Starostwo Powiatowe w Siedlcach

Transkrypt

1 Starostwo Powiatowe w Siedlcach PROGNOZA ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO UPROSZCZONYCH PLANÓW URZĄDZENIA LASU OBRĘBÓW EWIDENCYJNYCH: Albinów, Bojmie, Broszków, Chlewiska, Cisie-Zagrudzie, Czarnowąż, Gręzów, Jagodne, Kępa, Koszewnica, Kotuń, Łączka, Łęki, Marysin, Mingosy, Niechnabrz, Nowa Dąbrówka, Oleksin, Pieńki, Pieróg, Polaki, Rososz, Ryczyca, Sionna, Sosnowe, Trzemuszka, Tymianka, Wilczonek, Żdżar, Żeliszew Duży, Żeliszew Podkościelny na okres od 30 kwietnia 2016 r. do 29 marca 2025 r. Warszawa, 2015

2 Kierownik

3 projektu: Maciej Lewandowski SPIS TREŚCI: 1. WSTĘP STRESZCZENIE W JĘZYKU NIESPECJALISTYCZNYM WYKAZ STOSOWANYCH SKRÓTÓW I TERMINÓW INFORMACJE OGÓLNE PODSTAWA PRAWNA I ZAKRES PROGNOZY ODDZIAŁYWANIA UPROSZCZONEGO PLANU URZĄDZENIA LASU NA ŚRODOWISKO ZAWARTOŚĆ I GŁÓWNE CELE UPROSZCZONEGO PLANU URZĄDZENIA LASU METODY ZASTOSOWANE PRZY SPORZĄDZANIU PROGNOZY CELE OCHRONY ŚRODOWISKA USTANOWIONE NA SZCZEBLU MIĘDZYNARODOWYM, WSPÓLNOTOWYM I KRAJOWYM ISTOTNE Z PUNKTU WIDZENIA UPROSZCZONEGO PLANU URZĄDZENIA LASU POWIĄZANIA UPROSZCZONEGO PLANU URZĄDZENIA LASU Z INNYMI DOKUMENTAMI, W TYM DOKUMENTAMI, DLA KTÓRYCH ZOSTAŁY SPORZĄDZONE STRATEGICZNE OCENY METODY ANALIZY SKUTKÓW REALIZACJI POSTANOWIEŃ UPUL ORAZ CZĘSTOTLIWOŚĆ JEJ PRZEPROWADZANIA INFORMACJA O MOŻLIWYM TRANSGRANICZNYM ODDZIAŁYWANIU NA ŚRODOWISKO OPIS, ANALIZA I OCENA STANU ŚRODOWISKA POŁOŻENIE I OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA GMINY KOTUŃ KLIMAT CHARAKTERYSTYKA LASÓW WŁASNOŚCI PRYWATNEJ NA TERENIE GMINY KOTUŃ, OBJĘTYCH OPRACOWANIEM UPUL AKTUALNY STAN, POTENCJALNE ZAGROŻENIA DLA ŚRODOWISKA PRZYRODNICZEGO GMINY KOTUŃ Stan i zagrożenia powietrza atmosferycznego Stan i zagrożenia gleb Stan i zagrożenia wód powierzchniowych i gruntowych Zagrożenia dla ekosystemów leśnych Zagrożenia antropogeniczne ISTNIEJĄCE FORMY OCHRONY PRZYRODY NA TERENIE KTÓRYCH ZNAJDUJĄ SIĘ DZIAŁKI OBJĘTE UPUL Obszary Natura Obszary Chronionego Krajobrazowe Pomniki przyrody Ochrona gatunkowa roślin, grzybów i zwierząt Siedliska przyrodnicze poza obszarem Natura ISTNIEJĄCE PROBLEMY OCHRONY PRZYRODY ISTOTNE Z PUNKTU WIDZENIA REALIZACJI UPUL POTENCJALNE ZMIANY STANU ŚRODOWISKA W PRZYPADKU BRAKU REALIZACJI UPUL PRZEWIDYWANE ODDZIAŁYWANIE UPUL NA ŚRODOWISKO I OBSZARY NATURA PRZEWIDYWANE ODDZIAŁYWANIE UPUL NA ŚRODOWISKO

4 4.1.1 Oddziaływanie na różnorodność biologiczną Oddziaływanie na ludzi i zdrowie Oddziaływanie na rośliny, grzyby i zwierzęta, w szczególności na gatunki chronione Oddziaływanie na wodę Oddziaływanie na powietrze Oddziaływanie na powierzchnię ziemi Oddziaływanie na krajobraz Oddziaływanie na klimat Oddziaływanie na zasoby naturalne Oddziaływanie na zabytki i dobra kultury materialnej Zestawienie zbiorcze wpływu realizacji założeń UPUL na środowisko PRZEWIDYWANE ODDZIAŁYWANIE UPUL NA OBSZARY CHRONIONEGO KRAJOBRAZU PRZEWIDYWANE ODDZIAŁYWANIE UPUL NA OBSZARY NATURA Obszar Specjalnej Ochrony Ptaków Dolina Kostrzynia PLB PRZEWIDYWANE ODDZIAŁYWANIE UPUL NA SIEDLISKA LEŚNE, POTENCJALNE SIEDLISKA PRZYRODNICZE PRZEWIDYWANE ODDZIAŁYWANIE NA INTEGRALNOŚĆ OBSZARÓW NATURA PRZEWIDYWANE SKUMULOWANE ODDZIAŁYWANIE UPUL NA ŚRODOWISKO PRZEWIDYWANE ROZWIĄZANIA MAJĄCE NA CELU ZAPOBIEGANIE I OGRANICZENIE NEGATYWNYCH ODDZIAŁYWAŃ UPUL NA ŚRODOWISKO ROZWIĄZANIA ALTERNATYWNE DO ZADAŃ UJĘTYCH W UPUL SPIS RYSUNKÓW SPIS WYKRESÓW SPIS TABEL LITERATURA

5 1. Wstęp 1.1 Streszczenie w języku niespecjalistycznym Wykonanie Prognozy oddziaływania na środowisko Uproszczonych Planów Urządzenia Lasu wynika bezpośrednio z art. 46 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2013, poz ze zm.). Przeczytać tam możemy m.in., że: Przeprowadzenia strategicznej oceny oddziaływania na środowisko wymagają projekty: ( ) planów lub programów ( ) których realizacja może spowodować znaczące oddziaływanie na obszar Natura 2000 jeżeli nie są one bezpośrednio związane z ochroną obszaru Natura 2000 lub nie wynikają z tej ochrony. Szczegółowy zakres prognozy określa art. 51 wyżej wymienionej ustawy. Głównym celem opracowanej prognozy było przeanalizowanie zapisów znajdujących się w Uproszczonych Planów Urządzenia Lasu (UPUL) lasów niestanowiących własności Skarbu Państwa na terenie gminy Kotuń w odniesieniu do ich wpływu na środowisko przyrodnicze. Analiza ta polegała głównie na sprawdzeniu, czy zapisy te nie wpływają negatywnie na środowisko naturalne, a w szczególności na stan zachowania gatunków grzybów, roślin i zwierząt objętych ochroną prawną oraz na stan zachowania siedlisk przyrodniczych i gatunków wymienionych jako cenne z punktu widzenia Unii Europejskiej w Dyrektywach Rady 2009/147/EW oraz 92/43/EWG. Jednym z podstawowych zadań była analiza wpływu realizacji zaprojektowanych w UPUL wskazań gospodarczych na określone prawnie przedmioty ochrony występujące na terenie lasów objętych opracowaniem UPUL. Oceny dokonano na podstawie analiz eksperckich przy użyciu tabel macierzy. Tabele macierzy pozwalają przy pomocy wartości liczbowych określić wpływ projektowanych działań gospodarczych na siedliska przyrodnicze oraz na gatunki podlegające ochronie prawnej. Opracowanie powstało w zgodzie z wymogami formalno-prawnymi oraz wytycznymi organu zlecającego i nadzorującego wykonanie oceny. W pierwszej części dokumentu zawarto ogólne informacje na temat podstawy prawnej i powiązań z innymi dokumentami, krótki opis Uproszczonego Planu Urządzenia Lasu oraz informacje o źródłach danych oraz metodach wykorzystywanych w trakcie sporządzania prognozy. Kolejny rozdział zawiera informacje o aktualnym stanie środowiska. W części tej w stopniu ogólnym omówione zostały warunki geograficzne gminy. Szczegółowo opisano natomiast stan ekosystemów leśnych oraz potencjalne zagrożenia abiotyczne, biotyczne i antropogeniczne środowiska przyrodniczego. Przytoczono także główne przedmioty ochrony lokalnej przyrody. Integralną część opracowania stanowi prognoza wpływu zaplanowanych działań z zakresu gospodarki leśnej na stan środowiska. Szczegółowo rozpatrzono potencjalne oddziaływanie zaplanowanych w UPUL zabiegów na chronione rośliny, zwierzęta, siedliska. Ponadto, przeanalizowano potencjalny wpływ zaplanowanych zabiegów na elementy środowiska oraz na zabytki i dobra kultury. Wykazano, iż oddziaływanie projektów planów na powietrze, wodę, klimat, rośliny, zwierzęta oraz zabytki i dobra kultury będzie miało charakter neutralny. W odniesieniu do bioróżnorodności, ludzi oraz zasobów naturalnych oddziaływanie 5

6 będzie miało charakter pozytywny, natomiast w odniesieniu do powierzchni ziemi i krajobrazu potencjalnie pozytywny. Ostatni rozdział, analizuje skutki realizacji zadań zaprojektowanych w Uproszczonych Planach Urządzenia Lasu na obszarowe formy ochrony oraz integralność obszarów Natura Przeprowadzona analiza wykazuje neutralność takich oddziaływań. Przeprowadzona analiza jednoznacznie wykazuje, iż zaprojektowane w UPUL zabiegi nie wpłyną negatywnie na stan zachowania środowiska i walorów przyrodniczych na terenie obrębów ewidencyjnych Albinów, Bojmie, Broszków, Chlewiska, Cisie- Zagrudzie, Czarnowąż, Gręzów, Jagodne, Kępa, Koszewnica, Kotuń, Łączka, Łęki, Marysin, Mingosy, Niechnabrz, Nowa Dąbrówka, Oleksin, Pieńki, Pieróg, Polaki, Rososz, Ryczyca, Sionna, Sosnowe, Trzemuszka, Tymianka, Wilczonek, Żdżar, Żeliszew Duży, Żeliszew Podkościel. Stosowane dotąd, oraz zalecane obecnie metody działań we właściwy sposób zabezpieczają te obiekty, a różnorodność siedlisk i gatunków na terenach leśnych pozostaje zachowana głównie dzięki prowadzeniu racjonalnej, wielofunkcyjnej gospodarki leśnej w myśl zasad przyjętych w Uproszczonych Planach Urządzenia Lasu. 6

7 1.2 Wykaz stosowanych skrótów i terminów TD Typ Drzewostanu GUS Główny Urząd Statystyczny NTG Narada Techniczno Gospodarcza OSO Obszar Specjalnej Ochrony Ptaków POP Program Ochrony Przyrody SOO Specjalny Obszar Ochrony Siedlisk RDLP Regionalna Dyrekcja Lasów aństwowych TSL typ siedliskowy lasu Bśw bór świeży Bw bór wilgotny Bb bór bagienny BMśw bór mieszany świeży BMw - bór mieszany wilgotny BMb bór mieszany bagienny LMśw las mieszany świeży LMw las mieszany wilgotny LMb las mieszany bagienny Lśw las świeży Lw las wilgotny Ol ols OlJ ols jesionowy I kl.w. pierwsza klasa wieku (1-20 lat) II kl.w. druga klasa wieku (21-40 lat) III kl.w. trzecia klasa wieku (41-60 lat) IV kl.w. czwarta klasa wieku (61-80 lat) V kl.w. piąta klasa wieku ( lat) VI kl.w. szósta klasa wieku ( lat) VII kl.w siódma klasa wieku ( lat) VIII kl.w. ósma klasa wieku ( lat) KO klasa odnowienia KDO klasa do odnowienia So sosna pospolita Soc sosna czarna Md modrzew Św świerk Jd jodła Dg daglezja Bk buk Dbs dąb szypułkowy Dbb dąb bezszypułkowy Dbc dąb czerwony Kl klon pospolity Jw klon jawor Wz wiąz Js jesion Gb grab Brz brzoza brodawkowata Brzo brzoza omszona Ol RDOŚ olsza czarna Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska Olsz olsza szara Ak robinia akacjowa Tp topola Ksz kasztanowiec Lp lipa Czr czereśnia pospolita Czm czeremcha pospolita SDF- standardowy formularz danych 7

8 2. Informacje ogólne 2.1 Podstawa prawna i zakres prognozy oddziaływania Uproszczonego Planu Urządzenia Lasu na środowisko Prognoza Oddziaływania na Środowisko Uproszczonych Planów Urządzenia Lasu obrębów ewidencyjnych Albinów, Bojmie, Broszków, Chlewiska, Cisie-Zagrudzie, Czarnowąż, Gręzów, Jagodne, Kępa, Koszewnica, Kotuń, Łączka, Łęki, Marysin, Mingosy, Niechnabrz, Nowa Dąbrówka, Oleksin, Pieńki, Pieróg, Polaki, Rososz, Ryczyca, Sionna, Sosnowe, Trzemuszka, Tymianka, Wilczonek, Żdżar, Żeliszew Duży, Żeliszew Podkościel na terenie gminy Kotuń została wykonana przez Firmę TAXUS UL w Warszawie, na podstawie umowy zawartej pomiędzy Wykonawcą, a Starostwem Powiatowym w Siedlcach Podstawą prawną do wykonania Prognozy oddziaływania na środowisko w ramach strategicznej oceny oddziaływania na środowisko jest Ustawa o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko z dnia 21 października 2008r. środowisko (Dz. U. z 2013, poz ze zm.), zwana Ustawą o udostępnianiu informacji o środowisku (OOŚ). Ustawa o udostępnianiu informacji o środowisku nakłada wykonanie elementów wyszczególnionych w art. 51 i 52, przez organ sporządzający Prognozę. W myśl w/w ustawy. Prognoza zawierać powinna w szczególności: a) informacje o zawartości, głównych celach projektu planu oraz jego powiązaniach z innymi dokumentami, b) informacje o metodach zastosowanych przy sporządzaniu prognozy, c) propozycje dotyczące przewidywanych metod analizy skutków realizacji postanowień projektu planu oraz częstotliwości jej przeprowadzania, d) streszczenie w języku niespecjalistycznym. Ponadto, powinny być określone i ocenione: e) istniejący stan środowiska na obszarach objętych projektem planu w obszarach oraz potencjalne zmiany tego stanu w przypadku braku realizacji planu, f) istniejące problemy ochrony środowiska istotne z punktu widzenia realizacji projektu planu, w szczególności dotyczące obszarów podlegających ochronie na podstawie ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, g) cele ochrony środowiska ustanowione na szczeblu międzynarodowym, wspólnotowym i krajowym, istotne z punktu widzenia projektu planu, oraz sposoby, w jakich te cele i inne problemy środowiska zostały uwzględnione podczas opracowywania projektu planu, h) przewidywane znaczące oddziaływania, w tym oddziaływania na cele i przedmiot ochrony obszaru Natura 2000 oraz integralność tego obszaru, a także na: różnorodność biologiczną, zwierzęta, rośliny, ludzi, wodę, powietrze, klimat, krajobraz i zabytki. Prognoza powinna również przedstawić rozwiązania mające na celu zapobieganie, ograniczenie negatywnych oddziaływań na środowisko, mogących być rezultatem realizacji 8

9 projektowanego planu, w szczególności na cele i przedmiot ochrony obszaru Natura 2000 oraz integralność tego obszaru. Przy opracowaniu prognozy uwzględniono również zapisy następujących aktów: Prawo krajowe: Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004r. o ochronie przyrody [Dz. U. 2013, poz. 627 ze zm.]; Ustawa z dnia 28 września 1991r. o lasach [Dz. U. 2014, poz ze zm.]; Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z dnia [Dz. U. 2015, poz. 199.]; Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska [Dz. U. 2013, poz ze zm.]; Ustawa z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych [Dz.U. 2013r., poz ze zm.] Ustawa z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne [Dz.U. 2015, poz. 469]; Ustawa z 13 kwietnia 2007r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie [Dz. U. 2014, poz. 1789]; Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin [Dz.U. 2014, poz. 1409]; Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014r. w sprawie ochrony gatunkowej grzybów [Dz. U. 2014, poz. 1408]; Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 7 października 2014r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt [Dz.U poz. 1348]; Rozporządzenie Rady Ministrów z dn. 25 czerwca 2013r. w przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko [Dz. U. 2013, poz. 817]; Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 13 kwietnia 2010r. w sprawie siedlisk przyrodniczych oraz gatunków będących przedmiotem zainteresowania Wspólnoty, a także kryteriów wyboru obszarów kwalifikujących się do uznania lub wyznaczenia jako obszary Natura 2000 [Dz. U. 2014, poz. 1713]; Rozporządzenie Ministra Środowiska z dn. 9 sierpnia 2012r. zmieniające rozporządzenie w sprawie siedlisk przyrodniczych oraz gatunków będących przedmiotem zainteresowania Wspólnoty, a także kryteriów wyboru obszarów kwalifikujących się do uznania lub wyznaczenia jako obszary Natura 2000 [Dz. U. 2012, poz. 1041]. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dn. 6 listopada 2013r. zmieniające rozporządzenie w sprawie siedlisk przyrodniczych oraz gatunków będących przedmiotem zainteresowania Wspólnoty, a także kryteriów wyboru obszarów kwalifikujących się do uznania lub wyznaczenia jako obszary Natura 2000 [Dz. U. 2013, poz. 1302]. Rozporządzenie Ministra Środowiska z 30 kwietnia 2008r. w sprawie kryteriów oceny występowania szkody w środowisku [Dz. U. Nr 82, poz. 501]; 9

10 Prawo międzynarodowe: Dyrektywa Rady 79/409/UE z dnia 2 kwietnia 1979r. w sprawie ochrony dzikich ptaków (wraz z późniejszymi zmianami), zwana w skrócie Dyrektywą Ptasią; Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (wraz z późniejszymi zmianami), zwana w skrócie Dyrektywą Siedliskową; Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/42/WE z dnia 27 czerwca 2001r. w sprawie oceny wpływu niektórych planów i programów na środowisko; Dyrektywa Rady 2004/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004r. w sprawie odpowiedzialności za środowisko w odniesieniu do zapobiegania i zaradzania szkodom wyrządzanym środowisku naturalnemu Konwencja z Rio de Janeiro o różnorodności biologicznej przyjęta 5 czerwca 1992r., ratyfikowana przez Polskę 18 stycznia 1996r. Konwencja Paryska w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturalnego i naturalnego przyjęta 16 listopada 1972r. w Paryżu; 3. Konwencja Bońska o ochronie gatunków wędrownych dzikich zwierząt, sporządzona 29 czerwca 1979r. w Bonn; w Polsce weszła w życie w 1995r.; Konwencja Berneńska o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk sporządzona 19 września 1979r. w Bernie. 10

11 2.2 Zawartość i główne cele Uproszczonego Planu Urządzenia Lasu Uproszczone Plany Urządzenia Lasu sporządzone są w układzie osobnych opracowań dla każdej wsi (obrębu ewidencyjnego), zawierających w szczególności: 1) opis ogólny a. warunki przyrodnicze - położenie w regionalizacji przyrodniczo-leśnej oraz gospodarcze typy drzewostanów przyjęte dla poszczególnych typów siedliskowych lasu, b. maksymalną miąższość możliwą do pozyskania, w tym wieki rębności oraz wyliczony etat c. informacje z zakresu ochrony przyrody, d. wymogi ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony gleb i wód (jeżeli takie wymogi istnieją); 2) opis taksacyjny wydzieleń leśnych, w tym wskazówki gospodarcze (planowane zabiegi) dla każdego wydzielenia; 3) powierzchniową i miąższościową tabelę klas wieku w układzie wg gatunków panujących oraz w układzie wg funkcji lasu; 4) wykaz działek przewidywanych do zalesienia i odnowienia; 5) rejestr działek leśnych (tabelę właścicieli). Uproszczone Plany Urządzenia Lasu umożliwiają prowadzenie trwale zrównoważonej, wielofunkcyjnej gospodarki leśnej w lasach własności prywatnej. Znajduje to odzwierciedlenie w przepisach prawnych, w świetle których gospodarowanie lasem i jego zasobami może odbywać się wyłącznie na podstawie planów urządzenia lasu, sporządzanych na okres 10 lat. Cele, dla jakich sporządzono Uproszczone Plany Urządzenia Lasu dla obrębów: Albinów, Bojmie, Broszków, Chlewiska, Cisie-Zagrudzie, Czarnowąż, Gręzów, Jagodne, Kępa, Koszewnica, Kotuń, Łączka, Łęki, Marysin, Mingosy, Niechnabrz, Nowa Dąbrówka, Oleksin, Pieńki, Pieróg, Polaki, Rososz, Ryczyca, Sionna, Sosnowe, Trzemuszka, Tymianka, Wilczonek, Żdżar, Żeliszew Duży, Żeliszew Podkościel to przede wszystkim: rozpoznanie stanu lasu i zasobów leśnych na podstawie taksacji i inwentaryzacji zapasu, ocena zagrożeń lasu, ustalenie kierunkowych zadań i potrzeb (ochrona lasu i przyrody, ochrona przeciwpożarowa), ustalenie wieku drzewostanów będącym podstawa naliczania podatku leśnego oraz opracowanie materiałów kartograficznych. 11

12 2.3 Metody zastosowane przy sporządzaniu prognozy Opracowując Prognozę oceny oddziaływania UPUL na środowisko należało zastosować metody analizy i oceny. Sporządzanie Prognozy przebiegało w dwóch etapach: 1. Zebranie informacji o terenie i danych na temat stanu środowiska. 2. Porównanie zebranych danych w układzie przestrzennym z zaplanowanymi zabiegami gospodarczymi. Analiza została przeprowadzona w postaci: a. Porównań przestrzennych z zastosowaniem technik GIS Na dane przestrzenne zebrane i udostępnionych przez Generalną Dyrekcję Ochrony Środowiska, PGL Lasy Państwowe oraz zebranych w trakcie taksacji przez pracowników TAXUS UL nałożono mapy zaplanowanych zabiegów; zidentyfikowane w ten sposób obszary zostały poddane analizie pod kątem rodzaju zaplanowanego zabiegu i stopnia w jakim wpływa na dany gatunek, siedlisko. b. Zestawień danych w formie: tabel, wykresów, map. Na podstawie przeprowadzonych analiz i uzyskanych zestawień, dokonana została ocena poszczególnych parametrów środowiska oraz wpływu UPUL na te parametry. W ocenie oddziaływania wykorzystano formę macierzy, w której przyjęto następującą skalę: Ze względu na bezpośredni wpływ środowisko: + pozytywny - realizacja zapisów UPUL służy osiąganiu celów ochrony środowiska, istotnie zwiększając szansę na zachowanie trwałości i ciągłości ekosystemów leśnych. (+) warunkowo pozytywny - skutki realizacji zapisów UPUL jednoznacznie przeważają nad ewentualnymi skutkami negatywnymi. 0 brak wpływu (neutralny) - nie stwierdzono istotnych oddziaływań na środowisko, pozytywnych jak i negatywnych. Wpływ realizacji zapisów UPUL na środowisko jest zatem znikomy i pomijalny. (-) warunkowo negatywny - skutki realizacji zapisów UPUL równoważą lub tez przewyższają ewentualne skutki pozytywne. W tym wypadku, istnieje możliwość minimalizacji negatywnego wpływu, pod warunkiem jednak zachowania szczególnej ostrożności w trakcie realizacji zapisów UPUL. - negatywny - skutkiem realizacji zapisów UPUL są niemożliwe do uniknięcia koszty środowiskowe, przewyższające w znacznym stopniu potencjalne pozytywy. Ze względu na szacunkowy czas wpływu zapisów projektu planu na środowisko: 1 krótkookresowy występujący bezpośrednio podczas wykonywania pojedynczych czynności wynikających z zapisów UPUL (np. ścinka drzewa) 2 średniookresowy obejmujący kompleksowo czas trwania zabiegów wynikających z zapisów UPUL (np. wykonanie trzebieży, rębni zupełnej itp.) 3 długookresowy mając na uwadze cykliczność wykonywania UPUL wraz z analizą środowiskową w odstępach 10-letnich, w przedmiotowej Prognozie 12

13 wpływ długoterminowy odnosi się do całego, 10-letniego okresu obowiązywania przedmiotowego UPUL, w niektórych przypadkach uwzględniając również dłuższą perspektywę czasową. Dla określenia skutków realizacji zapisów UPUL przyjęto następującą skalę opisową: Pozytywne realizacja zapisów UPUL służy osiąganiu celów ochrony środowiska, istotnie zwiększając szansę na zachowanie trwałości i ciągłości ekosystemów leśnych. Potencjalnie pozytywne - skutki realizacji zapisów UPUL jednoznacznie przeważają nad ewentualnymi skutkami negatywnymi. Neutralne nie stwierdzono istotnych oddziaływań na środowisko, pozytywnych jak i negatywnych. Wpływ realizacji zapisów UPUL na środowisko jest zatem znikomy i pomijalny. Potencjalnie negatywne skutki realizacji zapisów UPUL równoważą lub też przewyższają ewentualne skutki pozytywne. W tym wypadku, istnieje możliwość minimalizacji negatywnego wpływu, pod warunkiem jednak zachowania szczególnej ostrożności w trakcie realizacji zapisów UPUL. Negatywne skutkiem realizacji zapisów UPUL są niemożliwe do uniknięcia koszty środowiskowe, przewyższające w znacznym stopniu potencjalne oddziaływanie pozytywne. 2.4 Cele ochrony środowiska ustanowione na szczeblu międzynarodowym, wspólnotowym i krajowym istotne z punktu widzenia Uproszczonego Planu Urządzenia Lasu Prognoza oddziaływania na środowisko oraz stanowiący jej przedmiot Uproszczone Plany Urządzenia Lasu, musi być zgodna ze stosownymi aktami prawnymi na szczeblu międzynarodowym i krajowym. Polska przystępując do Unii Europejskiej zobowiązana została do przestrzegania prawa unijnego. Akty prawne wyznaczające cele, jakie mają osiągnąć państwa członkowskie, przy jednoczesnym pozostawieniu im wybór środków służących do osiągnięcia tych celów stanowią Dyrektywy. Obowiązkiem Państwa jest przestrzeganie Dyrektyw oraz dostosowanie przepisów prawa krajowych do wymogów Dyrektywy. Poza aktami prawa wymienionymi w punkcie 2.1. cele ochrony środowiska na szczeblu krajowym są uszczegółowione przez następujące dokumenty krajowe: Polityka Leśna Państwa Przyjęta przez Radę Ministrów w dniu 22 kwietnia 1997r., wedle której, celem Państwa jest osiągnięcie i utrzymanie wielofunkcyjnej gospodarki leśnej (gospodarka zrównoważona ekonomicznie, proekologiczna). Najważniejsze z działań to: zwiększanie lesistości i zasobów drzewnych, poprawa stanu lasu i jego ochrony w celu polepszenia spełnianych przez nie funkcji, zwiększenie bioróżnorodności na wszystkich poziomach (genetyczny, gatunkowy, ekosystemowy), sporządzenie i wdrożenie programu małej retencji, regulowanie stanu zwierzyny tak, by nie stanowiła zagrożenia w hodowli lasu, zapewnienie ochrony wszystkim lasom, szczególnie ekosystemom najcenniejszym oraz rzadkim. Cele i działania zawarte w Uproszczonym Planie Urządzenia Lasu są spójne z celami Polityki leśnej państwa. Realizacja zadań zaprojektowanych w UPUL przyczyni 13

14 się do wypełnienia założeń dokumentu, w szczególności w kwestii zwiększania lesistości, poprawy stanu lasów, zwłaszcza lasów nie stanowiących własności Skarbu Państwa oraz ich ochrony. Krajowy Program Zwiększania Lesistości Zakłada powiększenie powierzchni leśnej kraju (cele, zasięgi, sposób) do około 30% w 2020r. i 33% w 2050r. Cele i działania zawarte w UPUL wypełniają założenia omawianego dokumentu, głównie poprzez zaprojektowane wskazania dotyczące zalesień i odnowień w lasach prywatnych. Polityka Ekologiczna Państwa w latach z perspektywą do roku 2016 Zawiera zapisy na temat stanu wyjściowego obszarów leśnych, średniookresowe cele i kierunki działań. Cele planowane są do 2016r., zakładają użytkowanie zasobów leśnych w racjonalny sposób przez kształtowanie właściwej struktury gatunkowej i wiekowej oraz zachowanie bogactwa biologicznego. Sprowadza się to do rozwijania trwale zrównoważonej i wielofunkcyjnej gospodarki leśnej. Kierunki działań zapisane na lata , to m.in.: realizacja Krajowego Programu Zwiększania Lesistości, w tym realizacja zalesień przez podmioty prywatne po dofinansowaniu ze środków Unii Europejskiej, utrzymanie retencji wodnej, powiększanie jej przez przywracanie przesuszonych przez meliorację terenów wodno-błotnych, dostosowanie składów gatunkowych drzewostanów do siedlisk, zwiększenie różnorodności genetycznej i gatunkowej biocenoz leśnych (zawiera się w tym restytucja jodły w Sudetach, ochrona i restytucja cisa w Polsce). Cele i działania zawarte w UPUL są spójne z celami Polityki Ekologicznej Państwa. Projektowane wskazania gospodarcze przyczyniają się do racjonalnej gospodarki leśnej w lasach własności prywatnej, kształtując ich właściwą strukturę gatunkową i wiekową. Realizacja zapisów UPUL przyczyni się do wypełnienia założenia omawianego dokumentu. Krajowa strategia ochrony różnorodności biologicznej Utworzenie tego dokumentu jest efektem wdrażania Konwencji z Rio, jego realizację prowadzi się poprzez: branie pod uwagę potrzeb ochrony i umiarkowanego użytkowania różnorodności biologicznej przy zalesianiu gruntów rolnych, zachowanie pełnej zmienności drzew leśnych, opieranie gospodarki leśnej na racjonalnych podstawach przyrodniczych, ochronę i rozważne użytkowanie ekosystemów wodnobłotnych, kształtowanie ekotonów strefy przejścia na skraju lasu, ochronę obszarów (w tym górskich) wrażliwych na zmiany sposobu gospodarowania, zwłaszcza w zakresie gospodarki leśnej, umiarkowane użytkowanie i ochrona różnorodności biologicznej w procedurach: urządzenia, zagospodarowania i ochrony lasu, prowadzenie skutecznej edukacji przyrodniczo-leśnej społeczeństwa. Cele i działania zawarte w UPUL są spójne z celami omawianego dokumentu. Projektowane wskazania gospodarcze zakładają na obszarach objętych UPUL trwale zrównoważoną gospodarkę leśną. Ponadto, realizacja zadań z zakresu odnawiania i pielęgnacji lasu, przyczynia się do ochrony bioróżnorodności, w znacznym stopniu eliminując ryzyko wprowadzania w lasach prywatnych drzewostanów monolitowych. 14

15 Cele ochrony środowiska na szczeblu międzynarodowym, w odniesieniu do UPUL są uszczegółowione przez następujące dokumenty międzynarodowe: Konwencja o różnorodności biologicznej Przyjęta 5 czerwca 1992r. w Rio de Janeiro, ratyfikowana przez Polskę 18 stycznia 1996r.; mówi o ochronie światowych zasobów różnorodności biologicznej na trzech poziomach: genetyczny, gatunkowym, ekosystemowym. Konwencja Berneńska o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk utworzona 19 września 1979r. w Bernie. Konwencja Bońska o ochronie gatunków wędrownych dzikich zwierząt sporządzona 23 czerwca 1979r. w Bonn, w Polsce wprowadzona w 1995r.; zawiera listę zwierząt wędrownych oraz sposoby ich ochrony. Konwencja Ramsarska o obszarach wodno błotnych mających znaczenie międzynarodowe, zwłaszcza, jako środowisko życiowe ptactwa wodnego sporządzona 2 lutego 1971r. w Ramsar; porozumienie ma na celu ochronę i utrzymanie w stanie niezmienionym obszarów określanych, jako wodno-błotne. Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (wraz z późniejszymi zmianami), zwana w skrócie Dyrektywą Siedliskową. Głównym celem Dyrektywy Siedliskowej jest zachowania różnorodności biologicznej przy uwzględnieniu wymagań gospodarczych, społecznych, kulturowych i regionalnych obszarów o znaczeniu wspólnotowym. Aby osiągnąć ten cel należy rozpoznać i wyznaczyć miejsca występowania cennych siedlisk przyrodniczych, a następnie należy zachować lub odtworzyć siedlisko przyrodnicze oraz populacje gatunków dzikiej fauny i flory. Dyrektywa Rady 79/409/EWG z dnia 2 kwietnia 1979r. w sprawie ochrony dzikich ptaków (wraz z późniejszymi zmianami), zwana w skrócie Dyrektywą Ptasią. Głównym celem tej dyrektywy jest ochrona gatunków dzikiego ptactwa, występujących naturalnie na europejskim terytorium państw członkowskich, ze szczególnym uwzględnieniem ptaków wędrownych. Cel ten ma być osiągnięty m.in. poprzez eliminację negatywnego działania człowieka polegającego na niszczeniu i zanieczyszczaniu naturalnych siedlisk ptaków oraz na chwytaniu, zabijaniu i handlu ptactwem przez człowieka. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2004/35WE z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie odpowiedzialności za środowisko w odniesieniu do zapobiegania i zaradzania szkodom wyrządzonym środowisku naturalnemu zwana szkodową. Cele i działania zawarte w UPUL są spójne z celami określonymi w większości dokumentów międzynarodowych. Projektowane wskazania gospodarcze przyczyniają się do racjonalnej gospodarki leśnej, kształtując właściwą strukturę gatunkową i wiekową oraz przyczyniając się do zwiększania i ochrony bioróżnorodności lasów prywatnych. Ponadto, mając na uwadze wyróżnione na terenie gminy Obszary Natura 2000, realizacja zapisów UPUL, w dużym stopniu przyczyni się do zachowania właściwego stanu siedlisk, w tym również miejsc bytowania i żerowania chronionych gatunków ptaków i ssaków. 15

16 2.5 Powiązania Uproszczonego Planu Urządzenia Lasu z innymi dokumentami, w tym dokumentami, dla których zostały sporządzone strategiczne oceny Uproszczone Plany Urządzenia Lasu dla obrębów: Albinów, Bojmie, Broszków, Chlewiska, Cisie-Zagrudzie, Czarnowąż, Gręzów, Jagodne, Kępa, Koszewnica, Kotuń, Łączka, Łęki, Marysin, Mingosy, Niechnabrz, Nowa Dąbrówka, Oleksin, Pieńki, Pieróg, Polaki, Rososz, Ryczyca, Sionna, Sosnowe, Trzemuszka, Tymianka, Wilczonek, Żdżar, Żeliszew Duży, Żeliszew Podkościel na terenie gminy Kotuń są w bardzo niskim stopniu powiązane z innymi dokumentami dla tego obszaru. Do dokumentów, które mogą być pośrednio powiązane z planem, należą: Miejscowego plan zagospodarowania przestrzennego części wsi Bojmie, Jagodne, Sionna, Mingosy, Wilczonek, Chlewiska, Pieróg, części wsi Polaki, części wsi Kotuń dla przebiegu linii elektroenergetycznej 400 kv Miejscowy Plan Zagospodarwania Przestrzennego wsi Gręzów, Broszków, Polak Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego wsi Kotuń Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego gminy Kotuń Program Ochrony Środowiska dla Gminy Kotuń na lata , z perspektywą do roku 2022 Sporządzane uproszczone plany urządzenia lasu dla lasów nie stanowiących własności Skarbu Państwa, nie przewidują nowych zalesień na gruntach nieleśnych. Zapisy w UPUL odnoszą się jedynie do istniejących lasów i terenów leśnych, zapisy dotyczące gospodarki leśnej w drzewostanach na gruntach prywatnych nie będą kolidowały z planami zagospodarowania przestrzennego. Uproszczone plany urządzenia lasu wypełniają zapisy Studium Uwarunkowań I Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Gminy Kotuń m.in. w zakresie ochrony i zrównoważonego rozwoju lasów w kierunku 2. Ochrona planistyczna: utrzymywanie trwałości lasów oraz ich wielostronnych funkcji (środowiskotwórczej) Zakaz prowadzenia działań osłabiających biologiczną odporność drzewostanów. Racjonalna gospodarka leśna i stosowanie się do zaleceń uproszczonych planów urządzenia lasu ma na celu zachowanie dobrej kondycji lasów, a tym samym wpłynie pozytywnie na całokształt stanu środowiska w obszarze gminy. Plan Urządzenia Lasu dla Nadleśnictwa Siedlce Lasy na gruntach prywatnych w obrębach ewidencyjnych objętych opracowaniem UPUL, sąsiadują z lasami własności Skarbu Państwa pod zarządem PGL Lasów Państwowych Nadleśnictwa Siedlce, objętego Planem Urządzania Lasu na lata

17 Uproszczone plany urządzenia lasów w żaden sposób nie odnoszą się do lasów pozostających w zarządzie Lasów Państwowych. Częściowo sąsiadują z lasami państwowymi. Wskazania zawarte w UPUL nie ingerują bezpośrednio w drzewostany pod zarządem Nadleśnictw Siedlce, a zawarte w planie wskazówki nie będą kolidowały z założeniami Planu Urządzenia Lasu dla tego nadleśnictwa. Właściwe terenowo nadleśnictwo sprawują powierzony nadzór przez Starostę Siedleckiego nad lasami prywatnymi. Projekt UPUL jest opiniowany przez właściwego terenowo nadleśniczego. Wszelkie zabiegi na terenie lasów prywatnych muszą być konsultowane z odpowiednim terenowo leśniczym. Dzięki tym procedurom nad gospodarką prowadzoną na terenie lasów prywatnych czuwają osoby merytorycznie przygotowane do pracy w lesie, a zaprojektowane zabiegi są optymalnie dobrane do potrzeb drzewostanów. Ze względu na rozplanowane w czasie zabiegi, dostosowany do potrzeb hodowlanych rozmiar pozyskania oraz współpracę właścicieli gruntów z pracownikami Służby Leśnej, skumulowane oddziaływanie krótkoterminowe, średnioterminowe jak i długoterminowe obu planów urządzania lasu nie będzie miało negatywnego wpływu na środowisko. Przyczyni się do zachowania trwałości kompleksów leśnych, ich dobrego stanu zdrowotnego, a tym samym zwiększy odporność na abiotyczne i biotyczne czynniki niszczące. 2.6 Metody analizy skutków realizacji postanowień UPUL oraz częstotliwość jej przeprowadzania Analiza skutków realizacji postanowień projektu planu powinna być przeprowadzona w wyniku kompleksowej kontroli po zakończeniu 10-lecia obowiązywania uproszczonego planu urządzenia lasu, a jej wyniki przesłane do RDOŚ. Kontrola kompleksowa powinna dotyczyć prawidłowości wykonywania zapisów Planu, obejmować jak najszerszy zakres, między innymi: analizę rębni zapisanych w UPUL w odniesieniu do wykonywanych rodzajów rębni, analizę składów gatunkowych zapisanych w UPUL w odniesieniu do gatunków drzew wprowadzanych w odnowieniach, kontrolę terminu zabiegów zapisanych w UPUL lub Prognozie w odniesieniu do wykonania ich w konkretnym drzewostanie, zmiany powierzchni lasów według pełnionych funkcji i kategorii użytkowania, zestawienia pozyskania drewna w wymiarze powierzchniowym według sposobu zagospodarowania, zestawienie powierzchni lasu pod kątem kategorii zabiegu. Oprócz analizy działań z zakresu gospodarki leśnej, ocena powinna zawierać również informacje o ewaluacji środowiska przyrodniczego obszarów leśnych. 17

18 2.7 Informacja o możliwym transgranicznym oddziaływaniu na środowisko Biorąc pod uwagę charakter i rozmiar działań przewidzianych w Uproszczonym Planie Urządzenia Lasu obrębów Albinów, Bojmie, Broszków, Chlewiska, Cisie-Zagrudzie, Czarnowąż, Gręzów, Jagodne, Kępa, Koszewnica, Kotuń, Łączka, Łęki, Marysin, Mingosy, Niechnabrz, Nowa Dąbrówka, Oleksin, Pieńki, Pieróg, Polaki, Rososz, Ryczyca, Sionna, Sosnowe, Trzemuszka, Tymianka, Wilczonek, Żdżar, Żeliszew Duży, Żeliszew Podkościel, nie przewiduje się transgraniczego wpływu na środowisko. 18

19 3. Opis, analiza i ocena stanu środowiska 3.1 Położenie i ogólna charakterystyka gminy Kotuń Rysunek 1 Położenie obrębów objętych UPUL na terenach gminy Kotuń na tle granic sąsiednich gmin. Obszary niebieskie obręby objęte opracowaniem wraz z granicami Gmina Kotuń, według regionalizacji fizycznogeograficznej J. Kondrackiego położona jest w makroregionie Nizina Południowopodlaska, mezoregionach: Wysoczyzna Siedlecka oraz Obniżenie Węgrowskie. Na Wysoczyźnie Siedleckiej położona jest wschodnia część gminy. Jest to strefa moren czołowych stadiału Warty zlodowacenia środkowopolskiego. Obniżenie Węgrowskie obejmuje zachodnią gminy. Gmina wiejska Kotuń usytuowana jest we wschodniej części województwa mazowieckiego, w powiecie siedleckim. Niniejsza jednostka samorządu terytorialnego zajmuje obszar o powierzchni 149,87 km². Składa się z 32 sołectw. Centrum władz samorządowych oraz usług administracyjno oświatowo gospodarczych Gminy, znajduje się w miejscowości Kotuń. Powierzchnia Gminy stanowi 9,35% powierzchni powiatu. 19

20 Gminę wiejską Kotuń charakteryzuje bardzo korzystne położenie. Niniejsza jednostka samorządu terytorialnego bezpośrednie sąsiaduje z siedzibą powiatu siedleckiego. Kotuń położony jest w odległości około 15 km od Siedlec, 37 km od Mińska Mazowieckiego oraz około 80 km od Warszawy. Gminę charakteryzuje mało urozmaicona i łagodna rzeźba terenu, która w około 20%, pokryta jest użytkami leśnymi. Innymi charakterystycznymi elementami krajobrazu są niewielkich rozmiarów wydmy, które występują głównie w większych kompleksach leśnych Według regionalizacji przyrodniczo- leśnej (Zielony, Kliczkowska 2010) powiat znajduje się w krainie IV Mazowiecko-Podlaskiej, mezoregionie Mińsko-Łukowskim 3.2 Klimat Zgodnie z rolniczo - klimatycznym podziałem Polski według R. Gumińskiego teren Gminy Kotuń znajduje się w obrębie zaliczanym klimatycznie do dzielnicy wschodniej. Według podziału W. Okołowicza, Gmina Kotuń leży na terenie regionu klimatycznego mazowiecko podlaskiego, o wyraźnej przewadze kontynentalizmu. Powietrze polarno - kontynentalne, nadciągające z kierunku wschodniego jest powietrzem o niskiej wilgotności. Amplitudy temperatur na terenie Gminy Kotuń, są większe od przeciętnych na terenie Polski. Klimat charakteryzuje się dość długim i wcześnie zaczynającym się latem oraz dłuższą niż przeciętnie zimą, z niskimi temperaturami. Roczna wielkość opadów wynosi około 550 mm i jest jedną z najniższych w skali Polski. Pokrywa śnieżna zalega przez około dni, a okres wegetacji to około 210 dni w roku. Średnia roczna temperatura powietrza sięga około 7,2 ºC. Przeważają wiatry z sektora zachodniego, z tym, że w zimie przeważają wiatry północno-zachodnie. 3.3 Charakterystyka lasów własności prywatnej na terenie gminy Kotuń, objętych opracowaniem UPUL Uproszczonymi Planami Urządzenia Lasu na terenie gminy Siedlce objęto 2329,3260 ha i gruntów leśnych niestanowiących własności Skarbu Państwa(tab.1). Tabela 1 Zestawienie powierzchni obrębów ewidencyjnych i gmin objętych UPUL w rodzaju użytków Pow. lasów objętych opracowaniem UPUL Lp. Gmina Obręb [ha] 1 Albinów 17, Kotuń Bojmie 81, Broszków 135, Chlewiska 283, Cisie-Zagrudzie 31, Czarnowąż 112, Gręzów 175,

21 8 Jagodne 65, Kępa 30, Koszewnica 13, Kotuń 181, Łączka 150, Łęki 33, Marysin 64, Mingosy 51, Niechnabrz 11, Nowa Dąbrówka 21, Oleksin 28, Pieńki 38, Pieróg 69, Polaki 129, Rososz 111, Ryczyca 22, Sionna 45, Sosnowe 101, Trzemuszka 130, Tymianka 38, Wilczonek 73, Żdżar 32, Żeliszew Duży 314, Żeliszew Podkościel 72,9128 RAZEM 2653,9176 Średni wiek drzewostanów na gruntach objętych opracowaniem UPUL wynosi 56 lat. Przeciętny zapas drzewostanów kształtuje się na poziomie 226 m 3 /ha. Siedliska borowe stanowią 82,1% powierzchni lasów objętych opracowaniem UPUL, zaś udział gatunków iglastych wynosi 70,9 %. Z gatunków liściastych dominują olcha i brzoza. Największy udział mają drzewostany III klasy wieku, stanowiące powierzchniowo 34,2% wszystkich drzewostanów. W analizowanych lasach dość wysoki jest udział drzewostanów w V i VI klasie wieku (wiek rębności dla sosny) i IV klasie wieku (wiek rębności olchy i brzozy). Na tle drzewostanów Mazowsza oraz Polski w gminie Kotuń zaznacza się nieznacznie wyższy udział drzewostanów w III i IV klasie wieku, kosztem niższego udziału drzewostanów I klasy wieku. Widać także niższy udział najstarszych lasów (w IV i wyższych klasach wieku) co jest jednak charakterystyczne dla lasów na gruntach prywatnych. 21

22 Wykres 1 Udział procentowy powierzchni gruntów leśnych w poszczególnych podklasach wieku Wykres 2 Procentowy udział powierzchni w klasach wieku analizowanych drzewostanów (słupki zielone) na tle drzewostanów Polski (drzewostany nizinne - niebieskie słupki) oraz województwa Mazowieckiego (czerwone słupki) Na terenie gminy Kotuń spośród drzewostanów objętych UPUL dominują siedliska borowe z dużą przewagą boru mieszanego świeżego i dużym udziałem boru świeżego. Siedliska lasowe zajmują łącznie niewiele prawie 18% powierzchni lasów, z czego najliczniej olsy. Pod względem wilgotności dominują siedliska świeże (82,4% powierzchni lasów). Siedliska wilgotne i bagienne zajmują po ok. 8,5-9,0%, z czego najliczniej występują olsy (ok. 2%). 22

23 Siedliska borów mieszanych w terenie kraju oraz województwa zajmują ok. 30% powierzchni. Na terenie lasów objętych UPUL siedliska te stanowią aż ponad 50% wszystkich drzewostanów. Spośród gatunków panujących, dominantem powierzchniowym jest sosna (70,5%), a z pozostałych gatunków olcha zajmuje 14,1%, a brzoza 11,7% powierzchni. Wykres 3 Udział typów siedliskowych lasów Wykres 4. Procentowy udział powierzchni w typów troficznych analizowanych drzewostanów 23

24 (słupki fioletowe) na tle drzewostanów Polski (drzewostany nizinne niebieskie słupki), drzewostanów prywatnych w całym kraju (drzewostany nizinne czerwone słupki) oraz województwa mazowieckiego (zielone słupki) Wykres 5 Udział gatunków drzew panujących w lasach objętych opracowaniem UPUL Wykres 6 Udział gatunków drzew wg rzeczywistego udziału w lasach objętych opracowaniem UPUL 24

25 Wiek drzewostanów nieznacznie odbiega od średniej krajowej oraz wojewódzkiej. Widać wyższy udział siedlisk boru mieszanego. Głównymi gatunkami panującymi są sosna, olcha oraz brzoza, stanowiące 96,3% powierzchni drzewostanów według gatunków panujących i 71,3% według rzeczywistego udziału gatunków. Stwierdzono występowanie 16 gatunków panujących, oraz aż 30 gatunków drzewiastych, z których 4 gatunki osiągają powierzchniowo ponad 10% udział: sosna 34,3%; brzoza 25,3%, olsza 11,7% oraz osika - 10,8%. W gminie Kotuń w najstarszych klasach wieku mamy do czynienia z wysokim udziałem drzewostanów wielogatunkowych, a drzewostany jednogatunkowe zajmują jedynie niewiele ponad 30% powierzchni. Dla wszystkich analizowanych drzewostanów ponad połowa to lasy jednogatunkowe, a cztero więcej gatunkowe stanowią niecałe 10% wszystkich lasów. Wykres 7 Powierzchnia drzewostanów wg bogactwa gatunkowego i wieku 3.4 Aktualny stan, potencjalne zagrożenia dla środowiska przyrodniczego gminy Kotuń Przedstawiając aktualny stan środowiska na terenie objętym opracowaniem UPUL, największy nacisk położono na potencjalne zagrożenia zarówno dla ekosystemów jak i dla człowieka. Należy mieć na uwadze, że w środowisku przyrodniczym istnieje cały szereg powiązań między poszczególnymi jego elementami, a zachwianie równowagi prowadzi nieuchronnie do bardzo poważnych konsekwencji, zarówno dla ekosystemów jaki i dla człowieka. Zagrożenie środowiska przyrodniczego wynika ze stałego, równoczesnego oddziaływania wielu czynników powodujących w nim niekorzystne zjawiska i zmiany. Negatywnie oddziałujące czynniki, określane jako stresowe, można sklasyfikować uwzględniając ich: Pochodzenie, jako: abiotyczne, biotyczne, antropogeniczne; Charakter oddziaływania, jako: fizjologiczne, mechaniczne, chemiczne; Długotrwałość oddziaływania, jako: okresowe, ciągłe; Rolę, jaką odgrywają w procesie degradacji, jako: predysponujące, inicjujące, współuczestniczące. 25

26 Oddziaływanie czynników stresowych na środowisko przyrodnicze ma charakter złożony. Z wieloletnich badań i obserwacji wynika, że równoczesne działanie różnych czynników stresowych osłabia odporność biologiczną poszczególnych ekosystemów powodując stałą, wysoką ich podatność na procesy destrukcyjne spowodowane okresowym nasileniem się choćby jednego z tych czynników. Stan środowiska na terenie gmin Kotuń określono na podstawie danych: 1. Stan środowiska w województwie mazowieckim w 2013 roku. WIOŚ Warszawa 2014, 2. Roczna Ocena Jakości Powietrza w województwie mazowieckim. Raport za rok WIOŚ Warszawa 2014, 3. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Kotuń. Siedlce Program Ochrony Środowiska dla Gminy Kotuń na lata , z perspektywą do roku 2022, Kotuń Stan i zagrożenia powietrza atmosferycznego Emisja liniowa W Gminie Kotuń największa emisja liniowa występuje w obrębie drogi krajowej nr 2, która charakteryzuje się bardzo dużym natężeniem ruchu. Jest to główną przyczyną zanieczyszczenia powietrza na terenie Gminy Kotuń w wyniku emisji liniowej. Emisja powierzchniowa Na terenie gminy Kotuń szkodliwe zanieczyszczenia atmosferyczne powstają w skutek procesów naturalnych jak i działalności człowieka. Zanieczyszczenia szczególnie szkodliwe dla zdrowia ludzi, takie jak pył zawieszony PM10 i PM2,5 oraz bezno(a)piren są głównie zanieczyszczeniami pochodzenia komunalnego czyli powstałego w skutek spalania paliwa stałego w celu ogrzania budynków mieszkalnych. Jest to głównie tzw. emisja powierzchniowa niska. Źródłem emisji powierzchniowej, pochodzącej z sektora bytowego, są lokalne kotłownie i paleniska domowe. Na terenie Gminy część mieszkańców ogrzewa swoje domy głównie węglem, co przyczynia się do wysokiej emisji dwutlenku siarki, tlenku azotu, pyłów, sadzy oraz tlenku węgla i węglowodorów aromatycznych. Substancje zanieczyszczające powietrze i źródła ich pochodzenia: - pyły (spalanie paliw, unos pyłu przez wiatr, pojazdy procesy, technologiczne), - dwutlenek siarki (spalanie paliw zawierających siarkę, procesy technologiczne), - tlenek azotu (spalanie paliw i procesy technologiczne przy wysokiej temperaturze, transport), - dwutlenek azotu (spalanie paliw i procesy technologiczne, transport), - tlenek węgla (powstaje podczas niepełnego spalania), - ozon (powstaje naturalnie oraz z innych zanieczyszczeń (utleniaczy)) 26

27 - benzo(a)piren (powstaje w trakcie niepełnego spalania, szczególnie w piecach o niskiej wydajności) - ołów Gmina Kotuń została zakwalifikowana do strefy mazowieckiej, dla której wykonano większość pomiarów jakości powietrza atmosferycznego. Ocena ze względu na ochronę zdrowia Stężenia SO2 dwutlenek siarki poziomy stężeń tego zanieczyszczenia mieściły się poniżej poziomu dopuszczalnego zarówno dotyczącego wartości 1-godzinnych, jak i 24- godzinnych. Stężenie NO2 poziomy stężeń NO2 mieściły się poniżej wartości dopuszczalnych określonych dla 1-godziny i roku (stężenie średnioroczne). Strefa ta otrzymała klasę A. Stężenia benzo(a)piranu poziomy stężeń benzo(a)pirenu oznaczane w pyle PM10 były wysokie. Najwyższe odnotowano na terenach, gdzie emisja niska z indywidualnego ogrzewania budynków jest dominująca. W sezonie grzewczym wielkości stężeń benzo(a)pirenu były bardzo wysokie, natomiast w okresie letnim znacznie niższe. W wyniku klasyfikacji nadano strefie mazowieckiej klasę C. Stężenia pyłu PM10 nie stwierdzono przekroczenia norm dla pyłu PM10. Przydzielono klasę jakości A. Stężenie ołowiu nie stwierdzono przekroczenia norm dopuszczalnego stężenia ołowiu pod kątem ochrony zdrowia. Przydzielono klasę jakości A. Stężenie ozonu stwierdzono przekroczenie poziomu celu długoterminowego w całej strefie oraz w gminie Kotuń na prawie 150,4 km 2, lecz bez przekroczeń poziomu docelowego. W związku z powyższym dla całego województwa przydzielono klasę A i D2. Stężenie CO nie stwierdzono przekroczenia norm tlenku węgla w powietrzu. Przydzielono klasę jakości A. Ocena ze względu na ochronę roślin Ze względu na ochronę roślin, nie stwierdzono przekroczeń norm dla zanieczyszczeń: SO2, O3, NO2/NOx, CO, pyłu PM2,5, ołowiu, arsenu, kadmu i niklu w pyle PM10. Nastąpiły przekroczenia wartości Ozonu w powietrzu Stan i zagrożenia gleb Z zapisów Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Kotuń wynika, iż gleby na terenie Gminy charakteryzują się dużym zróżnicowaniem w rozmieszczeniu przestrzennym. Wśród gruntów ornych przeważają gleby klas IVa i IVb, zajmujące 34% powierzchni gruntów ornych. Gleby klas IIIa i IIIb pokrywają 16,9% areału, z kolei gleby słabe (klasy V), zajmują 34,7% powierzchni Gminy. Użytki zielone występują na powierzchni ha i należą do klasy IV (42% 27

28 areału) i V (45%). Należy podkreślić, że wyżej przedstawiony stan w najbliższych latach, nie ulegnie istotnej zmianie, chociaż będzie zmniejszał się udział gleb ornych słabych klas (V i VI), ze względu na ich zalesianie i zabudowę. Na niektórych terenach Gminy Kotuń z powodu obniżenia poziomu wód gruntowych następuje degradacja gleb, która zmniejsza ich wartość rolniczą i przyrodniczą Stan i zagrożenia wód powierzchniowych i gruntowych Wody powierzchniowe Gmina Kotuń położona jest w zlewni Liwca, stanowiącego lewy dopływ Bugu. Teren Gminy charakteryzuje stosunkowo dobrze rozwinięta sieć hydrograficzna, co jest uwarunkowane występowaniem wielu mniejszych i uregulowanych cieków wodnych. Największym z nich jest rzeka Kostrzyń, przebiegająca południkowo przez całą zachodnią część Gminy. Kostrzyń stanowi lewobrzeżny dopływ Liwca i na długim odcinku wyznacza granicę Gminy Kotuń. Górny odcinek jest uregulowany, natomiast poniżej Oleksina posiada naturalny, meandrujący charakter. Kolejną co do wielkości rzeką Gminy Kotuń jest Świdnica, stanowiąca dopływ Kostrzynia. Jest to niewielka rzeczka dorzecza Bugu, o długości około 9 km. Rzeczka wypływa w okolicach wsi Broszków i kieruje się na zachód. Przepływa przez południowy skraj wsi Broszków, a następnie płynie przez niezabudowane tereny aż do miejscowości Niechnabrz. Po minięciu miejscowości Kępa wpada do rzeki Kostrzyń. Należy zaznaczyć, że w miejscowości Broszków na Świdnicy usytuowane są stawy rybne o powierzchni 259 ha, na których części utworzono rezerwat przyrody Stawy Broszkowskie. Większość zbiorników jest silnie, zarośnięta i wypłycona a powierzchnia otwartego lustra wody nie przekracza 70 ha. Na południe od stawów Broszkowskich, koło miejscowości Cisie - Zagrudzie, położony jest mniejszy kompleks zajmujący 50 ha. Przy zachodniej granicy gminy położony jest także kompleks stawowy w Ryczycy, zajmujący powierzchnię 41 ha, w tym lustro wody zajmuje 37 ha, ze względu na niewielkie stopień zarośnięcia,. Najmniejszy kompleks stawów położony jest na południe od Trzemuszki. Zajmuje on 26 ha powierzchni, z czego około 20 ha zajmuje lustro wody. Największym zagrożeniem dla czystości wód powierzchniowych mają bezpośrednie zrzuty ścieków komunalnych, (bytowo-gospodarczych), niedostateczne oczyszczanie ścieków oraz szereg powierzchniowych źródeł zanieczyszczenia, jak: niewłaściwe stosowanie nawozów sztucznych i naturalnych oraz środków ochrony roślin, niewłaściwe składowanie obornika i gnojowicy oraz ich niewłaściwego i nieodpowiednio dostosowanego do potrzeb stosowania na polach, niedostateczne rozwinięta infrastruktura odprowadzającej ścieki bytowo gospodarcze, zwłaszcza w miejscowościach korzystających z wodociągów oraz na obszarach rekreacji, zarówno zbiorowej jak i indywidualnej, usytuowanych w sąsiedztwie jezior, nieuporządkowana i niedostatecznie rozwinięta gospodarka ściekami opadowymi. 28