PROTOKÓŁ Ze spotkania warsztatowego priorytetu III, w ramach Programu Bezpieczeństwa Powodziowego w Dorzeczu Wisły Środkowej

Wielkość: px
Rozpocząć pokaz od strony:

Download "PROTOKÓŁ Ze spotkania warsztatowego priorytetu III, w ramach Programu Bezpieczeństwa Powodziowego w Dorzeczu Wisły Środkowej"

Transkrypt

1 PROTOKÓŁ Ze spotkania warsztatowego priorytetu III, w ramach Programu Bezpieczeństwa Powodziowego w Dorzeczu Wisły Środkowej Mazowiecki Urząd Wojewódzki Godz. 11:00, r. W spotkaniu uczestniczyli: 1. Maria Szwałko - Biuro Programu, Mazowiecki Urząd Wojewódzki; 2. Mateusz Balcerowicz Biuro Programu, Mazowiecki Urząd Wojewódzki; 3. Sławomir Wosiński Biuro Programu, Mazowiecki Urząd Wojewódzki; 4. Tomasz Gęsiak Ekspert Programu, architects.pl; 5. Tomasz Majda - Ekspert Programu, TUP; 6. Piotr Wałdykowski Ekspert Programu, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego; 7. Zbigniew Kledynski Ekspert Programu, Politechnika Warszawska; 8. Wawrzyniec Lejman - Politechnika Warszawska; 9. Jan Żelazo Przewodniczący Zespołu Ekspertów; 10. Zenon Chęć Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej -Warszawa; 11. Joanna Jakubowska Wójcik Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnego Warszawa; 12. Agnieszka Kamińska Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnego Warszawa; 13. Małgorzata Pieńkos Milewska Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnego - Warszawa 14. Bogusław Wiącek Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej - Warszawa 15. Olga Siejka Miejska Pracownia Planowania Przestrzennego i Strategii Rozwoju, Urząd m. st. Warszawy; 16. Mirosław Gajda Miejska Pracownia Planowania Przestrzennego i Strategii Rozwoju, Urząd m. st. Warszawy; 17. Robert Kuźmiczuk Miejska Pracownia Planowania Przestrzennego i Strategii Rozwoju; 18. Ewa Zakrzewska Miejska Pracownia Planowania Przestrzennego i Strategii Rozwoju; 19. Grzegorz Chojnacki Okręgowa Izba Urbanistów z/s w Warszawie; 20. Alicja Mieszkowska Okręgowa Izba Urbanistów z/s w Warszawie; 21. Jolanta Przygońska Polska Izba Urbanistów; 22. Władysław Boberek Biuro Planowania Przestrzennego w Kielcach; 23. Anna Remi-Krawczyk Okręgowa Izba Urbanistów Kielce; 24. Elżbieta Fus Urząd m.st. Warszawy (Biuro Architektury i Planowania Przestrzennego); 25. Agnieszka Jasielska Urząd m.st. Warszawy (Biuro Architektury i Planowania Przestrzennego) 26. Maria Jeleń Urząd m.st. Warszawy (Biuro Architektury i Planowania Przestrzennego); 27. Beata Marczak-Wacławek - Urząd m.st. Warszawy (Biuro Architektury i Planowania Przestrzennego);

2 28. Jolanta Latała - Urząd m.st. Warszawy (Zca Dyrektora Biura Architektury i Planowania Przestrzennego); 29. Ewa Podhorska Michalczuk Urząd m.st. Warszawy (Biuro Architektury i Planowania Przestrzennego); 30. Mirosława Tomczak Urząd m.st. Warszawy (Biuro Architektury i Planowania Przestrzennego); 31. Jolanta Wiązowata Baczewska Urząd m.st. Warszawy (Biuro Architektury i Planowania Przestrzennego); 32. Paweł Sosnkowski Urząd m.st. Warszawy 33. Wiesław Ostaniewicz Warmińsko-Mazurski Urząd Wojewódzki; 34. Dorota Drzewiecka Łódzki Urząd Wojewódzki; 35. Marek Sokołowski Łódzki Urząd Wojewódzki; 36. Michał Fic Aquageo Falenty; 37. Anna Fogel Instytut Gospodarki Przestrzennej i Mieszkaniowej; 38. Mateusz Grygoruk SGGW WBiŚ. Cel spotkania Zorganizowane w Mazowieckim Urzędzie Wojewódzkim spotkanie warsztatowe w ramach priorytetu III - Gospodarka przestrzenna na terenach zagrożonych powodzią miało na celu prezentację i ocenę ekspertyz na temat typologii terenów zagrożonych powodzią, standardów urbanistycznych oraz architektonicznych jako wytycznych do zabudowy i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin, a także standardów technologicznych jako wytycznych do realizacji zabudowy na terenach powodziowych. Przebieg spotkania 1. Otwarcie spotkania Warsztat rozpoczął się od krótkiego wprowadzenia pełnomocnika Wojewody Mazowieckiego, Mateusza Balcerowicza na temat obecnego etapu działań prowadzonych w ramach realizowanego Programu Bezpieczeństwa Powodziowego w Dorzeczu Wisły Środkowej. Na prośbę prelegentów zmieniono kolejność prezentowanych ekspertyz. Ponadto pełnomocnik Wojewody poprosił o wnoszenie ewentualnych uwag podczas trwania warsztatu, zapowiedział także 25 października br. jako datę publikacji projektu Programu oraz listopad jako miesiąc konsultacji wojewódzkich. Głos następnie zabrała Maria Szwałko, z Biura Programu, przedstawiła kolejność prezentowanych ekspertyz. W pierwszej kolejności miała być prezentowana ekspertyza stworzona przez Politechnikę Warszawską, następnie standardy architektoniczne prezentowane przez Tomasz Gęsiaka z architects.pl, po której przewidziana była krótka przerwa. Po przerwie miały być prezentowane ekspertyzy dotyczące standardów urbanistycznych oraz typologii. Głos zabrał Wawrzyniec Lejman (Politechnika Warszawska), rozpoczął prezentację od opisu poruszanych zagadnień: zagrożenia dla konstrukcji budowlanych związanych z zagrożeniem występowania powodzi, kryteria doboru rozwiązań technicznych, strategie stosowania zabezpieczeń, rekomendowane materiały budowlane oraz rozwiązania architektoniczne. Wszystkie z poruszanych zagadnień znajdują się w podsumowaniu ekspertyzy w postaci konkretnych proponowanych rozwiązań.

3 Współautor ekspertyzy zaczął od przedstawienia definicji powodzi oraz przedstawienia problemów jakie wiążą się z niedostatecznym dostrzeganiem problemów związanych z niewłaściwą technologią budowlaną, stosowaną przy tworzeniu konstrukcji budynków. Ekspert opisał również dodatkowe problemy jakie pojawiają się wraz z powodzią, m.in. przyrost obciążenia rumowiskiem oraz np.: uderzenia obiektów pływających, a także zmiana posadowienia, związana ze zmianą rodzaju podłoża. Ważnym zagrożeniem są także braki w zaprawach murarskich, a także przedostawanie się wody do budynków poprzez przewody kanalizacji czy też przecieki przez otwory wentylacyjne. Lejman przeszedł następnie do kryteriów, jakie decydują o pożądanych metodach działania. Prowadzący odwołał się do schematów zaprezentowanych wcześniej przez KZGW. Na podstawie prezentowanych danych przedstawił dwie koncepcje oparte o międzynarodowe standardy (europejskie i amerykańskie), które roboczo zostały nazwane koncepcjami A i B. Koncepcja A - budynku mającego uchodzić za wodoodporny, przewidzianego do zlokalizowania na terenach zagrożonych powodzią, sprowadza się głównie do uwzględnienia właściwych rozwiązań konstrukcyjno architektonicznych. Koncepcja może być rozumiana dwojako przed przedostaniem się wody do wnętrza budynku chronić mogą dodatkowe przesłony, zlokalizowane na posesji lub też odpowiednio przygotowane ściany zewnętrzne budynku. Koncepcja B dopuszczenia do zalania budynku wodami powodziowymi, zakłada odpowiednie przystosowanie budynku do tego rodzaju oddziaływania poprzez zastosowanie określonych rozwiązań materiałowo technologicznych. Podstawowe rekomendacje do wykorzystania koncepcji A dotyczą głównie płytkiego zalewu wodami powodziowymi, które nawet jeśli zdarzają się często, to trwają stosunkowo krótko. Wykorzystanie koncepcji B determinowane jest głównie przewidywaną głębokością zalewu, przy drugoplanowym kryterium częstotliwości i czasu trwania powodzi. Obie koncepcje nie są wzajemnie wykluczające się, mają więc pokrywający się częściowo zakres stosowalności. Dochodzą wtedy dodatkowe kryteria, jak chociażby uwarunkowania lokalne (gęsta zabudowa miejska z utwardzonymi, nieprzepuszczalnymi nawierzchniami czy zabudowa wiejska z rozległymi posesjami o nawierzchni nieutwardzonej). W pierwszej koncepcji przewodzą działania architektoniczne skupiające się na odpowiednim fundamentowaniu oraz na zabiegach umożliwiających wygrodzenie posesji z terenu zalewowego. W tej koncepcji dostępnych jest wiele możliwości fundamentowania, przy czym trzeba mieć tu na uwadze wiele problemów, związanych z kwestią stateczności, preferowane są w tym wypadku konstrukcje monolityczne i głębsze posadowienie, pośrednie bądź bezpośrednie. Rozważane są także metody podniesienia budynków, w polskim budownictwie ciężkim jest to raczej mało prawdopodobne; jest to raczej stosowane w budownictwie kanadyjskim. W Polsce jest to możliwe na etapie projektowania budowy. W Europie taką zabudowę można znaleźć np. w Holandii. Budynki są wtedy często posadowione na palach. Prezentujący przedstawił kolejno przykłady, z jakimi eksperci spotkali się na terenie województwa mazowieckiego. Z uwagi na obecne zalecenia konstrukcyjne preferuje się budynki o konstrukcjach ciężkich o wysokim stopniu monolityczności, przy unikaniu prefabrykatów o wysokiej wodoodporności. Ze względu na niską trwałość sugeruje się odejście od budownictwa lekkiego; podczas powodzi taki budynek może stanowić zagrożenie dla innych zabudowań (w przypadku porwania przez nurt wody). Większość materiałów stosowanych w zwykłym budownictwie nie nadaje się do stosowania na terenach powodziowych (mogą zmieniać swój kształt geometryczny, może też dojść do niepożądanych zmian chemicznych i ich trwałości) np. tynki gipsowe mają dużą nasiąkliwość wodą. Następnie mgr Lejman przeszedł

4 do prezentowania konkretnych przypadków powodziowych na podstawie dokumentacji fotograficznej. Jako główne możliwości, przedstawił metody izolacji budynków lub drenaże podposadzkowe, redukujące chłonność materiałów budowlanych. Stosowane są także powłoki tynkarskie lub w przypadku drzwi i okien płyty metalowe lub profilowane, aluminiowe. W przypadku koncepcji (B) mamy do czynienia z praktycznymi metodami, jak np. wyniesienie kontaktów ponad ewentualne zwierciadło wody lub też wynoszenie sprzętu elektrycznego ponad poziom wody. Może się to wiązać np. z lokalizacją pieców grzewczych na wyższych poziomach, co także niesie pewne koszty. Całkowite zabezpieczenie budynku jest możliwe, ale wiąże się z istotnym wzrostem kosztów jego budowy. Istnieją techniczne możliwości poprawy odporności konstrukcji budowlanych na oddziaływania związane z zalaniem wodami powodziowymi. Wiąże się to jednak z koniecznością zastosowania niestandardowych rozwiązań materiałowych i technologicznych, w parze z rozwiązaniami konstrukcyjno architektonicznymi, przy uwzględnieniu cytowanych kryteriów związanych z określonym ryzykiem powodziowym i uwarunkowaniami lokalnymi. Ogólne uwagi konstrukcyjno architektoniczne skupiają się wokół następujących zaleceń: zaleca się wykonywanie budynków ciężkich (beton zbrojony, cegły ceramiczne na zaprawie cementowej) o wysokim stopniu monolityczności, przy unikaniu prefabrykatów oraz wyłącznie przy zastosowaniu materiałów o wysokiej wodoodporności. Ze względu na niską trwałość wobec oddziaływań powodziowych sugeruje się rezygnację z budownictwa lekkiego (szkieletowego drewnianego), preferowany jest brak kondygnacji podziemnych, przy jednoczesnym głębokim posadowieniu budynku (bezpośrednim lub pośrednim), zaleca się wznoszenie budynków o dwóch lub więcej kondygnacjach nadziemnych, przy kondygnacji wyższej pełniącej dodatkową rolę miejsca do ewakuacji ludzi i mienia w sytuacjach zagrożenia, a tym samym odradza się budynki parterowe. Operując głównym kryterium powodziowym głębokością zalania przedstawia się preferowane rozwiązania: Zabudowa rozproszona, poza terenami miejskimi, powyżej 2,0 m głębokości zalania - wskazuje się na poważne utrudnienia techniczne indywidualnego zabezpieczania budynków czy terenów prywatnych pod zabudowę mieszkaniową. Najbezpieczniejszą metodą jest wyniesienie budynku na wytrzymałej konstrukcji palowej (wraz z głębokim posadowieniem) ponad zwierciadło wody powodziowej. Rozwiązanie to budzi jednak zastrzeżenia pod względem architektonicznym oraz wymaga bardzo dużych nakładów finansowych. Do głębokości 0,5 m istnieją skuteczne metody zabezpieczania budynków przed przedostaniem się wody do wnętrza budynku, przy czym należy podkreślić, że osiągnięcie górnej granicy piętrzenia przy takich barierach wiąże się z wystąpieniem znacznych obciążeń zabezpieczeń konstrukcji, jak i samego budynku (poziome parcie hydrostatyczne przy wysokości piętrzenia 1,0 m przełoży się na obciążenie 0,5 kn na każdy metr bieżący bariery / ściany budynku). Przy tych wysokościach piętrzenia wody może dojść do wystąpienia groźnych zjawisk filtracyjnych i erozyjnych w podłożu budowlanym. W tym przedziale głębokości wciąż jest wartym rozważenia podniesienie podłogi parteru budynku posadowienie budynku na podwyższonych ścianach fundamentowych lub palach. Zabudowa zwarta (miejska). Ogólne wytyczne pokrywają się z przedstawionymi dla zabudowy rozproszonej, jednak przy gęstej zabudowie na terenach utwardzonych, nieprzepuszczalnych dla wody, przy krótkotrwałych powodziach, proponowane są kompleksowe rozwiązania barier przeciwpowodziowych, stosowane z powodzeniem do zabezpieczania przed przedostaniem się wody do wnętrza budynków.

5 Po zakończeniu prezentacji głos zabrał Grzegorz Chojnacki, OIU, który zwrócił uwagę na brak diagnoz dotyczących innych obiektów niż budynki np. infrastruktura sportowa, obiekty inżynieryjne, komunikacyjne. W odpowiedzi głos zabrał prof. Zbigniew Kledyński, (Politechnika Warszawska), współautor opracowania, który podkreślił, że z uwagi na charakter Programu, w ramach którego opracowywana była ekspertyza, przedmiotem opracowania objęte były rzeczywiście tylko budynki, w przypadku innych konstrukcji i obiektów mamy do czynienia z innym rodzajem planowania ich budowy i odmiennym rodzajem materiałów. Głos zabrał Wawrzyniec Lejman (Politechnika Warszawa), który podkreślił, że tą tematykę poruszył Tomasz Gęsiak w opracowaniu, dotyczącym standardów architektonicznych. Głos zabrał Bogusław Wiącek (RZGW), który poruszył temat związku ekspertyzy z obszarami funkcjonalnymi miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Pytaniem pozostaje, jakie odniesienie będzie to miało do istniejących obecnie zakazów budowania obiektów. Jednocześnie reprezentant RZGW zwrócił uwagę na tereny Narwii, gdzie znacząca część miejscowości znajduje się na obszarach szczególnego zagrożenia powodzią. Głos zabrała Maria Szwałko (MUW), w odpowiedzi na poruszone kwestie zwróciła uwagę, że do Mazowieckiego Urzędu Wojewódzkiego przychodzi wiele planów zagospodarowania przestrzennego terenów, które mimo wysokiego zagrożenia powodzią dopuszczaja zabudowę takich terenów. Odpowiedzią na taki problem mogą być szkolenia. Paradoksalnie tereny zagrożone powodzią są atrakcyjne dla budownictwa. Głos zabrał Prof. Zbigniew Kledyński (Politechnika Warszawa), który podkreślił, że z ekspertyzy wynika, że można zbudować każdy teren, należy jednak wziąć pod uwagę bezpieczeństwo związane z problemem powodziowym. O odstępstwach od zakazów zabudowy powinny decydować kryteria związane z powiększaniem zagrożenie powodziowego dla innych. W przypadku budynków użyteczności publicznej powinniśmy mieć do czynienia z działaniami kompensacyjnymi. Profesor Kledyński podkreślił także, że mogą być sytuacje dwuznaczne, gdy budowa będzie szczególnego znaczenia, wtedy też inwestor powinien rozstrzygnąć co mu się opłaca (np. zabezpieczenie budynków podlegających szczególnemu zagrożeniu powodziowemu). Jak podkreślił ekspert ważnym elementem pozostaje tu kwestia pozatechniczna, związana z przyczynami ekonomicznymi. Podkreślił, że w Polsce słabo liczymy straty wynikające z powodzi. Głos zabrała Ewa Urbanowicz (KZGW), która podkreśliła wartość ekspertyzy, jednocześnie zwróciła uwagę na problem prawny budynek dopuszczony do budowy jest tak naprawdę trudny do kontroli jeśli chodzi o egzekwowanie odpowiednich zabezpieczeń przeciwpowodziowych. Chodzi także o odpowiednie możliwości prawne, które nakładały by obowiązek dopełnienia odpowiedniego zabezpieczenia. Reprezentantka KZGW podkreśliła problem wynikający z silnego nacisku, jaki jest wywierany ze strony inwestorów. Głos zabrał Wawrzyniec Lejman (Politechnika Warszawska), który podkreślił, że dobrą formułą weryfikacji jest koszt ubezpieczenia proponowanego przez ewentualnego ubezpieczyciela, co na zachodzie Europy wymusza odpowiednie zabezpieczenie budynków. Głos zabrała Alicja Mieszkowska (OIU) zauważając, że lepiej byłoby odwrócić kolejność prezentowanych ekspertyz. Głos zabrała Maria Szwałko (MUW) wyjaśniając, że szyk prezentacji jest związany z koniecznością wcześniejszego opuszczenia spotkania, przez jednego z prelegentów.

6 Głos zabrał Mirosław Gajda (Urząd m. st. Warszawy), który poruszył kwestię stosowania standardów obszarów szczególnego zagrożenia powodzią a przede wszystkim kwestię terenów zagrożonych problemem zalania, gdzie dobrym przykładem jest Warszawa teren Sadyby. Spytał o potrzebę zabezpieczenia terenów narażonych na problem zalania. Głos zabrał Prof. Kledyński (Politechnika Warszawska), który zwrócił uwagę, że w przypadku każdej regulacji prawnej należy pamiętać o tym, kto płaci za takie regulacje. Ważny jest pewien bilans, zwłaszcza należy brać pod uwagę wpływ tworzonego prawa na zwykłych ludzi. Głos zabrał Mateusz Balcerowicz (Pełnomocnik Wojewody mazowieckiego), prosząc przewodniczącego zespołu ekspertów Programu. Prof. Jana Żelazo, o podsumowanie tej części spotkania, który podkreślił wartość ekspertyzy dla świadomości obywatelskiej. Przewodniczący zespołu ekspertów podkreślił merytoryczność oraz właściwą specyfikację dokumentu, jako wzorcową. Ekspertyza pokazuje, że można żyć bezpieczniej na terenach zalewowych przy stosowaniu pewnych podstawowych reguł. Kolejną częścią warsztatu było zaprezentowanie standardów architektonicznych przez Tomasza Gęsiaka z architects.pl. Prezentując ekspertyzę podkreślił wagę jaką niesie odpowiedzialność, spoczywająca na projektancie, który odpowiada za stworzony budynek. Podstawowym celem standardów jest przedstawienie dobrych praktyk dla zabudowy na terenach zalewowych. Propozycje przedstawiono w formie prostych zasad architektonicznych. Dodatkowe elementy opracowania w zakresie komunikacji, infrastruktury czy informacji przestrzennej potraktowano, jako elementy uzupełniające rozwiązania standardów urbanistycznych i technologicznych. Przyjęte kategorie posadowienia pozwoliły na opracowanie spójnych zasad dla każdego rodzaju obiektu. Kryterium dopuszczenia funkcji dla zabudowy na terenach zalewowych zostało pominięte, jako działanie z zakresu urbanistyki. W celu stworzenia czytelnego przekazu standardów architektonicznych dla terenów zalewowych, przyjęte kategorie posadowienia zabudowy oraz wytycznych ich ochrony przedstawiono w sposób graficzny jako uzupełnienie części opisowej. W przypadku dobrych praktyk, możemy także odnieść się do dawnych praktyk, jak np. pozostawienie pomiędzy komunikacją kołową i pieszą pasów zieleni, które w przeszłości były szczególnie przydane w przypadku nadmiaru wód opadowych. Jest to stara europejska praktyka, stosowana od XIX wieku. Kolejnym możliwym zastosowaniem jest ograniczenie liczby znaków drogowych na terenach zabudowanych, co miałoby ograniczyć ilość obiektów, które mogłyby stanowić przeszkody dla ludzi, którzy chcą się ewakuować lub chcą pomagać w ewakuacji. Możliwość wykorzystania pionowych konstrukcji lamp w formie podziałek, przypominających wodowskazy, daje możliwość przekazania ogólnej informacji o granicach terenów zalewowych. Dodatkowo czytelny wskaźnik poziomu wody w czasie powodzi może być pomocny dla służb ratunkowych oraz mieszkańców. Oświetlenie miejskie może służyć za wodowskazy podczas powodzi. Na terenach publicznych można także adaptować miejsca parkingowe na teren, na którym można ewakuować mienie ruchome (w przypadku gdy ich rzędna jest ponad poziomem wody). Lokalizacja miejsc ewakuacji na skrzyżowaniach lub zjazdach na granicy terenów zalewowych lub wyniesionych ponad poziom zalania, pozwoli na samodzielną ewakuację ludzi i ich mienia. Przy zabudowie rozproszonej, każda z pojedynczych działek posiada rezerwy terenu pozwalające na swobodny przepływ wody powodziowej, powstałej na skutek podniesienia się stanu w ciekach. Ochronna w takim przypadku powinna obejmować głownie system komunikacyjny, pozwalając na jak najdłuższe utrzymanie połączeń pomiędzy zabudowaniami, a terenami bezpiecznymi. Plac może być także elementem przejezdnym dla służb ratowniczych. Zgodnie z zaprezentowanymi propozycjami, wysokość parapetu powinna być przewidziana

7 co najmniej na poziomie 30 centymetrów ponad poziomem możliwego zalania i byłoby to połączone z pełną izolacją budynku. Tomasz Gęsiak przedstawił następnie, na przykładach, jak można zlokalizować budynek na terenach zagrożonych powodzią. W swojej ekspertyzie nawiązał także do analizy standardów technologicznych oraz standardów urbanistycznych. Opisał także wpływ posadowienia budynku na jego zabezpieczenie względem niebezpieczeństwa powodziowego. W ekspertyzie podkreślił też kwestię zbiorników wodnych oraz ich wpływu na otoczenie w przypadku niebezpieczeństwa powodziowego. Istniejąca zabudowa na terenach narażonych na powódź może być dostosowywana poprzez zapisy planów miejscowych do nowych rozwiązań przedstawionych w standardach: urbanistycznych, architektonicznych oraz technologicznych. Proces dostosowania istniejącej zabudowy będzie procesem długotrwałym, bazującym w dużej mierze na indywidualnych modernizacjach, rozbudowach i przebudowach. Niestety takie działanie wydają się właściwe w świetle istniejących zagrożeń powodzią oraz obserwowanych praktyk odbudowy popowodziowej, polegających głównie na odtworzeniu stanu pierwotnego bez wprowadzania modyfikacji, pozwalających na ochronę ludzi i mienia w czasie następnego zagrożenia powodziowego. Głos zabrał Mirosław Gajda (Urząd m. st. Warszawy), który podkreślił wątpliwość, dla jakich terenów należy przygotowywać te standardy oraz jakie tereny będą ich przedmiotem czy te związane z możliwością zalania czy też obszary szczególnego zagrożenia powodzią. Głos zabrała Maria Szwałko (MUW), podkreślając, że dosyć często mamy do czynienia z dopuszczeniem do zabudowy na terenach szczególnego zagrożenia powodzią, więc przynajmniej teoretycznie wykluczonych, w oparciu o ustawę Prawo wodne, z zabudowy. Po przerwie głos zabrał Mateusz Balcerowicz (MUW), rozpoczynając drugą część spotkania od wprowadzenia do kolejnych ekspertyz oraz zaproszenia dr Tomasza Majdy do zaprezentowania ekspertyzy Typologia terenów narażonych na niebezpieczeństwo powodzi. Głos zabrał Tomasz Majda (TUP), proponując połączenie merytoryczne dwóch ekspertyz, tj. typologii oraz standardów urbanistycznych. Ekspert podkreślił, że celem samego Programu nie jest zmiana prawa, lecz osiągnięcie maksymalnych wyników przy obecnie obowiązującym prawodawstwie. W dokumencie starano się zachować hierarchiczność planowania przestrzennego, poczynając od planów województwa a kończąc na planach miejscowych. Problematykę podzielono na dwie grupy: zagadnienia wskazane w skali lokalnej oraz grupę innych obszarów charakteryzujących grupy zalewowe. Głos zabrał Tomasz Wałdykowski (TUP), który zaznaczył, że podstawą ekspertyzy jest zachowanie danych ogólnodostępnych, tak by wystąpiła powtarzalność zastosowanej metody. W opracowaniu doszło do osiągnięcia różnych poziomów szczegółowości. W ekspertyzie zaproponowano uproszczony podział m.in. na zlewnie nizinne ze znaczną retencją i szeroką równiną zalewową. Wydzielono zasięgi fragmentów zlewni ze znaczną retencją, w ramach których niewielki spadek powoduje ograniczoną dynamikę odpływu. W dnach dolin rzecznych równina zalewowa jest szeroka i sprzyja zalewaniu znacznych części den dolin. Zalewanie tych terenów najczęściej jest naturalnym procesem zachodzącym w okresie wiosennych roztopów. Zalewanie den dolin sprzyjało wytworzeniu się gruntów organicznych, których obecność sprzyja z kolei naturalnej retencji i ograniczaniu dynamiki odpływu rzecznego. Szerokie równiny zalewowe są najczęściej słabo zaludnione, a z racji znacznego udziału gruntów organicznych oraz gruntów mineralnych z dużym udziałem drobnej frakcji, a także okresowego podtapiania, zabudowa ogranicza się do terenów położonych bezpiecznie, wyżej względem terenów otaczających.

8 Drugą kategorię stanowią zlewnie nizinne z ograniczoną retencją i szeroką równiną zalewową. Wydzielenie takich zlewni odpowiada najbardziej typowym sytuacjom, występującym w większości zlewni nizinnych dużych rzek, takich jak Wisła, Bug, Narew. Możliwości retencyjne tych zlewni są mniejsze, co sprzyja większej dynamice odpływu i wysokim falom powodziowym w przewężeniach dolin. Zlewnie tego typu są najczęściej gęsto zaludnione. Nad rzekami położone są duże miasta, które w przeszłości wykorzystywały ich potencjał, jako szlaku transportowego i komunikacyjnego. Szerokie równiny zalewowe w dnach dolin tych rzek są w większości podzielone wałami przeciwpowodziowymi, które oddzielają równinę zalewową (strefę międzywala) od doliny w strefie zawala najczęściej intensywnie zabudowywanej. Trzecią kategorię stanowią zlewnie wyżynne z ograniczoną retencją i niewielką szerokością równiny zalewowej. W obszarach wyżynnych, znaczna część zlewni charakteryzuje się większą dynamiką odpływu, uwarunkowaną przez topografię terenu. Szybkość przyboru wody jest większa niż w obszarach nizinnych, podobnie jak szybkość opadania wody. Szczególny problem stanowi organizacja odpływu w zlewniach miejskich. Silnie zabudowane koryta mogą stanowić znaczne zagrożenie dla zabudowy w terenach otaczających. Ograniczona retencja sprzyja szybkiemu przebiegowi wezbrań, co może stanowić szczególne niebezpieczeństwo z chwilą wystąpienia krótkotrwałych opadów nawalnych lub długotrwałych opadów rozlewnych. Kolejną kategorię stanowią zlewnie przekształcone w obszarach miejskich. Z tymi obszarami związany jest zespół uwarunkowań, które zmieniają naturalne funkcjonowanie koryta rzeki. Należą do nich ingerencja człowieka w szerokość i głębokość koryt, co skutkuje modyfikacją warunków przepływu wody, zwłaszcza podczas wezbrań powodziowych. Typowym problemem jest zwężenie koryt i konieczność ograniczenia przepływu rzeki do obszaru międzywala oraz zagospodarowywanie obszarów potencjalnie zagrożonych przez zalewanie wodami powodziowymi. Obszary te dotyczą zarówno zlewni w obszarach nizinnych, jak i wyżynnych w ramach dorzecza środkowej Wisły. W obszarach wyżynnych bardziej zaznacza się chwilowy przybór wody, wynikający z krótkotrwałych opadów nawalnych. W terenach nizinnych problemem będzie długotrwały przebieg fali powodziowej oraz znaczny wzrost prędkości przepływu wody w korycie rzeki, które mogą grozić przerwaniem wałów przeciwpowodziowych, uszkodzeniem mostów i infrastruktury strefy brzegowej rzeki. By jak najlepiej przedstawić charakterystykę tych zlewni przygotowano ocenę retencyjności w oparciu o parametry SCS CN. Model wyjściowy został stworzony w oparciu o dane Państwowego Instytutu Geologicznego mapy w formacie Corrine Land Cover, a także z innych map ogólnodostępnych (m.in. z Centralnego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej). Wartości podanych przykładów mogą być nieoszacowane. Określenie retencyjności obszarów dorzecza zostało oparte o obszary o podwyższonym potencjale do kształtowania wezbrań, które charakteryzują się ograniczoną retencyjnością. W efekcie została stworzona mapa zlewni elementarnych, gdzie CN jest pokazany w odniesieniu do zlewni. Według skali CN podzieliliśmy też tereny względem wezbrań powodziowych. Spośród analizowanych zlewni obszarów wytypowanych do studium przypadku, najmniejszą retencją maksymalną oraz najwyższym parametrem CN charakteryzuje się zlewnia Białej w Białymstoku. Jest to obszar zurbanizowany, gdzie infiltracja i retencja zlewni (ze względu na znaczny udział powierzchni zabudowanych i nieprzepuszczalnych, tj. dróg, chodników) jest utrudniona. Najniższą wartością parametru CN i równocześnie największą retencją maksymalną oraz najmniejszym średnim spadkiem charakteryzuje się zlewnia Krzny po ujście Klukówki. Zlewnia ta została zaklasyfikowana jako nizinna, o znacznej retencji i szerokiej równinie. Zlewnia Pilicy po Przedbórz charakteryzuje się

9 na tle analizowanych zlewni relatywnie niską wartością parametru CN oraz względnie wysoką retencją. Jest to spowodowane położeniem w zasięgu opracowania Programu Bezpieczeństwa Powodziowego w Dorzeczu Wisły Środkowej jedynie dolnej części tej zlewni. Przez to, w analizie przestrzennej zmienności CN oraz maksymalnej retencji, pominięto źródłowe partie tej zlewni. Głos zabrał Tomasz Majda (TUP), stwierdzając, że próg CN jest bardzo płynny i, co warte podkreślenia, poszukiwano progu najodpowiedniejszego dla województwa mazowieckiego. Operowanie zlewniami elementarnymi i przełożenie tego na strukturę administracyjną ma dużo większe możliwości aplikacyjne w systemie planowania przestrzennego. Charakterystyczna dla ekspertyzy jest różnica między obszarami nizinnymi a wyżynnymi, mimo to uznano, że założony próg powinien zostać jednolity. Zaproponowano wskazanie dla województwa dwóch obszarów problemowych: 1. obszary o bardzo niskiej retencji do tworzenia wezbrań lokalnych, 2. obszary narażone na niebezpieczeństwo zagrożenia powodzi. Określenie specyfiki zlewni składających się na obszar dorzecza środkowej Wisły, pozwala usystematyzować informacje różnicujące tereny położone w ramach dorzecza. Zlewnie poszczególnych cieków nie wpisują się do podziału administracyjnego, tworząc naturalne granice przestrzenne. Funkcjonowanie pojedynczych zlewni często wykracza poza jednostki administracyjne. Dokładne zdefiniowanie cech retencyjności i znaczenia w kształtowaniu wezbrań w ramach zlewni wchodzących w zakres opracowania, umożliwia sformułowanie wytycznych do ustaleń z zakresu planowania przestrzennego zarówno w skali wojewódzkiej jak i gminnej. Określenie przewagi retencji w ramach obszarów w skali województw umożliwia wskazanie obszarów o ograniczonych możliwościach retencyjnych, a więc o wysokim potencjale do kształtowania lokalnych wezbrań. Takie obszary można traktować, jako problemowe, których poprawę stanu można wskazywać w ujęciu priorytetów w dokumentach planistycznych na szczeblu wojewódzkim oraz gminnym. Prezentując standardy urbanistyczne Tomasz Majda zwrócił uwagę na opracowaną w grudniu 2011 r. wstępną ocenę ryzyka powodziowego, która wskazała obszary narażone na niebezpieczeństwo powodzi, czyli takie, na których istnieje znaczące ryzyko powodzi lub jest prawdopodobne wystąpienie znaczącego ryzyka powodzi (art. 9 ust.1 pkt. 6b ustawy Prawo wodne). Dla obszarów tych zostaną sporządzone mapy zagrożenia powodziowego oraz mapy ryzyka powodziowego. Mapy te, z wyznaczonymi na nich granicami będą musiały być uwzględniane w dokumentach planistycznych wszystkich szczebli. Prelegent przeszedł następnie do kwestii inwestycji celu publicznego oraz obszarów objętych rekultywacją. Podkreślił, że w przypadku tych terenów najważniejszy jest (w przypadku studiów i planów miejscowych) nadzór urzędów marszałkowskich nad zgodnością studiów z planami województw. Zgodnie ze standardami przewiduje się obowiązek opracowania szczegółowych analiz potencjału powodziowego z przestrzennym rozkładem retencyjności zlewni. Wnioskami z tych analiz powinny być wskaźniki urbanistyczne dotyczące powierzchni biologicznie czynnej, powierzchni zabudowy, itp. Wykorzystywane w ustaleniach studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin, powiązane z gospodarką wodną, w tym gospodarką ściekową, ze szczególnym uwzględnieniem kanalizacji deszczowej. Przewiduje się również obowiązek opracowania map zasięgu zalewów wywołanych wodami o prawdopodobieństwie przekroczenia 1%, w celu wyłączenia tych terenów z zabudowy. W zależności od położenia obszaru w dolinie rzeki, w studium należy określić ograniczenia, jakim powinno podlegać zagospodarowanie terenów, w tym takie, które muszą być wprowadzane do miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego i w nich uszczegóławiane. Bezwzględnemu wyłączeniu spod zabudowy powinny podlegać tereny, dla których ten obowiązek wynika z ustawy prawo wodne w wyznaczonym w części uwarunkowań zasięgu obszarów krajobrazu den dolinnych

10 kształtowanych obecnie przez wody rzeczne. Ograniczeniom wynikającym z występowania obszarów narażonych na niebezpieczeństwo. powodzi podlegać będzie rozmieszczenie inwestycji celu publicznego o znaczeniu lokalnym. Dla obiektów o szczególnym znaczeniu dla kultury i nauki oraz obiektów o utrudnionej ewakuacji powinien zostać wprowadzony obowiązek poprzedzenia prognozą skali potencjalnego zagrożenia oraz skutków finansowych wraz z propozycją rozwiązań technicznych i przestrzennych, minimalizujących skutki ewentualnego zalewu bądź podtopienia. Obowiązek ten należy zapisać, jako ustalenie do planów miejscowych. W przypadku inwestycji celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym ich rozmieszczenie przesądzone jest w planie zagospodarowania przestrzennego województwa i na etapie jego sporządzania uwzględniane będą uwarunkowania wynikające z ewentualnego zagrożenia powodziowego. Obszary, dla których obowiązkowe jest sporządzenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na podstawie przepisów odrębnych niestety nie obejmują obszarów zagrożonych powodzią. Należałoby w tym miejscu podkreślić, że zmiany ustawy prawo wodne w tym zakresie, byłyby właściwym narzędziem do zobligowania gmin do sporządzania planów dla tych terenów. W obecnej sytuacji prawnej właściwym rozwiązaniem jest wskazanie w studium co najmniej obszarów w krajobrazie den dolinnych, kształtowanych obecnie przez wody rzeczne, jako obszarów, dla których obowiązkowe jest sporządzenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Rozmieszczenie obiektów handlowych o dużej powierzchni sprzedaży wymaga wprowadzenia obowiązku poprzedzenia prognozą skali potencjalnego zagrożenia oraz skutków finansowych wraz z propozycją rozwiązań technicznych i przestrzennych, minimalizujących skutki ewentualnego zalewu bądź podtopienia. Zwrócić należy szczególną uwagę na konieczność zachowania lub zwiększania retencji dla obszarów wskazanych w planach zagospodarowania przestrzennego województw, jako obszarów o ograniczonej, niskiej lub bardzo niskiej retencji i odpowiednio dużym potencjale generowania podtopień lokalnych. Konieczne może być wprowadzenie w studium ograniczeń związanych z typem produkcji rolniczej i jej formami, możliwościami stosowania środków ochrony roślin i nawozów, wprowadzaniem zadrzewień śródpolnych, a w przypadku lasów dostosowanie gospodarki leśnej do potrzeb ochrony przeciwpowodziowej (zwiększanie retencji, zachowanie drożności spływów wód powodziowych). Wskazania w studium i objęcia bezwzględnym zakazem zabudowy wymagają obszary szczególnego zagrożenia powodzią oraz obszary osuwania się mas ziemi. Programy przekształceń, rehabilitacji lub rekultywacji mogą dotyczyć terenów dotkniętych w ostatnich latach powodziami. Ważne jest nie tylko wskazanie ich w studium ale również określenie niezbędnego zakresu tych działań, z uwzględnieniem zagrożenia zalaniem, które może powtórzyć się w przyszłości. Innymi terenami wskazanymi do objęcia rekultywacją mogą być tereny wywołujące ryzyko zanieczyszczenia, czy skażenia wód na skutek zalania. Plan rekultywacji powinien dążyć do minimalizacji ryzyka emisji zanieczyszczeń, lub w miarę możliwości do całkowitej likwidacji odpadów generujących ryzyko zanieczyszczeń. Granice innych obszarów problemowych, w zależności od uwarunkowań i potrzeb zagospodarowania, występujących w gminie powinien wyznaczyć zasięg krajobrazu tarasów wydmowych tarasu nadzalewowego, łącznie z tarasem zalewowym. Omawiane wcześniej zasady określania standardów urbanistycznych na potrzeby miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego oraz studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin, należy wskazać dla obszarów problemowych, wyznaczonych w planach zagospodarowania przestrzennego województw, a więc dla obszarów wyznaczonych we wstępnej ocenie ryzyka powodziowego, powiększonych o obszary krajobrazu den dolin i obniżeń.

11 Zgodnie z założeniem Programu Bezpieczeństwa Powodziowego w Dorzeczu Wisły Środkowej został zaproponowany mechanizm wprowadzania i egzekwowania obowiązku dostosowywania ustaleń dokumentów planistycznych do charakterystyki zagrożenia powodziowego w ramach obowiązującego systemu prawnego. Propozycja bazuje na: 1. ustalaniu zasad zagospodarowania dla dwóch rodzajów obszarów problemowych, związanych z zagrożeniem powodziowym w planach zagospodarowania przestrzennego województw, 2. Wskazaniu obszarów priorytetowych dla wdrażania programów małej retencji, 3. Składaniu przez urzędy marszałkowskie wniosków do studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin, ze wskazaniem konieczności weryfikacji występowania na obszarze gminy obszarów położonych w krajobrazie den dolin i obniżeń leżących poza granicami wstępnej oceny ryzyka powodziowego. Jest to potrzebne dla zwiększenia skuteczności wprowadzania ustaleń, związanych z minimalizacją zagrożenia, do lokalnych dokumentów planistycznych. 4. Kontroli urzędów marszałkowskich nad realizacją zasad zagospodarowania ustalonych dla obszarów problemowych w planach województw na etapie uzgodnień projektów studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin. 5. Określeniu uwarunkowań polityki przestrzennej gmin z uwzględnieniem charakterystyki zagrożenia powodziowego oraz odpowiadającego im zakresu ustaleń, w tym zasad określania ustaleń w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego. 6. Kontroli urzędów wojewódzkich, na etapie badania zgodności z prawem, zgodności ustaleń miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego z charakterystyką zagrożenia powodziowego i ustaleniami zapisanymi w studiach uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin. Konsekwentne wdrażanie przedstawionej polityki, niezależnie od jakości stanowionego prawa powszechnego, powinno zahamować wzrost kosztów skutków powodzi, a w dłuższej perspektywie, wymuszenie dostosowania lokalnych polityk przestrzennych do rodzaju zagrożeń powinno te koszty wyraźnie obniżyć. Głos zabrała Elżbieta Fus (BAiPP Warszawa), podkreślając wysoką wartość ekspertyzy dotyczącej typologii. Odnosząc się do standardów urbanistycznych podkreśliła, że wszelkie zapisane postulaty są bezprzedmiotowe dopóki nie zostaną zmienione odpowiednie rozporządzenia, ponieważ w obecnym stanie prawnym nie jesteśmy w stanie wyegzekwować założonych celów. Podkreśliła ponadto wysoką wartość katalogu dobrych praktyk, zwracając jednocześnie uwagę na wyspecyfikowanie problemów, które muszą się znaleźć w zmienianych rozporządzeniach. Głos zabrał Mateusz Balcerowicz (MUW), który przypomniał, że Program nie ma na celu zmianę obecnego systemu prawnego. Podkreślił, że możliwe jest jedynie kierunkowe wskazanie zmian. Głos zabrała Elżbieta Fus (BAiPP Warszawa), podkreślając, że wyegzekwować i wprowadzić w życie można tylko to co jest oparte o twardy przepis, dlatego trzeba pójść krok dalej i przełożyć analizy na codzienną praktykę. Głos zabrała Maria Szwałko (MUW), zaznaczając, że kierunki zmian można traktować jako rzecz otwartą w granicy selekcji tematów najistotniejszych. Będzie można przekazać nasze sugestie dalej do odpowiednich ministerstw. Głos zabrał Mateusz Balcerowicz (MUW), podkreślając że zmiany w takim wypadku wymagałoby nie tylko prawodawstwo dotyczące gospodarki przestrzennej, ale także np. prawodawstwo dotyczące zarządzania kryzysowego. W tym aspekcie należy pamiętać, że błędne byłoby w takim wypadku tworzenie Programu, który na samym swoim początku zostanie odrzucony z uwagi na uchybienia formalne przez Rządowe Centrum Legislacyjne.

12 Głos zabrała Elżbieta Fus (BAiPP Warszawa), podkreślając, że chodzi jej jedynie o to by nie umknął etap realizacji, przy okazji którego można by zrealizować postulat, który jest zgłaszany od dłuższego czasu. Głos zabrała Maria Szwałko (MUW), podkreślając, że równolegle trwają spotkania na poziomie regionalnych biur planowania, by uzyskać maksymalne przełożenie standardów urbanistycznych na plany wojewódzkie, z uwagi na to, że tylko poprzez plany wojewódzkie można zobligować gminy w takim stopniu by uzyskać odpowiedni efekt. Głos zabrała Alicja Mieszkowska (OIU), która zaznaczyła, że tak jak w przypadku korytarzy ekologicznych, efekty spotkań mają jedynie charakter postulatywny. Głos zabrał Władysław Boberek (Biuro Planowania Przestrzennego Kielce), który podkreślił, że brakuje tego typu Programów w jego regionie działania. Zaznaczył, że warto byłoby wrócić do formy wytycznych, które były stosowane w przeszłości. Takie działania prowadziły do jednolitego stosowania konkretnych aktów, np. w sprawie terenów zalewowych. Głos zabrał Mateusz Balcerowicz (MUW), wyrażając prośbę przesłania odpowiednich postulatów, które będą mogły być w przyszłości wykorzystane w Programie. Głos zabrała Jolanta Latała (Wicedyrektor Biura Architektury i Planowania Przestrzennego Urzędu m.st. Warszawy), która poparła wnioski co do zmian ustawowych. Jednocześnie podkreśliła, że w przeszłości wnioski składane przez biura nie były wykorzystywane przy tworzeniu ustaw. Zaznaczyła konieczność dotarcia z programem uświadamiającym społeczeństwo, także do prawników oraz sędziów m.in. NSA. Ponadto podkreśliła, że ważnym efektem Programu będzie edukowanie nie tylko obywateli, ale także szeregu przedstawicieli innych zawodów. Istotnym zagrożeniem np. w Warszawie są kanały, stawy oraz inne cieki wodne. Warto pamiętać o zabezpieczeniach wód gruntowych, a także podtopieniach od poziomu wód gruntowych (który się podnosi). Głos zabrał Beata Marczak-Wacławek (Biuro Architektury i Planowania Przestrzennego Urzędu m. st. Warszawy), podkreślając, że należy osiągnąć konsensus, które tereny będą objęte zakazem zabudowy, a które nie. Powinno się przyjąć priorytet dotyczący polityki przestrzennej państwa. Ważna jest decyzja czy ma ulec zagęszczeniu zaludnienie miast. Ważne jest usankcjonowanie przepisami danych zasad budownictwa oraz przełożenie tego na plan zabudowy (odpowiednich stref w których można i nie można się budować). Głos zabrała Ewa Urbanowicz (KZGW), która podkreśliła, że w powstałych ekspertyzach brakuje właściwego rozróżnienia terminologicznego. W rozporządzeniu dotyczącym warunków zabudowy są też wskazania obszarów narażonych na niebezpieczeństwo powodzi, gdzie można stosować odpowiednie nakazy i zakazy. Pojęcia prawne w standardach urbanistycznych są warte podkreślenia i należy powiązać je z możliwościami prawnymi państwa. Głos zabrał Tomasz Majda (TUP), dodając, że dyrektorzy regionalnych zarządów mogą i często wydają odstępstwa od zakazu zabudowy terenu o czym warto pamiętać. Głos zabrał Bogusław Wiącek (RZGW), który podkreślił, że obowiązują studia ochrony przeciwpowodziowej opracowane przez dyrektora RZGW. Tak jak każde opracowanie na mapach o skali 1: są one obarczone sporym błędem. Musimy pamiętać, że przez to popełniamy błędy, które się następnie powielają.

13 Głos zabrał profesor Jan Żelazo (Przewodniczący Zespołu Ekspertów), który zaznaczył, że ekspertyzy w większości będą miały wpływ na cały Program i będą wchodziły w jego skład. Profesor Żelazo wskazał w typologii na chaotyczne zastosowanie części opisów. Mapy zagrożenia będą opracowane zgodnie z prawem przez KZGW, my zaś nie możemy łamać prawa. W typologii mamy do czynienia z nieścisłościami, jeśli chodzi o język stosowany w hydrologii. Poprzez małą retencję nie rozwiąże się problemu powodziowego. Budowa obiektów małej retencji to nie jest ochrona przed powodzią. Głos zabrał Bogusław Wiącek (RZGW), podkreślając że jeśli w Programie zatwierdzonym przez Radę Ministrów znajdą się wspomniane ekspertyzy powinny być poprzedzone stosownym komentarzem, tak by nie były wykorzystane w rozstrzygnięciach sądowych. Głos zabrał Mateusz Grygoruk (SGGW), który podkreślił wartość metod SCS. Zwracając uwagę na fakt, iż jest ona w takim stopniu chwalona jak i krytykowana, jest jednocześnie jedyną, która obejmuje całościowo problem powodzi. Jak pokazuje elementarz hydrologii inne od tej metody tak kompleksowej nie ma. Ta metoda powinna się znaleźć w ostatecznej wersji Programu, jako jedyna tak kompleksowa. Głos zabrał Mateusz Balcerowicz (MUW), który podkreślił różny charakte, różnych elementów Programu, zwracając uwagę na różne cele, jakie reprezentują konkretne priorytety. Głos zabrał prof. Jan Żelazo (Przewodniczący Zespołu ekspertów), który podkreślił, że dyskusja będzie trwała do pierwszego druku samego Programu. Wbrew temu, co jest zawarte w ekspertyzie nie każde wezbranie jest powodzią, o czym w ocenie SCS opisanej na stronie 5 zapomniano i nie uszczegółowiono. Metoda SCS nie została uznana, jako miarodajna, co do wystąpienia powodzi, a jedynie co do wezbrania wody. Głos zabrała Maria Szwałko (MUW), która podkreśliła, że samorządy mają prawo prowadzenia własnej polityki zagospodarowania przestrzennego, co wynika z ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennemu. Tej zasady żadnym rozporządzeniem wojewody się nie zmieni. Możemy dać pewne wytyczne, natomiast w sprawach sądowych mogą być rozważane kwestie nadużywania władztwa planistycznego. Głos zabrała Anna Fogel (IMiGM), zwracając uwagę na fakt, że istnieje podział na administrację rządową i samorządową o czym należy pamiętać. Są pewne niezbywalne prerogatywy, w zakresie których gminy mogą zrobić coś jeszcze. Oczywiście ważne jest by gminy robiły to mądrze oraz potrafiły wybronić swoje decyzje. Gmina musi często mieć dobre kontakty w RZGW lub w starostwie by uzyskać część danych. Warto w ekspertyzach podkreślić opracowania ekofizjograficzne. Głos zabrała Maria Szwałko (MUW), która podkreśliła, że celem Programu jest rozpowszechnienie prezentowanego materiału wśród jak największej ilości podmiotów. Głos zabrała Elżbieta Fus (BAiPP), która zaznaczyła dużą wartość ekspertyz pod względem stworzonych narzędzi, z których mogą korzystać urbaniści. Skierowała pytanie do Tomasza Majdy, czy nie warto byłoby uzupełnić opracowanie o sposób korzystania z wymienionych narzędzi w obecnym systemie prawnym. Mamy do czynienia z instrumentem, poradnikiem podręcznikiem, który powinien być uzupełniony o to jak z niego korzystać. Bardzo dużo zależy od administracji należy wymagać od projektantów używania konkretnych instrumentów. W tym wypadku muszą być często podejmowane trudne decyzje. Ważne jest też propagowanie zawartych wniosków i wymaganie od innych tych zasad dobrych praktyk. Warto też zwrócić uwagę na ustawę deweloperską, która nie zawiera obligatoryjnego wymogu informowania przez inwestora o budowie na terenie zagrożonym powodzią.

14 Głos zabrał Tomasz Majda (TUP), który podkreślił że przyjęto założenie, że poruszamy się w obecnym systemie prawnym. Wiele można uzyskać poprzez plany zagospodarowania przestrzennego województw, jednocześnie wiemy jak są traktowane opracowania ekofizjograficzne przez radnych. Ewa Urbanowicz (KZGW), zwróciła uwagę na zapisy w Prawie wodnym dotyczące wstępnej oceny ryzyka powodziowego, map zagrożenia powodziowego i map ryzyka powodziowego. Dyrektywa powodziowa narzuca pewne zasady działania. Plany zarządzania ryzykiem powodziowym mają być uwzględniane w aktach planowania przestrzennego zgodnie z ustawą Prawo wodne. Głos zabrał Marek Sokołowski (pełnomocnik Wojewody Łódzkiego), który określił swoje oczekiwania dotyczące Typologii, jako narzędzia bardziej pomocnego dla pełnomocników wojewodów. Zwłaszcza, że materiał ekspertyz trafia nie tylko do ekspertów. Głos zabrał Mirosław Gajda (Urząd m. st. Warszawy), który podkreślił brak korelacji pomiędzy ekspertyzami. Zaznaczył, że w wytycznych dotyczących urbanistyki pojawiają się ogólne sformułowania (m.in. dotyczące przestrzeni publicznej), które następnie nie znajdują odniesienie w standardach technologicznych. Podkreślił, że jeśli mają to być wytyczne, to warto by zawarte w nich tezy mogły być użyte w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego. Na wiele zawartych tam propozycji nie mamy wpływu nie ma możliwości ingerencji w działania innych osób. Głos zabrał Tomasz Gęsiak (architects.pl) podkreślając, że opracowania będę wzbogacone o zgłoszone uwagi. Ponadto zaznaczył, że stworzone standardy architektoniczne, opracowane w ekspertyzie miały za zadanie pokazanie możliwości zabezpieczenia przed wodą opadową, gruntową oraz wód powodziowych. Jednocześnie, jak zaznaczył ekspert nie ma przeciwwskazań by zawarte propozycje zawrzeć w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego i wymóc konkretne działania na inwestorach. W przypadku braku ram prawnych, sąd może wymusić na gminie nakazanie odpowiedniego planu zabudowy. W ekspertyzie nie skupiano się na warunkach ekonomicznych realizacji zaleceń. Głos zabrał prof. Jan Żelazo (Przewodniczący Zespołu ekspertów), który podkreślił, że planowanie zgodnie z przedstawionymi ekspertyzami ma zakres bardzo szeroki. W materiałach są pewne niedociągnięcia, co wynika z dużego zakresu prac. Ekspert podkreślił, że nie ma całkowitej zgody, co do samych standardów nawet wśród urbanistów i planistów. Prof. Żelazo podkreślił ponadto, że celem Programu nie jest zmiana funkcjonujących ustaw. Przedstawione opracowania mogą służyć jako pomoc merytoryczna i edukacyjna. Jak podkreślił ekspert głównym celem jest stworzenie poradnika dobrych praktyk. W samym programie można dać, przynajmniej w części, tylko skróty bądź syntezę ekspertyz. Osobą odpowiedzialną jest pracownik biura, Pani Maria Szwałko, która obejmie swoim działaniem zsyntetyzowanie tworzonych w jej priorytecie ekspertyz. Ważne dla Programu jest odpowiednie planowanie przestrzenne. Pani Maria Szwałko ma koncepcję, którą będzie można zużytkować przy konkretyzowaniu Programu. Głos zabrała Maria Szwałko, która poprosiła o przesyłanie dalszych uwag a następnie zamknęła spotkanie.

Do czego potrzebne jest planowanie przestrzenne w adaptacji do zmian klimatu? Kto decyduje o tym co się planuje?

Do czego potrzebne jest planowanie przestrzenne w adaptacji do zmian klimatu? Kto decyduje o tym co się planuje? 2013-09-29 1 Do czego potrzebne jest planowanie przestrzenne w adaptacji do zmian klimatu? Kto decyduje o tym co się planuje? 2013-09-29 2 Stan Prawny studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego

Bardziej szczegółowo

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z dnia 26 sierpnia 2003 r. (Dz.U. Nr 164, poz. 1587) Na podstawie art. 16

Bardziej szczegółowo

KRAJOWE FORUM WODNE Warszawa, 15-16.11.2010 r.

KRAJOWE FORUM WODNE Warszawa, 15-16.11.2010 r. KRAJOWE FORUM WODNE Warszawa, 15-16.11.2010 r. Podsumowanie dyskusji panelowej: Planowanie przestrzenne w kontekście ochrony przeciwpowodziowej Moderator: Paneliści: dr hab. inż. Zbigniew Popek, prof.

Bardziej szczegółowo

PROTOKÓŁ Ze spotkania warsztatowego priorytetu III, w ramach Programu Bezpieczeństwa Powodziowego w Dorzeczu Wisły Środkowej

PROTOKÓŁ Ze spotkania warsztatowego priorytetu III, w ramach Programu Bezpieczeństwa Powodziowego w Dorzeczu Wisły Środkowej PROTOKÓŁ Ze spotkania warsztatowego priorytetu III, w ramach Programu Bezpieczeństwa Powodziowego w Dorzeczu Wisły Środkowej W spotkaniu uczestniczyli: Mazowiecki Urząd Wojewódzki Godz. 11:00, 30.08.2012r..

Bardziej szczegółowo

Geneza Programu. Region Wodny. Stan prac nad Programem Bezpieczeństwa Powodziowego w Regionie Wodnym Środkowej Wisły. Warszawa, r.

Geneza Programu. Region Wodny. Stan prac nad Programem Bezpieczeństwa Powodziowego w Regionie Wodnym Środkowej Wisły. Warszawa, r. Stan prac nad em Bezpieczeństwa Powodziowego w Regionie Wodnym Środkowej Wisły Warszawa, 27.03.2013 r. Powódź 2010 Geneza u Straty: ponad 12,8 mld zł 1% PKB Rozproszenie kompetencji, brak spójnego systemu

Bardziej szczegółowo

Lokalne instrumenty. w gospodarce nadrzecznej

Lokalne instrumenty. w gospodarce nadrzecznej Lokalne instrumenty planowania przestrzennego w gospodarce nadrzecznej KONFERENCJA Katowice 13-14 czerwca 2018. Politechnika Śląska Wydział Architektury Katedra Urbanistyki i Planowania Przestrzennego

Bardziej szczegółowo

ZESTAW DOBRYCH PRAKTYK W FORMIE STANDARDÓW URBANISTYCZNYCH DLA TERENÓW ZAGROŻONYCH POWODZIĄ

ZESTAW DOBRYCH PRAKTYK W FORMIE STANDARDÓW URBANISTYCZNYCH DLA TERENÓW ZAGROŻONYCH POWODZIĄ Załącznik nr 22 ZESTAW DOBRYCH PRAKTYK W FORMIE STANDARDÓW URBANISTYCZNYCH DLA TERENÓW ZAGROŻONYCH POWODZIĄ Celem opracowania jest zidentyfikowanie zakresu ustaleń oraz określenie standardów urbanistycznych

Bardziej szczegółowo

PROGRAM BEZPIECZEŃSTWA POWODZIOWEGO W DORZECZU WISŁY ŚRODKOWEJ

PROGRAM BEZPIECZEŃSTWA POWODZIOWEGO W DORZECZU WISŁY ŚRODKOWEJ PROGRAM BEZPIECZEŃSTWA POWODZIOWEGO W DORZECZU WISŁY ŚRODKOWEJ STANDARDY URBANISTYCZNE JAKO WYTYCZNE DO STUDIÓW UWARUNKOWAŃ I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMIN I MIEJSCOWYCH PLANÓW ZAGOSPODAROWANIA

Bardziej szczegółowo

Wyznaczanie obszarów zagrożonych powodzią - realizacja założeń Dyrektywy Powodziowej w ramach projektu ISOK. Monika Mykita

Wyznaczanie obszarów zagrożonych powodzią - realizacja założeń Dyrektywy Powodziowej w ramach projektu ISOK. Monika Mykita Wyznaczanie obszarów zagrożonych powodzią - realizacja założeń Dyrektywy Powodziowej w ramach projektu ISOK. Monika Mykita 13.04.2012 Główne zadania Centrum Modelowania Powodziowego w ramach projektu ISOK

Bardziej szczegółowo

UCHWAŁA Nr VII/61/2015 RADY MIASTA PRUSZCZ GDAŃSKI. z dnia 12 maja 2015 r.

UCHWAŁA Nr VII/61/2015 RADY MIASTA PRUSZCZ GDAŃSKI. z dnia 12 maja 2015 r. UCHWAŁA Nr VII/61/2015 RADY MIASTA PRUSZCZ GDAŃSKI z dnia 12 maja 2015 r. w sprawie rozpatrzenia skargi złożonej przez Pana Jarosława Szafraniec na Burmistrza Pruszcza Gdańskiego. Na podstawie art. 18

Bardziej szczegółowo

Warszawa, dnia 3 sierpnia 2015 r. Poz ROZSTRZYGNIĘCIE NADZORCZE NR LEX-I JF WOJEWODY MAZOWIECKIEGO. z dnia 30 lipca 2015 r.

Warszawa, dnia 3 sierpnia 2015 r. Poz ROZSTRZYGNIĘCIE NADZORCZE NR LEX-I JF WOJEWODY MAZOWIECKIEGO. z dnia 30 lipca 2015 r. DZIENNIK URZĘDOWY WOJEWÓDZTWA MAZOWIECKIEGO Warszawa, dnia 3 sierpnia 2015 r. Poz. 6823 ROZSTRZYGNIĘCIE NADZORCZE NR LEX-I.4131.159.2015.JF WOJEWODY MAZOWIECKIEGO z dnia 30 lipca 2015 r. Na podstawie art.

Bardziej szczegółowo

STUDIUM UWARUNKOWAŃ I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY CZERNICHÓW

STUDIUM UWARUNKOWAŃ I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY CZERNICHÓW STUDIUM UWARUNKOWAŃ I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY CZERNICHÓW Część IV UZASADNIENIE PRZYJĘTYCH ROZWIĄZAŃ SYNTEZA USTALEŃ STUDIUM 1 UZASADNIENIE I SYNTEZA PRZYJĘTYCH ROZWIĄZAŃ Niniejszy

Bardziej szczegółowo

Głównym celem tych aktów prawnych jest ograniczenie poziomu ryzyka powodziowego na obszarze dorzecza Wisły, przez podjęcie działań technicznych i

Głównym celem tych aktów prawnych jest ograniczenie poziomu ryzyka powodziowego na obszarze dorzecza Wisły, przez podjęcie działań technicznych i Ryzyko Powodziowe Akty prawne USTAWA z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo wodne ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 18 października 2016 r. w sprawie przyjęcia Planu zarządzania ryzykiem powodziowym dla obszaru

Bardziej szczegółowo

ZMIANA STUDIUM UWARUNKOWAŃ I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY OSIEK

ZMIANA STUDIUM UWARUNKOWAŃ I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY OSIEK WÓJT GMINY OSIEK ZMIANA STUDIUM UWARUNKOWAŃ I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY OSIEK - UZASADNIENIE ZAWIERAJĄCE OBJAŚNIENIA PRZYJĘTYCH ROZWIĄZAŃ ORAZ SYNTEZĘ USTALEŃ PROJEKTU ZMIANY STUDIUM

Bardziej szczegółowo

UCHWAŁA NR XXX/234/2012 RADY MIEJSKIEJ W ŻAROWIE. z dnia 28 grudnia 2012 r.

UCHWAŁA NR XXX/234/2012 RADY MIEJSKIEJ W ŻAROWIE. z dnia 28 grudnia 2012 r. UCHWAŁA NR XXX/234/2012 RADY MIEJSKIEJ W ŻAROWIE z dnia 28 grudnia 2012 r. w sprawie:przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru położonego w obrębie wsi

Bardziej szczegółowo

USTAWA. z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. (tekst jednolity) Rozdział 2. Planowanie przestrzenne w gminie

USTAWA. z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. (tekst jednolity) Rozdział 2. Planowanie przestrzenne w gminie *t. j. fragmentu ustawy (Dz. U. z 2015 r., poz. 199 z późn zm. - art. 10, art. 15) uwzględniający zmiany wprowadzone ustawą z dnia 25 września 2015 r. o zmianie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym

Bardziej szczegółowo

Monika Ciak-Ozimek. Mapy zagrożenia powodziowego i mapy ryzyka powodziowego stan obecny i wdrażanie

Monika Ciak-Ozimek. Mapy zagrożenia powodziowego i mapy ryzyka powodziowego stan obecny i wdrażanie Monika Ciak-Ozimek Mapy zagrożenia powodziowego i mapy ryzyka powodziowego stan obecny i wdrażanie Informatyczny System Osłony Kraju przed nadzwyczajnymi zagrożeniami Projekt ISOK jest realizowany w ramach

Bardziej szczegółowo

UZASADNIENIE DO UCHWAŁY NR V/51/VIII/2019 RADY MIASTA POZNANIA z dnia 8 stycznia 2019r.

UZASADNIENIE DO UCHWAŁY NR V/51/VIII/2019 RADY MIASTA POZNANIA z dnia 8 stycznia 2019r. UZASADNIENIE DO UCHWAŁY NR V/51/VIII/2019 RADY MIASTA POZNANIA z dnia 8 stycznia 2019r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu w rejonie ulic Cmentarnej i Grunwaldzkiej

Bardziej szczegółowo

Wykorzystanie map zagrożenia i ryzyka powodziowego w ochronie przed powodzią obiektów kultury i dziedzictwa narodowego

Wykorzystanie map zagrożenia i ryzyka powodziowego w ochronie przed powodzią obiektów kultury i dziedzictwa narodowego Wykorzystanie map zagrożenia i ryzyka powodziowego w ochronie przed powodzią obiektów kultury i dziedzictwa narodowego Witold Jaworski Centrum Modelowania Powodzi i Suszy w Krakowie Instytut Meteorologii

Bardziej szczegółowo

Planowanie przestrzenne w gminie

Planowanie przestrzenne w gminie Czy obecny system planowania przestrzennego na szczeblu gminnym może być skutecznym narzędziem ochrony korytarzy ekologicznych? Jacek Skorupski Planowanie przestrzenne w gminie studium uwarunkowań i kierunków

Bardziej szczegółowo

WARSZTATY DLA INWESTORÓW

WARSZTATY DLA INWESTORÓW WARSZTATY DLA INWESTORÓW 2016-11-07 Wydział Architektury i Urbanistyki UMK, poczynając od lipca 2013 r. proponuje dodatkową formułę kontaktów z Projektantami i Inwestorami, którzy przygotowują i składają

Bardziej szczegółowo

STUDIUM UWARUNKOWAŃ I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY KÓRNIK

STUDIUM UWARUNKOWAŃ I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY KÓRNIK Projekt zmiany STUDIUM UWARUNKOWAŃ I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY KÓRNIK obejmujący obszar: północny zachód gminy, tj. obszar obrębów: Koninko, Szczytniki, Kamionki, Bnin oraz części

Bardziej szczegółowo

Przyrodnicze uwarunkowania gospodarki

Przyrodnicze uwarunkowania gospodarki Przyrodnicze uwarunkowania gospodarki przestrzennej [PUGP] Ćwiczenie 4 analiza uwarunkowań hydrograficznych - zagadnienia powodzi i podtopień Analiza uwarunkowań hydrograficznych Uwarunkowania hydrograficzne

Bardziej szczegółowo

Przyrodnicze uwarunkowania gospodarki przestrzennej

Przyrodnicze uwarunkowania gospodarki przestrzennej Przyrodnicze uwarunkowania gospodarki przestrzennej PUGP Materiał teoretyczny do dwiczeo system planowania przestrzennego, zagadnienia przyrodnicze w dokumentach planistycznych : studium uwarunkowao i

Bardziej szczegółowo

Wdrażanie Dyrektywy Powodziowej w POLSCE wpływ na planowanie i zagospodarowanie przestrzenne. 31 lipca 2013 r.

Wdrażanie Dyrektywy Powodziowej w POLSCE wpływ na planowanie i zagospodarowanie przestrzenne. 31 lipca 2013 r. Wdrażanie Dyrektywy Powodziowej w POLSCE wpływ na planowanie i zagospodarowanie przestrzenne 31 lipca 2013 r. mld zł POWODZIE W POLSCE STRATY I SZKODY 25 20 15 7,5 prywatne komunalne Gminy dotknięte powodziami

Bardziej szczegółowo

PROTOKÓŁ Ze spotkania warsztatowego priorytetu III, w ramach Programu Bezpieczeństwa Powodziowego w Dorzeczu Wisły Środkowej

PROTOKÓŁ Ze spotkania warsztatowego priorytetu III, w ramach Programu Bezpieczeństwa Powodziowego w Dorzeczu Wisły Środkowej PROTOKÓŁ Ze spotkania warsztatowego priorytetu III, w ramach Programu Bezpieczeństwa Powodziowego w Dorzeczu Wisły Środkowej Mazowiecki Urząd Wojewódzki Godz. 11:00, 05.07.2012r. W spotkaniu uczestniczyli:

Bardziej szczegółowo

Wrocław, dnia 18 września 2018 r. Poz UCHWAŁA NR 0007.XL RADY MIEJSKIEJ W ZŁOTORYI. z dnia 6 września 2018 r.

Wrocław, dnia 18 września 2018 r. Poz UCHWAŁA NR 0007.XL RADY MIEJSKIEJ W ZŁOTORYI. z dnia 6 września 2018 r. DZIENNIK URZĘDOWY WOJEWÓDZTWA DOLNOŚLĄSKIEGO Wrocław, dnia 18 września 2018 r. Poz. 4481 UCHWAŁA NR 0007.XL.338.2018 RADY MIEJSKIEJ W ZŁOTORYI z dnia 6 września 2018 r. w sprawie uchwalenia miejscowego

Bardziej szczegółowo

WYKORZYSTANIE POTENCJAŁU WODY W PLANOWANIU PRZESTRZENNYM

WYKORZYSTANIE POTENCJAŁU WODY W PLANOWANIU PRZESTRZENNYM WYKORZYSTANIE POTENCJAŁU WODY W PLANOWANIU PRZESTRZENNYM Szczelne nawierzchnie Utwardzone place Betonowe nabrzeża Brak powierzchni biologicznie czynnej Bydgoszcz miasto nad dwiema rzekami

Bardziej szczegółowo

Plany zarządzania ryzykiem powodziowym w Polsce

Plany zarządzania ryzykiem powodziowym w Polsce Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej Państwowy Instytut Badawczy Plany zarządzania ryzykiem powodziowym w Polsce Tomasz Walczykiewicz, Roman Konieczny, Paweł Madej, Małgorzata Siudak, Renata Bogdańska-Warmuz,

Bardziej szczegółowo

PLANY ZARZĄDZANIA RYZYKIEM POWODZIOWYM DLA OBSZARÓW DORZECZY I REGIONÓW WODNYCH

PLANY ZARZĄDZANIA RYZYKIEM POWODZIOWYM DLA OBSZARÓW DORZECZY I REGIONÓW WODNYCH PLANY ZARZĄDZANIA DLA OBSZARÓW DORZECZY I REGIONÓW WODNYCH część II 2012-10-26 TYTUŁ 1 Sfinansowano ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej CO CHCEMY OSIĄGNĄĆ I JAKIMI METODAMI?

Bardziej szczegółowo

Prof. dr hab. Tomasz Kaczmarek

Prof. dr hab. Tomasz Kaczmarek Prof. dr hab. Tomasz Kaczmarek Integracja terytorialna Obszar funkcjonalny Poznania Integracja instytucjonalna Samorządy 3 szczebli, instytucje, organizacje działające na obszarze Metropolii Koncepcja

Bardziej szczegółowo

UCHWAŁA NR XXXIV/276/2013 RADA MIEJSKA W ŻAROWIE. z dnia 23 maja 2013 r.

UCHWAŁA NR XXXIV/276/2013 RADA MIEJSKA W ŻAROWIE. z dnia 23 maja 2013 r. UCHWAŁA NR XXXIV/276/2013 RADA MIEJSKA W ŻAROWIE z dnia 23 maja 2013 r. w sprawie:przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru położonego w obrębie wsi Łażany,

Bardziej szczegółowo

A. Zawartość planu ochrony dla parku narodowego i obszaru Natura Porównanie zawartości obu planów.

A. Zawartość planu ochrony dla parku narodowego i obszaru Natura Porównanie zawartości obu planów. Zawartość, tryb sporządzania i zakres prac koniecznych dla sporządzenia projektu planu ochrony dla parku narodowego, uwzględniającego zakres planu ochrony dla obszaru Natura 2000 Zgodnie z art. 20 ust.

Bardziej szczegółowo

OCHRONA PRZECIWPOWODZIOWA W WOJEWÓDZTWACH MAŁOPOLSKIM I ŚWIĘTOKRZYSKIM

OCHRONA PRZECIWPOWODZIOWA W WOJEWÓDZTWACH MAŁOPOLSKIM I ŚWIĘTOKRZYSKIM OCHRONA PRZECIWPOWODZIOWA W WOJEWÓDZTWACH MAŁOPOLSKIM I ŚWIĘTOKRZYSKIM Elementy zarządzania ryzykiem powodziowym 1. Zapobieganie 2. Ochrona 3. Gotowość 4. Postępowanie awaryjne 5. Wyciąganie wniosków Zarządzanie

Bardziej szczegółowo

Instrumenty zarządzania ryzykiem powodziowym - przykłady

Instrumenty zarządzania ryzykiem powodziowym - przykłady Instrumenty zarządzania ryzykiem powodziowym - przykłady Roman Konieczny, Paweł Madej, Małgorzata Siudak Zakład Gospodarki Wodnej i Systemów Wodnogospodarczych IMGW-PIB Działania i instrumenty Działania

Bardziej szczegółowo

STUDIUM UWARUNKOWAŃ I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY PRZECISZÓW

STUDIUM UWARUNKOWAŃ I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY PRZECISZÓW GMINA PRZECISZÓW STUDIUM UWARUNKOWAŃ I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY PRZECISZÓW Część I WPROWADZENIE Załącznik nr 1 do uchwały Nr V/39/15 Rady Gminy Przeciszów z dnia 26 marca 2015 r.

Bardziej szczegółowo

KONCEPCJA ZAGOSPODAROWANIA TERENU

KONCEPCJA ZAGOSPODAROWANIA TERENU KONCEPCJA ZAGOSPODAROWANIA TERENU PRZEZNACZONEGO DO SCALENIA I PODZIAŁU NIERUCHOMOŚCI POŁOŻONEGO W BIAŁOBRZEGACH PRZY ULICY LAZUROWEJ WYKONAWCA: VIVERE Łukasz Nitecki ul. Sanicka 145, 97-500 Radomsko GŁÓWNY

Bardziej szczegółowo

STUDIUM UWARUNKOWAŃ I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY PRZECISZÓW

STUDIUM UWARUNKOWAŃ I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY PRZECISZÓW GMINA PRZECISZÓW STUDIUM UWARUNKOWAŃ I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY PRZECISZÓW Część I WPROWADZENIE T E K S T U J E D N O L I C O N Y Załącznik nr 1 do uchwały Nr... Rady Gminy Przeciszów

Bardziej szczegółowo

Współpraca wojewodów w dziedzinie bezpieczeństwa powodziowego w regionie wodnym Środkowej Wisły

Współpraca wojewodów w dziedzinie bezpieczeństwa powodziowego w regionie wodnym Środkowej Wisły Współpraca wojewodów w dziedzinie bezpieczeństwa powodziowego w regionie wodnym Środkowej Wisły Jacek Kozłowski, wojewoda mazowiecki Warszawa, 28.06.2013 r. Geneza prac Powódź 2010 Straty: ponad 12,8 mld

Bardziej szczegółowo

UCHWAŁA NR XXXII/255/2013 RADY MIEJSKIEJ W ŻAROWIE. z dnia 21 marca 2013 r.

UCHWAŁA NR XXXII/255/2013 RADY MIEJSKIEJ W ŻAROWIE. z dnia 21 marca 2013 r. UCHWAŁA NR XXXII/255/2013 RADY MIEJSKIEJ W ŻAROWIE z dnia 21 marca 2013 r. w sprawie:przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru położonego w obrębie wsi

Bardziej szczegółowo

Projekt Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Rejon ulic Zbyłowita i Leszka w Poznaniu

Projekt Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Rejon ulic Zbyłowita i Leszka w Poznaniu Projekt Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Rejon ulic Zbyłowita i Leszka w Poznaniu II konsultacje społeczne Poznań, 1 września 2016 r. Zespół projektowy: Marcin Piernikowski projektant

Bardziej szczegółowo

UCHWAŁA NR VIII/73/15 RADY GMINY SZCZERCÓW. z dnia 20 maja 2015 r.

UCHWAŁA NR VIII/73/15 RADY GMINY SZCZERCÓW. z dnia 20 maja 2015 r. UCHWAŁA NR VIII/73/15 RADY GMINY SZCZERCÓW z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części obszaru Gminy Szczerców. Na podstawie art. 18 ust. 2 pkt

Bardziej szczegółowo

Jak czytać miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego

Jak czytać miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego Jak czytać miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego Bożena Gindera-Malicka Warsztaty szkoleniowe Wisła, 24 kwietnia 2017r. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego Ustalenie przeznaczenia terenu,

Bardziej szczegółowo

Metodyka opracowania Planów Zarządzania Ryzykiem Powodziowym

Metodyka opracowania Planów Zarządzania Ryzykiem Powodziowym Metodyka opracowania Planów Zarządzania Ryzykiem Powodziowym Dr hab. inż. Andrzej Tiukało prof. IMGW PIB Warszawa 13.01.2015 Celem zarządzania ryzykiem powodziowym jest ograniczenie potencjalnych negatywnych

Bardziej szczegółowo

Warszawa, dnia 13 marca 2015 r. Poz. 2165 UCHWAŁA NR IV/23/2015 RADY GMINY MIASTKÓW KOŚCIELNY. z dnia 10 lutego 2015 r.

Warszawa, dnia 13 marca 2015 r. Poz. 2165 UCHWAŁA NR IV/23/2015 RADY GMINY MIASTKÓW KOŚCIELNY. z dnia 10 lutego 2015 r. DZIENNIK URZĘDOWY WOJEWÓDZTWA MAZOWIECKIEGO Warszawa, dnia 13 marca 2015 r. Poz. 2165 UCHWAŁA NR IV/23/2015 RADY GMINY MIASTKÓW KOŚCIELNY z dnia 10 lutego 2015 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania

Bardziej szczegółowo

UCHWAŁA NR XI/92/2015 RADY MIEJSKIEJ W ŻAROWIE. z dnia 2 lipca 2015 r.

UCHWAŁA NR XI/92/2015 RADY MIEJSKIEJ W ŻAROWIE. z dnia 2 lipca 2015 r. UCHWAŁA NR XI/92/2015 RADY MIEJSKIEJ W ŻAROWIE z dnia 2 lipca 2015 r. w sprawie: zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Żarów. Na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy

Bardziej szczegółowo

UCHWAŁA NR XXX /188/09. RADY MIEJSKIEJ W BRZEŚCIU KUJAWSKIM z dnia 24 września 2009 roku

UCHWAŁA NR XXX /188/09. RADY MIEJSKIEJ W BRZEŚCIU KUJAWSKIM z dnia 24 września 2009 roku UCHWAŁA NR XXX /188/09 RADY MIEJSKIEJ W BRZEŚCIU KUJAWSKIM z dnia 24 września 2009 roku w sprawie zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Brześć Kujawski Na

Bardziej szczegółowo

PODSTAWY PLANOWANIA PRZESTRZENNEGO. Co to jest? A tak naprawdę?

PODSTAWY PLANOWANIA PRZESTRZENNEGO. Co to jest? A tak naprawdę? PODSTAWY PLANOWANIA PRZESTRZENNEGO mgr Anna Bernaciak Co to jest? całokształt działań zmierzających do zapewnienia prawidłowego rozwoju poszczególnych obszarów kraju, sztuka organizowania przestrzeni na

Bardziej szczegółowo

DZIENNIK URZĘDOWY WOJEWÓDZTWA ŁÓDZKIEGO

DZIENNIK URZĘDOWY WOJEWÓDZTWA ŁÓDZKIEGO DZIENNIK URZĘDOWY WOJEWÓDZTWA ŁÓDZKIEGO Łódź, dnia 30 czerwca 2017 r. Poz. 3043 UCHWAŁA NR XXXIX/170/17 RADY GMINY ŁOWICZ z dnia 9 czerwca 2017 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania

Bardziej szczegółowo

Planowanie przestrzenne w aglomeracji poznańskiej

Planowanie przestrzenne w aglomeracji poznańskiej Łukasz Mikuła Centrum Badań Metropolitalnych UAM Rada Miasta Poznania Planowanie przestrzenne w aglomeracji poznańskiej Polskie Metropolie - Dokonania i Kierunki Rozwoju Poznań 19-20.04.2012 Rozwój aglomeracji

Bardziej szczegółowo

UCHWAŁA NR XXII/159/2012 RADY MIEJSKIEJ W ŻAROWIE. z dnia 12 kwietnia 2012 r.

UCHWAŁA NR XXII/159/2012 RADY MIEJSKIEJ W ŻAROWIE. z dnia 12 kwietnia 2012 r. UCHWAŁA NR XXII/159/2012 RADY MIEJSKIEJ W ŻAROWIE z dnia 12 kwietnia 2012 r. w sprawie: przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenów położonych w obrębie wsi

Bardziej szczegółowo

w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Radzymina Etap 4D

w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Radzymina Etap 4D Biuletyn Informacji Publicznej Gmina Radzymin https://bip.radzymin.pl/uchwala/622/uchwala-nr-45-iv-2019-rady-miejskiej-w-radzymini- -z-dnia-28-stycznia-2019-r-w-sprawie-uchwalenia-miejscowego-planu-zagopodarowania-przestrzennego-radzymina-etap-4d

Bardziej szczegółowo

Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta Krakowa. Kraków, 8 listopada 2018 r.

Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta Krakowa. Kraków, 8 listopada 2018 r. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta Krakowa Kraków, 8 listopada 2018 r. USTAWA O PLANOWANIU I ZAGOSPODAROWANIU PRZESTRZENNYM USTAWA z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu

Bardziej szczegółowo

PREZENTACJA MIEJSCOWY PLAN ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO (MPZP) WYBRANE ZAGADNIENIA

PREZENTACJA MIEJSCOWY PLAN ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO (MPZP) WYBRANE ZAGADNIENIA PREZENTACJA MIEJSCOWY PLAN ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO (MPZP) WYBRANE ZAGADNIENIA 1. Podstawy prawne 2. Procedura ustawowa 3. Zakres merytoryczny planu 4. Praca zespołu projektowego 5. Skutki uchwalenia

Bardziej szczegółowo

Uchwała Nr XV/88/2016 Rady Miejskiej w Mikołajki z dnia 28 czerwca 2016 r.

Uchwała Nr XV/88/2016 Rady Miejskiej w Mikołajki z dnia 28 czerwca 2016 r. Uchwała Nr XV/88/2016 Rady Miejskiej w Mikołajki z dnia 28 czerwca 2016 r. w sprawie zmiany Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Mikołajki. Na podstawie art. 12

Bardziej szczegółowo

z zakresu: architektury i urbanistyki, planowania i gospodarki przestrzennej, transportu i infrastruktury, ochrony środowiska, ochrony dóbr kultury,

z zakresu: architektury i urbanistyki, planowania i gospodarki przestrzennej, transportu i infrastruktury, ochrony środowiska, ochrony dóbr kultury, z zakresu: architektury i urbanistyki, planowania i gospodarki przestrzennej, transportu i infrastruktury, ochrony środowiska, ochrony dóbr kultury, ekonomii, administracji i prawa. byli CZŁONKOWIE ZACHODNIEJ

Bardziej szczegółowo

Podstawy prawne planowania metropolitalnego stan i perspektywy

Podstawy prawne planowania metropolitalnego stan i perspektywy Podstawy prawne planowania metropolitalnego stan i perspektywy dr Łukasz Mikuła Instytut Geografii Społeczno-Ekonomicznej i Gospodarki Przestrzennej UAM WARSZTATY NT. WYMIANY DOŚWIADCZEŃ W PLANOWANIU ROZWOJU

Bardziej szczegółowo

Główne założenia metodyk dotyczących opracowania map zagrożenia powodziowego

Główne założenia metodyk dotyczących opracowania map zagrożenia powodziowego Główne założenia metodyk dotyczących opracowania map zagrożenia powodziowego Robert Kęsy, Agata Włodarczyk Dyrektywa 2007/60/WE z dnia 23 października 2007 r. ws. oceny ryzyka powodziowego i zarządzania

Bardziej szczegółowo

System planowania. Rola opracowania ekofizjograficznego w planowaniu przestrzennym

System planowania. Rola opracowania ekofizjograficznego w planowaniu przestrzennym System planowania Rola opracowania ekofizjograficznego w planowaniu przestrzennym Opracowania środowiskowe w systemie planowania przestrzennego w Polsce Obowiązek wykonywania opracowania ekofizjograficznego

Bardziej szczegółowo

Projekt miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Osiedle Stefana Batorego część południowa w Poznaniu Etap: I konsultacje

Projekt miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Osiedle Stefana Batorego część południowa w Poznaniu Etap: I konsultacje Projekt miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Osiedle Stefana Batorego część południowa w Poznaniu Etap: I konsultacje Poznań, 16 listopada 2015 r. Skład zespołu: Marcin Piernikowski projektant

Bardziej szczegółowo

Klęski żywiołowe i katastrofy związane z wodą

Klęski żywiołowe i katastrofy związane z wodą Prof. dr hab. Jan Żelazo Klęski żywiołowe i katastrofy związane z wodą Krajowe Konsultacje Wodne Warszawa, 11 kwietnia, 2014r Klęski żywiołowe i katastrofy związane z wodą Zagrożenia związane z klęskami

Bardziej szczegółowo

WÓJT GMINY BORZYTUCHOM

WÓJT GMINY BORZYTUCHOM WÓJT GMINY BORZYTUCHOM 251 252 7. SYNTEZA UWARUNKOWAŃ DO ZMIAN W STUDIUM 7.1. ZAWARTOŚĆ I FORMA OPRACOWANIA. Opracowanie planistyczne p.t. Zmiana Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego

Bardziej szczegółowo

UZASADNIENIE do Uchwały Nr 438 Rady Miasta Konina z dnia 19 grudnia 2016 roku

UZASADNIENIE do Uchwały Nr 438 Rady Miasta Konina z dnia 19 grudnia 2016 roku UZASADNIENIE do Uchwały Nr 438 Rady Miasta Konina z dnia 19 grudnia 2016 roku w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta Konina dla terenu przy ul. Kolejowej - PKP Przedmiotowa

Bardziej szczegółowo

Plany zarządzania ryzykiem powodziowym

Plany zarządzania ryzykiem powodziowym Plany zarządzania ryzykiem powodziowym Dyrektywa Powodziowa 2007/60/WE Główne zadanie: minimalizowanie ryzyka i zarządzanie nim ochrona przed powodzią Zmiana w podejściu: zarządzanie ryzykiem powodziowym

Bardziej szczegółowo

UZASADNIENIE PROJEKTU UCHWAŁY RADY GMINY CELESTYNÓW w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla miejscowości Ostrów

UZASADNIENIE PROJEKTU UCHWAŁY RADY GMINY CELESTYNÓW w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla miejscowości Ostrów UZASADNIENIE PROJEKTU UCHWAŁY RADY GMINY CELESTYNÓW w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla miejscowości Ostrów Projekt miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego

Bardziej szczegółowo

Przetarg IX - ROLA I ZADANIA STUDIUM, - UZASADNIENIE ZMIANY STUDIUM, - PODSTAWOWE DANE O GMINIE.

Przetarg IX - ROLA I ZADANIA STUDIUM, - UZASADNIENIE ZMIANY STUDIUM, - PODSTAWOWE DANE O GMINIE. Przetarg IX Wersja archiwalna Przetarg nieograniczony poniżej 60 000 EURO na: Sporządzenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego dla miasta i gminy Leśna. OGŁOSZENIE Gmina Leśna

Bardziej szczegółowo

Załącznik nr 2 do uchwały nr... Rady Miasta Konina z dnia r.

Załącznik nr 2 do uchwały nr... Rady Miasta Konina z dnia r. Załącznik nr 2 do uchwały nr... Rady Miasta Konina z dnia... 2018 r. Rozstrzygnięcie o sposobie rozpatrzenia nieuwzględnionych uwag wniesionych do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego

Bardziej szczegółowo

Przystąpienie do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego W rejonie ulicy Gołębiej w Poznaniu

Przystąpienie do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego W rejonie ulicy Gołębiej w Poznaniu Przystąpienie do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego W rejonie ulicy Gołębiej w Poznaniu I konsultacje społeczne Poznań, 23 marca 2017 r. Zespół projektowy: Adam Derc - kierownik

Bardziej szczegółowo

Zarządzenie Nr 1809/2012 Prezydenta Miasta Płocka z dnia 15 czerwca 2012 roku

Zarządzenie Nr 1809/2012 Prezydenta Miasta Płocka z dnia 15 czerwca 2012 roku Zarządzenie Nr 1809/2012 Prezydenta Miasta Płocka z dnia 15 czerwca 2012 roku w sprawie: zasadności przystąpienia do sporządzenia Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Trzepowo w Płocku Na

Bardziej szczegółowo

Warszawa, dnia 5 grudnia 2014 r. Poz UCHWAŁA NR XCIII/2381/2014 RADY MIASTA STOŁECZNEGO WARSZAWY. z dnia 30 października 2014 r.

Warszawa, dnia 5 grudnia 2014 r. Poz UCHWAŁA NR XCIII/2381/2014 RADY MIASTA STOŁECZNEGO WARSZAWY. z dnia 30 października 2014 r. DZIENNIK URZĘDOWY WOJEWÓDZTWA MAZOWIECKIEGO Warszawa, dnia 5 grudnia 2014 r. Poz. 11232 UCHWAŁA NR XCIII/2381/2014 RADY MIASTA STOŁECZNEGO WARSZAWY z dnia 30 października 2014 r. w sprawie zmiany miejscowego

Bardziej szczegółowo

Uchwała Nr III/11/2014 Rady Gminy Domanice z dnia 29 grudnia 2014 r.

Uchwała Nr III/11/2014 Rady Gminy Domanice z dnia 29 grudnia 2014 r. Uchwała Nr III/11/2014 Rady Gminy Domanice z dnia 29 grudnia 2014 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego pod linię 400 kv Kozienice Siedlce Ujrzanów dla części wsi Śmiary-Kolonia,

Bardziej szczegółowo

UCHWAŁA NR RADY MIASTA STOŁECZNEGO WARSZAWY z dnia... r.

UCHWAŁA NR RADY MIASTA STOŁECZNEGO WARSZAWY z dnia... r. UCHWAŁA NR RADY MIASTA STOŁECZNEGO WARSZAWY z dnia... r. PROJEKT w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu Starego Mokotowa dla zabudowy w pierzei ul. Rejtana pomiędzy ul.

Bardziej szczegółowo

UZASADNIENIE DO UCHWAŁY NR LVIII/1089/VII/2017 RADY MIASTA POZNANIA z dnia 5 grudnia 2017r.

UZASADNIENIE DO UCHWAŁY NR LVIII/1089/VII/2017 RADY MIASTA POZNANIA z dnia 5 grudnia 2017r. UZASADNIENIE DO UCHWAŁY NR LVIII/1089/VII/2017 RADY MIASTA POZNANIA z dnia 5 grudnia 2017r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu w rejonie ulicy Nałęczowskiej w Poznaniu.

Bardziej szczegółowo

ANALIZA. I. TEREN OBJĘTY ANALIZĄ Analizowany teren położony jest we wschodniej części gminy Wyszków. Powierzchnia terenu objętego planem to ok. 39 ha.

ANALIZA. I. TEREN OBJĘTY ANALIZĄ Analizowany teren położony jest we wschodniej części gminy Wyszków. Powierzchnia terenu objętego planem to ok. 39 ha. ANALIZA dotycząca zasadności przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy Wyszków dla działek nr 998, 349, 348, 976 i 1000 położonych w miejscowości Skuszew oraz

Bardziej szczegółowo

MIEJSCOWY PLAN ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO

MIEJSCOWY PLAN ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO BURMISTRZ HALINOWA MIEJSCOWY PLAN ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO MIEJSCOWOŚCI CHOBOT CZĘŚĆ A, GMINA HALINÓW PROJEKT PLANU WARSZAWA, 2014 MIEJSCOWY PLAN ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO MIEJSCOWOŚCI CHOBOT

Bardziej szczegółowo

USTAWA z dnia 25 czerwca 2010 r.

USTAWA z dnia 25 czerwca 2010 r. Kancelaria Sejmu s. 1/7 USTAWA z dnia 25 czerwca 2010 r. o zmianie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz ustawy o ochronie zabytków i opiece

Bardziej szczegółowo

Przystąpienie do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego W rejonie ulic Solna - Działowa w Poznaniu

Przystąpienie do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego W rejonie ulic Solna - Działowa w Poznaniu Przystąpienie do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego W rejonie ulic Solna - Działowa w Poznaniu I konsultacje społeczne Poznań, 19 października 2016 r. Zespół projektowy: Małgorzata

Bardziej szczegółowo

UCHWAŁA Nr 193/XVIII/12 RADY MIASTA MILANÓWKA z dnia 26 czerwca 2012 r.

UCHWAŁA Nr 193/XVIII/12 RADY MIASTA MILANÓWKA z dnia 26 czerwca 2012 r. UCHWAŁA Nr 193/XVIII/12 RADY MIASTA MILANÓWKA z dnia 26 czerwca 2012 r. w sprawie przystąpienia do sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu Polesie w Milanówku. Na podstawie

Bardziej szczegółowo

ZMIANY KLIMATU A OPRACOWANIA PLANISTYCZNE

ZMIANY KLIMATU A OPRACOWANIA PLANISTYCZNE KLIMATYCZNE FORUM METROPOLITALNE GDAŃSK 27-28.02.2017 R. ZMIANY KLIMATU A OPRACOWANIA PLANISTYCZNE EDYTA DAMSZEL TUREK : DYREKTOR BIURA ROZWOJU GDAŃSKA Plan wystąpienia 1. Podstawowe kierunki działań wobec

Bardziej szczegółowo

Planowanie strategiczne w gospodarce wodnej Prof. dr hab. inż. Jerzy Zwoździak

Planowanie strategiczne w gospodarce wodnej Prof. dr hab. inż. Jerzy Zwoździak Planowanie strategiczne w gospodarce wodnej Prof. dr hab. inż. Jerzy Zwoździak Kto wierzy, że powinniśmy.. Zanieczyszczać bardziej niż musimy Wykorzystywać więcej energii niż potrzebujemy Dewastować środowisko

Bardziej szczegółowo

Dyrektywa Powodziowa WE

Dyrektywa Powodziowa WE Dyrektywa Powodziowa WE Dyrektywa Powodziowa WE Dyrektywa Powodziowa Dyrektywa 2007/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. w sprawie oceny ryzyka powodziowego i zarządzania

Bardziej szczegółowo

położonych w Nowym Mieście nad Pilicą.

położonych w Nowym Mieście nad Pilicą. UCHWAŁA NR. Rady Miejskiej w Nowym Mieście nad Pilicą z dnia 2018 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta Nowe Miasto nad Pilicą na działkach nr 323, 324 oraz części działki

Bardziej szczegółowo

Zespół projektowy Marcin Piernikowski z-ca kierownika zespołu Z2 Justyna Fribel Dagmara Deja

Zespół projektowy Marcin Piernikowski z-ca kierownika zespołu Z2 Justyna Fribel Dagmara Deja Projekt Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Rejon ulicy W. Majakowskiego w Poznaniu. I konsultacje społeczne Poznań, 20 października 2016 r. Zespół projektowy Marcin Piernikowski z-ca kierownika

Bardziej szczegółowo

Temat: Zielona Infrastruktura Otwarty krajobraz kulturowy Zespół: Andrzej Mizgajski, Iwona Zwierzchowska, Damian Łowicki

Temat: Zielona Infrastruktura Otwarty krajobraz kulturowy Zespół: Andrzej Mizgajski, Iwona Zwierzchowska, Damian Łowicki Temat: Zielona Infrastruktura Otwarty krajobraz kulturowy Zespół: Andrzej Mizgajski, Iwona Zwierzchowska, Damian Łowicki Zielona infrastruktura Istota podejścia Zielona infrastruktura - strategicznie zaplanowana

Bardziej szczegółowo

PUGP. Ćwiczenie 5 analiza uwarunkowao hydrograficznych. Zagadnienia powodzi i podtopieo

PUGP. Ćwiczenie 5 analiza uwarunkowao hydrograficznych. Zagadnienia powodzi i podtopieo PUGP Ćwiczenie 5 analiza uwarunkowao hydrograficznych. Zagadnienia powodzi i podtopieo Analiza uwarunkowań hydrograficznych Uwarunkowania hydrograficzne obejmują wszelkie elementy hydrogenetyczne i zjawiska,

Bardziej szczegółowo

Miejska Pracownia Urbanistyczna w Poznaniu - Miejska Jednostka Organizacyjna

Miejska Pracownia Urbanistyczna w Poznaniu - Miejska Jednostka Organizacyjna Miejska Pracownia Urbanistyczna w Poznaniu - Miejska Jednostka Organizacyjna ZESPÓŁ SPECJALISTÓW z zakresu: architektury i urbanistyki, planowania i gospodarki przestrzennej, transportu i infrastruktury,

Bardziej szczegółowo

Opole, dnia 2 czerwca 2014 r. Poz UCHWAŁA NR XXXVIII/286/2014 RADY MIEJSKIEJ W GORZOWIE ŚLĄSKIM. z dnia 23 maja 2014 r.

Opole, dnia 2 czerwca 2014 r. Poz UCHWAŁA NR XXXVIII/286/2014 RADY MIEJSKIEJ W GORZOWIE ŚLĄSKIM. z dnia 23 maja 2014 r. DZIENNIK URZĘDOWY WOJEWÓDZTWA OPOLSKIEGO Opole, dnia 2 czerwca 2014 r. Poz. 1391 UCHWAŁA NR XXXVIII/286/2014 RADY MIEJSKIEJ W GORZOWIE ŚLĄSKIM w sprawie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania

Bardziej szczegółowo

Aktualności - Urząd Miasta Częstochowy Oficjalny portal miejski

Aktualności - Urząd Miasta Częstochowy Oficjalny portal miejski 1 kwietnia 2014 PROGRAM OCHRONY PRZED HAŁASEM W ramach Programu ochrony środowiska przed hałasem dla miasta Częstochowy na lata 2013-2018, uchwalonego podczas ostatniej sesji przez Radę Miasta zaproponowano

Bardziej szczegółowo

Warszawa, dnia 3 czerwca 2014 r. Poz UCHWAŁA NR LXXXII/2076/2014 RADY MIASTA STOŁECZNEGO WARSZAWY. z dnia 15 maja 2014 r.

Warszawa, dnia 3 czerwca 2014 r. Poz UCHWAŁA NR LXXXII/2076/2014 RADY MIASTA STOŁECZNEGO WARSZAWY. z dnia 15 maja 2014 r. DZIENNIK URZĘDOWY WOJEWÓDZTWA MAZOWIECKIEGO Warszawa, dnia 3 czerwca 2014 r. Poz. 5525 UCHWAŁA NR LXXXII/2076/2014 RADY MIASTA STOŁECZNEGO WARSZAWY z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie uchwalenia zmiany miejscowego

Bardziej szczegółowo

Ryzyko Powodziowe i strategia ograniczania skutków powodzi

Ryzyko Powodziowe i strategia ograniczania skutków powodzi Załącznik nr 1 do Oceny stanu zabezpieczenia przeciwpowodziowego za rok 2014 Ryzyko Powodziowe i strategia ograniczania skutków powodzi 1. W ostatnich latach w myśleniu o ograniczaniu skutków powodzi dokonała

Bardziej szczegółowo

Prezentacja Programu Rozwoju Retencji

Prezentacja Programu Rozwoju Retencji Prezentacja Programu Rozwoju Retencji Przemysław Żukowski Zastępca Dyrektora Departamentu Gospodarki Wodnej i Żeglugi Śródlądowej Ministerstwo Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej 22.03.2019 r. Aktualny

Bardziej szczegółowo

Uzasadnienie do uchwały Nr XXXIX/383/17 Rady Miejskiej w Wyszkowie z dnia 18 maja 2017 r.

Uzasadnienie do uchwały Nr XXXIX/383/17 Rady Miejskiej w Wyszkowie z dnia 18 maja 2017 r. Uzasadnienie do uchwały Nr XXXIX/383/17 Rady Miejskiej w Wyszkowie z dnia 18 maja 2017 r. 1. Wstęp Niniejsze uzasadnienie dotyczy rozwiązań przyjętych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego

Bardziej szczegółowo

UCHWAŁA NR XIV/76/2015 RADY GMINY LESZNO. z dnia 30 września 2015 r.

UCHWAŁA NR XIV/76/2015 RADY GMINY LESZNO. z dnia 30 września 2015 r. UCHWAŁA NR XIV/76/2015 RADY GMINY LESZNO z dnia 30 września 2015 r. w sprawie przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części wsi Julinek w Gminie Leszno Na podstawie

Bardziej szczegółowo

Uchwała Nr XXV/170/08 Rady Gminy Biskupice z dnia 8 sierpnia 2008r.

Uchwała Nr XXV/170/08 Rady Gminy Biskupice z dnia 8 sierpnia 2008r. Uchwała Nr XXV/170/08 Rady Gminy Biskupice z dnia 8 sierpnia 2008r. w sprawie uchwalenia zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Biskupice Na podstawie art.12 ust.1

Bardziej szczegółowo

Wrocław, dnia 12 lipca 2017 r. Poz UCHWAŁA NR XL/271/17 RADY MIEJSKIEJ W NOWOGRODŹCU. z dnia 29 czerwca 2017 r.

Wrocław, dnia 12 lipca 2017 r. Poz UCHWAŁA NR XL/271/17 RADY MIEJSKIEJ W NOWOGRODŹCU. z dnia 29 czerwca 2017 r. DZIENNIK URZĘDOWY WOJEWÓDZTWA DOLNOŚLĄSKIEGO Wrocław, dnia 12 lipca 2017 r. Poz. 3238 UCHWAŁA NR XL/271/17 RADY MIEJSKIEJ W NOWOGRODŹCU z dnia 29 czerwca 2017 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu

Bardziej szczegółowo

UZASADNIENIE DO UCHWAŁY NR XXX/414/VI/2012 RADY MIASTA POZNANIA z dnia 17 kwietnia 2012r.

UZASADNIENIE DO UCHWAŁY NR XXX/414/VI/2012 RADY MIASTA POZNANIA z dnia 17 kwietnia 2012r. UZASADNIENIE DO UCHWAŁY NR XXX/414/VI/2012 RADY MIASTA POZNANIA z dnia 17 kwietnia 2012r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Krzesiny rejon ulicy Tarnowskiej część B w Poznaniu.

Bardziej szczegółowo

Przystąpienie do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego W rejonie placu Bernardyńskiego w Poznaniu

Przystąpienie do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego W rejonie placu Bernardyńskiego w Poznaniu Przystąpienie do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego W rejonie placu Bernardyńskiego w Poznaniu I konsultacje społeczne Poznań, 7 lutego 2017 r. Zespół projektowy: mgr inż. arch.

Bardziej szczegółowo

DZIENNIK URZĘDOWY WOJEWÓDZTWA ŚLĄSKIEGO

DZIENNIK URZĘDOWY WOJEWÓDZTWA ŚLĄSKIEGO DZIENNIK URZĘDOWY WOJEWÓDZTWA ŚLĄSKIEGO Katowice, dnia 2 września 2014 r. Poz. 4428 UCHWAŁA NR 549/LII/2014 RADY MIEJSKIEJ W LUBLIŃCU z dnia 26 sierpnia 2014 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania

Bardziej szczegółowo

UCHWAŁA NR XXXVI/255/09 RADY MIEJSKIEJ W BOLKOWIE Z DNIA 28 SIERPNIA 2009 R.

UCHWAŁA NR XXXVI/255/09 RADY MIEJSKIEJ W BOLKOWIE Z DNIA 28 SIERPNIA 2009 R. UCHWAŁA NR XXXVI/255/09 RADY MIEJSKIEJ W BOLKOWIE Z DNIA 28 SIERPNIA 2009 R. w sprawie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy Bolków dla terenu położonego w obrębie Wierzchosławice

Bardziej szczegółowo

ZMIANA PLANU ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO WOJEWÓDZTWA ŚLĄSKIEGO

ZMIANA PLANU ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO WOJEWÓDZTWA ŚLĄSKIEGO ZMIANA PLANU ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO WOJEWÓDZTWA ŚLĄSKIEGO Posiedzenie Komitetu Sterującego ds. Zmiany Planu Zagospodarowania Przestrzennego Województwa Śląskiego Katowice, 25 marca 2015 r. 1.

Bardziej szczegółowo