MINISTER INFRASTRUKTURY I ROZWOJU Warszawa, ;: lipca 2015 r.

Transkrypt

1 MINISTER INFRASTRUKTURY I ROZWOJU Warszawa, ;: lipca 2015 r. DOII DB.16 nk-jtg<ogn\^ DECYZJA Na podstawie art pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267, z późn. zm.), zwanej dalej Kpa", oraz art. 11 g ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 687, z późn. zm.), zwanej dalej specustawą drogową", po rozpatrzeniu odwołań Pana Jana Mgleja, Pani Barbary Mglej, Pana Zbigniewa Mgleja, Pani Marii Gancarczyk, Pana Krzysztofa Gancarczyka, Pana Bronisława Franiaka, Pani Barbary Spyrki, Pana Tadeusza Spyrki oraz Pani Anny Prochownik i Pani Katarzyny Pardyl działających zarówno w imieniu własnym jak również jako pełnomocnicy Pani Janiny Hołowczak, Pani Władysławy Majerek, Pana Stanisława Pardyl i Pana Czesława Pardyl, od decyzji Wojewody Małopolskiego Nr 11/2014, z dnia 22 grudnia 2014 r. znak: WI-IX , o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pn.: Budowa drogi ekspresowej S-7 Kraków - Rabka-Zdrój na odcinku Lubień - Rabka-Zdrój od km ,21 do km ,00 oraz budowa nowego odcinka drogi nr 47 klasy GP na odcinku Rabka-Zdrój - Chabówka od km 0+000,00 do km 0+877,22", sprostowanej postanowieniem Wojewody Małopolskiego z dnia 25 maja 2015 r., znak: WI-IX, , I. Uchylam w rozstrzygnięciu zaskarżonej decyzji, znajdujące się na stronach 42-55, zapisy: Rozbiórka" i orzekam w tym zakresie poprzez ustalenie, w miejsce uchylenia, nowych zapisów: Przebudowa". II. W pozostałej części zaskarżoną decyzję utrzymuję w mocy. UZASADNIENIE Wnioskiem z dnia 3 lutego 2014 r., Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad, reprezentowany przez Pana Michała Niemca, zwany dalej inwestorem", wystąpił do Wojewody Małopolskiego o wydanie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pn. Budowa drogi ekspresowej S-7 Kraków - Rabka-Zdrój na odcinku Lubień - Rabka-Zdrój od km ,21 do km ,00 oraz budowa nowego odcinka drogi nr 47 klasy GP na odcinku Rabka-Zdrój - Chabówka od km 0+000,00 do km 0+877,22". Po stwierdzeniu braków wniosku Wojewoda Małopolski, działając na podstawie art Kpa, pismem z dnia 6 marca 2014 r., znak: WI-IX , wezwał inwestora do ich uzupełnienia. W odpowiedzi na ww. wezwanie, przy piśmie z dnia 2 kwietnia 2014 r., znak: KRA/0806/04/2014/MN, inwestor przesłał uzupełniony wniosek. Z uwagi na występujące w ww. wniosku nieprawidłowości, działając na podstawie art. 35 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą Prawo budowlane" w zw. z art. 11a ust. 1 i 11i ust. 1 specustawy drogowej w zw. oraz art. 123 Kpa, Wojewoda Małopolski, postanowieniem z dnia 22 maja 2014 r., znak: WI-IX , nałożył na inwestora obowiązek ich usunięcia. Następnie postanowieniem z dnia 21 lipca 2014 r., znak: WI-IX , Wojewoda Małopolski zmienił swoje ww. postanowienie z dnia 22 maja 2014 r.

2 Skarżący, podejmując polemikę z treścią pisma Wojewody Małopolskiego z dnia 21 stycznia 2015 r., wskazali, iż na ich działkach nie ma w chwili obecnej sieci energetycznej średniego napięcia, a co za tym idzie nie może być ona przebudowywana w ramach decyzji Wojewody Małopolskiego. Na spornych działkach są jedynie kable telefoniczne, które w opinii skarżących posadowione zostały niezgodnie z prawem. Skarżący wskazali ponadto alternatywną możliwość lokalizacji ww. sieci średniego napięcia na działce do nich nie należącej. Dodatkowo skarżący wskazali, iż realizacja omawianej inwestycji na ich działkach uniemożliwi przyłączenie ich domów do mającej powstać w przyszłości zbiorczej sieci kanalizacyjnej i wodociągowej. Skarżący opisali ponadto historię należących do nich działek, tj. jak zmieniały się ich granice, jakie prace na nich prowadzono, na podstawie jakich rozstrzygnięć (zarzucając części z nich niezgodność z prawem) i zarzucili brak otrzymania odszkodowań za wywłaszczone części działek. W odwołaniu skarżący powołali się również na przeprowadzenie rurociągu gazowego w sposób niezgodny z dokumentacją projektową, co w konsekwencji doprowadzić może do generowania niebezpiecznych sytuacji. Bazując na swoim doświadczeniu życiowym skarżący wskazali również, iż mimo, że na ich działkach nie jest przewidziana wycinka drzew, to prace ziemne prowadzone w pobliżu istniejącego zadrzewienia mogą powodować uszkadzanie korzeni tych drzew. Swoje odwołanie skarżący uzupełnili pismami z dnia 21 marca, 8 kwietnia oraz 13 maja 2015 r. W ww. pismach uzupełniających skarżący w głównej mierze podtrzymali zarzuty dotyczące lokalizacji i przebudowy sieci średniego napięcia oraz propozycje związane z możliwością alternatywnego posadowienia tejże sieci. Rozwijając przedmiotowy wniosek skarżący wskazali, iż na skutek bliskiej lokalizacji ww. przewodów skarżący mają problemy ze zdrowiem. Przedmiotowa sytuacja świadczy, w opinii skarżących, o naruszeniu art. 11f ust. 1 pkt 4 specustawy drogowej oraz art. 5 ust. 1 pkt 9 ustawy Prawo budowlane, gdyż nie są poszanowane uzasadnione interesy osób trzecich. Skarżący wskazali również, iż niezrealizowanie ich postulatów może mieć podłoże korupcyjne. Skarżący wskazali również, iż inwestor nie przeprowadził z nimi żadnego dialogu dotyczącego bezpieczeństwa w ich domach. Pani Anna Prochownik i Pani Katarzyna Pardyl, działające zarówno w imieniu własnym jak również jako pełnomocnicy Pani Janiny Hołowczak, Pani Władysławy Majerek, Pana Stanisława Pardyl i Pana Czesława Pardyl, nie wyraziły zgody na lokalizację słupów elektrycznych na należących do nich nieruchomościach. Swoje odwołanie skarżący uzupełnili pismami z dnia 14 maja oraz 20 czerwca 2015 r. wskazując na alternatywną możliwość lokalizacji słupów wysokiego napięcia, wnosząc tym samym o ich przesunięcie. Ponadto skarżący wskazali, iż nie zostali poinformowani o zmianie lokalizacji istniejących słupów. Dodatkowo w ww. piśmie z dnia 20 czerwca 2015 r. skarżący wyrazili domniemanie, iż w przypadku naruszenia jakiejkolwiek własności wymagana jest zgoda podmiotu będącego właścicielem na takie naruszenie. Pan Bronisław Franiak zarzucił, iż zjazd na należącą do niego nieruchomość został zaprojektowany częściowo na działce 4303 należącej do sąsiada skarżącego. Inny zjazd na nieruchomość sąsiednią został z kolei zaprojektowany w części na nieruchomości skarżącego. Taki stan rzeczy, w opinii Pana Bronisława Franiaka, może skutkować konfliktami w przyszłości. Ponadto skarżący wskazał, że w przypadku prac na jego działce, skutkujących zniszczeniem szamba, będzie on wnosił o stosowne odszkodowanie. 3 (19)

3 drogi z innymi drogami publicznymi, mapy zawierające projekty podziałów nieruchomości oraz określono zmiany w dotychczasowej infrastrukturze zagospodarowania terenu. Zgodnie z art. 11 d ust. 1 pkt 5 specustawy drogowej, do wniosku o wydanie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej inwestor dołączył projekt budowlany wraz z opiniami, uzgodnieniami, pozwoleniami oraz dokumentami wymaganymi przepisami szczególnymi. Projekt został wykonany i sprawdzony przez osoby spełniające warunki, o których mowa w art. 12 ust. 7 ustawy Prawo budowlane. Zgodnie z art. 20 ust. 4 tej ustawy, do projektu dołączono oświadczenia projektantów i sprawdzających o sporządzeniu projektu zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz zasadami wiedzy technicznej. Po dokonaniu analizy przedłożonego przez inwestora projektu budowlanego Minister stwierdził, że jest on zgodny z art. 34 ust. 2 i ust. 3 ustawy Prawo budowlane, oraz z rozporządzeniem Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego (Dz. U. z 2012 r., poz. 462, z późn. zm.). Zgodnie z art. 11 d ust. 1 pkt 8 specustawy drogowej, inwestor załączył do wniosku także opinie: - Ministra Zdrowia - postanowienie z dnia 5 sierpnia 2013 r., znak: MZ-OZU (2)/PP/13, - Dyrektora Okręgowego Urzędu Górniczego w Krakowie z dnia 30 lipca 2013 r., znak: KRA AH, - Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Krakowie z dnia 2 sierpnia 2013 r., znak: ZU /13, Małopolskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Krakowie z dnia 21 sierpnia 2013 r., znak: OZKr DW. Niewydanie opinii przez właściwego zarządcy infrastruktury kolejowej (PKP PLK S. A.) w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku o wydanie opinii, zgodnie z przepisem art. 11 d ust. 2 specustawy drogowej, należało potraktować jako brak zastrzeżeń do wniosku. Co do pozostałych opinii, wskazanych w art. 11 d ust. 1 pkt 8 specustawy drogowej, należy zauważyć, iż inwestor nie miał obowiązku ich przedkładania, gdyż w obszarze projektowanej inwestycji nie znajdują się tereny, z których istnieniem ustawodawca wiąże skutek uzyskania stosownych uzgodnień. Planowana inwestycja zlokalizowana jest poza pasem technicznym i ochronnym morskich portów i przystani i nie znajduje się na terenach gruntów leśnych stanowiących własność Skarbu Państwa oraz będących w zarządzie Lasów Państwowych co powoduje, że inwestycja nie wymaga uzyskania opinii dyrektora właściwego urzędu morskiego oraz dyrektora właściwej regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych. Zgodnie z art. 11 d ust. 1 pkt 9 specustawy drogowej, do wniosku inwestor dołączył również wymagane przepisami odrębne akty administracyjne: decyzję Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Krakowie z dnia 12 sierpnia 2010 r., znak: OO.ASu ustalającą środowiskowe uwarunkowania dla przedsięwzięcia pod nazwą Budowa drogi ekspresowej S-7 Kraków - Rabka-Zdrój na odcinku Lubień - Rabka-Zdrój od km do km ,00 oraz budowa nowego odcinka drogi nr 47 klasy GP na odcinku Rabka- Zdrój - Chabówka od km 0+000,00 do km 0+877", zwaną dalej decyzją środowiskowąoraz postanowienie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Krakowie z dnia 8 sierpnia 2013 r., znak: ASu, decyzję Marszałka Województwa Małopolskiego z dnia 23 maja 2011, znak: SR-IV /11, udzielającą pozwolenia wodnoprawnego na przeprowadzenie obiektu mostowego nr nad trzema potokami, decyzję Marszałka Województwa Małopolskiego z dnia 6 czerwca 2011 r., znak: SR- IV JR, udzielającą pozwolenia wodnoprawnego na przeprowadzenie obiektu mostowego nr 4 nad potokiem Lubieńka, 5 (19)

4 decyzję Marszałka Województwa Małopolskiego z dnia 16 listopada 2011 r., znak: SR- IV JR, udzielającą pozwolenia wodnoprawnego na wykonanie rowów drogowych dla drogi ekspresowej S7 na odcinku od km ,00 do km ,00, decyzję Marszałka Województwa Małopolskiego z dnia 16 listopada 2011 r., znak: SR- IV JR, udzielającą pozwolenia wodnoprawnego na wykonanie rowów drogowych dla drogi ekspresowej S7 na odcinku od km ,00 do km ,00, decyzję Marszałka Województwa Małopolskiego z dnia 17 listopada 2011 r., znak: SR- IV JR, udzielającą pozwolenia wodnoprawnego na wykonanie rowów drogowych dla drogi ekspresowej S7 na odcinku od km ,00 do km ,00, decyzję Marszałka Województwa Małopolskiego z dnia 17 listopada 2011 r., znak: SR- IV JR, udzielającą pozwolenia wodnoprawnego na wykonanie rowów drogowych dla drogi ekspresowej S7 na odcinku od km ,00 do km ,00, decyzję Marszałka Województwa Małopolskiego z dnia 19 listopada 2011 r., znak: SR- IV JR, udzielającą pozwolenia wodnoprawnego na wykonanie przebudowy dwóch linii energetycznych 15kV prowadzonych nad wodami powierzchniowymi w celu zasilania projektowanego tunelu, decyzję Marszałka Województwa Małopolskiego z dnia 21 listopada 2011 r., znak: SR- IV JR, udzielającą pozwolenia wodnoprawnego na wykonanie rowów drogowych dla drogi ekspresowej S7 na odcinku od km do km , decyzję Marszałka Województwa Małopolskiego z dnia 22 listopada 2011 r., znak: SR- IV JR, udzielającą pozwolenia wodnoprawnego na wykonanie rowów drogowych dla drogi ekspresowej S7 na odcinku od km ,00 do km ,00 oraz drogi nr 47 od km 0+000,00 do km 0+877,00, decyzję Marszałka Województwa Małopolskiego z dnia 23 listopada 2011 r., znak: SR- IV JR, udzielającą pozwolenia wodnoprawnego na wykonanie rowów drogowych dla drogi ekspresowej S7 na odcinku od km ,00 do km ,00 oraz drogi krajowej nr 47 od km do km 0+877,20, decyzję Marszałka Województwa Małopolskiego z dnia 25 listopada 2011 r., znak: SR- IV JR, udzielająca pozwolenia wodnoprawnego na wykonanie rowów drogowych dla drogi ekspresowej S7 na odcinku od km ,21 do km ,00, decyzję Marszałka Województwa Małopolskiego z dnia 29 listopada 2011 r., znak: SR- IV JR, udzielającą pozwolenia wodnoprawnego na wykonanie rowów drogowych łącznie z wykonaniem przepustów oraz umocnieniem cieków naturalnych - potoku Lubieńka, potoku Krzywańskiego, dopływu potoku Krzywańskiego oraz potoku bez nazwy w zlewni potoku Smugawka. Następnie organ odwoławczy poddał kontroli przeprowadzone przez Wojewodę Małopolskiego postępowanie w sprawie wydania decyzji o zezwoleniu na realizację ww. przedsięwzięcia i stwierdził, co następuje. W ocenie organu drugiej instancji Wojewoda Małopolski prawidłowo poinformował strony o wszczętym postępowaniu, podał jego podstawę prawną, pouczył o prawie do składania wniosków, uwag i zastrzeżeń, a zatem należycie i wyczerpująco poinformował strony o okolicznościach faktycznych i prawnych, będących przedmiotem postępowania administracyjnego, które mogły mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków. Wojewoda Małopolski, zgodnie z dyspozycją art. 11 d ust. 5 specustawy drogowej, pismem z dnia 24 kwietnia 2014 r., znak: WI-IX , zawiadomił o wszczęciu postępowania w sprawie wydania decyzji o zezwoleniu na realizację przedmiotowej inwestycji wnioskodawcę oraz właścicieli i użytkowników wieczystych nieruchomości wskazanych we wniosku, wysyłając zawiadomienia na adres wskazany w katastrze nieruchomości. Pozostałe strony postępowania zostały poinformowane o jego wszczęciu w drodze obwieszczenia w urzędzie wojewódzkim, w urzędach gmin właściwych ze względu na przebieg drogi oraz na stronach internetowych tych gmin, a także w prasie lokalnej. 7(19)

5 informacji o środowisku oraz art. 49 i 61 1 Kpa, zawiadomił w drodze obwieszczenia o możliwości zapoznania się z dokumentacją sprawy oraz składania uwag i wniosków. Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Krakowie, biorąc pod uwagę pozytywną opinię Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Krakowie z dnia 28 października 2014 r., znak: NS , postanowieniem z dnia 16 grudnia 2014 r., znak: OO ASu, zwanym dalej postanowieniem RDOŚuzgodnił realizację przedmiotowego przedsięwzięcia i określił warunki jego realizacji. W związku z powyższym, Wojewoda Małopolski postanowieniem z dnia 18 grudnia 2014 r., znak: Wl- IX , działając na podstawie art i art. 123 Kpa, podjął z urzędu zawieszone postępowanie administracyjne. Uznając, że zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala na wydanie rozstrzygnięcia, Wojewoda Małopolski w dniu 22 grudnia 2014 r. wydał decyzję Nr 11/2014, znak: WI-IX , 0 zezwoleniu na realizację przedmiotowej inwestycji drogowej. Zgodnie z art. 11 f ust. 3 specustawy drogowej, Wojewoda Małopolski doręczył ww. decyzję wnioskodawcy oraz zawiadomił o jej wydaniu pozostałe strony w drodze obwieszczeń w urzędzie wojewódzkim oraz w urzędach gmin właściwych ze względu na przebieg drogi, na stronach internetowych tych gmin, a także w prasie lokalnej. W aktach sprawy znajdują się dowody potwierdzające obwieszczenie o wydaniu przedmiotowej decyzji: w Małopolskim Urzędzie Wojewódzkim w Krakowie w dniach od 12 do 15 stycznia 2015 r., w Urzędzie Gminy Rabka Zdrój w dniach od 2 do 5 stycznia 2015 r. oraz na stronie internetowej tego urzędu w tym samym terminie, w Urzędzie Gminy Jordanów w dniach od 2 do 9 stycznia 2015 r. oraz na stronie internetowej tego urzędu od dnia 2 stycznia 2015 r., W urzędzie Gminy Raba Wyżna w dniach od 7 do 9 stycznia 2015 r. oraz na stronie internetowej tego urzędu w tym samym terminie w Urzędzie Gminy Lubień w dniach od 7 do 13 stycznia 2015 r. oraz na stronie internetowej tego urzędu w tym samym terminie, w prasie lokalnej - "Polska Gazeta Krakowska" z dnia 8 stycznia 2015 r. Dotychczasowych właścicieli i użytkowników wieczystych nieruchomości objętych decyzją Wojewody Małopolskiego organ pierwszej instancji poinformował o wydaniu decyzji w drodze zawiadomień wysłanych na adresy wskazane w katastrze nieruchomości. W zawiadomieniach oraz w obwieszczeniu zamieszczono, zgodnie z art. 11f ust. 4 drogowej, informację o miejscu, w którym strony mogą zapoznać się z treścią decyzji. specustawy Analizując decyzję Wojewody Małopolskiego organ odwoławczy zważył, co następuje. Na wstępie należy zaznaczyć, że kontrolowana decyzja czyni zadość wymogom przedstawionym w art. 11 f ust. 1 specustawy drogowej, zawiera bowiem wszystkie niezbędne elementy określone w tym przepisie. Decyzja zawiera wymagania dotyczące powiązania drogi z innymi drogami publicznymi 1 określenie linii rozgraniczających teren inwestycji - mapa w skali 1:1000 przedstawiająca proponowany przebieg drogi oraz linie rozgraniczające teren. Decyzja zawiera także zatwierdzenie podziału nieruchomości (mapy z projektami podziałów nieruchomości w skali 1:2880 wraz z wykazami zmian gruntowych, stanowiące załącznik nr 2 do decyzji, będące jej integralną częścią). 9 (19)

6 Badając zgodność z prawem pozostałej części zaskarżonej decyzji, organ odwoławczy stwierdził, że czyni ona zadość innym wymogom specustawy drogowej oraz, że brak było podstaw do zakwestionowania decyzji poza częścią uchyloną i ustaloną w punkcie I sentencji niniejszej decyzji. Odnosząc się zaś do zarzutów podniesionych przez skarżących, opisanych na stronach 3 i 4 niniejszej decyzji, wskazać należy, iż są one bezzasadne. Odpowiadając na wszystkie zarzuty skarżących odnoszące się do kwestii lokalizacji inwestycji oraz możliwej zmiany tejże lokalizacji, wskazać należy, co następuje. Rozpatrując wniesione odwołanie w tym zakresie, w pierwszej kolejności wskazać należy, iż zarówno wojewoda orzekający w sprawie jako organ pierwszej instancji, jak i Minister działający jako organ odwoławczy, pełnią w procesie inwestycyjnym funkcję organów, które będąc właściwe do wydania decyzji w przedmiocie zezwolenia na realizację inwestycji drogowej, nie są jednocześnie uprawnione do wyznaczania i korygowania trasy inwestycji drogowej, ani do zmiany proponowanych we wniosku rozwiązań. Ponadto, zgodnie z art. 11 d ust. 1 pkt 1 specustawy drogowej, to inwestor we wniosku o wydanie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej decyduje o przebiegu drogi oraz wielkości terenu niezbędnego dla obiektów budowlanych, załączając mapy przedstawiające proponowany przebieg drogi oraz mapy zawierające projekty podziałów nieruchomości. Zarówno wojewoda jak i organ odwoławczy mogą działać tylko w granicach tego wniosku i nie mają możliwości ingerowania w lokalizację inwestycji, a więc i w przebieg linii podziału nieruchomości, zaproponowany przez wnioskodawcę. Ocenie dokonanej przez organy pierwszej i drugiej instancji może jedynie podlegać zgodność z prawem planowanego przedsięwzięcia, w szczególności spełnienie warunków zawartych w przepisach specustawy drogowej, bowiem stosownie do przepisu art. 11e specustawy drogowej nie można uzależniać zezwolenia na realizację inwestycji drogowej od spełnienia świadczeń lub warunków nieprzewidzianych obowiązującymi przepisami (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 kwietnia 2013 r., sygn. akt II OSK 432/13, opubl. Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych). Inwestor jest zatem kreatorem miejsca, sposobu i kształtu realizacji inwestycji, natomiast organ orzekający wyznacza dopuszczalne prawem granice tej kreacji, poprzez dokonywanie oceny prawnej, kończącej się aktem władztwa publicznego, zakreślającego te granice. Zadaniem organu jest bowiem sprawdzenie, czy wyznaczone przez wnioskodawcę linie rozgraniczające pas drogowy oraz zaproponowane rozwiązania techniczne odpowiadają woli ustawodawcy wyrażonej w innych regulacjach prawnych, mających znaczenie dla wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. Stosownie do orzecznictwa sądowo-administracyjnego w przedmiotowej materii (vide: wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 kwietnia 2015 r., sygn. akt II OSK 106/15, z dnia 24 lutego 2015 r., sygn. akt II OSK 3221/14, z dnia 2 kwietnia 2014 r., sygn. akt II OSK 2621/12, z dnia 28 lutego 2014 r., sygn. akt II OSK 93/14, z dnia 26 lipca 2013 r., sygn. akt II OSK 762/13, z dnia 17 kwietnia 2013 r., sygn. akt II OSK 432/13, z dnia 18 listopada 2010 r., sygn. akt II OSK 1968/10, z dnia 20 stycznia 2010 r., sygn. akt II OSK 2416/10, oraz wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 lutego 2015 r., sygn. akt VII SA/Wa 1987/14, z dnia 23 stycznia 2015 r., sygn. akt VII SA/Wa 1001/14, z dnia 23 kwietnia 2014 r., sygn. akt VII SA/Wa 2753/13, z dnia 8 czerwca 2011 r., sygn. akt II SA/Wa 561/11, z dnia 14 maja 2010 r., sygn. akt IV SA/Wa 1722/09), organ właściwy do wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej nie jest upoważniony do korygowania rozwiązań przyjętych we wniosku o wydanie ww. decyzji. To inwestor samodzielnie dokonuje wyboru najbardziej korzystnych rozwiązań lokalizacyjnych i następnie techniczno-wykonawczych inwestycji, mając na uwadze spowodowanie jak najmniejszych uciążliwości dla właścicieli nieruchomości. W tym miejscu zasadnym jest również przywołanie stanowiska przedstawionego przez skład siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego w postanowieniu z dnia 17 grudnia 2014 r., sygn. akt II OPS/2/14, odmawiającym podjęcia, z wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich, uchwały mającej na celu wyjaśnienie przepisów prawnych, których stosowanie wywołało rozbieżności w orzecznictwie 11 (19)

7 Powyższe stanowisko inwestora organ odwoławczy, działając w oparciu o art. 9 Kpa, przesłał skarżącym przy pismach z dnia 24 kwietnia 2015 r., znak: DOI! DB.7 oraz z dnia 12 czerwca 2015 r., znak: DOM.II DB.13. Po uzyskaniu stanowiska inwestora oraz przeanalizowaniu zarzutów zawartych w odwołaniach i pismach je uzupełniających, Minister stwierdza, co następuje. Odnosząc się do głównego zarzutu Pana Jana Mgleja, Pani Barbary Mglej, Pana Zbigniewa Mgleja, Pani Marii Gancarczyk oraz Pana Krzysztofa Gancarczyka, dotyczącego zmiany lokalizacji linii energetycznej średniego napięcia, wskazać należy, co następuje. Prace polegające na przebudowie istniejącej sieci uzbrojenia terenu na działkach skarżących są konieczne ze względu na ich kolizję z omawianą inwestycji drogową. Zgodnie z wyjaśnieniami inwestora dołożono wszelkich starań, aby prace związane z przebudową istniejącej sieci uzbrojenia terenu na działkach skarżących były prowadzone z jak najmniejszą ingerencją w ich własność prywatną oraz aby zachowane zostały wszelkie względy bezpieczeństwa i aby nie zmieniać kształtu istniejącej zabudowy w istotny sposób, inwestor wskazał m. in., że w ramach wymiany istniejącego słupa żelbetowego powstanie nowy słup w miejscu istniejącego a linie kablowe zaprojektowano w rurach osłonowych, co ma na celu eliminację jakiegokolwiek oddziaływania linii średniego napięcia na otoczenie. Wbrew twierdzeniom skarżących przedmiotowe prace zaprojektowano w ten sposób, aby nie ingerować w istniejącą zieleń oraz w trosce o zdrowie osób zamieszkujących w pobliżu inwestycji. Objęcie działki nr 151/20 obowiązkiem przebudowy sieci uzbrojenia terenu wynika z konieczności rezerwy terenu pod prace towarzyszące, związane z wykonaniem koryta i ułożeniem kabli. Rezerwa terenu ma na celu zapewnienie przejezdności wąskiej drogi dojazdowej stanowiącej dojazd m.in. do nieruchomości zlokalizowanych bezpośrednio wzdłuż zaplanowanej inwestycji. Po zakończeniu prac teren działki zostanie doprowadzony do stanu istniejącego. Wskazana przez skarżących możliwość zmiany lokalizacji przedmiotowej inwestycji w opinii inwestora wykracza poza zakres robót koniecznych do realizacji przedmiotowej inwestycji drogowej. Co za tym idzie Minister podziela stanowisko inwestora, iż przebudowę sieci energetycznej na działkach skarżących zaprojektowano w sposób optymalny. Odnosząc się do zarzutów o charakterze lokalizacyjnym Pani Barbary Spyrka i Pana Tadeusza Spyrka, wyjaśnić należy, co następuje. Mając na uwadze stanowisko inwestora, wskazać należy, iż nie ma potrzeby obejmowania nieruchomości należącej do skarżących linią rozgraniczającą teren inwestycji w części, a tym bardziej w całości, gdyż nie jest ona niezbędna dla realizacji przedmiotowej inwestycji i nie są na jej terenie przewidziane żadne prace budowlane. Przypomnieć należy, iż Minister nie jest podmiotem, który kreuje kształt inwestycji i decyduje o konieczności przejęcia danej nieruchomości na cele budowlane. W przypadku ustalonego już kształtu inwestycji, Minister nie może wypowiadać się co do nieruchomości nie objętych zakresem przedmiotowej inwestycji. Tym bardziej Minister nie może wypowiadać się w rozstrzygnięciu dotyczącym zezwolenia na realizację inwestycji drogowej w kwestii ewentualnego wykupu nieruchomości skarżących. Jedynie na marginesie, wskazać można stanowisko inwestora w tej materii, który stwierdził, iż nie zaistniały żadne przesłanki przemawiające za tym, iż zasadnym byłby wykup budynku mieszkalnego należącego do skarżących. Odnosząc się do zarzutu skarżących dotyczącego tego, iż bliskość planowanej inwestycji względem ich zabudowań spowoduje utrudnienia w normalnym korzystaniu z nich i wpłynie negatywnie na poziom życia skarżących z powodu dużej emisji spalin, kurz, hałas czy też zanieczyszczenia komunikacyjne podkreślić należy, iż wszelkie kwestie dotyczące oddziaływania inwestycji na środowisko i ludzi zostały przeanalizowane w postępowaniu w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedmiotowego przedsięwzięcia, prowadzonego przez Regionalnego Dyrektora 13 (19)

8 i 4301/74 (resztówki działek nr 4301/21 i 4301/22), leżących poza projektowanym pasem drogowym. Niemniej jednak inwestor zaznaczył, iż widzi możliwość realizacji wniosku skarżących dotyczącego przesunięcia zjazdu w celu pełniejszego dowiązania istniejącego dojazdu do ich nieruchomości. Korekta ta może zostać wykonana na etapie realizacji prac budowlanych jako nieistotne odstąpienie od zatwierdzonego projektu budowlanego. Odnosząc się do odwołania Pana Bronisława Franiaka, wskazać należy, iż będzie on posiadał indywidualny zjazd na należącą do niego nieruchomość. Co za tym idzie wniosek skarżącego dotyczący przesunięcia zjazdów tak, aby te obsługiwały niezależnie działki nr 4791/1 oraz 4791/2 jest niezasadny, gdyż nie zaprojektowano wspólnego zjazdu obsługującego ww. nieruchomości. Niemniej jednak, w ramach nieistotnego odstąpienia od zatwierdzonego projektu budowlanego, inwestor zobowiązał się do dostosowania rzeczonego zjazdu do nieruchomości w uzgodnieniu ze skarżącym, na etapie prowadzonych prac budowlanych. Co zaś tyczy się kwestii objęcia części nieruchomości należącej do skarżącego linią oznaczającą obszar dotyczący obowiązku przebudowy istniejącej sieci uzbrojenia terenu, wyjaśnić należy, iż wynika to z konieczności przebudowy istniejącej sieci teletechnicznej. Przedmiotowe prace nie kolidują z istniejącym obecnie szambem i w żaden sposób nie będą naruszały jego struktury. Mając na uwadze zarzuty lokalizacyjne podniesione w odwołaniu Pani Anny Prochownik i Pani Katarzyny Pardyl działających zarówno w imieniu własnym jak również jako pełnomocnicy Pani Janiny Hołowczak, Pani Władysławy Majerek, Pana Stanisława Pardyl i Pana Czesława Pardyl, wskazać należy, co następuje. Wbrew twierdzeniom skarżących na działkach wskazanych w odwołaniu nie projektuje się nowych słupów linii energetycznej. Jedynie na działce nr 2131/1, obręb Naprawa, zaprojektowana została wymiana istniejącego słupa na nowy słup zlokalizowany w miejscu istniejącego. W opinii inwestora nie jest zasadna zmiana lokalizacji słupa linii energetycznej na działce wskazanej w odwołaniu skarżących. Jak zostało to podkreślone, podczas trwania postępowania organu pierwszej instancji, w tym w czasie trwania rozprawy administracyjnej z udziałem społeczeństwa odnoszącej się m. in. do lokalizacji słupów oraz przebiegu linii energetycznej, nie zostały przez skarżących zgłoszone żadne zastrzeżenia co do lokalizacji słupa i przebiegu linii energetycznej na nieruchomościach wskazanych w odwołaniu skarżących. Odnosząc się do pozostałych zarzutów powołanych w odwołaniach skarżących, wskazać należy, co następuje. Odpowiadając na zarzut Pana Jana Mgleja, Pani Barbary Mglej, Pana Zbigniewa Mgleja, Pani Marii Gancarczyk, Pana Krzysztofa Gancarczyka, dotyczący uniemożliwienia przyłączenia ich domów do mającej powstać w przyszłości zbiorczej sieci kanalizacyjnej i wodociągowej, nadmienić należy, iż rzeczony zarzut nie może być przedmiotem rozpoznania Ministra, albowiem Minister orzeka w sprawie na podstawie stanu faktycznego ustalonego na dzień wydania zaskarżonej decyzji, natomiast zdarzenia przyszłe i niepewne nie mogą być poddane jego kontroli. Podkreślić bowiem należy, iż powołana w odwołaniu trudność, w kontekście braku konkretnego rozstrzygnięcia dotyczącego budowy ww. kanalizacji lub wodociągu, leży jedynie w sferze domniemań skarżących, które w przypadku ewentualnej realizacji inwestycji mogą nie mieć poparcia w faktach i nie kolidować w rzeczywistości z omawianą inwestycją drogową. Mając na uwadze powyższe rozważania dodać należy, iż organ odwoławczy nie może odnosić się do kwestii, które nie dotyczą decyzji Wojewody Małopolskiego. Co za tym idzie, sprawy związane z bezprawnym wywłaszczeniem w przeszłości nieruchomości należących do skarżących, braku wypłaty odszkodowań za wywłaszczone części działek oraz inne historyczne zaszłości nie mogą być przedmiotem niniejszego postępowania. Organ odwoławczy nie może również w żaden sposób odnieść się do domniemań skarżących odnoszących się do działań noszących znamiona przestępstwa, takich jak np. Korupcja, gdyż taka materia powinna być polem do działania dla właściwych organów ścigania. 15 (19)

9 budowlane, co potwierdza dołączone do niego oświadczenie, o którym mowa w art. 20 ust. 4 ustawy Prawo budowlane. Ponadto zaznaczenia wymaga, że strona niezadowolona ze sposobu realizacji przedmiotowej inwestycji może wystąpić, w myśl art. 80 ust. 2 w związku z art. 83 ust. 3 oraz art. 82 ust. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, do Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego, którego podstawowym zadaniem jest nadzór i kontrola nad przestrzeganiem przepisów ustawy Prawo budowlane. Organ wydający decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, która zawiera w sobie, jako jedno z rozstrzygnięć, zatwierdzenie projektu budowlanego, nie ma bowiem wpływu na poprawność wykonywania prac oraz ich zgodność z zatwierdzonym projektem. Dlatego też ustawodawca, działając systemowo w kwestii kontroli bezpieczeństwa zaprojektowanych robót budowlanych, upoważnia do działania w tym zakresie organy nadzoru budowlanego. Stąd właściciele nieruchomości sąsiadujących z daną inwestycją (w omawianym przypadku jest nią przedmiotowa droga), dostrzegając zagrożenia płynące z wykonywanych prac zobowiązani są zawiadomić już nie organy udzielające pozwolenia na budowę, lecz właściwy miejscowo organ nadzoru budowlanego. Organ ten w przeciwieństwie do organu architektoniczno-budowlanego może jeszcze przed wszczęciem postępowania w trybie art Prawa budowlanego, skorzystać z możliwości jakie stwarza przepis art. 81 c ust. 2 tej ustawy tj. zażądać od inwestora przedstawienia niezbędnych ocen technicznych lub ekspertyz. Również w razie powstania uzasadnionych wątpliwości co do jakości wyrobów budowlanych lub robót budowlanych, a także stanu technicznego obiektu budowlanego, po wszczęciu takiego postępowania organ może na podstawie art. 50 ust. 3 Prawa budowlanego nałożyć na inwestora obowiązek przedstawienia: inwentaryzacji wykonanych robót budowlanych lub odpowiednich ocen technicznych bądź ekspertyz, odnoszących się do zgłaszanych przez strony zastrzeżeń. Przywołane ekspertyzy i oceny techniczne sporządzane są przez osoby posiadające stosowne uprawnienia, jako że materia stanowiąca przedmiot tych opracowań wymaga specjalistycznej wiedzy. Konkludując powyższe rozważania podkreślić należy, iż dokumentacja geodezyjno-kartograficzna przyjęta do opracowania materiałów graficznych, opatrzona stosownymi klauzulami ośrodka dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej, które stanowią potwierdzenie dokonania ich oceny przez wyspecjalizowane do tego rodzaju czynności służby geodezyjno-kartograficzne, nie może być kwestionowana przez organ orzekający w sprawie zezwolenia na realizację inwestycji drogowej (por: wyroki Naczelnego Sadu Administracyjnego z dnia 19 września 2013 r., sygn. akt II OSK 1593/13, oraz z dnia 27 marca 2012 r. sygn. akt II OSK 208/12). W przypadku błędnego sporządzenia dokumentacji projektowej lub ewentualnej realizacji inwestycji w sposób niezgodny z projektem budowlanym (np. wycinką drzew, która w rzeczonym projekcie budowlanym nie była przewidziana), właściwy organ nadzoru budowlanego będzie odpowiednią instytucją mogącą dokonać stosownej kontroli w tej materii. Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 11f ust. 1 pkt 4 specustawy drogowej oraz art. 5 ust. 1 pkt 9 ustawy Prawo budowlane poprzez brak poszanowania interesu osób trzecich, wskazać należy, iż jest on bezzasadny. W punkcie VI sentencji decyzji Wojewody Małopolskiego organ pierwszej instancji określił bowiem wymagania dotyczące ochrony uzasadnionych interesów osób trzecich. Odpowiadając na zarzut braku przeprowadzenia stosownego dialogu ze skarżącymi, podkreślić należy, iż inwestor nie miał obowiązku przeprowadzania takiego dialogu. Zaznaczyć bowiem należy, iż strona nie może skutecznie domagać się od organu administracji publicznej przeprowadzenia konsultacji jak i zarzucać wadliwości decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej z powodu braku ich przeprowadzenia (vide: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 kwietnia 2013 r., sygn. akt II OSK 432/13). Abstrahując w tym miejscu od faktu, iż na nieruchomościach Pani Anny Prochownik i Pani Katarzyny Pardyl, Pani Janiny Hołowczak, Pani Władysławy Majerek, Pana Stanisława Pardyl i Pana Czesława Pardyl nie będą posadowione nowe słupy linii energetycznej a jedynie wymieniony zostanie jeden słup co zostało wykazane już wcześniej - podkreślić należy, iż skarżący mieli możliwość przez cały czas trwania postępowania organu pierwszej instancji przeglądania akt sprawy, w tym również projektu budowlanego, w którym zobrazowana jest lokalizacja słupów linii energetycznych, o czym skarżący 17 (19)

10 cd. rozdzielnika do decyzji Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 10 lipca 2015 r., znak: DOli.ll Q15.DB Pani Anna Prochownik, pełnomocnik Pani Janiny Hołowczak, Pani Władysławy Majerek, Pana Stanisława Pardyl i Pana Czesława Pardyl 12. Pani Katarzyna Pardyl 13. Pan Tadeusz Spyrka 14. Pani Barbara Spyrka 15. A/a Do wiadomości: 1. Starosta Nowotarski - wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej 2. Sąd Rejonowy w Nowym Targu V Wydział Ksiąg Wieczystych 3. Sąd Rejonowy w Myślenicach IV Wydział Ksiąg Wieczystych 4. Sąd Rejonowy w Suchej Beskidzkiej IV Wydział Ksiąg Wieczystych 5. Małopolski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego 6. Małopolski Urząd Wojewódzki w Krakowie Wydział Infrastruktury 7. Urząd Gminy Raba Wyżna 8. Urząd Gminy Lubień 9. Urząd Gminy Rabka-Zdrój 10. Urząd Gminy Jordanów 11. Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w Krakowie 12. Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju Departament Orzecznictwa I 19 (19)