PRZEDMIOTOWE ZASADY OCENIANIA MATEMATYKA - KLASA 3 GIMNAZJUM

Transkrypt

1 PRZEDMIOTOWE ZASADY OCENIANIA MATEMATYKA - KLASA 3 GIMNAZJUM CELE OCENIANIA monitorowanie bieżącej pracy ucznia, poinformowanie ucznia o poziomie jego osiągnięć edukacyjnych oraz postępach w tym zakresie, udzielanie uczniowi pomocy w nauce poprzez przekazanie uczniowi informacji o tym, co zrobił dobrze i jak powinien się dalej uczyć, udzielanie wskazówek do samodzielnego planowania własnego rozwoju i kierunków dalszej pracy, motywowanie ucznia do dalszych postępów w nauce i zachowaniu, dostarczanie rodzicom i nauczycielom informacji o postępach i trudnościach w nauce oraz o szczególnych uzdolnieniach ucznia, umożliwienie nauczycielom doskonalenia organizacji i metod pracy dydaktyczno- -wychowawczej. OBSZARY AKTYWNOŚCI PODLEGAJĄCE OCENIE rozumienie pojęć matematycznych i znajomość definicji, znajomość i umiejętność stosowania poznanych twierdzeń, stosowanie wiedzy w sytuacjach praktycznych, poprawność rachunkowa, znajomość i stosowanie algorytmów działań, logiczne rozumowanie, formułowanie wniosków, uogólnianie, poszukiwanie, porządkowanie informacji pochodzących z różnych źródeł oraz prezentacja wyników w odpowiednich formach, posługiwanie się językiem matematycznym i symboliką, aktywność na lekcji, praca w grupie. OBNIŻENIE WYMAGAŃ EDUKACYJNYCH Uczniowie z opinią o dostosowaniu wymagań realizują zadania na miarę swoich możliwości. Na sprawdzianach otrzymują zadania adekwatne do tych realizowanych na lekcji. W przypadku czynienia postępów otrzymują ocenę pozytywna, natomiast, gdy nie wykazują starań i nie czynią postępów na miarę swoich możliwości ocenę negatywną. Ocenianie uczniów dyslektycznych. Na wniosek ucznia lub rodzica, nauczyciel może zastąpić prace pisemne odpowiedzią ustną. Uczeń ma prawo poprosić nauczyciela o odczytanie poleceń na sprawdzianie (1 raz) Nauczyciel oceniając prace pisemne bierze pod uwagę Katalog typowych błędów dyslektycznych nie obniżając oceny za: Nieczytelne pismo, łączenie wyrazów, błędy ortograficzne. Niewłaściwe stosowanie dużych i małych liter. Lustrzane zapisywanie cyfr i liter (np. 6 9). Mylenie liter (np. o a, d b p). Zapis fonetyczny wyrazów (np. kfiatek). Gubienie liter, cyfr. Problemy z przecinkiem (liczby dziesiętne). Błędy w zapisie działań pisemnych (dopuszczalne drobne błędy rachunkowe).

2 Trudności w zapisie liczb wielocyfrowych i liczb z dużą ilością zer. Luki w zapisie obliczeń obliczenia pamięciowe. Uproszczony zapis równania i przekształcenie go w pamięci; brak opisu niewiadomych. Błędy w przepisywaniu. Chaotyczny zapis operacji matematycznych. Mylenie indeksów górnych i dolnych (np. x2 x2, m2 m2). WYMAGANIA SZCZEGÓŁOWE Klasa III: Stopień dopuszczający dostaje uczeń, który: Zamienia potęgi o wykładniku całkowitym ujemnym na odpowiednie potęgi o wykładniku naturalnym. Oblicza wartości potęg o wykładniku ujemnym i całkowitej podstawie. Oblicza wartość dwuargumentowego wyrażenia arytmetycznego zawierającego potęgi o wykładniku całkowitym. Stosuje regułę mnożenia lub dzielenia potęg o tym samym wykładniku ujemnym. Stosuje regułę mnożenia lub dzielenia potęg o tej samej podstawie i wykładniku całkowitym. Stosuje regułę potęgowania potęgi o wykładnikach całkowitych. Przedstawia iloczyn i iloraz potęg o wykładniku całkowitym w postaci potęgi. Przedstawia potęgę potęgi o wykładniku całkowitym za pomocą potęgi o wykładniku naturalnym. Stosuje notację wykładniczą do przedstawiania bardzo małych liczb. Przekształca proste wyrażenia algebraiczne, np. z jedną zmienną, z zastosowaniem potęgowania o wykładniku całkowitym. Wykorzystuje kalkulator do potęgowania. Wskazuje figury podobne na rysunku lub w swoim otoczeniu. Określa skalę podobieństwa dwóch figur proste przypadki. Wskazuje figury przystające i określa ich skalę podobieństwa. Rozpoznaje trójkąty prostokątne podobne. Wskazuje bryły obrotowe wśród przedmiotów życia codziennego. Wskazuje przekroje osiowe brył obrotowych. Wyróżnia wśród innych brył walec, stożek i kulę. Wskazuje na modelach elementy brył obrotowych. Oblicza pola powierzchni walca, stożka i kuli, stosując odpowiednie wzory. Oblicza objętości walca, stożka i kuli, stosując odpowiednie wzory. Rozpoznaje doświadczenia losowe. Przedstawia wyniki doświadczeń losowych w postaci tabel liczebności i histogramów. Określa zdarzenie elementarne w prostych doświadczeniach losowych, np. jednokrotnym rzucie kostką, rzucie monetą. Określa zbiór zdarzeń elementarnych w prostych doświadczeniach losowych, np. jednokrotnym rzucie Rozpoznaje zdarzenia sprzyjające danemu zdarzeniu doświadczenia losowego proste przypadki. Rozpoznaje zdarzenie pewne i niemożliwe danego zdarzenia w doświadczeniu losowym i zna wartości ich prawdopodobieństwa proste przypadki. Oblicza prawdopodobieństwo zdarzenia prostego doświadczenia losowego. Stopień dostateczny dostaje uczeń, który: Stosuje łącznie wzory dotyczące mnożenia, dzielenia, potęgowania potęg o wykładniku całkowitym do obliczania wartości prostego wyrażenia. Przedstawia potęgę o wykładniku całkowitym w postaci iloczynu potęg lub ilorazu potęg, lub w postaci potęgi. Wyraża za pomocą notacji wykładniczej o wykładniku całkowitym podstawowe jednostki miar. Wskazuje liczbę najmniejszą i największą w zbiorze liczb zawierającym potęgi o wykładniku

3 całkowitym. Wyznacza stosunki długości odpowiednich boków w wielokątach podobnych. Zapisuje w postaci równania stosunki długości odpowiednich boków w trójkątach prostokątnych podobnych. Stosuje cechy podobieństwa trójkątów prostokątnych podobnych do rozwiązywania prostych zadań. Oblicza długości boków wielokątów podobnych przy podanej skali. Rysuje bryły obrotowe powstałe przez obrót prostokąta, trójkąta, koła. Odróżnia przekrój poprzeczny od przekroju osiowego walca i stożka. Przekształca wzory na pole powierzchni i objętość walca, stożka i kuli. Zamienia jednostki pola i objętości. Podaje przykłady doświadczeń losowych. Przedstawia wyniki doświadczeń losowych w postaci diagramów procentowych. Określa zbiór zdarzeń elementarnych w doświadczeniach losowych, np. kilkakrotnym rzucie kostką, rzucie monetą. Określa zbiór zdarzeń sprzyjających danemu zdarzeniu w doświadczeniach losowych opisanych wyżej. Określa zdarzenie pewne i niemożliwe dla danego zdarzenia w doświadczeniach losowych opisanych wyżej. Oblicza prawdopodobieństwo dla danego zdarzenia w doświadczeniach losowych opisanych wyżej. Stopień dobry dostaje uczeń, który: Podaje definicję potęgi o wykładniku całkowitym. Stosuje łącznie wszystkie twierdzenia dotyczące potęgowania o wykładniku całkowitym do obliczania wartości złożonych wyrażeń. Rozwiązuje zadania tekstowe z zastosowaniem notacji wykładniczej wyrażającej bardzo małe liczby. Szacuje wartość potęgi o wykładniku całkowitym. Rysuje figury podobne w dowolnej skali. Oblicza skalę podobieństwa, mając dane obwody figur podobnych. Stosuje cechy podobieństwa dowolnych trójkątów podobnych do rozwiązywania prostych zadań. Oblicza skalę podobieństwa, mając dane pola figur podobnych. Rysuje siatkę walca i stożka. Formułuje własnymi słowami definicje walca, stożka i kuli. Oblicza pole powierzchni i objętość walca, stożka i kuli z zastosowaniem własności tych brył. Przedstawia wyniki doświadczeń losowych w postaci drzewa. Określa zbiór zdarzeń elementarnych w doświadczeniach losowych, np. wyciąganiu losów, układaniu liczb z kilku cyfr. Określa zbiór zdarzeń sprzyjających danemu zdarzeniu w doświadczeniach losowych opisanych wyżej. Określa zdarzenie pewne i niemożliwe dla danego zdarzenia w doświadczeniach losowych opisanych wyżej. Oblicza prawdopodobieństwo dla danego zdarzenia w doświadczeniach losowych opisanych wyżej. Stopień bardzo dobry otrzymuje uczeń, który: a. opanował pełny zakres wiedzy i umiejętności, określony programem nauczania matematyki w danej klasie, b. sprawnie posługuje się zdobytymi wiadomościami, rozwiązuje samodzielnie problemy teoretyczne i praktyczne ujęte programem nauczania, potrafi zastosować posiadaną wiedzę do rozwiązywania zadań i problemów w nowych sytuacjach. Stopień celujący otrzymuje uczeń, który: a. posiadł wiedzę i umiejętności znacznie wykraczające poza program nauczania matematyki w danej klasie, samodzielnie i twórczo rozwija własne uzdolnienia, b. biegle posługuje się zdobytymi wiadomościami w rozwijaniu problemów teoretycznych lub praktycznych z programu nauczania danej klasy, proponuje rozwiązania nietypowe, rozwiązuje także zadania wykraczające poza program nauczania tej klasy, c. osiąga sukcesy w konkursach i olimpiadach przedmiotowych:

4 1) jest laureatem szkolnych konkursów matematycznych, 2) w konkursach typu: Kangur, Alfik, Liga Zadaniowa, Oxford itp. uzyskał powyżej 80% możliwych do zdobycia punktów, 3) jest laureatem konkursu Powiatowe Spotkania Matematyczne 4) jest finalistą konkursu matematycznego zdolny Ślązak Gimnazjalista, lub Liga Naukowa, Dostosowanie wymagań edukacyjnych oraz form i metod pracy do indywidualnych potrzeb ucznia na lekcjach matematyki. 1.Uczeń niedosłyszący A. uczeń powinien zająć w sali lekcyjnej miejsce, z którego będzie najlepiej słyszał nauczyciela (lewa lub prawa strona w zależności od tego czy jest to niedosłuch lewostronny czy prawostronny) B. zapewnienie optymalnych warunków akustycznych C. wyraźne artykułowanie z właściwą intonacją D. upewnienie się czy uczeń zrozumiał polecenie E. monitorowanie sporządzanych przez ucznia notatek i wykonywanych ćwiczeń F. częste powtarzanie informacji G. częste stosowanie pomocy wizualnych H. ograniczenie ilości prac domowych oraz zadbać o to, aby rodzice pomagali w odrabianiu zadań domowych I. tempo pracy powinno być dostosowane do możliwości percepcyjnych ucznia J. nie należy gwałtownie gestykulować K. nauczyciel nie powinien jednocześnie pisać na tablicy i komentować (należy stać przodem do ucznia) L. praca z tekstem pod kierunkiem nauczyciela 2.Uczeń słabowidzący A. dostosowanie oświetlenia w sali do potrzeb ucznia B. dostosowanie miejsca pracy ucznia do jego potrzeb (blisko nauczyciela, tablicy, kontrasty barwne dla lepszej orientacji) C. stosowanie odpowiedniej czcionki w tekście (powiększona, wytłuszczona) D. dostosowanie innych elementów graficznych do potrzeb ucznia E. ćwiczenia nie mogą angażować receptorów wzroku dłużej nić przez 15 minut F. wydłużenie czasu pracy podczas testów, sprawdzianów G. dopuszczenie pisania prac domowych na komputerze H. monitorowanie pracy ucznia na lekcji poprzez zadawanie pytań czy rozumie?, czy dobrze widzi? 3.Uczeń niepełnosprawny ruchowo(w tym z afazją) A. dostosowanie stanowiska pracy do specyfiki niepełnosprawności ucznia, B. środki dydaktyczne powinien być w zasięgu ręki ucznia, C. w przypadku niepełnosprawności kończyn górnych należy umożliwić zamianę prac pisemnych na odpowiedz ustną, D. uczeń powinien siedzieć w ławce z osobą sprawną ruchowo, E. przy afazji - wydłużenie czasu odpowiedzi ustnej, F. uwzględnienie problemów z wymową i artykulacją w czasie wypowiedzi, G. uzupełnienia wypowiedzi ustnej zapisem.

5 4.Uczeń ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się A. Dysgrafia a. uczeń powinien siedzieć blisko nauczyciela, b. monitorowanie pracy ucznia (notatki, ćwiczenia), c. precyzyjne formułowanie poleceń, d. dopuszczenie pisma drukowanego oraz prac na komputerze, e. możliwość odczytania pracy domowej w przypadku niewyraźnego pisma, f. umożliwienie zaliczenia części materiału w formie ustnej. B. Dysleksja a. uczeń nie powinien głośno czytać przed całą klasą, b. monitorowanie pracy ucznia (notatki, ćwiczenia), c. precyzyjne formułowanie poleceń, d. wydłużenie czasu pracy z tekstem, e. jak najczęściej stosować środki wizualne i skojarzeniowe, f. monitorowanie stopnia rozumienia czytanego tekstu przez ucznia. C. Dysortografia a. monitorowanie pracy ucznia (notatki, ćwiczenia), b. precyzyjne formułowanie poleceń, c. poprawność ortograficzna nie wpływa na ocenę, d. umożliwienie zaliczenia części materiału w formie ustnej. 5.Uczeń z chorobą przewlekłą A. umożliwienie korzystania przez ucznia na lekcji ze sprzętu medycznego i leków zgodnie z zaleceniem lekarza, B. dostosowanie miejsca pracy ucznia zgodnie z wymogami lekarza (blisko drzwi lub nauczyciela), C. w przypadku dłuższej nieobecności umożliwienie zaliczenia materiału w dodatkowych terminach, D. stosowanie metod uspołeczniania (informacje o danej chorobie), E. unikanie gwałtownych zmian w codziennych czynnościach. 6.Uczeń zdolny A. stosowanie różnorodnych metod nauczania (aktywizujące), B. indywidualizowanie pracy z uczniem jednocześnie nie alienując go (przygotowanie do konkursów, olimpiad), C. zachęcanie do samokształcenia (metoda portfolio), samooceny i samokontroli, D. samorealizacja (własne projekty), E. udział w zajęciach dodatkowych. 7.Uczeń z ADHD A. uczeń powinien siedzieć z uczniem spokojnym lub sam, B stosowanie konsekwencje zasady kar i nagród, C. niedyskwalifikowanie za pierwszą złą odpowiedź, D. precyzyjne formułowanie poleceń, E. umożliwienie częstej wypowiedzi (słowotok) z ukierunkowaniem na omawiany temat, F. monitorowanie sporządzanych na lekcji notatek, G. stosowanie repetycji, H. unikanie gwałtownych zmian w codziennych czynnościach, I. wydłużenie czasu pracy z tekstem, J. zwiększona tolerancja na nietypowe zachowania ucznia, K. ukierunkowanie na zajęcia dodatkowe (fakultety, zajęcia sportowe).