FIZYKOCHEMICZNE METODY USTALANIA BUDOWY ZWIĄZKÓW ORGANICZNYCH PODSTAWY INTERPRETACJI WIDM MASOWYCH

Transkrypt

1 FIZYKCHEMICZNE METDY USTALANIA BUDWY ZWIĄZKÓW GANICZNYCH PDSTAWY INTEPETACJI WIDM MASWYCH Witold Danikiewicz Instytut Chemii rganicznej PAN ul. Kasprzaka 44/52, Warszawa

2 1. Jaka jest masa cząsteczkowa związku? Aby wyznaczyć masę cząsteczkową trzeba zaobserwować i zidentyfikować jon molekularny (lub pseudomolekularny) Metody: widmo EI 70 ev. łagodne metody jonizacji (FAB, LSIMS, CI, ESI, APCI, MALDI, FI) w celu zaobserwowania jonu molekularnego. ICh PAN

3 TEMINLGIA Jon molekularny: jon o masie równej masie cząsteczkowej badanego związku (z dokładnością do masy elektronu), powstający w wyniku oderwania lub (znacznie rzadziej) przyłączenia elektronu przez cząsteczkę. Jest to jon nieparzystoelektronowy (kationo- lub anionorodnik). Jon pseudomolekularny, quasimolekularny lub jon typu jonu molekularnego: jon powstający w wyniku przyłączenia prostego jonu (najczęściej H, Na, Cl - ) do cząsteczki badanego związku lub oderwania jonu H od tej cząsteczki. becnie zaleca się stosowanie nazw typu: protonowana cząsteczka, deprotonowana cząsteczka itp. Jony tego typu są jonami parzystoelektronowymi. ICh PAN

4 EGUŁA AZTWA Parzysta liczba atomów azotu = = parzysta masa cząsteczkowa (nominalna) Nieparzysta liczba atomów azotu = = nieparzysta masa cząsteczkowa (nominalna) W spektrometrii mas dotyczy jonów nieparzystoelektronowych. Dla jonów parzystoelektronowych jest na odwrót. Jony parzystoelektronowe: M H, M H, M Na, M Cl itp. powstają w wyniku jonizacji ESI, APCI, MALDI. Jony nieparzystoelektronowe: M powstają w wyniku jonizacji EI, FI i FD. ICh PAN

5 ICh PAN LICZBA MIEJSC NIENASYCENIA Dla cząsteczki o wzorze C x H y N z n liczba miejsc nienasycenia N wynosi: N x 1 y 1 z 2 2 gólniej: typ x: C, Si typ y: typ z: 1 H, F, Cl, Br, I N, P typ n:, S Dla cząsteczek obojętnych i kationo- lub anionorodników liczba miejsc nienasycenia musi być całkowita i dodatnia lub równa 0. Dla jonów parzystoelektronowych ułamkowa i nie mniejsza niż 0,5.

6 Warunki, które musi spełnić jon molekularny w widmie EI, FI lub FD (konieczne, ale nie wystarczające) 1. Musi być jonem o najwyższej masie w danym widmie (z uwzględnieniem jonów izotopowych). 2. Musi być jonem nieparzystoelektronowym, czyli odpowiadający mu wzór sumaryczny musi spełniać regułę azotową. 3. Masy najbliższych mu jonów fragmentacyjnych (czyli fragmentów o najwyższych masach) muszą dać się wyjaśnić utratą fragmentów obojętnych (cząsteczek lub rodników) o logicznych masach. ICh PAN

7 Warunki, które musi spełnić jon pseudomolekularny w widmie LSIMS, ESI, APCI lub MALDI 1. Musi być jonem parzystoelektronowym, a odpowiadający mu wzór sumaryczny musi spełniać regułę azotową po odjęciu lub dodaniu jonu odpowiedzialnego za jonizację (najczęściej H, Na, Cl - itp.). 2. Jego masa musi umożliwić wyjaśnienie obecności ewentualnych klasterów typu (nm Kat), (nm Kat) lub (nm A), a także klasterów z matrycą (w LSIMS) lub rozpuszczalnikiem (w ESI). 3. Jego masa musi być zgodna z masami obserwowanych jonów naładowanych wielokrotnie (w ESI, czasem także w LSIMS). 4. W większości przypadków zakwaszenie próbki powinno spowodować wzrost intensywności jonu M H, a dodanie soli sodowej jonu M Na. 5. W przypadku próbek o charakterze amfoterycznym (np. peptydy) dodatni jon pseudomolekularny powinien mieć masę o dwie jednostki większą niż ujemny jon pseudomolekularny (dotyczy jonów M H i M H ). ICh PAN

8 PFILE IZTPWE JNÓW W FUNKCJI ICH MASY C 3 H 7 N 2 C 6 H 12 N 2 3 C 15 H 33 N 5 9 C 30 H 68 N C 60 H 138 N C 150 H 348 N Masa nominalna Masa monoizotopowa Masa średnia ICh PAN

9 Przykład widma związku cynoorganicznego Sn, , 0.95, , 0.65, , 0.34, , 14.24, , 7.57, , 24.01, , 8.58, , 32.97, , 4.71, , 5.98, 1 Sn M = 236 M ICh PAN

10 Widmo ESI związku o małej cząsteczce (M = 397, MeH, jony dodatnie) Spec #1[BP = 817.4, 2132] 2M Na Ph 80 N Ph % Intensity M H M Na H M = M K Mass (m/z) ICh PAN

11 Widma ESI aldehydu o M = 269 Da w MeH i EtH Mariner Spec /27:32 (T /1.39:1.82) ASC[BP = 324.1, 611] Widmo w MeH M MeH Na Aldehydy często tworzą hydraty i hemiacetale: H ' H % Intensity M MeH H M H 2 Na M H M Na Mass (m/z) H H ' Widmo w EtH Mariner Spec /7:26 (T /0.38:2.00) ASC[BP = 338.2, 355] M EtH Na % Intensity M H 2 Na M Na ICh PAN Mass (m/z)

12 Widma ESI trietylenotetraminy w różnych rozpuszczalnikach N H 2 H N N H NH Widmo w MeH Mariner Spec /9:18 (T /0.42:0.88) ASC[BP = 147.1, 4623] M H Aminy mogą reagować z formaldehydem (powstającym w wyniku anodowego utleniania metanolu), dając kationy imoniowe: H N CH 2 H N H C H H - H 2 Taka reakcja jest dość rzadko spotykana w ESI, ale trzeba się z nią liczyć. ICh PAN CH 2 N % Intensity % Intensity Mass (m/z) Widmo w MeH/H 2 /NaAc Mariner Spec /2:42 (T /0.05:2.13) ASC[BP = 147.1, 26] M Na M H M CH 2 - H 2 H formalnie: [M CH] Mass (m/z) 25.9

13 2. Jaki jest skład elementarny związku (wzór sumaryczny)? Metody: dokładny pomiar masy jonu molekularnego lub pseudomolekularnego i komputerowe dopasowanie możliwych składów elementarnych; badanie profilu izotopowego. ICh PAN

14 H, , , He, , , Li, , , Be, , B, , , C, , , ICh PAN Dokładne masy atomowe i składy izotopowe najlżejszych pierwiastków N, , , 0.365, , , , F, , Ne, , , , 8.82 Na, , Mg, , , , Al, , Si, , , , 3.12 P, , S, , , , , Cl, , , 24.6

15 Ważne: ICh PAN Dokładny pomiar masy - wymagania Dokładny pomiar masy nie zastępuje analizy elementarnej, ponieważ nie dostarcza informacji o czystości próbki. Pozwala jedynie na stwierdzenie, że w widmie masowym badanej próbki znajduje się pik pochodzący od jonu o masie odpowiadającej założonemu wzorowi sumarycznemu. Czystość związku należy udowodnić w inny sposób. Wymagania większości czasopism odnośnie dokładnych pomiarów masy są następujące: 1. Pomiar musi dotyczyć jonu molekularnego lub pseudomolekularnego (a nie jonów fragmentacyjnych). 2. Dokładność pomiaru powinna wynosić 5 ppm (w niektórych czasopismach dopuszcza się 10 ppm, zwłaszcza dla wyższych mas). 3. Można mierzyć masy nie przekraczające 800 u.

16 Wpływ dokładności pomiaru masy na liczbę możliwych wzorów sumarycznych Elements: C12:20 H1:30 N14:4 16:6 S32:l Tolerance window: 2 mmu (ok. 8 ppm) Mass Deviation Formula (u) (mmu) C:10 H:16 N:2 :4 S:l -.7 C:16 H:10 N:3 :l S:0.7 C:18 H:12 N:0 :2 S:0 Elements: C12:20 H1:30 N14:4 16:6 S32:l Tolerance window: 5 mmu (ok. 19 ppm) Mass Deviation Formula (u) (mmu) C:5 H:16 N:4 :6 S:l.0 C:10 H:16 N:2 :4 S:l -3.4 C:13 H:12 N:2 :4 S:0 2.7 C:13 H:14 N:3 :1 S:l 4.0 C:15 H:16 N:0 :2 S:l -.7 C:16 H:10 N:3 :1 S:0.7 C:18 H:12 N:0 :2 S:0 ICh PAN

17 Wpływ wyboru pierwiastków na liczbę możliwych wzorów sumarycznych Elements: C12:12 H1:30 N14:4 16:4 S32:l Tolerance window: 5 mmu Mass Deviation Formula (u) (mmu) C:10 H:16 N:2 :4 S:l Elements: C12:16 H1:30 N14:4 16:4 S32:l Tolerance window: 5 mmu Mass Deviation Formula (u) (mmu) C:10 H:16 N:2 :4 S:l -3.4 C:13 H:12 N:2 :4 S:0 2.7 C:13 H:14 N:3 :1 S:l 4.0 C:15 H:16 N:0 :2 S:l -.7 C:16 H:10 N:3 :1 S:0 Elements: C12:16 H1:30 N14:4 16:4 Tolerance window: 5 mmu Mass Deviation Formula (u) (mmu) C:13 H:12 N:2 :4 -.7 C:16 H:10 N:3 :1 ICh PAN Elements: C12:20 H1:20 16:2 S32:l Tolerance window: 5 mmu Mass Deviation Formula (u) (mmu) C:15 H:16 :2 S:l.7 C:18 H:12 :2 S:0

18 ICh PAN Profile izotopowe kombinacji pospolitych pierwiastków dwuizotopowych typu M2

19 Porównanie profilu izotopowego zmierzonego i obliczonego Widmo zmierzone Intensity (%age) Low esolution M/z Intensity (%age) Widmo obliczone dla składu: C 35 H 38 F 6 N 2 5 u ICh PAN Mass

20 3. Czy związek jest czysty? Metody: zachowanie próbki podczas parowania w źródle jonów (w EI); stwierdzenie obecności więcej niż jednego jonu molekularnego; stwierdzenie wzajemnej niezgodności widm jonów dodatnich i ujemnych. ICh PAN

21 Badanie zachowania próbki podczas parowania w źródle jonów EI ICh PAN

22 Typowe zanieczyszczenia próbek obserwowane w widmach masowych

23 Węglowodory nasycone (na przykładzie triakontanu C 30 H 62 ) M = 422 ICh PAN

24 Silikony Abundance 73 #275767: SILIKNFETT SE30 (GEVELS) Si Si n Si M = m/z--> ICh PAN

25 Ftalan di-n-butylu M = 278 ICh PAN

26 Ftalan diizooktylu M = 390 ICh PAN

27 Widmo ESI ftalanów Spec /2:19 ASC[BP = 413.3, 542] ftalan diizooktylu Na % Intensity ftalan di-n-butylu Na (ftalan diizooktylu) 2 Na ICh PAN Mass (m/z) 803

28 Siarka (widmo rzeczywistej próbki zanieczyszczonej siarką) S S 8 Intensity (%age) S S S S S Low esolution M/z ICh PAN

29 4. Jaka jest budowa cząsteczki związku (wzór strukturalny)? Metody: analiza fragmentacji w standardowym widmie EI; identyfikacja związków znanych przez porównanie widma eksperymentalnego z widmami z komputerowej biblioteki widm; badanie ścieżek fragmentacji poprzez rejestrowanie jonów metastabilnych i jonów powstających w wyniku aktywacji zderzeniowej (CID); dokładne pomiary masy jonów fragmentacyjnych; wymiana izotopowa; otrzymywanie i badanie pochodnych. ICh PAN

30 Identyfikacja produktu reakcji na podstawie widma masowego C 2 H 5 H H C 2 H 5 NaH EtH czy? x Intensity (%age) = C 3 H 7-59 M Low esolution M/z ICh PAN

31 Wykorzystanie wymiany izotopowej do ustalania liczby wymienialnych atomów wodoru N M = 137 ICh PAN H 2 H Intensity (%age) Intensity (%age) Widmo standardowe Low esolution M/z Widma EI Widmo po kilkakrotnym odparowaniu próbki z D Low esolution M/z d d 2 d

32 Wykorzystanie wymiany izotopowej do ustalania liczby wymienialnych atomów wodoru N M = 137 ICh PAN H 2 H % Intensity % Intensity Widma ESI Mass (m/z) M H M Na d 2 -M D d 3 -M H d-m D d 2 -M H M D d-m H d 2 -M Na 162 d 3 -M D d 3 -M Na d 1 -M Na Widmo w MeH/H 2 Widmo w MeD/D Mass (m/z)

33 MECHANIZMY FAGMENTACJI ZWIĄZKÓW GANICZNYCH

34 Cechy charakterystyczne zjawiska fragmentacji jonów proces jednocząsteczkowy; szybkość fragmentacji jest mała w porównaniu z szybkością rozpraszania energii na wszystkie stopnie swobody jonu: proces quasirównowagowy; możliwość równoległego (konkurencyjnego) przebiegu wielu procesów fragmentacji danego jonu; możliwość przebiegu reakcji następczych (fragmentacja wieloetapowa); intensywność względna piku jonu fragmentacyjnego zależy od szybkości jego tworzenia i szybkości dalszego rozpadu. ICh PAN

35 Jony parzystoelektronowe i nieparzystoelektronowe EE lub EE - (even electron) E lub E - (odd electron) Jon molekularny w EI jest jonem E (w wyjątkowych wypadkach E - ) Jony pseudomolekularne w CI, LSIMS, ESI i MALDI są jonami EE lub EE - ICh PAN

36 Możliwe warianty fragmentacji jonów dodatnich Jony E Jony EE E EE E E N EE EE N EE E rozerwanie nieparzystej liczby wiązań, najczęściej 1, rzadziej 3 rozerwanie parzystej liczby wiązań, najczęściej 2 sposób preferowany: rozerwanie parzystej liczby wiązań, najczęściej 2 sposób na ogół niekorzystny, ale są bardzo liczne wyjątki: rozerwanie nieparzystej liczby wiązań, najczęściej 1 ICh PAN Even electron rule reguła parzystości elektronów

37 Zależność szybkości fragmentacji od energii jonu P(E) (Populacja jonów) (AD )* M AD AB log k(e) (Logarytm stałej szybkości) 6 5 E ABCD AB CD (proste rozerwanie wiązania) ABCD AD BC (przegrupowanie) ICh PAN IE M (Energia jonizacji) AE AB AE AD (Energia pojawiania się jonu) E (Energia wewnętrzna jonu)

38 Stany przejściowe w reakcjach prostego rozerwania wiązania i przegrupowania eakcja prostego rozerwania wiązania kontrolowana przez entalpię A B C D A B C D A B C D "luźny stan przejściowy" (luźno związany) A B C D " ciasny stan przejściowy" (ciasno związany) A D B C eakcja przegrupowania kontrolowana przez entropię ICh PAN

39 Zależność wyglądu widma EI octanu etylu od energii elektronów proste rozerwanie wiązania przegrupowanie M C H 3 C CH 2 M = 88 ICh PAN

40 Jakościowe teorie fragmentacji A. Tworzenie najtrwalszych produktów fragmentacji Zgodnie z tą teorią fragmentacja przebiega w taki sposób, aby jej produktami były możliwie najtrwalsze, czyli najlepiej stabilizowane (o najniższej energii) kationy i rodniki. Teoria ta jest zgodna z postulatem Hammonda: fragmentacja jest procesem endoenergetycznym, dlatego też charakteryzuje się późnym, czyli zbliżonym do budowy produktu ( product-like ) stanem przejściowym: E A M ICh PAN współrzędna reakcji

41 Jakościowe teorie fragmentacji A. Tworzenie najtrwalszych produktów fragmentacji cd. W tej teorii stosuje się zapisy równań reakcji fragmentacji w postaci np.: Ph C 105 Ph C m/z 105 Nie dyskutuje się lokalizacji ładunku i miejsca rodnikowego, ani mechanizmu fragmentacji. ICh PAN

42 Jakościowe teorie fragmentacji B. Teoria inicjowania fragmentacji poprzez zlokalizowany ładunek i/lub niesparowany elektron Lokalizację ładunku w cząsteczce określa względna łatwość oderwania elektronu. Kolejność orbitali pod względem łatwości oderwania elektronu: n > > Dla elektronów n (niewiążących): N > S > > I, Br, Cl, F ICh PAN

43 Jakościowe teorie fragmentacji B. Teoria inicjowania fragmentacji poprzez zlokalizowany ładunek i/lub niesparowany elektron cd. Zgodnie z tą teorią stosuje się zapis przemieszczeń elektronów podczas fragmentacji: 1 elektron 2 elektrony (para) CH 2 CH 2 H 2 C CH 2 We wzorach pomija się na ogół niewiążące pary elektronowe nie uczestniczące w reakcji. ICh PAN

44 Najważniejsze mechanizmy fragmentacji inicjowane niesparowanym elektronem i/lub ładunkiem 1. ozerwanie wiązania w wyniku oderwania jednego z jego elektronów - e C - C C Proces ten ma znaczenie tylko dla alkanów i fluorowcoalkanów. Preferencje: tworzy się kation o najwyższej rzędowości; odrywa się największa grupa alkilowa. ICh PAN

45 1. ozerwanie wiązania w wyniku oderwania jednego z jego elektronów cd. Przykład: - C 3 H 7 m/z 57 (50%) - C 2 H 5 m/z m/z 71 (48%) m/z 85 (4%) ICh PAN

46 2. ozpad inicjowany miejscem rodnikowym (rozpad homolityczny) ozpad dotyczy tylko jonów E. Zdolność do inicjowania rozpadu : N > S,, > Cl, Br > H Miejsce rodnikowe dostarcza elektron do utworzenia wiązania z sąsiednim atomem z równoczesnym rozerwaniem następnego wiązania. Proces przebiega z zachowaniem położenia ładunku. Preferencje: odrywa się największa grupa alkilowa lub grupa o najwyższej rzędowości; tworzy się kation najlepiej stabilizowany. ICh PAN

47 2. ozpad cd. 2a) Wariant nasycony CH 2 Y H 2 C Y CH 2 Y Przykład: CH 2 H H 2 C H m/z 31 (100%) CH H H CH H m/z 45 (55%) H ICh PAN

48 2. ozpad cd. 2b) Wariant nienasycony z heteroatomem Przykład: C Y C Y C Y CH 2 C C 2 H 5 C m/z 43 (100%) CH 2 C C 2 H 5 C m/z 57 (7%) ICh PAN

49 2c) ozpad allilowy dla alkenów 2. ozpad cd. CH 2 CH CH 2 - e CH 2 CH CH - 2 CH 2 CH CH 2 CH2 CH CH2 Przykład: CH 2 CH CH 2 CH 2 CH CH 2 m/z 41 (100%) CH CH CH 2 H H CH CH CH 2 m/z 55 (40%) ICh PAN

50 3. ozpad inicjowany ładunkiem (indukcyjnie; rozpad heterolityczny) W rozpadzie tym ulega przemieszczeniu cała para elektronowa w kierunku atomu z ładunkiem dodatnim. ozpad ten może przebiegać zarówno dla jonów E, jak i EE. Następuje przeniesienie ładunku. Preferencje: Tworzy się trwalszy kation (większy lub o wyższej rzędowości). 3a) Wariant nasycony dla jonów E Przykład: 1 i Y Y 1 i C 2 H 5 C 2 H C 5 C 2 H 5 2 H 5 ICh PAN m/z 29 (40%) (ponadto CH 2 =C 2 H 5, m/z 59, 40%, z rozpadu

51 3. ozpad inicjowany ładunkiem cd. 3b) Wariant nienasycony dla jonów E C Y i 1 C Y 1 Przykład: C C i C C (ponadto C m/z 43, 36%, z rozpadu m/z 57 (100%) Praktycznie nie obserwuje się powstawania kationu dominuje powstawanie kationu o wyższej rzędowości ICh PAN

52 Grupa alkilowa: I-rzędowa Konkurencja rozpadu i rozpadu i i m/z 57 C m/z 43 C 100% 15% C m/z % II-rzędowa i C 38% m/z 57 III-rzędowa i C m/z 43 C 36% 100% ICh PAN m/z 57

53 3. ozpad inicjowany ładunkiem cd. 3c) ozpad jonów EE - wariant nasycony Przykład: i YH 2 YH 2 C 2 H 5 H H CI i C 2 H 5 H 2 C 2 H 5 H2 3d) ozpad jonów EE - wariant nienasycony Przykład: i Y CH 2 Y CH 2 CH 2 C 2 H C 5 CH 2 2 H 5 i ICh PAN i C2 H 5 CH 2

54 4. Przegrupowanie wodoru do miejsca nienasycenia (przegrupowanie McLafferty ego) Przegrupowanie McLafferty ego przebiega poprzez 6-członowy, cykliczny stan przejściowy. H Y rh 1 H Y 1 YH YH 1 1 Zachowanie ładunku - - jon zyskuje 1 atom H Inna forma zapisu: H Y H Y 1 i YH 1 Przeniesienie ładunku - - jon traci 1 atom H ICh A PAN B 1 rh rearrangement of Hydrogen

55 4. Przegrupowanie McLafferty ego cd. Przykład związki karbonylowe: H rh H H H = = Ph 40% 5% H i H = = Ph 5% 100% ICh PAN

56 4. Przegrupowanie McLafferty ego cd. Przykład alkilobenzeny: C H 3 H H rh C H 3 H H H 3 C H 2 C H H m/z 92 40% H 3 C główna fragmentacja alkilobenzenów: C H 3 H 2 C m/z % ICh PAN

57 5. Przegrupowanie wodoru do miejsca nasyconego Proces ten może przebiegać poprzez cykliczny stan przejściowy o dowolnym rozmiarze pierścienia. H Y rh rh HY HY rd i HY zachowanie ładunku - - jon zyskuje 1 atom H HY Inna forma zapisu: H przeniesienie ładunku - - jon traci 1 atom H A ICh PAN Y B

58 5. Przegrupowanie wodoru do miejsca nasyconego cd. Przykład 6-członowy stan przejściowy: C 2 H 5 H H rh C 2 H 5 H 2 rd C 2 H 5 H 2 m/z 18 (3%) rh C 2 H 5 H 2 C 2 H 5 C 2 H 5 i i - H 2 m/z 84 (11%) m/z 56 (100%) ICh PAN

59 5. Przegrupowanie wodoru do miejsca nasyconego cd. Przykłady efekt orto przebiegający poprzez 6-członowy stan przejściowy: Kwasy benzoesowe i ich estry podstawione z pozycji orto Y H Y = CH,, N rh = H, alkil Y H i - H odrywa się cząsteczka obojętna i pozostaje kationorodnik (E E ) Y C orto-nitrotoluen (i inne orto-nitroalkilobenzeny) N ICh PAN H rh = alkil N H CH N H CH - H N (możliwe też inne struktury) odrywa się rodnik i powstaje kation (E EE )

60 5. Przegrupowanie wodoru do miejsca nasyconego cd. Przykład 5-członowy stan przejściowy: C 2 H 5 H Cl rh ClH rd C 2 H 5 C 2 H 5 HCl m/z 70 (89%) Przykład 4-członowy stan przejściowy: PhCH 2 H H rh CH 2 PhCH 2 CH 2 PhCH 2 H m/z 108 (100%) CH 2 =C= eliminacja ketenu ICh PAN

61 6. Podwójne przegrupowanie wodoru Proces charakterystyczny dla estrów (ale nie dla wszystkich!). H rh 1 H 1 H 1 H H 1 rh H H 1 protonowany kwas karboksylowy ICh PAN

62 6. Podwójne przegrupowanie wodoru cd. Przykład: H 3 C H rh H 3 C H Ph Ph H C H 3 H Ph rh C H 3 H H Ph protonowany kwas benzoesowy m/z 123 (70%) ICh PAN

63 7. eakcja podstawienia połączona z cyklizacją Y 1 rd Y Przykład: C 8 H 17 Br rd Br C 8 H 17 m/z 135 (95%) ICh PAN

64 A. Pierścień nasycony 8. eakcje otwarcia pierścienia - e - m/z 56 (100%) B. Pierścień cykloheksenu (reakcja retro-dielsa-aldera) - e - Zachowanie ładunku = H 80% = Ph 0,4% i ICh PAN Przeniesienie ładunku = H 3% = Ph 100%

65 Klasyfikacja podstawowych typów fragmentacji protonowanego łańcucha peptydowego H 2 N CH C x n y n 2H NH z n CH C (...) NH CH x 1 C y 1 2H NH CH 1 2 n n1 z 1 C H H 2H 2H a 1 b 1 c 1 a n b n c n ICh PAN

66 Wzory jonów fragmentacyjnych H NH CH C NH CH C NH CH C NH CH C H n-1 n n n-1 a n x n H NH CH C n-1 NH CH n C H 3 N CH C n NH CH C H n-1 b n y n H NH CH C n-1 NH CH n C NH 3 CH C n NH CH C H n-1 c n z n ICh PAN

67 Klasyfikacja podstawowych typów fragmentacji protonowanego łańcucha polisacharydowego 1,5 X Y Z HCH 2 CH 2 H H H H H H B C 2,4 A Przykładowy wzór jonów serii B (najczęściej spotykane)... H CH 2 H B H ICh PAN