachowanie aśmy bimealicznej podczas jej ogrzewania wymienia zasosowania prakyczne aśmy bimealicznej wykorzysuje do obliczeń prosą proporcjonalność przyrosu długości do przyrosu emperaury Terminy realizacji planowany/rzeczywisy 3. Cząseczkowa budowa ciał Lp. Tema lekcji konieczne i podsawowe 18 Sprawdzamy prawdziwość hipoezy o cząseczkowej budowie ciał 19 Siły międzycząseczkowe 20 Różnice w cząseczkowej budowie ciał sałych, cieczy i gazów 21 Od czego zależy ciśnienie gazu w zamknięym zbiorniku? opisuje doświadczenie uzasadniające hipoezę o cząseczkowej budowie ciał opisuje zjawisko dyfuzji przelicza emperaurę wyrażoną w skali Celsjusza na ę samą emperaurę w skali Kelvina i na odwró podaje przyczyny ego, że ciała sałe i ciecze nie rozpadają się na oddzielne cząseczki na wybranym przykładzie opisuje zjawisko napięcia powierzchniowego, demonsrując odpowiednie doświadczenie wyjaśnia rolę mydła i deergenów aomów i cząseczek pierwiasków i związków chemicznych opisuje różnice w budowie ciał sałych, cieczy i gazów wyjaśnia, dlaczego na wewnęrzne ściany zbiornika gaz wywiera parcie sposobów, kórymi można zmienić ciśnienie gazu w zamknięym zbiorniku 22 Sprawdzian rozszerzone i dopełniające wykazuje doświadczalnie zależność szybkości dyfuzji od emperaury opisuje związek średniej szybkości cząseczek gazu lub cieczy z jego emperaurą uzasadnia wprowadzenie skali Kelvina działania sił spójności i sił przylegania wyjaśnia zjawisko menisku wklęsłego i włoskowaości wykorzysania zjawiska włoskowaości w przyrodzie wyjaśnia pojęcia: aomu, cząseczki, pierwiaska i związku chemicznego objaśnia, co o znaczy, że ciało sałe ma budowę krysaliczną doświadczalnie szacuje średnicę cząseczki oleju wymienia i objaśnia sposoby zwiększania ciśnienia gazu w zamknięym zbiorniku Terminy realizacji planowany/rzeczywisy 17

18 4. Jak opisujemy ruch? Lp. Tema lekcji konieczne i podsawowe 23 Układ odniesienia. Tor ruchu, droga opisuje ruch ciała w podanym układzie odniesienia klasyfikuje ruchy ze względu na kszał oru rozróżnia pojęcia or ruchu i droga rozszerzone i dopełniające obiera układ odniesienia i opisuje ruch w ym układzie wyjaśnia, co o znaczy, że spoczynek i ruch są względne opisuje położenie ciała za pomocą współrzędnej x oblicza przebyą przez ciało drogę jako s = x2- x1= D x Terminy realizacji planowany/rzeczywisy Ruch prosoliniowy jednosajny 26 Warość prędkości (szybkość) ciała w ruchu jednosajnym prosoliniowym 27 Prędkość w ruchu jednosajnym prosoliniowym Średnia warość prędkości (średnia szybkość). Prędkość chwilowa 30 Ruch prosoliniowy jednosajnie przyspieszony wymienia cechy charakeryzujące ruch prosoliniowy jednosajny na podsawie różnych wykresów s() odczyuje drogę przebywaną przez ciało w różnych odsępach czasu s zapisuje wzór u= i nazywa wysępujące w nim wielkości oblicza drogę przebyą przez ciało na podsawie wykresu zależności u () oblicza warość prędkości ze s wzoru u= warość prędkości w km/h wyraża w m/s i na odwró uzasadnia porzebę wprowadzenia do opisu ruchu wielkości wekorowej prędkości na przykładzie wymienia cechy prędkości, jako wielkości wekorowej oblicza średnią warość s prędkości u śr = planuje czas podróży na podsawie mapy i oszacowanej średniej szybkości pojazdu odróżnia średnią warość prędkości od chwilowej warości prędkości wyznacza doświadczalnie średnią warość prędkości biegu lub pływania lub jazdy na rowerze ruchu przyspieszonego i opóźnionego opisuje ruch jednosajnie przyspieszony doświadczalnie bada ruch jednosajny prosoliniowy i formułuje wniosek s ~ sporządza wykres zależności s() na podsawie wyników doświadczenia zgromadzonych w abeli sporządza wykres zależności u () na podsawie danych z abeli podaje inerpreację fizyczną pojęcia szybkości s przekszałca wzór u= i oblicza każdą z wysępujących w nim wielkości opisuje ruch prosoliniowy jednosajny używając pojęcia prędkości rysuje wekor obrazujący prędkość o zadanej warości (przyjmując odpowiednią jednoskę) wyjaśnia, że pojęcie prędkość w znaczeniu fizycznym o prędkość chwilowa wykonuje zadania obliczeniowe, posługując się średnią warością prędkości sporządza wykres zależności u () dla ruchu jednosajnie przyspieszonego opisuje jakościowo ruch opóźniony 18

19 Lp. Tema lekcji konieczne i podsawowe z wykresu zależności u () 31 Przyspieszenie w ruchu prosoliniowym jednosajnie przyspieszonym odczyuje przyrosy szybkości w określonych jednakowych odsępach czasu podaje wzór na warość u- u przyspieszenia a = podaje jednoski przyspieszenia posługuje się pojęciem warości przyspieszenia do opisu ruchu jednosajnie przyspieszonego podaje warość przyspieszenia ziemskiego 0 rozszerzone i dopełniające u- u0 przekszałca wzór a = i oblicza każdą wielkość z ego wzoru sporządza wykres zależności a() dla ruchu jednosajnie przyspieszonego podaje inerpreację fizyczną pojęcia przyspieszenia Terminy realizacji planowany/rzeczywisy Powórzenie. Sprawdzian 5. Siły w przyrodzie Lp. Tema lekcji konieczne i podsawowe 34 Wzajemne oddziaływanie ciał. Trzecia zasada dynamiki 35 Wypadkowa sił działających na ciało wzdłuż jednej prosej. Siły równoważące się 36 Pierwsza zasada dynamiki Siła oporu powierza. Siła arcia wymienia różne rodzaje oddziaływania ciał na przykładach rozpoznaje oddziaływania bezpośrednie i na odległość wykazuje doświadczalnie, że siły wzajemnego oddziaływania mają jednakowe warości, en sam kierunek, przeciwne zwroy i różne punky przyłożenia podaje przykład dwóch sił równoważących się oblicza warość i określa zwro wypadkowej dwóch sił działających na ciało wzdłuż jednej prosej o zwroach zgodnych i przeciwnych na prosych przykładach ciał spoczywających wskazuje siły równoważące się analizuje zachowanie się ciał na podsawie pierwszej zasady dynamiki wysępowania sił sprężysości w ooczeniu wymienia siły działające na ciężarek wiszący na sprężynie, w kórych na ciała poruszające się w powierzu działa siła oporu powierza rozszerzone i dopełniające na dowolnym przykładzie wskazuje siły wzajemnego oddziaływania, rysuje je i podaje cechy ych sił opisuje wzajemne oddziaływanie ciał posługując się rzecią zasadą dynamiki Newona opisuje zjawisko odrzuu podaje przykład kilku sił działających wzdłuż jednej prosej i równoważących się oblicza warość i określa zwro wypadkowej kilku sił działających na ciało wzdłuż jednej prosej o zwroach zgodnych i przeciwnych opisuje doświadczenie powierdzające pierwszą zasadę dynamiki na przykładzie opisuje zjawisko bezwładności wyjaśnia, że w skuek rozciągania lub ściskania ciała pojawiają się w nim siły dążące do przywrócenia począkowych rozmiarów i kszałów, czyli siły sprężysości podaje przyczyny wysępowania sił arcia Terminy realizacji planowany/rzeczywisy 19

20 Lp. Tema lekcji konieczne i podsawowe świadczące o ym, że warość siły oporu powierza wzrasa wraz ze wzrosem szybkości ciała wymienia niekóre sposoby zmniejszania i zwiększania arcia wykazuje doświadczalnie, że siły arcia wysępujące przy oczeniu mają mniejsze warości niż przy przesuwaniu jednego ciała po drugim pożyecznych i szkodliwych skuków działania sił arcia 39 Ciśnienie hydrosayczne 40 Siła parcia. Prawo Pascala Siła wyporu i jej wyznaczanie. Prawo Archimedesa Druga zasada dynamiki wykorzysuje ciężar cieczy do uzasadnienia zależności ciśnienia cieczy na dnie zbiornika od wysokości słupa cieczy opisuje prakyczne skuki wysępowania ciśnienia hydrosaycznego parcia gazów i cieczy na ściany zbiornika wykorzysania prawa Pascala wyznacza doświadczalnie warość siły wyporu działającej na ciało zanurzone w cieczy podaje warunek pływania i onięcia ciała zanurzonego w cieczy opisuje ruch ciała pod działaniem sałej siły wypadkowej zwróconej ak samo jak prędkość zapisuje wzorem drugą zasadę dynamiki i odczyuje en zapis rozszerzone i dopełniające wykazuje doświadczalnie, że warość siły arcia kineycznego nie zależy od pola powierzchni syku ciał przesuwających się względem siebie, a zależy od rodzaju powierzchni ciał rących o siebie i warości siły dociskającej e ciała do siebie oblicza ciśnienie słupa cieczy na dnie cylindrycznego naczynia p =r gh wykorzysuje wzór na ciśnienie hydrosayczne w zadaniach obliczeniowych objaśnia zasadę działania podnośnika hydraulicznego i hamulca samochodowego podaje wzór na warość siły wyporu i wykorzysuje go do wykonywania obliczeń wyjaśnia pływanie i onięcie ciał, wykorzysując pierwszą zasadę dynamiki wyjaśnia pochodzenie siły nośnej i zasadę unoszenia się samolou oblicza każdą z wielkości we wzorze F = ma podaje wymiar 1 niuona ć kg mö ç 1 N=1 s 2 č ř przez porównanie wzorów F = ma i Fc = mg uzasadnia, że współczynnik g o warość przyspieszenia, z jakim spadają ciała wyjaśnia, co o znaczy, że ciało jes w sanie nieważkości Powórzenie. Sprawdzian Terminy realizacji planowany/rzeczywisy 20

21 6. Praca. Moc. Energia Lp. Tema lekcji konieczne i podsawowe 47 Praca mechaniczna wykonania pracy w sensie fizycznym podaje warunki konieczne do ego, by w sensie fizycznym była wykonywana praca oblicza pracę ze wzoru W = Fs podaje jednoskę pracy (1 J) sporządza wykres zależności W() s oraz F( s ), odczyuje i oblicza pracę na podsawie ych wykresów 48 Moc wyjaśnia, co o znaczy, że urządzenia pracują z różną mocą 49 Energia w przyrodzie. Energia mechaniczna urządzeń pracujących z różną mocą oblicza moc na podsawie W wzoru P = podaje jednoski mocy i rzelicza je energii w przyrodzie i sposoby jej wykorzysywania wyjaśnia, co o znaczy, że ciało posiada energię mechaniczną rozszerzone i dopełniające wyraża jednoskę pracy 2 1 kg m 1 J= 2 s podaje ograniczenia sosowalności wzoru W = Fs oblicza każdą z wielkości we wzorze W = Fs objaśnia sens fizyczny pojęcia mocy oblicza każdą z wielkości ze W wzoru P = oblicza moc na podsawie wykresu zależności W() wyjaśnia pojęcia układu ciał wzajemnie oddziałujących oraz sił wewnęrznych w układzie i zewnęrznych spoza układu wyjaśnia i zapisuje związek D E= W z Terminy realizacji planowany/rzeczywisy 50 Energia poencjalna i kineyczna Zasada zachowania energii mechanicznej Dźwignia jako urządzenie uławiające wykonywanie pracy. Wyznaczanie masy za pomocą dźwigni dwusronnej ciał posiadających energię poencjalną ciężkości i energię kineyczną wymienia czynności, kóre należy wykonać, by zmienić energię poencjalną ciała przemiany energii poencjalnej w kineyczną i na odwró, posługując się zasadą zachowania energii mechanicznej opisuje zasadę działania dźwigni dwusronnej podaje warunek równowagi dźwigni dwusronnej wyznacza doświadczalnie nieznaną masę za pomocą dźwigni dwusronnej, linijki i ciała o znanej masie oblicza energię poencjalną ciężkości ze wzoru i E = mgh mu kineyczną ze wzoru E = 2 oblicza energię poencjalną względem dowolnie wybranego poziomu zerowego sosuje zasadę zachowania energii mechanicznej do rozwiązywania zadań obliczeniowych objaśnia i oblicza sprawność urządzenia mechanicznego opisuje zasadę działania bloku nieruchomego i kołowrou wyjaśnia, w jaki sposób maszyny prose uławiają nam wykonywanie pracy Powórzenie. Sprawdzian 2 21

22 7. Przemiany energii w zjawiskach cieplnych Lp. Tema lekcji konieczne i podsawowe 57 Zmiana energii wewnęrznej przez wykonanie pracy wymienia składniki energii wewnęrznej, w kórych na skuek wykonania pracy wzrosła energia wewnęrzna ciała rozszerzone i dopełniające wyjaśnia, dlaczego podczas ruchu z arciem nie jes spełniona zasada zachowania energii mechanicznej wyjaśnia, dlaczego przyros emperaury ciała świadczy o wzroście jego energii wewnęrznej Terminy realizacji planowany/rzeczywisy 58 Cieplny przepływ energii. Rola izolacji cieplnej 59 Zjawisko konwekcji Ciepło właściwe Przemiany energii podczas opnienia. Wyznaczanie ciepła opnienia lodu 64 Przemiany energii podczas parowania i skraplania opisuje przepływ ciepła (energii) od ciała o wyższej emperaurze do ciała o niższej emperaurze, nasępujący przy zeknięciu ych ciał przewodników i izolaorów opisuje rolę izolacji cieplnej w życiu codziennym wysępowania konwekcji w przyrodzie opisuje proporcjonalność ilości dosarczonego ciepła do masy ogrzewanego ciała i przyrosu jego emperaury odczyuje z abeli warości ciepła właściwego analizuje znaczenie dla przyrody, dużej warości ciepła właściwego wody oblicza ciepło właściwe na Q podsawie wzoru cw = mdt opisuje zjawisko opnienia (sałość emperaury, zmiany energii wewnęrznej opniejących ciał) podaje przykład znaczenia w przyrodzie dużej warości ciepła opnienia lodu opisuje proporcjonalność ilości dosarczanego ciepła w emperaurze opnienia do masy ciała, kóre chcemy sopić odczyuje z abeli emperaurę opnienia i ciepło opnienia analizuje (energeycznie) zjawisko parowania i wrzenia opisuje zależność szybkości parowania od emperaury wykorzysując model budowy maerii, objaśnia zjawisko przewodzenia ciepła formułuje jakościowo pierwszą zasadę ermodynamiki wyjaśnia zjawisko konwekcji uzasadnia, dlaczego w cieczach i gazach przepływ energii odbywa się głównie przez konwekcję opisuje znaczenie konwekcji w prawidłowym oczyszczaniu powierza w mieszkaniach na podsawie proporcjonalności Q ~ m, Q ~ D T definiuje ciepło właściwe subsancji oblicza każdą wielkość ze wzoru Q = cwmd T wyjaśnia sens fizyczny pojęcia ciepła właściwego sporządza bilans cieplny dla wody i oblicza szukaną wielkość opisuje zasadę działania wymiennika ciepła i chłodnicy objaśnia, dlaczego podczas opnienia i krzepnięcia emperaura pozosaje sała, mimo zmiany energii wewnęrznej na podsawie proporcjonalności Q ~ mdefiniuje ciepło opnienia subsancji oblicza każdą wielkość ze wzoru Q = mc wyjaśnia sens fizyczny pojęcia ciepła opnienia doświadczalnie wyznacza ciepło opnienia lodu opisuje zależność emperaury wrzenia od zewnęrznego ciśnienia 22

23 Lp. Tema lekcji konieczne i podsawowe opisuje proporcjonalność ilości dosarczanego ciepła do masy cieczy zamienianej w parę odczyuje z abeli emperaurę wrzenia i ciepło parowania znaczenia w przyrodzie dużej warości ciepła parowania wody rozszerzone i dopełniające na podsawie proporcjonalności Q ~ m definiuje ciepło parowania oblicza każdą wielkość ze wzoru Q= mc p wyjaśnia sens fizyczny pojęcia ciepła parowania opisuje zasadę działania chłodziarki Powórzenie. Sprawdzian Terminy realizacji planowany/rzeczywisy 8. Drgania i fale sprężyse Lp. Tema lekcji konieczne i podsawowe 67 Ruch drgający wskazuje w ooczeniu przykłady ciał wykonujących ruch drgający podaje znaczenie pojęć: położenie równowagi, wychylenie, ampliuda, okres, częsoliwość Wahadło. Wyznaczanie okresu i częsoliwości drgań 70 Fale sprężyse poprzeczne i podłużne Dźwięki i wielkości, kóre je opisują. Badanie związku częsoliwości drgań z wysokością dźwięku opisuje ruch wahadła i ciężarka na sprężynie oraz analizuje przemiany energii w ych ruchach doświadczalnie wyznacza okres i częsoliwość drgań wahadła i ciężarka na sprężynie demonsruje falę poprzeczną i podłużną podaje różnice między ymi falami posługuje się pojęciami długości fali, szybkości rozchodzenia się fali, kierunku rozchodzenia się fali opisuje mechanizm wywarzania dźwięku w insrumenach muzycznych wymienia, od jakich wielkości fizycznych zależy wysokość i głośność dźwięku podaje rząd wielkości szybkości fali dźwiękowej w powierzu rozszerzone i dopełniające odczyuje ampliudę i okres z wykresu x() dla drgającego ciała opisuje przykłady drgań łumionych i wymuszonych opisuje zjawisko izochronizmu wahadła wykorzysuje drugą zasadę dynamiki do opisu ruchu wahadła opisuje mechanizm przekazywania drgań jednego punku ośrodka do drugiego w przypadku fali na napięej linie i fal dźwiękowych w powierzu sosuje wzory l = u T oraz u l= do obliczeń f uzasadnia, dlaczego fale podłużne mogą się rozchodzić w ciałach sałych, cieczach i gazach, a fale poprzeczne ylko w ciałach sałych opisuje doświadczalne badanie związku częsoliwości drgań źródła z wysokością dźwięku podaje cechy fali dźwiękowej (częsoliwość 16 Hz Hz, fala podłużna) Terminy realizacji planowany/rzeczywisy 23

24 Lp. Tema lekcji konieczne i podsawowe 73 Ulradźwięki i infradźwięki wyjaśnia, co nazywamy ulradźwiękami i infradźwiękami rozszerzone i dopełniające opisuje wysępowanie w przyrodzie i zasosowania infradźwięków i ulradźwięków (np. w medycynie) Terminy realizacji planowany/rzeczywisy Powórzenie. Sprawdzian 9. O elekryczności saycznej Lp. Tema lekcji konieczne i podsawowe 76 Elekryzowanie przez arcie. Ładunek elemenarny i jego wielokroności opisuje budowę aomu i jego składniki elekryzuje ciało przez poarcie wskazuje w ooczeniu zjawiska elekryzowania przez arcie rozszerzone i dopełniające określa jednoskę ładunku (1 C) jako wielokroność ładunku elemenarnego wyjaśnia elekryzowanie przez arcie (analizuje przepływ elekronów) Terminy realizacji planowany/rzeczywisy 77 Wzajemne oddziaływanie ciał naelekryzowanych. Budowa krysaliczna soli kuchennej 78 Przewodniki i izolaory 79 Elekryzowanie przez indukcję 80 Elekryzowanie przez doyk. Zasada zachowania ładunku 81 Pole elekrosayczne bada doświadczalnie oddziaływanie między ciałami naelekryzowanymi przez arcie i formułuje wnioski przewodników i izolaorów opisuje budowę przewodników i izolaorów (rolę elekronów swobodnych) demonsruje oddziaływanie ciał, z kórych jedno jes naelekryzowane przez indukcję elekryzuje ciało przez zeknięcie go z innym ciałem naelekryzowanym analizuje przepływ ładunków podczas elekryzowania przez doyk, sosując zasadę zachowania ładunku opisuje oddziaływanie ciał naelekryzowanych na odległość, posługując się pojęciem pola elekrosaycznego objaśnia pojęcie jon opisuje budowę krysaliczną soli kuchennej wyjaśnia, jak rozmieszczony jes, uzyskany na skuek naelekryzowania, ładunek w przewodniku, a jak w izolaorze wyjaśnia elekryzowanie przez indukcję opisuje mechanizm zobojęniania ciał naelekryzowanych (meali i dielekryków) wyjaśnia uziemianie ciał wyjaśnia związek ego, jak silne jes pole elekrosayczne w pobliżu ciała naelekryzowanego z ładunkiem zgromadzonym w ym ciele demonsruje fak, że na większy ładunek w polu elekrosaycznym działa większa siła Powórzenie. Sprawdzian 24

25 10. Prąd elekryczny Lp. Tema lekcji konieczne i podsawowe 84 Prąd elekryczny w mealach. Napięcie elekryczne 85 Źródła napięcia. Obwód elekryczny 86 Naężenie prądu Prawo Ohma. Opór elekryczny Doświadczalne badanie połączenia szeregowego i równoległego 91 Praca i moc prądu elekrycznego opisuje przepływ prądu w przewodnikach, jako ruch elekronów swobodnych posługuje się inuicyjnie pojęciem napięcia elekrycznego podaje jednoskę napięcia (1 V) wskazuje wolomierz, jako przyrząd do pomiaru napięcia wymienia źródła napięcia: ogniwo, akumulaor, prądnica buduje najprosszy obwód składający się z ogniwa, żarówki (lub opornika) i wyłącznika rysuje schema najprosszego obwodu, posługując się symbolami elemenów wchodzących w jego skład oblicza naężenie prądu ze q wzoru I = podaje jednoskę naężenia prądu (1 A) buduje najprosszy obwód prądu i mierzy naężenie prądu w ym obwodzie podaje zależność wyrażoną przez prawo Ohma oblicza opór przewodnika na U podsawie wzoru R = I podaje jego jednoskę (1 W ) buduje obwód elekryczny według podanego schemau mierzy naężenie prądu w różnych miejscach obwodu, w kórym odbiorniki są połączone szeregowo lub równolegle mierzy napięcie na odbiornikach wchodzących w skład obwodu, gdy odbiorniki są połączone szeregowo lub równolegle odczyuje dane z abliczki znamionowej odbiornika odczyuje zużyą energię elekryczną na liczniku oblicza pracę prądu elekrycznego ze wzoru W = UI rozszerzone i dopełniające wymienia i opisuje skuki przepływu prądu w przewodnikach wskazuje kierunek przepływu elekronów w obwodzie i umowny kierunek prądu mierzy napięcie na żarówce (oporniku) objaśnia proporcjonalność q ~ oblicza każdą wielkość ze wzoru q I = przelicza jednoski ładunku (1 C, 1 Ah, 1 As) wykazuje doświadczalnie proporcjonalność I ~ U i definiuje opór elekryczny przewodnika oblicza wszyskie wielkości ze U wzoru R = I wykazuje, że w łączeniu szeregowym naężenie prądu jes akie samo w każdym punkcie obwodu, a w łączeniu równoległym naężenia prądu w poszczególnych gałęziach sumują się wykazuje, że w łączeniu równoległym napięcia na każdym odbiorniku są akie same, a w łączeniu szeregowym sumują się na podsawie doświadczenia wnioskuje o sposobie łączenia odbiorników sieci domowej oblicza każdą z wielkości wysępujących we wzorach W = UI 2 UR W = 2 W = I R Terminy realizacji planowany/rzeczywisy 25

26 Lp. Tema lekcji konieczne i podsawowe rozszerzone i dopełniające Terminy realizacji planowany/rzeczywisy Wyznaczanie oporu i mocy żarówki Zmiana energii elekrycznej w inne formy energii. Wyznaczanie ciepła właściwego wody za pomocą czajnika elekrycznego oblicza moc prądu ze wzoru P= UI podaje jednoski pracy oraz mocy prądu i przelicza je pracy wykonanej przez prąd elekryczny wyznacza opór elekryczny żarówki (lub opornika) przez pomiar napięcia i naężenia prądu wyznacza moc żarówki wykonuje pomiary masy wody, emperaury i czasu ogrzewania wody odczyuje moc z ablicy znamionowej czajnika podaje rodzaj energii, w jaki zmienia się w ym doświadczeniu energia elekryczna opisuje przemiany energii elekrycznej w grzałce, silniku odkurzacza, żarówce wyjaśnia rolę bezpiecznika w obwodzie elekrycznym opisuje doświadczalne wyznaczanie oporu elekrycznego żarówki oraz jej mocy zaokrągla wynik pomiaru pośredniego do rzech cyfr znaczących objaśnia sposób dochodzenia do P wzoru cw = mdt wykonuje obliczenia zaokrągla wynik do rzech cyfr znaczących Powórzenie. Sprawdzian 11. Zjawiska magneyczne. Fale elekromagneyczne Lp. Tema lekcji konieczne i podsawowe 98 Oddziaływanie biegunów magneycznych magnesów oraz magnesów i żelaza 99 Badanie działania przewodnika z prądem na igłę magneyczną 100 Elekromagnes i jego zasosowania podaje nazwy biegunów magneycznych i opisuje oddziaływania między nimi opisuje zachowanie igły magneycznej w pobliżu magnesu opisuje sposób posługiwania się kompasem demonsruje działanie prądu w przewodniku na igłę magneyczną umieszczoną w pobliżu, w ym: zmiany kierunku wychylenia igły przy zmianie kierunku prądu oraz zależność wychylenia igły od pierwonego jej ułożenia względem przewodnika opisuje budowę elekromagnesu opisuje działanie elekromagnesu na znajdujące się w pobliżu przedmioy żelazne i magnesy rozszerzone i dopełniające opisuje oddziaływanie magnesu na żelazo i wykorzysania ego oddziaływania do opisu oddziaływania używa pojęcia pola magneycznego wyjaśnia zasadę działania kompasu wyjaśnia zachowanie igły magneycznej, używając pojęcia pola magneycznego wyworzonego przez prąd elekryczny (prąd pole magneyczne) doświadczalnie demonsruje, że zmieniające się pole magneyczne jes źródłem prądu elekrycznego w zamknięym obwodzie (pole magneyczne prąd) opisuje rolę rdzenia w elekromagnesie wskazuje bieguny N i S elekromagnesu Terminy realizacji planowany/rzeczywisy 26