DYREKTYWA 91/414/EEC z 15 lipca 2001 r. w sprawie dopuszczania do obrotu środków ochrony roślin

Transkrypt

1 DYREKTYWA 91/414/EEC z 15 lipca 2001 r. w sprawie dopuszczania do obrotu środków ochrony roślin ROZPORZĄDZENIE Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia dotyczące wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylająca dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG DYREKTYWA Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/128/WE z dnia 21 października 2009 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania na rzecz zrównoważonego stosowania pestycydów. Pierwszymi aktami prawnymi w Unii Europejskiej regulującymi dopuszczenie do obrotu i stosowania w rolnictwie środków ochrony roślin były: - Dyrektywa 91/414/EEC dotycząca wprowadzania środków ochrony roślin na rynek, będąca dyrektywą o charakterze nakazującym, - Dyrektywa 79/117/EEC zakazująca umieszczania na rynku oraz stosowania środków ochrony zawierających określone substancje czynne o charakterze zakazującym. Założenia Dyrektywy 91/414/EEC były następujące: - we wszystkich państwach członkowskich Unii istnieją jednolite przepisy dotyczące warunków i procedur rejestracyjnych środków ochrony roślin, - do obrotu i stosowania w państwie członkowskim można wprowadzać tylko środki zarejestrowane przez wyznaczony urząd, - środki ochrony roślin stosuje się zgodnie z założeniami dobrej praktyki ochrony roślin oraz zasadami integrowanych programów ochrony, - środki ochrony roślin są odpowiednio skuteczne i przyjazne środowisku naturalnemu człowieka. Integralną część Dyrektywy stanowiło 6 Aneksów: Aneks I: wykaz substancji aktywnych zalecanych we wszystkich państwach członkowskich do stosowania w postaci środków ochrony roślin, Aneks II: wykaz niezbędnej dokumentacji wymaganej do oceny substancji aktywnej w celu włączenia jej do Aneksu I. Aneks III: wykaz niezbędnej dokumentacji wymaganej do dopuszczenia do obrotu i stosowania środka ochrony roślin zawierającego substancję aktywną wymienioną w Aneksie I, Aneks IV: zwroty określające rodzaj zagrożenia stwarzanego podczas stosowania środka ochrony roślin, potocznie zwane zwrotami R (risk), zamieszczane w etykietach środków ochrony roślin, Aneks V: zwroty określające warunki bezpiecznego postępowania ze środkami ochrony roślin, potocznie zwane zwrotami S (safety) zamieszczane w etykietach środków ochrony roślin, Aneks VI: zasady oceny dokumentacji wymaganej do rejestracji substancji aktywnych i środków ochrony roślin.

2 W omawianej Dyrektywie wszystkie substancje aktywne stosowane w ochronie roślin na terenie państw Unii Europejskiej podzielono na dwie grupy: - stare, znajdujące się na rynku przed lipcem 1993 r., to znaczy datą wejścia w życie Dyrektywy 91/414/EEC, - nowe, dopuszczone do obrotu i stosowania od II połowy 1993 r. według nowych zasad rejestracji określonych w tej Dyrektywie. Artykuł 8(2) Dyrektywy 91/414/EEC nakazywał do lipca 2003 r., dokonanie przeglądu (który to okres przedłużono już do końca 2008 r.) wszystkich substancji aktywnych stosowanych w ochronie roślin (prawie 1000), to znaczy podjęcie decyzji o wpisaniu lub nie wpisaniu ich do Aneksu I jako zalecanych do stosowania w państwach członkowskich lub uznanie, że na terenie Unii Europejskiej zostały one wycofane. Przegląd starych substancji czynnych Komisja Europejska podzieliła na cztery etapy: - pierwszy, regulowany Rozporządzeniem EEC Nr 3600/92 obejmował 90 substancji aktywnych najważniejszych w ochronie roślin i stanowiących około 30% rynku środków, - drugi, regulowany Rozporządzeniem EC Nr 451/2000 obejmował 148 substancji aktywnych (głównie z grupy fosforoorganicznych i karbaminianów) stanowiących około 40% rynku środków, - trzeci, regulowany Rozporządzeniem EC Nr 451/2000 obejmował 406 substancji aktywnych stanowiących około 25% rynku, - czwarty, regulowany Rozporządzeniem EC Nr 1112/2002 obejmował 330 substancji aktywnych (mikroorganizmy, ekstrakty z roślin, feromony, rodentycydy i inne) stanowiących około 5% rynku środków ochrony roślin. Spośród wyznaczonych do przeglądu w pierwszym etapie 90 najważniejszych substancji aktywnych wszystkie były bronione przez ich producentów, co oznacza, że przedłożono dokumentację stanowiącą podstawę ich ponownej oceny. Do Aneksu I Dyrektywy 91/414/EEC wpisano 59 starych substancji aktywnych, uznano natomiast, że 31 nie spełnia warunków ponownej oceny i wycofano je ze stosowania w państwach członkowskich. Spośród substancji aktywnych wyznaczonych do ponownej oceny w drugim etapie przeglądu, 32 wpisano do Aneksu I Dyrektywy 91/414/EEC, jednakże aż 115 ostatecznie nie były bronionych przez ich producentów lub nie spełniało warunków ponownej oceny i wycofano je ze stosowania w państwach członkowskich. Podobna sytuacja miała miejsce w przypadku substancji aktywnych wyznaczonych do ponownej oceny w trzecim i czwartym etapie przeglądu. Łącznie, producenci prawie 700 starych substancji aktywnych uznali, że koszty, które musieli by ponieść w celu przygotowania dokumentacji niezbędnej do ich obrony przekroczą przewidywane zyski i odstąpili od ich obrony. Istniała uzasadniona obawa, że ustalona procedura pozbawi wiele roślin uprawnych określanych jako małoobszarowe (minor crops) niezbędnych środków do ochrony przed agrofagami. Mając powyższe na uwadze Komisja Europejska wyraziła zgodę, aby niektóre substancje aktywne, które nie będą wpisane do Aneksu I Dyrektywy 91/414/EEC (ze względu na fakt, iż żaden z producentów nie zdecydował się na przedłożenie wymaganych dokumentów uzasadniających wpisanie lub nie spełniają warunków ponownej oceny), aby można je było

3 stosować do końca 2007 r. a w przypadku substancji aktywnych przewidzianych do przeglądu w czwartym etapie przeglądu do 30 kwietnia 2011 roku w pewnych roślinach uprawnych tylko w tych państwach członkowskich, które o takie stosowanie zabiegają. Kombinacja substancja czynna/roślina uprawna/ państwo członkowskie określana była jako niezbędne stosowanie (essential use) i można było ją stosować pod warunkiem, że nie wywiera ona ujemnego wpływu na zdrowie ludzi, zwierząt i środowisko oraz, że w danym państwie podejmowane są działania zmierzające do zarejestrowania środków zawierających alternatywne substancje aktywne. Zrewidowany w 2003 r. program Komisji Europejskiej ponownej oceny starych substancji czynnych przewidywał: - zakończenie przeglądu starych substancji aktywnych do końca 2008 r., - wycofanie z rynku państw członkowskich do końca 2003 r. substancji aktywnych, których obrony nie podjął się żaden z producentów w Państwach, które przystąpiły do Unii 1 maja 2004 r. do 1 listopada 2005 r. - utrzymanie niezbędnego stosowania wybranych substancji aktywnych do 30 czerwca 2010 r. Przemysł chemiczny w Polsce zajmujący się syntezą substancji aktywnych na potrzeby chemicznej ochrony roślin wytwarza koncentraty techniczne zaledwie kilku substancji aktywnych. Żaden z polskich producentów starych substancji aktywnych wymienionych w pierwszym, drugim i trzecim etapie przeglądu nie zgłosił chęci ich obrony. Zaznaczyć jednak należy, iż w trakcie negocjacji przed akcesyjnych z Komisją Europejską uzgodniono, że Polska uzyska czteroletni okres przejściowy (do końca 2006 r.) na stosowanie na terenie Polski środków ochrony roślin zawierających syntetyzowane w Polsce substancje aktywne: 2,4-D, MCPA, mekoprop i karbendazym. Wpisanie substancji aktywnej do Aneksu I Dyrektywy 91/414/EEC zobowiązuje producentów środków ochrony roślin zarejestrowanych w Państwach Członkowskich Unii Europejskiej do przedłożenia określonej dokumentacji dotyczącej substancji aktywnej oraz środka ochrony roślin zawierającego tą substancję w ściśle wyznaczonych terminach. Czwarty etap przeglądu starych substancji aktywnych zapoczątkowano w Unii Europejskiej w połowie 2002 r. Większość polskich firm produkujących środki ochrony roślin, zawierających substancje aktywne zaliczone do czwartego etapu przeglądu starych substancji aktywnych również nie wyraziło chęci ich obrony. Termin zgłaszania wniosków wraz z podstawowymi informacjami o substancjach aktywnych upłynął 1 listopada 2002 r., a Komisja Europejska zapowiedziała wprowadzenie procedury uproszczonej oceny. Przed 1 maja 2004 r. tylko 2 producentów środków ochrony roślin z Polski zgłosiło (poprzez firmy mające swoje przedstawicielstwa na terenie państw członkowskich Unii Europejskiej) chęć obrony dwu substancji aktywnych (siarka oraz fosforan trójwapniowy jako generatora fosforowodoru). Sytuację tą można wytłumaczyć brakiem podstawowych informacji o procedurach dotyczących rejestracji chemicznych i biologicznych środków ochrony roślin obowiązujących w Unii Europejskiej. Na początku 2003 r. Komisja Europejska podała, że w czwartym etapie przeglądu starych substancji aktywnych do "obrony" zgłoszono ponad 300 substancji aktywnych a liczba firm, które wyraziły chęć uczestnictwa w uproszczonej procedurze ich przeglądu przekroczyła 500.

4 W grudniu 2004 r. opublikowano Rozporządzenia Komisji Europejskiej Nr 2229/2004 ustanawiające szczegółowe zasady wdrażania czwartego etapu programu prac określonego w art. 8 Dyrektywy 91/414/EEC. Zdaniem Komisji Europejskiej pierwsze trzy etapy przeglądu dotyczyły konwencjonalnych chemikaliów, natomiast czwarty etap obejmował różne grupy substancji aktywnych, nie tylko typowe chemikalia, również semiochemikalia i substancje pochodzenia roślinnego i zwierzęcego. Wszystkie substancje wymienione w czwartym etapie charakteryzują się wspólną cechą: stosowane są w niewielkich ilościach i produkowane przez małe lub średnie firmy. Wiele tych substancji można określić jako środki stwarzające niewielkie zagrożenia dla zdrowia ludzi, zwierząt oraz środowiska, szereg z nich ważnych jest w rolnictwie ekologicznym. Istotą sprawy było znalezienie dla tej grupy substancji aktywnych takiego rozwiązania, aby z jednej strony zabezpieczyć zdrowie ludzi i zwierząt oraz ochronę środowiska, a z drugiej nie doprowadzić do sytuacji, w której można utracić wiele substancji aktywnych z powodu wygórowanych wymagań przedłożenia danych niemożliwych do uzyskania z ekonomicznego punktu widzenia. Kluczowe założenia projektu rozporządzenia Komisji Europejskiej ustalającego program działania w ramach czwartego etapu przeglądu zakładały: - podział substancji aktywnych na kategorie oraz grupy, dla których można określić wspólne wymagania, - specjalne postępowanie wobec substancji aktywnych określonych jako Kategoria A obejmująca produkty pochodzenia naturalnego, dla tej grupy substancji zakładano, że wymagania dokumentacyjne oparte będą na istniejących, opublikowanych oraz ogólnie dostępnych pracach, - zmodyfikowanie procedury przeglądu tego etapu, w której państwa członkowskie będą współpracowały oceniając każdą Kategorie lub grupę substancji; wyznaczenie dla każdej substancji aktywnej państwa raportującego, do oceny każdej z grup substancji ograniczonej liczby państw (zaproponowano po 4), - odrębne postępowanie wobec feromonów i semiochemikaliów, wynikające z faktu, że OECD opracowało wymagania dokumentacyjne dla tej grupy substancji, - odrębne postępowanie wobec mikroorganizmów, dla których wymagania dokumentacyjne już adaptowano, - odrębne postępowanie wobec rodentycydów oraz dezynfektantów, dla których procedura postępowania określona jest w Dyrektywie Komisji Europejskiej o biocydach, - specjalne postępowanie wobec substancji aktywnych znajdujących się na rynku państw, które przystąpiły do Unii Europejskiej w maju 2004 r. a nie znajdujących się na rynku dotychczasowych państw członkowskich. Zaproponowano następujący podział na podgrupy substancji aktywnych zaliczonych do czwartego etapu przeglądu starych substancji: Kategoria A: substancje czynne pochodzenia naturalnego Grupa 1 - dopuszczone jako dodatki do żywności dla ludzi lub pasz dla zwierząt (np. aminokwasy) Grupa 2 - ekstrakty z roślin (np. ekstrakty z czosnku, olejki roślinne, gibereliny), Grupa 3 - produkty pochodzenia zwierzęcego lub produkty ich uproszczonego przerobu (np. chitozan), Grupa 4 - substancje o ogólnym zastosowaniu (np. dwutlenek węgla, olej parafinowy lub mineralny, żelazowy siarczan),

5 Grupa 5 - substancje używane w przechowalnictwie roślin lub produktów roślinnych (np. etylen, ditlenek siarki), Grupa 6 - atraktanty i repelenty inne niż feromony i semiochemikalia (np. denatonium, piasek kwarcowy, antrachinon) Kategoria B: Feromony oraz semiochemikalia (np. substancje wabiące określone owady), Kategoria C: mikroorganizmy w tym wirusy (np. Bacillus thuringiensis kurstaki, Phlebiopsis gigantea), Kategoria D: rodentycydy stosowane na terenach rolniczych, leśnych, pod osłonami (np. brodifakum, fosforek cynku) w celu ochrony roślin lub produktów roślinnych czasowo przechowywanych na otwartych terenach uprawy roślin. Kategoria E: substancje stosowane w przechowalniach roślin lub produktów roślinnych (n.p. fosforek glinu). Kategoria F: dezynfektanty (np. formaldehyd, aldehyd glutarowy), Kategoria G: substancje aktywne znajdujące się na rynku państw przystępujących do Unii Europejskiej, ale nie będących na rynku Państw Członkowskich To rozporządzenia Komisji Europejskiej stworzyło producentom środkom ochrony roślin w Polsce możliwości dołączenia do producentów z dotychczasowych państw członkowskich, którzy w pierwotnie wyznaczonym terminie zgłosili chęć obrony określonych substancji aktywnych. Nie włączenie się do tej procedury powodowało, że polscy producenci środków ochrony roślin będą musieli zaopatrywać się w substancje aktywne u producentów, którzy bronili substancji, w przeciwnym razie zezwolenia na stosowanie w Polsce środków zawierających substancje aktywne oceniane w czwartym etapie zostaną im cofnięte. W czerwcu 2007 roku Komisja Europejska wydała decyzję o nie włączeniu określonych substancji aktywnych do załącznika I Dyrektywy 91/414/EWG oraz cofnięciu zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające te substancje. Załącznik 1 tej Decyzji Komisji wymienia 110 substancji aktywnych pierwotnie zgłoszonych do obrony przez ich producentów w czwartym etapie przeglądu, którzy ostatecznie nie dopełnili warunków obrony lub zrezygnowali z procedury postępowania. Zezwolenia wydane w Państwach Członkowskich na środki ochrony roślin zawierające wymienione w załączniku 1 substancje aktywne zostały cofnięte do 22 grudnia 2007 r. W drodze odstępstwa, Polska uzyskała zgodę na niezbędne zastosowanie środków ochrony roślin zawierających 27 substancji aktywnych wymienionych w załączniku 1 decyzji z czerwca 2007 roku do zastosowań wymienionych w kolumnie C załącznika 2 tej decyzji najpóźniej do 30 czerwca 2010 r. pod warunkiem spełnienia określonych w decyzji warunków. Reasumując 15 letni okres przeglądu wszystkich substancji aktywnych stanowiących substancje aktywne środków ochrony roślin stosowanych we wszystkich 25 państwach UE, z prawie 1000 tych substancji ponad 700 nie zostało wpisanych do Aneksu I Dyrektywy 91/414 z 2 powodów; - nie spełniały wszystkich warunków stawianych wymogami Dyrektywy 91/414 - nie bronionych z przyczyn znanych ich producentom. Według danych na koniec 2008 r. do Aneksu I Dyrektywy 91/414 włączono 262 substancje aktywne z grupy starych substancji aktywnych, ponadto włączono 84 nowe substancje aktywne już oceniane według aktualnie obowiązujących zasad.

6 Substancje aktywne bronione przez ich producentów a których ocena nie została zakończona przed upływem 2008 roku nadal podlegają ocenie, jednakże uważa się je jako nowe substancje aktywne. W Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej Tom 52 z 24 listopada 2009 roku opublikowano; - Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczące wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylające dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG - Dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/128/WE z dnia 21 października 2009 r. ustanawiającą ramy wspólnotowego działania na rzecz zrównoważonego stosowania pestycydów. Rozporządzenie 1107/2009 wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej a stosuje się od dnia 14 czerwca 2011 r. Rozporządzenie to wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Dyrektywa 2009/128/WE wchodzi w życie w dniu następującym po dniu jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, a państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne do wykonania dyrektywy do dnia 14 grudnia 2011 r. Dyrektywa o zrównoważonym stosowaniu pestycydów nakłada na każdy kraj członkowski obowiązek opracowania Narodowego Planu Działania (NDP). Integrowana ochrona roślin zgodnie z postanowieniami dyrektywy powinna być wdrożona przez wszystkich potencjalnych użytkowników do 1 stycznia 2014 roku, gdyż od tego momentu wszystkie ustalenia z NPD dotyczące integrowanej ochrony roślin i redukcji ryzyka będą obowiązywały wszystkich rolników. Dyrektywa 2009/128/WE zakłada, że ustawodawca w każdym państwie członkowskim UE przeprowadzi debatę ze wszystkimi zainteresowanymi stronami to znaczy rolnikami, producentami i przedstawicielami administracji publicznej. W Polsce debata publiczna na ten temat odbyła się w pierwszych dniach lutego 2010 r. w Instytucie Ochrony Roślin PIB w Poznaniu. Ważniejsze cele, jakie przyświecają Rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady WE nr 1107/2009, które weszło w życie 14 czerwca 2011 roku: - zapewnienie wysokiego poziomu ochrony zdrowia i zwierząt oraz środowiska przy zachowaniu konkurencyjności rolnictwa wspólnotowego - ograniczenie przeszkód w handlu środkami ochrony roślin - wzajemne uznawanie zezwoleń oraz handlu środkami innymi słowy zwiększenie przepływu oraz dostępności środków w państwach członkowskich - przyspieszenie procedury zatwierdzania substancji aktywnych poprzez ścisłe określenie terminów poszczególnych etapów procedury - wprowadzanie do obrotu środków ochrony roślin tak zwanego niskiego ryzyka - ustanowienie zasad oceny dla sejfnerów i adjuwantów - możliwość udzielania zezwoleń tymczasowych na czas ograniczony - możliwość wydawania zezwoleń na wprowadzanie do obrotu środków w przypadkach wyjątkowych jeśli to jest konieczne z powodu zagrożenia dla produkcji roślinnej lub dla ekosystemów - swobodny przepływ nasion we wspólnocie zaprawionych środkami ochrony roślin.

7 W celu realizacji wytycznych zawartych w Rozporządzeniu 1107/2009 ustanowiono 3 strefy klimatyczne do celów udzielania zezwoleń na wprowadzanie do obrotu środków ochrony roślin: Strefa A Północna: Dania, Estonia, Łotwa, Litwa, Finlandia, Szwecja Strefa B Centralna: Belgia, Czechy, Niemcy, Irlandia, Luksemburg, Węgry, Holandia, Austria, Polska, Rumunia, Słowenia, Słowacja, Wielka Brytania, Strefa C Południowa: Bułgaria, Grecja, Hiszpania, Francja, Włochy, Cypr, Malta, Portugalia. Przygotowano wykaz składników obojętnych, które nie mogą wchodzić w skład środków ochrony roślin. Wprowadzono obowiązek definiowania kategorii użytkowników środków ochrony roślin i ich wskazania w etykiecie każdego środka: - do zastosowań amatorskich (w ogrodach przydomowych, ogrodach działkowych i na rośliny doniczkowe w pomieszczeniach mieszkalnych) - do zastosowań profesjonalnych (tereny rolnicze, ogrodnicze, leśne, winnice, uprawy pod osłonami, tereny komunalne, tereny nieużytkowane rolniczo w przypadku zwalczania chwastów, w magazynach i przechowalniach oraz innych niż wskazują ten zakres). 12 kwietnia 2013 r. w Dzienniku Ustaw RP opublikowano ustawę z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin, która reguluje zadania organów administracji publicznej oraz jednostek organizacyjnych w zakresie wykonywania przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczącego wprowadzania do olbrotu środków ochrony roślin oraz przepisów Unii Europejskiej wydanych na podstawie przepisów tego rozporządzenia, w szczególności w sprawach zezwoleń i pozwoleń w zakresie wprowadzania środków ochrony roślin do obrotu. Ustawa reguluje zasady: - zatwierdzania substancji czynnych, sejnerów i synergetyków oraz zezwoleń i pozwoleń w zakresie środków ochrony roślin - wprowadzania środków ochrony roślin do obrotu - stosowania środków ochrony roślin - potwierdzania sprawności technicznej sprzętu przeznaczonego do stosowania śor - prowadzenia integrowanej produkcji roślin - prowadzenia szkoleń w zakresie środków ochrony roślin - gromadzenia informacji o zatruciach środkami ochrony roślin - opłat sanacyjnych oraz przepisów karnych w zakresie nieokreślonym w przepisach rozporządzenia nr 1107/2009 lub w przepisach Unii Europejskiej wydanych na podstawie przepisów tego rozporządzenia.

8

9 Podsumowanie przeglądu starych substancji czynnych w Aneksie I Nie uznano Razem Etap I Etap II Etap III Etap IV Razem stare Nowe subst. cz. 125 Razem stare i nowe s.cz. 435 Nowa lista Komisji Europejskiej substancji czynnych CfS 27 stycznia 2015 r. Komisja Europejska opublikowała nową listę substancji czynnych, tak zwanych kandydatów do wymiany (CfS) zaaprobowaną przez ekspertów UE. Lista obejmuje 77 substancji czynnych odnośnie których każdy kraj członkowski podejmie decyzję, czy istnieje zadawalająca alternatywa zastąpienia tej substancji innym środkiem włączając w to metody nie chemiczne. Nowa lista jest wynikiem wszechstronnego przeglądu wszystkich substancji czynnych będących na rynku unijnym 31 stycznia 2013 r. Listy tej nie można utożsamiać z wykazem substancji czynnych zabronionych do stosowania ani z rankingiem substancji czynnych do usunięcia. Wszystkie substancje czynne wymienione na liście są i będą dostępne na rynku wspólnotowym i są uznane za bezpieczne, lecz mogące być zastąpione w odpowiednim czasie gdy stosowna alternatywa okaże się dostępna metylocyklopropen 2. aklonifen 3. amitrol 4. bifentryna 5. bromadiolon 6. bromukonazol 7. karbendazym 8. chlorotoluron

10 9. związki miedzi (miedzi wodorotlenek, miedzi tlenochlorek, miedzi tlenek, ciecz bordowska, miedzi siarczan trójzasadowy) 10. cyprokonazol 11. cyprodynil 12. diklofop 13. difenakum 14. difenokonazol 15. diflufenikan 16. dimetoat 17. dimoksystrobina 18. dikwat 19. epoksykonazol 20. esfenwalerat 21. etoprofos 22. etofenproks 23. etoksazol 24. famoksadon 25. fenamifos 26. fenbutadyny tlenek 27. fipronil 28. fludioksonil 29. flufenacet 30. flumioksazyna 31. fluometuron 32. fluopikolid 33. flukinokonazol 34. glufosynat 35. haloksyfop-p 36. imazamoks 37. imazosulfuron 38. izoproturon 39. izopirazam 40. lambda-cyhalotryna 41. lenacyl 42. linuron 43. lufenuron 44. mekoprop 45. metalaksyl 46. metam 47. metkonazol

11 48. metomyl 49. metrybuzyna 50. metsulfuron-metylowy 51. molinat 52. myklobutanil 53. nikosulfuron 54. oksadiargil 55. oksadiazon 56. oksamyl 57. oksyfluorfen 58. paklobutrazol 59. pendimetalina 60. pirymikarb 61. prochloraz 62. profoksydim 63. propikonazol 64. propoksykarbazon 65. prosulfuron 66. chinoksyfen 67. chizalofop-p (chizalofop-p-terfurylu) 68. sulkotrion 69. tebukonazol 70. tebufenpirad 71. tepraloksydim 72. tiaklopryd 73. tri-allate 74. triasulfuron 75. triazoksyd 76. warfaryna 77. ziram SUBSTANCJE PODSTAWOWE Zgodnie z art.23 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1107/2009 z dnia dotyczącego wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin; Substancje podstawowe: a. nie są substancjami potencjalnie niebezpiecznymi b. nie mają nieodłącznej zdolności do oddziaływania na układ endokrynny, działania neurotoksycznego lub immunologicznego, oraz c. nie są stosowane głównie do celów ochrony roślin, ale mimo to są przydatne w ochronie roślin, bezpośrednio lub w środku składającej się z substancji podstawowej i prostego rozpuszczalnika

12 d. nie są wprowadzane do obrotu jako środek ochrony roślin. Aktualny wykaz zatwierdzonych w UE substancji podstawowych (basic substance); 1. Equisetum arvense CAS nieprzypisany 2. chitozanu chlorowodorek CAS sacharoza CAS Salix sp.cortex CAS nieprzypisany 5. ocet CAS nieprzypisany SUBSTANCJE CZYNNE NISKIEGO RYZYKA Substancja czynna spełniająca kryteria zatwierdzania substancji czynnych zostaje zatwierdzona na okres nieprzekraczający 15 lat, jeżeli uważa się ją za substancję czynną niskiego ryzyka i można oczekiwać, że środki ochrony roślin zawierające tę substancję stwarzają jedynie niskie ryzyko dla zdrowia ludzi i zwierząt oraz dla środowiska. Substancje czynne niskiego ryzyka wymienia się oddzielnie. Aktualny wykaz zatwierdzonych w UE substancji czynnych niskiego ryzyka patrz aktualny wykaz substancji czynnych.