PLAN WYNIKOWY. Opracowała: Ewa Czyplis

Transkrypt

1 PLN WYNIKOWY Rok szkolny : 2008/2009 Przedmiot : religia Etap: drugi Klasa: szósta Placówka: Szkoła Podstawowa w Warcinie Program: Z-2-01/1 udżet godzin: 76 godz. I Semestr: 19 tygodni x 2 godz.= 38 godz. II Semestr: 19 tygodni x 2 godz.= 38 godz. Opracowała: Ewa zyplis 1

2 I. Świadkowie hrystusa 1. Formowanie postawy jednomyślności z Jezusem. (Myślimy jak hrystus). 2. Poznawanie uwarunkowań działania na wzór Jezusa. (ziałamy jak hrystus). 3. Kształtowanie postawy ufności na wzór Jezusa. (Ufamy jak hrystus) 4. Motywowanie do powierzenia siebie ogu. (hrystusowi powierzamy siebie) - definiuje, czym jest lęk; - potrafi podać zasady życia wspólnoty uczniów hrystusa. - opowiada tekst z 1, 8-11; - wie jakie jest pragnienie Jezusa. - wyjaśnia pojęcie nadziei chrześcijańskiej; - charakteryzuje sposoby życia nadzieją. - określa sposoby odnoszenia się do oga na wzór Jezusa; - przygotowuje osobiste ofiarowanie się ogu. - uzasadnia, dlaczego wiara jest zasadniczą cechą relacji pomiędzy uczniami Jezusa; - wyjaśnia, jakie wskazania Jezusa powinniśmy realizować, by nasze relacje były wolne od lęków. - stara się łączyć własne pragnienia z tęsknotami Jezusa; - odkrywa pragnienia Jezusa i porównuje ze swoimi. - określa, jaką postawę wobec zagrożeń proponuje człowiekowi Jezus; - wyjaśnia, czym charakteryzuje się postępowanie ludzi, którzy mają nadzieję. - wyjaśnia, co to znaczy być posłusznym ogu; - dowodzi, że posłuszeństwo ogu wyraża się w tym, by myśleć, działać i ufać jak Jezus. II. uch Święty daje nowe życie 5. Poznawanie darów Pięćdziesiątnicy. (ar Zmartwychwstałego). - charakteryzuje wydarzenie Zesłania ucha Świętego; - wyznaje wiarę w oga. - wie, na co oczekują uczniowie Jezusa po Jego wniebowstąpieniu; - dowodzi, że w naszym życiu nieustannie dokonuje się Pięćdziesiątnica. 6. Wspieranie współdziałania z - objaśnia pojecie daru; - określa, czym obdarowuje nas óg, byśmy mogli żyć 2

3 uchem Świętym. (awca nowego życia). 7. Wspomaganie współpracy z uchem Świętym w Kościele. (Twórca Kościoła). 8. Ukazanie ucha Świętego jako Nauczyciela Kościoła. (Nauczyciel Kościoła). 9. Poznawanie życia i działalności świętego Piotra. (Święty Piotr - umocniony uchem Świętym) 10. Zapoznanie z życiem i działalnością świętego Pawła. (Święty Paweł - oświecony przez ucha Świętego) 11. Ukazanie jedności z uchem Świętym na przykładzie Maryi. (Maryja - napełniona duchem Świętym). 12. Rozeznawanie działania ucha Świętego w Eucharystii. (ziałający w Eucharystii). - ma świadomość odpowiedzialności za miłość oga wyrażoną w darze ucha Świętego - wie, dlaczego óg zbawia nas za pośrednictwem Kościoła; - wykazuje, że uch Święty jest twórcą Kościoła. - wylicza znaki obecności i działania ucha Świętego; - objaśnia, na czym polega trwanie w nauce apostołów i we wspólnocie. - charakteryzuje postać świętego Piotra; - określa rolę, jaką odegrało w życiu Piotra spotkanie z Jezusem - wyjaśnia, co zmieniło życie świętego Pawła; - opisuje, jaką rolę odegrało w życiu świętego Pawła spotkanie z Jezusem. - przedstawia, dlaczego ochrzczeni otaczają Maryję taką czcią; - tłumaczy, dlaczego dlaczego Maryja jest dla uczniów Jezusa wzorem do naśladowania - wylicza części Mszy Świętej i przedstawia ich zasadnicze treści; - opowiada, co dzieje się podczas Eucharystii. jako Jego dzieci; - tłumaczy, co jest powodem Zesłania ucha Świętego. - objaśnia, że Kościół jest darem ucha Świętego; - wyjaśnia, dlaczego wierzymy w Kościół. - opisuje działalność ucha Świętego podczas łamania chleba i modlitwy; - wykazuje, że uch Święty uczy nas, jak dostrzegać Jezusa w naszym codziennym życiu. - wyjaśnia, jak przykład świętego Piotra pomaga nam odczytywać nasze mocne strony; - opisuje zadania świętego Piotra i jego następców w Kościele. - określa, czego uch Święty uczy nas w świadectwie wiary świętego Pawła; - ukazuje rolę ucha Świętego i pomoc ze strony uczniów hrystusa w życiu świętego Pawła - uzasadnia, dlaczego Maryja jest Matką Kościoła; - przytacza przykłady działania ucha Świętego w życiu Maryi. - uzasadnia, dlaczego Eucharystia jest wyrazem wiary uczniów Jezusa w obecność i działanie pośród nich ucha Świętego; - prowadzi refleksję nad osobistym uczestnictwem we Mszy świętej. 3

4 III. Źródło nowego życia 13. Formowanie świadomości chrzcielnej (Jestem dzieckiem ożym) 14. Umacnianie świadomej przynależności do Kościoła. (Włączony we wspólnotę Kościoła). 15. ostrzeganie wagi przekazu wiary w rodzinie. (W rodzinie wzrastam w wierze) 16. Motywowanie do realizacji zadań wynikających z chrztu świętego. (Postępuję jak chrześcijanin). 17. Wspomaganie osobistego uczestnictwa w życiu Kościoła (Uczestniczę w życiu Kościoła). 18. Rozwijanie pragnienia dzielenia się obrą Nowiną. (zielę się obrą Nowiną) 19. Wspomaganie rozumienia, czym jest chrzest w uchu Świętym). - wyjaśnia, kim uch święty czyni nas w sakramencie chrztu; - wyjaśnia co znaczy, że w chrzcie świętym otrzymujemy nowe życie. - wylicza prawa i obowiązki wynikające z chrztu świętego; - wyjaśnia, co to znaczy być włączonym we wspólnotę Kościoła. - określa znaczenie rodziny w życiu dziecka; - wylicza, jakie są zadania rodziny chrześcijańskiej względem ochrzczonych dzieci. - określa, jakie zadania otrzymał chrześcijanin na chrzcie świętym; - uzasadnia, dlaczego chrzest domaga się nieustannej przemiany serc. - wyjaśnia, na czym polega życie chrześcijańskie; - uczestniczy w życiu Kościoła. - przedstawia, na czym polega dzielenie się darem otrzymanym na chrzcie świętym; - uczestniczy w dzieleniu się obrą Nowiną. - wskazuje, co znaczy wierzyć w zbawczą moc ucha Świętego; - opisuje, jaki związek ma sakrament chrztu z sakramentem pokuty; - uzasadnia, dlaczego chrzest posiada dla chrześcijan decydujące znaczenie. - charakteryzuje prawa wynikające z chrztu; - dowodzi konieczności podjęcia odpowiedzialności wynikającej z chrztu. - objaśnia, w jaki sposób ochrzczeni stają się dla innych nauczycielami wiary; - uzasadnia, dlaczego pierwsze nauczanie wiary odbywa się w rodzinie. - dowodzi, że ochrzczony jest zobowiązany do udzielania pomocy innym w uwierzeniu w Jezusa; - czuję się odpowiedzialny za realizację zadań płynących z chrztu. - definiuje, co jest treścią wiary Kościoła; - opisuje, co wyróżnia chrześcijan spośród innych ludzi - przytacza zadania chrześcijan wynikające z chrztu świętego; - rozważa, jak może dzielić się obrą Nowiną z innymi. - uzasadnia, dlaczego poznanie wiary jest możliwe w uchu Świętym; 4

5 (Ochrzczeni w uchu Świętym). - jest wdzięczny za chrzest święty. - zaświadcza własnymi postawami, że przyjął chrzest w uchu Świętym. IV. Jesteśmy włączeni w dziedzictwo 20. Śledzenie rozwoju chrześcijaństwa. (Rozwój chrześcijaństwa) 21. Poznawanie świadectw kultury chrześcijańskiej. (Świadectwa kultury chrześcijańskiej). 22. Wskazanie źródeł chrześcijaństwa w Polsce. (hrześcijaństwo w Polsce). 23. Wzmacnianie szacunku dla kultury chrześcijańskiej w Polsce. (Kultura chrześcijańska w Polsce). 24. Przybliżenie motywów męczeńskiego świadectwa wiary. (Męczennicy). - opisuje, jak religia chrześcijańska rozprzestrzeniła się na cały świat; - wyjaśnia, jak może głosić Ewangelię dzisiejszemu światu. - wyjaśnia, co było powodem początków piśmiennictwa chrześcijańskiego; - przedstawia świadectwa kultury chrześcijańskiej. - podaje okoliczności, które towarzyszyły przyjęciu chrztu przez Polskę; - wie, czym dla Polski był chrzest. - ukazuje znaczenie polskiego Kościoła w dziedzinie szkolnictwa; - analizuje zaangażowanie Kościoła w zakresie pomocy potrzebującym. - wyjaśnia etymologię słowa męczennik; - zna świadectwa życia wybranych męczenników. - przedstawia, jak głosił Ewangelię święty Paweł; - uczestniczy w głoszeniu Ewangelii. - dostrzega wartości religijne w sztuce chrześcijańskiej; - uzasadnia, że dzieła kultury chrześcijańskiej pomagają człowiekowi być blisko Pana oga. - wylicza następstwa wynikające z przyjęcia chrztu przez Polskę; - uzasadnia konieczność odpowiedzialności za naród polski. - rozumie, jakie znaczenie miało chrześcijaństwo dla kształtowania kultury w Polsce; - docenia wartość kultury chrześcijańskiej w Polsce. - wskazuje, jakie są możliwości dawania świadectwa Jezusowi; - tłumaczy, dlaczego chrześcijanie oddawali i oddają swoje życie za wiarę. 25. ostrzeganie roli przodków wiary. - opowiada, jaką rolę pełni rodzina w - wyjaśnia, jaką rolę odgrywają przodkowie wiary w 5

6 (Przodkowie wiary). 26. Wzmacnianie chrześcijańskiej świadomości misyjnej. (Kościół misyjny). 27. ostrzeganie roli Maryi w Kościele polskim. (Maryja w dziejach Kościoła w Polsce). 28. Zachęcanie do kultu Matki ożej Królowej Polski. (Królowa Polski). przekazie wiary; - opisuje, w jaki sposób może przekazywać wiarę w oga innym ludziom. - objaśnia, w jaki sposób może stawać się misjonarzem; - tłumaczy, dlaczego obchodzimy Tydzień Misyjny. - wyjaśnia, na czym polega pośrednictwo Maryi; - zna dzieła sztuki poświęcone matce ożej. - dostrzega wartość pelu Jasnogórskiego; - wie, co to znaczy, że Maryja jest Królową Polski. naszym życiu; - tłumaczy, na czym polega odpowiedzialność za przekaz wiary. - odkrywa w słowach Jezusa wezwanie do udziału w misyjnym posłannictwie Kościoła; - uzasadnia, że wszyscy mamy udział w działalności misyjnej Kościoła. - podaje motywy oddawania czci Maryi; - tłumaczy, dlaczego wierzący w Polsce darzą Maryję tak wielką czcią. - wyjaśnia, jak doszło do nadania Maryi tytułu Królowej Polski; - tłumaczy, dlaczego wierzący Polacy czczą Maryję jaką swą Królową. V. Mocni w wierze Kościoła 29. Postrzeganie Kościoła jako iała hrystusa. (Kościół - iałem hrystusa). 30. Postrzeganie Kościoła jako wspólnoty ucha Świętego. (Wspólnota ucha Świętego). 31. Motywowanie współtworzenia wspólnoty żywej - uzasadnia, dlaczego jedność w Kościele nie eliminuje jego różnorodności; - uczestniczy w zadaniach Kościoła. - opisuje, na czym polega wspólnota w Kościele; - wyjaśnia, kto otrzymuje dary ucha Świętego. - wymienia cechy wspólnoty Kościoła; - wykazuje, w jaki sposób trzeba korzystać - wyjaśnia, na czym polega odpowiedzialność za Kościół - iało hrystusa; - tłumaczy, co wyraża porównanie Kościoła do ciała. - określa, w jakim celu uch Święty udziela swoich darów; - wyjaśnia, dlaczego otrzymywane dary mają służyć innym. - czuje się współodpowiedzialny za wspólnotę Kościoła; - wyjaśnia, czym wspólnota Kościoła różni się od innych 6

7 wiary. (Wspólnota żywej wiary). 32. Wspomaganie rozumienia i realizacji przykazań kościelnych. (Zasady życia Kościoła) 33. Wspieranie zaangażowania na rzecz ubogich. (Wspólnota miłości miłosiernej). 34. Ukazanie roli i zadań biskupa diecezjalnego. (Wspólnota diecezjalna) 35. Rozwijanie zaangażowania w życie swojej parafii. (Wspólnota parafialna). 36. Formowanie szacunku wobec miejsc kultu religijnego. (Nasz dom modlitwy). z nauki Jezusa w budowaniu wspólnoty. - uzasadnia konieczność istnienia zasad porządkujących relacje pomiędzy ludźmi; - wymienia, jakie zasady ustalił Kościół, by porządkować życie tej wspólnoty. - wyjaśnia pojęcie działalności dobroczynnej; - podaje religijne motywy działalności charytatywnej. - charakteryzuje swoją diecezją; - tłumaczy, dlaczego podczas Eucharystii modlimy się za biskupów. - wyjaśnia, co to znaczy, że parafia jest wspólnotą; - opisuje, jak może włączyć się czynnie we wspólnotę swojej parafii. - wyjaśnia znaczenie kościoła parafialnego w życiu wierzących; - poczuwa się do odpowiedzialności za poszanowanie budowli sakralnych. wspólnot. - wyjaśnia treść przykazań kościelnych; - podaje motywy do przestrzegania przykazań kościelnych. - wskazuje sposoby troski o bliźnich; - uzasadnia, dlaczego ludzie wierzący podejmują działalność charytatywną. - opisuje struktur e Kościoła; - określa, co należy do zadań tych, którym została powierzona opieka pasterska nad poszczególnymi wspólnotami Kościoła. - charakteryzuje grupy działające przy parafii; - uczestniczy w życiu swojej parafii. - wie, dlaczego chrześcijanie dbają o swoje kościoły; - interpretuje teksty liturgiczne z rocznicy poświęcenia własnego kościoła. VI. Zjednoczeni w uchu 7

8 37. Rozwijanie troski o jedność. (Zatroskani o jedność) 38. doskonalenie umiejętności dialogu z ogiem i ludźmi. (Prowadzą dialog). 39. Realizowanie zasady zło dobrem zwyciężaj. (Kochają do końca). 40. Motywowanie chrześcijańskiej solidarności z potrzebującymi. (Solidarni). 41. Nawiązywanie przyjaźni z Jezusem. (W przyjaźni z Jezusem). 42. ążenie do pojednania z ogiem i ze sobą. (Pojednani z ogiem i ze sobą). - tłumaczy, dlaczego ważne jest dążenie do porozumienia między ludźmi; - dowodzi, że modlitwa jest jedną z form troski o jedność. - opisuje, dlaczego jako chrześcijanie powinniśmy podejmować dialog z innymi; - interpretuje tezę, że dialog z ogiem jest to rozmowa oga z człowiekiem rozpoczęta w ożym Objawieniu. - objaśnia, jak chrześcijanin powinien reagować na doznane krzywdy; - analizuje postawę Jezusa i pierwszych chrześcijan wobec prześladowców. - wylicza znane formy solidaryzowania się z innymi; - określa, z czego według nauczania Jezusa, powinna wynikać ludzka solidarność. - objaśnia, dlaczego chrześcijanin ma okazywać przyjaźń; - wyjaśnia, kto według Jezusa może być praw2dziwym przyjacielem. - tłumaczy, dlaczego ludzie powinni dążyć do przebaczenia; - wyjaśnia, dlaczego chrześcijanin ma być człowiekiem przebaczenia. - wylicza, jakie trzeba spełnić warunki, aby liczyć na pomoc ucha Świętego w jednoczeniu ludzi; - przedstawia, jakie podejmuje działania, aby wśród niego panowała jedność i zgoda. - zachęca do dialogu; - dowodzi, że powodzeniem dialogu jest otwarcie się wszystkich stron dialogu na działanie ucha Świętego - w oparciu o naukę zawartą w iblii omawia sposoby reagowania na doznane krzywdy; - troszczy się o to, by dobrem zło zwyciężać. - tłumaczy, kiedy według Jezusa można mówić o prawdziwym bohaterstwie; - włącza się w rozwój braterstwa i solidarności międzyludzkiej. - dostrzega zasadność chrześcijańskiej przyjaźni; - tłumaczy, na czym polega prawdziwa przyjaźń z Jezusem. - interpretuje treść znaku pokoju przekazywanego podczas Mszy świętej; - opisuje postawę Jezusa wobec przebaczenia. VII. Kościół, który się modli 8

9 43. Pogłębianie rozumienia istoty Mszy Świętej (Modlitwa Kościoła). 44. Przypomnienie o obecności Jezusa w pozdrowieniach liturgicznych. (Pan z wami). 45. Rozwijanie relacji z ogiem w akcie pokuty. (Spowiadam się...) 46. Wspomaganie oddawania chwały ogu. (hwała na wysokości...). 47. oskonalenie umiejętności słuchania Słowa ożego. (Oto Słowo oże). 48. Wprowadzanie w rzeczywistość modlitwy błagalnej. (iebie prosimy). 49. Formowanie postawy wdzięczności wobec oga. - określa, czym jest Eucharystia; - uzasadnia, dlaczego chrześcijanie uważają Eucharystię za szczyt i źródło modlitwy Kościoła. - tłumaczy, dlaczego zgromadzeni w imię Jezusa pozdrawiają się słowami Pan z wami; - wyjaśnia treść zawartą w pozdrowieniu liturgicznym Pan z wami. - wyjaśnia, dlaczego na początku Mszy świętej przepraszamy oga za grzechy; - określa, czym jest akt pokuty czyniony podczas Eucharystii. -wylicza, za co szczególnie powinien oddawać chwałę -ogu; - tłumaczy, co wierzący wyrażają słowami hymnu hwała... - tłumaczy, co powinno charakteryzować słuchacza Słowa ożego. - wyjaśnia określenie Liturgia Słowa. - wyjaśnia, co wyrażamy we Mszy świętej prze słowa iebie prosimy; - wie, czego uczy nas Jezus poprzez swoją modlitwę. - wymienia, co zawiera każda prefacja; - opisuje, w jaki sposób wierzący wyrażają - tłumaczy dlaczego udział w Eucharystii powinien wiązać się z przemianą serca; - wyjaśnia znaczenie Eucharystii jako ofiary uwielbienia i zbawienia składanej ogu przez hrystusa. - wskazuje sposoby wypełniania woli oga w swoim otoczeniu; - zachęca do pozdrowień chrześcijańskich. - wyjaśnia, co dla niego znaczą słowa Spowiadam się..., wypowiadane podczas Eucharystii; - uzasadnia, dlaczego potrzebne jest człowiekowi zapewnienie o przebaczeniu. - analizuje treść hymnu hwała na wysokości ogu; - wyjaśnia, co rozumie przez określenie chwała oga. - wyjaśnia, w jaki sposób óg przemawia do człowieka; - tłumaczy, dlaczego Kościół w czasie każdej Mszy świętej rozważa słowo oże. - wylicza cechy charakterystyczne modlitwy wiernych; - uzasadnia potrzebę zwracania się do oga w modlitwie błagalnej. - streszcza motywy dziękczynienia zawarte w prefacji; 9

10 (zięki składamy...). ogu wdzięczność za otrzymane dary. - wyjaśnia, dlaczego podczas Eucharystii Kościół dziękuje ogu za otrzymane dary. 50. Pogłębianie świadomości eucharystycznej. (ierzcie i jedzcie...). 51. Kształtowanie postawy uwielbienia Jezusa w Eucharystii. (Wielbię iebie...). - opowiada, jak óg troszczy się o zbawienie ludzi; - wyjaśnia, dlaczego częste przyjmowanie Komunii Świętej jest tak ważne dla uczniów Jezusa. - projektuje rysunek przedstawiający ołtarz na uroczystość ożego iała; - wyjaśnia, jakie znaczenie dla wierzących ma uroczystość ożego iała. - wyjaśnia, czym jest Eucharystia; - charakteryzuje znaczenie słów Jezusa o tym, że jeśli ktoś będzie spożywał iało Jego będzie żył na wieki. - tłumaczy, dlaczego uroczystość ożego iała to dzień szczególnego świadectwa wiary; - opowiada, w jaki sposób w boże iało oddajemy cześć Jezusowi w Eucharystii. VIII. Posłani do świata 52. Rozpoznawanie zamiarów oga wobec świata i ludzi. (Świat oga). 53. Rozwijanie współpracy z uchem Świętym. (Świat ucha Ożywiciela). 54. Odkrywanie treści ekalogu w naszym życiu. (Nasz świat). - wyjaśnia fakt istnienia cierpienia i bólu w świecie; - wymienia znaki dobroci oga wobec świata i człowieka. - podaje przykłady nieustannej troski oga o świat; - wyjaśnia, na czym polega ożywiające działanie ucha Świętego. - wie, co wyjaśnia ekalog; - wyjaśnia, dlaczego przekroczenie jednego przykazania jest jednocześnie przekroczenie - określa, na czym polega powołanie do życia w harmonii z ogiem i ludźmi; - uzasadnia, że naśladując Jezusa rozwijamy dobro. - określa, czego dotyczy działanie ucha Świętego; - dostrzega znaki działania ucha Świętego we wspólnocie wierzących. - analizuje treść ekalogu; - odkrywa związki pomiędzy dwoma tablicami przykazań. 10

11 55. Wzmacnianie chrześcijańskiego stylu życia uczniów hrystusa. (Świat uczniów hrystusa). 56. Wspomaganie świadomego wyznania wiary. (Świat naszej wiary). innych. - określa relację do świata; - wylicza zadania uczniów Jezusa wobec otaczającego świata. - podaje rozumienie wyznawanej w redo wiary; - wyznaje swoją wiarę. - współpracuje z ogiem w przemianie świata; - wyjaśnia, czym powinien charakteryzować się świat, w którym żyją uczniowie Jezusa hrystusa. - wykazuje, dlaczego redo jest syntezą wiary; - rozróżnia Symbol postolski od Symbolu nicejskokonstantynopolitańskiego. 11