Kolejny udany, rodzinny przeszczep w Klinice przy ulicy Grunwaldzkiej w Poznaniu. Mama męża oddała nerkę swojej synowej.

Transkrypt

1 Kolejny udany, rodzinny przeszczep w Klinice przy ulicy Grunwaldzkiej w Poznaniu. Mama męża oddała nerkę swojej synowej. 34-letnia Emilia Zielińska w dniu 11 kwietnia 2014 otrzymała nowe życie - nerkę od Mamy męża. Dzięki temu została uwolniona od męczących i czasochłonnych dializ, a przede wszystkim może w pełni cieszyć się szczęściem rodzinnym. W roku 2012 urodziła synka Wojtusia. Podczas ciąży zapadła decyzja o podjęciu leczenia nerkozastępczego dializy. Przeszczepu dokonał doświadczony zespół z Kliniki Oddziału Transplantologii Szpitala Klinicznego przy ulicy Grunwaldzkiej w Poznaniu. Operacja udała się i obie pacjentki są w bardzo dobrej kondycji. Cztery miesiące później... Nazywam się Emilia Zielińska i jestem cztery miesiące po przeszczepie. Jestem bardzo szczęśliwa, cały wolny czas mogę spędzać z rodziną i w pełni cieszyć się życiem. A wszystko dzięki MAMIE i WSPANIAŁEMU PERSONELOWI MEDYCZNEMU Oddziału Transplantologii, Chirurgii Ogólnej i Naczyniowej Szpitala Klinicznego przy ulicy Grunwaldzkiej 16/18 w Poznaniu.

2 1. Jak wyglądało pani życie przed przeszczepem, jak długo chorowała pani na niewydolność nerek? W 2007 roku dowiedziałam się, że choruje na przewlekłe kłębuszkowe zapalenie nerek, ale tak naprawdę dopiero w trakcie ciąży moje nerki przestały pracować. Od 15 tygodnia ciąży byłam dializowana 6 dni w tygodniu. Po urodzeniu dziecka, dializy miałam co drugi dzień około 3,5h (od około do 1 w nocy). Miałam poczucie straconego czasu chociaż tłumaczyłam sobie, że to jest czas tylko dla mnie, czas na nadrobienie zaległości w czytaniu swoich ulubionych książek. Wszystkie plany musieliśmy dostosowywać pod dializy. Nie mogliśmy niczego planować w dłuższej perspektywie. Bardzo ciężko było dla mnie także zachowywać reżim w spożywaniu napojów, musiałam bardzo uważać żeby nie przesadzić z płynami. Teraz jest super, jestem zdrowa i mogę już robić wszystko. 2. Skąd dowiedziała się pani o możliwości leczenia przez przeszczepienie nerki? Bardzo dużo czytałam na ten temat. Jak tylko mogłam wykonałam badania do przeszczepu ponieważ wiedziałam, że jest to dla mnie jedyna forma wyleczenia i szansa na normalne życie. 3. Dlaczego wybrała pani przeszczepienie od żywego dawcy zamiast oczekiwania na przeszczep od dawcy zmarłego? Przyznam, że na początku nie brałam tego pod uwagę ponieważ nie chciałam nikogo z rodziny obciążać swoją chorobą, ale jak minął rok od zgłoszenia mnie na listę oczekujących na przeszczep coraz częściej rozmawialiśmy jaki mógłby być sposób żeby to wszystko przyspieszyć. Wśród pomysłów pojawił się przeszczep krzyżowy ( mój Mąż byłby dawcą dla innej osoby). Niestety nie udało się tego pomysłu zrealizować ponieważ w Polsce nadal mało o tym się mówi i nic się w tym temacie nie dzieje Pomysł przeszczepienia nerki od osoby z rodziny wyszedł od Mamy mojego męża, jak jeszcze byłam w ciąży, sama zaproponowała że odda mi nerkę jak tylko będę chciała. Wtedy w ogóle o tym nie myślałam. W związku z pogarszającym się stanem mojego zdrowia zdecydowałam się przyjąć dar od Mamy. Zrobiłyśmy badania zgodności tkankowej i okazało się, że Mama mojego męża może być dla mnie dawcą ponieważ jest bardzo wysoka zgodność tkankowa. 11 kwietnia odbył się przeszczep i wszystko się udało. Jestem bardzo wdzięczna Mamie za to co dla mnie zrobiła. Mówię Mama bo ja mam dwie najprawdziwsze Mamy, które są w stanie dla mnie zrobić wszystko. 4. Skąd pani rodzina dowiedziała sie ze potrzebuje pani przeszczepienia nerki? Wszyscy w rodzinie widzieli ile kosztują mnie dializy i jaka wracam zmęczona po nich do domu. To był naprawdę ciężki okres. Wszyscy mnie bardzo wspierali. Szczególnie mój Mąż był zawsze przy mnie w każdej sytuacji. Mam naprawdę wspaniałą Rodzinę! 5. Jak zdecydowali państwo kto będzie dawca nerki dla pani? Czy była to trudna rozmowa? Tak naprawdę Mama mojego męża sama zaproponowała i nigdy nawet przez chwilę nie zawahała się nad słusznością tej decyzji. Jak członkowie dalszej rodziny dowiedzieli, że Mama będzie dla mnie dawcą nerki wówczas wszyscy byli pełni uznania i naprawdę bardzo wzruszeni tym faktem. 6. Co było dla pani najtrudniejsze w trakcie przygotowań do przeszczepienia i samej hospitalizacji? Najbardziej bałam się o Mamę, jak ona to wszystko przejdzie. To była jej pierwsza w życiu operacja. Była bardzo dzielna! O sobie w ogóle nie myślałam, ja po prostu byłam szczęśliwa że

3 rozpocznę nowe życie! 7. Była pani dializowana, jak wyglądało pani życie zawodowe? Po ciąży wróciłam do pracy i byłam dializowana otrzewnowo- 5 razy dziennie w tym dwa razy w pracy. W firmie mamy przychodnię zakładową i tam mogłam w sterylnych warunkach wykonywać dializy. Pracodawca oraz moi współpracownicy zawsze byli dla mnie bardzo wyrozumiali. Starałam się normalnie funkcjonować. 8. Jak to się zmieniło po przeszczepieniu nerki? A życie rodzinne, hobby? Wszystko się zmieniło!! Mogę wreszcie robić wszystko i tak na razie po cichutku planować Wspólnie z mężem uwielbiamy jeździć na nartach, podróżować (podczas studiów pracowałam jako pilot- przewodnik po Grecji i planuję taką podróż sentymentalną ;) Mogę wariować na całego z Wojtkiem (moim synkiem). No i co bardzo ważne- mogę spożywać płyny do woli. Wróciłam do pracy odmieniona i szczęśliwa. A teraz będziemy wszystko nadrabiać. 9. A czy zmieniło się również życie pani Teściowej? Mama normalnie funkcjonuje, jest bardzo aktywna. Opiekuje się Naszym synkiem Wojtusiem, podczas gdy my jesteśmy w pracy. Wszystko jest tak jak było przed przeszczepem. Nie odczuwa żadnego dyskomfortu w związku z brakiem jednej nerki- została jeszcze druga która działa za dwie. Jest pełna energii i uśmiechu. 10. Czy gdyby miała pani jeszcze raz wybierać, ponownie zdecydowałaby się pani na przeszczepienie od żywego dawcy? Zdecydowanie tak i tylko w Szpitalu przy ul. Grunwaldzkiej. Gdzie jest super Zespół Specjalistów!!! Tutaj dostałam nowe życie!!! Bardzo dziękuję!

4

5