Człowiek wilkowi wilkiem?

Wielkość: px

Rozpocząć pokaz od strony:

Download "Człowiek wilkowi wilkiem?"

Grażyna Lis
8 lat temu
Przeglądów:

1 Człowiek wilkowi wilkiem?

2 Wilk od początku istniał w ludzkiej świadomości. Dawniej postrzegany był wyłącznie jako zło wcielone - drapieżca, który wzbudzał lęk.

3 Współcześnie wilki są podziwiane za niezależność, siłę i ich udział w leśnym ekosystemie, lecz niektórzy ludzie nadal widzą w nich tylko piękne ozdoby ze skór lub szkodniki dziesiątkujące owce.

4 Jaki jest Król Wilk? inteligentny, silny i wytrzymały drapieżnik, prawdziwy władca dzikiej przyrody wielkich kompleksów leśnych.

5 WILK SZARY (Canis lupus) - ssak z rodziny psów, z rzędu drapieżnych

6 Nasi praprzodkowie podbierali wilkom szczeniaki z nor i udomawiali je. Działo się to 200 tys. lat temu, w różnych miejscach kuli ziemskiej. Psy wywodzą się od wilków, lecz tylko niektóre z ich cech zachowały. Różnice są dość istotne. Wynika to z tego, że rasy psów były kształtowane do konkretnych celów, inne warunki środowiskowe spowodowały zanik niektórych zachowań lub pojawienie się innych, pożądanych przez człowieka.

Psy wywodzą się od wilków, lecz tylko niektóre z ich cech zachowały. Różnice są dość istotne.

7 Wilk nie biega i nie wałęsa się po lesie jak pies, bo najchętniej leniuchuje lub bawi się, a na polowanie wyrusza tylko i wyłącznie wtedy, gdy jest głodny lub musi nakarmić młode.

8 Tropi ofiarę wytrwale i potrafi gonić ją godzinami, gdyż jego siła tkwi w niezwykle wytrzymałych nogach. Jest zwinny, szczupły, o sierści płowej w odcieniach od szarego, rudawego po brąz, choć bywa też czarny lub biały. Waży do 60 kg i chociaż nie jest wśród drapieżników imponująco duży, gdyż osiąga długość do 130 cm, a wysokość do 85 cm, to poluje na dużych roślinożerców i potrafi dopaść je po skutecznej pogoni, nawet na dystansie 21 km. Znakomity węch pozwala mu wyczuć zdobycz z odległości kilku kilometrów i na dodatek rozpoznać, w jakiej jest kondycji, czyli, czy może stanowić tzw. łatwy kąsek.

Waży do 60 kg i chociaż nie jest wśród drapieżników imponująco duży, gdyż osiąga długość do 130 cm, a wysokość do 85 cm, to poluje na dużych

9 Poluje stadnie, ustalając strategię i stosując różne sztuczki, które świadczą o jego inteligencji. Gdy dopadnie ofiarę, rozszarpuje ostrymi jak sztylety kłami, a jego szczęki, zaopatrzone w niezwykle silne mięśnie, zaciskają się niczym imadła.

Gdy dopadnie ofiarę, rozszarpuje ostrymi jak sztylety kłami,

10 Zjada wszystko, łącznie z racicami, pozostawiając jedynie zawartość żołądka jednorazowo do 10 kg mięsa, a całą resztę zakopuje na później. Często jednak, gdy nie uda się polowanie, głoduje przez wiele dni.

11 Ma wzrok przystosowany do tropienia o zmroku i dlatego w dzień widzi bardziej monochromatycznie (w odcieniach szarości a nie kolorowo ) i nie do końca ostro. Gdy więc zdarzy się, że spotkamy w lesie wilka, który się nam przygląda, to wiedzmy, że próbuje on ustalić, z czym ma do czynienia i jak powinien się zachować. Nie uciekajmy wówczas, tylko powoli, spokojnie wycofajmy się poza zasięg jego wzroku.

Gdy więc zdarzy się, że spotkamy w lesie wilka, który się nam przygląda, to wiedzmy, że próbuje on

12 Wilki są zwierzętami stadnymi i większość życia spędzają w grupie rodzinnej zwanej watahą. Przewodzi jej płodna samica, wadera, i jej partner, basior. Reszta stada to dzieci tej pary i dzieci wadery z poprzednich miotów.

13 Gdy na początku maja rodzi się od 3 do 8 szczeniaków matka nie opuszcza ich przez cztery tygodnie, karmiąc wyłącznie mlekiem, a basior i starsze potomstwo polują. Ich odpowiedzialność za wykarmienie wadery i najmłodszych członków rodziny jest godna podziwu. Polują nocą, najczęściej w podgrupach i połykają jak najwięcej mięsa, by po powrocie do nory podzielić się nim z młodymi. Zwracają dla nich pokarm prosto z żołądków, a szczeniaki, w akcie wdzięczności, wylizują im pyski.

Ich odpowiedzialność za wykarmienie wadery i najmłodszych członków rodziny jest godna podziwu.

14 Jesienią wataha poluje już wspólnie, ale te najmłodsze i niedoświadczone niewiele pomagają mają się głównie nauczyć, jak to się robi. Polowanie to zarówno dla młodych, jak też dla dorosłych osobników ciężka praca. Dlatego preferują potem pełne lenistwo, urozmaicone harcami we własnym gronie.

Polowanie to zarówno dla młodych, jak też dla dorosłych osobników ciężka

15 Jako zwierzęta stadne potrafią świetnie porozumiewać się ze sobą za pomocą wycia i gestów, a raczej zamanifestowania odpowiedniej postawy. Przywódca watahy, czyli ojciec rodziny dyscyplinuje potomstwo, stając na wyprostowanych nogach, z odpowiednio uniesioną głową i poziomo ustawionym ogonem. Natomiast wilcza młodzież lub obcy osobnik, który chce się przyłączyć do grupy, wyrażają swe poddaństwo lub proszą o akceptację przyjmując pozycję szczeniaka: podkulony ogonek, położone uszy, przewrót na grzbiet i pokazanie brzuszka. A np. w trakcie walki zwyciężony osobnik podstawia rywalowi najwrażliwszą i najłatwiej ulegającą zranieniu część swego ciała gardło. Jest to znak poddania się, po którym wilk dominujący odstępuje od dalszej walki.

Natomiast wilcza młodzież lub obcy osobnik, który chce się przyłączyć do grupy, wyrażają swe poddaństwo lub proszą o akceptację przyjmując pozycję szczeniaka: podkulony ogonek, położone

16 Więzy rodzinne są silne i utrzymują się przez dłuższy czas, a starsze rodzeństwo, mimo że dojrzałe płciowo, nie rozmnaża się dopóty, dopóki nie opuści rodzinnej watahy, lecz pomaga rodzicom w wychowywaniu następnego pokolenia. W naturalnym środowisku nie stwierdzono również, by np. chore potomstwo zostało zabite lub opuszczone.

watahy, lecz pomaga rodzicom w wychowywaniu następnego pokolenia.

17 Człowiek polując na jelenie, sarny czy dziki, by zadowolić swój honor myśliwego, zabija tylko duże i silne osobniki, co prowadzi do osłabienia grupy tych zwierząt. Wilki natomiast wzmacniają ją, gdyż dopadają słabe i chore zwierzęta, zostawiając najsilniejsze i najzdrowsze. Wilki ograniczają też liczebność kopytnych (saren, jeleni) w lasach, co okazało się zbawienne, gdyż ich nadmierna ilość grozi zniszczeniem leśnej roślinności.

Wilki natomiast wzmacniają ją, gdyż dopadają słabe i chore zwierzęta, zostawiając najsilniejsze i

18 Historia wilka w Polsce jest pełna dramatycznych zwrotów: od czasów najdawniejszych wilk był bezlitośnie tępiony (polowania, trucizna); 1975r. wpisanie wilka na listę zwierząt łownych, przy jednoczesnym wprowadzeniu okresu ochronnego od kwietnia do sierpnia (czas wydawania na świat młodych i ich szczenięctwo); 1981r. wprowadzenie okresu ochronnego na terenie całego kraju; 1984r. wypłacanie myśliwym 5000zł za zabicie wilka; 1992r. rozporządzenie Wojewody Poznańskiego o ochronie gatunkowej zwierząt ochrona wilka w poznańskiem (pierwsze takie województwo!); 1995r. pozwolenie na okresowe polowania; 1998r. całkowita ochrona gatunkowa wilka w Polsce nareszcie!

szczenięctwo); 1981r. wprowadzenie okresu ochronnego na terenie całego kraju; 1984r. wypłacanie myśliwym 5000zł za zabicie wilka; 1992r.

19 W Polsce północno-wschodniej i w Karpatach występuje najwięcej wilczych skupisk, a tereny kontrolowane przez jedną watahę mają przeciętnie km kwadratowych na obszarach nizinnych. W górach trochę mniej. Każda wilcza wataha sama wyznacza wielkość swego terytorium, którego zresztą broni z wielką determinacją. Zasięg wilka w Polsce Występowanie wilka w Polsce (dane z lat )

20 Obecnie w Polsce wilków jest ok. 700 sztuk to niewiele

21 Na szczęście jest nadzieja!!! Ok. 60 km na północny-zachód od Swarzędza, w lesie, w pobliżu wsi Stobnica, znajduje się Stacja Doświadczalna Katedry Zoologii Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu. Jest to jedyne w Polsce miejsce hodowli i wnikliwej obserwacji wilków, powstałe z inicjatywy wielkiego orędownika polskiej przyrody Prof. Dr hab. Ryszarda Graczyka.

22 Podsumowując

23 Wilk nie jest zwierzęciem ziejącym nienawiścią, ani też nie jest maskotką do przytulania - nie jest ani przesadnie niebezpieczny, ani sympatyczny. Jest po prostu jednym z wielu interesujących gatunków prześladowanych przez człowieka od stuleci, który potrzebuje swojego miejsca do życia.

Podobne dokumenty

Słoń. (w języku angielskim: elephant; niemieckim: die Elefanten; francuskim: l'éléphant;)

Słoń. (w języku angielskim: elephant; niemieckim: die Elefanten; francuskim: l'éléphant;) Słoń (w języku angielskim: elephant; niemieckim: die Elefanten; francuskim: l'éléphant;) Obecnie żyją trzy gatunki słoni. Jest największym zwierzęciem żyjącym na lądzie. Najbardziej szczególnym elementem