Koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów

Transkrypt

1 Koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów Z definicji kosztu uzyskania przychodów wynika, że powinien to być koszt, którego celem jest uzyskanie przychodu, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Oznacza to, że koszty, które zostały poniesione w innym celu, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów. Zakwestionowanie kosztu jako kosztu podatkowego będzie miało miejsce również wówczas, gdy wydatki będą miały charakter pozorny. Kolejną przyczyną nieuznania kosztu za koszt podatkowy może był uwzględnienie kosztu na liście negatywnej kosztów. W tym zamkniętym katalogu kosztów zostały ujęte wydatki, które niezależnie od celu, w jakim zostały poniesione, nie mogę był zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Koszty mogą również zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na okres przejściowy lub trwały w związku z niedopełnieniem pewnych warunków, od których zależy uznanie za koszt uzyskania przychodu. Dotyczy to przede wszystkim kosztów, które są rozliczane na zasadzie kasowej. Ostatnia grupa kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów to koszty, które są związane z przychodami zwolnionymi z podatku. Kaucja - za koszty uzyskania przychodów uznane mogę został jedynie wydatki o charakterze definitywnym, które nie podlegają zwrotowi. Kaucja jest świadczeniem obojętnya z punktu widzenia obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne Zasadniczo wydatki na nabycie majątku trwałego nie mogą być zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Kosztem są natomiast odpisy amortyzacyjne dokonywane od tych składników. Odpisów dokonuje się dopiero po ujęciu tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Koszty nabycia środka trwałego czy wartości niematerialnej stanowią więc koszty podatkowe, ale ich wartość podlega stopniowemu rozliczeniu, rozłożonemu w czasie, poprzez odpisy amortyzacyjne. W przypadku nabycia środka trwałego na kredyt odsetki oraz prowizje naliczone do czasu oddania środka do używania zwiększają wartość początkową środka trwałego. Wytworzenie środka trwałego Jeżeli środek trwały nie jest przedmiotem nabycia, lecz jest wytwarzany przez podatnika, to odpisy amortyzacyjne zaliczane do kosztów podatkowych dokonuje się dopiero po zakończeniu danej inwestycji i oddaniu jej do użytku. W przypadku prowadzenia ewidencji w formie pkpir, koszty inwestycji nie będą uwzględnianie w pkpir w trakcie jej realizacji, lecz dopiero po jej zakończeniu zostaną ujęte w ewidencji środków trwałych. Koszty te można zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania, oczywiście pod warunkiem, że mają one związek z przychodami. Nie należy zaliczać do kosztów wytworzenia środka trwałego: wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci; kosztów ogólnych zarządu; kosztów sprzedaży; pozostałych kosztów operacyjnych i operacji finansowych, z wyjątkiem wyżej wymienionych kosztów odsetek, prowizji i różnic kursowych. Środki trwałe o wartości nieprzekraczającej 3500 zł: W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych kwotą graniczną jest wartość 3500 zł. Składniki majątku o wartości powyżej tej kwoty użytkowane dłużej niż rok mamy obowiązek zaliczyć do środków trwałych czy wartości niematerialnych i prawnych. Gdy wartość początkowa składnika nie przekracza 3500 zł, podatnik może nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od tego składnika. Wydatki poniesione na jego nabycie podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania bezpośrednio w miesiącu oddania go do używania. Podatnik może / 8

2 wprowadzić wartość takiego składnika do kosztów uzyskania przychodów dopiero w miesiącu oddania go do używania. Drugą możliwością w sytuacji nabycia składnika o wartości równej 3500 zł lub niższej jest zaliczenie danego przedmiotu do środków trwałych i dokonanie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego. W takim przypadku podatnik wprowadza składnik do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Jednorazowego odpisu amortyzacyjnego podatnik dokonuje w miesiącu oddania go do używania albo w miesiącu następnym. W przypadku składnika o wartości równej 3500 zł lub niższej podatnik może również wprowadzić składnik do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i dokonywać jego amortyzacji według zasad ogólnych. Środek trwały może być amortyzowany metodą liniową bądź przy zastosowaniu innych metod dopuszczalnych przez przepisy. Podatnik dokonuje amortyzacji począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość przyjęto do używania. Koszty przystosowania środka trwałego do użytku Środek trwały, który został nabyty, ale do czasu oddania go do użytku poniesiono jeszcze koszty, które wiązały się z tym nabyciem lub były konieczne, aby środek mógł zacząć funkcjonować, należy doliczyć do wartości początkowej. Koszty związane z utrzymaniem takiego środka w stanie gotowości do użytku mogą stanowić bezpośrednio koszty uzyskania przychodu - celem jest bowiem osiąganie przychodów w przyszłości z racji wykorzystania środka. Można je także uznać za koszty ponoszone w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów. Ulepszenie Wartość początkową środka trwałego powinny również powiększyć koszty jego ulepszenia. Ulepszenie składnika majątku może polegać na jego przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji. Powiększenia wartości początkowej o wartość ulepszenia dokonuje się po zakończeniu danej inwestycji. Odpisów amortyzacyjnych od powiększonej wartości początkowej należy dokonywać od miesiąca następującego po dokonaniu ulepszenia. W przypadku gdy wartość wydatków poniesionych na ulepszenie nie przekracza w danym roku podatkowym kwoty 3500 zł, wydatki te można zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. Odpłatne zbycie składnika majątku trwałego Niezamortyzowaną część środka trwałego czy wartości niematerialnej i prawnej podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w przypadku jego odpłatnego zbycia. Dochodem ze zbycia środków trwałych jest bowiem różnica między uzyskanym przychodem a wartością początkowa wykazaną w ewidencji środków trwałych, powiększona o sumą dokonanych odpisów amortyzacyjnych. Zwrot kosztów nabycia/wytworzenia środka trwałego Nie można zaliczyć do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od tej części wartości środka trwałego, która została podatnikowi zwrócona w jakiejkolwiek formie albo odliczona od podstawy opodatkowania podatku dochodowego. Dotyczy to sytuacji, gdy podatnik otrzymał bezzwrotne środki na zakup środków trwałych w formie dotacji, subwencji, dopłaty lub innej, która jednocześnie nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu. Przykład: Samochód osobowy został w całości zakupiony z dotacji. Odpisy amortyzacyjne samochodu nie będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodu. Nie stanowią natomiast kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od środka trwałego oddanego innej osobie do nieodpłatnego używania. Straty w środkach trwałych Nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej odpisami amortyzacyjnymi. W przypadku ustalania straty pod uwagą bierzemy całość / 8

3 odpisów, również tych, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodu. Jeżeli środek trwały był ubezpieczony, to otrzymane odszkodowanie z tytułu poniesionej szkody podatnicy wykażą jako przychód. Przychód ten zostanie wykazany w momencie otrzymania odszkodowania. Nie jest uznane za koszt uzyskania przychodów strata powstała w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz koszt ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte dobrowolnym ubezpieczeniem. Zaniechana inwestycja Zakończona i przyjęta do użytku inwestycja staje się środkiem trwałym podlegającym odpisom amortyzacyjnym. Tym samym koszty tej inwestycji są stopniowo odpisywane w koszty uzyskania przychodów. Inwestycję można odpisać w koszty w dacie zbycia inwestycji lub jej likwidacji. Straty w środkach obrotowych Poniesione straty w środkach obrotowych mogą być kosztem uzyskania przychodu na podstawie ogólnej reguły uznającej, że kosztem uzyskania przychodów jest wydatek poniesiony w celu uzyskania przychodu, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu. Jednak straty, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu. Organy podatkowe nie uznają za koszty tych strat, które były wynikiem ewidentnych zaniedbań w organizacji czy nadzorze pracy. Regułą natomiast będzie zaliczenie do kosztów strat wynikłych ze zdarzeń losowych, przy których nie będzie występował element winy przedsiębiorcy lub podległych mu pracowników. Przy zaliczeniu strat w środkach obrotowych należy pamiętać o podstawowej zasadzie - przepisy podatkowe nie uważają za koszt uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku nieobjętych zwolnieniem od podatku ubytków wyrobów akcyzowych oraz podatku akcyzowego od tych ubytków lub niedoborów. Utracone zaliczki Celem ponoszenia kosztów powinno być dążenie do osiągania przychodów, a przynajmniej zabezpieczania ich źródeł. Takiego związku nie mają zaliczki wpłacone na poczet dostaw lub usług, które nie zostaną wykonane. Dlatego ustawodawca wyłączył z kosztów podatkowych straty (koszty) powstałe na skutek utraty dokonanych przedpłat w związku z niewykonaniem umowy. Sankcje - koszty o charakterze sanacyjnym (takie, które wynikają z nałożenia na podatnika kary, dodatkowej opłaty za naruszenie określonych przepisów) nie mogą stanowią kosztów uzyskania przychodów. Koszty egzekucyjne Nie stanowią kosztów uzyskania przychodów koszty egzekucyjne nałożone na podatnika w związku z niewykonaniem zobowiązań. Zakaz ten dotyczy sytuacji, gdy podatnik pokrywa koszty egzekucyjne jako dłużnik, a nie jako wierzyciel. Oznacza to, że w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty związane z egzekwowaniem swoich wierzytelności, a te dotyczą prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, to koszty te może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Dłużnik nie zaliczy natomiast do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z przegranym procesem, w którym sąd uznał za zasadne roszczenie wierzyciela. Grzywny i kary pieniężne Nie można uznać za koszty podatkowe grzywien, kar pieniężnych oraz odsetek od nich, które zostały orzeczone w postępowaniu karnym, karnym skarbowym, administracyjnym oraz w sprawach o wykroczenia. Kary wymierzone w postępowaniu administracyjnym nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów, bez względu na okoliczności jej nałożenia. Opłaty i kary związane z korzystaniem ze środowiska naturalnego W związku z korzystaniem ze środowiska naturalnego przedsiębiorcy mogą być zobowiązani do ponoszenia określonych opłat środowiskowych. Opłaty wnoszone za korzystanie ze środowiska mogą stanowić koszty uzyskania / 8

4 przychodów, jeżeli nie mają charakteru sankcyjnego. Opłata produktowa Podstawowa opłata produktowa może stanowił koszt uzyskania przychodów, jeśli jej ponoszenie jest związane z prowadzoną przez podatnika działalnością. Dodatkowa jednak opłata produktowa, która ma charakter sankcji za uchybienie pewnym Obowiązkom, nie może stanowić kosztu uzyskania przychodów. Opłata recyklingowa - jako koszt uzyskania przychodów funkcjonuje opłata recyklingowa. Natomiast nie stanowi kosztu uzyskania przychodów opłata recyklingowa o charakterze sankcyjnym za brak sieci zbierania pojazdów. Dodatkowa opłata wymierzana przez ZUS - Zakład Ubezpieczeń Społecznych może obciążyć płatnika składek opłatą dodatkową. Taka opłata nie może stanowią kosztu uzyskania przychodów. Kary umowne i odszkodowania Kosztów uzyskania przychodów nie mogą stanowią następujące rodzaje kar umownych i odszkodowań z tytułu: wad dostarczonych towarów; wad wykonanych robót i usług; zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad; zwłoki w usunięciu wad towarów; zwłoki w usunięciu wad wykonanych robót i usług. Jednak i w takich przypadkach są sytuacje, w których zapłaconą karę można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Będzie tak wtedy, gdy zapłata kary będzie dużo mniejszym kosztem niż potencjalna strata, do jakiej by doszło, gdyby podatnik zdecydował się na zrealizowanie umowy. Podatki i opłaty Z kosztów uzyskania przychodów zostały wyłączone niektóre podatki. Dotyczy to następujących należności publicznoprawnych: podatku dochodowego; podatku od spadków i darowizn w przypadku podatników podatku dochodowego od osób fizycznych; podatku akcyzowego od ubytków wyrobów akcyzowych; podatku VAT. Inne rodzaje podatków mogą stanowią koszt uzyskania przychodów pod warunkiem, że zostały poniesione w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Jeżeli jednak podatek dotyczy inwestycji w okresie ich realizacji, to w większości przypadków podatek taki uznamy za koszty tej inwestycji, czyli podatek powiększy wartość początkową inwestycji. Natomiast gdy podatek jest płacony w okresach przejściowych, np.: majątek jest kompletny, zdatny do użytku, ale tylko tymczasowo niewykorzystywany w bieżącej działalności; majątek ma być przedmiotem sprzedały i dopiero wtedy ma przynieść spodziewany przychód, to opłaty i podatki ponoszone w związku z utrzymaniem, posiadaniem tego rodzaju majątku należy na bieżąco zaliczać do kosztów uzyskania przychodów - Są to pośrednie koszty działalności. VAT jako koszt uzyskania przychodów Naliczony podatek od towarów i usług, czyli od zakupów dokonanych przez podatnika, stanowi koszt uzyskania przychodów, gdy: podatnik jest zwolniony z podatku od towarów i usług; podatnik nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odsprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych z podatku od towarów i usług; podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku / 8

5 Warunkiem zaliczenia nieodliczonego podatku od towarów i usług do kosztów podatkowych jest to, aby podatnik był pozbawiony prawa do odliczenia podatku, a nie że podatnik sam zrezygnował z odliczenia. Podatek należny VAT jest kosztem uzyskania przychodów, gdy dotyczy to: podatku od importu usług; podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli podatek ten nie stanowi jednocześnie podatku naliczonego. Nie może być jednak kosztem podatkowym podatek należny w takiej części, w jakiej przekracza podatek od nabycia towarów i usług, który mógłby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o VAT: przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy; przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy; od nieodpłatnie przekazanych towarów w ramach sprzedaży premiowej. Prawo odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi w zakresie, w jakim kupione towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT. Jeżeli podatnik wykonuje czynności zwolnione z VAT oraz opodatkowane VAT, może odliczyć tylko część podatku naliczonego, która jest związana z czynnościami opodatkowanymi VAT, to podatnik ma obowiązek wyodrębnić zakupy związane z czynnościami opodatkowanymi od zakupów związanych z czynnościami zwolnionymi z VAT. Jeżeli podatnik nie jest w stanie tego zrobić, ponieważ kupione towar i usługi wykorzystuje do obu rodzajów czynności, VAT naliczony może odliczyć według wskaźnika procentowego. Dopiero po zakończeniu roku należy wyliczyć proporcję za dany rok i podatnik dokonuje korekty VAT naliczonego z zastosowaniem wskaźnika za ten rok. Korektę należy uwzględnić w deklaracji VAT składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku, za który korekta jest robiona. Roczna korekta podatku naliczonego VAT powoduje skutki w podatku dochodowym powstanie przychodu albo kosztu. Jeżeli w wyniku korekty podatek naliczony, podlegający odliczeniu, ulega zwiększeniu, to kwota tego zwiększenia stanowi przychód z działalności gospodarczej. Jeżeli w wyniku korekty VAT podatek naliczony, podlegający odliczeniu, ulega zmniejszeniu, to kwota tego zmniejszenia stanowi koszt uzyskania przychodu. Odsetki od zaległości budżetowych - nie stanowię kosztów uzyskania przychodów odsetki od nieterminowych wpłat należności publicznoprawnych, do których stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej Opłata prolongacyjna opłatę prolongacyjną można zaliczył do kosztów uzyskania przychodów. Wpłaty na fundusze Wpłaty na fundusze dokonywane przez podatnika, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, z wyjątkiem: podstawowych odpisów i wpłat na określone fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne przepisy; odpisów i zwiększeń, które obciążają koszty działalności pracodawcy, pod warunkiem że środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek tego fundusz. Zakładowy fundusz świadczeń socjalnych - Pracodawca ma możliwość zaliczenia do kosztów odpisów na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Kosztem mogę był zarówno odpisy podstawowe na zfźs, jak i zwiększenia tych odpisów. Wierzytelności przedawnione - Przedawnienie ma ten skutek, że nieuregulowana do tego momentu wierzytelność nie będzie mogła zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Stanie się tak niezależnie od tego, czy wierzytelność ta została wcześniej zarachowana jako przychód należny. Wierzytelności nieściągalne / 8

6 Wierzytelności nieściągalne nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Możliwość zaliczenia nieściągalnych wierzytelności zaistnieje wtedy, gdy zostaną spełnione łącznie następujące warunki: nieściągalna wierzytelność została wcześniej zarachowana jako przychód należny; nieściągalność została udokumentowana w ściśle określony sposób. Zarachowania nieściągalnej wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów należy dokonać w kwocie netto. Odpisy aktualizujące należności Nie stanowić kosztów uzyskania przychodów odpisy aktualizujące wartość należności. Jednak takie odpisy można zaliczyć do kosztów, jeżeli: należność została wcześniej zaliczona przez podatnika do przychodów należnych; oraz nieściągalność tej należności została uprawdopodobniona. Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów odpisu nieściągalnej wierzytelności ma swój termin początkowy i końcowy. Nie musi to następował niezwłocznie po zaistnieniu zdarzenia, które uprawdopodobnia nieściągalność. Umorzenie wierzytelności Nie stanowią kosztów uzyskania przychodów umorzone wierzytelności. Przy czym, jeżeli uprzednio zostały zarachowane jako przychody należne, a tym samym opodatkowane, to w momencie umorzenia takie należności mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych. Należy jednak pamiętać, że po upływie okresu przedawnienia wierzytelności nie można już tego zrobić. Praca własna podatnika Podatnikom podatku dochodowego od osób fizycznych ustawodawca nie pozwala na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wartości: własnej pracy podatnika; małoletnich dzieci podatnika; małżonka podatnika. W przypadku gdy podatnik prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki osobowej do kosztów nie może zaliczyć również wartości pracy wykonywanej przez małżonka wspólnika lub małoletnie dzieci wspólnika. Zakaz ten dotyczy wszystkich wspólników spółki. Wydatki socjalne z ZFŚS Wydatki socjalne poczynione z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Inaczej jest w przypadku wydatków socjalnych finansowanych spoza zfśs. Obie ustawy podatkowe przewidują wyłączenie z kosztów uzyskania przychodu wydatków pracodawcy na działalność socjalną. Formalnie wydatki na działalność socjalną są wyłączone z kosztów uzyskania przychodu niezależnie od tego, czy są finansowane z zfśs czy z innych środków. Natomiast w sytuacji, gdy cel spotkania nie jest wyłącznie rekreacyjny, wówczas można uznać, że zasadniczym celem spotkania jest właśnie integracja. Wówczas wydatki poniesione na zorganizowanie takiej imprezy mogą być kosztem. Świadczenia urlopowe Wydatkami o charakterze socjalnym, które mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, są / 8

7 świadczenia urlopowe. Możliwość wypłaty świadczeń urlopowych mają tylko ci pracodawcy, którzy zatrudniają mniej niż 20 osób i w związku z tym nie tworzę zfśs. Tylko świadczenia urlopowe naliczone i wypłacone zgodnie z przepisami o zfśs mogę zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. BHP i inne świadczenia - koszty ponoszone w związku z wykonywaniem obowiązków pracodawcy w tym zakresie, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Są to bowiem koszty związane z funkcjonowaniem zakładu pracy, a tym samym maję one wpływ na osiąganie przez ten zakład przychodów. Koszty podróży służbowych Koszty związane z podróżami służbowymi pracowników zasadniczo mogą stanowią koszty uzyskania przychodów. Stanowią one część kosztów związanych z zatrudnieniem i ich pokrywanie przez pracodawcę jest wywiązywaniem się z nałożonych na niego obowiązków. Koszty podróży służbowych osób nieposiadających statusu pracowników mogą zostać uwzględnione w kosztach przedsiębiorcy wówczas, gdy nie ujęła ich już osoba wykonująca tę umowę. Zależy to m.in. od tego, czy umowa jest wykonywana w ramach prowadzonej przez tę osobę działalności gospodarczej czy nie. W tym celu zleceniodawca przedsiębiorca powinien zwrócić się do zleceniobiorcy o złożenie oświadczenia, że wykonywane przez tę osobę czynności nie wchodzą w zakres wykonywanej przez nią działalności gospodarczej. Koszty podróży służbowych odbywanych przez członków organów zarządzających mogą stanowić koszty uzyskania przychodów pod warunkiem, że istnieje związek między odbytą podróżą a prowadzoną przez spółkę działalnością, a dodatkowo można wskazać dokument, z którego wynika prawo członka zarządu do otrzymywania tego rodzaju świadczeń. Składki na rzecz organizacji Przedsiębiorcy nie mają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów składek na rzecz organizacji, do których ich przynależność nie jest obowiązkowa. Jeżeli podatnik ponosi wydatki na składkę funduszu marketingowego międzynarodowej organizacji płatniczej, to takie koszty nie są ponoszone w ramach jego działalności gospodarczej. Gdy podatnik odnosi korzyści z tytułu uczestnictwa w powyższym funduszu, to związek między wydatkiem na składkę a osiąganymi przezeń przychodami jest zbyt odległy, aby takie wydatki zaliczyć w poczet kosztów podatkowych. Składki na rzecz organizacji, do których przynależność nie jest obowiązkowa, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Koszty związane z przychodami zwolnionymi z opodatkowania - nie można zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wydatków, które zostały bezpośrednio sfinansowane dochodami albo przychodami zwolnionymi z opodatkowania. Wydatki na rzecz członków organów nadzoru i organów stanowiących osób prawnych Nie stanowił kosztów uzyskania przychodów wydatki dokonywane przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych na rzecz osób, które wchodzą w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych. Powyższe ograniczenie nie dotyczy wynagrodzeń wypłacanych ww. osobom z tytułu pełnionych przez nie funkcji. Nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów należności wypłacane członkom ww. organów z tytułu zwrotu / 8

8 Powered by TCPDF ( Data: kosztów dojazdów do spółki. Dokształcanie przedsiębiorcy Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, mają obowiązek albo są zmuszone innymi okolicznościami do podnoszenia swoich kwalifikacji. Koszty z tym związane mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli podatnik jest w stanie uzasadnić, że odbycie danego rodzaju kursu, szkolenia, uzyskanie określonego tytułu zawodowego jest ściśle związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, a zatem wiedza zdobyta w czasie tych szkoleń zostanie wykorzystana w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa. Nie można natomiast zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych ze szkoleniami, które powiększają poziom ogólnej wiedzy, ale nie dostarczają wiedzy, która może być wykorzystana w prowadzeniu działalności gospodarczej, w zakresie jej przedmiotu albo sposobu zarządzania firmą. Copyright Wszystkie prawa zastrzeżone Web INnovative Software Sp. z o.o., Bolesława Krzywoustego 105/ Wrocław, biuro@wfirma.pl KRS , NIP , Kapitał zł / 8