Chcemy godnie zarabiać

Transkrypt

1 Chcemy godnie zarabiać Lider związkowy powinien wyróżniać się zdolnością wsłuchiwania się w głos członków związku, a jego działalność musi opierać się na cenionych przez niego wartościach i przekonaniach mówi Elżbieta Kurzępa przewodnicząca NSZZ,,Solidarność w Lubelskim Urzędzie Wojewódzkim w rozmowie z Tomaszem Kupczykiem. Dlaczego jest Pani w Solidarności? W Solidarności jestem ponieważ Solidarność daje możliwość skutecznej obrony praw pracowniczych. Zorganizowanym łatwiej jest walczyć o godne warunki pracy i płacy, o równe tratowanie. Będąc w Solidarności mam mniej stresu i lepsze samopoczucie. Mogę pomagać, a jednocześnie prosić o pomoc, kiedy jej potrzebuję. Solidarność to piękna historia, która łączy się z wolnością i sprawiedliwością. To są wartości, które wyniosłam z domu rodzinnego, więc nie wyobrażam sobie, że mogłabym się znaleźć w innym związku. Jak dużą organizację związkową Pani prowadzi? NSZZ,,Solidarność jest jedyną organizacją w naszym Urzędzie, która jest reprezentatywna w myśl prawa związkowego. W LUW działają jeszcze dwa inne związki. Dla mnie najważniejszą sprawą jest to, że zdecydowana większość członków angażuje się, jest aktywna, możemy na siebie liczyć i wzajemnie wspierać się. Stale wzrasta liczba członków naszej organizacji. Istotne jest to, jak funkcjonuje Solidarność, w tym jej władze. W mojej organizacji podzieliliśmy się obowiązkami. Aktywność została wypracowana przez lata. Koleżanki i koledzy widzą to, co robimy i chcą działać, ponieważ mają przeświadczenie, że dzięki aktywności można coś dobrego zrobić.

2 Cechy przywódcy ma się we krwi czy trzeba wypracować? Ważne jest, aby być dobrym przywódcą. Trzeba posiadać zdolność wsłuchiwania się w głos członków związku. Lidera powinna wyróżniać autentyczność. Lider związkowy powinien działać w oparciu o wartości i swoje przekonania. Musi też dotrzymywać słowa. Nie można rzucać słów na wiatr, ponieważ wtedy nie zbuduje się wiarygodności i nie zdobędzie się zaufania. Na pewno niektóre cechy przywódcy ma się we krwi, ale pewne też zdobywa się poprzez działalność związkową. Jakie umiejętności są niezbędne w negocjacjach z pracodawcą? Negocjacje to trudny temat. Przede wszystkim ważna jest wiedza na temat obowiązującego prawa. Warto znać techniki negocjacji i posiadać umiejętności w zakresie rozsądnego sterowania ostrością negocjacji. W negocjacjach pomocne są: pozytywne nastawienie, panowanie nad emocjami, pewność siebie oraz odwaga. Nie można też drugiej strony traktować z poczuciem wyższości i pogardy. Negocjacje, niezależnie od tego w jakiej sprawie są prowadzone, będą skuteczne jeśli wszystkie strony słuchają się nawzajem. Czasami trzeba pójść na kompromis. Od zeszłego roku związkowcy z LUW są w sporze zbiorowym z pracodawcą. Co jest tego przyczyną? W 2009 roku została zamrożona kwota bazowa, będąca podstawą do naliczenia wynagrodzeń pracowników w korpusie służby cywilnej. Kolejną grupą zawodową w Urzędzie Wojewódzkim są pracownicy zatrudnieni poza tzw.,,korpusem służby cywilnej tj. osoby zatrudnione na stanowiskach osób sprzątających, rzemieślników, osób zajmujących się techniczną obsługą urzędu. Osoby te otrzymują najniższe wynagrodzenie niezależnie od stażu pracy jaki posiadają. I dopiero teraz dzięki wytrwałym i długim staraniom Solidarności na szczeblu zakładowym, regionalnym i krajowym, Rząd zdecydował się na jej odmrożenie o 2,3 proc., (co daje około 50 zł brutto) oraz o symboliczny wzrost funduszu wynagrodzeń. Takie podwyżki nie są dla nas satysfakcjonujące. Są to działania daleko niewystarczające w zderzeniu z uzasadnionymi oczekiwaniami naszej grupy zawodowej. Warto w tym miejscu zauważyć, że gdyby kwota bazowa była podnoszona o wskaźnik inflacji od 2009 r., to w dniu dzisiejszym wynosiłaby ok zł. (czyli o ponad 16% więcej niż wynosi obecnie). O degradacji naszych wynagrodzeń świadczy fakt, że ww. kwota bazowa w 2008 roku stanowiła 163 % płacy minimalnej, w 2017 r. 94 % płacy minimalnej, a w 2018 r., już tylko 89 % płacy minimalnej. W 2019 r. płaca minimalna wzrasta do 2250 zł., a więc o 7,1 % w stosunku do roku Przez wiele lat dawaliśmy sygnały o stale pogarszającej się sytuacji materialnej naszej grupy zawodowej, licząc na zrozumienie i realne działanie Państwa wymierzone w poprawę tej grupy zawodowej. Niestety nasze apele pozostawały praktycznie bez żadnej odpowiedzi. Myśleliśmy że nowa ekipa to zmieni. Dlaczego podejmowane akcje nie nazywają się protestem czy pikietą? Jesteśmy grupą zawodową, której przepisy zabraniają strajkować tak, jak innym, dlatego w inny sposób okazujemy swoje niezadowolenie z niskiego wynagrodzenia. Nie możemy protestować zakłócając funkcjonowanie urzędu. Z pewną z zazdrością patrzymy na inne

3 grupy zawodowe, których wynagrodzenia w 2019 r., realnie wzrosną, co jest przeważnie efektem akcji protestacyjnych i strajków. Z przykrością zauważyć należy, że w chwili obecnej na podwyżki można liczyć jedynie poprzez stosowanie różnego rodzaju form nacisku. Ci którzy krzyczą, grożą strajkiem otrzymują 20%-30% podwyżki. My działamy zgodnie z prawem, rozmawiamy, negocjujemy przy stole i proponuje się nam 2-3% podwyżki, co jest śmieszne. W 2018 roku podjęliśmy akcję Napisz List do Pana Premiera, 70 proc. pracowników podpisało listy, które dostarczyliśmy do kancelarii Premiera, do dnia dzisiejszego nie otrzymaliśmy żadnej odpowiedzi. Zadecydowaliśmy, że od połowy stycznia będziemy nosić żółte wstążki. Dla nas żółty kolor nie służy do walki politycznej, do walki z Panem Wojewodą, jest jeden z elementów naszych starań o wyższe wynagrodzenia, godna płacę i tym samym godną emeryturę. Jak dużo osób włączyło się w akcję noszenia żółtych wstążek? Nie liczyliśmy i nie liczymy, ale zdecydowana większość pracowników naszego Urzędu nosi żółte wstążki, zarówno w głównej siedzibie LUW jak i delegaturach naszego Urzędu. Widać to na korytarzach, w pomieszczeniach biurowych podczas wykonywania obowiązków służbowych. Solidaryzują się i popierają nas także koledzy i koleżanki z innych urzędów wojewódzkich w całym kraju. Również zakładają żółte wstążki. W Lublinie się zaczęło. Jeśli zasoby budżetu nie wystarczą na spełnienie postulatów płacowych, to skąd rząd ma wziąć pieniądze? Z wiedzy, którą mamy na dzień dzisiejszy to wszystko zostaje na takim poziomie, jak wskazywały prognozy we wcześniejszym okresie czyli odblokowane zostały 2,3 proc., a to nie zaspokaja naszych potrzeb. Od kilku lat słyszymy, że obywatelom żyje się lepiej w kraju, jest wzrost gospodarczy. Już wcześniej wspomniałam, że różne grupy społeczne wychodzą na ulice, protestują i otrzymują podwyżki na poziomie 20 czy 30 proc. My, zgodnie z prawem, pracujemy i negocjujemy, ale otrzymujemy wzrost płac o kilka proc. Skoro inni dostają wielkie wsparcie to rozumiemy, że i dla nas powinno wystarczyć. A gdyby wprowadzać stopniowe podwyżki? Jesteśmy cały czas w sporze zbiorowym. Jesteśmy gotowi usiąść do stołu, rozmawiać, jeśli będziemy wiedzieć ile środków jest do rozdysponowania. Jak do sytuacji ustosunkowuje się wojewoda lubelski Przemysław Czarnek? Pan Wojewoda popiera nasze postulaty płacowe. Z tego co nam wiadomo Pan Wojewoda podejmuje działania na szczeblu rządowym. Występował kilkakrotnie do ministerstwa, Pana Premiera i przedstawiał naszą sytuację płacową, informował o kwotach jakie są potrzebne na spełnienie naszego postulatu płacowego. Nasz fundusz wynagrodzeń uzależniony jest od budżetu centralnego.

4 Nadal mamy negatywny wizerunek urzędnika jako niekompetentnego, pijącego tylko kawę pracownika. Jak Pani ustosunkuje się do takiej opinii? Są to opinie szalenie krzywdzące, niesprawiedliwe i przykre dla nas. Jak wcześniej sygnalizowałam realizujemy szeroki wachlarz zadań rządowych. Wymagane są od nas wysokie kwalifikacje i doświadczenie zawodowe. Ciężko pracujemy. Niekorzystna sytuacja płacowa powoduje ciągłą rotację, sprawia że wielu pracowników przechodzi do pracy w jednostkach samorządu terytorialnego lub do innych firm, bo tam mogą zarobić znacznie lepiej. Czy praca w urzędzie wojewódzkim była Pani marzeniem? Moja praca zawodowa od początku była związana z niesieniem pomocy osobom znajdującym się w trudnej sytuacji życiowej. Zajmowałam się i zajmuję polityką społeczną w obszarze pomocy społecznej. Tak zostało do dziś i najważniejsze jest, abym mogła się tym dalej zajmować. Działalność związkowa to dla Pani przyjemność i pasja czy przykry obowiązek? W NSZZ Solidarność jestem od 1989 roku. Byłam przez dwie kadencje członkiem Zarządu Regionu Chełmskiego. Przewodniczyłam organizacji zakładowej w chełmskiej pomocy społecznej od początku jej powstania. Byłam współzałożycielką Krajowej Sekcji Pracowników Pomocy Społecznej NSZZ Solidarność, tam pełniłam przez dwie kadencje funkcję wiceprzewodniczącej Sekcji. Pracowałam również w Zespole Polityki Społecznej Komisji Krajowej NSZZ,,Solidarność. Od 2006 roku jestem przewodniczącą organizacji w Lubelskim Urzędzie Wojewódzkim. Wszystko to czym zajmowałam się i nadal zajmuję nie jest przykrym obowiązkiem, jest moją pasją. Czy uważa Pani, że w zakresie funkcjonowania Solidarności coś powinno się zmienić? Może jakaś oferta powinna się pojawić? Solidarność powinna skupić się na działalności czysto związkowej. Mamy mnóstwo zadań i problemów. Uważam, że nasz Związek, jeśli już wspiera jakąś partię polityczną, to powinien to czynić po uprzednio podpisanego pisemnego porozumienia w której byłyby wyartykułowane potrzeby członków Związku. Często jest tak, że popieramy kandydatów, a oni potem zapominają o nas i odchodzą. Jak ocenia Pani funkcjonowanie Regionu? Nasza organizacja korzysta z pomocy pracowników Regionu, a w szczególności z eksperckich porad radców prawnych, działu organizacyjnego, redakcji. Chce podkreślić bardzo dobrą współpracę z kolegami z działu rozwoju związku, którzy pomagali nam podczas przeprowadzania wyborach w organizacji związkowej, uczestniczą w zebraniach z członkami organizacji, pracownikami LUW służąc fachową wiedzą. Możemy liczyć na wsparcie ze strony Przewodniczącego Regionu jak i pozostałych członków Zarządu. Nigdy nie odmówiono nam pomocy. W prowadzonych negocjacjach w ramach sporu zbiorowego

5 uczestniczy z nami wiceprzewodniczący Pan Marek Wątorski. Nie wyobrażam sobie, aby było inaczej. Co lubi Pani robić w wolnym czasie? Czasu wolnego dużo nie mam. Oprócz działalności związkowej, poświęcam się pracy zawodowej. W związku z tym zapomniałam, kiedy byłam ostatnio na nartach. Uwielbiam na nich jeździć. Lubię również jeździć na rowerze. Jeśli jest tylko możliwość, korzystam z tych atrakcji. Dziękuję za rozmowę.