Japońska tancerka tańcząca do słowiańskich dźwięków - niedługo w Polsce!

Transkrypt

1 Japońska tancerka tańcząca do słowiańskich dźwięków - niedługo w Polsce! WROCŁAW, TARNOWSKIE GÓRY, KRAKÓW, GDAŃSK, KOBYLNICA (28 VI 2016) Tokijyo Hanasaki to japońska artystka tańca jiutamai, niezwykłej sztuki powstałej w schyłkowej fazie epoki Edo. W jiutamai każdy ruch uzewnętrznia serce człowieka. Oryginalnie jiutamai tańczy się przy akompaniamencie tradycyjnych japońskich instrumentów, zwłaszcza shamisenu. Tokijyo Hanasaki jednak przekracza granice kultur, łącząc swój taniec z muzyką kraju, w którym występuje. W Polsce oprócz muzyków japońskich (tancerka jiutamai i Toshimitsu Ishikawa grający na shakuhachi, tradycyjnym japońskim flecie bambusowym) towarzyszyć jej będą muzycy polscy Izabela Tomaszewska, Monika Zytke i Wojciech Białoskórski. W ich wykonaniu usłyszymy zarówno hity polskiej muzyki ludowej, a także tak kochaną przez Japończyków muzykę Fryderyka Chopina w niecodziennych aranżacjach na veeh-harfy i skrzypce autorstwa Moniki Zytke. Nie obędzie się oczywiście bez jedynej piosenki tak samo popularnej w Polsce jak w Japonii Naprawdę każdy Japończyk zna Szła dzieweczka W koncercie w Kobylnicy weźmie również udział chór Iuventus Cantans Instytutu Muzyki Akademii Pomorskiej. Pierwszy wspólny koncert polskich i japońskich artystów, jaki miał miejsce w pałacu w Wilanowie 7 X 2014 roku, ogromnie poruszył polską publiczność. Dlatego na rok 2016 planowana jest trasa koncertowa w dniach VI W trasie tej wezmą udział: ze strony japońskiej tancerki jiutamai Tokijyo Hanasaki i Shino Hanasaki oraz flecista shakuhachi Toshimitsu Ishikawa, ze strony polskiej: Izabela Tomaszewska, Monika Zytke i Wojciech Białoskórski oraz łącząca te dwa światy Hana Umeda, performerka, tancerka i instruktorka tańca Nihon Buyo.

2 TOKIJYO HANASAKI - tancerka i choreograf tańca jiutamai. Stworzyła własny styl jiutamai Hanasaki-ryu, uczy, zajmuje się promowaniem juitamai w kraju oraz poza jego granicami. Występowała wielokrotnie Europie, m.in. we Francji, na Litwie i raz w Polsce prezentując jiutamai, a ponadto związane z tym tańcem japońskie tradycyjne sztuki, np. zakładanie kimona kitsuke, tradycyjny makijaż i uczesanie katsura oraz prowadząc warsztaty tańca japońskiego. TOSHIMITSU ISHIKAWA, wirtuoz shakuhachi, tradycyjnych japońskich fletów bambusowych. IZABELA TOMASZEWSKA, muzyk, dyrygent, pedagog i logopeda, absolwentka Akademii Muzycznych we Wrocławie i w Bydgoszczy (podyplomowe studia chórmistrzowskie i emisji głosu), doktorat w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy. Łączy działalność pedagogiczną z artystyczną. Obecnie prowadzi trzy chóry. Gra na skrzypcach i fortepianie. MONIKA ZYTKE - dyrygent, aranżer, profesor w Instytucie Muzyki Akademii Pomorskiej, absolwentka Akademii Muzycznej w Gdańsku, habilitowana z dyrygentury w tejże uczelni. Współpracuje z chórami i orkiestrami (specjalizuje się w aranżacjach symfonicznych), zajmuje się też muzyką teatralną. Gra na gitarze klasycznej i veeh-harfie. WOJCIECH BIAŁOSKÓRSKI, realizator dźwięku, specjalizujący się w nagłaśnianiu i wielośladowym nagrywaniu dużych składów (orkiestry symfoniczne, jazzowe, chóry), absolwent Akademii Muzycznej w Katowicach (kierunek Realizacji Nagłośnienia) oraz szkoleń zawodowych Polskiego Radia w Warszawie. Realizuje się muzycznie w śpiewie wielogłosowym, grze na organach i veeh-harfie.

3 SHINO HANASAKI tancerka jiutamai, performerka w japońskim Teatrze Narodowym, dyrektor the Jiutamai Promotion Foundation. HANA UMEDA - Performerka, tancerka i instruktorka tańca Nihon Buyo. Uczennica mistrzyni Nishikawa Fukushino ze szkoły Nishikawa-ryu w Tokio. Od 2009 roku propaguje w Polsce klasyczny taniec japoński. Opracowała autorską metodę nauczania Nihon Buyo, która bierze pod uwagę różnice w używaniu ciała japońskiego i polskiego. Stworzyła serię ćwiczeń, które pomagają przyswoić sobie specyfikę japońskiego ruchu. Taniec jest dla niej polem, na którym spotykają się jej dwie ojczyzny. Jak sama mówi wychowane w tradycji polskiej ciało muszę przekształcać w ciało japońskie, naturalne gesty zamieniać na inne. To dla mnie najbardziej intymny, bo cielesny sposób zderzania się ze sobą Polski i Japonii.

4

5 a