Obrażenia kończyny górnej u dzieci Prof. dr hab. med. Janusz Popko

Transkrypt

1 Projekt LT-PL-1R-042 Poprawa opieki zdrowotnej nad dziećmi w regionie przygranicznym Litwy i Polski (Interreg V-A Litwa-Polska) Obrażenia kończyny górnej u dzieci Prof. dr hab. med. Janusz Popko

2 Złamania trzonu obojczyka do złamań u noworodków dochodzi w wyniku bezpośredniego urazu w czasie porodu, złamania te często bywają pierwotnie przeoczone, mogą one mieć obraz kliniczny rzekomego porażenia kończyny złamania, do których dochodzi w dzieciństwie, są zwykle wynikiem upadku na bark lub bezpośredniego urazu okolicy obojczyka podczas uprawiania sportu

3 Złamanie okołoporodowe obojczyka

4 Złamanie okołoporodowe obojczyka Złamanie goi się samo trwa to około 2-3 tygodni. W miejscu złamania tworzy się zgrubienie, które z czasem się wyrówna.

5 Leczenie złamań trzonu obojczyka u dzieci Część złamań trzonu obojczyka można leczyć w ortezie typu ósemka Nastawienie zamknięte i unieruchomienie w gipsie Komzy, Desoultea Otwarta repozycja i stabilizacja śródszpikowa

6 Złamanie obojczyka Większość złamań trzonu obojczyka można leczyć w ortezie typu ósemka

7 Złamanie obojczyka a) bezpośrednio po urazie b) po nastawieniu Złamanie obojczyka u 12-letniego chłopca

8 Złamanie obojczyka Dziewczynka lat 17 złamanie obojczyka prawego, nastawienie i unieruchomienie opatrunkiem typu Komzy.

9 Złamanie obojczyka Chłopiec lat 16 złamanie obojczyka lewego

10 Złamanie obojczyka leczone operacyjnie

11 Wygojone złamania trzonu obojczyka U większości dzieci zniekształcenie ulega przebudowie w miarę upływu czasu. U starszych dzieci może pozostać przetrwałe zniekształcenie obojczyka, które objawia się jako zgrubienie w jego przebiegu. Rzadko ma to wpływ na czynność kończyny.

12 Złamania bliższego końca kości ramiennej u dzieci Złamania te stanowią mniej niż 50% wszystkich złamań pediatrycznych Mogą przebiegać przez chrząstkę wzrostową (grown plate) lub przynasadę (metaphisis) Złamania te charakteryzują się dużą zdolnością remedelingu.

13 Rozwój i wzrost bliższego końca kości ramiennej Bliższa nasada (physis) zawiera 3 jądra kostnienia: głowy, guzka mniejszego i większego, pojawiające się w zależności od wieku. 1 rok 2 rok 5 rok 10 rok Wygląd nasady bliższej k. ramiennej w czasie wzrostu i rozwoju jąder kostnienia (1rok jądro kostnienia głowy kości ramiennej, 2 rok jądro kostnienia guzka mniejszego, 5 rok jądro kostnienia guzka większego), połączenie jąder kostnienia występuje około 10 r. życia. Ekscentryczne położenie jąder kostnienia może być przyczyną błędów diagnostycznych.

14 c. d. Za 80% przyrostu na długość kości ramiennej odpowiada chrząstka nasadowa bliższa, stąd pochodzi niezwykły potencjał remodelingu. Przykład remodelingu bliższej nasady kości ramiennej u 10 letniego chłopca po 6 miesiącach nieoperacyjnego leczenia, uzyskano dobry wynik

15 Konfiguracja torebki stawowej Torebka stawowa przyczepia się do bocznego brzegu nasady i następnie zanurza się pionowo w dół na przyśrodkową powierzchnię przynasady. Taka konfiguracja tłumaczy częstsze występowanie złamań Salter-Harris typ II

16 Klasyfikacja złamań bliższego końca kości ramiennej 1. Złamania przynasady Częściej dotyczą dzieci pomiędzy 5-12 rokiem życia i są one opisywane według radiologicznego przemieszczenia i kątowego zagięcia (angulacja)

17 Klasyfikacja złamań 2. Złamania nasady są klasyfikowane według Saltera-Harrisa TYP I TYP II TYP III TYP IV typ I uszkodzenie przebiegu przez chrząstkę nasadową, częściej pojawiają się u dzieci poniżej 5 roku życia typ II złamanie przebiega przez przynasadę, często z przednio bocznym wyłamanym fragmentem kostnym, częstsze u dzieci starszych i u dorosłych typ III rzadziej występujące złamanie, połączone z przemieszczeniem panewkowo ramiennym typ IV nie występuje u dzieci

18 Objawy U noworodków symptomy złamania bliższego końca kości ramiennej są dyskretne, rzadko zasinienie, obrzęk czy deformacja. Raczej drażliwość, niepokój dziecka, brak ruchów pseudoparaliż uszkodzonej kończyny. U starszych dzieci objawy kliniczne są bardziej wyraźne. Pacjent podaje ból, stwierdzamy obrzęk, zasinienie, zniesienie/ograniczenie ruchów w stawie ramiennym. Kończyna utrzymana jest w przywiedzeniu i rotacji wewnętrznej, pacjent broni się przed biernym i czynnym ruchem.

19 Diagnostyka Do 6 miesiąca życia bliższa nasada kości ramiennej jest niewidoczna radiologicznie, stąd ocena ultrasonograficzna jest niezbędna. U dzieci starszych należy wykonać zdj. rtg stawu ramiennego w projekcji przednio tylna i pachowej, ze względu na bolesność, projekcja ta nie zawsze jest możliwa do wykonania, dlatego należy wykonać rtg w projekcji transtorakalnej.

20 Pacjent ze złamaniem szyjki ramiennej typu II wg. Salter-Harris Projekcja a-p Projekcja transtorakalna

21 Leczenie nioperacyjne W związku z doskonałym potencjałem przebudowy kostnej, większość złamań bliższej nasady kości ramiennej może być leczone nieoperacyjnie. U dzieci poniżej 5 roku życia zamknięta repozycja jest rzadko konieczna, kończynę podwieszamy na temblaku, można przybandażować do klatki piersiowej, złamanie ulega wygojeniu w ciągu 2 3 tygodni w zależności od wieku. Złamania u starszych dzieci z małym przemieszczeniem, mogą być również leczone unieruchomieniem przy pomocy temblaka, miękkiego opatrunku Desoulta. Potencjał remodelingu zmniejsza się wraz ze wzrostem wieku.

22 Akceptowalne przemieszczenia złamania bliższego końca kości ramiennej (Rockwood and Wilkins Fractures in Children, Eighth Edition, 2015) Wiek Angulacja Przemieszczenie < % % > 12 < 40 < 50%

23 Leczenie nieoperacyjne

24 Leczenie nieoperacyjne

25 Leczenie operacyjne wskazane w złamaniach otwartych jest: z towarzyszącym uszkodzeniem naczyń krwionośnych u pacjentów z uszkodzeniem wielonarządowym (multitrauma) w przemieszczonych złamaniach wewnątrzstawowych w przemieszczonym złamaniu guzka większego (tuberosity fracture) w złamaniach niestabilnych i nieakceptowalnym ustawieniu

26 Przezskórna stabilizacja drutami Kirschnera Jest powszechną techniką leczenia złamań niestabilnych bliższego końca kości ramiennej Nastawienie złamania jest osiągane przez wykonanie rotacji zewnętrznej odwiedzenia i zagięcia ramienia ku przodowi Po nastawieniu złamania wprowadzamy druty Kirschnera W przypadku niemożliwości zamkniętego nastawienia wskazana jest repozycja otwarta

27 Złamanie nasadowe typu Salter-Harris II leczone przezskórną stabilizacją drutami Kirschnera

28 Śródszpikowa stabilizacja złamań przynasadowych kości ramiennej Przemieszczone złamanie przynasady bliższej (angulacja około 50 ) u 13- letniego chłopca, leczone elastycznym zespoleniem śródszpikowym, wprowadzonym wstecznie (retrograde).

29 Podsumowanie Złamania bliższej nasady kości ramiennej u dzieci dzielimy na nasadowe (klasyfikacja wg Sastlera i Harrisa) i przynasadowe. Duży potencjał korekcyjny tych złamań pozawala na leczenie nieoperacyjne bez korekcji. W przypadku złamań niestabilnych oraz z nieakceptowalnym ustawieniu, zalecana jest zamknięta repozycja ze stabilizacją przezskórną drutami Kirschnera, a w złamaniach przynasad wsteczna (retrograde) stabilizacja elastycznymi grotami.

30 Prof. dr hab. med. Janusz Popko Złamanie trzonu kości ramiennej

31 Złamania trzonu kości ramiennej Są to uszkodzenia, stanowiące 2-5% wszystkich złamań Złamania w 1/3 środkowej trzonu stanowią 60% wszystkich złamań kości ramiennej

32 Złamania trzonu kości ramiennej Większość złamań trzonu kości ramiennej >90% zrasta się po leczeniu nieoperacyjnym Możliwe do zaakceptowania przemieszczenie to 20 zagięcia kątowego do przodu, 30 szpotawości i do 3 cm przemieszczenia do boku. Takie przemieszczenie nie upośledza funkcji kończyny i nie pogarsza jej wyglądu.

33 Nieoperacyjne: Metody leczenia Gips wiszący Szyna U-kształtna Opatrunek Velpeau Opatrunek gipsowy piersiowo-ramienny odwodzący Orteza czynnościowa (Sarmiento) Operacyjne: Rush TEN Płyta Gwoździe śródszpikowe Zespolenie zewnętrzne

34 Powikłania Shao YC, et al.; Radial nerve palsy associated with fractures of the shaft of the humerus: a systematic reveiew J Bone Joint Surg Br Dec;87(12): Uszkodzenie urazowe nerwu promieniowego Częstość występowania 18%, w naszym materiale 5,5% Uszkodzenia naczyniowe HEALY, WILLIAM L. M.D. et al; Nonunion of the Humeral Shaft Clinical Orthopaedics & Related Research: June 1987 Brak zrostu (nonunion) 0-8% nieoperacyjnych 0-13% operacyjnych Zrost w nieprawidłowym ustawieniu

35 Gips wiszący hanging cast Leczenie złamań trzonów kości ramiennej metodą wyciągu uzyskiwanego przy pomocy gipsu wiszącego zostało po raz pierwszy zastosowane w 1933r. przez Dr. J. A. Caldwell a

36 Gips wiszący - wskazania Złamania środkowej części trzonu ze skróceniem kości ramiennej, złamania spiralne, złamania skośne Złamania poprzeczne względne przeciwskazanie do stosowania gipsu wiszącego ze względu na ryzyko nadmiernego rozciągania odłamów oraz problemów z uzyskaniem zrostu.

37 Gips wiszący Opatrunek gipsowy powinien sięgać od głów kości śródręcza do pachy, oraz tak, by po stronie bocznej ramienia możliwie jak najwyżej obejmował bark. Staw łokciowy jest unieruchamiany w pozycji zgięcia 90 Nadgarstek jest ustawiony w lekkim zgięciu grzbietowym Pętla drutu do zawieszenia gipsu wgipsowana jest ok. 10 cm dogłowowo od stawu podstawowego kciuka

38 Gips wiszący Aby leczenie było skuteczne, chory musi przez cały czas pozostawać w pozycji pionowej lub półleżącej, z kończyną zwisającą pod wpływem siły ciążenia Opatrunek nie może być zbyt ciężki, gdyż byłoby to przyczyną nadmiernego rozciągnięcia odłamów. Zbyt mały opatrunek jest również niekorzystny, ponieważ nie daje dostatecznej siły wyciągowej

39 Gips wiszący Metoda ta wprawdzie odbiega od zasady unieruchamiania dwóch sąsiednich stawów przy złamaniach kości długich, jednakże nie przeszkadza w uzyskaniu trwałego zrostu.

40 Gips wiszący Główną zaletą tej metody jest możliwość usprawniania barku od początku leczenia, co daje ogromne korzyści w postaci przyspieszenia uzyskania pełnej sprawności złamanej kończyny.

41 Piśmiennictwo Janusz Popko i wsp. Leczenie skośnych złamań trzonów kości ramiennej opatrunkiem gipsowym wiszącym Chir. Narz. Ruchu Ortop. Pol XLIX,3, Przedstawiono 28 chorych w wieku lat, u wszystkich uzyskano zrost złamania w czasie 6-8 tyg.

42 Piśmiennictwo Matthew W Lawless, et al. Midshaft Humerus Fractures Treatment & Management Medscape webside (Oct 22, 2012) Większość zamkniętych złamań trzonu kości ramiennej (>90%) daje się leczyć z dobrym wynikiem metodą przy pomocy gipsu wiszącego. Po 3 tyg. zastępowany jest on ortezą funkcjonalną wg. Sarmiento.

43 Piśmiennictwo Mohammed Saqib Zafar, et al. Humeral shaft fractures: a review of literature Trauma : 273 Wskazania do leczenia operacyjnego: 1.Złamanie otwarte typu III wg Gustillo 2.Polytrauma z urazem klatki i/lub głowy 3. Pływający łokieć 4.Rozległy miejscowy uraz z uszkodzeniem stawu, splotu barkowego, mięśni i ściegien (Schatzker, 1987)

44 Piśmiennictwo Shazar N, et al. Treatment of humeral fractures by closed reduction and retrograde intramedullary Ender nails. Orthopedics Jun;21(6): Wyniki n=94: U 91,5% pacjentów pełny zrost bez dodatkowych interwencji (po 14 tygodniach) U 8,5% brak zrostu dobry Rezultat funkcjonalny: dość dobry 81% niezadowalający 13% 6%

45 Piśmiennictwo Green E, et al. Risk factors, treatment, and outcomes associated with nonunion of the midshaft humerus fracture J Surg Orthop Adv Summer;14(2): Czynniki ryzyka braku zrostu wg w/w autorów: Złamania niestabilne (wieloodłamowe, krótkie skośne) 83% Zaawansowany wiek, 57% Otyłość, 35% Codzienne zażywanie tytoniu, 38% Przebyte wielokrotne złamania kości długich, 21%

46 Celem pracy jest porównanie wyników nieoperacyjnego i operacyjnego leczenia złamań trzonu kości ramiennej u dzieci.

47 Materiał: Analizie poddano 32 pacjentów leczonych w Klinice w latach z powodu złamania trzonu kości ramiennej Grupa A: 14 chorych (5K, 9M) leczonych operacyjnie (systemem TEN), średnia wieku w momencie złamania 13,4 lat (8-17) Grupa B: 18 chorych (8K, 10M) leczonych gipsem ramiennym wiszącym, średnia wieku w momencie złamania 13,1 lat (9-17)

48 Analizowano: czas unieruchomienia kończyny czas zrostu w przebiegu leczenia czas powrotu do pełnej sprawności powikłania po leczeniu

49 Wyniki: W grupie A (operacyjna) średni okres unieruchomienia w temblaku wynosił 4 tygodnie (2-8) W grupie B (nieoperacyjna) średni czas unieruchomienia w gipsie ramiennym wiszącym wynosił 7 tygodni (5-12)

50 Wyniki: Czas zrostu: Grupa A (operacyjna): średnio po 5 tygodniach Grupa B (nieoperacyjna): średnio po 7 tygodniach

51 Wyniki: Czas powrotu do pełnej sprawności wynosił: Grupa A (operacyjna) średnio 6 tygodni Grupa B (nieoperacyjna) średnio 11 tygodni

52 Powikłania: Grupa A (operacyjna): 1 zrost w ustawieniu koślawym 25 1 odczyn zapalny w miejscu wprowadzania TEN-ów Grupa B (nieoperacyjna) 1 zrost w ustawieniu koślawym 25 1 deficyt wyprostu stawu łokciowego 10

53 Leczenie czynnościowe (nieoperacyjne) kości ramiennej

54 Leczenie czynnościowe (nieoperacyjne) kości ramiennej

55 Leczenie operacyjne kości ramiennej PO 5 TYGODNIACH

56 Leczenie operacyjne kości ramiennej

57 Dziewczynka J.J. 4 lata złamanie kości ramiennej 1/3 obwodowej

58 Wnioski: Porównując obie metody leczenia wykazano, że leczenie nieoperacyjne złamań trzonu kości ramiennej jest metodą bezpieczną, skuteczną, dobrze tolerowaną przez pacjentów, wiążącą się z małym ryzykiem powikłań. Ilość powikłań w obu grupach jest porównywalna.

59 Wnioski: Krótki okres unieruchomienia, szybsze ustępowanie dolegliwości bólowych i krótszy czas powrotu do aktywności ruchowej skutkujący brakiem ograniczenia ruchomości sąsiadujących stawów przemawiają za wyborem metody operacyjnej. Jedynym ograniczeniem tej metody wydaje się konieczność operacyjnego usunięcia zespolenia najczęściej w znieczuleniu ogólnym.

60 Prof. dr hab. med. Janusz Popko Złamanie nadkłykciowe kości ramiennej u dzieci

61 Złamania nadkłykciowe Stanowią ok. 3% wszystkich złamań wieku dziecięcego Najczęściej dotyczą dzieci przed 8 rokiem życia Powstają najczęściej przez upadek na wyprostowaną w łokciu rękę

62 Klasyfikacja Gartland Typ I złamania bez przemieszczenia Typ II zagięcie kątowe z nieuszkodzoną tylną warstwą korową Typ III całkowite przemieszczenie 3a- wyprostne 3b- zgięciowe

63 Dodatkowe problemy towarzyszące złamaniom nadkłykciowym Uszkodzenia nerwów (10-15% złamań, najczęściej nerw międzykostny przedni) Uszkodzenie tętnicy ramiennej Zespół ciasnoty powięziowej Trudności w utrzymaniu uzyskanej repozycji

64 Metody leczenia złamań nadkłykciowych Repozycja zamknięta i unieruchomienie gipsem ramiennym Repozycja zamknięta, stabilizacja przezskórna drutami Kirschnera pod kontrolą monitora rtg-tv Repozycja otwarta i stabilizacja drutami Kirschnera

65 Materiał i metoda W okresie od sierpnia 2006 roku do stycznia 2016 roku w Klinice Ortopedii Dziecięcej UDSK w Białymstoku leczono 614 pacjentów ze złamaniem nadkłykciowym kości ramiennej, w tym 227 dziewczynek, 387 chłopców. Średnia wieku pacjentów w chwili urazu wynosiła 6 lat i 7 miesięcy, od 2 lat i 4 miesięcy do 17 lat i 3 miesiące Minimalny okres obserwacji wynosił 6 miesięcy Wyniki sporządzono na podstawie kart wypisowych oraz kart z Poradni Ortopedycznej

66 Podział chorych ze względu na klasyfikację typu złamania wg 221 pacjentów ze złamaniami typu G II - 36 % 393 pacjentów ze złamaniami typu G III - 64% Gartlanda

67 Dodatkowe uszkodzenia współistniejące ze złamaniem Uszkodzenie tętnicy ramiennej-3 pacjentów Uszkodzenie tętnicy ramiennej współistniejące z niedowładem nerwu pośrodkowego- 2 pacjentów Niedowład nerwu pośrodkowego- 11 pacjentów Niedowład nerwu promieniowego- 34 pacjentów

68 Metoda leczenia

69 Powikłania n=614 pacjentów na podstawie kart z Poradni Ortopedycznej UDSK w Białymstoku Powierzchowny odczyn ropny wystąpił u 6 dzieci Skostnienia pozaszkieletowe miały miejsce u 17 chorych Zwiększona koślawość łokcia u 11 chorych Ograniczenie wyprostu do 10 st. u 35 chorych Ograniczenie zgięcia do 115 st. u 26 chorych Wszystkie zaburzenia neurologiczne cofnęły się w ciągu 6 miesięcy obserwacji od zabiegu operacyjnego. Nie stwierdzono żadnego przypadku przykurczu niedokrwiennego Volkmanna

70 Przykład pacjenta leczonego repozycją zamkniętą i stabilizacją przezskórną dwoma równoległymi drutami Kirschnera pod kontrolą monitora rtg-tv

71 Wynik końcowy po 12 miesiącach od zabiegu

72 Przykład pacjenta ze złamaniem typu G- IIIb leczonego repozycją zamkniętą i stabilizacją przezskórną dwoma równoległymi drutami Kirschnera pod kontrolą monitora rtg-tv

73 Wynik po 3 miesiącach od zabiegu

74 Wynik po 10 miesiącach od zabiegu

75 Wyniki długoterminowe Do badania kontrolnego zgłosiło się 56 dzieci - 14 leczonych repozycją zamkniętą i łuską gipsową ramienną - 40 po wykonanej pod kontrolą rtg-tv repozycji zamkniętej i stabilizacji przezskórnej drutami Kirschnera Średni czas obserwacji wynosił 4 lata i 3 miesiące Do oceny wyników użyto skali Faflika i Jasińskiego

76 Skala Faflika i Jasińskego Ustawienie łokcia: prawidłowe- 2p Szpotawe <5 stopni- 1p Koślawe>5 stopni- 0p Zasięg ruchu: dobry -2p zgięcie >130 stopni wyprost > 10 stopni Rotacja przedramienia prawidłowa Zadowalający- 1p zgięcie od 115 stopni do 129 stopni wyprost < 10 stopni rotacja przedramienia > 50 stopni niezadowalający 0p zasięg ruchomości mniejszy niż poprzednio Ból: nie wystepuje 2p przeciętny 1p znaczący 0p Siła zginaczy i prostowników łokcia: < 5% osłabienia- 2p 6-15% osłabienia- 1p > 15 % osłabienia- 0p Wynik: dobry 8 12p zadowalający 4-7p, niezadowalający 3p i mniej.

77 Wyniki leczenia wg klasyfikacji Faflika i Jasińskiego Wynik zadowalajacy 8% wynik dobry 92%

78 Wnioski Metoda zamkniętej repozycji i stabilizacji przezskórnej drutami Kirschnera pod kontrolą rtg-tv pozwala na uzyskanie dobrych wyników leczenia u dzieci Ułatwia opiekę nad chorym, zabezpiecza przed rozwojem zespołu ciasnoty powięziowej Towarzyszące zaburzenia neurologiczne cofały się samoistnie, nie wymagając leczenia operacyjnego

79 Prof. dr hab. med. Janusz Popko Złamanie kości przedramienia

80 Wstęp Złamania występujące w kościach przedramienia należą do jednych z najczęstszych złamań występujących. Ich najczęstszymi przyczynami są upadki oraz urazy powstałe w czasie zabaw i uprawiania sportu.

81

82 Wstęp W większości przypadków złamań kości przedramienia wystarczające jest leczenie nieoperacyjne, polegające an zamkniętej repozycji i założeniu opatrunku gipsowego. U większości dzieci leczonych w taki sposób uzyskuje się pełny zrost i prawidłowy zakres ruchu.

83 Wstęp W przypadku złamania otwartego, wieloodłamowego lub takiego, gdzie nie można nastawić odłamów, wskazane jest zastosowanie leczenia operacyjnego i zespolenia, najczęściej śródszpikowego.

84

85

86

87

88

89

90 Dziewczynka lat 7, złamanie wyrostka łokciowego kości łokciowej lewej, do urazu doszło w wyniku upadku z huśtawki

91

92

93

94

95

96

97

98

99

100

101

102 9-letnia dziewczynka, złuszczenie głowy kości promieniowej lewej w wyniku upadku z huśtawki

103

104

105 Złamania Monteggia Obejmuje podwichnięcie lub zwichnięcie głowy kości promieniowej oraz złamanie kości łokciowej Istnieje wiele odmian złamania Monteggia, w których dochodzi do różnych kombinacji złamań bliższego odcinka kości łokciowej, szyjki kości promieniowej

106

107

108

109

110

111

112

113

114 Złamanie Monteggia dziecko lat 16

115 Dziewczynka lat 8, złamanie Di Montegiia przedramienia prawego, do którego doszło podczas upadku z roweru

116 Złamania trzonów kości przedramienia są trudniejsze do leczenia, ponieważ ograniczenia dotyczące akceptowanego przemieszczenia odłamów, które może być pozostawione są bardziej rygorystyczne Nieprawidłowy zrost złamania trzonu kości przedramienia może prowadzić do utrwalonego ograniczenia ruchów pronacji i supinacji, a czasami do szpecącego zniekształcenia przedramienia.

117 Znaczenie rotacji w mechanizmie złamania typu zielonej gałązki W przypadku złamań z przemieszczeniem dłoniowym odłam dalszy ulega supinacji (A ) W złamaniach z przemieszczeniem w kierunku grzbietowym odłam dalszy ulega pronacji ( B )

118 Złamania obejmujące całą szerokość kości Należy ocenić szerokość odłamów w rejonie złamania Istotna rozbieżność szerokości sąsiadujących końców odłamów sugeruje obecność przemieszczenia rotacyjnego.

119 Nastawienie złamania Gdy dziecko zostanie poddane sedacji należy przystąpić do repozycji złamania poprzez wykonanie rotacji ręki w kierunku zagięcia kątowego

120 Opatrunek gipsowy Opatrunek unieruchamiający powinien być dobrze wymodelowanym gipsem dłonioworamiennym z dobrym wyprofilowaniem przestrzeni międzykostnej

121 Akceptowalne przemieszczenia Akceptowalne jest pozostawienie przemieszczenia kątowego o stopni u dzieci do 10 roku życia, Nie więcej niż 10 stopni u starszych dzieci i nastolatków

122 Gojenie złamań trzonów kości przedramienia Złamania trzonów goją się wolniej niż złamanie przynasady dalszej, dlatego ocena kliniczna i radiologiczna powinna być wykonana ok.1 i 2 tygodnia po urazie Wtórne przemieszczenie odłamów zdarza się często

123 Niepowodzenia Najczęstszymi przyczynami niepowodzenia w leczeniu tego typu złamań są niezrozumienie istnienia składowej rotacyjnej przemieszczenia oraz słaba technika zakładania opatrunku gipsowego.

124 Leczenie operacyjne Jeśli repozycja nie jest zadawalająca lub nastąpiło wtórne przemieszczenie odłamów, to należy zastosować leczenie operacyjne Śródszpikowo wprowadzone druty Kirschnera lub gwoździe tytanowe (TEN) są najczęściej używane do stabilizacji jednej lub obu kości przedramienia

125 Tendencja wzrostowa leczenia operacyjnego złamań kości przedramienia - wszystkie złamania - leczone operacyjnie John M. Flynn, et al. Eleven Years Experience in the Operative Managment of Pediatric Forearm Fractures. J Pediatr Orthop. 2010;30(4):

126 Leczenie operacyjne Preferowany jest dostęp od strony dalszej nasady kości promieniowej (przez guzek Listera), a jeśli trzeba, od strony bliższego końca kości łokciowej

127

128 Złamanie obu kości przedramienia z wtórnym przemieszczeniem

129 Chłopiec 14 lat, złamanie obu kości przedramienia prawego w 1/3 bliższej w skutek upadku (popchnięty przez kolegę)

130 Złamanie dalszych nasad kości przedramienia

131 Złamanie dalszych nasad kości przedramienia - przykład

132 Złamanie dalszych nasad kości przedramienia leczone operacyjnie c.d.

133 Chłopiec lat 12, upadek podczas zajęć na boisku, złamanie przynasad kości przedramienia lewego

134 Złamanie Galeazziego Złamanie Galeazziego jest złamaniem odcinka dalszego kości promieniowej z uszkodzeniem w stawie promieniowo-łokciowym dalszym. Odpowiednikiem tego złamania u dzieci jest złamanie kości promieniowej oraz uszkodzenie obejmujące chrząstkę wzrostową nasady dalszej kości łokciowej.

135 Leczenie Zazwyczaj złamania te mogą być leczone metodą zamkniętej repozycji oraz unieruchomienia w opatrunku gipsowym na 6 tygodni. Otwarta repozycja lub stabilizacja drutami Kirschnera są rzadko potrzebne u dzieci.

136 Chłopiec lat 15, upadek podczas gry w piłkę

137 Dziękuję za uwagę