Julia Kołodziej SP Nr 32 im. Janusza Kusocińskiego w Kielcach

Transkrypt

1 Julia Kołodziej SP Nr 32 im. Janusza Kusocińskiego w Kielcach Ilustracja przedstawia scenę z książki Ricka Riordana, pt.: Percy Jackson i bogowie olimpijscy Bitwa w labiryncie. Na rysunku zobrazowana jest mitologiczna postać Sphinks a, która strzeże wyjścia ze swojej komnaty. Główny bohater Percy Jackson półbóg, syn Posejdona wraz z grupą swoich przyjaciół: Annabeth (córką Athen y), Groverem (satyrem) oraz jego przyrodnim bratem Tyson em (cyklopem), mają za zadanie przejść przez labirynt ogromną podziemną krainę, gdzie czyhają na nich potwory i inne niespodzianki. Muszą oni znaleźć Detala, który pomoże im ocalić Olimp przed Kronosem i jego armią. Jedną z przeszkód, jaką napotkali na swojej drodze, był właśnie Sphinks, który nakazał im odpowiedzieć na dwadzieścia pytań, aby mogli ruszyć w dalszą podróż przez labirynt. Tego wyzwania podjęła się Annabeth. Znała odpowiedzi na wszystkie pytania, lecz duma nie pozwoliła jej na dalsze uczestniczenie w teleturnieju, gdyż uznała, że zagadki są obrazą dla jej inteligencji. To wywołało ogromna złość Sphinksa, który postanowił ich zgładzić. Jednak przyjaciele byli na tyle sprytni i bohaterscy, że spowodowali, iż komnata, której strzegł Sphinks uległa zniszczeniu. Moim zdaniem, ta scena zasługuje na zobrazowanie, ponieważ w szczególny sposób przedstawia walkę dobra ze złem. Ukazuje, z jak potężnymi potworami musieli walczyć bohaterowie tej fantastycznej i niesamowitej książki.

2 Anna Kwiatkowska Zespół Szkolno Przedszkolny w Daleszycach Każdemu z nas zdarza się żałować jakiejś decyzji. Roztrząsamy wtedy sytuację, rozważamy wszystkie za i przeciw. Z drugiej strony, nasze decyzje nas kształtują zarówno te dobre, jak i złe budują naszą tożsamość. Owszem, popełniamy błędy, ale najważniejsza staje się wtedy umiejętność wyciągania wniosków z upadków, a nie rozpamiętywanie swoich potknięć. Stworzony przeze mnie rysunek przedstawia Różę i tytułowego bohatera Małego Księcia Antoine a de Saint-Exupéry ego. Postacie widniejące na mojej pracy rozmawiają ze sobą. Chłopiec patrzy na kwiat z zachwytem, co bardzo cieszy roślinę. Róża lubi być w centrum uwagi; nie grzeszy skromnością. Mały Książę dba o kwiat, ale nie zawsze potrafi znieść jego zachowania. Postępowanie Róży jest jednym z powodów, dla których podejmuje decyzję o opuszczeniu asteroidy B 612. Mały Książę pojmuje swój błąd dopiero po dotarciu na Ziemię, gdzie odkrywa ogród pełen identycznych kwiatów. Najpierw odczuwa smutek i rozczarowanie, ale później uświadamia sobie, że jego Róża, pomimo iż podobnych do niej są tysiące, jest wyjątkowa. Decyduje się na powrót do ukochanej. Ukazaną przeze mnie scenę uważam za jedną z najważniejszych w książce Antoine a de Saint- Exupéry ego. Obecni na niej bohaterowie symbolizują ludzi, którzy, pomimo siedmiomiliardowej populacji Ziemi, widzą tylko siebie nawzajem.

3 Maja Borek Zespół Placówek Oświatowych w Piekoszowie Wykonana przeze mnie praca ukazuje bohaterów książki pod tytułem Tajemniczy ogród, której autorką jest Frances Hodgson Burnett. Na pierwszym planie widać trzy postacie. Dziewczynka to oczywiście Mary Lennox, a zaraz obok niej na wózku inwalidzkim znajduje się jej kuzyn, Colin. Dwójka ta jest ubrana w stroje o dosyć ponurych kolorach, uwagę zwraca zwłaszcza Colin, który dodatkowo wydaje się być dość blady. Jednak nie są to całkowicie szare postacie, gdyż na ich twarzach widać rumieńce. Obok tej dwójki stoi Dick przyjaciel Mary i jej pomocnik w ogrodzie. Chłopak ma rude włosy i rumianą twarz, z której bije wielka radość, a uśmiech tylko to potwierdza. Jest on ubrany schludnie, ale i wygodnie, aby w każdym momencie mógł pomóc w ogrodzie. W tle znajduje się tytułowy tajemniczy ogród. Dzięki kwiatom, jak i jasnej trawie, można wnioskować, że nadchodzi wiosna i wszystko budzi się do życia. Pod nogami bohaterów leży kilka kamieni, a małe drzwiczki znajdujące się za Mary, są pokryte roślinkami. Moim zdaniem, ta scena nadaje się idealnie do przedstawiania książki pod tytułem Tajemniczy ogród, ponieważ pokazuje narodziny przyjaźni oraz pomoc, a to są wątki przewodnie tej lektury.

4 Aleksandra Sałata SP nr 27 im. K.K. Baczyńskiego w Kielcach Postać Małego Księcia z utworu pt. Mały Książę Antoine a de Saint-Exupéry ego od dawien dawna była utożsamiana z umiejętnościami dostrzegania prawdziwych wartości w życiu. Chłopiec, zwiedzając planety, zrozumiał, czym jest tęsknota, co to przyjaźń i miłość i jak bardzo jest się za te uczucia odpowiedzialnym. Mały Książę miał przyjazną twarz, na której widniała pogodność i promienny uśmiech. Posiadał blond włosy, a jego budowa ciała była drobna. Pochodził z Planety B-612. Uwielbiał on zachody słońca, którymi zachwycał się wraz z przyjaciółką Różą, którą się również opiekował. Posiadał takie cechy jak troskliwość i otwartość, potrafił odróżnić dobro i zło, a nawet jak patrzeć sercem. Był ufnym dzieckiem, także wrażliwym na uczucia innych, potrafił je rozumieć, a z każdej przygody wyciągał wnioski, uczył się na błędach. Nigdy nie kłamał, zadawał wiele pytań, choć często unikał odpowiedzi. Po przebytych przez niego wyprawach i powrotu do swojej Róży nabrał pewności siebie, można było zauważyć w nim wyrozumiałość, powagę z sytuacji. Zdał sobie sprawę, że jeżeli widoczne dla niego jest setki róż, to jednak dla niego liczy się ta jedyna. Książka, która jest przeznaczona dla małych dzieci, kryje w sobie głęboką prawdę o ludziach, a także umożliwia nam zmianę toku myślenia. Tytułowy bohater, który pokazuje nasze pragnienia, słabości oraz uczucia, jest dla nas inspiracją z którego powinniśmy brać przykład.

5 Zuzanna Zielińska SP nr 1 im. Stanisława Staszica w Kielcach Zdecydowałam się zilustrować mój ulubiony fragment jednego z najbardziej znanych dzieł Aleksandra Fredry pt. Zemsta. Są nim sceny trzecia i czwarta aktu pierwszego. Przedstawiają one Papkina, który stojąc pod domem Podstoliny, śpiewał jej piosenkę przy akompaniamencie swej angielskiej gitary. Chciał w ten sposób wywołać wdowę z jej mieszkania. Miał zamiar namówić kobietę, aby wyszła za mąż za Cześnika, umożliwiając zarazem Papkinowi ubieganie się o względy Klary Raptusiewiczówny. Podstolina usłyszawszy głos mężczyzny, żartobliwie porównała go do wyjących kotów, o których śpiewał. Ukazany przeze mnie fragment oddaje komizm postaci Papkina. Jest on nieudacznikiem o zawyżonej samoocenie. Bohater stara się śpiewać, jednak nie potrafi. Nie przestaje, ponieważ niezależnie od fałszu, którego zresztą nie jest świadomy, sprawia mu to przyjemność. Książka Fredry, pomimo swojego humorystycznego charakteru, porusza ważne problemy życiowe, jakimi są długotrwałe spory pomiędzy ludźmi. Wyżej wspomniane sceny szczególnie przypadły mi do gustu ze względu na zawarty w nich komizm.